Καλησπερα!!! Ειμαι με ενα παιδι εδω και ενα χρονο σχεδον..διατηρουμε ομως σχεση εξ αποστασεως..εχουμε περασει διαστηματα οπου καταφεραμε να μεινουμε μαζι..αλλα τωρα ειμαστε μακρια κ παλι..παρολαυτα δεν ειχαμε ποτε προβληματα..αντιθετως η αποσταση με εδεσε περισσοτερο και μας εκανε να εκδηλωνουμε εντονα οσα νιωθουμε..Πριν 2 εβδομαδες ειχαμε καποιους μικρους καυγαδες ...κ γενικα δεν ενιωθα πολυ καλα..Ετυχε λοιπον κ βγηκα μονη μου (καθως τελευταια στιγμη ολοι μας κρεμασαν)με ενα παιδι το οποιο γνωριζω αρκετο καιρο αλλα ποτε δεν τν ειχα δει ερωτικα παρα την εφανιση του..ηπιαμε...βγαλαμε τα εσωψυχα μας και βρεθηκαμε στο κρεβατι..οχι δεν θα δικαιολογηθω λεγοντας ειχα πιει..απλα εκεινη τη στιγμη ηταν ολα τοσο εντονα που ενιωθα πως δεν μπορω να ελεγξω το σωμα μου..το θεμα ειναι πως νιωθω απαισια...δεν ειχα απατησει ποτε και κοντευω να τρελαθω...δεν θα πω τα κλασικα ..μετανιωσα κλπ κλπ...το μονο που θελω ειναι να μην με κατακρινετε...και να μου πειτε αν σας εχει συμβει κατι αντιστοιχο...πως το ξεπερασατε..πως το αντιμετωπισατε...αλλαξε κατι απεναντι στον συντροφο σας?? δεν θελω να χωρισω..αυτο που εχω αξιζει..και πιστευω πως πηρα το μαθημα μου...θελω απλα να σταματησουν οι τυψεις...να μου πειτε αν γινεται να το ξεχασω και αν συνεχισω μ αυτο τον ανθρωπο ..να του δωσω ολα οσα του αξιζουν..ανθρωπο ειμαστε..αδυναμιες υπαρχουν...ολοι μπορει ν κανουμε ενα λαθος και θεωρω πως ειναι πολυ σημαντικο που το εχω συνηδητοποιησει και το παραδεχομαι...