Απορίες σχετικά με τους άντρες και τη συμπεριφορά τους μέσα στις ερωτικές σχέσεις...

Κυκνε να σου πω οτι εχω περασει φυσιολογικες απογοητευσεις/ματαιωσεις/αποτυχιες στη ζωη, δουλεια, σπουδες, τις οποιες τις εχω βιωσει σαν κακοποιηση...Δηλαδη στενοχωρηθηκα, ενιωσα ντροπη-πονο-ενοχες, καθηλωθηκα, δουλεψα πολυ μεσα μου για να παρω μπρος και να συνεχισω...Φυσιολογικα πραγματα που για αλλον ειναι καθημερινα, εγω τα βιωνα οδυνηρα! ειχα αναγκη την επιτυχια για να επιβιωσω!

Ειχα και την κοινωνικη φοβια/αγοραφοβια που επισης τη δουλεψα παρα παρα πολυ για να φτασω εδω που ειμαι τωρα.
Συν το μεγαλο αγχος απο πολυ μικρη ηλικια ...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Και οι φωνες κακοποιηση ειναι, μη νομιζεις...
Αρα μιλαμε για κακοποιηση απο την παιδικη ηλικια!
Γιατι ξερεις ο γονιος που ξυλοφορτωνει στα 20 αποκλειεται οταν το παιδι ηταν σε μικρη ηλικια, αρα ανυπερασπιστο και αδυναμο, να μην το ειχε ξυλοφορτωσει...
Εγω υπηρχαν φασεις μετα τα 20, που της ειχα επιτεθει, με μαλλιοτραβηγματα και χαστουκια. Δεν υπηρχε περιπτωση να με χτυπησει και να μην ανταπεδιδα...

---

Την μάνα μου μερικές φορές κι εγώ της είχα δώσει από καμιά σφαλιαρίτσα για άμυνα...αλλά το ποτήρι ξεχείλισε την τελευταία φορά που με χτύπησε ο πατέρας μου πριν λίγα χρόνια, για πρώτη φορά ξεσήκωσα τον τόπο από τις φωνές, ήταν και ξημερώματα ξύπνησα όλη την πολυκατοικία από το να φωνάζω "βοήθεια" γιατί με έπνιγε και με τρόμαξε...οκ, μπορεί να έχω κάποιες τάσεις για να θέλω να μην υπάρχω αλλά το πως θα το επιλέξω εγώ...κι εκείνη τη φορά δεν είπα ψέματα στο νοσοκομείο όπως είχα κάνει την πρώτη που είπα πως τάχα έπεσα για να τους καλύψω...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Κυκνε να σου πω οτι εχω περασει φυσιολογικες απογοητευσεις/ματαιωσεις/αποτυχιες στη ζωη, δουλεια, σπουδες, τις οποιες τις εχω βιωσει σαν κακοποιηση...Δηλαδη στενοχωρηθηκα, ενιωσα ντροπη-πονο-ενοχες, καθηλωθηκα, δουλεψα πολυ μεσα μου για να παρω μπρος και να συνεχισω...Φυσιολογικα πραγματα που για αλλον ειναι καθημερινα, εγω τα βιωνα οδυνηρα! ειχα αναγκη την επιτυχια για να επιβιωσω!

Ειχα και την κοινωνικη φοβια/αγοραφοβια που επισης τη δουλεψα παρα παρα πολυ για να φτασω εδω που ειμαι τωρα.
Συν το μεγαλο αγχος απο πολυ μικρη ηλικια ...

---

Αυτό με το άγχος το έχω κι εγώ...έχω πολύ και με πιάνει ακόμα και χωρίς συγκεκριμένο λόγο κάποιες φορές...

α οκ, αφου σε εχει στειλει στο νοσοκομειο, μιλαμε για το ξυλο της αρκουδας...
εγω οταν πηγαινα δημοτικο, το πρωι με ξυπνουσε, με ξυλοφορτωνε γιατι λεει ηθελα να φυγω απο κοντα της και δεν την αγαπουσα οποτε με χτυπαγε για να βαλω μυαλο (!!!!), με εντυνε, με πηγαινε σχολειο, και το μεσημερι ερχοταν να με παρει,και ξανα ξυλο σπιτι με κλαματα, απειλες, εκβιασμους γιατι φανταζοταν διαφορα...
Αφου εβλεπα τα αλλα παιδακια στο σχολειο και τα ζηλευα για την ηρεμια τους. Πηγαιναν σπιτι να δουν τηλεοραση και να παιξουν και εγω επρεπε να αντιμετωπισω ενα θεριο...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Αυτό με το άγχος το έχω κι εγώ...έχω πολύ και με πιάνει ακόμα και χωρίς συγκεκριμένο λόγο κάποιες φορές...

---

Ναι, και μενα, για το τιποτα, μερικες φορες...
Τα τελευταια χρονια, λογω του αυτοανοσου που εχω, εχω παρει φαρμακα με το κιλο. Ε τωρα αντιλαμβανομαι τι αγχος ειχα απο πολυ μικρη ηλικια και πως ζουσα, τοτε δεν το καταλαβαινα!
Δεν εχω τοσο φοβο ή τουλαχιστον δεν τον αντιλαμβανομαι... θυμο εχω, και μια αδιορατη θλιψη...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

α οκ, αφου σε εχει στειλει στο νοσοκομειο, μιλαμε για το ξυλο της αρκουδας...
εγω οταν πηγαινα δημοτικο, το πρωι με ξυπνουσε, με ξυλοφορτωνε γιατι λεει ηθελα να φυγω απο κοντα της και δεν την αγαπουσα οποτε με χτυπαγε για να βαλω μυαλο (!!!!), με εντυνε, με πηγαινε σχολειο, και το μεσημερι ερχοταν να με παρει,και ξανα ξυλο σπιτι με κλαματα, απειλες, εκβιασμους γιατι φανταζοταν διαφορα...
Αφου εβλεπα τα αλλα παιδακια στο σχολειο και τα ζηλευα για την ηρεμια τους. Πηγαιναν σπιτι να δουν τηλεοραση και να παιξουν και εγω επρεπε να αντιμετωπισω ενα θεριο...

---

Τραγικό αυτό που περιγράφεις κι εσύ...λυπάμαι... :(

Όχι, εντάξει, για να είμαι απολύτως ειλικρινής όπως είναι το σωστό στο νοσοκομείο τη δεύτερη φορά δεν πήγα μόνο επειδή πονούσα (πολύ, με είχε πετάξει πάνω στο κομοδίνο και ρημάχτηκε η πλάτη μου) αλλά και γιατί από την τόση μου απελπισία ότι δεν θα πάψει ποτέ να συμβαίνει αυτό προσπάθησα να πεθάνω με περισσότερα χάπια απ' όσα έπρεπε και ένα παλιό μέλος από εδώ που μιλούσαμε τότε με έπεισε να πάω στο νοσοκομείο όπου μου έδωσαν ένα χάπι για το στομάχι και μου έβαλαν ορό...ευτυχώς μάλλον ταράχτηκε πολύ απ' αυτό κι από τότε δεν το έχει ξανακάνει...

Η μαμά σου είχε κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα κι αντιδρούσε έτσι;

Ψυχιατρος δεν την ειχε εξετασει ποτε, δεν ηθελε να παει.
Πριν χρονια οσο ζουσε ακομα, ειχα βρει εναν πολυ καλο ψυχιατρο και του τα ειχα πει, μου ειχε πει για παρανοϊκη σχιζοφρενεια μαλλον ετσι οπως τα περιγραφω, αλλα κλασικα χωρις να την εξετασει δεν μπορουσε να πει με σιγουρια... ειχα πλανο τοτε να την πεισω να τη δει ψυχιατρος αλλα δεν προλαβαμε, ειχε ραγδαια επιδεινωση στην υγεια της και εφυγε απο τη ζωη.
Αλλα απο οσα εχω διαβασει και μπορω να κρινω, ψυχωσικη ηταν σαφεστατα.
Στο νοσοκομειο της ειχαν κανει μαγνητικη εγκεφαλου γιατι ελεγε διαφορα και εκει περα, και εδειξε ατροφια... Της εδιναν το seroquel τοτε.

Προσπαθησε να σε πνιξει, σε πεταξε πανω στο κομοδινο, εκανες αποπειρα αυτοκτονιας ...
Κυκνε, ειναι παρα πολλα ολα αυτα, και βαρυτατα!!!
αρα εκει ειναι το θεμα σου, στην κακοποιηση εντος της οικογενειακης εστιας! οχι σε χοντρα πεσιματα απο μαλακες...
Δες και το θεμα μου, να μη γραψω αλλα για μενα εδω...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Προσπαθησε να σε πνιξει, σε πεταξε πανω στο κομοδινο, εκανες αποπειρα αυτοκτονιας ...
Κυκνε, ειναι παρα πολλα ολα αυτα, και βαρυτατα!!!
αρα εκει ειναι το θεμα σου, στην κακοποιηση εντος της οικογενειακης εστιας! οχι σε χοντρα πεσιματα απο μαλακες...
Δες και το θεμα μου, να μη γραψω αλλα για μενα εδω...

---

Ξέρω αλλά ας μην το αγνοούμε κι εντελώς το άλλο γιατί με έκανε να φοβάμαι τη σεξουαλική επαφή...κι αυτό επίσης είναι ένα πρόβλημα...

Ναι, θα διαβάσω σε λίγο το θέμα σου και θα τοποθετηθώ...

Μπα... δεν οφειλεται στη χοντραδα του τυπου ο φοβος που εχεις... νομιζω δηλαδη.
Φοβασαι γενικα, οποτε και αυτο.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Μπα... δεν οφειλεται στη χοντραδα του τυπου ο φοβος που εχεις... νομιζω δηλαδη.
Φοβασαι γενικα, οποτε και αυτο.

---

Εγώ πάλι νομίζω πως αυτό φταίει εν μέρει τουλάχιστον γιατί ως τότε δεν φοβόμουν τον έρωτα, ήμουν κι ερωτευμένη μ' έναν συμμαθητή μου άσχετα αν δεν "τα φτιάξαμε" ποτέ όπως λέγαμε τότε... :p Αλλά δεν ένιωθα φόβο ούτε κοντά του ούτε στη σκέψη...από εκείνο το βράδυ και μετά ρημάχτηκα, φοβόμουν πολύ και υπήρχαν κι άλλα συμπτώματα, υπήρχε κάποια χρονιά που επειδή πιέστηκα από κάποιον που μου την έπεσε (χωρίς βία όμως) σ' ένα άλλο μαγαζί και με αγκάλιαζε απλά γιατί με κέρασε ένα ποτό, προφανώς θεώρησε πως κάτι του "χρωστούσα" και πιέστηκα μέχρι να βρω το κουράγιο να του απομακρύνω το χέρι που έβλεπα εφιάλτες μ' αυτόν που έκανε τη χοντράδα όταν ήμουν μικρή και στο τέλος έπαψα να κοιμάμαι τα βράδια γιατί δεν άντεχα να τα βλέπω...και πήγαινα στη δουλειά ξάγρυπνη και κοιμόμουν για λίγο όταν γυρνούσα...μου στοίχισε πολύ κι αυτό κι από τότε πήρα την κάτω βόλτα και ξεκίνησε να κόβομαι κτλ...

Διάβασα το θέμα σου αλλά να με συγχωρέσεις που δεν ξέρω τι να πω μιας και δεν έχω εμπειρία από παρανοϊκές ιδέες άλλων προσώπων... :(

Νομιζω οτι στο σχολειο δεν αντιλαμβανομασταν την εκταση των συνεπειων της κακοποιησης...
Εγω μετα τα 20 αρχισα να βιωνω εντονα τις επιπτωσεις...
Eχεις αντιληφθει οτι εχεις υποστει κακοποιηση?

στο θεμα μου για την κακοποιηση ουσιαστικα θελω να μιλησω, οχι για την παρανοια/.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Νομιζω οτι στο σχολειο δεν αντιλαμβανομασταν την εκταση των συνεπειων της κακοποιησης...
Εγω μετα τα 20 αρχισα να βιωνω εντονα τις επιπτωσεις...
Eχεις αντιληφθει οτι εχεις υποστει κακοποιηση?

στο θεμα μου για την κακοποιηση ουσιαστικα θελω να μιλησω, οχι για την παρανοια/.

---

Ναι, το έχω αντιληφθεί αν και μερικές φορές μπερδεύομαι γιατί οι γονείς μου πάνε να υποβαθμίσουν τα γεγονότα οπότε με κάνουν κι εμένα να νιώθω πως ότι συνέβη δεν ήταν δα και τόσο τρομερό αλλά η ψυχή μου ξέρει πως ήταν γιατί μόνο εγώ ξέρω τι ψυχικό πόνο (εκτός από τον σωματικό) ένιωθα μετά από κάθε χτύπημα που ξάπλωνα κι έκλαιγα...και άντε παλιά είχα την σχέση μου που με στήριζε σ' αυτό που περνούσα και μου απάλυνε τον πόνο, τώρα εκτός από την ψυχολόγο μου κι εσάς δεν έχω έναν άνθρωπο ζωντανά δίπλα μου να με πάρει αγκαλιά και να με παρηγορήσει γι' αυτά...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Ναι, το έχω αντιληφθεί αν και μερικές φορές μπερδεύομαι γιατί οι γονείς μου πάνε να υποβαθμίσουν τα γεγονότα οπότε με κάνουν κι εμένα να νιώθω πως ότι συνέβη δεν ήταν δα και τόσο τρομερό αλλά η ψυχή μου ξέρει

---

παντα ετσι γινεται! Για αυτο σε ρωτησα!
εγω δεν το ειχα συνειδητοποιησει ποτε οτι ηταν κακοποιηση, ο 1ος ψυχιατρος στον οποιο ειχα πει για τη μανα μου ειχε πει οτι ειναι κακοποιηση και ειχα παθει σοκ γιατι ποτε δεν το ειχα προσδιορισει ετσι. Ελεγα οτι οκ ειχε νευρα, ξεσπασε, με πλακωσε στο ξυλο. Λες και ηταν κατι φυσικο...

Περα απο τη φαση που περασα με την κοινωνιοφοβια/αγοραφοβια και τη φαση καθηλωσης που δεν μπορουσα να περασω μαθημα στη σχολη (γιατι πηρα πολυ βαρια μερικες αποτυχιες, τοσο βαρια που κοπηκε η ορεξη για διαβασμα και προσπαθεια), περασα μετα φαση υπερεντασης και υπερπροσπαθειας φουλ μια δεκαετια, μαζι με νοσηλειες της μανας μου, χειρουργεια που εκανε, τρεξιματα, τα οποια τα εκανα οοοοολα μονη μου, και τελικα μετα αφου παραιτηθηκα απο τη δουλεια μου για κατι καλυτερο, δεν αντεξα, εκανε μπαμ το αυτοανοσο, και επιασα πατο.

Εχεις θεμα με τα νευρα σου? πως χειριζεσαι το θυμο σου? πως διαχειριζεσαι τις απογοητευσεις σου? τις ματαιωσεις?? επιμελεισαι την εμφανιση σου??σε ολα αυτα η κακοποιηση εχει αντιχτυπο, οχι μονο στο κοινωνικο κομματι...

Γιατι με τους αυτοτραυματισμους, επιτρεψε μου να σου πω, οτι δεν αγαπας τον εαυτο σου!

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Ναι, κατάλαβα, οκ... :)

Ποια θα έπρεπε να είναι κατ' εσέ η πρώτη μάχη, έχεις καμιά ιδέα ή γενικά το είπες; Ρωτάω γιατί πρέπει από κάπου ν' αρχίσω αλλά δεν ξέρω από που...

---

Να σου πω , κρινοντας απο εμενα ................μια και εισαι εδω , ειναιευκολο ναρχισεις καποια επικοινωνια με καποο μελος που σου ' παει ' , εκτος αν εχεις καποια φιλη κοντινη , οχιπολλα πραματα , ανταλλαγη αποψεων , κουβεντουλα , ασε την εξοδο προς το παρον , αν και εσυ πας και για κανα μπανιο .....................νασαι ανοιχτη σε νεες γνωριμιες, χωρις καχυποψια , δεν υπαρχει λογος να υποψιαζεσαι τους παντες , αν πχ. ,λεμε τωρα , παραδειγμα , σουλεγα να τηλεφωνηθουμε , θαπρεπε να δεχθεις , μεχεις δει , δεν φαινομαι κακοποιο στοιχειο , ετσι ειναι πολυς κοσμος , ολοι οι φιλοι μου , ειναι καλοπροαιρετοι ................εγω εχω την εντυπωση , οτι αμα βρεις εναν αντρα που σου ' παει ' , σου εμπνεει ασφαλεια , θα σου περασουν ολα , συν τω χρονω , αλλα οχι καθημενη στο σπιτι ........λιγο να βοηθησεις τον εαυτο σου , πραματικα δεν μπορω να βλεπω εδωκαι 3 χρονια , ποστ σου , στο ιδιο μοτιβο ...................