Δεν πάμε καλά!
Οκ για οριακη λες.
η οριακη εχει να κανει με ακραια υποτιμηση απο τη μια και εξιδανικευση απο την αλλη.
Ανεξελεγκτα συναισθηματα. Ασταθεια. Παρορμητικοτητα σαν να εισαι ταυρος σε υαλοπωλειο.
Αυτο για την κοινωνικη νοημοσυνη δεν το ηξερα - ο ψυχιατρος στο ειπε?
σε ρωτησα επειδη κι εγω πηρα μια διαγνωση για ιδψ, αλλα δεν εχω καποια ιδιαιτερα τελετουργικα που να με βασανιζουν.
Ισα ισα καποια τελετουργικα που επιβαλλω στον εαυτο μου με βοηθανε να μπω σε μια σειρα για να κανω κατι.
Ακραιο αγχος ειχα ναι, και τωρα μαλλον βιωνω τις συνεπειες.
Οποτε μπορω το λεω, δε μασαω.
Αλλα δεν τους ξεκουνας απο το θρονο της αρετης οπου νομιζουν οτι καθονται...
Λενε οτι περνουν τα χρονια, θα κανουν παιδια, θα μπουν στον αγωνα της επιβιωσης και θα εχουν τοσες πικρες και αγωνιες οσες δεν φανταστηκαν ποτε.
τι να πεις??
Όταν τα έλεγε όλα αυτά που σου είπα, φάνταζε τόσο γαλήνιος και χαμογελαστός ταυτοχρόνως! Αυτό είναι το πιο παράδοξο απ' όλα.. Οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους τους φορείς τέτοιων απόψεων ως κατηφείς, συνοφρυωμένους και αυστηρούς συνέχεια! Όμως δεν είναι αυτή η αλήθεια.. Το έχω παρατηρήσει, είναι μια κίνηση της Εκκλησίας των τελευταίων ετών. Να προσπαθεί να σερβίρει τις οποίες αναχρονιστικές της αντιλήψεις με μοντέρνο τρόπο! Κι εκείνοι με τα χαμόγελα μπορούν να σου κάνουν ακόμα μεγαλύτερη ζημιά! Διότι εκτός του "παροπλισμού", καλλιεργούνται και οι ενοχές... του στυλ τι καλός και τι επιεικής που ήταν μαζί μου και πόσο αμαρτωλός εγώ... Αυτός ο ιερέας ήταν νέος, μπορεί και παντρεμένος, διότι πρόσεξα μια βέρα που φορούσε........... Γύρω στα σαράντα τον έκοβα..
Προφανώς αυτός ο άνθρωπος δεν έκανε και δεν κάνει, για να διακονήσει την εκκλησία. Διότι αυτός είναι ο ρόλος του ιερέα να διακονεί. Η θεολογία του Χριστιανισμού πιστεύω ότι είναι αρκετά μοντέρνα, γι' αυτό και δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί εύκολα από εμάς. Ποιός μπορεί να αγαπάει τον εχθρό του; Κανένας πιστεύω και όσοι το έκαναν, αγίασαν. Βλέπεις πολλές θεολογικές έννοιες, είναι αρκετά μοντέρνες, τόσο πολύ, ώστε να μην μπορεί ούτε ο ίδιος ο "σύγχρονος, μοντέρνος, ορθολογιστής" άνθρωπος, να πράξει. Σίγουρα ο κάθε άνθρωπος έχει το "κουμπί" του, υπήρχε μία περίπτωση που είχαμε πιάσει, σε ένα τρένο, επειδή ήταν μακρινό ταξίδι, είχαμε πιάσει λοιπόν μία θεολογική συζήτηση, που ήταν μέσα σε αυτήν άνθρωποι μορφωμένοι, ήταν δυο γιατροί και δύο δικηγόροι και επίσης ήταν μία κυρία, η οποία ήταν κάπως αρνητική, όχι ως προς τον Θεό, αλλά προς τους παπάδες. Εγώ "έπιασα" αμέσως τι της συμβαίνει, γιατί μου αρέσει αρκετά και η ψυχολογία, γι'αυτό κατάλαβα από την στάση του σώματός της, αλλά και ότι είχε σταυρωμένα τα χέρια της, που δηλώνει άμυνα, αλλά και τις εκφράσεις του προσώπου της. Κατάλαβα λοιπόν, με επιφύλαξη πάντα, ότι είχε θέμα με τους ιερείς. Πιάσαμε μία συζήτηση και βγήκα αληθινός, κάποιος ιερέας της είχε κάνει κάτι και από τότε ήταν αντίθετη και αρνητική προς τους παπάδες. Και όμως αυτή η κυρία παρόλο που σπούδαζα θεολογία, εκείνη με παραδέχτηκε ότι είμαι σωστός σε αυτά που λέω και δεν είμαι ένας "κλειστός νους" με μικρό οπτικό πεδίο ή με "παρωπίδες" και τότε αν και αργά η ώρα, είχα χαρεί γιατί πιστεύω πως κάπως ελάφρυνε αυτή η κυρία, από το βάρος που είχε.
Υμνούν τον όχι τον ανθρώπινο έρωτα, αλλά το θείο έρωτα..
Όπως τον αντιλαμβάνονται εκείνοι βεβαίως, βεβαίως!
Όσο για το σεξ, δε νομίζω να το προσκυνούν, όπως λες..
Ίσα, ίσα όσο περισσότερο κάποιος αποφεύγει το σεξ, τόσο πιο "πνευματικός" άνθρωπος είναι κατά αυτούς!
Ο Φάρος είχε γράψει σ' ένα βιβλίο του κάτι πολύ αξιοσημείωτο...
" Ότι για κάθε άνθρωπο υπάρχουν τρεις θεοί!
Ο Θεός, όπως τον έχει σχηματίσει ο ίδιος στο μυαλό του (από βιώματα, πατρική φιγούρα κ.α.), ο Θεός όπως τον βλέπει η θρησκευτική ομάδα που ανήκει και ο Θεός, όπως είναι πραγματικά. Για τους δύο πρώτους "θεούς" οι ψυχολόγοι έχουν γράψει κι έχουν πει πολλά. Όσο για τον τρίτο, ε αυτός ξεφεύγει από τα όρια του πεδίου τους. Θέλει πολλοί ωριμότητα για να φτάσει κανείς και να κάνει αυτό το διαχωρισμό και ελάχιστοι είναι αυτοί που τον καταλαβαίνουν ότι υφίσταται... "
Τα έχω όλα τα παραπάνω!
Όντως μου συμβαίνουν αυτά..
Παρατηρώ τον εαυτό μου, προσπαθώ να τον εξετάζω σαν εξωτερικός παρατηρητής.
Και έχω καταλάβει ότι μπορεί να περάσει ένα μεγάλο διάστημα χωρίς να βγάλω ούτε ένα γέλιο από το στόμα μου, να μη μου φανεί τίποτα αστείο.
Μετά την παρέλευση ενός χρονικού διαστήματος, όταν ξέρω 'γω λέει κάποιος κάτι που μ' αρέσει, σκάω στα γέλια σαν υστερικός και δε μπορώ να σταματήσω παρά μόνος μου! Επίσης, το ποτό με βοηθάει πολύ στο να "ξεκλειδώσω" τα συναισθήματά μου. Το προπερασμένο Σάββατο είχα πάει στο Φουάρ, ήπια δυο βότκες, χαλάρωσα και έβλεπα στην κυριολεξία τον κόσμο με άλλα μάτια! Κοίταζα από 'δω, από 'κει.... Ήταν σαν να πήρε "αέρα" το μυαλό μου και άρχισε να λειτουργεί πιο γρήγορα! Όσο δε για την οργή, το ίδιο! Μπορώ να μένω για μεγάλα διαστήματα ήρεμος απέναντι στο καθετί, σχεδόν αναίσθητος, αλλά άμα ξεπεραστούν τα όριά μου ξεσπάω πολύ άγρια.... Πετάω καρέκλες, κλοτσάω, σπάω.... Στα 21, μόλις έμαθα ότι μία που γούσταρα πολύ τα είχε με άλλον γύρισα σπίτι κι έχωσα μια κλοτσιά στην ξύλινη καρέκλα μου κι έγινε κομμάτια κατευθείαν! Προσπαθώ να κατευθύνω τα νεύρα μου, απ' ότι καταλαβαίνεις, σε άψυχα αντικείμενα! Και δεν το κάνω επίτηδες όλα αυτό! Ούτε συγκρατώ τα νεύρα μου, μην αφήνοντάς τα να εκδηλωθούν. Αυθόρμητα μου βγαίνει έτσι αυτή η συμπεριφορά!
Αυτό με την κοινωνική νοημοσύνη είναι όρος που έβγαλα εγώ, δε μου το 'πε ο γιατρός αυτό...
Τα δοκίμασα!
Έβαζα δύο χρόνια πάτους μέσα στο παπούτσι, μέχρι που με πόνεσαν τα πόδια μου...
Οπότε τους έβγαλα...
Δε θα πάθω πρόβλημα στα πόδια για λίγα εκατοστά παραπάνω, προκειμένου να αρέσω σε κάποιος και κάποιες!
Ούτε επειδή το iq κάποιων είναι χαμηλό... Δε θα χαλαστώ άλλο!
Α και κάτι επόμενο!
Την ιδεοληψία ότι άμα σήκωνα το παραμικρό βάρος θα κόνταινα τη χρωστάω σ' έναν παθολόγο, ο οποίος μου είπε ότι μέχρι και το μονόζυγο σταματάει την ανάπτυξη όταν γίνεται στην εφηβεία! Ο εν λόγω τύπος, μάλλον είχε κόμπλεξ, διότι έκανε μπάσκετ στη δευτέρα Γυμνασίου και έμεινε έκτοτε στο ίδιο ύψος που ήταν τότε, 1.85. Και τι συμπέρανε; Ότι το μπάσκετ έφταιγε που δεν ψήλωσε άλλο! Ότι και καλά οι επιφύσεις που υπάρχουν στα πόδια κλείνουν με τον αθλητισμό στην εφηβεία και σταματάει η ανάπτυξη κτλ, κτλ...... Αυτά έλεγε και σταμάτησα την υπερβολική γυμναστική στα 15, διότι ήθελα να πάρω λίγους πόντους. Αλλά φοβόμουν μετά να σηκώσω το οτιδήποτε! Μονόζυγο ελάχιστο........
Είναι ο ίδιος άνθρωπος που, πριν τρία χρόνια, όταν ήμουν 25 πήγα και του είπα τα δικά μου και κατέληξε ότι δεν μπορώ να έχω όσες και όποιες γυναίκες θέλω επειδή δεν είμαι 1.85! Μου αρκεί ένας συμβατικός γάμος και να είμαι ευχαριστημένος και γι' αυτό! Εγώ τρελάθηκα την επόμενη μέρα και άρχισα να κλαίω, μέχρι που πήγα στον ψυχίατρο........... Τα έχω ξαναγράψει και σ' άλλο thread αυτά.......
Αυτός ο "καλός" άνθρωπος -διευθυντής πτέρυγας μεγάλου νοσοκομείου σημειωτέον- , με οικογένεια και παιδιά, φτασμένος στον κλάδο του, κάθισε και είπε σ' έναν νέο άνθρωπο, που ζητούσε εκεί μια ρημάδα βοήθεια για να ξεμπλέξει, τέτοια πράγματα! Να με διαλύσει ήθελε αυτός; Και γιατί τόση κακία; Στη μάνα μου που το 'πα, επιμένει να μου λέει ότι με "δούλευε" κι ότι δεν τα εννοούσε αυτά που έλεγε, διότι δεν μπορεί να μιλούσε σοβαρά και να λεγε τέτοια πράγματα γιατρός πράμα κι ότι αν τα εννοούσε θα ήταν μεγάλος μαλάκας...... Λοιπόν, εγώ σου λέω ότι τα εννοούσε!
μεγαλε σε δουλευε εγω ειμαι 188κ αθλουμαι ερασιτεχνικα απο τα πεντε για δουλεια δε σ λεω θα κλαψεισ αμα σου πω
Εγω αυτη την τοποθετηση την πιστευω ως εξης:
Καταρχας δεν αναφερεται στον ανθρωπο ατομικα, στο ΕΓΩ δηλαδη, αλλα γενικως στην ψυχη της ανθρωπινης οντοτητας, στο ΕΜΕΙΣ. Αυτη λοιπον η ψυχη της ανθρωπινης οντοτητας του σημερα, ειναι το αποτελεσμα της μετενσαρκωσης των προηγουμενων ψυχων. Το στιγμα το δικο μας θα σημαδεψει και θα καθορισει την πορεια της ψυχης των μελλοντικων ανθρωπων.
Οσο ζουμε μεσα στην αμαρτια, την αμορφωσια, στον φθονο και την κακια, αυτα θα διαιωνιζονται στις επομενες ψυχες.
Οσο υπηρετεις το καλο και την αγαπη, αυτο θα επισπευσει την διαδικασια μιας θεικης ψυχης στο μελλον.
Ενας πολεμος μεταξυ του κακου και του καλου.
Την ωρα ομως του θανατου συνειδητοποιεις το καλο η το κακο που αφηνεις ζωντανο πισω σου, και τοτε η θα φυγεις γαληνια η θα νοιωσεις την κολαση και θα ευχεσαι να ξαναζουσες για να διορθωσεις.
Γι αυτο καποιοι ανθρωποι μολις πλησιαζει η ωρα, απο τον μεγαλο φοβο οτι θα φυγουν με αυτον τον αβασταχτο πονο της μη προσφορας, θελουν να εξομολογηθουν για να τον απαλυνουν μεσω της συγχωρεσης.
Έχεις διαβάσει σίγουρα για Ινδουϊσμό ή Βουδισμό, αλλά στον Χριστιανισμό δεν είναι ακριβώς έτσι. Κατ' αρχήν δεν υφίσταται μετενσάρκωση, είναι μία έννοια, η μετενσάρκωση, που είναι για μένα παραπλανητική, γιατί αυτός που ανήκει στην ανώτερη "κάστα", θα "ξαναέρθει" ως ανώτερο είδος, από έναν άλλον που θα ανήκει σε μία κατώτερη κάστα και θα έρθει ως φυτό ή ως δένδρο. Ο κάθε άνθρωπος, στον Χριστιανισμό, είναι μοναδικός και η ψυχή του είναι μοναδική, δεν ευθύνεται κανένας άλλος για τις αμαρτίες που θα πράξεις. Έχεις την ευθύνη των πράξεών σου και με αυτήν θα κριθείς στο Ιερό Βήμα του Χριστού. Αφήνει και ένα ενδεχόμενο αλλαγής στην Β' Παρουσία, όπου έχουν υπάρξει πολλές παρερμηνείες γι' αυτήν. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα έρθει ο Χριστός κάτω στον κόσμο με ένα άσπρο άλογο, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, απλά στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, υπάρχουν πολλές προτυπώσεις και πολλοί συμβολισμοί, που μπορεί να μπερδευτεί ο καθένας μας.