Να της στειλω υστερα απο τοσα χρονια;
Καλησπέρα, δεν εχω που αλλου να τα πω και θα τα πω εδω και θα ηθελα την αποψη σας. Ειναι λιγο σεντονι οποτε οσοι το διαβασετε υπομονη.
Θελω να στειλω υστερα απο πολλα χρονια (απο το γυμνασιο) σε μια κοπελα που στο σχολειο ημασταν συμμαθητες. Ηταν ο πρωτος μου ερωτας, απο την πρωτη μερα που την ειδα την ερωτευτηκα. Ωστοσο σαν παιδι τοτε ημουν πολυ ντροπαλος, πολυ συνεσταλμενος και γενικα πολυ αθωος, αφελης και με υπερπροστατευτικους κ αυστηρους γονεις. Δεν πιστευα ποτε αυτη η κοπελα θα με κοιταζε ποτε ερωτικα.
Εγω το αποδεχτηκα οτι δεν θα γινοταν τιποτα μεταξυ μας. Την επομενη χρονια απο ενα διαστημα και μετα αρχιζε να μου κανει την ζωη μου κολαση και εγω να μην ξερω γιατι. Καποιες φορες που με εκνευριζε ηθελα να την ρωτησω τι εχει μαζι μου αλλα δειλιαζα. Εκείνη την περίοδο ειχα και πολλα θεματα στο σπιτι με τους δικους μου. Η κατασταση στο σχολειο ολο και χειροτερευε και στο σπιτι δεν καλυτερευε. Καποια στιγμη στο σχολειο η κατασταση εφτασε στο απροχωρητο και δεν αντεξα και αντεδρασα απροβλεπτα με αποτελεσμα να γινει παρεξηγηση, να μην της μιλησω ανοιχτα με αποτελεσμα να πεσω στα ματια της, να εχω γινει περιγελος του σχολειου και η υπερπροστατευτικοτητα των γονιων μου με εκανε ανασφαλη και λιγοτερο ικανο να αντιμετωπισω τετοιες καταστασεις. Και ουσιαστικα οι δικοι μου εβαλαν το χερι τους σε ολο αυτο αν και ηθελαν να βοηθησουν αλλα με τον λαθος τροπο. Ουσιαστικα δεν προκαλεσα εγω, η αντιδραση μου δεν ηταν σωστη αλλα η "βομβα" εσκασε πανω με αποτελεσμα να "πληρωσω" για ολα.
Εγω απο τοτε γεμισα κομπλεξ, απομονωθηκα δεν μιλουσα με πολυ κοσμο. Η ερωτικη μου ζωη δεν υπηρχε και δεν υπαρχει ακομα. Παρεα επρεπε να παω στον στρατο για να βρω. Απο τοτε οταν βλεπω μια κοπελα που μου αρεσει αισθανομαι πολυ λιγος για να παω να της μιλησω, σκεφτομαι ολα οσα εγιναν τοτε, οτι δεν τα εχω ξεπερασει και ειμαι 28 τωρα και μου φαινεται βουνο. Επισης δεν ξερω γιατι αλλα ακομα σκεφτομαι εκεινη την κοπελα, δεν επαψε ποτε να μου αρεσει και αισθανομαι οτι δεν ειναι σωστο να βαλω ανθρωπο στην ζωη μου εφοσον δεν εχω κλεισει ενα κεφαλαιο απο τοτε
Παλαιοτερα απεκλεια το ενδεχομενο να της στειλω. "Πως να της στειλω" "μετα απ οσα εγιναν, δεν γινεται". Βασικα και τωρα αυτο σκεφτομαι αλλα η καρδια θελει πολυ ενω το μυαλο εχει αντιρρησεις. Θελω να βγαλω αυτο το βαρος απο πανω μου, θελω να της μιλησω, να της εξηγησω, να την δω. Απο την αλλη φοβαμαι οτι θα γελασει μαζι μου ή ακομα χειροτερα μπορει με κποιον τροπο να προσπαθησει να μου κανει κακο ή να με εκθεσει και σαν ανθρωπος ειμαι πολυ αγχωδης. Επισης δεν θα ηθελα να την αναστατωσω με τον να της στειλω ενα μηνυμα υστερα απ τοσα χρονια, δεν ξερω πως θα αντιδρασει και δεν θελω να της δημιουργησω προβλημα. Ακομα μπορει να εχει και καποια σχεση, δεν θα ηθελα να την αναστατωσω. Επισης το πιο λυπηρο ειναι οτι δεν ξερω και τι να τις γραψω. Απο την αλλη αμα στειλω ενα μηνυμα σε ενα απ τα σοσιαλ της απλα εκεινη θα επιλεξει, μπορει να μην μου απαντησει ή και να με μπλοκαρει. Δεν θα την ενοχλησω. Το θεμα ειναι οτι δεν θελω να φανω περιεργος και επισης δεν εχω κανεναν κοινο φιλο με αυτην οποτε δεν μπορω να επικοινωνησω με αλλον τροπο. Δεν ξερω αν τα συναισθηματα μου θολωνουν την κριση.
Και εγω επισης μολις τελειωσα τον στρατο και ψαχνω δουλεια, δεν ειμαι ακομα ανεξαρτητος και αυτο δεν μου αρεσει και δεν μ αρεσω εμφανισιακα γι αυτο και το δουλευω και παω γυμναστηριο. Γενικα ειμαι ενα mess. εχω προβληματα αυτοπεποιθεσης, δυσκολευομαι να μιλησω με κοσμο κλπ θελω να βγω απο το comfort zone και δεν νιωθω οτι η στιγμη ειναι καλη για μενα, απο την αλλη δεν ξερω αν υπαρχει τελεια στιγμη αλλα και παλι και να μην υπαρχει, θα ηθελα να ημουν σε καλυτερη κατασταση
Δεν εχω ανθρωπο να μιλησω, οικονομικα δεν αντεχω να παω σε ψυχολογο θα ηθελα γνωμες ψυχρα και αντικειμενικα γιατι εγω πιστευω οτι δεν σκεφτομαι καθαρα και δεν βλεπω τις συνεπειες που θα εχει αυτο που θελω να κανω
