Τι σκέφτεστε;

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

δεν ακουνε...και γενικα....δεν προσπαθουν ως γονεις να σταθουν διπλα μου. και αυτο με ποναει.

---

ε σκεψου γτ να μην κανουν κατι τετοιο, ισως εχεις και εσυ ευθυνες για την σχεση σας

Quote:

---

Originally Posted by Alucard

εγω τα τελευταια 3 χρονια.

---

δεν τα πατε καλα ε?

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

ακριβως....πρεπει να με δουν εκει...στα τελευταια μου μπας και συγκινηθου...και δε γουσταρω ετσι...καλυτερα μακρια τους....εχεις δικιο...η γενια μας...αν ανηκουμε στην ιδια...

---

καλυτερα να φυγεις για καποιο διαστημα

Quote:

---

Originally Posted by KENO

μπα οσο πιο νεος ειναι κανεις, τοσο πιο πολυ δεν νιωθουν αυτοι, και δεν τον παιρνουν σοβαρα. πρεπει να σε δουν να αρρωσταινεις, να κανεις αποπειρα, και τοτε ισως συμμορφωθουν. που και παλι για λιγο αλλαζουν, και μετα ξαναγυρνανε στα ιδια. ολη αυτη η γενια ειμαστε σακατεμενοι, μας γαμησαν σαν καρκινος τις ζωες, κι ακομα συνεχιζουν. μονο η φυγη με το ζορι ειναι η λυση.

---

εγω την κοπανησα μικρος απο το σπιτι για να ερθουν τα πραγματα στην θεση τους, αλλα ειναι ενα ακραιο μετρο

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

δεν με μισουν, σε καμια περιπτωση, απλα δεν ασχολουνται κιολας...ξερουν οτι το παιδι τους εχει προβλημα, παιρνει ψυχοφαρμακα και αναθεμα αν κατσουν να συζητησουν λιγο μαζι μου....παντα βρισκουν με κατι αλλο να ασχοληθουν.

---

μόνο που αυτό που σε πονάει κοριτσάκι μου περισσότερο είναι αυτό που μόνο με τα φάρμακα δεν αντιμετωπίζεται..
σκεπάζεις απλά την ένταση του συμπτώματος και το σύμπτωμα, αλλά κυρίως η αιτία παραμένει και διατηρεί το πρόβλημα

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

μόνο που αυτό που σε πονάει κοριτσάκι μου περισσότερο είναι αυτό που μόνο με τα φάρμακα δεν αντιμετωπίζεται..
σκεπάζεις απλά την ένταση του συμπτώματος και το σύμπτωμα, αλλά κυρίως η αιτία παραμένει και διατηρεί το πρόβλημα

---

το ξερω...και ο γιατρος αυτο μου λεει....ποσο δυσκολη και αυτη η νυχτα.

μαρκελα εσυ που ασχολεισαι με τη δωρεαν υποστηριξη και λοιπα δωρεαν, δεν υπαρχει μηπως τπτ σχετικο για ολους οσους υποφερουν απ'τους γονεις τους ? βλεπω πολλα ατομα με το ιδιο προβλημα, κι εμενα αυτο ειναι το βασικοτερο, και σκεφτομαι αν υπαρχει καπου κατι να βοηθηθουμε, να μεινουμε κι ολας αν μας πεταξουν εξω απ'το σπιτι ? δε ξερω και το φορουμ εδω αν εχει κατι να προτεινει, εχω καιρο να διαβασω αρθρα στη κεντρικη, κι αναρωτιεμαι τι λενε οι ψυχολογοι σ'αυτες τις περιπτωσεις, οταν το περιβαλλον ειναι πολυ νοσηρο και δεν υπαρχει αλλη υπομονη...

Quote:

---

Originally Posted by KENO

μαρκελα εσυ που ασχολεισαι με τη δωρεαν υποστηριξη και λοιπα δωρεαν, δεν υπαρχει μηπως τπτ σχετικο για ολους οσους υποφερουν απ'τους γονεις τους ? βλεπω πολλα ατομα με το ιδιο προβλημα, κι εμενα αυτο ειναι το βασικοτερο, και σκεφτομαι αν υπαρχει καπου κατι να βοηθηθουμε, να μεινουμε κι ολας αν μας πεταξουν εξω απ'το σπιτι ? δε ξερω και το φορουμ εδω αν εχει κατι να προτεινει, εχω καιρο να διαβασω αρθρα στη κεντρικη, κι αναρωτιεμαι τι λενε οι ψυχολογοι σ'αυτες τις περιπτωσεις, οταν το περιβαλλον ειναι πολυ νοσηρο και δεν υπαρχει αλλη υπομονη...

---

ΚΕΝΟ στην θέση σου θα έκανα κάποιες επικοινωνίες με τις υπηρεσίες στην δωρεάν υποστήριξη και θάπαιρνα απόψεις.. φαντάζομαι ότι κι αυτοί κρίνουν βάση προτεραιοτήτων
δηλ. π.χ. αν δεν έχεις δουλειά δεν θα σου πουν φύγε απ' το σπίτι, ακόμα κι αν αυτό πρέπει να γίνει, αλλά κάνε ψυχολογική υποστήριξη για να μπορέσεις να το διαχειριστείς.
Μπορούμε να ρωτήσουμε και την marina38 που είναι ψυχολόγος, αλλά θα κάνω κι εγώ τηλέφωνα..

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

ακριβως....πρεπει να με δουν εκει...στα τελευταια μου μπας και συγκινηθου...και δε γουσταρω ετσι...καλυτερα μακρια τους....εχεις δικιο...η γενια μας...αν ανηκουμε στην ιδια...

---

τι εννοεις στα τελευταια σου; ελπιζω να μην σκεφτεσαι κατι κακο.


αν καταλαβα καλα σε ενοχλει η αδιαφορια των δικων σου; τι θελεις απο αυτους; συζητας μαζι τους η τους δειχνεις την αναλογη αδιαφορια; αν τους συμπεριφερεσαι με το υφος οτι οταν γερασουν εσυ θα βγαινεις με τις φιλες σου αντι να τους φροντιζεις να τους βοηθας; το εχεις σκεφτει ετσι;

Quote:

---

Originally Posted by KENO

μαρκελα εσυ που ασχολεισαι με τη δωρεαν υποστηριξη και λοιπα δωρεαν, δεν υπαρχει μηπως τπτ σχετικο για ολους οσους υποφερουν απ'τους γονεις τους ? βλεπω πολλα ατομα με το ιδιο προβλημα, κι εμενα αυτο ειναι το βασικοτερο, και σκεφτομαι αν υπαρχει καπου κατι να βοηθηθουμε, να μεινουμε κι ολας αν μας πεταξουν εξω απ'το σπιτι ? δε ξερω και το φορουμ εδω αν εχει κατι να προτεινει, εχω καιρο να διαβασω αρθρα στη κεντρικη, κι αναρωτιεμαι τι λενε οι ψυχολογοι σ'αυτες τις περιπτωσεις, οταν το περιβαλλον ειναι πολυ νοσηρο και δεν υπαρχει αλλη υπομονη...

---

μαζευομαστε 10 ατομα και νοικιαζουμε μια μονοκατοικια η μεγαλο διαμερισμα 200 τμ και κανουμε μια ωραιοτατη κοινοτητα

Quote:

---

Originally Posted by KENO

σε καταλαβαινω, δεν εχουν 3 μερες που γυρισαν και οι δικοι μου, κι εχω γινει παλι κουρελι. να δω πως θα αντεξω ολη τη χρονια μαζι τους. κι ενω εχουν κι αλλα σπιτια μικροτερα τα οποια θα μπορουσαν να με στειλουν, τσιγκουνευονται τα λεφτα και προτιμουν να τα δωσουν σε αλλοδαπους και να με τρελανουν. το μονο που μπορεις να κανεις κι εσυ ειναι υπομονη, και να δειξεις οτι σε επηρεαζουν αρνητικα. κλεισου πχ στο δωματιο σου ή εξαφανισου για λιγο απ'το σπιτι (αν εχεις καπου αλλου να πας).

---

Ήρεμα, ΚΕΝΟ, γιατί εσύ δε συγκατοικείς με ένα στρατόκαβλο, ανάποδο αδερφό στο ένα σπίτι και ένα αναρχοκουμμούνι, τεμπελχανά και παρτάκια στο άλλο. Με τους γονείς τουλάχιστον, πιστεύω ότι, μπορεί να βρεθεί μια χρυσή τομή, γιατί είναι αυτοί που σε έφεραν στον κόσμο. Με τα αδέρφια όμως τι γίνεται; Και να φανταστείς ότι, ενώ είναι μαντράχαλοι πάνω από 30, μένουν ακόμα σε σπίτια της μάνας μου και παρόλο που διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα να νοικιάσουν. Αλλά γιατί να χάσουν τη γλύκα του βολέματος; Κι όσο σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει προοπτική να χωρίσουν οι δρόμοι μας, αλλά για μια ζωή θα μου είναι κατσικωμένοι στο σβέρκο, μου έρχεται να φουντάρω.

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

ΚΕΝΟ στην θέση σου θα έκανα κάποιες επικοινωνίες με τις υπηρεσίες στην δωρεάν υποστήριξη και θάπαιρνα απόψεις.. φαντάζομαι ότι κι αυτοί κρίνουν βάση προτεραιοτήτων
δηλ. π.χ. αν δεν έχεις δουλειά δεν θα σου πουν φύγε απ' το σπίτι, ακόμα κι αν αυτό πρέπει να γίνει, αλλά κάνε ψυχολογική υποστήριξη για να μπορέσεις να το διαχειριστείς.
Μπορούμε να ρωτήσουμε και την marina38 που είναι ψυχολόγος, αλλά θα κάνω κι εγώ τηλέφωνα..

---

ευχαριστω αλλα δε το εγραψα μονο για μενα, θα ανοιγα ξεχωριστο θεμα αν ηταν. γενικα μιλουσα επειδη βλεπω πολλους να προβληματιζονται με τους γονεις τους, και ξερω οτι η κατασταση γινεται αφοριτη οδηγωντας και στην αυτοκτονια. ολοι αυτοι θελουν τον δικο τους χωρο να νιωσουν ελευθεροι να αναπνευσουν, δεν ειναι αρρωστοι να χρειαζονται απαραιτητα γιατρο, απλα καταπιεσμενοι.

Quote:

---

Originally Posted by axl100

μαζευομαστε 10 ατομα και νοικιαζουμε μια μονοκατοικια η μεγαλο διαμερισμα 200 τμ και κανουμε μια ωραιοτατη κοινοτητα

---

αυτη ειναι μια πολυ καλη ιδεα οντως, και θα με ενδιαφερε να συμμετεχω. οχι σαν τα μπιτς παρτυ και λοιπα, λες και σου προσφερει βοηθεια το να πας να πιεις ή να φας μια φορα. το θεμα ειναι που θα βρεθουν τα λεφτα για τα εξοδα οταν οι περισσοτεροι ειναι ανεργοι, χειμωνιατικα κι ολας με το κρυο κλπ.

Quote:

---

Originally Posted by sheldon

Ήρεμα, ΚΕΝΟ, γιατί εσύ δε συγκατοικείς με ένα στρατόκαβλο, ανάποδο αδερφό στο ένα σπίτι και ένα αναρχοκουμμούνι, τεμπελχανά και παρτάκια στο άλλο. Με τους γονείς τουλάχιστον, πιστεύω ότι, μπορεί να βρεθεί μια χρυσή τομή, γιατί είναι αυτοί που σε έφεραν στον κόσμο. Με τα αδέρφια όμως τι γίνεται; Και να φανταστείς ότι, ενώ είναι μαντράχαλοι πάνω από 30, μένουν ακόμα σε σπίτια της μάνας μου και παρόλο που διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα να νοικιάσουν. Αλλά γιατί να χάσουν τη γλύκα του βολέματος; Κι όσο σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει προοπτική να χωρίσουν οι δρόμοι μας, αλλά για μια ζωή θα μου είναι κατσικωμένοι στο σβέρκο, μου έρχεται να φουντάρω.

---

3 αδερφια συνολικα ? τωρα που το σκεφτομαι, κι εμενα ο δικος μου αδερφος παιζει να με λεει επισης στρατοκαυλο. φταιει που ξυριζω το κεφαλι και τα στρατιωτικα που φοραω, αφου θα πηγαινα και στη χρυση αυγη αν μπορουσα. αλλα ευτυχως δε μενουμε μαζι πλεον, εκεινος ειναι τυχερος και σπουδαζει ακομα. σ'αυτες τις περιπτωσεις παντως πρεπει να εχεις παρεα να ξεκουμπιζεσαι απ'το σπιτι σιγα σιγα. μη περιμενεις να φροντισουν οι ηδη βολεμενοι γονεις + υπολοιποι.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

3 αδερφια συνολικα ? τωρα που το σκεφτομαι, κι εμενα ο δικος μου αδερφος παιζει να με λεει επισης στρατοκαυλο. φταιει που ξυριζω το κεφαλι και τα στρατιωτικα που φοραω, αφου θα πηγαινα και στη χρυση αυγη αν μπορουσα. αλλα ευτυχως δε μενουμε μαζι πλεον, εκεινος ειναι τυχερος και σπουδαζει ακομα. σ'αυτες τις περιπτωσεις παντως πρεπει να εχεις παρεα να ξεκουμπιζεσαι απ'το σπιτι σιγα σιγα. μη περιμενεις να φροντισουν οι ηδη βολεμενοι γονεις + υπολοιποι.

---

Όχι, 4. Ο μεγαλύτερος είναι έγκλειστος σε ίδρυμα λόγω αναπηρίας.
Χαχα, μακάρι να τον έλεγα στρατόκαυλο για το κούρεμα, αλλά αυτός είναι στους τρόπους. Μιλάει σαν να δίνει διαταγές, οι συζητήσεις μαζί του έχουν ένα χαρακτήρα αντιπαράθεσης και όταν δει σκόνες ή τρίχες στο μπανιο, μπήγει τις φωνές. Τώρα, μάλιστα, απαιτεί να καθαρίζω μόνο εγώ το σπίτι, γιατί δήθεν λείπει την περισσότερη ώρα έξω.
Ναι, κατανοητή η ανάγκη της παρέας, αλλά κάτι που οι περισσότεροι συμφοιτητές είναι Αθηναίοι έχοντας ήδη τις παρέες τους από το σχολείο, κάτι η κρίση που ο κόσμος έχει στριμωχτεί, κάτι οι αποστάσεις, κάτι το διάβασμα, κάτι το αντικοινωνικό αντικείμενο της σχολής, καταλαβαίνεις ότι καθόλου εύκολο δεν είναι. Και πες πως βρίσκω μερικούς φίλους να βγαίνω. Πιστεύεις ότι θα μπορώ να εξαφανίζομαι μαζί τους από το μεσημέρι που γυρνάει μέχρι το βράδυ που πέφτω για ύπνο και μάλιστα κάθε μέρα; Δε γίνονται αυτά. Εδώ προτείνω καφέ σε κάποιους και αυτοί μου το κλείνουν καμιά βδομάδα μετά και πάλι, αφού το επιβεβαιώσω καμιά 10ριά φορές, γιατί μόνοι τους σημασία δε δίνουν. Μια καλύτερη ιδέα που μου ήρθε βέβαια, για να την κοπανάω από το σπίτι, είναι να κάνω τις εργασίες και το διάβασμα στη σχολή από δω και πέρα. Όταν τελειώσω, όμως, τι γίνεται; Ακόμα, θα εξακολουθώ να μένω μαζί τους και τρελαίνομαι! Αναθεματισμένοι γονείς, σας ένοιαζε μόνο να σπείρετε κουτσούβελα! Να φροντίσετε ώστε να είναι και ευτυχισμένα, καθόλου!

Quote:

---

Originally Posted by sheldon

Όχι, 4. Ο μεγαλύτερος είναι έγκλειστος σε ίδρυμα λόγω αναπηρίας.
Χαχα, μακάρι να τον έλεγα στρατόκαυλο για το κούρεμα, αλλά αυτός είναι στους τρόπους. Μιλάει σαν να δίνει διαταγές, οι συζητήσεις μαζί του έχουν ένα χαρακτήρα αντιπαράθεσης και όταν δει σκόνες ή τρίχες στο μπανιο, μπήγει τις φωνές. Τώρα, μάλιστα, απαιτεί να καθαρίζω μόνο εγώ το σπίτι, γιατί δήθεν λείπει την περισσότερη ώρα έξω.
Ναι, κατανοητή η ανάγκη της παρέας, αλλά κάτι που οι περισσότεροι συμφοιτητές είναι Αθηναίοι έχοντας ήδη τις παρέες τους από το σχολείο, κάτι η κρίση που ο κόσμος έχει στριμωχτεί, κάτι οι αποστάσεις, κάτι το διάβασμα, κάτι το αντικοινωνικό αντικείμενο της σχολής, καταλαβαίνεις ότι καθόλου εύκολο δεν είναι. Και πες πως βρίσκω μερικούς φίλους να βγαίνω. Πιστεύεις ότι θα μπορώ να εξαφανίζομαι μαζί τους από το μεσημέρι που γυρνάει μέχρι το βράδυ που πέφτω για ύπνο και μάλιστα κάθε μέρα; Δε γίνονται αυτά. Εδώ προτείνω καφέ σε κάποιους και αυτοί μου το κλείνουν καμιά βδομάδα μετά και πάλι, αφού το επιβεβαιώσω καμιά 10ριά φορές, γιατί μόνοι τους σημασία δε δίνουν. Μια καλύτερη ιδέα που μου ήρθε βέβαια, για να την κοπανάω από το σπίτι, είναι να κάνω τις εργασίες και το διάβασμα στη σχολή από δω και πέρα. Όταν τελειώσω, όμως, τι γίνεται; Ακόμα, θα εξακολουθώ να μένω μαζί τους και τρελαίνομαι! Αναθεματισμένοι γονείς, σας ένοιαζε μόνο να σπείρετε κουτσούβελα! Να φροντίσετε ώστε να είναι και ευτυχισμένα, καθόλου!

---

αφου λειπει τη περισσοτερη ωρα εξω, κι εχεις ελευθερο χρονο μονος, τον εκμεταλευεσαι. εγω που δεν εχω καθολου ? ξυπναω πρωι, εναν ριμαδοκαφε με το ζορι να φτιαξω, κι εκει παλι μεστα ποδια μου οι γονεις. συνταξιουχοι, αρνουνται να δεχτουν οτι εχουν αλλαξει τα πραγματα, αν θελω να μεινω μονος να βρω δουλεια λενε. λες και ειμαι αρνητικος και το κανω επιτηδες και δεν υπαρχει ανεργια στη χωρα μας. τεσπα θα μπορουσες να μη πατας και καθολου σπιτι, να τρως στην εστια ή οτι αλλο υπαρχει του πανεπιστημιου, και να διαβαζεις εκει. ετσι ολο και καμια γνωριμια θα κανεις, και δε θα σου χαλαει η διαθεση κλεισμενος μεσα. χειμωνιατικα βεβαια εχει και κρυο, αλλα αμα σταθεις τυχερος και βρεις παρεα, θα σου ρθουν ολα ευκολοτερα πιστευω. και να σε πεταξουν εξω απ'το σπιτι πχ θα εχεις καβατζα να πας καπου να μεινεις. αλλα αμα εχεις συνηθισει μονος καταλαβαινω οτι ειδικα στο ξεκινημα δε θα νιωθεις ανετα, μεχρι να συνηθισεις θα παρει χρονο. καλη τυχη anyway.

οτι δεν "ζω" απλα υπαρχω