5 μήνες πριν, όλα άλλαξαν!

Όλα ξεκίνησαν ξαφνικά. Παρατηρούσα τον πατέρα μου να «πέφτει» μα νόμιζα ότι μόνο εγώ το εβλεπα αφού η υπόλοιπη οικογένεια το αγνοούσε. Ραγδαία άρχισε να απομονώνεται, να μην προσέχει τον εαυτό του, να μην παίρνει την αγωγή του, να ξεχνάει.
Σήμερα, στην ίδια κατάσταση και αρνείται να πάει στον γιατρό. Δεν δέχεται καμία περίθαλψη όσο κ αν προσπαθώ, αφου η μητέρα μου είναι στο κόσμο της, αρνείται ότι υπάρχει πρόβλημα. Είναι όμως ολοφάνερο πια! Τον βλέπω να έχει άρνηση για την ίδια τη ζωή. Λες κ περιμένει απλά να «φύγει». Και εγώ προσπαθώ να συμμετέχω σε όλο αυτό το χάος και νιώθω σα να βρίσκομαι σε μια παύση ζωής. Και έχω χάσει τον ύπνο μου, την καθημερινότητα μου, όλα! Προσπαθώ να τον ξυπνήσω, να τον σώσω. Είναι μόλις 74. Ήθελα να το μοιραστώ, μήπως και κάποιος το έχει περάσει κ μου προτείνει κάτι, οτιδήποτε, μήπως κ η κατάσταση αλλάξει.

Οταν λες δεν παίρνει την αγωγή του,εννοείς ψυχιατρικά φάρμακα ή για υπέρταση,χοληστερίνη κλπ?
Προφανώς έχει πέσει σε κατάθλιψη ο άνθρωπος,αλλά αν δεχτεί βοήθεια θα το ξεπεράσει.
Είναι συνταξιούχος?...Είχε ασχολίες πρίν?...Εβγαινε από το σπίτι?

Παίρνει φαρμακευτική αγωγή για στεφανιαία νόσο. Ήταν ενεργός. Έβγαινε, ταξίδευε, ήταν ζωντανός! Τώρα μένει σπίτι, χαίρεται όταν πηγαίνω αλλά έχει αλλάξει. Η μητέρα μου λεει πως δεν έχει τίποτα. Τους λεω διαρκώς πως πρέπει να πάνε στον γιατρό αλλά δεν ακούγομαι. Πήγα γιατρό στο σπίτι και δεν τον αφησε να μπει. Αρνείται. Και η μητέρα μου τον αντιμετωπίζει εντελως φυσιολογικά. Όλα μία χαρά. Και που το γράφω δηλαδή, αν και το ζω τόσους μήνες, δεν μπορώ να το χωνέψω!

Πολύ μεγάλος δεν είναι, όμως πρέπει να προσέχει τα καρδιακά λόγω ηλικίας, να παίρνει τα φάρμακά του, να πηγαίνει για check up. Σου έχει εξηγήσει ποιος ο λόγος που δεν πάει στον γιατρό; Καλό είναι να το συζητήσετε και με τη μητέρα σου και με τα αδέρφια σου αν έχεις. Όλα λύνονται μέσα από τη συζήτηση.

Πρώτα απ'όλα πρέπει να τον πάτε να κάνει εξετάσεις να αποκλειστει το ενδεχόμενο παθολογικής ασθένειας,γιατί πολλοί ηλικιωμένοι πονάνε και το κρύβουν,ειδικά αν σχετίζεται ο πόνος με σεξουαλικά όργανα όπως προστάτης, όρχεις, στήθος, μήτρα, ωοθήκες κλπ.
Από εκεί και πέρα να τον πείσεις ότι χρειάζεται βοήθεια και ότι πρέπει να ξαναπάρει την ζωή στα χέρια του!

Δεν έχω κανέναν σύμμαχο στην οικογένεια, δυστυχώς. Κανένας δεν το βλέπει γιατί αν το δει θα τους ξεβολέψει, θα πρέπει να τρέξουν. Οπότε το βαφτίζουν φυσιολογικό και πορεύονται. Φοβάμαι για αρχή άνοιας και ενώ του προγραμμάτισα εξετάσεις δεν θέλει ούτε να ακούσει. Είμαι τοσο λυπημένη, απογοητευμένη και θυμωμένη από όλο αυτό που ζούμε τόσο καιρό. Να χρειάζεται ένας άνθρωπος βοήθεια και να μην το βλέπει ο διπλανός του. Γιατί αν το δει, τι θα πει ο κόσμος; Κατάντια!!!

Quote:

---

Originally Posted by Dora1982

Δεν έχω κανέναν σύμμαχο στην οικογένεια, δυστυχώς. Κανένας δεν το βλέπει γιατί αν το δει θα τους ξεβολέψει, θα πρέπει να τρέξουν. Οπότε το βαφτίζουν φυσιολογικό και πορεύονται. Φοβάμαι για αρχή άνοιας και ενώ του προγραμμάτισα εξετάσεις δεν θέλει ούτε να ακούσει. Είμαι τοσο λυπημένη, απογοητευμένη και θυμωμένη από όλο αυτό που ζούμε τόσο καιρό. Να χρειάζεται ένας άνθρωπος βοήθεια και να μην το βλέπει ο διπλανός του. Γιατί αν το δει, τι θα πει ο κόσμος; Κατάντια!!!

---

για το οτι δεν παιρνει την αγωγη του για κατι τοσο σοβαρο, τι λενε αυτοι που τα βρισκουν ολα φυσιολογικα;

Υποστηρίζουν ότι είναι ενήλικας κ έχει την ευθύνη μόνος του. Εγώ μπήκα σε διαδικασία κ μέτρησα τα χάπια του, είναι μηνιαία. Και διαπίστωσα πως τουλάχιστον το μισό μήνα δεν είχε πάρει τίποτα. Όταν του το είπα έγιναν όλοι επιθετικοί. Δεν ξέρω εγώ γιατί δεν ζω μαζί τους. Μα είναι μετρημένα τα χάπια, καθορισμένα. Επικοινώνησα με τον καρδιολόγο του κ μου είπε πως απαιτείται άμεσα εξέταση από νευρολόγο και ψυχίατρο. Και δεν συμφωνεί κανένας απο τους γονείς. Τι αλλο μένει να κάνω; Τους είπα πως αν δεν πανε δεν θα με ξαναδούν ποτέ.

Quote:

---

Originally Posted by Dora1982

Υποστηρίζουν ότι είναι ενήλικας κ έχει την ευθύνη μόνος του. Εγώ μπήκα σε διαδικασία κ μέτρησα τα χάπια του, είναι μηνιαία. Και διαπίστωσα πως τουλάχιστον το μισό μήνα δεν είχε πάρει τίποτα. Όταν του το είπα έγιναν όλοι επιθετικοί. Δεν ξέρω εγώ γιατί δεν ζω μαζί τους. Μα είναι μετρημένα τα χάπια, καθορισμένα. Επικοινώνησα με τον καρδιολόγο του κ μου είπε πως απαιτείται άμεσα εξέταση από νευρολόγο και ψυχίατρο. Και δεν συμφωνεί κανένας απο τους γονείς. Τι αλλο μένει να κάνω; Τους είπα πως αν δεν πανε δεν θα με ξαναδούν ποτέ.

---

δεν θελω να σε σοκαρω, αλλα μαλλον προσπαθουν να τον ξεκανουν...

Δυστυχώς, δεν με σοκάρει τίποτα περισσότερο απο το να βλέπω τον άνθρωπο που μου χαρισε ζωή να αρνείται να ζήσει. Δεν παίρνει τα χάπια του κ θα πάρω εγώ στο τέλος έτσι όπως πάει.

Μπορείς να πηγαίνεις εσύ να δίνεις τα χάπια του. Να είσαι μπροστά. Δεν χρειάζεται να προσπαθείς να πείσεις τους άλλους να δουν. Αν δεν θέλεις να δεις, δεν θα δεις. Και ο πατέρας σου για να τα παράτησε όλα μάλλον χρειάζεται και ψυχολογική στήριξη. Μίλησε μαζί του αρχικά να δεις τι έχει να πει

Αυτό έκανα σήμερα το πρωί κ θα πάω κ το απόγευμα. Είμαστε μια 5μελης πατρική οικογένεια, με τους 4 να μένουμε στην ίδια πόλη και τους 3 να μένουν μαζί. Είναι όλοι ενήλικες μα δυστυχώς συνειδητοποιώ πως η γνώμη του κόσμου μετράει περισσότερο για αυτούς από την φροντίδα και τη βοήθεια. Δηλαδή επικίνδυνα ανώριμοι ενηλικες, ακόμη χειρότερο. Ξέρεις τι μου είπαν σήμερα; Ότι δεν είναι ανάγκη να πηγαίνω συνέχεια, τους ζάλισα. Μπορούν κ μόνοι τους. Ε τι να τους πεις τώρα; Τα χιλιοειπωμένα;; Γυρίζω σπίτι μου το βράδυ και προσπαθώ να ηρεμήσω κ δεν μπορώ.

Quote:

---

Originally Posted by Dora1982

Αυτό έκανα σήμερα το πρωί κ θα πάω κ το απόγευμα. Είμαστε μια 5μελης πατρική οικογένεια, με τους 4 να μένουμε στην ίδια πόλη και τους 3 να μένουν μαζί. Είναι όλοι ενήλικες μα δυστυχώς συνειδητοποιώ πως η γνώμη του κόσμου μετράει περισσότερο για αυτούς από την φροντίδα και τη βοήθεια. Δηλαδή επικίνδυνα ανώριμοι ενηλικες, ακόμη χειρότερο. Ξέρεις τι μου είπαν σήμερα; Ότι δεν είναι ανάγκη να πηγαίνω συνέχεια, τους ζάλισα. Μπορούν κ μόνοι τους. Ε τι να τους πεις τώρα; Τα χιλιοειπωμένα;; Γυρίζω σπίτι μου το βράδυ και προσπαθώ να ηρεμήσω κ δεν μπορώ.

---

Εξήγησε στον πατέρα σου αρχικά τις ανησυχίες σου.. Να δει πως η συμπεριφορά του σε επηρεάζει. Όχι κριτική, ούτε να του θυμώσεις. Πες του πόσο σημαντικό είναι να παίρνει τα φάρμακα του και ρώτησε τον τι σκέφτεται. Να καταλάβεις γιατί τα κάνει, μπας και δεις πώς θα προχωρήσετε.

Aφου εισαι η μονη που νοιαζεται γιατι δεν τον παιρνεις σπιτι σου;

Είμαι η μόνη μου βλέπει το πρόβλημα. Και οι άλλοι νοιάζονται αλλά δεν βλέπουν οτι έχει αλλαξει, δεν έχει διαθεση, έχει μια επιθετικότητα ακόμη κ σε εμένα που είμαι η αγαπημένη του. Είναι καρφωμένος σε μια πολυθρόνα, με ένα βιβλίο στο χέρι κ δεν θέλει να του μιλάει κανείς. Μπορεί να κοιμηθεί κ στη πολυθρόνα, δεν θα πάει καν στο κρεβάτι του. Η μητέρα μου θεωρεί πως περνάει φάση και κρίνει σκόπιμο να μην τον ενοχλώ, γιατί μόνο εγώ είμαι η ενοχλητική, αλλά όταν της έδειξα τα φάρμακα που δεν είχε πάρει, το μόνο που είπε είναι «πιο σιγά, μην φωνάζεις κ μας ακούει ο κόσμος». Είναι να μην μου ανεβαίνει η πίεση; Και ο πατέρας μου επιθετικός. Φοβάμαι πως αρχίζει η άνοια κ δεν έχει γυρισμό.