Καλησπέρα! Γνώμη μου είναι ότι μπορείς να απαιτήσεις από τον φίλο σου και τη μάνα του την χαμένη σου ως προς αυτούς αξιοπρέπεια, να σηκώσεις ανάστημα και να μην τους επιτρέπεις να σε κάνουνε χαλί.
Printable View
Καλησπέρα! Γνώμη μου είναι ότι μπορείς να απαιτήσεις από τον φίλο σου και τη μάνα του την χαμένη σου ως προς αυτούς αξιοπρέπεια, να σηκώσεις ανάστημα και να μην τους επιτρέπεις να σε κάνουνε χαλί.
white..μου, έχει απομακρυνθεί πλέον από Θεσ/νικη η donald.. όπου ζούσαν μαζί με τον φίλο της και τη μάνα του για κάποιο διάστημα!Quote:
Originally Posted by whitecandle
Τώρα βρίσκεται στον τόπο καταγωγής της στη Ρόδο, σε μια προσπάθειά της για ένα νέο ξεκίνημα!
Αυτός δεν την ακολούθησε, λόγω της μάνας του, οπότε μάλλον προς το παρόν δεν μπορεί να υπάρχει συνέχεια!
Κατάλαβα. Αλλά και πάλι, αν δεν την ακολούθησε δεν μπορεί έστω και με μηνύματα να προσπαθήσει να τον πείσει; Κρατώντας την αξιοπρέπειά της φυσικά.Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Όχι δεν την έκλεισα, απλά την 'εβγαλα από την υπογραφή για να είναι ολοφάνερο ποια είμαι...Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Θα τη κλείσω μόνο νεκρή ή αν δεν έχω λεφτα να τη συντηρώ κλπ...
Θα δω αυτό π έστειλες και θα σου πω
Κορίτσια δεν έμενα με το φίλο μου και τη μάνα του. Μόνοι μας μέναμε. Είχαμε το να μείνουμε όλοι μαζί για λίγο σαν τελευταία λύση. Αλλά εκείνη είπε όχι και είπε καλύτερα να φύγω γιατί είμαι ακατάστατη και βρωμιάρα... Ίσως το μπέρδεμα έγινε από αυτό π έγραψα για το φαί... Πήγαινα και με δικά μου πράγματα μαγειρευα σε κεινη για να φάει και αυτή. Κ εκεί κολλάει το "το φαί που έτρωγε δεν ήτανε βρώμικο;". Και το ενοικιο το πλήρωνα εγώ και όλα σχεδόν φυσικά...
Βασικά σε όσες προσπαθειες έχω κάνει να βρω το δίκιο μου μόνο πάτο έπιασα ψυχικά παρά βρήκα δίκιο..
Βασικά δεν θεωρώ πως μπορώ να βρω κάτι καλύτερο... Θεωρω πως και αυτό το λίγο είναι πολύ για μένα. ΛΑΘΟΣ ναι, αλλά αλήθεια έτσι σκεφτομαιQuote:
Originally Posted by Gypsy Cello
Πήγα στο νοσοκομείο νωρίτερα... Πήγα να ζητήσω βοήθεια, μα δεν περίμενα πως για αυτούς βοήθεια σημαίνει ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ. Και δεδομένου πως άλλες δομές πέρα από το νοσοκομείο δεν υπάρχουν πήγα εκεί...
Και εκεί ένας γενικός ιατρός- ομοφυλόφιλος- άκουσε από τους γονείς μ τι έκανα και πήρε τηλ τον ψυχίατρο που απουσίαζε από το νοσοκομείο... Εκνευρισμένος σαφως για την ενόχληση τέτοια ώρα ο γκει... Και ο ψυχίατρος έκανε διάγνωση από το τηλέφωνο. Είπε απλά εξετάσεις και εισαγωγή στην ψυχιατρική. Από το τηλέφωνο... Και εγώ σηκώθηκα και έφυγα και όπου φύγει φύγει. Η εισαγωγή σε ψυχιατρική κλινική όχι μόνο δε θα μου κάνει καλό, αλλά θα με κάνει να θρυμματιστώ. Τι κλινική, τι θάνατος. Το ίδιο είναι. Στην κλινική ούτε τον ήλιο δεν θα βλέπω. Μόνο αρρώστους χειρότερα γύρω μου που θα παραμιλάνει και ράντζα.. Ούτε θα μπορώ να βγω έξω να δω πως ίσως ζώη είναι η θάλασσα, ο αέρας, τα σκυλιά μου... Ενέσεις , χάπια , άσπρες μπλούζες και εξετάσεις... Το καλό μου θα ήταν να με σπρώξει κάτι να ζήσω , όχι αυτό. Τι κλινική, τι φυλακή. Τι έχει να μου μάθει μια κλινική; Τι; Φυλακή είναι και το σπίτι μου μέσα στην ερημία. Η ερημία και η αδικία με σπρώχνουν εκεί. Γιατί λοιπόν να τιμωρηθώ για όσα άσχημα νιώθω ή μου συμβαίνουν; Εγώ για καταδίκη το βλέπω.
Λοιπόν, έτσι όπως έγινε αυτό εγώ δεν ξαναπατάω εκεί... Και δεν γνωρίζω βέβαια αν μπορούν να με κλείσουν εκεί με το ζόρι... Και ναι φοβάμαι, και δεν θέλω καθόλου. Μακριά...
Δεν πιστεύω πως αυτό θα με βοηθήσει, αλλά αντίθετα θα με οδηγήσει στο να νιώθω ακόμη χειρότερα και να ντρέπομαι για μένα. Ιδρυματισμός, νοσηλεία, ψυχιατρείο, τρελάδικο. Έτσι τα βλέπω... Εγώ θέλω να είμαι έξω και να παλεύω, όχι να είμαι σε ένα νοσοκομείο και να βλέπω γύρω μου ακόμη χειρότερα περιστατικά από το δικό μου, ψυχώσεις ή ό,τι άλλο...
Και η αιτία που είμαι έτσι είναι πως νιώθω πως δεν μπορώ να ζήσω, όσο και να θέλω και όσο και αν προσπάθησα. Ο εγκλεισμός θα ενίσχυε κάτι τέτοιο. Δε θα βοηθούσε και έτσι θα ήταν χειρότερο. Εγώ θέλω να νιώσω χαρά, λίγη... Η κλινική θα με έκανε χαρούμενη; Θα μου έδινε φίλους, σχέση, οικογένεια, εργασία; Αυτά με απελπίζουν...
Με τέτοιες πρακτικές και διαγνώσεις από το τηλέφωνο πως να εμπιστευτώ τη ψυχή μου; Το βλεπω σαν να πρέπει να τιμωρηθώ που νιώθω χάλια και να πάω φυλακή(κλινική). Και γιατί να τιμωρηθώ εγώ; Εγώ το προκάλεσα;
Να ζήσω θέλω, και δεν μ αφήνουν... Με καταστρέφουν και μου στερούν κάθε ευκαιρία και ελπίδα. Και επειδή δεν μπορώ να ζήσω τότε γυρνάει το μυαλό μου και σκέφτομαι το θάνατο...
Γιατί προσπαθώ να πεθάνω; Γιατί δεν μου δίνουν μια ευκαιρία να ζήσω. Αν κάποιος θέλει πραγματικά να βοηθήσει έναν άνθρωπο απομονωμένο από την κοινωνία και που αυτό είναι το πρόβλημα του δεν το σπρώχνει ακόμη περισσότερο στο περιθώριο της κοινωνίας. Δε φτάνει που από παιδί με βάλαν στην άκρη με το ξύλο και τις βρισιές και τα φτύματα στα μούτρα. Δεν φτάνει που με δέρναν ακόμη και οι δασκάλες... Δε φτάνει που με χτυπούσαν οι γονείς κ με μείωναν μέχρι και πρόσφατα. Δεν φτάνει που έκανα 1000000000000 προσπάθειες ν ξεφύγω. Δεν φτάνει που δεν έχω παρέες. Δεν φτάνει που στην πραγματικότητα δεν έχω σχέση. Δεν φτάνει που είμαι εγώ μόνη μου στη φυλακή μου. Δεν φτάνει που δεν έχω ούτε μιση δουλεια... ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΩ ΕΓΩ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ;
Μεσω ιντερνετ εχεις ψαξει για καποια δουλεια? Ενας φιλος βρηκε και δουλευει παρτ ταιμ. Δεν μπορει να συντηρησει βεβαια σπιτι (ακομα) αλλα κατι ειναι και αυτο απο το τιποτα. Αρχικα για Ροδο ψαξε μετα βλέπεις.
Όλα ειναι στο μυαλό μας. Αυτο το λεω σε μενα πρωτα ασχετα αν δεν το πολυπιστευω. Ισως καποιος ειδικος σου εδινε φαρμακα και σε ανεβαζε. Ψαξτο λιγο. Αν δεν εχεις λεφτα ειναι και δημοσια ιατρεια. Εγω πιστευω οτι ολα ειναι "χημεια". Με την καταλληλη αγωγη θα βοηθηθεις. Ασε τις θεραπειες στην παντα.... Απο την εμπειρια μου στο λεω.
Γειά σου donald_girl, ελπίζω να το δεις σύντομα αυτό:
http://epidotoumena-seminaria.0rg.gr...B1%CE%B5%CE%B4
Ναι το είδα αυτό και δήλωσα συμμετοχή. Τώρα αν θα είμαι ανάμεσα σ αυτούς που θα διαλέξουν θα δείξει...Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Ευτυχώς είσαι με κάποιον που σ'αγαπάει
Ευτυχώς είσαι με κάποιον που σ'αγαπάει αυτό είναι το καλό.
Γεια σας.
Έχω πολλά νέα, άσχημα και καλά. Κομπιάζω όμως...
Απλά στέλνω μνμ να σας πω πιο πολύ πως υπαρχω ακόμη...
http://yoursmiles.org/tsmile/birthday/t3346.gif Πολύχρονη κι ό,τι επιθυμείς!
Ευχαριστώ πάρα πολύ :-) Αλλά τα γενέθλια μου είναι σε 10 μέρες. Είχα κάνει λάθος και είχα βάλει 7 Ιουλίου αντί για 17 LOL. Οπότε θα περιμένω να μου ξαναστείλεις ευχές σε ακριβώς 10 μέρες :P Το διόρθωσα τώρα το προφίλ :P
Δεν πειράζει.. δεν υπάρχει περίπτωση να το ξεχάσω με τίποτα, γιατί τότε γιορτάζει και η αγαπημένη φίλη μου η Μαρίνα!Quote:
Originally Posted by donald_girl
Σε ευχαριστώ που δε θα το ξεχάσεις :)
Έχουν συμβεί κάποια πολύ άσχημα πράγματα. Προδώθηκα για ακόμη μια φορά και έχω κλονιστεί πάρα πολύ- όχι πως πριν ήμουν οκ... Εδώ και έναμισι μήνα παλεύω να είμαι όρθια... Με νύχια και με δόντια
Quote:
Originally Posted by donald_girl
Επειδη ρωτήσω φορα διαβάζω την ιστορία σου. Θέλω μόνο να πω... Κουράγιο , δύναμη ... Δύο λέξεις δύσκολες στην πράξη.
Νομίζεις θα σε ξεχνάγα ε;; http://yoursmiles.org/tsmile/birthday/t3304.gif και πάλι πολύχρονη και μόνο χαρές από δω και πέρα!! :DQuote:
Originally Posted by donald_girl
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑ http://yoursmiles.org/tsmile/birthday/t3307.gif
Χρονια πολλα μικρη!!!!! σου ευχομαι οτι επιθυμεις κοριτσαρα μου...κι ολα να πανε στην ζωη σου καλα!!!!!!!!
χρονια πολλα και απο μενα, αν και καθυστερημενα! να εισαι γερη και δυνατη.
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, έστω και καθυστερημένα...
Για τώρα θα ήθελα να διαβάσετε μια "ιστορία" που ανέβασα στο σάιτ μου.
Θεωρητικά είναι φανταστική, αλλά αναφέρεται σε μένα...
Είμαστε "φίλες"; Τι είναι αυτό;
Δεν είσαι πολύ μικρή για να ονειρεύεσαι, λένε... Είσαι άραγε όμως πολύ μικρή για να έχουν πεθάνει τα όνειρα σου; Αυτή η σκέψη τριγύριζε από νωρίς το πρωί στο νου της Γαβριέλας.
Δεν είχε πατήσει ακόμη τα 30 και ζούσε μέσα στη μοναξιά της, χωρίς όμως να καταλαβαίνει το γιατί.
Οι άλλοτε καλές της φίλες πλέον τη σνόμπαραν, την υποτιμούσαν, τη θεωρούσαν αποτυχημένη και δε ντρεπόντουσαν να της το πουν ανοιχτά. Ήταν εκείνη που θα μόλυνε την παρέα, επειδή δεν είχε αρκετά γεμάτο πορτοφόλι, δεν είχε μια καλή δουλειά, δεν είχε έναν αρκετά ευκατάστατο σύντροφο και έκανε το λάθος να φοράει αρκετά φθηνά ρούχα. “Δεν έχεις καταφέρει τίποτα. Ακόμη και εγώ πέτυχα πολλά περισσότερα από σένα και ας μην έχω τις δικές σου σπουδές”, της είχε πει πριν ένα περίπου χρόνο μια παλιά της φίλη, που πλέον εξαφανίστηκε από τη ζωή της μια και πλέον δεν είχαν πολλά να πουν. Άλλωστε η Γαβριέλα δεν είχε χρήματα να ανοίγει μπουκάλια στα μπουζούκια και ούτε μπορούσε να πάει εκεί φορώντας τα τζιν και τα μπλουζάκια που αγόρασε από τους Κινέζους. Η Γαβριέλα δεν ήταν πια εκείνη που ήξεραν οι φίλες της, είχε αλλάξει!
Όταν συνέβαινε να συναντήσει τυχαία κάποια από αυτές τις άλλοτε φίλες της, εκείνες πάντοτε της υπόσχονταν πως κάποια στιγμή θα βρεθούνε. Εκείνη η στιγμή δεν ερχόταν όμως ποτέ και ας μην επρόκειτο για πρωτοβουλία της Γαβριέλας!
Άλλες πάλι, απαξιούσαν ακόμη και να έχουν έναν τυπικό διάλογο μαζί της στο facebook... Η Γαβριέλα δεν ήταν αρκετά καλή ούτε και για διαδικτυακή “φίλη”. Εκείνες είχαν ανέβει κάποια επίπεδα, για ποιο λόγο να διατηρούν την οποιαδήποτε επαφή με μια φίλη από το σχολείο ή τη σχολή, που είχε “μείνει πίσω” και “δεν είχε προχωρήσει στη ζωή της αρκετά” ώστε να αξίζει τη φιλία τους;
Είχε κάνει το λάθος να μην είναι πια η ίδια... Τα βαμμένα ξανθά μαλλιά αντικαταστάθηκαν από φυσικό καστανό. Τα piercing εξαφανίστηκαν μαζί με τη μαγκιά που πουλούσε ως έφηβη και νεαρή ενήλικας. Εκείνη που κυκλοφορούσε μονίμως βαμμένη τη μέρα με αποχρώσεις που ταίριαζαν σε θαμώνα μπαρ, σήμερα δεν την πείραζε να βγαίνει έξω άβαφη και ας έχει σπυράκια... Άλλο ένα τεράστιο έγκλημα της ήταν πως είχε παχύνει! Έπαψε να πίνει και να ξερνάει και τις ώρες της πια δεν της περνούσε στις παραλιακές καφετέριες αναζητώντας τον επόμενο που θα θέλει να περάσει τη νύχτα μαζί της. Η Γαβριέλα δεν ήταν πλέον ένα ευχάριστο άτομο στην παρέα, είχε και μερικές ατυχίες στη ζωή της και αυτές τη στιγμάτιζαν ακόμη περισσότερο. “Που είναι η Γαβριέλα που ξέραμε;”, αναρωτιόντουσαν όλοι. Ακόμη και εκείνες οι φίλες που δεν τη σνόμπαραν ανοιχτά και που κράτησαν μια τυπική επαφή μαζί της είχαν την ίδια απορία, απλώς δεν είχαν το θάρρος να τη ξεστομίσουν. “Που είναι η Γαβριέλα που ξέραμε;”. Όλοι τους, παλιές φίλες που την άφησαν πίσω, συγγενείς, γονείς και αδέρφια πίστευαν πως η Γαβριέλα δεν είναι καλά, πως έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Φυσικά η λύση στο υποτιθέμενο πρόβλημα ήταν να την απομακρύνουν, αφού δεν τους έμοιαζε πια και φοβόντουσαν πολύ μήπως και τους “κολλήσει” το πρόβλημα της! Το γεγονός πως εκείνη κάποτε όταν τη χρειάστηκαν στάθηκε δίπλα τους και δεν τους εγκατέλειψε δεν είχε καμιά απολύτως σημασία...
Είχε έρθει η ώρα πια η Γαβριέλα να το πάρει απόφαση και να συμβιβαστεί με αυτό. Δεν υπάρχει φιλία, υπάρχουν μόνο παρέες που σε αποδέχονται μόνο όταν δεν χαλάς την “ατμόσφαιρα” της ρηχότητας και του κεφιού. Έτσι, απλώς έκλεισε τις πόρτες και κυρίως της πόρτες της ψυχής της. “Μπορώ και μόνη μου!”, σκέφτηκε και συνέχισε να περπατάει μέχρι το τέλος του δρόμου.
ντοναλντ γραφεις παρα πολυ ομορφα ρε συ!
ασχολεισαι επαγγελματικα με τη συγγραφη ή γραφεις μονο στο σαιτ σου?
Βασικά από μικρή "το είχα"... Ποιήματα, διηγήματα, ένα μυθιστόρημα κλπ. Δεν έχει εκδοθεί κάτι.Quote:
Originally Posted by fragile
Σπούδασα δημοσιογραφία και έχω δουλέψει κατά καιρούς σε κάποιες εφημερίδες και περιοδικά
οντως το εχεις!
οχι απλα το εχεις...το παραεχεις!!!
και γω γραφω ποιηματακια.
προσφατα μαλιστα τα εστειλα σε εναν εκδοτικο οικο.
οχι οτι θα γινει τπτ...το πιθανοτερο ειναι οτι θα παρω τα @@ μου, αλλα νομιζω οτι ειναι καλο να τολμαει κανεις οτιδηποτε, ακομα κι αν οι πιθανοτητες επιτυχιας ειναι ελαχιστες...
Ευχαριστώ :) Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα με τους εκδοτικούς οίκους είναι περίεργα αλλά καλύτερα που το τόλμησες.Quote:
Originally Posted by fragile
donald ήθελα να σε ρωτησω: σε κάποιο ξενοδοχειο στην Ρόδο δεν ειναι ευκολο να βρεις δουλειά; Είχα έρθει αυτό το καλοκαιρι για διακοπές και διαπίστωσα για άλλη μια φορά ότι έχει παρα πολλές ξενοδοχειακές μοναδες. Σε ενδιαφερει κατι τέτοιο;΄
Και κατι άσχετο. Η παραλια της Τσαμπικα, ποσο ωραια ειναι!!!!
Quote:
Originally Posted by Blue1
Ξενοδοχείο; Μπρρρρρ! Μακριά από τα ξενοδοχεία... Ευγνωμονώ το Θεό που δεν με προσέλαβαν. Κανείς τους δεν πληρώνει... ποτέ!
Καλησπέρα σε όλους. Ήμουν περαστική και είπα να περάσω να σας ευχηθώ απλώς να έχετε όλοι μια πολύ καλή χρονιά!!!
΄Έχω τεραστια αναγκη για παρεα αυτή τη στιγμή...
Πλέον δεν ανήκω στα "καταθλιπτικά άτομα". Έχω αλλάξει πολύ τα τελευταία 2,5 χρόνια. Άλλος ανθρωπος...
Παρόλα αυτά, ζω πραγματικότητες που με πιέζουν και δε θελω να σπάσω ξανα
no problem θα σου πω πμ
Πραγματικότητες τετοιες πάντα θα ζουμε, ίδιες και χειρότερες απ αυτες που μας βύθισαν στην καταθλιψη κλπ συναφή, το ζήτημα ειναι πως τις αντιμετωπίζουμε. Το ότι αντεπεξέλθαμε απο εκεινες που αντιμετωπιζαμε τοτε πάει να πει πως βρηκαμε το σωστο τροπο (πχ θέληση, τροπος σκεψης, συμπεριφορασς, ενεργειες κλπ) για να το πετυχουμε. Με αυτο το σωστο πλεον τροπο θα αντιμετωπιζουμε και τις κάθε εφεξης δυσκολίες. Αμα η αλλαγη εχει εδραιωθει μεσα μας η παλινδρόμηση ειναι δυσκολο να συμβει.Quote:
Originally Posted by donald_girl