Πως αλλαξε(και αλλαζει) η ζωή μας μετά την επέμβαση!

Eυχαριστώ κοπελιές! Είμαι περήφανη για τα -45 (ως επι το πλιστον) γιατι ειδικά τα τελευταία 15 έχω παλέψει για να τα χάσω. Και Ναταλάκι μου αφού ξέρεις το πριν μου και το δικό σου...Εγώ δεν είχα κάνει τους δυο δακτυλιόυς που πάλι σου δημιοιυργησαν πρόβλημα σε αυτή σου την απώλεια με τη σλιβ. Και παλι όμως βρίσκω πως είσαι αδικη με τον εαυτό σου γιατί αν θυμάμαι καλά ήσουν πολλά περισσότερα κιλά από εμένα και στο συνολο τα τελευταία 7 χρόνια έχεις χασει πολλά κιλά... Συνέχισε και για μην πτοείσαι από τις αναποδιές...

Μάλλον με μπερδεύεις με κάποια άλλη για να μου διευκρινίζεις τις διαφορές μας παρηγορητικά...
Έχω εγώ παράπονα από την απώλεια μου;Με την ταχύτητα που αναπτύσσω,έχω τουλάχιστον
άλλα δεκαπέντε χρόνια ζωής!Ενώ όλοι εσείς που βιάζεστε και χάνετε,σαν πόσο καιρό ακόμα
νομίζετε θα έχετε απόθεμα;Εδώ είμαστε που θα έρχεστε και θα με παρακαλάτε για λίγο από
το λίπος μου!Γελάει καλύτερα όποιος γελά τελευταίος!Μουάχαχαχα!Φτωχ οί μου κανονικοαδύνατοι!

--->http://www.youtube.com/watch?v=NAtYq5yPByc&feature=related

ρε συνεφεια δεν ηξερε ο γειτονας σου οτι συνορευει με το τερας του λοχνες??????? μα καλα υπαρχουν κατι ανθρωποιιιι!!! αμορφωτοι!!!! και δεν εννοω οτι δεν εχουν πτυχια η κατι τετοιο!!!! ειναι απο την φυση τους απανθρωποι!!! ακου εκει τερας!!! οχι καρχαριας πες του!!! πφφφτ!!

Δεν είναι και ακριβώς lifechanging αλλά εμένα με ευχαρίστησε τόσο που θέλω να το μοιραστώ μαζί σας κι ας μη το έκανα ακόμα. Σαν παιδί κι εγώ ευχαριστιέμαι τα λούνα πάρκ, τα τρενάκια κλπ... είχα πάει λοιπόν πριν μερικά χρόνια στο Alou με φίλους και πολλή χαρά, αγόρασα τοημερήσιο πάσο και μετά από λίγο ανακάλυψα οτι στα διάφορα μηχανήματα δεν έκλεινε η δαγκάνα που σε ασφαλίζει λόγω του όγκου μου. Πέρα απ'ότι ένιωσα άσχημα για τον εαυτό μου έχασα και αυτή την ευκαιρία διασκέδασης... σήμερα λοιπόν περνώντας έξω από το Αlou συνηδειτοποίησα οτι πλέον λογικά χωράω!!! :roll::roll::roll:

Επιβάλλεται μια επίσκεψη να μπει στο πρόγραμμα άμεσα!!!:bouncing::bouncing:

Σε νιώθω,Φίλιππε!
Κι εγώ πριν χρόνια που είχα πάει στο Αλού,άδικα φορούσα το ημερίσιο βραχιολάκι...Όλα τα ενδιαφέροντα ήταν απαγορευτικά...
Και στη Ντίσνευλαντ και στο Πάρκο του Αστερίξ,σ'όλα τα υπέροχα τρενάκια,να περιμένω ώρες στην ουρά με την ελπίδα να χωράω,
να μη με διώξουν...Και τελικά είτε να στριμώχνομαι με πόνο στις θέσεις είτε να κρατώ στο στήθος τα προστατευτικά που δεν ασφάλιζαν...
Να πας και μάλιστα το συντομότερο!Σε περιμένει πολλή χαρά εκεί κι ας είναι στιγμιαία.Το κέρδισες με το σπαθί σου!Πάτα μια τσιρίδα και για μένα!

Το λούνα πάρκ φαίνεται ότι μας κατατρέχει..
Πάντα το φοβόμουν και ο φόβος αυξήθηκε με την αύξηση των κιλών μου. Θα με κρατήσει η αλυσίδα ή θα εκτοξευτώ στο διάστημα? Θα αντέξει η μπάρα ή θα σκάσω σαν καρπούζι? Θα αντέξει το αλογάκι ή θα σπάσω το μηχάνημα και θα με τρέχουν για αποζημιώσεις? Οπότε να μένει το βύσσινο..
Τώρα θα χωράς Φίλιππε, να πας και να το ευχαριστηθείς με την καρδιά σου!
Το δικό μου Βατερλώ ήταν ο κινηματογράφος. Εκεί σφηνώθηκα με το ζόρι στην καρεκλίτσα μου και δεν μπόρεσα να απολαύσω την ταινία, γιατί πονούσα στο πλάι. Τώρα χωράω και περισσεύει και χώρος! Ουάου!!

Βρε παιδιά πρ'αγματι μας κατατρέχει γιατι κι εγώ το ίδιο σκεφτομουν. Παμε με το παιδι 2-3 φορές το χρονο και εκτός από τη ροδα δεν εκανα και τιποτα αλλο γιατι δεν χώραγα πουθενά ή φοβόμουν μηπως δεν χωρέσω... και τωρα που χωράω δεν εχω παέι ακόμα να το απολαυσω....

αν σας πω οτι και εγω για το λουνα παρκ μιλουσα σε μια φιλη μου εχτες!!!?!?!!?!!? ουαουυυ!!!

Moυ ρχεται να κλαψω... από χαρά... δεν ξέρω... Σήμερα μπήκα σε κατι πιτζάμες που πήρα από τα τζαμπο s-m! ποιος εγώ! Που πριν από μόλις 9 μήνες ήμουν 123 κιλά φόραγα xxxxxl νο 62 παντελονι (σημερα 44), δεν μπορούσα να κοιμήθω τα βράδια από το βάρος στο στομάχι και τοσα άλλα. Ακόμα δεν έχω προσαρμοστεί στη νέα μου εικόνα, ακόμα έχω τη νοοτροπία της παχυσαρκης(δεν νομίζω ότι θα φύγει τόσο εύκολα).
Αυτό που με σιγουριά μπορώ να πω είναι πως απολαμβάνω τα μικρά καθημερινά που κερδισα και αυτά είναι που στην ουσία με κάνουν να νιώσω τη διαφορά των κιλών. περπατάω χωρίς να μου κοβεται η ανάσα, χωράω να περάσω σε μικρούς χώρους, ανεβαίνω στη σκάλα να κρεμάσω τις κουρτινες χωρίς να χάνω την αισθηση της ισσοροπίας μου.... σκύβω να φτιάξω τα ντουλάπια χωρίς να είναι εμπόδιο η κοιλιά μου, παίζω με το μικρό στο πάτωμα χωρίς να μουδιάζουν τα ποδια μου γιατι μπορω να κάτσω οκλαδον.... και μπορώ να συνεχίσω να λέω και να λέω....

Quote:

---

Originally posted by yannaki
Moυ ρχεται να κλαψω... από χαρά... δεν ξέρω... Σήμερα μπήκα σε κατι πιτζάμες που πήρα από τα τζαμπο s-m! ποιος εγώ! Που πριν από μόλις 9 μήνες ήμουν 123 κιλά φόραγα xxxxxl νο 62 παντελονι (σημερα 44), δεν μπορούσα να κοιμήθω τα βράδια από το βάρος στο στομάχι και τοσα άλλα. Ακόμα δεν έχω προσαρμοστεί στη νέα μου εικόνα, ακόμα έχω τη νοοτροπία της παχυσαρκης(δεν νομίζω ότι θα φύγει τόσο εύκολα).
Αυτό που με σιγουριά μπορώ να πω είναι πως απολαμβάνω τα μικρά καθημερινά που κερδισα και αυτά είναι που στην ουσία με κάνουν να νιώσω τη διαφορά των κιλών. περπατάω χωρίς να μου κοβεται η ανάσα, χωράω να περάσω σε μικρούς χώρους, ανεβαίνω στη σκάλα να κρεμάσω τις κουρτινες χωρίς να χάνω την αισθηση της ισσοροπίας μου.... σκύβω να φτιάξω τα ντουλάπια χωρίς να είναι εμπόδιο η κοιλιά μου, παίζω με το μικρό στο πάτωμα χωρίς να μουδιάζουν τα ποδια μου γιατι μπορω να κάτσω οκλαδον.... και μπορώ να συνεχίσω να λέω και να λέω....

---

Είναι υπέροχα όλα αυτά! Μπράβο σου Yannaki! ʼντε και στα δικά μας...

Σε όλους το εύχομαι... είναι σημαντική αλλαγή. Γιωτακι μια χρά τα πας... συνέχισε έτσι!

yannaki συνχαρητηρια ευχομαι να απολαμβανεις την καθε στιγμη τις ζωη σου.:starhit:

Η επέμβαση άλλαξε εμένα....αρχισα πάλι να χαμογελώ...να συμμετέχω.....να δηλώνω παρουσία.....τα επιπλέον κιλά με έκαναν να φαίνομαι λόγω όγκου περισσότερο αλλά χανόμουν σαν προσωπικότητα...δεν υπήρχα....δεν μιλούσα για να μην τραβήξω τα βλέμματα πάνω μου....δεν συμμετείχα σε τίποτα που ήταν παραπάνω κόσμος από τον άντρα μου..... δεν έβγαινα παρα μόνο για δουλειά.....πρακτικά δεν ξέρω τι να αναφέρω...τα έχουν πει όλα παραπάνω....ψυχολογικά όμως πραγματικά εγώ ξαναγεννήθηκα.....τα βρήκα με εμένα....και επιτέλους με αγάπησα.....και άφησα και άλλους να με αγαπήσουν......εύχομαι όλοι μας να τα έχουν καλά με τον εαυτό τους ανεξαρτήτως κιλών όμως...εμένα δυστυχώς με επηρέαζαν πολύ και έχασα πολλές στιγμές, έχασα πολύ απο τη ζωή μου....τώρα μετά την επέμβαση απλά τα ξαναβρήκα.....:love::love::love::love::lo ve:

Αυτο Μαρακι μου. Το λεει και η υπογραφή σου!:cul:

:kiss::kiss::kiss::kiss::kiss: