Σου εστειλα
Printable View
Σου εστειλα
Γεια σου εσυ τι θα ήθελες δεν κατάλαβα? Είσαι Κρήτη? Νόμιζα οτι είχες ρωτήσει την spr1980 και όχι εμένα.....Quote:
Originally Posted by katerinaki
Δεν είμαι Κρήτη Σορρυ νόμιζα ότι ο γιατρός ειναι Αθηνα
Δεν πειράζει στειλε πμ στην spr1980 αν και δεν ξέρω αν και αυτή είναι αθηνα
adsgdfhgdfhdfhdfg
to mail pou edosa itan lathos!to sosto einai [email protected]
ksanasteile se parakalo!
sfgdfhfghf
steile m to mail ksana plz
Mar c πες μας πράμα για σενα μωρέεε!
Για σένα πρόκειται ή άλλον?
Ειναι ζόρικη η κατάσταση?
προς ολους τους πασχοντες απο ιδψ,την σκεψη-ιδεοληψια οτι ολα αυτα που σκεφτομαι ειναι φυσιολογικα και ετσι πρεπει να σκεφτομαι και δεν εχω καμια ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη,την κανει κανεις σας????????ελπιζω να καταλαβαινετε τι εννοω αλλιως ρωτηστε με...........
Γεια σου magistra, δεν ξέρω αν κατάλαβα πως ακριβώς το εννοείς, εγώ πάντως έχω αποδεχτεί ότι έχω ιδψ και ότι είναι φυσιολογικό να κατεβάζει το μυαλό μου κουλά ορισμένες φορές και οκ πάμε παρακάτω, κάπως έτσι σκέφτομαι. Αν θέλεις διατύπωσέ το περισσότερο, έχει ενδιαφέρον αυτό που έγραψες.
Φίλη τι κάνεις εσύ? Πως πάει η ζωή σου? Εσυ εισαι χωρίς φάρμακα αν θυμαμαι καλα?Quote:
Originally Posted by Breath
Γενικώς καλά muzzy, thanks... ασχολούμαι και με τη γη τελευταία (ερασιτέχνης κηπουρός, αγρότισσα ;)...) και τα έχω "γειώσει" αρκετά τα πράγματα, κάνει καλό και η χειρωνακτική εργασία, τουλάχιστον σε εμένα. Ναι δεν παίρνω φάρμακα, αν θυμάμαι και εσύ θα τα έκοβες ή τα έκοψες, είσαι καλά? πως πάει?
Τα έχω κόψει. Ολα καλά! ΑΥτό που έχω καταλάβει ειναι οτι όσο το σκέφτεσαι κάτι, τόσο θα βυθίζεσαι. Όσο το αφήνεις, σε αφήνει.Quote:
Originally Posted by Breath
Ε και πάει μια χαρά.
Να μου κρατάς καμιά ντοματαα αγρότισσα γιατι ειναι ισχνές οι αγελάδες και έρχονται χρόνια δύσκολα... γεμάτα καταιγίδες.
Χα χα! :D ναι έρχονται αλλά εμείς δεν μασάμε ;)
Έτσι είναι όπως τα λες για τις σκέψεις, θέλει απλά να το αφήνεις όλο αυτό να περνάει και όχι να βυθίζεσαι. Έτσι πάντα καλά να είναι τα πράγματα, όχι τέλεια, απλά καλά! γιατί το τέλειο δεν υπάρχει... :D
Χαιρετώ κι εγώ την παρέα! Κι εγώ με λίγο αγχολυτικό, χωρίς "κανονική" αγωγή και φουλ συμπτωματολογία εδώ και 3 μήνες περίπου. Με πολύ αγώνα και μία προοπτική ζωής χωρός φάρμακα κι όσο αντέξω. Για να δούμε.....
re paidia sustiste m ena psixologo kriti plz
...........................
ΜΑΡΟΥΛΙΩ ΚΑΙ SPR1980 ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ???????????????????????????????????????? ????????????ΔΩΣΤΕ ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΣΑΣ...ΧΑΘΗΚΑΤΕ....
Magistra κι εγώ αναρωτιόμουν για εσάς! Εγώ έχω φουλ σκαμπανεβάσματα στην ψυχική μου διάθεση και την ιδψ να έχει βαρέσει κόκκινο. Άλλοτε είμαι πιο ήρεμη, έστω και κάποιες ώρες της ημέρας, και άλλοτε την παλεύω μόνο με ηρεμιστικό ενίοτε δε και μ' αυτό δύσκολα. Ενέργεια και όρεξη ανύπαρκτες και ότι κάνω, το κάνω κατ' ανάγκη. Πολύ συχνά πείθω τον ευατό μου ότι αυτό το μαρτύριο δε θα τελειώσει ποτέ. Νιώθω πολύ ταλαιπωρημένη και σε κάποιο σημείο έχω εγκαταλείψει την προσπάθεια, γιατί με έχει καταλάβει ματαιότητα. Λογικά πρέπει να έχω και συνοδό κατάθλιψη, αφού δε βρίσκω χαρά σε τίποτα, τα βλέπω όλα μάταια, δεν έχω όρεξη, κλαίω συνεχώς κλπ. Αυτή η βδομάδα ήταν πραγματικά άσχημη. Πέρασα και κάποιες πιο καλές. Κάνω μία μεγάλη προσπάθεια μήπως και το κοντρολάρω χωρίς αντικαταθλιπτικά, αλλά νομίζω ότι απλά βασανίζομαι άνευ λόγου και μάλλον πρέπει να αποδεχτώ ότι θα χρειάζομαι τα φάρμακα για μια ζωή. Έπαιρνα εξάλλου για πολλά χρόνια με πολύ καλά αποτελέσματα. Απλά τώρα σαν να μ' έχει πιάσει μία εμμονη, ότι αυτό το πράγμα είναι ατελείωτο και ούτε και με τα φάρμακα θα μπορώ να το κοντρολάρω. Και σ' ένα βαθμό είναι σωστό, αφού στην προσπάθειά μου να το τερματίσω, κατεβάζω διαρκώς καινούργιες ιδέες - φοβίες. Αυτή η φορά (μπορεί να φταίει και το ότι δεν έχω πάρει έγκαιρα φάρμακα), έχω καταπονηθεί πολύ και προσπαθώ να σκεφτώ τα πάντα για να κάνω τη ζωή μου βίο-αβίωτο. Σαν να παλεύω για να μην γίνω καλά. Κι έπειτα φοβάμαι ότι θα τα καταφέρω. Κράμερ εναντίον Κράμερ. Τί να πω. Η Αυτοτιμωρία στο ζενίθ της...Πάρε να' χεις κακέ ευατέ μου...Εννοείται βέβαια ότι θεωρώ ότι εξάντλησα πλέον τα περιθώρια και θα καταφύγω στον ψυχίατρο, αυτήν την φορά για συνταγογράφηση πλήρους αγωγήςQuote:
Originally Posted by magistra
εσύ πώς πάς? Μαρουλιώ εσύ με τα λαντόζ?
εγω σπρ1980 συνεχιζω την αγωγη μου κανονικα,οποτε ειναι πιο ελεγξιμα τα πραματα σε σχεση με σενα που καταλαβαινω οτι εισαι σε ενα κικεωνα απο σκεψεις..απο τον οποιο περασα κι εγω για πολλα χρονια...νιωθω να χρειαζομαι συστηματικη ψυχοθεραπεια γιατι εχω πολλες αγιατρευτες πληγες μεσα μου που με ταλαιπωρουν,αλλα δεν υπαρχει ουτε σεντ...δεν εχει κανενα νοημα σου μιλαω εκ πειρας να προσπαθεις χωρις αγωγη....μονο βασανιζεσαι κι διαιωνιζεις το προβλημα παραγωντας ολο και πιοτερες εφιαλτικες σκεψεισ...και μην εισαι πεπεισμενη οτι θα χαπακωνεσαι μια ζωη...αυτο δεν το ξερει κανεις μας...μπορει να σε εκπληξει ο ιδιος ο οργανισμος σου...το ηρεμηστικο νομιζω ειναι χειροτερο...υπαρχει κατι μεσα στη μερα σου που να σου πυροδοτει εντονα τις σκεψεις?
Συμφωνώ απόλυτα με την magistra. Είναι ανώφελο να το προσπαθείς χωρίς φάρμακα και ψυχοθεραπεία. Και γω αύριο έχω ραντεβού με ψυχολόγο εξειδικευμένη στην ΓΣΘ, κάτι που δεν έχω κάνει ως τώρα. Φάρμακα παίρνω εδώ και 20 χρόνια, αλλά μάλλον λείπει και αυτού του είδους η θεραπεία. Ελπίζω να πάνε όλα καλά...
Γνωρίζει μήπως κανείς κάποιον ειδικευμένο στην ιδψ διαταραχή ψυχίατρο ή ψυχολόγο στον Πειραιά? Εγώ έκανα γνωσιακή - συμπεριφορική θεραπεία με μία ψυχολόγο στην Αθήνα για 1 χρόνο. Βέβαια τότε έπαιρνα και φάρμακα. Όταν τα έκοψα και το δράμα επανήλθε, με απογοήτευσε η συμπεριφορά της μ' αποτέλεσμα να χάσω την εμπιστοσύνη μου στο πρόσωπό της και να διακόψω. Πιστεύω όμως ότι οφείλω στον ευατό μου να ολοκληρώσω αυτήν την προσπάθεια και ψάχνω κάποιον γνώστη και ικανό θεραπευτή και άνθρωπο. Έχω βρει κάποιους από το Ίντερνετ, αλλά θα μ' ενδιέφερε πολύ η γνώμη κάποιου που έχει βοηθηθεί. Κι επειδή δουλεύω αρκετά και μετακινούμαι με τα μέσα (σημειωτέον ότι δεν είναι και το καλύτερό μου αυτήν την περίοδο), θα προτιμούσα κάποιον στον Πειραιά. Κατά τα άλλα μίλησα εκ νέου σήμερα με τον ψυχίατρό μου, που είναι πεπεισμένος ότι με την ψυχοθεραπεία και ατομική προσπάθεια, θα μπορώ να το κοντρολάρω, χωρίς να πάρω φάρμακα. Εγώ βέβαια του εξήγησα ότι δεν αντέχω άλλο κλπ κι εκεί μου είπε ότι η επιλογή είναι δική μου...Συνολικά έχω πάρει φάρμακα για περίπου 8 χρόνια. Δεν με πείραζε καθόλου, αφού συνερχόμουν και μπορούσα να ζω. Αυτός ισχυρίζεται ότι όσο δεν θεραπεύω την αιτία, τα φάρμακα θα συγκαλύπτουν το πρόβλημα, οπότε θα επανέρχομαι συνέχεια στην πάθηση. Επίσης μου είπε κάτι που με τρόμαξε λίγο. Όποιος το' χει νιώσει, απαντά. Είναι σύνηθες στην ιδψ διαταραχή, να αντιπαλεύουμε τον ευατό μας? Δηλ. εγώ μπορεί να κάνω μία σκέψη και μετά να την τερματίζω, δηλ. να σκέφτομαι κι άλλα κι άλλα. Μου είπε ότι αυτό δεν είναι της πάθησης (έτσι πίστευα πάντα), αλλά το κάνω με τη βούλησή μου γιατί δε θέλω να δω το πραγματικό πρόβλημα, που συγκαλύπτει η ιδψ....Είναι αλήθεια ότι ώρες και φορές νιώθω σαν να προσπαθώ να μη γίνω καλά, αλλά δεν πιστεύω ότι το κάνω ηθελημένα. Καταλαβαίνει κανείς τί εννοώ? Το έχει νιώσει κάποιος?
Magistra η μέχρι τώρα πορεία δυστυχώς μου έχει δείξει ότι τα διαστήματα αποχής από τα φάρμακα, δεν είναι μεγάλα. Πραγματικά θα ήθελα να μπορέσω κάποια στιγμή να μην λαμβάνω φάρμακα και να είμαι υγιής για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά στην πράξη δεν το έχω δει να συμβαίνει :( . Δεν μπορώ να καταλάβω τί πυροδοτεί τις σκέψεις. Σίγουρα οι εντάσεις. Κατά τα λοιπά, νιώθω όλη μέρα άρρωστη, δηλ. ξυπνάω και κοιμάμαι με αυτήν την απαίσια αίσθηση ότι "δεν πάω καλά", οπότε αυτό και μόνο του είναι αρκετό....Quote:
Originally Posted by magistra