Νιώθω διαλυμενη

Φοβάμαι... φοβάμαι τα πάντα. Τα υπαρκτά και τα ανύπαρκτα... Νιώθω έναν μόνιμο φόβο για τα πάντα. Νιώθω τύψεις και εξακολουθώ να αυτομαστιγώνομαι για παλιά αλλα και νέα λάθη. Ακόμη και το παραμικρό λάθος μπορεί να με κάνει να νιώσω απίστευτα άσχημα. Όπως το να μην έχω αρκετά ψιλά τελικά για να αγοράσω κάτι. Εχω κάνει στο σύνολο πάνω απο 2 χρόνια ψυχοθεραπείας χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Νιώθω άπειρο άγχος για το παρρόν για το παρελθόν και το μέλλον. Έχω παραλύσει. Δεν μπορώ ούτε να σηκωθώ το πρωί απο το κρεβάτι με ευκολία.
Φοβάμαι. Κι αυτός ο φόβος με διαλύει κάθε λεπτό της ζωής μου. Δεν ξέρω τι να κάνω. Να αρχίσω ξανα ψυχοθεραπεία; Αφού δεν είχε νόημα. Γι αυτό την σταμάτησα. Να παλέψω μόνη μου; Αλλά τι να παλέψω; Δεν ξέρω τι να προτοπιάσω. Νιώθω και είμαι ολομονάχη. Ήθελα απλά να τα πω κάπου..

Πες μας αν θες πι συγκεκριμενα τι προβληματα αντιμετωπίζεις...μήπως μπορούμε να σε βοηθήσουμε..

χμμμμμμ..
μηπως αυτο που σε κανει να εισαι ετσι ειναι το οτι δε ξερεις πως να ερθεις πιο κοντα με τους γυρω σου

Αυτό που πονάει πιο πολύ απ όλα είναι η μόνιμη ανεργία και η μόνιμη μοναξιά. Μπορεί να είμαι μεσα σε κόσμο, μπορεί να είμαι με κάποιον που θέλω να είμαι αλλά να νιώθω μοναξια. 'Οταν είμαι μόνη μου νιώθω ότι πνίγομαι. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Δεν είχα ποτέ μου σταθερή δουλειά. Πάντα έμενα για λίγο σε μια δουλειά και φτου κι απ την αρχή. Ψάχνω δουλειά. Και κάποια πράγματα σίγουρα μπορώ να τα κάνω. Αλλά δεν ξέρω τι αλλο να κάνω για να βρω δουλεια. Αλέξανδρε ναι είναι και αυτό αλλά επι της ουσίας δεν έχω σχεδόν καθόλου άτομα που να νιώθω δικούς μου.
Κάτι άλλο που με απελπίζει είναι ότι ενώ κανονικά είμαι ένα εξωστρεφες ατομο (ναι φυσικά αυτη τη στιγμή το αναποδο φαίνεται) μέσα σε παρέες μαγκώνω και δεν μπορώ να το δείξω. Ανετα τα βγάζω πέρα με λίγα άτομα. Αλλα δεν μπορώ να γίνω αυτο που λένε "η ψυχη της παρεας" αν και θα το ήθελα...

Αρα καλα εισαι αυτα ολα που περιγραφεισ λυνονται εξω απο το σπιτι κ ουτε με ψυχοθεραπεια αν πουμε οτι εχεισ θεμα ειναι στο πωσ βλεπεισ τον κοσμο εχθρικα η φιλικα εγω ασ πουμε τον βλεπω αμυντικα εσυ πωσ;

τι ενοεις δηλαδη μαγκωνεις μηπως κανεις ωρες να μιλησεις κ περιμενεις απο τους αλλους να μαντεψουν τι να σου πουν? οτι δεν εμπιστευεσαι αυτο μενει μακρυα σου.
πρεπει να κανεις εσυ κατι για να μπορουν οι αλλοι να εχουν βημα να μηλισουν....
αν απομακρυνεσαι συνεχεια απο τους αλλους μετα κ αυτοι δε μπορουν να κανουν κατι
καλυτερα το τραβατε με κ ας κλαιω ειναι ενα βημα κ αυτο.
απο το τιποτα καλυτερο.

Quote:

---

Originally Posted by elis

Αρα καλα εισαι αυτα ολα που περιγραφεισ λυνονται εξω απο το σπιτι κ ουτε με ψυχοθεραπεια αν πουμε οτι εχεισ θεμα ειναι στο πωσ βλεπεισ τον κοσμο εχθρικα η φιλικα εγω ασ πουμε τον βλεπω αμυντικα εσυ πωσ;

---

Τον κόσμο τον βλέπω επιφυλακτικά.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

τραβατε με κ ας κλαιω ειναι ενα βημα κ αυτο.
απο το τιποτα καλυτερο.

---

τι ακριβως εννοεις με αυτο;

οταν ενα θεμα ειναι δικο σου κ οι αλλοι βλεπουν οτι δεν υπαρχει τροπος να πουν τι σκεφτονται μεσα στη ζωη σου κ οχι εδω ετσι μετα κ αυτοι στο τελος καθονται στα αυγα τους κ τα κλωσανε
ΕΣΥ πρεπει να δινεις στους αλλους τη δυναμη να μιλησουν.
αρα γι αυτο λες οτι εισαι μονη η καπιοι δε ξερουν τι να πουν η απλα δε μπορουν γιατι ειναι μακρυα.
απλο δεν ειναι?
βηματα κανεις αλλα...

Ποτε ξεκινησες να νιωθεις ετσι; Απο μικρη ησουνα ετσι, ή εγινε καποιο γεγονος που σε επηρεασε;

Ενταξει αρα ολα καλα αυτα που περιγραφεισ ειναι θεμα ανθρωπου που βλεπει τον κοσμο επιφυλακτικα αρα καλα εισαι

Γνώμη μου, μην αφήσεις το νοσηρο να γινει σαν φυσιολογικο. Κλεισε ενα ραντεβου να μιλησεις με εναν καλο γιατρο.
Ο φοβος αποδομει οτι καλυτερο εχουμε μεσα μας, αισοδοξια, χαρα, ελπιδα, χαμογελο.
Κανε ενα βημα και μιλησε για αυτο. Εγω αργησα παρα πολυ να ομολογησω σε εμενα την ιδια ποσο φοβικη ειμαι και πλεον εχω διαταραχη, εχει κατσικωθει το ριμαδι μαζι με ποσα αλλα και ευγνωμωνω τις μερες που μπορω να ειμαι ηρεμη.
Μην σε αφησεις...

Δεν ξερω ποτε αρχισα να νιωθω ετσι.. Εχω μιλήσει σε ειδικο. Δεν νιώθω έτσι 24 ωρες το 24ωρο αλλα νιώθω παρα πολύ συχνά.

Ελπιζω να επεσες σε καλο ειδικο...

Constantly curious πως ορίζετε ο καλός ειδικός;