Καλημέρα! Έχω περάσει από την κατάσταση σου νομίζω για να ξεκινήσω! Είμαι 25 χρονών, ο πατέρας μου είναι στα 53... Πίνει από όταν ήταν αυτός 23..! Μέναμε μέχρι πριν από 5 μήνες από όταν ήμουν ακόμα 8 χρονών (οι δικοί μου είναι χωρισμένοι από όταν γεννήθηκα!) σε διαφορετική πόλη! Η σχέση μας πάντως άριστη... Μπορεί να μιλούσαμε και κάθε μέρα στο τηλέφωνο όλα τα χρόνια και να βρισκόμασταν απλώς πιο αραιά λόγω απόστασης. Τα τελευταία 3 περίπου χρόνια ο πατέρας μου άρχισε να επαναλαμβανεται, να λέει κάποια ψέματα, να πλάθει κάποιες ιστορίες από το μυαλό του και να χάνει τις δυνάμεις του σταδιακά. Αξίζει να αναφερθει ότι δούλευε από τα 16 του (με μια παύση 2 χρονών όταν πήγε φαντάρος) στο ίδιο μαγαζί με λάστιχα αυτοκινήτων μέχρι τον προηγούμενο Δεκέμβριο. Τον προηγούμενο λοιπόν Δεκέμβριο το αφεντικό του (σχέση ζωής πλέον μετά από 35 χρόνια!) αναγκάστηκε να του πει να σταματήσει από την δουλειά λόγω του ότι δεν μπορεί πλέον λόγω του αλκοολισμού να σταυρώσει κουβέντα με πελάτη σε επαγγελματικό επίπεδο καθώς και να σηκώσει βάρος σε σχέση με παλιά..! Μετά από 5 μήνες στην ανεργία έπεσε σε αρκετά μεγάλη μορφή κατάθλιψης χωρίς βέβαια να το παραδέχεται (αλκοολισμός και κατάθλιψη πάνε πακέτο - το έχω ψάξει πολύ το θέμα και μπορώ να σου απαντήσω σε πολλά άμα θες απλά είναι πολύ μεγάλη η αυζητηση) και τον 6ο κιόλας μήνα ανεργίας του ειδοποιήθηκα ένα βράδυ από τον κολλητό του που έμεναν στην ίδια πολυκατοικία ότι τον βρήκε σπίτι με μια μορφή εγκεφαλικού και τον πήγε στο νοσοκομείο. Την μεθεπομενη κιόλας μέρα ήμουν εκεί (εγώ Θεσσαλονίκη και αυτός Αθήνα - γι αυτό και δεν πήγα την ίδια στιγμή*) και τον είδα μέσα στο νοσοκομείο 20 κιλά κάτω με την τελευταία φορά που τον άφησα 4 περίπου μήνες πριν και το πιο σημαντικό ... Να μην με θυμάται! Ούτε τον εαυτό του δεν αναγνώριζε πια. Φυτό εντελώς που λένε. Δεν ήξερε ποιος ήταν , τι έκανε, δεν μπορούσε να περπατήσει πλέον , ούτε καν να σταθεί στα πόδια του ..! Οι εξετάσεις έδειξαν ότι είχε περάσει ρους τελευταίους μήνες σε κίρρωση του ήπατος προχωρημενου βαθμού και είχε περάσει από μια μορφή ηπατικης εγκεφαλοπαθειας που δεν του επέτρεπε να χρησιμοποιεί πάνω από 30% του εγκεφάλου του. Ο νευρολόγος μου είπε ότι δυστυχώς δεν θα μπορέσει να επανέλθει, 2 γιατροί το ίδιο σε διάστημα ενός μήνα. Προκειμένου να χάσω την δουλειά μου στην Θεσσαλονίκη όπου με περίμεναν αποφάσισα σε ένα βράδυ να τον φορτώσω στο αυτοκίνητο και να τον φέρω σπίτι μου! Κάναμε ολόκληρο ταξίδι προσέχοντας να μην μου ανοίξει κάποια πόρτα κ.Τ.λ., (μιας και ήταν στο μυαλό σαν παιδάκι!) , φτάσαμε και για να μην τα πολυλογώ (πράγμα που κάνω ήδη!!) πέρασα 2 από τους δυακολοτερους μήνες στη ζωή μου διότι είχα βάλει αποκλειστική στο σπίτι, μιλούσα συνέχεια με γιατρούς και δεν μου έδιναν καμιά ελπίδα, πήγαινα σε νοσοκομείο και η μόνη μου λύση που μου έδιναν οι γιατροί ήταν να τα παρατήσω ώστε να μην χάσω και την δική μου ζωή, να βρω ένα κέντρο χρόνιων παθήσεων και να τον κλείσω μέσα μέχρι να πεθάνει... Εγώ αποφάσισα να εξαντλήσω μέχρι και την τελευταία τελευταία ελπίδα που θα μπορούσα να έχω τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά , τον κράτησα σπίτι (ενώ όλοι επεμεναν ότι δεν υπάρχει ελπίδα και να μην το κανω) μέχρι που ένα βράδυ ως δια μαγείας ο πατέρας μου μου μίλησε διαφορετικά. Δεν άργησα να καταλάβω ότι με θυμόταν , θυμόταν λεπτομέρειες στα πάντα , θυμόταν ποιος είναι , θυμόταν γενικά! Με λίγα λόγια έγινε καλά!! Ξέρω ότι είσαι σε διαφορετική κλινική φάση από εμένα αλλά στα λέω όλα αυτά για να σου υπενθυμίσω (επειδή διάβασα μερικές από τις απαντήσεις που σου δόθηκαν από κάποιους!) ότι ο πατέρας σου είναι ασθενής που χρειάζεται βοήθεια. Δεν το ξέρει γιατί είναι κομμάτι της ασθένειας, δεν μπορεί να κόψει το ποτό γιατί ο πατέρας μου τώρα που έγινε καλά μου είπε ότι ήταν χάλια όταν δεν έπινε, οπότε στο μυαλό του κάθε αλκοολικού είναι κάπως αντίθετα τα πράγματα. Σε περίπτωση που ο μπαμπάς σου είναι σε φάση που δεν θέλει να πηγαίνει πουθενά , δεν έχει εμπιστοσύνη σε γύρω του πρόσωπα, έχει μια μορφή μυθοπλασίας κι επαναλαμβανεται έχει αρχίσει να σοβαρεύει πολύ η κατάσταση του.... Μην χάσεις ελπίδα καμιά και βοηθησε τον μέχρι τέλους. Ζω με τον πατέρα μου εδώ και 5 μήνες μαζί στο σπίτι μου στην Θεσσαλονίκη (παράτησε την ζωή του στην Αθήνα) και μου είπε ότι έχει να νιώσει έτσι σχεδόν από τα 35 του χρόνια. Ήταν τόσα χρόνια σε μια φάση ναρκωσης που μόνο τώρα που το ξεπέρασε μπόρεσε να το δει! Εύχομαι ο,τι καλύτερο , και θα χαρώ πολύ να ακούσω θετικά σχόλια για οτιδήποτε!! (Ψάξε επίσης για την ασθένεια Wernicke - Korsakof ) - (είμαι σίγουρος ότι δεν το γράφω σωστά!) και κοίτα άμα έχει κανένα σύμπτωμα...
Εστάλη από HTC_E9pw στο
E-Psychology.gr Mobile App
