Originally Posted by
Eva1995
καλησπερα παιδια,μετα απο πολυ καιρο θελω τη γνωμη σας. Παω να "τρελαθω" .
Γινεται να μιλαμε για ερωτα προς ενα προσωπο το οποιο το εχουμε ζησει μονο μεσα απο τα ματια και τη ζωη των αλλων, το εχουμε δει μονο μια φορα για δευτερολεπτα δε ξερει καν πως υπαρχουμε και δεν εχουμε καμια προσωπικη επικοινωνια?
Περιττο θεωρω να περιγραψω ολη τη φαση πως αρχισε κλπ για να μη κουραζω, και κατ' εμε αρκει και μονο η παραπανω προταση...και να σας πω οτι επι ενα χρονο και παραπανω δεν εχει φυγει απο το μυαλο μου ουτε μια στιγμη και κατι τετοιο δε μου ειχε ξανασυμβει. Παρ'οτι δε το θεωρω σοβαρο με τρομαζει ,διοτι η σκεψη του οτι ειναι σχεδον αδυνατο να υπαρξει οποιουδηποτε ειδους επαφης αναμεσα μας με στενοχωρει τρομαχτικα πολυ και μ εμποδιζει στο να προχωρησω τη ζωη μου.
εχει συμβει κατι αντιστοιχο σε κανεναν σας και τι εχετε να πειτε/? ελπιζω οτι δε θα κριθω αρνητικα.