Originally Posted by
Bane
Ζούμε οι εννιά στους δέκα μέσα στη φτώχια η σχεδόν φτωχικά, όλη μέρα όλοι μιλάνε και κάνουν παράπονα για την οικονομική κατάσταση με την υψηλή φορολογία, την ακρίβεια παντού, υπάρχει ξεκάθαρα χαμηλή ποιότητα ζωής, έχουμε και καύσωνα τώρα, που δυσχεραίνει τα πράγματα κι όμως....
εξακολουθεί ο άνθρωπος να αναπαράγεται.
Απίστευτο δεν είναι;
Δηλαδή από τη μια βλέπεις την άθλια καθημερινότητα και από την άλλη βλέπεις να δημιουργεί ανθρώπους για να υποστούν κι αυτοί ίδια αν όχι χειρότερη και μεγαλύτερη μιζέρια, πόνο και βάσανα.
Εγκληματικότητα στα ύψη, κακοποίηση στα ύψη, το ψέμα πάει κι έρχεται, άνθρωποι που εκπροσωπούν θεσμούς μέσα στην ανομία κι όμως μιλάμε για ανθρωπιά. Μιλάμε για δικαιοσύνη εμείς ο ορισμός της αδικίας.
Αυτά σκεφτομαι, αυτά βλέπω και δεν κατηγορώ κάποιους συγκεκριμένα, απλά μ αρέσει να ξέρω και να βλέπω την πραγματική μου εικόνα και όχι μια ψεύτικη.
Άνθρωπος ίσον πλήρες προβληματικό και εκ γενετής αρρωστημένο ον. Αυτό είμαστε και δε καμαρώνω για το γεγονός πως είμαι άνθρωπος. Ευτυχώς περνάνε τα χρόνια και θα πάψω να υπάρχω. Με τίποτα και ποτέ δε θα ήθελα να ξανά γεννιόμουν. Μακάρι να γεννιόντουσαν ολοένα και λιγότεροι άνθρωποι. Μόνο έτσι θα περιοριζόταν π πόνος. Δυστυχώς όμως αυξάνεται ο πληθυσμός της γης.