Printable View
κοριτσια εχει καποια κανει sleeve να μου πει πωσ νιωθει πωσ πηγαινει? εχει προγραμματιστει η ημερομηνια επεμβασησ μου και κανω τον προεγχειτιτικο ελεγχο και εχω αγχωθει για το μετα την εγχειρηση .ποσο καιρο θα μου παρει να αναρρωσω και να μην ποναω κλπ.
Έκανα πρόσφατα sleeve, συγκεκριμένα 4/9. Ειλικρινά, δεν ξέρω εάν είμαι ανθεκτική στον πόνο ή αντιλαμβάνομαι διαφορετικά τον κάθε πόνο ή επειδή σκεφτόμουν ότι θα πονέσω πολύ, αυτό που ένιωθα ήταν ανεπαίσθητο.
Ότι κι αν ισχύει απο τα παραπάνω θα σου περιγράψω όσο πιο αναλυτικα γίνεται τι ένιωθα.
Με το που ξυπνάω απ τη νάρκωση, είχα τάση για εμετό.Αναγούλες.Μου είπαν ότι είχε να κάνει σαφώς με το κόψιμο, αλλά και λόγω νάρκωσης και τραχειοσωλήνα που είχα τόσες ώρες μέσα μου.
Με το που ξαπλώνω στο κρεβάτι, αρχίζουν σουβλιές ψηλά στο στομαχι, διάρκειας 3-5 δευερολέπτων ενώ οι αναγούλες συνεχίζονταν.Απέφευγα να μιλάω πολύ κ να αναοίγω τα μάτια.Με κλειστά μάτια ήμουν ήρεμη, το ξεχνούσα.
Την επόμενη μέρα, οι ανακατοσούρες είχαν περιοριστεί.Μου έκαναν όμως και αντιεμετικές ενέσεις.Δεν ηθελα να πιεστώ να κάνω εμετό.Σιγά σιγά άρχιζα να διαπιστώνω ότι ο πόνος ήταν στους μύες δηλ λόγω ραμμάτων και όχι οργανικός. Το στομάχι ήταν πέτρα και όταν έβηχα, γελούσα (πράγματι, ολες τις μέρες ήμουν μέσα στην τρελή χαρά, γελούσα και κρατούσα σαν έγκυος το στομάχι μου) ή καθόμουν, τραβούσαν τα ράμματα.
Αλλά όπως έλεγε κι ο γιατρός, όταν καθόμουν στην καρέκλα ή περπατούσα, ένιωθα πολύ ωραία, ανακουφιζόμουν. ʼρα, σηκωνόμαστε όσο πιο συχνά μπορούμε όταν μας δώσει το ok ο γιατρός και δεν ειμαστε ξαπλωμένοι με τις ώρες.
Την 3η μέρα, είχαν σταματήσει οι ανακατοσούρες και απλά είχα τραβήγματα στους μυες και ελάχιστες σουβλιές.Επαιρνα μία ανάσα και τις ξεχνούσα.
Επιστρέφω σπίτι, περπάτησα μέχρι το φαρμακείο και γενικά περιφερόμουν στο σπίτι κανονικά.Μόνο για 2 βράδια πήρα υπόθετα παυσίπονα γιατί είχα πάλι σουβλιές.
Οι σουβλιές αυτές, δεν είναι κάτι το τραγικό.Ετσι τις ένιωθα εγώ.Ο γιατρός είπε οτι είναι συσπάσεις του στομάχου.Ειναι ένας μυς και συσπάται.Αμα ειναι και φρεσκοκομμενος και με τόσα ραμματα,λογικό να προκαλεί πόνο.Αλλά όχι τραγικό.
Τέλος να πω οτι ειχα πονο και στην πλάτη.Ηταν λογω του αέρα που μας βάζουν και ότι κοιμόμουν με 2 μαξιλάρια και σε καθιστη στάση, γιατί αυτη με βολευε αλλά τελικά πιάστηκα.Ο αέρας δεν μενει μονο στην περιοχη του στομάχου αλλά μετακινείται.Αυτό ίσως να είναι και το μείον της επέμβασης λαπαροσκοπικά, διότι τσιτώνει το στομάχι, γι αυτό το νιώθουμε και πέτρα και μέχρι να φύγει ο αέρας, πονάμε λιγάκι.Γι αυτό πρέπει να περπατάμε συνέχεια, έστω και σε ένα διάδρομο κι από δωμάτιο σε δωμάτιο, για να φύγει ο αέρας, να λειτουργήσει το έντερο και να πάρουν όλα τα όργανα τη θέση τους μιας και με τον αέρα, "ταλαιπωρούνται".
Κλείνω μήνα, οι τομές είναι ροζ, δεν πονάνε, κοιμάμαι κανονικά, η τρυπούλα που ηταν η παροχέτευση, εχει κλεισει και νιωθω οτι δεν εκανα τελικά sleeve. Το μυαλό μου είναι στο φαγητό μιας και ημουν λαιμαργη και το μυαλο δεν αλλαζει συνηθειες, τρωω ελάχιστα, δεν πεινάω όπως πριν, όλα φαινονται να εξελισσονται κανονικά και φυσιολογικά.
Ελπιζω να μην σε άγχωσα με την περιγραφή μου για τους πόνους.Ξερω και κοπέλες που πονεσαν πολύ.Ετσι το περιέγραψαν.Αλλά πίστεψέ με, δεν ειναι τόσο τραγικά τα πράγματα.Στομάχι κόβουμε, είνα μία σοβαρότατη επέμβαση!Αλλά οι πόνοι δεν είναι ανυπόφοροι.2 μέρες να κρατήσουν. Η πλήρης ανάρρωση είναι σχετική. Οι πόνοι σε μένα πέρασαν τελείως στις 15 μέρες περίπου.Για 3-4 μέρες ακόμη, με ενοχλούσε λίγο η τρυπούλα της παροχέτευσης.Σπασμούς δεν είχα μετά τις 10-12 μερες.Μετράω από την επομένη της επέμβασης κ μετά.Τώρα που έκλεισε και η τρυπούλα, νιώθω άψογα και ελευθερη να κανω ο,τι κινήσεις θέλω.Στη δουλειά, εφόσον δεν υπάρχει ατονία και αδυναμία, μπορούμε άνετα να πάμε μετά τη βδομάδα πιστεύω.
Καλη επιτυχία σου εύχομαι και μην ανησυχείς. Ρωτησε ό,τι θέλεις το γιατρό σου.Εκεινος θα σου εμπνεύσει την περισσότερη σιγουριά.Εμεις καταθέτουμε εμπειρίες.Εκεινον θα δεις πριν κοιμηθείς.Εκεινος θα ξερει το στομαχάκι σου εκ των έσω και μετά, κατά την ανάρρωση θα σου δωσει τις καταλληλοτερες συμβουλές!
sweet_but_obese,σε διαβάζω και σκέφτομαι τι κι εμένα με περιμένει...
Για κάποιον που θα είναι η πρώτη επέμβαση της ζωής του ίσως ακούγεται κάπως,
αλλά για όποιον έχει ξαναπεράσει κάτι παρεμφερές,ξέρει καλά πως ο πόνος είναι ανεκτός
(υπάρχει άλλωστε και η χημεία-δε σ'αφήνουν τόσο να ζορίζεσαι)κι όσο περνούν οι ώρες,οι μέρες
υποχωρεί μέχρι που σβήνει ακόμα κι από μακρινή ανάμνηση.Αυτό που αφήνει είναι η νέα ευκαιρία
κι είναι πούτιμο!Γλυκούλα μου,σου εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα,το ξέρεις!Ήδη γύρισες σελίδα!
Φαντάζομαι πως όλα αυτά τα καταναλώνεις σε μικρές ποσότητες και με πολύ καλό μάσημα.Quote:
Originally posted by bubbaloo108
γεια σας..εχω μια απορια...
μπορει να μου πει καποιος γιατι μπορω κ τρωω τα παντα;;;;δηλαδη,πατατες τηγανητες,αυγαμελατα κ βραστα,μακαρονια νιανια με κιμα,κοτοπουλο μασημενο καλα καλα με ρυζι,φασολακια φρεσκα με πατατες γιαχνι,ζαμπον,ψαρι γλωσσα ψητο,φακες κτλ.μου φαινεται λιγο περιεργο.....
παρακαλω δωστε μου τα φωτα σας!!!!
Μετά την επέμβαση ο δακτύλιος είναι απλά τοποθετημένος στο στομαχάκι σου.
Κάποιοι τον γεμίζουν ελάχιστα κι άλλοι απλά τον τοποθετούν.Όπως και να'χει,σταδιακά
σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες του γιατρού σου θα γίνονται οι ρυθμίσεις,όπου
θα σου τον γεμίζουν και θα σφίγγει ενώ ταυτόχρονα θ'αυξάνεται το αίσθημα δυσφορίας
στην κατανάλωση μεγαλύτερων ποσοτήτων...Επίσης κάποια εντονότερη ενόχληση προκαλούν οι τροφές,
που περιέχουν ίνες,όχι πχ.οι αμυλούχες.Το πιο σημαντικό από όλα είναι ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΕΜΕΤΟ!
Η πρώτη ρύθμιση γίνεται κάπου στον ενάμισυ μήνα από την επέμβαση.Ελπίζω να κατάλαβα την ερώτηση και να σε καθησύχασα κάπως.
Μην τραβάς τα όρια σου από περιέργεια.Δώσε στο στομάχι σου το χρόνο που του χρειάζεται να αναρρώσει και μην ξεχνάς
πως αυτή η επέμβαση μόνο μια πολή καλή ώθηση μπορεί να σου δώσει.Χρειάζεται προσοχή και συνεργασία κι από μέρους σου,
ανάλογα με τη σοβαρότητα της οποίας θα εξελιχτεί το αδυνάτισμα και η διατήρηση του στο χρόνο.Να προσέχεις!
Εsprit μου,εσύ πώς τα πας;Ποιές οι πρώτες σου εντυπώσεις;Όλα καλά;
Καλημερα everybody!
Εχει κανει κανεις δακτυλιο σε δημοσιο νοσοκομειο;
Θελω λεπτομερειες και εντυπώσεις :-)
Και ηρθεν η ωρα να ανοιξω το στοματακι μου (οχι για χαψω κάτι, χαχαχα)
24/6 πηγα σε ενα κεντρο, με ειδε οχι ο επικεφαλης της ομαδας αλλά ενας σχετικα νεαρος χειρουργος με τον οποιο ειχαμε μια παρα πολυ καλη συζητηση - ενιωσα φευγοντας αυτο που μου λεγανε και δεν το καταλαβαινα, "να τα βρεις με τον γιατρο σου, να σου εμπνευσει εμπιστοσυνη και να πεις εδω ειμαι".
Ειχα ηδη κλεισει ραντεβου και στο γιατρο της φιλης μου που προ 8ετιας εβαλε δακτυλιο, την 1/7. Εκει εφαγα τρελή αναμονή - 4 ωρες και 40 λεπτα εφαγα εκει μεσα και εκτος απο διαβασμα σοβαρων τεταρτιάτικων περιοδικων τυπου Hello και Ο.Κ. παρατηρουσα τον κοσμο που εμπαινε κι εβγαινε... για να κάνω τελικά μόνο το "μισο" απο το προγραμματισμενο ραντεβου - ειχα και μαθημα μετα και η κορτιζολη πρεπει να ειχε βγει κι απο τα αυτια! Εκνευριστηκα, σκεφτομουν οτι καθε τοσο θα το περναω αυτο αφου θα πρεπει να πηγαινω για παρακολουθησεις, εξαιρετικα δυσκολο το παρκαρισμα στην περιοχη (οπότε αγνωστος ο χρονος που επιτελους θα θρονιαστεις στην καρεκλιτσα σου και θα περιμενεις), ηταν και πανακρίβου. Οταν ξαναπηγα για το ραντεβου με την ψυχολογο που συνεργαζεται μαζι του - η οποια μου εκανε αριστη εντυπωση και την θελω με χίλια - ενημερωθηκα και για τις αμοιβες και αν δεν εχεις (και) ιδιωτικη ασφαλεια δεν παιζεις στην παιδικη χαρα τους.... Από ότι ζητανε όλα τα κεντρα (υπαρχει "ταριφα" από ότι εχω καταλαβει με συν/πλην λίγο) αυτοι κοστολογουσαν σχεδον 1 μμύριο παραπανω - μαγκιά τους! Ετσι λοιπον κατεληξα. Οχι (μόνο) λογω τιμης :-)
Στο πρωτο κεντρο μου ειπαν οτι αν θελω αναλαμβανουν αυτοι να πανε τα χαρτια στο ταμειο μου μαζι με την γνωματευση που θα ετοιμασει ο γιατρος αρκει να τους αφησω το βιβλιαριο μου και μια φωτοτυπια ταυτοτητας. Τους τα αφησα. Και περιμενα το ζωον! Παιρνω ενα τηλεφωνο, πότε θα μπορουσα να περασω να παρω το βιβλιαριο μου μιας και τον Αυγουστο κλεινανε και μου λενε δεν τα πηγαμε ακομα, Δευτερα 27/7 θα τα παει ο ανθρωπος μας. Ο.Κ. Σχεδον 3 βδομαδες πεταμενες.... ετσι κατεβαινα κι εγω το παλιοταμειο - σωστα; Με παιρνει τηλεφωνο η γραμματεας, κυρια μου την Δευτερα 27/7 τα καταθεσαμε, όποτε θελετε μεσα στη βδομαδα περαστε να παρετε το βιβλιαριο σας, το εχουμε στην ρεσεψιόν.
Και ερχεται με το καλό ο Σεπτεμβρης και τους τηλεφωνω οπως ειχαμε πει με τον γιατρουλη μου, και μετα απο τις αβροτητες "καλο φθινοπωρο και σε εσας καλο φθινοπωρο" φτανουμε στο εξης καταπληκτικο: δεν κατατεθηκε ποτέ αιτηση στο ταμειο μου και να τους ξαναπαω το βιβλιαριο "αφου το ηθελα τον Αυγουστο..." Και οταν εμεινα καγκελο και λεω "μαααα" τι μου απανταει η αχρηστη; Στειλαμε ανθρωπο οταν σας ειπαμε και ο συναδελφος σας στο ταμειο ηταν σε αδεια.... Ιδιωτικη υπαλληλος ειναι, γλωσσού και ασχετη - τι να της πεις; Οτι τα πρωτοκολλα των υπηρεσιων δεχονται καθε εργασιμη ημερα του ετους αιτησεις και δεν κλεινουν τον Αυγουστο;;; Και εν τοιαυτη περιπτωσει γιατι δεν μου το διναν εμενα απο την αρχη αν ηταν να χασω την σειρα μου για παραπανω απο 2 μηνες, λες και η αιτηση θα πηγαινε με τα ποδια στη Σουηδία!!!
Στην επομενη επικοινωνια μου με τον γιατρο πλεον, αυτος τα πηρε κατακεφαλα και ηθελε να τους βαλει χερι (διοτι ειναι πολλες οι κοπελες "εξω") και με ρωταγε αν κρατησα το ονομα αυτηνης με την οποια μιλησα, εμενα ομως δεν με νοιαζει τι εγινε και δεν αλλαζει - τωρα τι κανουμε του λεω. Δεν θελουμε να παρανομουμε, ειχε παραγινει το κακο και πεσαν καμπανες σε αλλες κλινικες, κλπ, κλπ, πραγματα τα οποι ακαταλαβαινω και τα σεβομαι αλλά. Μας βρηκαν και οι εκλογες και εδεσε το γλυκό! Η κοινη λογικη, η νομιμη οδος και οι προοπτικες ξερετε τι λενε; "Ευτυχες το νεον ετος 2010".....
dream on καλημερα. Διαβασα πολυ προσεκτικα τα οσα εγραψες. Πραγματικα λυπαμαι για την αναμονη σου. Δεν ξερω τι να σε συμβουλευσω. Εμεινα με ανοιχτο το στομα. Δεν εχω συνεργαστει με δημοσιο νοσοκομειο. Ωστοσο στο ιδιοτικο που πηγα 2 μιση χρονια πριν, ολα εγιναν στο τσακ μπαμ. Πηγα Στην κλινικη Φεβρουαριο, συζητησα με τον χειρουργο ολα εκεινα που θα πρεπε να ξερω, κατεβηκα Ροδο εκανα τα χαρτια μου σε χρονο ρεκορ και 14 Μαρτιου μπηκα χειρουργιο. Η ασφαλεια μου, μου καλυψε 3000 ευρω το κοστος του δαχτυλιου. Στο συνολο αν θυμαμαι εδωσα 5500 ευρω, απο τα οποια τα 3000 ευρω τα πηρα πισω απο το ταμειο μου.
Κουκλα μου κουραγιο και μην καταθετεις τα οπλα. Προσπαθησε ξανα και ξανα. " ευτυχες το νεον ετος 2010 "..... Οχι δεν το δεχομαι. Περιμενες ηδη 2 μηνες θα περιμενεις ποσο ακομα?
Ξερεις ομως πόσο εγκλωβιστηκα με την ηλιθια; (για να μην πω άλλα κοσμητικα επιθετα)
Πήρα τηλεφωνο στο ταμειο μου. Και τους λεω: αν εγω μπω σημερα και εσεις εχετε την εγκριση σε 4 μηνες (αυτο ειναι το μεσο ορο και εγω λοιπον το ρισκαρω και εαν η επιτροπή πει οχι με ΒΜΙ 42 Ο.Κ. πλερωνω!) μου δινετε εμενα ότι δικαιουμαι; ΝΟ! απανταει η κυρια. Γιατι κυρια μου; Δεν το εχω βαλει; Μια ακτινογραφια θες; Αν κοστολογεις το υλικο x ευρώ γιατι δεν μου τα δινεις εμενα που το χω καταπιει και συναλλασσεσαι μονο με μια-καποια κλινικη;
Μου ειπε και αλλα δυο η "συναδελφος" και με προβληματισε παρα πολυ.
1) η γνωματευση (αρα και η αιτηση που εχω καταθεσει) ειναι "ονομαστικη"! Δηλαδη δεν μου εγκρινουν γενικα να βαλω δακτυλιο!!! Υπογραφουν "εντολή" προς τη συγκεκριμενη κλινικη! (α ρε! και θα παμε να ψηφισουμε την Κυριακη! Οχι να τα καψουμε ολα και να τους ριξουμε 5 μουτζες απο πανω!) Για αυτο και ο γιατρος μου ειπε αρχικα: ειπαμε Σεπτεμβριο, Ο.Κ. θα το κανουμε Οκτωβριο, θα το προσπαθησω οσο μπορω - σας το υποσχομαι, ενω χθες.... "ενταξει, δεν βιαζεστε ε;" Οχι καλε! Γιατι να βιαζομαι; Μια προβα για βραδυνο μακιγιαζ ειπα να κανω, τι λετε τωρα, καντε δουλεια σας (ο κυκλος που εχει γινει 50 ημερων ειναι "λεπτομερεια" όπως και πολλα άλλα...) Αφου εχουν μοιρασει γνωματευσεις και εχουν εξασφαλισει δουλεια για το επομενο 6μηνο σκασίλα τους μεγαλη για τις "λεπτομερειες", διοτι αυτες ειναι "μου" και οχι "τους"......
2) Με ρωτησε, κοπέλα μου εχεις μεγαλο προβλημα; Συγνωμη που το ρωταω αλλα ποσα κιλα εισαι; Αφου αργεις που αργεις, δεν προσανατολιζεσαι σε δημοσιο νοσοκομειο; Εγω εχω 150 με 200 αιτησεις το μηνα για δακτυλιους μονο, και μιλαω με διάφορους ασθενεις που ερχονται απο εδω. Και πιο φτηνα θα σου ερθει και ότι και να σου προκυψει εκει εισαι καλυμμενη - αν εχεις και άλλα προβληματα ψαξε σε δημοσιο.....
ΣΑΝ να μου ειπε οτι υπηρξαν πολλα παρατραγουδα σε ιδιωτικες κλινικές, οτι οι ημερες νοσηλειας ποτέ δεν ειναι στανταρ και οταν προκυψει σοβαρο προβλημα στο καπακι σε δημοσιο νοσοκομειο σε τρεχουν και αλλος γιατρος παει να βγαλει το φιδι απο την τρυπα. Σαν ταμειο, 3 θα δωσει εδω - 3 θα δωσει κι εκει (μη γελατε! 3 χιλιαρικα βρε!) - δεν εχει συμφερον να μου "διαφημισει" το ΕΣΥ - ορθά ομιλω;
Aθάνατο ελληνικό κράτος!(ιδιωτικό και δημόσιο).Ο πολίτης,ο ασθενής,πάντα πρέπει να βασανίζεται για να βρει τις λύσεις,να τρέχει,να κοπιάζει,να χάνει χρόνο από τη δουλειά και την οικογένειά του,να ταλαιπωρείται ψυχικά και σωματικά,προστιθέμενα όλα αυτά πάνω στο ήδη υπάρχον βάσανό του,την οποιαδήποτε κατάσταση καλείται να αντιμετωπίσει.Εις υγεία των καρεκλοκένταυρων και της γραφειοκρατίας.Τι να σας πω κορίτσια,νομίζω πως τα λόγια είναι λίγα.Κάντε υπομονή να μη δείρετε κανέναν μόνο!
dreamon μου ξερω πως αυτο που σου λεω δεν θα σου αρεσει αλλα κανε λιγο υπομονη και πηγαινε στον γιατρο που σου εκανε κλικ, καθε εμποδιο για καλο, δεν πειραζουν και 2 μηνες πισω , το μελλον ειναι μπροστα σου, το ξερω πως αυτη την στιγμη θελεις να το κανεις και εχθες αν γινεται αλλα να που εμπλεξες σε ανευθυνουπευθυνους
Ναι. Στο γιατρο που μου εκανε κλικ ο οποιος πλαισιωνεται απο μια ομαδα για τα μπαζα!
Που δεν εχω την ανεση να τον παρω τηλεφωνο και να του πω: δεν με νοιαζει αν τις απολυσεις ολες σημερα, ειπες αφου οχι Σεπτεμβριο - Οκτωβριο και σας το υποσχομαι, παω αυριο στον αστρολογο μου, βρισκω ημερομηνια και συνεννοουμαι και με τον αναισθησιολογο σου για την ωρα, ε! α μα πια! (το κανω λιγο "επιθεωρηση" γιατι τα νευρα μου τσατάλια)
Εντωμεταξυ εμαθα οτι και στο δικο τους κεντρο προβλεπεται συναντηση με ψυχολογο, την οποια ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να εχω δει και να πει κι αυτη η χριστιανη μια γνωμη, αλλα φαινεται μου το φυλανε για μποναμά και αυτο το ραντεβου!
Και ημαρτον Κύριε! μιλαμε για ανθρωπους που θα πληρωθουν κανονικοτατα - δεν ειναι ουτε δωρεαν ούτε της "βαριεστηεμενης" κρατικης μηχανης που μερα μπαινει μερα βγαινει τα ίδια και τα ιδια και ο μισθος στανταρ....
εγω αυτο που καταλαβα και απο οτι μου ειπε και η ναταλια μετα απο την συναντηση της με το γιατρο ειναι οτι τελικα εχουν ΠΑΡΑ πολυ δουλεια, εχουμε γινει παρα πολλες εμεις οι ...ντρουλες που δεν μας προλαβαινουν.........
δεν ξερω τι να σου πω αλλο, περα του οτι τα γραφεις πολυ ωραια............
σκεψου τον στοχο σου και κανε υπομονη για τα διαδικαστικα...........
Nadine μου, όποιος πέρασε από άλλα χειρουργεία και ειδικά μετεγχειρητικά στάδια επώδυνα(πχ ελαττωματικός δακτύλιος-γνωρίζω κοπέλα γι αυτό το αναφέρω) ή θα τους φανούν οι πόνοι της sleeve απλά τραβήγματα ή έντονοι, εάν θυμαται συνέχεια τους πόνους που είχε πριν και φοβάται.Quote:
Originally posted by NADINE
sweet_but_obese,σε διαβάζω και σκέφτομαι τι κι εμένα με περιμένει...
Για κάποιον που θα είναι η πρώτη επέμβαση της ζωής του ίσως ακούγεται κάπως,
αλλά για όποιον έχει ξαναπεράσει κάτι παρεμφερές,ξέρει καλά πως ο πόνος είναι ανεκτός
(υπάρχει άλλωστε και η χημεία-δε σ'αφήνουν τόσο να ζορίζεσαι)κι όσο περνούν οι ώρες,οι μέρες
υποχωρεί μέχρι που σβήνει ακόμα κι από μακρινή ανάμνηση.Αυτό που αφήνει είναι η νέα ευκαιρία
κι είναι πούτιμο!Γλυκούλα μου,σου εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα,το ξέρεις!Ήδη γύρισες σελίδα!
Η κοπέλα που ανέφερα, μου είπε ότι πονούσε πολύ.Ομως, μπηκε στο χειρουργείο με τη σκέψη-φόβο, ότι θα πονάει πολύ.Οταν ξύπνησε οι πρώτες λέξεις ηταν, πονάω!!! ενώ εμένα, που μπήκα χαρούμενη και ελεγα, θα ξυπνησω και δεν θα πονάω, οι πρώτες λέξεις ήταν, ανακατεύομαι, είναι φυσιολογικό; Και θέλω να δω το γιατρό, που φυσικά ήρθε κοντά μου και με είδε πριν ανέβω στο δωμάτιο.
Σαφώς και διαφέρουν οι πόνοι απ ότι διαπίστωσα, μεταξύ δακτυλιου και sleeve, αλλά οταν υπάρχει αισιοδοξία αντιμετωπίζονται και τους ξεχνάς.
Τελος, δεν ανέφερα ότι παίζει ρόλο και η φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνει ο ασθενής.Εγώ πχ, μπορεί να μην είχα επισκληρείδιο αλλά είχα έξτρα παυσίπονα(Ενέσεις και υπόθετα) και όταν άρχιζαν οι σπασμοί, έκανα λίγο υπομονή(συνήθως όλη μέρα είχα παρέα οποτε ξεχνιόμουν) και μετά από λίγο ερχόταν η καθιερωμένη ώρα για το σετάκι, παυσίπονη ένεση ή υπόθετο ή και τα δυο, αγωγή για το αναπνευστικό, αντιβιώσεις, ορός κλπ. και με επαιρνε ο ύπνος λιγάκι μετά την παυσίπονη και ηρεμούσα.
Ολα καλά θα πάνε!
Σ'ευχαριστώ,γλυκούλα μου,για την ενθάρρυνση πως όλα θα πάνε μια χαρά!
Ονειρένια μου,ακόμα γελάω με το βραδυνό μακιγιάζ και τον συντονισμό αστρολόγου-αναισθησιολόγου!
Τι να πει κανείς...από ανούσια ταλαιπωρία όλοι περάσαμε λίγο πολύ...Δυστυχώς,μέσα στο πρόγραμμα κι αυτά...
Επειδή είμαι άνθρωπος που δεν μπορεί να εγκλωβίσει τη σκέψη του,επίτρεψε μου ν'αμολήσω αυτή που μου έρχεται
διαβάζοντας την περιπέτεια σου,με την ελπίδα βέβαια να μη σε αναστατώσω ,απλά να σε προβληματίσω...
Λες όλη αυτή η καθυστέρηση να σου ψιθυρίζει να μη βάλεις δακτύλιο κι ίσως να καταλήξεις σε κάποια άλλη μέθοδο;
Το ότι η φίλη σου έβαλε πριν 8 χρόνια και πάει καλά κι εμένα θα με ενθάρρυνε.Αλλά επειδή εγώ έβαλα δύο,
ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ και τώρα πάω για άλλη επέμβαση,οφείλω να σου χτυπήσω καμπανάκι...
Είμαι σίγουρη πως είσαι επαρκώς ενημερωμένη για όλες τις μεθόδους και έχεις καταλήξει στον δακτύλιο
μετά από ώριμη σκέψη και στο παρά πέντε μόνο κάτι τέτοιο δε θα ήθελες,φαντάζομαι,ν'ακουσε� �ς,
αλλά συγχώρεσε την ανησυχία μου να το μοιραστεί μαζί σου!
Ψυχραιμία για τη συνέχεια και σύντομη καλή έκβαση για το καλύτερο σου!
Εγραψα ενα κατεβατό και κοπηκε η συνδεση και παπαλα! Δεν ξερω αν "φταιει" η βροχη, σημερα πάντως η συνδεση μου δεν παει καθολου καλά.
Ισως μεσα στα πολλά να εγραψα και μια "κακη κουβεντα" και αυτο να ηταν το πιπερι στη γλωσσα! LoooooooooL
Ελεγα λοιπον NADINE οτι εισαι μεσα στο μυαλο μου! Εχουν συμβει πάρα πολλά - μα πάρα! Και αυτο το λεγανε οι παναρχαιοι το "εις οιωνος αριστος" - ποιοι ειμαστε εμεις να το αμφισβητησουμε;
Μια αιτηση που ποτέ δεν πηγε στον προορισμο της,
επιτροπές που καθονται με σταυρωμενα τα χερια γιατι προκηρυχτηκαν εκλογες,
στησιματα και τηλεφωνα που δεν εγιναν ή που γινονταν για να μου πουν οι γιατροι ασάφιες με ενα "κοινωνικο" τροπο - κουβεντα για την κουβεντα και μηδεν εις το πηλικον,
γνωστοι μιλιούνια και φιλοι που μου την εχουν πεσει κανονικοτατα απο τότε που ειπα τι σκοπευω να κανω και λενε το μακρυ τους και το κοντο τους συχνα με σκιαχτικό τροπο
ακομα και η γυναικολογος μου δεν ηταν υπερ! "βρες καλο ψυχολόγο και παρε τον αγκαζε σε ολη σου τη ζωη. Αυτο χρειαζεται για να κανει κλικ ο εγκεφαλος, οχι ο μπατσος που δημιουργει φοβο οτι θα πονεσεις ή η αηδια του εμετου"...
εσεις εδω που αλλες πετατε στα συννεφα και αλλες εχετε μπει σε ασχημο τριπάκι με γιατρους, επαναλαμβανομενα χειρουργεια, πονους, εξοδα, κλπ
μια αγνωστη φωνη στο τηλεφωνο που μου λεει αφου δεν μπορεις να κανεις τιποτα τωρα γιατι δεν το ψαχνεις σε δημοσιο νοσοκομειο
σαν ΠΟΛΛΑ δεν μαζευτηκαν για να αναφωνησω τουλαχιστον:
Ο.Κ. μαναρι μου τα καναμε σαλατα. Και τωρα τι κανω;;; .....παρτο αλλιως - θα βρεις! :-)
Dream on, σε νιωθω. Νιωθω οτι εχεις θυμο μεσα σου. Η γυναικολογος σου ειναι παχυσαρκη? Εχει ιδεα τι μπορει εσυ να περνας με τα οποια παραπανισια σου κιλα? Ναι ο ψυχολογος χρειαζεται δεν αντιλεγω, ομως εν ετη 2009 ολοι εχουμε ελευθερια πραξεων. Το να παρεις αγκαζε τον ψυχολογο που ακριβως θα σε βγαλει?
Αν και η ειμαι καινουρια εδω μεσα, αισθανομαι οτι κανεις δεν πιεζει, κανεις δεν ψευδεται κανεις δεν εχει λογο να το κανει ετσι και αλλιως. Ολοι καταθετουμε τις εμπειριες μας και μονο. Το να σου λενε αλλοι το μακρυ τους και το κοντο τους, δεν σε βοηθανε. Απλα σε μπερδευουν ακομα περισσοτερο. Ο δικος μου γυναικολογος συμφωνει απολυτα με το θεμα χειρουργειο κατα της παχυσαρκειας και μου λεει οτι δεν διατρεχω κανενα κινδυνο.
Ασε κατα μερος τι λενε οι αλλοι και κοιτα βαθια μεσα σου εσυ τι θες. Και αν το θες πολυ προσπαθησε το ξανα και ξανα. Υπομονη και επιμονη χρειαζεται.
Η Nadine εχει δικιο με το θεμα δαχτυλιος. Οι περισσοτερο εχουμε ταλαιπωρηθει με τον δαχτυλιο. Αν επαιρνα τωρα την αποφαση να κανω χειρουργειο η αποφαση μου θα ηταν sleeve. Ναι υπαρχουν εμετοι με τον δαχτυλιο, ναι υπαρχουν προβληματα στο περασμα του χρονου, ναι κανουμε διαιατα ακομα και με τον δαχτυλιο. Διοτι με ο δαχτυλιος παρεα με σοκολατες, γλυκα, παγωτα, αναψυκτικα δεν ειναι και ο καλυτερος συνδιασμος. Οποτε υπαρχει μια δεουσα προσοχη.
Τιποτα δεν ειναι ιδανικο σ'αυτη τη ζωη γλυκια μου. Θα σε βοηθησει να χασεις κιλα αλλα οχι απο μονος του. Πρεπει εσυ ΠΡΩΤΑ να βοηθησεις τον δαχτυλιο για να σε βοηθησει και αυτος με την σειρα του.
Εννοειτε επαναλαμβανω οτι προκειτε για προσωπικες μας εμπειριες. Και γω εκανα 2 φορες χειρουργειο με το δαχτυλιο και δεν ηταν το καλυτερο μου.
Σκεψου και συζητησε το με ανθρωπους που συμπασχουν μαζι σου. Ολοι αλλοι θα ειναι μονο θεωριες.
Φιλακια και καλη προσπαθεια σε οτι και αν αποφασισεις.