Η αληθεια ειναι οτι χαμογελασα με αυτο που μου εγραψες....
Οσο για την ερωτηση που μου κανεις θα σου απαντησω πραγματικα.... Εαν παντρευομασταν πριν γινει αυτο που εγινε θα ημουν δυστηχυσμενος εαν γινοταν τωρα θα ημουν πραγματικα ευτυχισμενος και ο λογος ειναι ενας και συγκεκριμενος....
Καθε μερα που περναει καταλαβαινω το που εσφαλα και εφτασα σε ενα σημειο να καταλαβω το μεγαλο μου λαθος το μεγαλυτερο μου ενοω αυτο ηταν η ΑΠΛΙΣΤΙΑ!!!
Θελω σε αυτη τη στιγμη να σου εξηγησω τι ενοω:
Oσο καιρο ημουν με την πρωην μου παντα αναλονομουν σε υλικα αγαθα ειχα ενα κινητο ηθελα ενα αλλο, ειχα ενα αυτοκινητο μετα απο λιγο καιρο ηθελα ενα αλλο ειχα την πρωην μου ηθελα παντα να αρεσω και σε αλλες ειχα ενα σπιτι μετα απο λιγο καιρο δεν μου εκανε ηθελα αλλο και ποτε δεν ημουν ευχαριστημενος με αυτα που ειχα μα ΠΟΤΕ ειναι φυσιολογικο λοιπον εκεινη που με αφησε γιατι και εγω αυτο θα εκανα και αυτο με ποναει περισοτερο απο ολα. Η ΑΠΛΙΣΤΙΑ μου ξερεις τι ειναι να εχεις ολα τα καλα και να μη τα χαιρεσαι. Ισως η μεγαλυτερη αμαρτια. Λενε πως ο Θεος ποτε δεν τιμωρει και ειναι αληθεια εμενα απλα μου στερησε κατι που αξιζε για να μπορεσω να καταλαβω την αξια της ζωης και οχι των υλικων αγαθων.... Ο λογος που στεναχωριεμαι τοσο δεν ειναι για αυτο που εχασα αλλα για το οτι το δικο μου μεριδιο ευθυνης ειναι μεγαλυτερο λογο αυτου του λογου!!!
Τι αποψη εχεις για ολα αυτα?