Originally Posted by
aeolus74
Άσχετα από το αν είναι εν γνώση του ή όχι, ο σύντροφος bpd από ένα σημείο και μετά αποκτά φοβία εγκατάλειψης. Οι φοβίες γενικά διαμορφώνονται με το συνδυασμό της κλασικής εξαρτημένης μάθησης όπου δύο ερεθίσματα αρχικά ουδέτερα μεταξύ τους συνδέονται, και της συντελεστικής εξαρτημένης μάθησης όπου μία συμπεριφορά καθίσταται συμπεριφορά αποφυγής φόβου. Ο φόβος εγκατάλειψης από την πλευρά του συντρόφου, που δεν προϋπήρχε, διαμορφώνεται όχι τόσο λόγο της εξιδανίκευσης, αλλά λόγο των ενοχών που θα φροντίσει η bpd αν του φορτώσει ύπουλα μέσω της χειριστικότητας και της συναισθηματικής και πνευματικής σύγχυσης που θα προκαλέσει. Είναι άλλο κάποιος να χωρίζει έχοντας στο μυαλό του ότι η κοπέλα είναι τρελή, και άλλο να θεωρεί ότι αυτός φταίει. Εκεί φοβάσαι! Από τη στιγμή που θα εδραιωθεί η φοβία, τότε η επανασύνδεση με τη bpd θα είναι ο μόνος τρόπος αποφυγής αυτού του φόβου. Όσοι το έζησαν αυτό σίγουρα θα θυμούνται την τρελή ανακούφιση που ένοιωθαν με την κάθε επανασύνδεση.
Στη περίπτωσή μου λειτούργησε ξεκάθαρα έτσι. Η ανακούφιση που ένοιωθα όταν γύριζε πίσω, ήταν ξεκάθαρο ότι δεν οφειλόταν στο ότι δεν έχασα το κελεπούρι. Ήξερα πολύ καλά ότι πάλι στα σκατά πάω, αλλά όχι επειδή τα σκατά ήταν ελκυστικά, αλλά για κάποιο λόγο που δεν γνώριζα τότε, ήταν η μόνη διέξοδος για να ξεφύγω από κάτι που το σύστημά μου είχε καταγράψει ως απειλητικό (κάτι που δεν ίσχυε στην αρχή της σχέσης σε αντίθεση με τη συνεξάρτηση). Έτσι λειτουργούν οι φοβίες.