201

Τελευταία μέτρηση 1.83, έμπασα λόγω λόγων... Πέρυσι την άνοιξη, γλυκύτατε και ορεκτικότατε Μπακλαβά, δεν ήμουν νοσογόνα παχύσαρκη και πριν δυο χρόνια φλέρταρα με διψήφιο νούμερο. Επειδή το χω που το χω ως ιδανικό, δε θέλω τπτ λιγότερο αυτή τη στιγμή. Κοιτάζουμε εκεί που θέλουμε να πάμε, ένα βήμα τη φορά. Δε θα χαμηλώσω τον πήχη μου σήμερα, γτ έτσι νιώθω ακόμα. Αργότερα και αν το κρίνω αναγκαίο θα το κάνω. Πάντως, ούτε βιάζομαι, ούτε καίγομαι για τα 78. Αναφέρθηκα στους πραγματικούς μου στόχους και αυτοί είναι όντως που θέλω 'συμπαράσταση, χώσιμο, διαφώτιση' προκειμένου να τους πετύχω. Καταλαβαίνω ακριβώς το πνεύμα που το λες πάντως, και σ ευχαριστώ! :)

Μπορώ να σου συμπαρασταθώ, να σε διαφωτίσω αλλά δε θα στα χώσω. Αυτό το έκανα παλιότερα... Όμως οι εμπειρίες μου με έκαναν σοφότερο και τώρα ξέρω πως δεν πρέπει να βλέπουμε τις ζωές των άλλων με τα δικά μας μάτια αλλά να κατανοούμε ότι οι άνθρωποι είμαστε τόσο ίδιοι και τόσο διαφορετικοί ταυτόχρονα!

Εγώ: Σου έχω πει να μην έχεις διάφορες λιχουδιές (σοκολατάκια, μπισκοτάκια, κουλουράκια...) διάσπαρτες μέσα στο σπίτι!
Μαμά: Να έρθει κανένας άνθρωπος και να μην έχω τι να του βγάλω;
Εγώ: Άμα τις έχεις έτσι θα τις τρώω εγώ και πάλι δε θα έχεις να κεράσεις όταν έρθει κάποιος.
Μαμά: Να μην τις τρως!
Εγώ: Πόσο να αντισταθώ στον πειρασμό; Μία ώρα; Δύο; Μια μέρα; Ε στο τέλος θα λυγίσω!
Μαμά: Εγώ γιατί δεν τα τρώω;!
Εγώ: Γιατί εσύ μπορείς να αντισταθείς. Εγώ δεν μπορώ!
Μαμά: Δεν υπάρχει δεν μπορώ. Υπάρχει δεν θέλω!
Εγώ: Η φίλη σου γιατί είναι χοντρή; Δεν θέλει να κάνει δίαιτα και να χάσει; Γιατί τρώει;
Μαμά: Αυτή πρέπει να έχει κάποιο ιατρικό πρόβλημα. Δεν εξηγείται αλλιώς.
Εγώ: Όντως είναι ιατρικό το θέμα γενικότερα. Ψυχιατρικό όπως και τα περισσότερα προβλήματα που έχουμε.
Μαμά: Ναι καλά... αυτή πρέπει να έχει πρόβλημα με τον θυροειδή (sic) της, γι αυτό παχαίνει.
Εγώ: Έκανε και γνωμάτευση η ιατρός. Σε ποιο πανεπιστήμιο σπούδασες;
Μαμά: ... της ζωής!
Εγώ: Πάρε τώρα και πέταξε αυτά τα σοκολατάκια που έχεις στο σαλόνι. Καλύτερα στα σκουπίδια παρά στο στομάχι μου.
Μαμά: Να μην τα φας!
Εγώ: Πάμε πάλι... Πόσο να αντισταθώ στον πειρασμό; Μία ώρα; Δύο; Μια μέρα; Ε στο τέλος θα λυγίσω!
Μαμά: Εγώ γιατί δεν τα τρώω;!

:smilegrin:

Άμα έρθω τώρα σπίτι σας θα με κεράσετε σοκολατάκια στο σαλόνι;

Φυσικά Nadine. Έχει βάλει τώρα την υγιεινή εκδοχή τώρα. Κάτι σοκολατάκια που είναι σαν μινιατούρες μαύρης σοκολάτας... Έλα να τα φας ΟΛΑ να ησυχάσω από τον πειρασμό!

τς! σιγά!
ποιός λιγουρεύεται μαύρη σοκολάτα;;;
Μόνο οι ανορεξικοί! :crazy:

Πάντως αυτό με τις μαμάδες με το "μα τα έχω για να κεράσω" και το "μην τα τρως",
νομίζω το έχουμε βιώσει όλοι μας με τις μαμάδες μας! :smilegrin:

+1!
απορώ αυτές οι μαμάδες δεν τα λιγουρεύονται?
Ετσι θα γίνουμε κ εμεις?? χαχα

εχμ...
η δικιά μου φυσικά και τα λιγουρεύεται!
Και τρώει κι αυτή!
Αλλά όταν όντως περιμένει επισκέπτες, δεν τρώει τίποτα!
Πάνω απ' όλα οι μουσαφίρηδες!

Θα σας ξενερώσω τώρα...δεν ξέρω αν φταίει που είμαι πιο κοντά στην ηλικία της μαμάς σας παρά στη δική σας...
Από τότε που ξεκίνησα να τρέφομαι πιο υγιεινά προτιμώ τη μαύρη σοκολάτα (όσο πιο bitter τόσο το καλύτερο)
και μάλιστα μια μπουκιά ίσα για τη γλύκα - πίκρα... Έφυγε ο φίλος μου για το πατρικό του εδώ και ένα μήνα σχεδόν
κι ό,τι είχαμε σε γλυκό στο σπίτι (από σύκο κουταλιού,που μου αρέσει μάλιστα πολύ ως σοκολάτες και μπισκότα)
έχουν μείνει εντελώς άθικτα όπως τα άφησε! Ήμουν βέβαια πάντα πιο πολύ των αλμυρών,αλλά και μ'αυτά
παρατηρώ πως όταν είμαι μόνη δεν τα σκέφτομαι ιδιαίτερα... Εκεί που κατέληξα είναι πως θέλω να υπάρχει κάτι
στο σπίτι κι ας λήγει (οταν είμαι μόνη μου) ενώ όταν είναι εκείνος εδώ θα φάω κάτι από αυτά επειδή τα τρώει
εκείνος μέχρι να αδειάσουν οι συσκευασίες και με πιάνει το άγχος να προλάβω...Γελοίο,ωστόσο ψιλοσυμβαίνει.
Οπότε με ανοιγμένη σοκολάτα μπίτερ αμυγδάλου,τυλιγμένη με λαστιχάκι πάνω από δίμηνο,μάλλον θα τ'ανέχεσαι
για πολύ ακόμη τα σοκολατάκια στο σαλόνι σου,μπακλαβαδάκι μου,αν περίμενες από μένα να σε σώσω!
Παρακαλώ πολύ μην αρχίσετε να μαζεύετε υπογραφές να διαγραφεί η ντροπή της παχύσαρκης από δω μέσα!

Επίσης να σας πω πως τα παλιά τα χρόνια εκτός από σοκολατάκια στα σαλόνια για τους μουσαφίρηδες
υπήρχαν ολόκληρα σαλόνια μόνο για χάρη τους μέσα στο σπίτι! Κλειδωμένος απαγορευμένος χώρος για τα παιδιά!
Οπότε πάλι καλά να λέμε τώρα που πρόκειται απλά για λίγα κεράσματα...Άντε ίσως και κάποια καλά σερβίτσια...

Quote:

---

Originally posted by NADINE
Θα σας ξενερώσω τώρα...δεν ξέρω αν φταίει που είμαι πιο κοντά στην ηλικία της μαμάς σας παρά στη δική σας...
Από τότε που ξεκίνησα να τρέφομαι πιο υγιεινά προτιμώ τη μαύρη σοκολάτα (όσο πιο bitter τόσο το καλύτερο)
και μάλιστα μια μπουκιά ίσα για τη γλύκα - πίκρα... Έφυγε ο φίλος μου για το πατρικό του εδώ και ένα μήνα σχεδόν
κι ό,τι είχαμε σε γλυκό στο σπίτι (από σύκο κουταλιού,που μου αρέσει μάλιστα πολύ ως σοκολάτες και μπισκότα)
έχουν μείνει εντελώς άθικτα όπως τα άφησε! Ήμουν βέβαια πάντα πιο πολύ των αλμυρών,αλλά και μ'αυτά
παρατηρώ πως όταν είμαι μόνη δεν τα σκέφτομαι ιδιαίτερα... Εκεί που κατέληξα είναι πως θέλω να υπάρχει κάτι
στο σπίτι κι ας λήγει (οταν είμαι μόνη μου) ενώ όταν είναι εκείνος εδώ θα φάω κάτι από αυτά επειδή τα τρώει
εκείνος μέχρι να αδειάσουν οι συσκευασίες και με πιάνει το άγχος να προλάβω...Γελοίο,ωστόσο ψιλοσυμβαίνει.
Οπότε με ανοιγμένη σοκολάτα μπίτερ αμυγδάλου,τυλιγμένη με λαστιχάκι πάνω από δίμηνο,μάλλον θα τ'ανέχεσαι
για πολύ ακόμη τα σοκολατάκια στο σαλόνι σου,μπακλαβαδάκι μου,αν περίμενες από μένα να σε σώσω!
Παρακαλώ πολύ μην αρχίσετε να μαζεύετε υπογραφές να διαγραφεί η ντροπή της παχύσαρκης από δω μέσα!

---

Είσαι στην ηλικία της μαμάς μου; 84; Και ξέρεις από γκομπιούτερ και internet και fora; Μπράβοοοο :thumbup:

Ο φίλος σου πήγε πριν κανένα μήνα στο πατρικό του είπες. Ο "πρώην" φίλος σου ήθελες να πεις ε; :tumble:

Πάντως αυτό, το να προλάβω να τα φάω εγώ πρώτος, το έκανα κι εγώ όταν συζούσα. Και μόνος όταν έμενα, επειδή ερχόταν κόσμος συνέχεια στο σπίτι, τα έτρωγα πριν μου τα φάνε οι άλλοι. Να μαζέψουν υπογραφές και για μένα; :wow:

Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι ακόμη ούτε καν το αντίστροφο της ηλικίας της...
Τι τυχερός είσαι που την έχεις κοντά σου! Να είστε πάντα καλά
και τα σοκολατάκια στο σαλόνι να είναι μόνο τα προβλήματά σας...

Ως προς τα υπόλοιπα...Συμπέρασμα: η συμβίωση προκαλεί βουλιμικές τάσεις...
Λες ο γάμος να ηρεμεί τα πνεύματα ή εκεί τρως και τον ίδιο σου τον σύντροφο;

Μπακλαβά να σαι καλά. Γέλασα με την καρδιά μου. Εγώ έχω τη Λωξάντρα που νιώθει αυτοπραγμάτωση με το μαγείρεμα και τα γλυκά. Εννοείται πως τρώει εκείνη πρώτη απ΄όλους αλλά το πρόσχημα είναι οι επισκέπτες. Κι εγώ δε θέλω τον πειρασμό μπροστά μου. Είμαι ευλύγιστη... να πω συγκεκαλυμμένα ή λυγίζω εύκολα να πω απροκάλυπτα;
Τάσο... έχω πολύ μυικό ιστό... Σηκώνω βάρη λέμε... ;) Και ήδη με τα ελάχιστα που έχω χάσει νιώθω μεγάλη διαφορά στις αρθρώσεις μου.
Ναντίν, όντως εκείνα τα παγωμένα σαλόνια που κρύβαν και τους θησαυρούς για φάγωμα συνήθως. Ένας μπουφές που είχε μέσα τα καλά σερβίτσια και κρυμμένες διάφορες λιχουδιές και κεράσματα... Πωπω... Στις γιορτές όμως όλα ελεύθερα. Ε ρε γλέντια!!!!!!!!!!!

πωπω! Κι εγώ που νόμιζα ότι η απαγορευμένη ζώνη - σαλόνι υπήρχε μόνο στο πατρικό μου!
Κι υπάρχει ακόμα, τώρα πια για τα εγγόνια. Και αυτά τα ζουζούνια που είναι λίγο ανυπάκουα και η γιαγιά πολύ πιο ελαστική και κάνει τα στραβά μάτια, κάθε τόσο τρυπώνουν και "σαβουριάζουν" τα κρυμμένα γλυκά.
Και κάθε φορά που φεύγουν τα εγγονάκια, η γιαγιά ξεσηκώνει το σαλόνι και κάτω από τα μαξιλάρια των καναπέδων βγάζει κατά δεκάδες τα κρυμμένα περιτυλίγματα από σοκολατάκια και καραμέλες. Κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι το ίδιο σκηνικό, ακόμα και τώρα που ο μεγάλος εγγονός κοντεύει τα 17.
Είναι η γλύκα τους βλέπετε μεγάλη, αλλά ακόμα μεγαλύτερη είναι η γλύκα του απαγορευμένου...

Quote:

---

Originally posted by NADINE
Παρακαλώ πολύ μην αρχίσετε να μαζεύετε υπογραφές να διαγραφεί η ντροπή της παχύσαρκης από δω μέσα!

---

χαχαχαχαχα :smilegrin:

Quote:

---

Originally posted by NADINE
Επίσης να σας πω πως τα παλιά τα χρόνια εκτός από σοκολατάκια στα σαλόνια για τους μουσαφίρηδες
υπήρχαν ολόκληρα σαλόνια μόνο για χάρη τους μέσα στο σπίτι! Κλειδωμένος απαγορευμένος χώρος για τα παιδιά!
Οπότε πάλι καλά να λέμε τώρα που πρόκειται απλά για λίγα κεράσματα...Άντε ίσως και κάποια καλά σερβίτσια...

---

Έχεις απόλυτο δίκιο!