Δίλημα σχετικά με κληρονομιά
Η θεία μου είχε διαθήκη αφήνοντας το μισό ενός σπιτιού σε εμένα και το άλλο μισό στην αδελφή μου. Όμως επειδή έχω αγοραφοβία δεν γίνεται να χειριστώ τα της διαθήκης αφού χρειάζεται να πάω σε υπηρεσίες, κλπ, και μόνος μου δεν μπορώ. Από την άλλη δεν έχω κανέναν άνθρωπο που να θεωρώ και να είναι δικός μου, ώστε να έχω την υποστήριξη και να πηγαίνουμε μαζί. Βέβαια αν είχα κάποιον άνθρωπο δεν θα είχα και αγοραφοβία. Δυστυχώς η αγοραφοβία με βασανίζει εξαιρετικά πολύ στη ζωή μου, αλλά όσο κι αν προσπάθησα δεν κατάφερα κάτι.
Έτσι έχω δύο επιλογές, επιλογές ανάγκης. Η μία να κάνω αποποίηση κληρονομιάς, δηλαδή ότι δεν την αποδέχομαι. Πάλι δυσκολεύομαι αλλά απαιτεί λιγότερη διαδικασία και έτσι μου είναι ευκολότερο. Δυστυχώς πάλι θα αναγκαστώ να γίνω ζητιάνος στο να ζητήσω βοήθεια, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
Η άλλη επιλογή να κάνω εξουσιοδότηση στην αδελφή μου να χειριστεί το θέμα. Η ίδια προθυμοποιήθηκε να κάνει αυτά που χρειάζεται χωρίς εγώ να κάνω κάτι.
Και στις δύο περιπτώσεις υποτίθεται η αδελφή μου θα χειριστεί το θέμα και όταν προκύψει κάποιο όφελος από την κληρονομιά του σπιτιού, θα έχω ένα ποσοστό του μεριδίου μου. Αλλά αυτό δεν το θεωρώ και απόλυτα σίγουρο, με αρκετή πιθανότητα μπορεί και όχι.
Στη πρώτη περίπτωση που κάνω αποδοχή, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα αφού το μισό πάει σε εμένα και το άλλο μισό σε εκείνη και έτσι ο χειρισμός των διαδικασιών είναι πιο εύκολος. Στη δεύτερη περίπτωση που κάνω αποποίηση το μερίδιό μου πάει σε τρείς θείους. Κάποιο ποσοστό από αυτό, στο μέλλον θα καταλήξει ίσως στην αδελφή μου (ας μην εξηγήσω πολύ αναλυτικά γιατί θα κουράσω). Και με την αποποίηση ο χειρισμός θα γίνει δυσκολότερος στο μέλλον για την αδελφή μου.
Με την αδελφή μου δεν έχω καλή σχέση. Πριν αρκετά χρόνια, είδα την απόλυτη απόσταση και καμιά αίσθηση υποστήριξης σε κανένα θέμα ως προς εμένα. Αντίθετα επιθετική στάση. Και ήρθε κάποια στιγμή που το κουβέντιασα, και πήρα ένα ευπρεπέστατο ούστ. Πάλι δεν αναλύω το θέμα είναι εκτενέστατο, και διήρκεσε μήνες ή χρόνια.
Θεωρώ ότι η αδελφή μου δεν έχει κανένα συναίσθημα πέρα από τον εαυτό της και όσα ανήκουν σε εκείνη (συμπεριλαμβάνεται η οικογένειά της), τόσο μέχρι αρρώστιας. Και ότι είναι μια από τις αιτίες που εγώ έχω αγοραφοβία τώρα. Έτσι δεν θέλω να έχω επαφή μαζί της. Η επιλογή της αποδοχής κληρονομιάς θα αυξήσει τις επαφές μαζί της.
Στη διαδικασία μιας τωρινής κουβέντας είδα ότι μου λέει και ψέματα. Π.χ. είπα κάτι και μου απάντησε λάθος γιατί θα με έκανε να ξεχάσω την αποποίηση που την δυσκολεύει. Όταν της είπα ότι κάνει λάθος, αμέσως μου είπε «ναι, ναι, έχεις δίκιο» που προφανώς σημαίνει ότι μου έλεγε ψέματα. Επίσης υπήρξε θέμα απόκρυψης κάποιου περιουσιακού στοιχείου, και μόνο όταν το έμαθα από άλλη πηγή μου είπε την αλήθεια.
Δεν έχω διάθεση και δεν θέλω να ασχοληθώ με περιουσίες και κληρονομιές, αφού υποφέρω και στην ουσία δεν ζω, έχοντας αγοραφοβία. Όλη μου η ενέργεια είναι προσανατολισμένη σε αυτό. Δεν κρύβω όμως ότι παρασύρομαι από την ύπαρξη των χρημάτων, αλλά στην ουσία δεν με νοιάζει.
Περιμένω να ακούσω τα σχόλιά σας.
