Originally Posted by
us3rname
Ειμαι 20 πλεον, 19 ημουν οταν βγηκαμε :p Οσο παραλογο κι αν ακουγεται το φιλι με αγχωνει περισσοτερο, γιατι θελει πιο πολλη τεχνικη, γιατι ειναι το 1ο βημα στην ουσια, τουλαχιστον ετσι το χω σχηματισει εγω στο νου μου. Αν καταληγαμε στο κρεβατι μετα απο καποια ακομα ραντεβου θα σημαινε οτι εχουμε αποκτησει μια Α σχεση μεταξυ μας οποτε ισως να παραδεχομουν την απειρια μου, αν κατι δεν πηγαινε καλα... Νταξει με τα ΑΝ βεβαια κανεις δεν εκανε δουλεια. Σου ανταποδιδω τα μπραβο γιατι εγω να παραδεχτω σε καποια φιλη μου οτι δεν εχω φιλησει ακομα, δε θα το κανα ποτε πιστευω.. Με τα παιδια που το συζητησα γνωριζομαστε απο 6-7 χρονων, εχουμε φαει μαζι ψωμι κι αλατι, πιστευω ηταν τα πλεον καταλληλα ατομα με τα οποια θα μπορουσα να το συζητησω. Μαλιστα, μονο με τον εναν το ειχα συζητησει εξ αρχης, στους αλλους 2 το ειπα πριν λιγες μερες φαντασου!
Με εσβησε για να παψω να την ενοχλω, δεν υπαρχει πιο σαφης κι απλη εξηγηση. Νομιζω και οι 2 δε βλεπαμε φιλικα ο ενας τον αλλο, διοτι αν εκεινη μ' εβλεπε φιλικα οπως λες εσυ, δε θα με εσβηνε αλλα θα με κραταγε σα φιλο. Οσο γι αυτο που λες για το self-esteem, δε λεω οτι ειμαι ο χειροτερος, αλλα οτι μπορει να βρει πολυ καλυτερους και το λεω ρεαλιστικα, οχι επειδη θελω σωνει και καλα να υποβιβασω τον εαυτο μου. Παρ' ολα αυτα, το οτι φανηκε πως μπορουσα να εχω καποια ελπιδα μαζι της, μου εδωσε μια προσωρινη τονωση αυτοπεποιθησης.
Πιστευω πως δεν αξιζει να ξαναπροσπαθησω :) εχουν περασει κοντα 6 μηνες απο τοτε, δεν εχει νοημα. Σιγουρα εχει προχωρησει τη ζωη της κι ετσι πρεπει να κανω κι εγω, αλλα ρε γαμωτο ακομα τη σκεφτομαι... Νταξει με τις φιλες της τα πηγαινα ΟΚ, ισα ισα για να μην επηρεαζουν αρνητικα τη γνωμη της κοπελας για μενα. Αν και πιστευω οτι η μια εξ αυτων εχει βαλει λιγο την ουριτσα της, χωρις ομως αποδειξεις, απλα εικασιες διοτι φαινοταν λιγο bitchy.