Ας ξεκινησω εγω πρωτη λεγωντας οτι μπορω να συγχωρω τα λαθη αλλα δεν μπορω να συγχωρησω με τιποτα τα επαναλλαμβανομενα λαθη. Εσεις???
Printable View
Ας ξεκινησω εγω πρωτη λεγωντας οτι μπορω να συγχωρω τα λαθη αλλα δεν μπορω να συγχωρησω με τιποτα τα επαναλλαμβανομενα λαθη. Εσεις???
αδυνατώ να συγχωρήσω ένα φιλο που θα με πουλησει σε μια ασχημη στιγμή της ζωής μου.
αυτο που χω καταλαβει ειναι οτι ποτε μην λες ποτε,ο ανθρωπος μπορει να ανεχτει και να συγχωρεσει πολλα.οταν ερθει εκεινη η στιγμη το καταλαβαινεις
Συμφωνω οτι ποτε δεν πρεπει να λεμε ποτε και προσπαθω να το αποφευγω. Το θεμα ειναι τι μπορουμε και τι οχι, εστω την δεδομενη αυτη στιγμη ετσι οπως γνωριζουμε τον εαυτο μας.. αργοτερα ποτε δεν ξερεις τι θα ειναι αυτο που μπορει να σου αλλαξει τα δεδομενα!Quote:
Originally Posted by aleg
το θεμα για μενα ειναι :"τι ακριβως ειναι η συγχωρεση"
συγχωρεση ειναι, να θεωρουμε αυτο που μας ενοχλησε σαν μη γενομενο και να συνεχιζουμε την σχεση μας με τον αλλο?
η απλα να συνεχιζουμε την σχεση μας με τον αλλο.
προσωπικα, εχω πααααρα πολλες φορες δωσει τοπο στην οργη και συνεχισα σχεσεις με καποιους που με ειχαν ενοχλησει οι πραξεις τους, αλλα ποτε δεν ξεχασα αυτο που ειχε συμβει. απλα το παρεβλεψα. ειναι αυτο συγχωρεση?
εγω νομιζω οτι δεν ειναι, γιατι μετα απο ενα σοβαρο τετοιο γεγονος, που και να θελεις, δεν μπορεις να το ξεχασεις , γιατι δειχνει πραγματα για τον αλλο, τις ποιοτητες του, τις σκεψεις του και τις προθεσεις του για σενα, η σχεση ακομα και να δειχνει, δεν ειναι ποτε ιδια με την αρχικη.
συγχωρεση νομιζω ειναι να καταλαβεις τους λογους των πραξεων των αλλων αλλα και να ξεχασεις πραγματικα το προβληματικο θεμα.
αυτο για μενα , δεν παιζει.
για συχωροχαρτια απευθυνθειτε στους αγιους πατερες..
Quote:
Originally Posted by Remedy
ρεμ, καποια γεγονότα είναι αδυνατο για μενα να τα ξεχασεις.
τα αφηνεις πισω σου μονο κ συνεχίζεις γιατί θα ζυγισεις τα πραγματα.
στην ουσια δν ειναι συγχωρεση, αλλα απλα κατανοηση.
remedy συμφωνω απολυτα μαζι σου..
άλλο ανεχομαι κ αλλο συγχωρώ.Quote:
Originally Posted by aleg
απεχει μιλια.
Γενκως ειμαι ατομο που δεν κραταω κακιες κ βαζω τα πραγματα στη θεση τους οταν πρεπει κ οπως πρεπει κ εχω μηχανισμους αμυνας κ διαχωριστικα πλαισια ποσο θα με επηρεασει κατι η οχι...
Δεν θα ελεγα οτι "συγχωρω" κατι, απλα το προσπερναω κ δεν δινω περαιτερω εκταση... αλλο το ενα κ αλλο το αλλο, απεχει παρασαγκας...
Γενικα πιστευω οτι η εννοια κ ουσια της συγχωρεσης ειναι υπερεκτιμημενη καθως κ το "απο τοτε που βγηκε η συγγνωμη χαθηκε το φιλοτιμο.."
Τι να την κανω την συγγνωμη σου ρε φιλε, να την βρασω μετα συγχωρησεως λολ (να παλι η καταχρηστικη σημασια της "συγχωρεσης"!) οταν εχεις κανει τα μυρια οσα κ σε επαναλαμβανομενες δοσεις....
Γενικα αμα μου κανουν κατι πολυ χοντρο, μπορω να φτασω κ στην εκδικηση, αλλα προσπαθω γενικα να μην ειμαι μικροψυχη κ δινω σημασια στα παντα..... εχει παντα σημασια ΠΟΙΟΣ το κανει κ ΤΙ κανει καθως κ σε ποιο βαθμο...
Αλλα κατα τ αλλα με πραγματα μηδαμινης σημασιας απλα δεν ασχολουμαι κ κοιταω τη ζωη μου... αμα τα παιρναμε ολα τοις μετρητοις θα ειμασταν πολυ πολυ δυστυχισμενοι.....
Μια άλλη άποψη....
Ειναι ευχής έργο να μπορεί να συγχωρεί κανείς τους άλλους ανθρώπους.... μια πραγματικά στάση ζωής δύσκολη να επιτευχθεί.... όμως πιστεύω πως ο ανθρωπος μπορεί να μάθει να συγχωρεί με τη δύναμη του Θεού.... αφού μαθει πρώτα να συγχωρεί τον εαυτό του για τα λάθη που κάνει στη ζωή.......και να καταλάβει ότι τα λάθη αποτελούν βήματα προς την βελτίωσή του... τότε ίσως κάποτε να φτάσει σε υψηλότερο συνειδησιακό επίπεδο όπου θα επικρατεί η αγάπη και η καλοσύνη μεταξύ των ανθρώπων.... πράγμα που σήμερα ίσως φαντάζει δύσκολο να πραγματοποιηθεί .... δυνατό όμως να γίνει αν κανείς αναλογιστεί την πορεία του ανθρώπου και την εξέλιξή του στο πέρασμα των αιώνων...
Λεφτερη ανθρωποι ειμαστε ομως, με ευαισθησιες, λαθη, παθη, οχι θεοι.... ωραιο αυτο που περιγραφεις αλλα δυστυχως δεν ζουμε σε κοινωνια αγγελων... πρεπει να σαι πολλες φορες σκληρος κ αμειλικτος για να "επιβιωσεις"... η πλειοψηφια των ανθρωπων ετσι εχει γινει πλεον... λυπηρο, αλλα ειναι πραγματικοτητα......
Mεγάλο θέμα ανοίγετε. Το θεωρώ πολύ προσωπικό το ζήτημα της συγχώρεσης και είναι κάτι που εγώ πιστεύω πως πρέπει να γίνεται μετά από αρκετή ενδοσκόπηση και όχι έτσι επιπόλαια. Για να είναι αληθινή πάνω απ' όλα.
εγω δεν μπορω να συγχωρησω τον πατερα που εξαφανιστηκε απο τα 6μεχρι τα 12 απο τη ζωη μου..κανω πως ολα πανε καλα αλλα εχω μια πικρια κ ενα κενο μεσα μου απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου
:( εχει ο καιρος γυρισματαQuote:
Originally Posted by elirene
μπορω επιτελους να συγχωρεσω τον μπαμπα μ! τον αγαπαω παρα πολυ! με ενοχλει η προδοσια και η κοροιδια γι αυτο ειμαι καχυποπτη. ομως παρ ολα αυτα ΕΜΑΘΑ να συγχωρω ΤΑ ΠΑΝΤΑ! (οσο ειναι ανθρωπινο δλδ)
Συμφωνω τοοοοσο μα τοοοσο πολυ μαζι σου!Quote:
Originally Posted by Remedy
Δηλαδή εγώ είμαι ασυγχώρητος???
Συμφωνω αλλα δεν εχουν ολοι οι ανθρωποι την διαθεση να μαθουν μεσα απο τα "λαθη" τους οποτε τι να συγχωρησεις? Συγχωρεις μια, δυο φορες αλλα την τριτη καηκες!Quote:
Originally Posted by Lefteris68
Γιατι καλε? τι εκανες?Quote:
Originally Posted by sokolatoxrwma
αυτο λέω και εγω.. τι εκανα???Quote:
Originally Posted by Christina82
christina μην απαντας ειναι τρολειQuote:
Originally Posted by Christina82
Χμμμμ καταλαβα! Εχουμε ενα ασυγχωρητο τρολει... λειτουργει σημερα ή απεργει? Χαχααχαχχαχαχα!Quote:
Originally Posted by Broken_DoLL
σημερα λειτουργει κανονικαQuote:
Originally Posted by Christina82
ναι ρε εγω ειμαι ο κακός και ειστε οι καλοι
να χουμε τα ματια μας ορθάνοιχτα ώστε να μην έχουμε μετά το δίλημμα της συγχώρεσης. Άμα κανείς είναι προσεκτικος με τους γυρω του και αντιδρα εκείνη τη στιγμή με το δεοντα τροπο (χωρις να κανει κακο) τότε μειώνονται και οι πιθανότητες να του κανουν ζημια.
ο ανθρωπος ειναι αδυναμο ζωο.....δεν ειμαι υπερηφανη που ανηκω στο ανθρωπινο ειδος
Μην το λες αυτο γιατι εχουμε και αδυναμιες αλλα και μεγαλη δυναμη. Εχουμε το μυαλο και την δυναμη της θελησης να κανουμε πολλα αξιολογα πραγματα. Θα επρεπε να νιωθεις καλα που εισαι ανθρωπος.. οσο για τους αλλους που ισως δεν σε τιμα να εισαι στο ειδος αυτο ασε τους στα δικα τους προβληματα και κοιτα πως να αξιοποιησεις σωστα το μυαλο σου, την δυναμη σου αλλα και τις αδυναμιες σου... ;)Quote:
Originally Posted by Broken_DoLL
αυτοι που μπορουν να τον αλλαξουν τον κοσμο ειναι απ την αντιθετη πλευρα ομως. εγω δεν μπορω να κανω τπτ. κ να πω πως κανω ολοι με δουλευουνε και αδιαφορουνε
Λοιπόν , νομίζω οτι η συνχώρεση εμπεριέχει την κατανόηση κυρίως για την προβληματική συμπεριφορά κάποιου , αλλά και την ικανότητα ανέχειας ταυτόχρονα . Εξού και η σημασιολογία της λέξεως συν-χωράω , αφήνω αυτήν την 'συμπεριφορά' να συν-υπάρχει (χωράει) μέσα στην καθημερινότητα μου , μέσα στην σχέση μου , η όπου αλλού βρίσκεται , ώστε να μην κατακρίνω και το άτομο που την εκφράζει , γιατί κάτι αντίστοιχο θα επίθυμούσε και ο καθένας για τον εαυτό του , και παράλληλα υπάρχει πάντα η ελπίδα κάποια στιγμή το πρόβλημα να γίνει διακριτό και αν είναι εφικτο να έλθει μια αλλαγή (πιο σπάνιο) . Αυτό βέββαια δεν συνεπάγεται οτι τα ανεχόμαστε όλα. Κάποιες καταστάσεις δεν δίνουν τέτοια περιθώρια .Καθείς έχει διαφορετική κλίμακα συνχώρεσης , και αν κάτι μας πέφτει πολύ βαρύ σε δεδομένη στιγμή (γιατί εν καιρό πολλά αλλάζουν) τότε απλά δεν μας ''χωράει'' , και η συν-χωρεσή πάει στα αζήτητα . Λίγο αυτοκριτική προ της απόφασης όμως , πάντοτε βοηθάει .
frikoubiko δεν υπαρχει σαφηνεια στην λεξη συγχωρεση ειναι εντελως αντικειμενικη. και η αυτοκριτικη το ιδιο.
ούτε και γω.Quote:
Originally Posted by Broken_DoLL
Ολοι οι άνθρωποι καλό είναι να ''βάζουμε τα όριά μας'' και να μην αφήνουμε τους άλλους ανθρώπους να τα ξεπερνούν, εξηγώντας με ήρεμο τρόπο.... όσον αφορά την συγχώρηση είναι μια στάση ζωής που βοηθά στην απελευθέρωση της ψυχής, είναι πραγματικά ένα λυτρωτικό συναίσθημα που εξαγνίζει και καλό είναι να υπάρχει για εμάς τους ίδιους, γιατί θα μας διευκολύνει τη ζωή μας.... το ότι συγχωρούμε όμως κάποιον άνθρωπο δε σημαίνει ότι θα του επιτρέπουμε κάθε φορά να κάνει το ''ίδιο λάθος'', σε αυτή την περίπτωση κρατάμε τις απαραίτητες αποστάσεις από αυτόν, χωρίς να κρατάμε κακία, όσο αυτό είναι δυνατό.... και επαναλαμβάνω ότι η πράξη της συγχώρησης είναι μια ίδεατή κατάσταση που πολλοί άνθρωποι πιστεύω σήμερα ότι προσπαθούν να προσεγγίσουν, και με το πέρασμα του χρόνου αυτό θα γίνει πιο συνειδητό....Quote:
Originally Posted by Christina82
Broken το μόνο που έχουμε να κάνουμε σε αυτή τη ζωή είναι να βελτιώσουμε και να αλλάξουμε το εαυτό μας.... αυτό από μόνο του αρκεί για να επέλθουν σημαντικές αλλαγές στην πορεία της ανθρωπότητας.... αν γίνει συνειδητό και όλοι οι άνθρωποι ασχολούνται με την εξέλιξη του εαυτού τους ήδη θα έχει επιτευχθεί μια μεγάλη αλλαγή για καλύτερες συνθηκες διαβίωσης σε αυτό τον πλανήτη....Quote:
Originally Posted by Broken_DoLL
Συμφωνω με φρικουλικο και Λευτερη! Μου ακουγονται πολυ ωριμα, σωστα και οικεια...!
Συμφωνω επισης οτι για τον καθεναν το οριο και το μετρο της συγχωρεσης διαφερει απο ανθρωπο σε ανθρωπο. Και αυτο γιατι τιποτα δεν ειναι στατικο, τα παντα αλλαζουν γυρω μας.. η διαθεση μας, ο τροπος σκεψης μας, ωριμαζουμε, παιζει ρολο το περιβαλλον μας, τα παντα γυρω μας και ολα αυτα μας κανουν να παιρνουμε τις αποφασεις που παιρνουμε ακομα και το να συγχωρουμε καποιον. Συγχωρω δεν σημαινει οτι ξεχνω. Για μενα σημαινει οτι ανεχομαι το λαθος καποιου, το αποδεχομαι νιωθωντας σαφως οτι δεν με ενοχλει το λαθος του. Αν με ενοχλει ακομα τοτε για μενα σημαινει οτι δεν μπορω ακομα να τον συγχωρεσω.
Πιστευω οτι αν μπουμε στην διαδικασια να συγχωρεσουμε μπαινουμε στη διαδικασια να δουλεψουμε με τον εαυτο μας και να τον δοκιμασουμε. Καταλαβαινετε τι εννοω? Το πιστευει κανενας αυτο?
Χριστίνα συμφωνω, τα πάντα αλλάζουν γύρω, αφού εμείς αλλάζουμε συνεχώς και βρισκόμαστε κάθε στιγμή σε νέο έδαφος προσεγγίζοντας νέες εμπειρίες.... όταν μας ενοχλούν πράγματα τότε ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης είναι η αυτογνωσία με το να αναρωτηθούμε γιατί αυτά μας ενοχλούν.... έτσι εστιάζουμε την προσοχή μας στον εαυτό μας και όχι στον περίγυρό μας.... με αυτό τον τρόπο εξελισσόμαστε και είναι πιο εύκολο πια να συγχωρούμε τους άλλους... γιατί όλοι είμαστε άνθρωποι κανουμε λαθη... και το ζητούμενο είναι η κατανόηση και η ευγενική συμπεριφορά... χωρίς αυτό να αναιρεί το δικαίωμα της προστασίας από κακόβουλες συμπεριφορές, με τον ανάλογο τρόπο και όριο....
Αν κάτι μας ενοχλεί ακόμη... τότε η αιτία μας οδηγεί στο παρελθόν σε γεγονός του παρελθόντος, όπου εκεί συνέβηκε κάτι που μας πλήγωσε ή μας συντάραξε ψυχικά.... αυτή είναι μέθοδος αυτογνωσίας που αναπτύχθηκε και διδάσκεται από συγκεκριμένο άνθρωπο που γνωρίζω, ο οποίος ασχολείται με την εναλλακτική θεραπευτική και εν γένει με την αυτογνωσία ως στάση ζωής για πολλά χρόνια....
Λευτερη αυτα που γραφεις ετσι ακτιβως το νιωθω και εγω. Ομως πιστευω οτι αν μια ιδια συμπεριφορα στο παρελθον σε εχει πληγωσει εστω απο 2 ατομα τοτε αυτη η συγκεκριμενη πραξη του επομενου θα την μεταφρασουμε ως κατι κακο. Αναβιωνουμε το παρελθον και απολυτα λογικο.. οποτε και δυσκολα να συγχωρεσουμε.. Παντα ομως ειναι καλο να δινουμε ευκαιριες στους ανθρωπους!
Χριστίνα η επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά προς εμάς.... έρχεται να μας θυμήσει ότι την προηγούμενη φορά που συνέβηκε δεν μάθαμε το μάθημά μας... έτσι λοιπόν η ίδια συμπεριφορά εμφανίζεται ξανά και ξανά και εξαρτάται μόνο από εμάς να πάρουμε το μάθημά μας για ότι συμβαίνει.... αυτή είναι η εξέλιξη του ανθρώπου... γιατί τίποτα δεν γίνεται χωρίς άνωθεν οδηγία από το σύμπαν..... αν μάθουμε να εστιάζουμε στον εαυτό μας, αν γίνουμε κάποια στιγμή παρατηρητές του εαυτού μας τότε όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο... χρειαζεται εσωτερικός εγωισμός και αυτοπαρατήρηση.... κάτι που θέλει προσπάθεια και θέλω για να επιτευχθεί......
Πιστεύω πως δεν υπάρχει πράξη που να θεωρείται ασυγχώρητη. Οτι ειμαι εγω εισαι κι εσυ. Ο τροπος που κανω κατι εγω, εχεις κι εσυ εναν δικο σου τροπο να πραττεις. Εχουμε ο καθενας τους λογους του που κανουμε κατι. Η επιφανειακή προσέγγιση της πράξης είναι λάθος εκτίμηση. Υπάρχουν λάθη απλά και λάθη περισσότερο σοβαρά. Επίσης ο καθένας εκτιμά διαφορετικά το πόσο σημαντικό είναι ένα λάθος... Άρα το θέμα είναι τελικά πόσο σε επηρεάζει μια πράξη κάποιου. Και έστω ότι σου στοιχίζει πολύ. Και αμέσως αυτή τη συμπεριφορα θεωρείται ''ασχυγχώρητη''. Απομακρύνεσαι απο το άτομο που έκανε την πράξη, μπορεί και να θυμώσεις, αρνεισαι επανασυνδεση, χανεις το αισθημα εμπιστοσυνης, και σε σοβαροτερες καταστασεις χανεις και ενα κομματι της ισορροπιας σου. Γιατί εσυ επηρεάστηκες απο ένα λάθος άλλου. Κι αυτό είναι κάτι φυσιολογικό και δεκτό, γιατί επενδύουμε συνεχώς σε σχέσεις με ανθρώπους, γιατί αν δεν επενδύσεις δε επιτυγχάνεις δεσμό. Σε αυτό το σημείο νιώθεις πληγωμένος, προδομένος. Αμέσως το άλλο άτομο γίνεται ένας ξένος, αλλάζει απότομα ο ρόλος του για σένα. Ακολουθούν διάφορες περιπτώσεις σε επόμενο στάδιο, αλλά πιθανόν να ακολουθησει συζητηση που είτε θα κατηλήξει σε τέλμα λόγω σύγκρουσης, είτε θα οδηγησει σε πραγματική διερεύνιση της καταστασης. Πιστεύω μόνο σε αυτό το στάδιο μπορεί να πει κάποιος αν θεωρεί κάτι ασυγχώρητο ή όχι. Δηλαδή αφού έχει ακούσει τον άλλον. Γιατί πιστεύω πως δεν είναι ασυγχώρητη η πράξη αλλά τελικά ο ίδιος ο άνθρωπος. Και ο άνθρωπος είναι ο χαρακτήρας του, η ηθική του, τα κίνητρα και οι επιθυμίες μου, η (αν)ειλικρίνειά του, τα συναισθήματά του, το έργο του. Γιαυτό και εξατομικεύονται οι χειρισμοί των καταστάσεων, δε φερόμαστε σε όλους το ίδιο. Και επειδη συχνά ''δεν ακούμε τι έχει να μας πει ο αλλος'' χαλάνε σχέσεις που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί. Ας αφήσουμε και τον αλλον να μας εξηγησει την κατάσταση, αν μας το ζητάει. Κι ακομα κι αν δε το ζητάει ας ζητήσουμε εμείς ''εξηγήσεις''. Εκεί είναι που, καλώς ή κακώς, θα κρίνουμε και θα εκτιμησουμε. Κι εκει ειναι θεμα του καθενος αλλα θα συγχωρεσει ή οχι, ας μη μιλάμε για τη μεγάλη σημασια και αναγκαιότητα της συγχώρεσης γιατι, τελικά, είναι κάτι προσωπικό και μέρος της ηθικής του καθένα.
Συγχώρεση δε σημαίνει τα ξεχνάω όλα και συνεχίζω να είμαι κοντά με αυτό το άτομο. Συγχώρεση σημαίνει κατανόηση του αλλου ατόμου, ενσυναίσθηση. Κάτι σαν να ''δικαιολογείς'' τον αλλον για οτι εκανε, ωστόσο δε συμφωνεις. Εφόσον μπεις στη θέση του αλλου και καταλαβεις μεσα απο τα ματια του γτ εκανε κατι τοτε ερχεται η ''λυτρωση της συγχωρεσης''. Και φεύγουν και τα αρνητικά συναισθήματα. Εφόσον η κατάσταση είναι ξεκάθαρη, πλέον έχουμε να κάνουμε απλά με διαφορετική αντίληψη των καταστάσεων ανάμεσα σε 2 άτομα. Άλλοι δε θέλουν στ ζωή τους άτομα με τόσο διαφορετική ηθική αντίληψη απο τους ίδιους, και άλλη δεν έχουν πρόβλημα με αυτό. Το να αποφασίσεις να βγάλεις απο τη ζωή σου ένα ατομο δεν έχει να κάνει με το αν συγχώρεσες την πράξη ή οχι. Και είναι δικαίωμα του καθένα αυτό. Απλά.. μιλάτε με ειλικρίνεια. Και τότε όλα ξαφνικά είναι πιο ξεκάθαρα και απλά. Και οι αποφάσεις πιο εύκολες.
δεν μπορεις να συγχωρησεις την αχαριστια οταν γινεται κατ΄επαναληψη.
υποκρισια και διπροσωπια. γιου νοου μπετερ...
αλλα συνηθως δε συγχωρω, απλα ξεχναω. μεχρι να μου φυγουν τα νευρα δλδ.
αν και η απιστια ανηκει και στα δυο, εννοειται οτι δεν γινεται να συγχωρεθει ουτε να ξεχαστει. οποτε μαλλον αυτη.