Από που φαίνεται ότι κάποιος είναι έξυπνος. Εγώ παραδείγματος χάρη ήμουνα μαθήτρια του 17 στο σχολείο. Πήρα το Lower Τελείωσα την νοσηλευτική στα τει . Είμαι έξυπνη;
Printable View
Από που φαίνεται ότι κάποιος είναι έξυπνος. Εγώ παραδείγματος χάρη ήμουνα μαθήτρια του 17 στο σχολείο. Πήρα το Lower Τελείωσα την νοσηλευτική στα τει . Είμαι έξυπνη;
Αχ βρε παιδιά πώς κόλλησα σε αυτό το γεγονός και δεν μπορώ να ξεκολλήσω;;; Πώς θα το ξεχάσω;;; Τι να κάνω;;;;
Μην το σκέφτεσαι, κοπέλα μου. Δεν υπάρχει λόγος μετά από τόσα χρόνια, ό,τι έγινε έγινε.
Απλώς δεν μπορώ να καταλάβω την άποψη του φίλου από πάνω. Δεν ξέρω, ίσως εγώ είμαι πολύ πουριτανή, τί να πω; Όταν είσαι φίλος/φίλη με κάποιον, υποτίθεται, πρέπει να μπαίνει πάνω απ' όλα η λογική , αλλιώς τότε να κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει παρασυρμένος από το πάθος του. Yπάρχουν πολλά πάθη, και ο τζόγος και το αλκοόλ πάθη είναι, κατά μιαν έννοια. Χωρίς να θέλω να παρεξηγηθώ και χωρίς να έχω πρόθεση να συγκρίνω αυτές τις καταστάσεις με το περιστατικό της κοπέλας, αλλά και στα συναισθήματά μας πρέπει να βάζουμε όρια. Θες να πας με τον γκόμενο της "κολλητής" σου καλώς, αλλά μην έχεις την απαίτηση να σε θεωρεί μετά από αυτό φίλη της αδελφική. Και δεν το λέω από θέμα εγωισμού, απλά το θεωρώ υποκρισία και δικαιολογία προς τους εαυτούς μας για να νιώσουμε καλύτερα. Όταν προδίδεις την εμπιστοσύνη κάποιου, που σου έχει/είχε δώσει αξία, να περιμένεις και τις συνέπειες. Μην τα θέλουμε και όλα δικά μας...
παρασυρόμενος*
Ε εντάξει στην δίκη μου περίπτωση πιστεύω ότι παρασύρθηκα δεν πιστεύω ότι θα ξανακάνω κάτι τέτοιο , οπότε δεν υπάρχει θέμα εμπιστοσύνης κτλ
Πρέπει πρώτα να δεχθείς οτι δεν είναι λογικό να το σκέφτεσαι μετά από τόσα χρόνια. Σου έχει γίνει πλέον εμμονή.Προσπάθησε να κάνεις κάτι σαν άσκηση: κάθε φορά που σου έρχεται μια σκέψη από αυτό το γεγονός, μην την επεξεργάζεσαι στο μυαλό σου καθόλου και απασχολήσου με κάτι άλλο, σκέψου κάτι άλλο. Δοκίμασέ το, να δεις οτι σιγά σιγά θα σε ενοχλεί αυτή η εμμονή όλο και λιγότερο.
Σωστό σε ευχαριστώ πολύ.Quote:
Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
Το έχω εφαρμόσει στις δικές μου εμμονές. Συνήθως ένα πρόβλημα το μεγιστοποιώ και μπορεί να μου γίνει βασανιστήριο για μέρες και μήνες και μερικά πράγματα με βασανίζουν χρόνια. Κάνω λοιπόν αυτό που σου είπα και σιγά σιγά με αφήνουν οι έμμονες ιδέες. Πολλές φορές έρχονται ύπουλα, με αφορμή κάτι που βλέπεις ή με αφορμή λόγια και συζητήσεις διάφορες. Άλλες φορές παρασύρεται το μυαλό αργά αργά, από συναφείς σκέψεις ή αλληλουχία σκέψεων που τελικά καταλήγουν στην εμμονική ιδέα.Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Για παράδειγμα, βλέπεις ένα μικρό παιδί και αρχίζεις και σκέφτεσαι οτι θα έπρεπε να έχεις παιδί. Μετά σκέφτεσαι οτι πώς να έχεις αφού ακόμη δεν έχεις παντρευτεί. Μετά σκέφτεσαι οτι δεν έχεις παντρευτεί επειδή καταθλίβεσαι συνέχεια και αυτό συμβαίνει εξαιτίας του περιστατικού με το αγόρι της φίλης σου. Μετά οι σκέψεις αφηνιάζουν, έρχονται η μία πάνω στην άλλη: Πάχυνα, δεν μου μιλάνε, δεν έχω παντρευτεί ακόμη, οι γονείς μου στεναχωριούνται, η κατάσταση στο σπίτι δεν βοηθάει, φταίω εγώ επειδή έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα, έπρεπε να γίνει αυτό και όχι εκείνο, είμαι αποτυχημένη, είμαι βλάκας αλλά γιατί αφού είμαι έξυπνη στην πραγματικότητα, είμαι σε αδιέξοδο, είμαι άτυχη δεν ξέρω τί να κάνω, δεν κάνω τίποτα τελικά, αποτέλεσμα μηδέν, νιώθω ένα μηδενικό.....κλπ, κλπ, κλπ. Αυτά μπορεί να τα σκέφτεσαι όλη τη μέρα, σου τρώνε όλη σου την ενέργεια από μόνη αου και τελικά καταλήγεις ένα ψυχολογικό ράκος. Αυτός ο κύκλος λοιπόν πρέπει να αρχίσει να σπάει με τον τρόπο που σου είπα.
Δεν οφελεί τελικά από μόνο του αυτό που λέμε να δικαιολογείς τον εαυτό σου και να τον συγχωρείς, είναι πολύ δύσκολο γιατί επειδή το μυαλό μας ξέρει όλες τις πτυχές του εαυτού μας των καταστάσεων που βιώσαμε και των πράξεών μας είναι αδυσώπητος κριτής μας και πάντα μας αποκαλύπτει και μας υπενθυμίζει τις ευθύνες μας στο έπακρο. Και πάντα μας γυρίζει στο αυτοκαταστροφικό συναίσθημα της κατάθλιψης και της αυτοαπόρριψης με τις σκέψεις. Δεν ξέρω γιατί γίνεται αυτό, αλλά κάπως έτσι γίνεται..
Κόβε τις σκέψεις άμα τη εμφανίσει τους!
Εγώ καθόλου δεν ήθελα να κάνω σεξ με τον γκόμενο της φίλης μου. Το έκανα πιο πολύ για να απομακρύνω αυτή την φίλη μου γιατί μου είχε γίνει τσιμπούρι. Και τώρα αισθάνομαι παναπαίσια που έκανα κάτι τέτοιο και συνεχώς μου έρχεται στην μνήμη αυτό που έκανα και δεν μπορώ να το ξεχάσω από την χαζομάρα μου έκανα κακό στον εαυτό μου.....
Καταλαβαίνεις όμως οτι σε καταστρέφει η συνεχής με αυτό;
Σωστά γλυκιά μου!Quote:
Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
http://www.pillowfights.gr/gis_maria...AC%CE%BD%CE%B5
Όλα περνάνε!
Ας μιλήσουμε λίγο για όλες εκείνες τις φορές που «παρέλυσες» από φόβο, άγχος, στενοχώρια, πόνο, θυμό ή αδικία. Για εκείνες τις φορές που ευχήθηκες η ζωή να ήτανε παιχνίδι και να μπορούσες πολύ εύκολα ν’ αποφασίσεις εσύ για το «Game Over » του παιχνιδιού ή ακόμη καλύτερα για το πότε θα έριχνες ένα κέρμα κι η ζωή σου θα γέμιζε από ενέργεια και καρδούλες που θα σου εξασφάλιζαν χρόνο και πολλές ευκαιρίες για να τερματίζεις την κάθε πίστα των προβλημάτων σου.
Τα προβλήματα, μοιάζουν με τα τέρατα των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Δε σταματούν ποτέ να σε καταδιώκουν κι εκεί που νομίζεις πως με μία κίνηση μπορείς να τα ξεπεράσεις, κάνουν αυτά τη δική τους και σε καταστρέφουν. Ευτυχώς όμως, μετά από λίγο, εμφανίζεσαι ξανά στην πίστα της ζωής κι αυτή τη φορά με περισσότερη όρεξη και διαφορετική στρατηγική για το πώς ν’ αντικρούσεις τα πολεμοχαρή τέρατα. Κι έτσι, πίστα-πίστα κι αντιμετωπίζοντας διαφορετικό τέρας κάθε φορά, ανεβαίνεις επίπεδα κι ανταμείβεσαι κατάλληλα.
Η φράση «όλα περνάνε» σε ενοχλεί κάθε φορά που την ακούς, αλλά ξέρεις καλά πως αν υπάρχει ένας πνευματικός νόμος που έχει τεθεί σε ισχύ σε αυτόν τον πλανήτη και με μαθηματική ακρίβεια βρίσκει εφαρμογή στις ζωές όλων μας, είναι ακριβώς αυτό. Όλα περνάνε! Και πριν περάσουν, μας φαίνονται πάντα προβλήματα άλυτα.
Σχέσεις με λάθος κατάληξη, φίλοι που μας πρόδωσαν, σύντροφοι που δε μας κατάλαβαν, γονείς που μας αποκλήρωσαν, αφεντικά που μας αδίκησαν, άνθρωποι που μας βάλανε στο περιθώριο, που μας έκριναν αυστηρά, που βιώσαμε το ρατσισμό τους, ακόμη και το μίσος τους.
Όποιο πρόβλημα κι αν έχεις, αργά ή γρήγορα θα λυθεί. Ο Ευριπίδης έλεγε πως «ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις, χωρίς να χρειάζεται καν τις ερωτήσεις». Ο χρόνος, λοιπόν, είναι εκείνος που παίζει τον καταλυτικό ρόλο σε όλα. Σε κάποια προβλήματα πιο άμεσος, σε άλλα πιο υπομονετικός, αλλά πάντα αδίστακτος. Φέρνει τις λύσεις, θες-δε θες.
Αν λοιπόν δεν αντιμετωπίζεις πρόβλημα υγείας ή απώλειας ενός αγαπημένου σου προσώπου, τότε δεν έχεις πρόβλημα. Κι αν έχεις, δεν είναι όσο μεγάλο το βλέπεις! Θυμήσου εκείνον τον έρωτα πριν λίγα χρόνια που ήσουν βέβαιος πως αν τον έχανες, δε θα προχωρούσες βήμα μπροστά χωρίς εκείνον. Και; Τι έγινε τελικά; Προχώρησες!
Εκείνη την κρίση πανικού που ήρθε απ’ το πουθενά ένα απόγευμα και σ’ έκανε να κλειστείς στο σπίτι για μήνες. Τώρα, σε συνεργασία με τους ειδικούς ή και μόνος, με μόνο συνεργάτη τον ίδιο σου τον εαυτό, έχεις βρει τον τρόπο να την αντιμετωπίζεις και σ’ επισκέπτεται όλο και πιο αραιά.
Τη δουλειά σου που έχασες και την ίδια ακριβώς στιγμή που ήσουν έτοιμος να πακετάρεις για να μεταναστεύσεις στη Γερμανία, χτυπάει το τηλέφωνο και στην άλλη γραμμή σε περιμένει μια πρόταση για δουλειά, ακόμη πιο δημιουργική και δελεαστική στις αμοιβές της.
Το φλερτ που ήσουν σίγουρη πως θα εξελισσόταν σε σχέση και τελικά προτίμησε την barwoman του μαγαζιού που συχνάζατε. Κι εσύ δεν άλλαξες στέκι. Και καθημερινά τώρα ευχαριστείς το Θεό που δεν ήσουν στη θέση της αφού έχεις πια πειστεί πως σε τίποτα δε θα ταίριαζες μαζί του.
Βέβαια τα προβλήματα, δεν έχουν μόνο την καλή εξέλιξη. Θα μπορούσαν οι κρίσεις πανικού να χειροτέρευαν, να είχες ήδη φύγει για Γερμανία κι ο γκόμενος να ήτανε η σχέση σου και η barwoman ταυτόχρονα και καμία να μη γνωρίζει την ύπαρξη της άλλης. Να σου πω όμως κάτι; Θα περάσει κι αυτό!
Κανείς δεν έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του λυπημένος και κανείς δεν έμεινε για πάντα ευτυχισμένος. Τα προβλήματα, οι άνθρωποι, οι αγάπες κι οι καταστάσεις αλλάζουν συνεχώς. Κι αυτό είναι το ωραίο στη ζωή.
Όλα είναι περαστικά! Πάντα θα υπάρχουν καλύτεροι από εσένα, ποτέ δε θα ‘ναι αρκετά τα χρήματα, δεν μπορείς να βγάλεις τον πόνο από τη ζωή σου και κυρίως ποτέ δε θα μπορέσεις να προστατευτείς απ’ τα προβλήματα. Αρκεί να τα αφήσεις να περάσουν…
Φρόντισε μόνο να μη στέκεις εσύ ως εμπόδιο μπροστά στην πόρτα της εξόδου, όταν την ψάχνουν για να φύγουν, γιατί τις περισσότερες φορές, εμείς είμαστε εκείνοι που αντιδράμε στο φόβο της κάθε αλλαγής και καθυστερούμε την αποκατάσταση των προβλημάτων, μη σου πω ότι ευθυνόμαστε εξαρχής για τη δημιουργία τους.
Ευτυχώς, όμως, η ζωή θα συνεχίζεται πάντα με τους νόμους που τη διέπουν κι αυτή η σοφή φράση που είναι κεντημένη σε κάθε παλιό καδράκι ή κέντημα από τις γιαγιάδες μας, θα παραμένει η μεγαλύτερη αλήθεια που θα βρίσκει εφαρμογή πάνω σε κάθε μας πρόβλημα.
Πρόβλημα είπα; Μη χολοσκάς! Θα περάσει…
Επιμέλεια Κειμένου Μαριάμ Πολυγένη: Πωλίνα Πανέρη
Όχι ρε Δελφίνι!Και νόμιζα πως το έγραψες εσύ το κείμενο!
Με ξενέρωσες!
*Ποια είναι δηλαδή η Μαριάμ Πολυγένη?Ε ???
ιδου, η εμφανηση του ασωτου!!!...και μαλιστα σε θρεντ του δελφινιου!!! χαχαχαχαχαχα... τι κανεις? πως εισαι?