γιατι ρε μοναξια με κυνηγας απο παιδι;
Γεια σε όλους...Το δικό μου θέμα είναι η μοναξιά. Νιώθω τελείως μόνη. Έχω βαρεθεί να κάθομαι σπίτι και να μην έχω έναν άνθρωπο να μιλήσω και να βγώ. Είμαι 26. Και ενώ πολλά άτομα στην ηλικία μου είναι κάθε Σάββατο έξω και διασκεδάζουν, εγώ κάθε Σάββατο κάθομαι μόνη μου στο σπίτι και βλέπω ταινίες ή απλώς ψαχνω τρόπους για να περάσει η ώρα.Νιώθω σα φυλακισμένη. Έχω μόνο 3 φίλες με τις οποίες όμως δε βγαίνω έξω ποτέ ούτε έχουμε συχνή επικοινωνία. Η μια με έχει ψιλοπαρατήσει γιατί έχει αγόρι οπότε θέλει μόνο να είναι με το αγόρι της, με την άλλη μένουμε μακριά και η άλλη βρισκεται σε ενα δικό της κόσμο και όποτε της ζητάω να βγούμε θα αρχίσει τις δικαιολογίες''Και δεν έχω πολύ όρεξη, κι νιώθω κουρασμένη, και πού να τρέχουμε τώρα τέτοια ώρα'' και τέτοια. Θα υποθέσετε ότι δεν ασχολούμαι με τίποτα, όμως έχω και τη δουλειά μου και τα χόμπι μου. Έρχομαι δηλαδή σε επαφή με κόσμο με τον οποίο όμως δε θα πούμε κάτι παραπάνω πέρα απ τα πλαίσια μιας τυπικής κουβέντας. Άλλωστε οι πιο πολλοί δεν είναι καν στην ηλικία μου. Πιο παλιά είχα κάνει προσπάθειες προτείνοντας σε κάποιες γνωστές μου να βγούμε οι οποίες απαντούσαν με ένα ''Ναι θα κανονήσουμε'' και δεν κανονίζαμε ποτέ γιατί μετά γίνονταν άφαντες. Οπότε μετά δε τους ξανα έλεγα τίποτα, μη γίνω και ενοχλητική..Και δεν καταλαβαίνω γιατί. Δε θεωρώ ότι είμαι και καμιά βαρετή κοπέλα ή κάτι τέτοιο. Έχω τόση ανάγκη να βγώ που κάποτε είχα φτάσει στο σημείο να βγαίνω μόνη μου έξω.. Ναι το χω κάνει 3-4 φορές και ήταν κάτι τελείως άβολο και θλιβερό. Δε θέλω να κάθομαι άλλο σπίτι. Θέλω απλώς να βγώ έξω με έναν άνθρωπο,να πιούμε το ποτό μας και να μιλήσουμε. Τον ουρανό με τα άστρα ζητάω; Ούτε αγόρι έχω, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που με ενοχλεί τόσο όσο η ανάγκη μου για μια φίλη, η ανάγκη μου για λίγη παρέα και κουβέντα..