Printable View
θα κοψω τα χαπια και θα ξαναγινω χαλια αφου τιποτα δεν αλλαζει..δεν μπορω να το παιζω τρελιτσα με ολο αυτο το χαλι..απορω πως τα καταφερνουν ολοι οσοι ειναι ηρεμοι και χαρουμενοι... μηπως δε σκεφτονται, δεν εμβαθυνουν? μηπως τα συναισθηματα τους ειναι πιο ρηχα απο τα δικα μας? μηπως απλα σκεφτονται μονο τον εαυτο τους,και δεν ασχολουνται καθολου με τους αλλους?
Ολα θα αλλαξουν αρκει να το ευχεσαι
Δεν τις συμπαθώ, γιατί κυρίως η γάτα, είναι πιο απόμακρη σε σχέση με την εγκάρδια και αθώα αγάπη του σκυλιού. Ξέρω μια περίπτωση, που μια οικόσιτη γάτα, ερωτεύθηκε ένα αρσενικό αδέσποτο και κάθε μέρα η θηλυκιά οικόσιτη, έξυνε το παράθυρο και το αρσενικό αδέσποτο ήταν απ'έξω, η γάτα ήταν γάτα περσίας, κάπως έτσι λεγόταν το είδος της νομίζω. Το ζευγάρι που την είχε, την λάτρευε, έτσι βρήκε από κάπου ανοιχτά μια φορά και δεν ξαναγύρισε ποτέ. Ενώ ο σκύλος, δύσκολα θα την κάνει, χωρίς το αφεντικό του. Είναι πιο πειθαρχημένος, εκπαιδεύεται σχεδόν στα πάντα και δίνει αμέριστη αγάπη, ενώ η γάτα, κοιτάει και λίγο το συμφέρον της. Είναι όλα τα ζώα του Θεού φυσικά, αλλά οι σκύλοι, μου έχουν αρέσει περισσότερο, από μικρός δηλαδή ήθελα σκύλο και απέκτησα ένα κόλεϊ θηλυκό, που είναι πανέξυπνο και πολύ ήσυχο και διακριτικό, σαν σκυλί.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Βασικά εγώ έχω πάρει πολλή αγάπη από τις γάτες μου...μερικές φορές κοιμόταν και μαζί μου κι ειδικά η μία θυμάμαι όταν με έβλεπε να κλαίω νιαούριζε παραπονεμένα και με έγλειφε για να με παρηγορήσει, ήταν πολύ καλή γάτα...Quote:
Originally Posted by Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα
Όταν πεθάνει αυτός που έχω τώρα θα πάρω κι άλλο, είναι παρέα για μένα...
Για τη γάτα που λες δεν ξέρω τι χαρακτήρας ήταν αλλά θα έπρεπε να την είχαν στειρώσει γιατί είναι το ένστικτο της αναπαραγωγής που την κάνει να τριγυρνάει για ταίρι...
Την σκυλίτσα που είχα την είχα σε σπιτάκι στην αυλή της οικοδομής (γιατί σπίτι είχα τις γάτες) και κάποιος μου την δηλητηρίασε και πέθανε κι ορκίστηκα πως δεν θα ξαναπάρω σκύλο αν δεν μπορώ να τον έχω στο σπίτι για να τον προστατεύω...
Κρίμα, λυπάμαι, ειδικά για τον σκύλο, που τον δηλητηρίασαν. Υπάρχουν και οι αούγκανοι, της κοινωνίας και δυστυχώς, ολοένα και αυξάνονται...Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Εγώ πήγα με τη μαμά μου στην αστυνομία τότε μιας κι ήμουν ανήλικη γιατί βρήκαμε την τροφή με το δηλητήριο αλλά το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε μας είπαν ήταν μήνυση κατ' αγνώστου που είναι δύσκολο να βρεθεί οτιδήποτε...αλλά την προσπάθεια μας την κάναμε, δεν πρέπει να μένουν ατιμώρητοι...Quote:
Originally Posted by Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα
κάπνισε...δειξε κι αλλο την αδυναμια σου
στον εαυτο σου μιλας μαρια? προσπαθεις να κοψ3ις το καπνισμα?
ναι σε μενα
γενικα προσπαθω
αλλα τωρα το εχω ξεχεσει το θεμα εκει που πηγα να το αραιωσω
επειδη με παιρνει "απο κατω"
λες και θα σωθω και με κανω χειροτερα
Δε θα σωθεις με το κοψιμο του τσιγαρου. Με το να φτιαξεις το χαρακτηρα σου θα σωθεις, με το να αγαπας τον εαυτο σου και ενα ακομα ατομο θα σωθεις. Οχι με το τσιγαρο η με το κοψιμο.Quote:
Originally Posted by maria4
https://i.pinimg.com/originals/bd/40...daa3bd764e.jpg
Το είδα σήμερα και μου άρεσε πολύ.
Quote:
Originally Posted by λουλούδι
Ετσι ειναι...τι κανεις λουλουδι;
dissolvedgirl ωραιοο
απλως ειναι στο κοσμο τους και δε παιρνουν τιποτα σχεδον στα σοβαραQuote:
Originally Posted by icecream
Καταλαβα οτι εχω παρει πολλη αγαπη και γι'αυτο ολοι με ζηλευουν. Θελω να τους αγαπησω να γινουνε καλυτεροι αλλα απο την αλλη δεν ξερω αν το αξιζουν γιατι ισως εχουν παραπανω πραγματα απο μενα, αλλα απο την αλλη ισως και να τα κανουν ολα επειδη δεν εχουν παρει αγαπη. Μακαρι να εβρισκα τη λυση και να εμπαινε ο καθενας στη θεση του, αμα ειναι οντως οτι δεν εχουν παρει αγαπη ολοι να γινουν επιτελους ευτυχισμενοι, αν ειναι οτι τα 'χουν ολα και εκμεταλλευονται και εχουν παρει αγαπη να τιμωρηθουν καταλληλα.Quote:
Originally Posted by maria4
Δεν υπάρχουν πλούσιοι κ φτωχοί υπάρχουν άνθρωποι που αγαπήθηκαν κ άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν