Η λατρεία της μοναξίας μου.
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός μέχρι τα έξι λάτρευα την μάνα μου. Με είχε όλη την ώρα αγκαλιά και ασχολιόταν συνέχεια μαζί μου. Είχα δεί 2-3 φορές τον πατέρα μου να την χτυπάει και είχα συνδυάσει την μητερα μου με την αγάπη και τον πατέρα μου με το ξύλο. Έπειτα χώρισε με τον πατέρα μου και εξαφανίστηκε για 3 χρόνια στο εξωτερικό. Όταν γύρισε και την ξαναείδα θυμάμαι της μίλησα στον πληθυντικό , είχα μπερδευτεί τόσο πολύ που μάλλον σαν ξένη την έβλεπα. Εγιναν προσπάθειες με τον πατέρα μου να τα ξαναφτιάξουν αλλα δεν καρποφόρησαν για πάνω απο ένα εξάμηνο , εξαφανίστηκε και πάλι με κάποια σοβαρά προβλήματα υγείας που είχε. Εκεί στα 13 μου άρχισε να μας βλέπει κάθε σκ , είχε δικαίωμα απο το διαζύγιο να έρχεται να μας βλέπει και όντως κάθε σάββατο ή κυριακή ερχόταν για λίγες ώρες να μας δεί . Ακόμα στα 25 μου έρχεται που και που κάποια σκ και μας βλέπει. Βέβαια καθώς ενηλικιώθηκα άρχισα να καταλαβαίνω κάποια πράγματα και να δένει το πάζλ με την βοήθεια και του μεγαλύτερου αδερφού μου. Θυμήθηκα όταν ήμουν μικρό και με είχε στο κρεββάτι της τα τηλέφωνα που έπερνε με τους γκόμενους της με τον πατέρα μου μέσα στο σαλόνι. Τα ψέμματα και τις δικαιολογίες που χρησιμοποιούσε ,το κατ εξακολούθηση κέρατο που έριχνε στον πατέρα μου,πολλούς δε απο αυτούς ερχόταν και μας στους σύστηνε κιόλας ώς φίλους. Το πόσο εύκολα παράτησε τα παιδιά της για τον γκόμενο στην Γαλλία. Δεν αναφέρομαι πλέον σε αυτά όταν την βλέπω κρατάω ουδέτερη στάση λόγω και των σοβαρών προβλημάτων υγείας που έχει. Οταν είχαν χωρίσει με τρέχανε σε ψυχολόγους γιατι είχα παρουσιάσει αποκλίνουσα συμπεριφορά λόγω κατάθλιψης ποτέ μου δεν έμαθα την γνωμάτευση της ψυχολόγου.
Απο μικρό μου άρεσε να μένω μόνος. Ίσως λόγω της μανιοκατάθλιψης που έχω απο τότε. Δεν μου συμπεριφερόντουσαν και καλά και τα άλλα παιδιά και προτιμούσα να παίζω μόνο μου. Μου λέγανε κάποιες φορές να βγούμε και εγώ προτιμούσα απο επιλογή να κάθομαι σπίτι. Απο το σχολείο αυτήν την στιγμή δεν έχω επαφές με κανέναν ακόμα και με κάποια παιδιά που μιλούσαμε μετά το απολυτήριο φρόντισα να απομακρυνθώ. Έπειτα ήρθε το πανεπιστήμιο εκεί πραγματικά δεν ήρθα σε επαφή με κανέναν δεν είχα καμία όρεξη να συμμετάσχω ούτε στις λέσχες ούτε στις παρατάξεις που δεν με εξέφραζε καμία ούτε στα ελλεεινά πηγαδάκια και κλίκες που δημιουργόντουσαν. Μετά το δεύτερο έτος δεν πάταγα δε και καθόλου με αποτέλεσμα να χάνω σιγά σιγά επαφή με το πανεπιστήμιο. Κατέβαινα μόνο στις εξεταστικές με μέτρια εώς κακά αποτελέσματα. Σαν φάντασμα ήμουν. Το έχω παρατήσει εδώ και καιρό κάπου στην μέση. Πέρσι πήγα και στρατό για να μην χάνω και τον χρόνο μου. 25 ετών πλέον έχω καθυστερήσει ήδη τραγικά να πάρω το πτυχίο μου και ας είναι και 5-ετές και λογικά πριν τα 27 μου δεν θα το έχω τελειώσει. Και ποιός εργοδότης θα πάρει εργαζόμενο που έκανε μια δεκαετία να τελειώσει απο το ΑΕΙ όταν ο δίπλα στο ίδιο χρόνο έχει και μεταπτυχιακό και εργασιακή εμπειρία; Έτσι είναι εγώ φταίω 100% σε αυτό.
Εδώ να πώ ότι όλα αυτά τα χρόνια ποτέ μου δεν έχω κάνει σχέση. Ποτέ μου πνευματικά δεν συμπάθησα το γυναικείο φύλο το σιχαίνομαι. Όχι ορμονικά, το σώμα μου πάντα έλκεται απο το γυναικείο σώμα. Πάντα εγκεφαλικά. Δεν θέλω να έχω καμία σχέση με αυτό το φύλο ούτε τώρα ούτε και στο μέλλον. Είναι νοητικά πνευματικά και σωματικά κατώτερο είδος. Δεν μπορώ να μιλάω σε γυναίκα. Πρέπει στατιστικά να είναι υπερελάχιστες οι γυναίκες με τις οποίες θα μπορούσα να συζήσω και εδώ και χρόνια γνωρίζω ότι είναι μάταιος κόπος να ασχολούμαι για αυτήν την περίπτωση. Δεν με ενοχλεί έχω μάθω απο την εφηβεία μου να ζώ έτσι. Δεν έχει να κάνει με την μάνα μου αυτό. Τις βλέπω τις σύγχρονες ελλεινίδες πως είναι και μόνο αναγούλα μου έρχεται. Στην ηλικία μου έχουν ήδη ένα χαρέμι απο πρώην. Και αν όχι είναι μετά απο μακροχρόνιες σχέσεις ή καμιά παχύσαρκη που έχει ξεμείνει. Δεν ασχολούμαι εξάλλου εδώ και χρόνια με αυτό το φύλο.
Λατρεύω να ζώ μόνος μου. Να είμαι μόνος μου. Να μαγειρεύω. Να πηγαίνω για ψώνια μόνος μου. Να γυμνάζομαι μόνος μου. Να πηγαίνω στην θάλασσα μόνος μου. Να βλέπω ταινίες σπίτι μόνος μου. Να περνάω στο ίντερνετ τον χρόνο μου. Να ξεφεύγω απο την μετριότητα που είναι εκεί έξω. Το σκέφτομαι απο τον στρατό αυτό να δουλεύω μέσω ίντερνετ. Δεν ξέρω πως θα πάει με αυτό ασχολούμαι τώρα. Να μάθω να δημιουργώ εφαρμογές για πλατφόρμες της google,της apple, της microsoft και να βγάζω κέρδος απο αυτές. Να επιτύχω το απόλυτο να μην χρειάζεται να έρθω σε επαφή με αυτή την παρακμιακή κοινωνία. Η εξέλιξη έχει δημιουργήσει νέα πραγματικότητα νέους δρόμους για τον άνθρωπο που σε κάποιους που δεν την καταλαβαίνουν φαντάζει παραφύση παράλογη. Ο άνθρωπος έπρεπε να ήταν κοινωνικό όν γιατί έπρεπε να επιβιώσει έτσι ζούσε καλύτερα ,πλέον τις τελευταίες δεκαετίες αυτό έχει διαφοροποιηθεί μπορούμε να ζούμε αυτόνομα και να αλληλεπιδρούμε μέσω της τεχνολογίας. Δεν θεωρώ ότι κάνω μια ζωή μη φυσιολογική θεωρώ ότι κάνω μια ζωή που η σύγχρονη πραγματικότητα το επέτρεψε. Για αυτό και δεν πάω σε ψυχολόγο πιστεύω ότι δεν έχει να μου προσφέρει τίποτα. Πιστεύω ότι δεν χρειάζομαι ψυχολογική υποστήριξη.
