Καλησπέρα σε όλους, θα ήθελα τις απόψεις σας μήπως βοηθηθώ....
Πάντα από παιδί είχα δύο εφιάλτες...1ον τη διαδικασία του τοκετού και 2ον την οδήγηση. Τη φοβία του τοκετού την ξεπέρασα απλά.....γεννώντας. Μου έχει μείνει η οδήγηση που μάλλον έχασα το τραίνο....Είμαι αίσως 35 χρονών (!!!) και μάλλον είναι αστείο να ξεκινήσω τώρα, αλλά κάτι με τρώει να μην το αφήσω.Τολμώ να πω πως γνωρίζω αρκετά καλά τα στοιχειώδη. έχω οδηγήσει δλδ ερασιτεχνικά , καλή ήμουν αλλά ποτέ δεν μου άρεσε σαν διαδικασία. Μικρότερη ποτέ δεν με παρότρυνε κανείς από την οικογένεια να το κάνω (παρότι είναι ότι πιο κοινότυπο), πέρασαν τα χρόνια, κάπου κάπου άρχιζα να το στρώνω για να πάω για το δίπλωμα αλλά πάντα κάτι συνέβαινε και σταματούσα (μάλλον δεν το πολυήθελα). Πλέον έχω ένα μωρό και νομίζω πρέπει να έχω ένα δίπλωμα, δν νιώθω καλά να βασίζομαι μια ζωή σε τρίτους......και για εμένα δλδ το θέλω. ΑΛΛΑ....θεωρώ αδύνατο να μπω σε αυτή τη ηλικία σε τέτοιες διαδικασίες.....να κοπώ στην εξέταση?να πάω για μαθήματα με τα 18χρονά σαν χαζή??να βγω στον δρόμο και να με κράζουν οι άλλοι οδηγοί?Εγώ δν είμαι πλέον το κοριτσάκι που είναι πρωτάρα, φοβάμαι πως θα γελοιποιηθώ....Γενικά μου φαίνεται εξευτελιστική η όλη διαδικασία. Σκέφτομαι πως θα πάω στη σχολή και θα φάω δούλεμα. Ζω -δυστυχώς- σε επαρχία και αυτό είναι ανασταλτικό πολύ. Γτ αν ήμου κάπου απρόσωπα ίωσς το τολμούσα μόνη κρυφά......Επιπλέον νομίζω δν θα γίνω ποτέ άρτια οδηγός και θα είμαι επικύνδινη στον δρόμο. (βέβαια αυτό σκέφτομαι πως λύνεται άμα προσέχω υπερβολικά)
Τέλος πάντων μην πολυλογώ, θα ήθελα απόψεις από ανθρώπους που οδηγούν και γτ όχι κ από ανθρώπους που δεν έχουν δίπλωμα ή δεν οδηγούν( εκτός κ αν είμαι η μόνη!) Ειλικρινά μου έχει γίνει εφιάλτης...δεν θέλω να γεράσω με αυτό το απωθημένο ....κ το γαμλωτο είμαι πως ότνα ήμασταν μικρά και ξεκινούσαμε στο χωιό να οδηγάμε σε αμάξια φίλων...ήμουν η καλύτερη από τα κορίτσια...κάπου στην πορεία χάθηκε....
κάθε άποψη δεκτή, ακόμη κ αν μου πείτε οτι πλέον είναι αργά (πολύ πιθανό) Ευχαριστώ όλους!
