Originally Posted by
marika
Βρε μαρικα...κανεις δεν σου ειπε να μη μοιραστεις τις αποψεις και τις εμπειριες σου...
απλα ξεκαβαλα λιγο και πηγαινε πεζη....
Πεζή πηγαίνω Φλού μου, φταίει η διαφορετικότητα, όλοι έχουμε χαρακτήρα και προσωπικότητα όμως, δεν φτάνει μόνο αυτό. Οφείλουμε να γίνουμε άτομα. Πήγα κι από την ψυχολογία του βάθους αναγκαστικά, ήταν ανάγκη να τελειώνω μ’ αυτό τον πόνο..για όλα φταίει η μαρικούλα η γιαγιά, που μου έλεγε:
Τόμος να είσαι να μην τεμαχίζεσαι άτμητη να μένεις.
Πολλές ώρες χθες διάβασα όλα τα μηνύματά σας, (πολύς πόνος κ φόβος εδώ μέσα, μάζεψα πολλά βάλσαμα μη φοβάσαι κυκνάκι μου).
Μου θύμισε μια εποχή που μελετούσα 600 σελίδες κάθε βράδυ, ήταν η ανάγκη μου να τον καταλάβω αυτόν τον κόσμο.
Τελικά έψαξα τον εαυτό μου με τον εσωτερικό γενέθλιο χάρτη, βρήκα τα θετικά στοιχεία του καταπονημένου χαρακτήρα μου και άρχισαν να ξεμπερδεύουν όλα.
Είναι πολύ επίπονο να εσωστραφείς για να βρεις εσένα, να περπατάς ξυπόλητη στα αγκάθια χωρίς βοήθεια από πουθενά κάνοντας συνεχώς τη βουτιά μέσα σου, άβυσσος η ψυχή μας.
Τελικά πλατωνικο-ερωτεύτηκα τον Ελβετό τον Γιούγκ, αυτός μου έμαθε ότι ο άνθρωπος δεν ολοκληρώνεται (πραγματώνεται) αν δεν έχει γνώση όλης της ασυνείδητης ζωής του. Μέτα από αυτό δρομέας έγινα.. Αλλά ήμουν πάντα μόνη, είναι η πρώτη φορά που ανοίγομαι και μιλώ, είθε να μου βγει σε καλό..