ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ - ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ;
Γεια σε όλους, είναι το πρώτο μου ποστ αυτο και πραγματικά δεν ήξερα ποια σε στήλη να το εντάξω αλλά χρειάζομαι πραγματικά βοήθεια...στην ουσία επειδή δεν θέλω να μακρηγορώ με την ιστορία μου η ερώτηση μου είναι η εξής '' Υπάρχει κάποια ομάδα υποστήριξης (ή και καποιος ειδικός, γενικοτερα κάπου που μπορώ να πάω εκτός, απο προκατελειμένους ψυχιάτρους) που να βοηθάει στην διαχείριση των συμπτωμάτων που προκαλεί η διακοπή των ψυχοφαρμάκων;
Εγκυκλοπαιδικά για να ξέρετε, η διακοπή έγινε απότομη από καθαρα δική μου επιλογή, μετά από όση σκέψη μου είχε απομείνει και ως απόρροια να σιχαίνομαι την κατάντια του εαυτού μου (ζομποποίηση, τάσεις αυτοκτονίας, κατάθληψη). Ολο αυτο κρυφά από την οικογένεια και την ψυχίατρο μου (την οποία την μισώ) , μία επιλογή που είμαι αποφασισμένος να την φτάσω μέχρι το τέλος λέγοντας στον εαυτό μου ότι δεν με ενδιαφέρει ότι και να περάσω αλλά στην κόλαση των ψυχοφαρμάκων δεν ξαναμπαίνω! προτιμώ να πεθάνω καλύτερα γιατί το ίδιο είναι...Δεν ξερω τωρα αν με καταλαβαίνετε και σορρυ για το υπερβολικό αλλα πραγματικά αισθάνομαι ότι το περνάω τελείως μόνος μου :(
έχω απηυδήσει με το παρόν σύστημα ψυχικής υγείας το οποίο δεν νοιάζεται πως νιώθει ο ασθενής και τις εκλύσεις που κάνει για κάτι εναλλακτικό, βλέπει ως μονόδρομο τα χάπια με φορείς πίεσης την οικογένεια (κλειστό περίγυρο) και την ''μασκα κύρους'' του Ιατρού , χωρίς στην ουσία να βλέπει την ίδια επιλογή που θέλει να κάνει ο ''ασθενής'' για την ζωή του...Γιατι για την ίδια την ζωή μιλάμε η οποία κρέμεται στα χέρια του καθενός και δεν την καθορίζει κανείς άλλος... Για να γίνω πιο συγκεκριμένος η επιλογή η δικιά μου ήταν να τα κόψω όλα μαχαίρι αλλά μετά τι; κλείστηκα στο κουβούκλιο μου περνώντας τα ''withdrawals'' μόνος μου μη μπορώντας να απευθυνθώ σε κανέναν γιατι θα δεχόμουν την κατακραυγή ότι παραβλέπω τις εντολές του ''σωστότατου'' ψυχιάτρου! Εκεί έγκειται και η ερώτηση μου...Υπαρχει κάποιος ή κάτι που να ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ την επιλογή μου αυτήν βοηθώντας με να προχωρήσω στην ζωή μου και να βγω απο αυτό το τρυπάκι;
Ιστορικά, γιατί σας άφησα με απορίες καθώς θέλω να εστιάσω στην ερώτηση αυτήν καθ'αυτήν, δεν ήμουν ούτε σχιζοφρενής, ούτε διπολικός, ούτε καταθληπτικός, απλά και συνοπτικά είχα ένα λεγόμενο ''bad trip'' απο μανιτάρια ( οποιος κατάλαβε..) το οποίο με οδήγησε με ότι αυτο συνεπάγεται σε αποπροσοπωποίηση και ψυχωσικά επεισόδια μετά την χρήση..επειδη οι δικοί μου είδανε οτι δεν την πολυπάλεβα (κρισεις πανικού, απροσδιόριστος φόβος κτλ.) με πήγανε στα έκτακτα στο Αιγινίτιο κατευθείαν σε ψυχίατρο (μεγάλο λάθος που δεν πήγα σε ψυχολόγο, αλλά δεν ήξερα τι θα ακολουθήσει...) ο οποίος μου είπε ''θέλεις ριζικά να εξαφανιστεί το προβλημα;'' η απάντηση ηταν θετική φυσικά και να το το καταραμένο Zyprexa που μετά μου δόθηκε σε συνδιασμό με το Ladose και αυτό με την σειρά του στο Abilify σε διάστημα 1,5 χρόνου σε μεγάλες ποσότητες...που θέλω να καταλήξω ότι έχασα κάθε στίγμα του παλιού μου εαυτού, έβλεπα την ζωή μου να καταστρέφεται σιγά σιγά και να φέυγει μπροστά από τα μάτια μου με εμένα ανήμπορο να αντιδράσω (+ ότι με χώρισε η κοπέλα μου μετά απο 3 χρόνια σχέσης, γιατι δεν άντεχε να με βλέπει άλλο ζομπι και σεξουαλικά ανίκανο, αλλα με αυτό ανοίγω αλλο topic άκυρο) (είναι πάρα πολλά για να αρχίσω να γράφω)...τελικά η αντιδρασή μου έγινε και τα έκοψα όλα μόνος μου κρυφά από όλους (μονο εσεις το ξέρετε :P)..είμαι 1 μήνα χωρίς φάρμακα και είδη νιώθω ότι έχω κάνει μία υπέρβαση και σαφώς νιώθω καλύτερα , με πολλά συμπτώματα φυσικά για να τα αναφέρω. Απλά δεν μπορώ άλλο να νιώθω αυτην την μοναξιά και θέλω να μιλήσω κάπου ρε γαμωτο!. Τέλος θέλω να δώσω μια συμβουλή σε οσους ειναι παρθένοι οργανισμοί, να πέρνεται φάρμακα μόνο όταν τα έχετε πραγματικά ανάγκη και ΠΑΝΤΑ ως τελευταία επιλογή, γιατι μεν μπορεί να βοηθάνε αλλά ο αντίκτυπος είναι μεγάλος, είναι σαν να μπαίνεις σε τούνελ, εύκολα βρίσκεις την είσοδο αλλά δύσκολα την έξοδο...
Τέλος πάντων δεν επεκτείνομαι περεταίρω με την ιστορία τα συμπτώματα και τις δοσολογίες μου γιατί αυτό που θέλω είναι μία απάντηση στο ερώτημα που έθεσα ή και ακόμα μία πρόταση στήριξης ότι δεν είμαι ο μόνος που το περνάει αυτό εκεί έξω
Ευχαριστώ που διαβάσατε όλες αυτές τις μπερδεμένες γραμμές,
ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ.
