Καλά να πάθετε να πιστεύετε ότι σασ λένε
Printable View
Καλά να πάθετε να πιστεύετε ότι σασ λένε
Εγώ είμαι στρατιώτης έχω πάει σε 2 πολέμους και δούλεψα 30 χρόνια κι έκανα 40 χρόνια γυμναστική
Αυτοι που θελουν να τα χουν καλα με ολους και οτι αρπαξουν.Καλη φαση.
Δε γαμιεστε, ολα μαζι δε γινονται
Πως γίνεται μια γνωστή εταιρία τηλεπικοινωνιών να πληρώνει για τόσο αποτυχημένες διαφημίσεις...
Ως σενάριο ταινίας σε κάνει να σκέφτεσαι πως θα είναι ενδιαφέρουσα να την δεις αλλά στο τέλος ίσα που βλέπεις το λογότυπο της εταιρείας.
Τώρα είδα για πρώτη φορά την καινούργια και νόμιζα πως θα είναι κάποια χριστουγεννιάτικη ταινία με δύο κορίτσια που οι γονείς τους δεν τα αφήνουν να παίξουν μαζί.
Εγώ σκέφτομαι να ρωτήσω το εξής: Στολίζετε και εσείς δέντρο τελευταία στιγμή ή είστε τίποτα φυσιολογικοί;
Όλα είναι πιο καθαρά, πιο ζυγιασμένα. Έχω βρει ήδη πράγματα που θέλω να κάνω, κι αντί να χάνω τον χρόνο μου σε παπαρίτσες, τον χρησιμοποιώ σε ό,τι θέλω και έχω αποφασίσει πως μου ταιριάζει.
Επίσης, επικεντρώνομαι στις αντιδράσεις μου, το πώς να διαχειρίζομαι πράγματα χωρίς να μου τρώνε ενέργεια. Αξιολογώ την πορεία μου, ψυχολογική και άλλη. Πήγα μια ωραία βόλτα με παρέα, όμορφη μέρα.
«Απ' την άλλη, τίποτα δεν αντιβαίνει περισσότερο στη φύση τους από την άσχημη συμπεριφορά, απ' το απαισιόδοξο βλέμμα, απ' το μάτι που ασχημαίνει - ή ακόμα και την αγανάκτηση για το πως έχουν τα πράγματα. Η αγανάκτηση είναι "προνόμιο" των τσαντάλα ' το ίδιο κ' η απαισιοδοξία»
πολλές τετοιες όμορφες μέρες γουάιλντ χάνεϊ! την άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις, όπως λέει ο ποιητής.
και η μουσική στη διαφήμιση είναι τόσο δυνατά γιατί ξέρουν ότι το θέμα είναι στενάχωρο -για μένα δηλαδή, έκανε τρίγκεριν- μπας και νιώσουμε αγαλίαση, οι γιορτές είναι χαρά και επαφή, άσεμαςκουκλίτσαμου. για να μην πω για την ατομική ευθύνη των παιδιών ότι αυτά φταίνε που τόσο καιρό δε σπάσανε τη γυάλα. ή ότι αν θέλουν αυτά μόνο θα σπάσει. ωχούυυ
σκέφτομαι πως όπως δεν καταλαβαίνουν γιορτές πολλοί εργαζόμενοι, δεν είναι κακό τις γιορτές να τις περνάς χωρίς τους δικούς σου, αν σου στερούν την θαλπωρή, μπορείς να τις γιορτάσεις με τους φίλους σου, ή μόνος, μην πληγωθούν και μείνεις με το τραύμα.
Κι εγώ θα σας στολίσω στο τέλος με όσα διαβάζω. :P
Παίζει κρύωμα. Δε θέλω να κάνω τίποτε, θα περάσω όλη την ημέρα (μη σου πω μέρες) στον καναπέ, με ζεστά τσάγια και χαμομήλια και εντριβές. χαχαα
Διαβάζοντας αυτό το θυμήθηκα..
Παίδες δεν έχω ιδέα από τα αντικαταθλιπτικά ότι γνωρίζω το γνωρίζω από το φλορουμ. Αυτές τις μέρες έπεσε στην αντίληψή μου ένα βίντεο, όλο έλεγα να το κοινοποιήσω και όλο το ξεχνούσα. Δεν έχω ιδέα αν αυτά που λέει ο τύπος ισχύουν.. Εγώ το αφήνω εδώ και όποιος ενδιαφέρεται ας το ψάξει καλύτερα.
https://www.youtube.com/watch?v=kPhJewi5YwE&t=68s
σκέφτομαι πόσο όμορφη θα ήταν η ζωή μας αν ήμασταν όλοι ίσοι στα δικαιώματα στην πράξη.
όμως το μίσος είναι πιο εύκολο κι οι ανθρώποι κακιώνουν όταν μπορούν να αντιληφθούν ότι μπορείς να ζεις όπως εκείνοι/αυτοί/οι άλλοι. και δεν μιλάω για το οικονομικό, ή μόνο γι αυτό έστω όταν είναι πρόβλημα.
τί κολλήματα τρώει ο κόζμος με την ελευθερία του άλλου και την ιδιωτικότητά του και θέλει να την ξεφτυλιζει; και με το δικαίωμα στην ιση μεταχείρηση, και όλα. δεν θα πίστευα ότι μπορεί να υπάρχει τόσο μένος αν δεν το έβλεπα σε συνέχειες.
Ισότητα δεν υπάρχει παρά μόνο ως ανθρώπινη πολιτισμική εφεύρεση. Παρατηρώντας τη φύση, τίποτε δεν είναι ίσο, δεν υπάρχει η ανάγκη για τέτοιες αφαιρέσεις και εφευρεμένες έννοιες. Τα δικαιώματα πάλι, από ποιον θα τα ζητήσεις; Τα δικαιώματα είναι ένα χέρι ανοιχτό που ζητάει ψίχουλα από τον αφέντη του, εσωτερικευμένα ενοχικά και ψεύτικες ομαδοποιήσεις. Κι εκεί σκλάβος είσαι/είμαι, γιατί πάλι πέφτω σε σύνολα ανθρώπων στα οποία "ανήκω", αλλά δεν είμαι ίδια. Επίσης, δε μπορεί να ζητάω από τον αφέντη μου ελευθερία, τον εξυπηρετεί να μην τη δίνει, αλλά να τη διαχειρίζεται. Τα δικαιώματα είναι εκπροσώπηση και διαχείριση, αλλά και πατερναλισμοί. Όλο και περισσότερα δικαιώματα υπάρχουν στις σύγχρονες κοινωνίες, αλλά δεν αλλάζει το γεγονός ότι αυτά θα κάνουν τα άτομα να πιστέψουν ότι κερδίζουν κάτι, ενώ το σύστημα το ίδιο μένει αλώβητο.
Ο τομέας έχει απλώς προχωρήσει σε άλλα πεδία, τώρα είναι η εξειδικευμένη θεραπεία, στην οποία επίσης τα λεφτά είναι πολύ πολύ περισσότερα, δες έρευνες, χρηματοδοτήσεις, δες επίσης σε ποιους πρώτα δοκιμάζονται, κτλ. Η τεχνολογία βρίσκει νέους δρόμους να διαβεί, κάτω από το ίδιο παγκόσμιο καθεστώς, καθώς η ολοένα και μεγαλύτερη εξειδίκευση και νέα πεδία εμπειρικά και χρηματικά είναι απαραίτητα. Μία γρήγορη πρώτη μου σκέψη, γιατί έχω δρόμο ακόμη να σκεφτώ και πράγματα. Αλλά δεν αλλάζει τίποτε με το να πιστεύω ότι κάτι γίνεται κάτω από επιφάσεις προόδου. Η ίδια η πρόοδος είναι ένα φαντασιακό που χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται για διάφορους λόγους από εξουσίες.
Να μου κάνουν τη ζωή ποδήλατο ενώ ξέρουν τι θέλω και τι χαρακτήρας είμαι, αυτά να τα αντιλαμβάνονται, να με βάζουν να τους μιλήσω για κάτι που τους ενδιαφέρει και μετά να μου λένε πως δεν καταλαβαίνουν τι είπα. Άμα αυτό δεν είναι bullying τότε τι είναι? Είμαι υπό ψυχολογική εξουθένωση εδώ και μήνες αλλά δεν έχω κανένα να με βοηθήσει και κανένα να του μιλήσω που να με καταλαβαίνει.
Από ένα σημείο στη ζωή του ο άνθρωπος παύει να τρέφει ψευδαισθήσεις γι αυτά στα οποία επένδυσε και αναζητά εναλλακτικές, τρόπους διαφυγής, χώρους και πράγματα να κάνει τα οποία θα του είναι νέα, θα τον ξεκόψουν πλήρως απ αυτό που κάνει τώρα και να μείνει εσαεί σ αυτά. Η κοινωνία μας είναι αδίστακτη. Εκτός από την οικογένεια που μόνο συμπαράσταση μπορεί να σου προσφέρει δεν υπάρχει κανείς άλλος. Υπάχρουν μόνο αυτοί που εκλιπαρείς.
Σκέφτομαι τι πρέπει να κάνω για να βγω από τον βούρκο που έχω πέσει.
Δυστυχώς μπροστά μου υπάρχει μόνο αδιέξοδος αν δεν αλλάξω κάτι, αλλά πώς να αλλάξω την τύχη μου;;.
Δεν θέλω να συμβιβαστώ με την ζωή που ζω, θέλω μια ζωή χωρίς άγχος , κρίσεις, κατάθλιψη κ.λ.π..
Σήμερα διάβασα κάτι, και με λευτέρωσε από ένα βάρος. Μου άνοιξε μια οπτική που δεν είχα πάνω στο τι ήταν αυτό που με βάραινε μέσα μου, η αντίφαση και η σύγκρουση, τι δεν έβλεπα. Rest in power friend, thank you for the words. Να ακούω τη συνείδησή μου, όχι την αγοραία, τη δική μου συνείδηση. Κάτι λέει.
@user, θενκγιου για την ευχή για τις όμορφες μέρες. Αντεύχομαι και εσύ πώς είσαι;
δυσκολεύομαι σε πράγματα και την ζωή δεν την έχω δει με καλό μάτι. προς στιγμήν στέκομαι όρθια.
σκέφτομαι πως αν είσαι εμπόδιο ή βάρος για τους άλλους οποιαδήποτε κακή συμπεριφορά προς εσένα θεωρείται αυτόματα δικαιολογημένη. ενώ όντως υπάρχουν εμπόδια και βάρη στη ζωή τους, αυτοί εκεί με τους αδύναμους τα έχουνε βάλει. καμια φορά σκέφτομαι πως, αν ο άλλος είναι αδυναμος εκ φύσεως, και να του κάνεις κακό να αποδυναμωθεί κι άλλο, δεν φαίνεται. ο κόζμος δεν το βλέπει. το ξέρεις όμως εσύ. εκτός αν είναι κάτι ακραίο. αν όμως είσαι δυνατός με αυτοπεποίθηση και γνωριμίες, δυνατους δεσμούς, με το που θα σου την πούνε μόνο, τρώνε σκόνη και είναι δακτυλοδικτούμενοι αυτοί που σου κάνουν μπούλινγκ ή παρενόχληση.
Νομίζω είναι ενστικτώδες και ζωικό ένστικτο αυτό, νιώθουν ότι κάποιος είναι ψυχολογικά αδύναμος και τον στοχοποιούν. Εγώ το έχω δει στη ζωή μου πολύ αυτό, με είχαν τσακίσει μικρό οι γονείς μου και ήμουν τελείως ψαρωμένος και με κορόιδευαν και στο σχολείο οι άλλοι, αλλά και αρκετά χρόνια μετά σε κάποιες παρέες. Με τον καιρό κάπως αύξησα αυτοπεποίθηση, έζησα και κάποιες επιτυχίες ακαδημαϊκές, δουλειές, περισσότερους φίλους κλπ, οπότε αντιμετώπιζα με περισσότερο θάρρος και διάφορους από παλιά και αυτοί σταμάτησαν να με έχουν του κλότσου και του μπάτσου. Και τώρα, όμως, όταν είμαι σε περιβάλλον με πολύ κόσμο, ή όταν πρέπει να μιλήσω μπροστά σε κόσμο, κάποιοι νιώθουν το φόβο μου και είτε με δουλεύουν φανερά κατά καιρούς, είτε κάνουν γελάκια μεταξύ τους και με κοιτάνε. Για αυτόν τον λόγο θέλω δουλειές είτε από απόσταση είτε με λίγα άτομα σε ένα γραφείο, ώστε να μπορώ να γνωρίζομαι προσωπικά με καθέναν στο γραφείο, να είμαι πιο άνετος και να μην επαναλαμβάνονται τα αρνητικά σενάρια του παρελθόντος. Ναι, δυστυχώς, όσο πιο αδύναμο θα σε νιώσουν θα σε βαράνε, και όσο πιο δυνατό σε νιώσουν, μπορεί να σε κουτσομπολεύουν κρυφά και να σε αντιπαθούν, αλλά μπροστά σου θα είναι κοτούλες.
Κάποιοι θέλουν να να το παίζουν θύματα. Τους αρέσει να μένουν στο περιθώριο.
Προκαλούν με την συμπεριφορά τους.
Με την ανοχή που δείχνουν στις επιθέσεις που τους κάνουν δίνουν πάτημα για να επαναλαμβάνονται.
Ψυχολογικά ευάλωτοι επηρεάζονται περισσότερο από το φυσιολογικό , τα κρατάνε μέσα τους και μελαγχολούν.
Ένας που έχει αυτοπεποίθηση αν του κάνουν τα ίδια δεν επηρεάζεται αντιδρά και απαντά ή δεν το σκέφτεται πάει παρακάτω.
Τώρα όσοι κάνουν τις επιθέσεις για να γελάσουν νομίζουν πως είναι καλύτεροι και είναι ένας τρόπος να κοινωνικοποιηθούν να οργανωθούν σε μια παρέα για να φαίνονται.
Η αλήθεια είναι πως όσοι βλέπουν τέτοιες καταστάσεις κρυφό γελάνε με το θύμα ( αν και διαφωνούν με όσα του κάνουν) όμως έτσι περνάει ευχάριστα η ώρα αν το βλέπουν ε ως αστείο...
Με το όχι με βία δυστυχώς θα συμφωνήσω. Είναι μόνο με το χαρακτήρα. Να καταλάβουν ότι είσαι ξύπνιος, δεν σηκώνεις και διεκιδικείς άφοβα ώσπου πάει. Αυτό μου πήρε χρόνια να το καταλάβω. Νόμιζα πως όλα είναι στο πιο κορμί από εμένα και στη δυνατή και αποφασιστική φωνή.
χρειάζεται εξάσκηση. αν δεν μάθεις να διεκδικείς από το σπίτι σου, βγαίνοντας στην κοινωνία δεν θα διεκδικείς ούτε εκεί. θέλει χρόνο να αναγνωρίσεις ότι έχεις το πάτερν να μένεις παθητικός και να το αλλάξεις. συμφωνώ ότι θυματοποιούνται οι ανθρώποι είναι πολύ ευκολο βλέπεις, τα παρατάς κι αφήνεις το κακό να σε επηρεάζει. ενώ από την άλλη, η προσπάθεια στη ζωή προαπαιτεί όπως είπε το αετόπαιδο προσωπική συσχέτιση, να φαίνεσαι ποιός είσαι επί προσωπικού, ότι σου φαίνεται ξένο πάντα θα το πολεμάς, θα το βλέπεις για εχθρό σου.
Έφτασε η περίοδος του χρόνου που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους ρίχνει στα τάρταρα.
Ρεβεγιόν, δώρα, ευχές, νοσταλγία, αυτοκριτική , κατορθώματα & αποτυχίες.
Με μια μεγάλη δόση υποκρισίας πρέπει να μπούμε στο πνεύμα των γιορτών και να είμαστε όλοι χαρούμενοι και ευδιάθετοι.
Αναρωτιέμαι πόσοι έχουν την δυνατότητα και το θάρρος να περάσουν τις μέρες των γιορτών όπως πραγματικά θέλουν .