Καλησπέρα σε όλους... Ειμαι 20 χρονων και εχω σοβαρο προβλημα με τη διαθεση μου. Νιωθω συνεχως λυπημενη, αγχωμενη και φοβισμενη πως κατι κακο θα συμβει. Ακομα και κατι να μου παει καλα, νιωθω λυπη που τελειωσε και φοβο πως ποτε ξανα δε θα συμβει κατι καλο, και πως ολα θα ειναι χαλια στη ζωη μου. Οταν γινεται κατι καλο, νιωθω ηδη αγχος πως θα συμβει κατι κακο στη συνεχεια... Γενικα εχω την ιδεα οτι αμα γινει κατι καλο, θα πρεπει να περιμενω το κακο ανα πασα στιγμη. Εχω αμφιβολιες, κανω δευτερες για τα παντα, φοβαμαι πως καποιο ατομο που αγαπαω οσο τιποτα αλλο στη ζωη μου σταματησει καποτε να μαγαπαει ή με αφησει, φοβαμαι μη το χασω, φοβαμαι μηπως παθει κατι κακο, φοβαμαι πως ποτε δε θα ειμαι χαρουμενη, πως ποτε δε θα σταματησει το μυαλο μου να επεξεργαζεται τα παντα. ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΧΕΙΡΙΟ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ. ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΕΛΕΓΞΩ. ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΛΕΓΞΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΤΟ ΜΥΑΛΟ. Νιωθω αβοηθητη, και πως πααααααααααντα θα υποφερω απο αυτο το πραγμα. Η διαθεση μου ειναι συνεχως διαφορετικη, τη μια κλαιω την αλλη ειμαι σε κατασταση νιρβανας... Τη μια λεω και σκεφτομαι τρελα πραγματα και μετα απο λιγο καθομαι και λεω πως δεν ημουν εγω που τα ελεγα ολα αυτα, και απορω με τον εαυτο μου. ΝΙωθω σαν διπολικη.
Τωρα που το γραφω φαινεται απλο, αλλα αυτο που περναω καθε μερα ειναι ακρως βασανιστικο και απαισιο και ευχομαι κανεις να μη το παθει ποτε του. Τι μπορω να κανω για να ηρεμισω επιτελους; Οσο περναει ο καιρος γινεται ολο και πιο εντονο, ολο και χειροτερο... Νιωθω οτι δε θα ειμαι ηρεμη χωρις να σκεφτω κατι ή χωρις να αγχωθω για κατι ποτε στη ζωη μου. Θα πεθανω αγχωμενη και χωρις να εχω ζησει χαρουμενες στιγμες.....
:( θελω αυτο να σταματησει, βοηθηστε με :(