Ζωή σε απόγνωση.....

Καλησπέρα σε όλους,
Νέος στο forum (41χρονών) ψάχνω κι εγώ να βρώ την ευτυχία....Παντρεμένος με παιδί 9 χρονών σε ένα γάμο που δεν μπορώ να χαρακτηρίσω λόγω της κατάστασης που βρίσκομαι.(Σύγχυση,πανικός) ..Λοιπόν έκανα παράλληλη σχέση(Ανηθικό θα πείτε απο μέρους μου....Εξαπάτησα τον άνθρωπο που έκανα οικογένεια και όλους τους ανθρώπους της γύρω απο αυτήν) για 4 χρόνια περίπου και όπως καταλαβαίνετε δεν ήταν εύκολα για μένα.Στην αρχή όλα πολύ καλά και τα ψέμματα πολλά τουλάχιστον στην σύζυγο.Ωραίες στιγμές με το πρόσωπο,ηρεμία στην σχέση,ενδιαφέρον,κατανόηση ,φτασαμε και στην αγάπη.Φυσικά ήξερε το πρόσωπο για την κατάσταση μου..Συνέχισα με το πρόσωπο σχεδόν πολυ καλά αφού καταλαβαίνε και δεν είχε απαιτήσεις.(Υπήρχαν βέβαια και εξαιρέσεις).Κάποια στιγμή απο δικό μου λάθος φανερώθηκε και στην σύζυγο η σχέση μου αυτή.Κόλαση!!!!!Έφυγα αφού με έδιωξε απο το σπίτι και έβρισκα τρόπους για να βλέπω το παιδί μου.Το πρόσωπο κοντά μου στα δύσκολα αλλά κάποιες στιγμές ένοιωθα για αυτήν οτι την εκμεταλευόμουνα και δεν ήταν λίγες οι φορές που την προέτρεπα να φύγει,αφού εγώ δεν μπορούσα να πάρω την απόφαση να φύγω απο το σπίτι,μέχρι που προχτές μου ανακοίνωσε οτι φεύγει.....
Έτσι απλά αφού εγώ ήμουν καθηλωμένος και αναποφάσιστος στο μια φεύγω και έφευγα και μια γυρνούσα και πηγαίναμε διακοπές με το παιδί.Χαμένος είμαι με όλα τα συμπτώματα που φέρνει ο χωρισμός....Είμαι σπίτι ακόμα με βαριά καρδιά.Οι νύχτες μου είναι άσχημες αφού μου δήλωσε το πρόσωπο ότι δεν έχει κάτι άλλο να μου δώσει ακόμα κι αν χώριζα.Μισή ζωή είναι πολύ δύσκολο και το καταλαβαίνω τι περνούσε για μένα.Νομίζω οτι είμαι στον πάτο.Ανακοίνωσα στη σύζυγο οτι δεν νοιώθω τίποτα για αυτήν και θέλω να προχωρήσω.Η αντίδραση της έντονη όπως και τις άλλες φορές με κατηγορίες,κρίσεις και πάντα να μου υπενθυμίζει για το παρελθόν μου και την παράνομη σχέση μου....Δεν ξέρω τι να κάνω πλέον...Κλαίω σχεδόν καθημερινά με ένα κόμπο στο λαιμό να με πνίγει....Δίκαιο ή άδικο η αλήθεια είναι οτι πονάω....Βοηθάτε άν θέλετε...

μιμι μου το σεναριο χωριζω την γυναικα μου και ζω ευτυχισμενα με το αισθημα μου υπαρχει μονο στις ταινιες..ειδες ποσο διαφορετικη ειναι η πραγματικοτητα?δεν θα σε κρινω αλλα τα ηθελες ολα και σε τιμη ευκαιριας!και την οικογενεια και το προσωπο..
ολα στην ζωη ειναι και εσυ πληγωσες καποιους και καποιος πληγωσε κ εσενα..το θεμα ειναι σε βαθος χρονου οταν ξεκαθαρισεις μεσα σου η μαλλον οταν ηρεμησεις θα πιστευεις οτι αξιζε ολη αυτη η καταστροφη?

Quote:

---

Originally Posted by dora-agxos

μιμι μου το σεναριο χωριζω την γυναικα μου και ζω ευτυχισμενα με το αισθημα μου υπαρχει μονο στις ταινιες..ειδες ποσο διαφορετικη ειναι η πραγματικοτητα?δεν θα σε κρινω αλλα τα ηθελες ολα και σε τιμη ευκαιριας!και την οικογενεια και το προσωπο..
ολα στην ζωη ειναι και εσυ πληγωσες καποιους και καποιος πληγωσε κ εσενα..το θεμα ειναι σε βαθος χρονου οταν ξεκαθαρισεις μεσα σου η μαλλον οταν ηρεμησεις θα πιστευεις οτι αξιζε ολη αυτη η καταστροφη?

---

...Κάποιες φορές το σκέφτομαι αν αξιζει να τα καταστρέψω όλα ή οχι.Βολεμένος και το παραδέχομαι και ήμουνα και χαρακτηρίστηκα απο την συζυγο....Μόνο που να πάρει σκέφτομαι την άλλη παρα πολύ.Ίσως η αποριψη,ίσως ότι δεν έχει κάτι άλλο να μου δώσει...Σ'ευχαριστώ πάντως...

ποσο καιρο εχεις που χωρισες απο το προσωπο?

Quote:

---

Originally Posted by dora-agxos

ποσο καιρο εχεις που χωρισες απο το προσωπο?

---

Αυτή το αποφάσισε και μου το ανακοίνωσε...Την προηγούμενη Δευτέρα.Έκτοτε βρεθηκαμε 2 φόρες ζητωντας να μου εξηγησει το γιατί...
Το έκανε με τα ματια της να κλαινε...και τα δικα μου....Την Παρασκευη ξεκαθάρισε να την ξεχασω.....απο τότε εχουμε να δώσουμε σημεία ζωης.

thats life πάνω κάτω......ότι κάνεις -καλό ή κακό- με κάποιο τρόπο -soon or later- το παίρνεις πίσω....κάπου εδώ....μαζεύεις τα κομμάτια σου (ίσως πάρει καιρό) και συνεχίζεις τη ζωή σου....κάθε χωρισμός χαρακτηρίζεται σαν μικρός θάνατος.....έτσι τον βιώνεις αρχικά...μετά θα δεις πως είναι απλά μία καινούργια αρχή.....

Quote:

---

Originally Posted by erianna

thats life πάνω κάτω......ότι κάνεις -καλό ή κακό- με κάποιο τρόπο -soon or later- το παίρνεις πίσω....κάπου εδώ....μαζεύεις τα κομμάτια σου (ίσως πάρει καιρό) και συνεχίζεις τη ζωή σου....κάθε χωρισμός χαρακτηρίζεται σαν μικρός θάνατος.....έτσι τον βιώνεις αρχικά...μετά θα δεις πως είναι απλά μία καινούργια αρχή.....

---

οταν υπαρχουν και παιδακια απο πισω πρεπει να μαζεψεις και τα κομματια που σπερνεις..!
δεν ειναι μονος..εχει και ενα παιδακι το οποιο φανταζομαι εχει πληγωθει πολυ!και ξαναρωταω χωρις καμια διαθεση κριτικης..αξιζε ολο αυτο??

Quote:

---

Originally Posted by dora-agxos

οταν υπαρχουν και παιδακια απο πισω πρεπει να μαζεψεις και τα κομματια που σπερνεις..!
δεν ειναι μονος..εχει και ενα παιδακι το οποιο φανταζομαι εχει πληγωθει πολυ!και ξαναρωταω χωρις καμια διαθεση κριτικης..αξιζε ολο αυτο??

---

Το να μου καταλογισεις καλοπροαιρετα οτι δεν σκεφτηκα το παιδι μαλλον δεν ειναι ετσι.Για αυτο δεν εφευγα τοσο καιρο.Το παιδι σκεφτομουνα και πως και αν εγω μπορω να αλλαξω και να μην φτασω εδω που ειμαι τωρα.

Quote:

---

Originally Posted by dora-agxos

οταν υπαρχουν και παιδακια απο πισω πρεπει να μαζεψεις και τα κομματια που σπερνεις..!
δεν ειναι μονος..εχει και ενα παιδακι το οποιο φανταζομαι εχει πληγωθει πολυ!και ξαναρωταω χωρις καμια διαθεση κριτικης..αξιζε ολο αυτο??

---

Το να μου καταλογισεις καλοπροαιρετα οτι δεν σκεφτηκα το παιδι μαλλον δεν ειναι ετσι.Για αυτο δεν εφευγα τοσο καιρο.Το παιδι σκεφτομουνα και πως και αν εγω μπορω να αλλαξω και να μην φτασω εδω που ειμαι τωρα.Η αγαπη ειναι τυφλη και γω τυφλωθηκα.

Quote:

---

Originally Posted by Mimis

Το να μου καταλογισεις καλοπροαιρετα οτι δεν σκεφτηκα το παιδι μαλλον δεν ειναι ετσι.Για αυτο δεν εφευγα τοσο καιρο.Το παιδι σκεφτομουνα και πως και αν εγω μπορω να αλλαξω και να μην φτασω εδω που ειμαι τωρα.

---

οκ....σε παρέσυρε το πάθος σου....το έζησες....τέλειωσε.....αυτά τα data υπάρχουν..το παιδί σου είναι σε ηλικία που καταλαβαίνει...?έχει επίγνωση της κατάστασης?

Quote:

---

Originally Posted by erianna

οκ....σε παρέσυρε το πάθος σου....το έζησες....τέλειωσε.....αυτά τα data υπάρχουν..το παιδί σου είναι σε ηλικία που καταλαβαίνει...?έχει επίγνωση της κατάστασης?

---

Ναι.φροντισε η μαμα του να του πει διαφορα και για μενα επισης οτι τους παραταω και δεν τους αγαπαω.Δεν τη κατηγορω αλλα θα επρεπε να ημουν παρων και εγω.Του μιλαω και εγω οτι δεν ειναι ετσι.

Quote:

---

Originally Posted by Mimis

Ναι.φροντισε η μαμα του να του πει διαφορα και για μενα επισης οτι τους παραταω και δεν τους αγαπαω.Δεν τη κατηγορω αλλα θα επρεπε να ημουν παρων και εγω.Του μιλαω και εγω οτι δεν ειναι ετσι.

---

σε αυτη την περιπτωση εκεινη ειναι τραγικη οχι εσυ..

Και να που σήμερα αρχισα να συναντώ διάφορους γνωστούς και φίλους απο το παρελθόν.Ξαφνικά πεταγόταν μπροστά μου και ένοιωθα αρκετά καλά αλλα όταν τελείωνε η στεναχωρια και η σκεψη μου στο "πρόσωπο" μεγάλη.Η σύζυγος μετά απο παρότρυνση δική μου στο να κάτσουμε και να συζητήσουμε και να βρούμε ποιά πραγματα μας ενώνουν και ποιά μας χωρίζουν για να δούμε τι θα κάνουμε δεν ανταποκρίθηκε μέχρι τωρα λεγοντας απλά οτι δεν έχουμε χρόνο.....Θέλω να κάνω θετικές σκέψεις,να αναπνέω ελεύθερα,να,να,να αλλα κάθε βράδυ επιστρέφοντας σπίτι απο την δουλειά πνίγομαι.....Κοιμούνται με το παιδί και γω μόνος βουλιάζω στις σκέψεις μου δίχως να εχω την δύναμη να πάρω μια απόφαση....Θέλω να δω το 'Πρόσωπο" να δω τι σκέφτεται,τι έχει στο μυαλό της.Μου ΄πε τελευταία φορα να την ξεχάσω,έχει πνιγεί απο μένα και θέλει να αναπνεύσει και επειδή ωοιώθω το ίδιο πνιξιμο την αφήνω χωρίς ενοχλησεις....Φοβάμαι μην την χάσω....Αχ.......Ξερό μου κεφάλι......

Σαν άντρας σε καταλαβαίνω, το μόνο εύκολο είναι να την πατήσουμε με γυναίκα, πολλές φορές σκέφτομαι κ εγώ αν είμαι έτοιμος για γάμο, μπορώ να έιμαι με εναν άνθρωπο όλη μου τη ζωή με τόσους πειρασμούς εκει έξω? Δεν ξέρω είναι η απάντηση.. Κουράγιο φίλε και ότι είναι να γίνει θα γίνει

Quote:

---

Originally Posted by Konstantinoss

Σαν άντρας σε καταλαβαίνω, το μόνο εύκολο είναι να την πατήσουμε με γυναίκα, πολλές φορές σκέφτομαι κ εγώ αν είμαι έτοιμος για γάμο, μπορώ να έιμαι με εναν άνθρωπο όλη μου τη ζωή με τόσους πειρασμούς εκει έξω? Δεν ξέρω είναι η απάντηση.. Κουράγιο φίλε και ότι είναι να γίνει θα γίνει

---

Η ευχή σου επιθυμία μου...Άλλα μάλλον πρέπει να καταλήξω κάπου.Ειμαι σε συγχηση καμμια βδομάδα τώρα..Κι ο πονος δεν λέει να περασει.

Μα καλα αυτη η γυναικα τοσο λιγα εφερε στην ζωη σου που ουτε ενα ονομα δεν της αξιζει? Ειναι απλα "το προσωπο"?Και "το" ουτε καν θυληκο..."Το" λες και ειναι αντικειμενο...
Σου αξιζει ο πονος που περνας.Οταν φερεσαι στους ανθρωπους σαν αντικειμενα καποια στιγμη η ζωη σε ξεπληρωνει.
Δεν θα σε κρινω για το οτι απατησες αλλα για το πως φερθηκες στα ατομα που εμπλεκοντε στην ζωη σου...Και τα εκανες σκατα.

Εντάξει αυτά είναι ανθρώπινα, όλοι μας έχουμε κάνει τις αρπαχτές μας ή τουλάχιστον δεν ξέρουμε αν θα τις κάνουμε, το να είσαι παντρεμένος και να έχεις γκόμενα ή να ξενοπηδάς είναι το μόνο εύκολο, και ούκ ολίγοι είναι αυτοί που το κάνουν, το δυστήχημα ειναι που κατέληξε αυτος ο γάμος στον χωρισμό, για το παιδάκι δλδ όχι τπτ άλλο, εγώ δεν σε κατακρίνω Μίμη γιατί όλοι μας θα μπορούσαμε να είχαμε φερθεί έτσι, το πιστεύω πως ο άντρας είναι δύσκολο να είναι μονογαμικός και όπως είπα οι πειρασμοί είναι πολλοί. Ο πόνος σου τώρα που εστιάζεται κυρίως, στον χαμό της σχέσης σου ή στο ότι χώρισες με τη γυναίκα σου?

Quote:

---

Originally Posted by Mimis

Ωραίες στιγμές με το πρόσωπο,ηρεμία στην σχέση,ενδιαφέρον,κατανόηση ,φτασαμε και στην αγάπη.Φυσικά ήξερε το πρόσωπο για την κατάσταση μου..Συνέχισα με το πρόσωπο σχεδόν πολυ καλά αφού καταλαβαίνε και δεν είχε απαιτήσεις.(Υπήρχαν βέβαια και εξαιρέσεις)

---

Quote:

---

Originally Posted by Mimis

Μου ΄πε τελευταία φορα να την ξεχάσω,έχει πνιγεί απο μένα και θέλει να αναπνεύσει και επειδή ωοιώθω το ίδιο πνιξιμο την αφήνω χωρίς ενοχλησεις....

---

τι την εκανε να νιωθει πνιγμενη.αφου χωρισες με την γυναικα σου θα πρεπε να σασταν καλα μαζι.

Quote:

---

Originally Posted by Konstantinoss

Εντάξει αυτά είναι ανθρώπινα, όλοι μας έχουμε κάνει τις αρπαχτές μας ή τουλάχιστον δεν ξέρουμε αν θα τις κάνουμε, το να είσαι παντρεμένος και να έχεις γκόμενα ή να ξενοπηδάς είναι το μόνο εύκολο, και ούκ ολίγοι είναι αυτοί που το κάνουν, το δυστήχημα ειναι που κατέληξε αυτος ο γάμος στον χωρισμό, για το παιδάκι δλδ όχι τπτ άλλο, εγώ δεν σε κατακρίνω Μίμη γιατί όλοι μας θα μπορούσαμε να είχαμε φερθεί έτσι, το πιστεύω πως ο άντρας είναι δύσκολο να είναι μονογαμικός και όπως είπα οι πειρασμοί είναι πολλοί. Ο πόνος σου τώρα που εστιάζεται κυρίως, στον χαμό της σχέσης σου ή στο ότι χώρισες με τη γυναίκα σου?

---

Δεν χωρισα ακομα.Ζητησα να χωρισουμε και της εξηγησα τα πραγματα πως δεν νοιωθω για αυτην σχεδον τιποτα.Οι αντιδρασεις που εισεπραξα φυσικα και ηταν ακραιες.Οι κακες αναμνησεις απο το παρελθον και ολη της η πικρα και οτι κακο συναισθημα υπηρχε με πλακωσε.Στην τελευταια προταση που της εκανα ηταν να κατσουμε να δουμε ποια και ποσα ειναι αυτα που μας ενωνουν και ποια και ποσα εινα αυτα που μας χωριζουν(Ο ανθρωπος που ενοιωσα μαζι της χιλιαδες πραγματα μου ειχε δηλωσει πως δεν με ηθελε αλλο και δεν ηθελε μιση ζωη μαζι μου.Αυτο ειναι το ονομα του ανθρωπου της παραλληλης σχεσης που ειχα για να μην παρεξηγιεμαι).Ακομα περιμενω να βρει το χρονο να μιλησουμε.......

Quote:

---

Originally Posted by aleg

τι την εκανε να νιωθει πνιγμενη.αφου χωρισες με την γυναικα σου θα πρεπε να σασταν καλα μαζι.

---

Οπως αναφερω παρακατω δεν χωρισα ακομα.Ο ανθρωπος'το θυληκο'η γυναικα που μου εκανε να νοιωσω μαζι της την αγαπη ζουσε και περνουσε με οτι μπορουσα να της δωσω .Αυτο την επνιξε.Δεν την αδικω,την ευγνωμονω που μου ξυπησε ολα οσα ειχα ξεχασει να ζω με την γυναικα μου.

Quote:

---

Originally Posted by Sublime

Μα καλα αυτη η γυναικα τοσο λιγα εφερε στην ζωη σου που ουτε ενα ονομα δεν της αξιζει? Ειναι απλα "το προσωπο"?Και "το" ουτε καν θυληκο..."Το" λες και ειναι αντικειμενο...
Σου αξιζει ο πονος που περνας.Οταν φερεσαι στους ανθρωπους σαν αντικειμενα καποια στιγμη η ζωη σε ξεπληρωνει.
Δεν θα σε κρινω για το οτι απατησες αλλα για το πως φερθηκες στα ατομα που εμπλεκοντε στην ζωη σου...Και τα εκανες σκατα.

---

Αγαπητε~η Sublime καταλαβαινεις οτι κραταω την ανωνυμια για ευνοοητους λογους.ο χαρακτηρισμος ειναι για λογους συντομιας.Παα ταυτα ε ζησα μαζι της εντονα και δυνατα καθε στιγμη που ειμασταν μαζι.Εχεις δικιο να μου μιλας ετσι.Τα εκανα σκατα.

μιμι...(από το Μιμης βγαίνει? :)

Αυτό που περνάς είναι από τις πιο συνηθισμένες ιστορίες του κόσμου. Το πέρασαν και θα το περάσουν πολλοί παντρεμένοι, πολλές παντρεμένες και πολλά "τρίτα πρόσωπα".
το θέμα σου κατά βάση είναι πως δεν έχεις να πεις τιποτα πια με τη γυναίκα σου.
Εστίασε εκεί. Προσπάθησε να χωρίσεις όσο πιο πολιτισμένα μπορείς, χωρίς να επιβαρύνεις το παιδί σου. Πήγαινε σε κάποιον παιδοψυχολόγο μαζί με τη γυναίκα σου, (ή μονος σου γιατί κατά 90% εκείνη θα αρνηθεί) και δες πόσο πιο ανώδυνα μπορείς να το χειριστείς σε σχέση με το παιδί.
Ξεκαθάρισε λοιπόν.
Από κει και πέρα, "πρόσωπα" έρχονται και παρέρχονται στη ζωή μας και ίσως η δική σας ιστορία να μην έχει τελειώσει ακόμη. Ισως η κοπέλα κουράστηκε/μπουκωσε/βαρέθηκε. Δωστης χρόνο και χώρο και αν έχει συναισθήματα θα γυρίσει, αν όχι, έτσι είναι η ζωή.
Το θέμα είναι να είσαι εσύ ειλικρινής με τον εαυτό σου και το παιδί σου...

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

μιμι...(από το Μιμης βγαίνει? :)

Αυτό που περνάς είναι από τις πιο συνηθισμένες ιστορίες του κόσμου. Το πέρασαν και θα το περάσουν πολλοί παντρεμένοι, πολλές παντρεμένες και πολλά "τρίτα πρόσωπα".
το θέμα σου κατά βάση είναι πως δεν έχεις να πεις τιποτα πια με τη γυναίκα σου.
Εστίασε εκεί. Προσπάθησε να χωρίσεις όσο πιο πολιτισμένα μπορείς, χωρίς να επιβαρύνεις το παιδί σου. Πήγαινε σε κάποιον παιδοψυχολόγο μαζί με τη γυναίκα σου, (ή μονος σου γιατί κατά 90% εκείνη θα αρνηθεί) και δες πόσο πιο ανώδυνα μπορείς να το χειριστείς σε σχέση με το παιδί.
Ξεκαθάρισε λοιπόν.
Από κει και πέρα, "πρόσωπα" έρχονται και παρέρχονται στη ζωή μας και ίσως η δική σας ιστορία να μην έχει τελειώσει ακόμη. Ισως η κοπέλα κουράστηκε/μπουκωσε/βαρέθηκε. Δωστης χρόνο και χώρο και αν έχει συναισθήματα θα γυρίσει, αν όχι, έτσι είναι η ζωή.
Το θέμα είναι να είσαι εσύ ειλικρινής με τον εαυτό σου και το παιδί σου...

---

Θεοφανια μου σε ευχαριστω πολυ

Το μιμης το υιοθετησα απο ενα φιλο μου.Αληθεια θα ηθελα να με λενε μιμη.

Αληθεια πιστευω οτι ο 'ανθρωπος που εζησα πολλα καλα μαζι του'κουραστηκε,πνιγηκε γιατι δεν ημουνα 100% μαζι του οταν με χρειαστηκε.Και καταλαβαινω οτι ηταν πολλες φορες που ειχε την αναγκη μου.Πιστευεις οπως και γω πλεον οτι δεν εχω κοινο σημειο επαφης με την συζυγοπλην του παιδιου.Αναποφασιστικοτητ� � που πηγαζει απο τον φοβο των αντιδρασεων της στη λεξη χωριζουμε εντονες σκηνες ακομα και βιας στο μυαλο μου δεν μ'αφηνουν να παρω την οποια αποφαση.Οταν επισκεφτηκα παιδοψυχολογο το πρωτο πραγμα που ρωτησε ηταν αν ημουν καλος πατερας.Την ερωτηση μου την εκανε οπως μου ανεφερε αργοτερα γιατι τον πηρε τηλεφωνο η συζυγος και του ειπε να το ρωτησει....Μαζευω την οποια δυναμη μου απομενει απο την καθημερινοτητα για να επιστρεψω στο σπιτι και να περιμενω ποτε θα βρουμε να συζητησουμε για το τι θα γινει.Επιδιωκω να συζητησω αλλα η κουβεντα παει σε αντιπαραθεση συνεχεια και κατηγορια εναντιον μου.

Quote:

---

Originally Posted by Mimis

Θεοφανια μου σε ευχαριστω πολυ

Το μιμης το υιοθετησα απο ενα φιλο μου.Αληθεια θα ηθελα να με λενε μιμη.

Αληθεια πιστευω οτι ο 'ανθρωπος που εζησα πολλα καλα μαζι του'κουραστηκε,πνιγηκε γιατι δεν ημουνα 100% μαζι του οταν με χρειαστηκε. Και καταλαβαινω οτι ηταν πολλες φορες που ειχε την αναγκη μου.Πιστευεις οπως και γω πλεον οτι δεν εχω κοινο σημειο επαφης με την συζυγοπλην του παιδιου.Αναποφασιστικοτητ� � που πηγαζει απο τον φοβο των αντιδρασεων της στη λεξη χωριζουμε εντονες σκηνες ακομα και βιας στο μυαλο μου δεν μ'αφηνουν να παρω την οποια αποφαση. Οταν επισκεφτηκα παιδοψυχολογο το πρωτο πραγμα που ρωτησε ηταν αν ημουν καλος πατερας. Την ερωτηση μου την εκανε οπως μου ανεφερε αργοτερα γιατι τον πηρε τηλεφωνο η συζυγος και του ειπε να το ρωτησει.... Μαζευω την οποια δυναμη μου απομενει απο την καθημερινοτητα για να επιστρεψω στο σπιτι και να περιμενω ποτε θα βρουμε να συζητησουμε για το τι θα γινει. Επιδιωκω να συζητησω αλλα η κουβεντα παει σε αντιπαραθεση συνεχεια και κατηγορια εναντιον μου.

---

Αυτο με τον ψυχολογο που σε ρώτησε κάτι που του είπε η γυναίκα σου να ρωτήσει, κάτι μου κανει. Ηταν πραγματικός παιδοψυχολόγος?

Όσον αφορά στη γυναίκα σου, όλες οι αντιδράσεις της είναι φυσιολογικές και κάθε μία στη θέση της έτσι-περίπου-θα αντιδρούσε. Αυτό που της χρεώνω είναι πως ανακατεύει και το παιδί, που σημαίνει πως δεν υποψιάζεται καν τα φορτία που θα κουβαλάει σε όλη του τη ζωή, για τα δικά σας λάθη.
Πάρε την ευθύνη του χωρισμού πάνω σου, αν και σε ένα χωρισμό ποτέ δεν φταίει μόνο ένας.
Δυστυχώς δεν έχεις πολλές επιλογές προκειμένου να τελειώσει αυτό όσο πιο αναίμακτα γίνεται.
Αυτά όμως θα γίνουν μόνο αν είσαι ΑΠΟΛΥΤΑ σίγουρος πως θες να χωρίσεις.

Quote:

---

Originally Posted by Mimis

Αγαπητε~η Sublime καταλαβαινεις οτι κραταω την ανωνυμια για ευνοοητους λογους.ο χαρακτηρισμος ειναι για λογους συντομιας.Παα ταυτα ε ζησα μαζι της εντονα και δυνατα καθε στιγμη που ειμασταν μαζι.Εχεις δικιο να μου μιλας ετσι.Τα εκανα σκατα.

---

Aς την πουμε Λουιζα...Η ανωνυμια δεν θα σε σωθει.
Γιατι να κοροιδεψεις καποιον ετσι? Γιατι να κανεις καποιον να σε σιχαθει τοσο πολυ? Η γυναικα σου θα κοιταει το παιδι σας, θα βλεπει ενα κομματι σου και αναποφευκτα θα το μισησει και αυτο... Σορρυ ειμαι παιδι χωρησμενων και ξερω πως ειναι να μην σου μιλαει η μανα σου επειδη ζεις με τον πατερα σου...Και εσενα σε νοιαζει μια Λουιζα. Εκεινη καλα περναει, καλυτερα απο το παιδι σου.
Για το παιδι σου ποιος θα νοιαστει? Εγω δεν σε βλεπω να νοιαζεσαι...Για την γυναικα σου δεν ξερω, αλλα δεν αισιοδοξω κιολλας.
Εσενα σε βλεπω να σε νοιαζει αυτη...Λες και αυτο ειναι το προβλημα σου. Εχεις καταστρεψει τα παντα γυρο σου και αποφευγεις να το δεις. Ακουω τους απο πανω μου να επικεντρονονται στην εξωσυζηγηκη σου σχεση, και τι γινεται και πως ειστε και τετοια....Δεν αξηζει αυτο στην γυναικα σου. Της εκανες ενα παιδι, την αγαπουσες ισως καποτε. Ξελασπωσε τη λιγο. Εχασε οικογενεια και συζηγο σε μια μερα, και εσυ απλα την χτυπας κιαλλο.Ναι δεν νιωθεις κατι για αυτη....Δεν σε υποχρεωνει κανενας να νιωσεις κατι, αλλα μην εισαι μαλακας. Δεν φταιει εκεινη που η Λουιζα σε αφησε. Δεν εχει αλλο στηριγμα ρε βλακα. Την αφησες και τωρα δεν εχει κανεναν.
Πηγαινε στην γυναικα σου. Πες στης οτι λυπασαι ΓΙΑ ΟΛΑ τα ασχημα που της εκανες.Παρε ευθυνη για τις πραξεις σου, και ισως να μην το καταλαβει αμεσως αλλα θα σου δωσει respect. Kαι αν δεν θες να εισαι μελος αυτης της οικογενειας φυγε απο το σπιτι.

Quote:

---

Originally Posted by Sublime

Aς την πουμε Λουιζα...Η ανωνυμια δεν θα σε σωθει.
Γιατι να κοροιδεψεις καποιον ετσι? Γιατι να κανεις καποιον να σε σιχαθει τοσο πολυ? Η γυναικα σου θα κοιταει το παιδι σας, θα βλεπει ενα κομματι σου και αναποφευκτα θα το μισησει και αυτο... Σορρυ ειμαι παιδι χωρησμενων και ξερω πως ειναι να μην σου μιλαει η μανα σου επειδη ζεις με τον πατερα σου...Και εσενα σε νοιαζει μια Λουιζα. Εκεινη καλα περναει, καλυτερα απο το παιδι σου.
Για το παιδι σου ποιος θα νοιαστει? Εγω δεν σε βλεπω να νοιαζεσαι...Για την γυναικα σου δεν ξερω, αλλα δεν αισιοδοξω κιολλας.
Εσενα σε βλεπω να σε νοιαζει αυτη...Λες και αυτο ειναι το προβλημα σου. Εχεις καταστρεψει τα παντα γυρο σου και αποφευγεις να το δεις. Ακουω τους απο πανω μου να επικεντρονονται στην εξωσυζηγηκη σου σχεση, και τι γινεται και πως ειστε και τετοια....Δεν αξηζει αυτο στην γυναικα σου. Της εκανες ενα παιδι, την αγαπουσες ισως καποτε. Ξελασπωσε τη λιγο. Εχασε οικογενεια και συζηγο σε μια μερα, και εσυ απλα την χτυπας κιαλλο.Ναι δεν νιωθεις κατι για αυτη....Δεν σε υποχρεωνει κανενας να νιωσεις κατι, αλλα μην εισαι μαλακας. Δεν φταιει εκεινη που η Λουιζα σε αφησε. Δεν εχει αλλο στηριγμα ρε βλακα. Την αφησες και τωρα δεν εχει κανεναν.
Πηγαινε στην γυναικα σου. Πες στης οτι λυπασαι ΓΙΑ ΟΛΑ τα ασχημα που της εκανες.Παρε ευθυνη για τις πραξεις σου, και ισως να μην το καταλαβει αμεσως αλλα θα σου δωσει respect. Kαι αν δεν θες να εισαι μελος αυτης της οικογενειας φυγε απο το σπιτι.

---

σαμπ καταλαβαίνω την οργή σου, αλλά ο Μιμης δεν είναι ο πατερας σου.
Δεν έχει νόημα λοιπόν να τον βρίζεις γιατί καμία περίπτωση δεν είναι ίδια και δεν μπορούμε να ξέρουμε τα λάθη και της γυναίκας του...:)

Δεν ξέρω γιατί μου κόβει το μνμ αν και διαχώρισα τους χαρακτήρες. Ας το προσπαθήσουμε έτσι:


Θεοφανια μου σε ευχαριστω πολυ

Το μιμης το υιοθετησα απο ενα φιλο μου.Αληθεια θα ηθελα να με λενε μιμη.

Αληθεια πιστευω οτι ο 'ανθρωπος που εζησα πολλα καλα μαζι του'κουραστηκε,πνιγηκε γιατι δεν ημουνα 100% μαζι του οταν με χρειαστηκε. Και καταλαβαινω οτι ηταν πολλες φορες που ειχε την αναγκη μου.Πιστευεις οπως και γω πλεον οτι δεν εχω κοινο σημειο επαφης με την συζυγοπλην του παιδιου. Αναποφασιστικοτητα που πηγαζει απο τον φοβο των αντιδρασεων της στη λεξη χωριζουμε εντονες σκηνες ακομα και βιας στο μυαλο μου δεν μ'αφηνουν να παρω την οποια αποφαση. Οταν επισκεφτηκα παιδοψυχολογο το πρωτο πραγμα που ρωτησε ηταν αν ημουν καλος πατερας. Την ερωτηση μου την εκανε οπως μου ανεφερε αργοτερα γιατι τον πηρε τηλεφωνο η συζυγος και του ειπε να το ρωτησει.... Μαζευω την οποια δυναμη μου απομενει απο την καθημερινοτητα για να επιστρεψω στο σπιτι και να περιμενω ποτε θα βρουμε να συζητησουμε για το τι θα γινει. Επιδιωκω να συζητησω αλλα η κουβεντα παει σε αντιπαραθεση συνεχεια και κατηγορια εναντιον μου.

Αυτο με τον ψυχολογο που σε ρώτησε κάτι που του είπε η γυναίκα σου να ρωτήσει, κάτι μου κανει. Ηταν πραγματικός παιδοψυχολόγος?

Όσον αφορά στη γυναίκα σου, όλες οι αντιδράσεις της είναι φυσιολογικές και κάθε μία στη θέση της έτσι-περίπου-θα αντιδρούσε. Αυτό που της χρεώνω είναι πως ανακατεύει και το παιδί, που σημαίνει πως δεν υποψιάζεται καν τα φορτία που θα κουβαλάει σε όλη του τη ζωή, για τα δικά σας λάθη.
Πάρε την ευθύνη του χωρισμού πάνω σου, αν και σε ένα χωρισμό ποτέ δεν φταίει μόνο ένας.
Δυστυχώς δεν έχεις πολλές επιλογές προκειμένου να τελειώσει αυτό όσο πιο αναίμακτα γίνεται.
Αυτά όμως θα γίνουν μόνο αν είσαι ΑΠΟΛΥΤΑ σίγουρος πως θες να χωρίσεις.

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

σαμπ καταλαβαίνω την οργή σου, αλλά ο Μιμης δεν είναι ο πατερας σου.
Δεν έχει νόημα λοιπόν να τον βρίζεις γιατί καμία περίπτωση δεν είναι ίδια και δεν μπορούμε να ξέρουμε τα λάθη και της γυναίκας του...:)

---

Nα μην τον βριζω γιατι δεν ειναι σωστο ή επειδη δεν ειναι αληθεια οτι ειναι βλακας?
Δεν βγαζω τα ψυχολογικα μου πανω του. Αλλα αυτη ειναι η αληθεια οτι τα εχει κανει χαλια και φταιει μονο εκεινος.Δεν θυμαμαι ηλικια αλλα υπολογιζω οτι εχω τα μισα του χρονια και για οτι σκατο-κασταση εχω δημιουργησει εχω παρει τις ευθυνες μου...Δεν καθησα ποτε να κλαφτω για κατι που δημιουργησα μονη μου.Εκει ειναι που δεν μπορω να κανω empathize με τα συναισθηματα του, ουτε με την κατασταση του. Empathize κανω με το μικρο και στεναχωριεμαι για εκεινο πολυ.

Quote:

---

Originally Posted by Sublime

Nα μην τον βριζω γιατι δεν ειναι σωστο ή επειδη δεν ειναι αληθεια οτι ειναι βλακας?
Δεν βγαζω τα ψυχολογικα μου πανω του. Αλλα αυτη ειναι η αληθεια οτι τα εχει κανει χαλια και φταιει μονο εκεινος.Δεν θυμαμαι ηλικια αλλα υπολογιζω οτι εχω τα μισα του χρονια και για οτι σκατο-κασταση εχω δημιουργησει εχω παρει τις ευθυνες μου...Δεν καθησα ποτε να κλαφτω για κατι που δημιουργησα μονη μου.Εκει ειναι που δεν μπορω να κανω empathize με τα συναισθηματα του, ουτε με την κατασταση του. Empathize κανω με το μικρο και στεναχωριεμαι για εκεινο πολυ.

---

εγώ αυτό που σου λέω είναι πως ούτε εγώ ούτε εσυ μπορούμε να ξέρουμε τι συμβαίνει μέσα σε μια οικογένεια.
Σε ένα χωρισμό φταίνε πάντα δυο. Οκ, ο Μιμης παίρνει την ευθύνη της εξωσυζυγικής σχέσης. Πιστεύεις πως αν είχε μια υγιή και ευτυχισμένη σχέση με τη γυναίκα του θα έκανε κάτι τέτοιο;
Εγώ προσωπικά δεν το πιστεύω.

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

εγώ αυτό που σου λέω είναι πως ούτε εγώ ούτε εσυ μπορούμε να ξέρουμε τι συμβαίνει μέσα σε μια οικογένεια.
Σε ένα χωρισμό φταίνε πάντα δυο. Οκ, ο Μιμης παίρνει την ευθύνη της εξωσυζυγικής σχέσης. Πιστεύεις πως αν είχε μια υγιή και ευτυχισμένη σχέση με τη γυναίκα του θα έκανε κάτι τέτοιο;
Εγώ προσωπικά δεν το πιστεύω.

---

Ο κανονας ΙΣΩΣ ειναι οτι σε εναν χωρησμο φταινε και οι 2 αλλα μπορω να σκεφτω πολλες περιπτωσεις που δεν ισχυει αυτο. Οποτε επιφυλασομαι.
Αν ειχε μια υγιη σχεση δεν θα εκανε δευτερη. Αλλα παραλληλη σχεση τοσα χρονια ειναι πραγματηκα αρρωστημενο. Θα μπορουσα να πω οκ σε καποιους μηνες και μετα να χωριζε ευπρεπως με την γυναικα του για να ηταν με την ΟΠΟΙΑ κοπελα τον εκανε ευτυχησμενο αφου ο γαμος του δεν το γεμιζε...Δεν ξερω μπορει η γυναικα του μετα τον γαμο να πηρε 30 κιλα, μπορει να μπηκε κλημακτηριο και να μην την αντεχει. Οτιδηποτε το δικαιολογω. Αλλα δεν μπορω να δικαιολογησω την πλεονεξια. Του και να εχει την γυναικα να του τα εχει ολα ετοιμα σπιτι και την σχεση με το καλο σεξ και ολα να τον κραταει σε εγρηγορση. Ειναι αδικο για τους εμπλεκομενους.

Quote:

---

Originally Posted by Sublime

Aς την πουμε Λουιζα...Η ανωνυμια δεν θα σε σωθει.
Γιατι να κοροιδεψεις καποιον ετσι? Γιατι να κανεις καποιον να σε σιχαθει τοσο πολυ? Η γυναικα σου θα κοιταει το παιδι σας, θα βλεπει ενα κομματι σου και αναποφευκτα θα το μισησει και αυτο... Σορρυ ειμαι παιδι χωρησμενων και ξερω πως ειναι να μην σου μιλαει η μανα σου επειδη ζεις με τον πατερα σου...Και εσενα σε νοιαζει μια Λουιζα. Εκεινη καλα περναει, καλυτερα απο το παιδι σου.
Για το παιδι σου ποιος θα νοιαστει? Εγω δεν σε βλεπω να νοιαζεσαι...Για την γυναικα σου δεν ξερω, αλλα δεν αισιοδοξω κιολλας.
Εσενα σε βλεπω να σε νοιαζει αυτη...Λες και αυτο ειναι το προβλημα σου. Εχεις καταστρεψει τα παντα γυρο σου και αποφευγεις να το δεις. Ακουω τους απο πανω μου να επικεντρονονται στην εξωσυζηγηκη σου σχεση, και τι γινεται και πως ειστε και τετοια....Δεν αξηζει αυτο στην γυναικα σου. Της εκανες ενα παιδι, την αγαπουσες ισως καποτε. Ξελασπωσε τη λιγο. Εχασε οικογενεια και συζηγο σε μια μερα, και εσυ απλα την χτυπας κιαλλο.Ναι δεν νιωθεις κατι για αυτη....Δεν σε υποχρεωνει κανενας να νιωσεις κατι, αλλα μην εισαι μαλακας. Δεν φταιει εκεινη που η Λουιζα σε αφησε. Δεν εχει αλλο στηριγμα ρε βλακα. Την αφησες και τωρα δεν εχει κανεναν.
Πηγαινε στην γυναικα σου. Πες στης οτι λυπασαι ΓΙΑ ΟΛΑ τα ασχημα που της εκανες.Παρε ευθυνη για τις πραξεις σου, και ισως να μην το καταλαβει αμεσως αλλα θα σου δωσει respect. Kαι αν δεν θες να εισαι μελος αυτης της οικογενειας φυγε απο το σπιτι.

---

Sub δεν αδικω τα οσα μου λες.

Προσπαθω να βρω δυναμη να εξηγησω στην γυναικα μου και ειναι πολυ σχετικο πιστευω να υπαρχει και συναισθημα για να γινει αυτο.
Βλακας?Ναι να το δεχτω.Αλλα στο παιδι θελω να ειμαι ο μπαμπας του ο οποιος θυσιαζει(υπερβολη πες εσυ)χρονο,κουραση,ενεργεια για να ειμαι μαζι του συνεχεια.Ασε την Λουιζα....Παραδεχομαι την εξαπατηση,την κοροιδια,την μαλακια πες.Το χαδι που μου ελειψε τοσα χρονια,η καλη κουβεντα στο ασχετο βρε αδερφε,η θυληκη πονηρια της γυναικας(οχι πουτανια),ενα ουζο σαν φιλος με φιλο,ενα καφε με θεμα το εμας και οχι οι αλλοι....Παραδεχομαι το λαθος μου οτι και εγω ισως να μην εκανα κατι για αυτα.Να της μιλησω,να της πω πως και γιατι...Εχεις δικιο να με κραζει.Κανεις γονιος πιστευω οπως και γω δεν θελει να βγει απο την καθημερινοτητα του παιδιου του.Να του στερησει την αγαπη,το γελιο το ενδιαφερον την τριβη.Αλλα ποτε δεν ημουνα φιλαρακι με την γυναικα μου.Ποτε.Το λεει για τον εαυτο της κι αυτη.Δεν τα λεω για να σε συγκινησω.Δουλευει αρκετα και κουραζεται.Οκ.Ειμαι υποχρεωμενος να τρωω απο την πεθερα μου?Να τους μαζευω τα απογευματα απο εκει?Εκει παει οταν τελειωνει την δουλεια της.Γιατι?Ζουμε πολυ κοντα με τα πεθερια.Δεν ενοχλουν.Αλλα εκει γιατι να πηγαινει?Ενα πιατο φαι ρε αδερφε,λιγο χαδι,μια κουβεντα......ενα χαμογελο....ζηταω πολλα?Το παιδι μου κοιταω και θελω να ειμαι εκει μεσα για αυτο...Αν και εχει καταλαβει κατι οπως ειπε στην γιαγιά του...Γιαγια μηπως το παιζουνε οτι ειναι καλα οι γονεις μου????

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

Δεν ξέρω γιατί μου κόβει το μνμ αν και διαχώρισα τους χαρακτήρες. Ας το προσπαθήσουμε έτσι:


Θεοφανια μου σε ευχαριστω πολυ

Το μιμης το υιοθετησα απο ενα φιλο μου.Αληθεια θα ηθελα να με λενε μιμη.

Αληθεια πιστευω οτι ο 'ανθρωπος που εζησα πολλα καλα μαζι του'κουραστηκε,πνιγηκε γιατι δεν ημουνα 100% μαζι του οταν με χρειαστηκε. Και καταλαβαινω οτι ηταν πολλες φορες που ειχε την αναγκη μου.Πιστευεις οπως και γω πλεον οτι δεν εχω κοινο σημειο επαφης με την συζυγοπλην του παιδιου. Αναποφασιστικοτητα που πηγαζει απο τον φοβο των αντιδρασεων της στη λεξη χωριζουμε εντονες σκηνες ακομα και βιας στο μυαλο μου δεν μ'αφηνουν να παρω την οποια αποφαση. Οταν επισκεφτηκα παιδοψυχολογο το πρωτο πραγμα που ρωτησε ηταν αν ημουν καλος πατερας. Την ερωτηση μου την εκανε οπως μου ανεφερε αργοτερα γιατι τον πηρε τηλεφωνο η συζυγος και του ειπε να το ρωτησει.... Μαζευω την οποια δυναμη μου απομενει απο την καθημερινοτητα για να επιστρεψω στο σπιτι και να περιμενω ποτε θα βρουμε να συζητησουμε για το τι θα γινει. Επιδιωκω να συζητησω αλλα η κουβεντα παει σε αντιπαραθεση συνεχεια και κατηγορια εναντιον μου.

Αυτο με τον ψυχολογο που σε ρώτησε κάτι που του είπε η γυναίκα σου να ρωτήσει, κάτι μου κανει. Ηταν πραγματικός παιδοψυχολόγος?

Όσον αφορά στη γυναίκα σου, όλες οι αντιδράσεις της είναι φυσιολογικές και κάθε μία στη θέση της έτσι-περίπου-θα αντιδρούσε. Αυτό που της χρεώνω είναι πως ανακατεύει και το παιδί, που σημαίνει πως δεν υποψιάζεται καν τα φορτία που θα κουβαλάει σε όλη του τη ζωή, για τα δικά σας λάθη.
Πάρε την ευθύνη του χωρισμού πάνω σου, αν και σε ένα χωρισμό ποτέ δεν φταίει μόνο ένας.
Δυστυχώς δεν έχεις πολλές επιλογές προκειμένου να τελειώσει αυτό όσο πιο αναίμακτα γίνεται.
Αυτά όμως θα γίνουν μόνο αν είσαι ΑΠΟΛΥΤΑ σίγουρος πως θες να χωρίσεις.

---

Ναι παιδοψυχολογους απο τους καλυτερους.

Και ρωταω...Καθεται καποιος σε ενα γαμο μονο για το παιδι?
Με τι κουραγιο και συναισθημα να ξανακανω την ζωη μου και ολων οπως ηταν πριν ?..Χωρις εγωισμο ρωταω.

Quote:

---

Originally Posted by Mimis

Sub δεν αδικω τα οσα μου λες.

Προσπαθω να βρω δυναμη να εξηγησω στην γυναικα μου και ειναι πολυ σχετικο πιστευω να υπαρχει και συναισθημα για να γινει αυτο.
Βλακας?Ναι να το δεχτω.Αλλα στο παιδι θελω να ειμαι ο μπαμπας του ο οποιος θυσιαζει(υπερβολη πες εσυ)χρονο,κουραση,ενεργεια για να ειμαι μαζι του συνεχεια.Ασε την Λουιζα....Παραδεχομαι την εξαπατηση,την κοροιδια,την μαλακια πες.Το χαδι που μου ελειψε τοσα χρονια,η καλη κουβεντα στο ασχετο βρε αδερφε,η θυληκη πονηρια της γυναικας(οχι πουτανια),ενα ουζο σαν φιλος με φιλο,ενα καφε με θεμα το εμας και οχι οι αλλοι....Παραδεχομαι το λαθος μου οτι και εγω ισως να μην εκανα κατι για αυτα.Να της μιλησω,να της πω πως και γιατι...Εχεις δικιο να με κραζει.Κανεις γονιος πιστευω οπως και γω δεν θελει να βγει απο την καθημερινοτητα του παιδιου του.Να του στερησει την αγαπη,το γελιο το ενδιαφερον την τριβη.Αλλα ποτε δεν ημουνα φιλαρακι με την γυναικα μου.Ποτε.Το λεει για τον εαυτο της κι αυτη.Δεν τα λεω για να σε συγκινησω.Δουλευει αρκετα και κουραζεται.Οκ.Ειμαι υποχρεωμενος να τρωω απο την πεθερα μου?Να τους μαζευω τα απογευματα απο εκει?Εκει παει οταν τελειωνει την δουλεια της.Γιατι?Ζουμε πολυ κοντα με τα πεθερια.Δεν ενοχλουν.Αλλα εκει γιατι να πηγαινει?Ενα πιατο φαι ρε αδερφε,λιγο χαδι,μια κουβεντα......ενα χαμογελο....ζηταω πολλα?Το παιδι μου κοιταω και θελω να ειμαι εκει μεσα για αυτο...Αν και εχει καταλαβει κατι οπως ειπε στην γιαγιά του...Γιαγια μηπως το παιζουνε οτι ειναι καλα οι γονεις μου????

---

Aγαπητε δεν επρεπε να το κανεις αυτο για τοσα χρονια...Πραγματηκα και χωρις να σε κρινω, τι πιστευες οτι θα γινει μετα?
Γιατι εμενες σε ενα γαμο που δεν εβγαζε νοημα?
Και εστω οτι εμενες για το μικρο...Δεν ειναι χαζα, αντιλαμβανονται πολυ περισσοτερα απο οσο νομιζεις. Αν ησουν ευτυχισμενος θα το εκλαμβανε και το παιδι. Τωρα απλα κοιτα να φτιαξεις την σχεση σου με την πρωην συντομα ή οχι γυναικα σου. Εστω και τωρα καντην φιλη σου χωρις να την πληγωσεις και μαζι θα κανονησετε πως θα ειναι οι ζωες σας μετα. Αλλα ειναι πολυ σημαντικο να φτιαξεις την σχεση σου με εκινη.Ας σου πει δεν θα σε συγχωρεσει ποτε...εσυ κανε προσπαθια γιατι ειστε 2 πληγωμενοι.Ο ενας μπορει να βοηθησει τον αλλο.

Δεν διάβασα όλα τα ποστ, αφησα τα τελευταία.

Μιλάμε και λέμε τί? Ποιος εστιάζει στο θέμα απιστία και με ποιό τρόπο? για το μέσο θυληκό...φταίει πάντα ο οντρας που κολάει με άλλη, κάνει ρανει δείχνει. Για το μέσω αρσενικό...οκ είναι συνηθες να ξενοπηδανε παντρεμενοι /παντρεμενες.
Ποιός είπε οτι για να φύγει κάποιος απο ενα γαμο και να κοιτάξει αλλού δεν φταίει και το έτερο ήμισυ? Ας είχε το αναλογο μυαλό να κράταγε το ενδιαφέρον του συντρόφου αμείωτο, ΕΑΝ δεν το έκανε απο προσωπικό του βίτσιο. Ο αντρας είναι ενα πολύ απλό μηχάνημα. Ενα σπίτι χαρούμενο, μια γυναικα που προσέχει τον εαυτό της για κεινον...και να είναι καλά ερωτικά. Τιποτα παραπανω. Οι περισσότερες γυναικες οταν κανουν ενα παιδι γεμίζουν και ο αντρας ερχετε σε δευτερη και πολλές φορές παρακάτω μοιρα. Και μετά φταίει ο βλάκας, μαλάκας ή αχάριστος αγνώμων που κοιταξε αλλού. Μα...αφού τον εγραψες κανονικά...τι να κάνει?
Κατ επέκταση το ιδιο ισχύει και για τις γυναίκες. Το θέμα λοιπόν είναι θέμα του κατα πόσο θέλουν να μεινουν ζωντανοι οι συζηγοι στην οικογένεια, να παραμεινουν ζευγαρι με παθος, και να μην τους παρει απο κατω η ρουτινα και ο κοινωνικός καθοσπρεπισμός...εγινα μαμα, εγινα μπαμπας παει τέλειωσε.


Μίμη απο σένα...λίγο ποιό καθαρές αποφάσεις ρε φίλε. Βρήκες τη γυναίκα της ζωή σου, δεν εισαι ο πρώτος δεν εισαι και ο τελευταίος. Αν ήταν η γυναικα σου στη θέση σου το ιδιο θα έλεγα(όπως και για την δική μου). Συνηδητοποίησες τι βρήκες, δεν σε πίεσε να χωρίσεις, πονάς? Χωρίζεις και τελειώνεις. Φενεται οτι θέλεις και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο και αυτό δεν γίνετε φιλαράκι. Τα κλάματα τα δάκρυα και τα λοιπά συναφεί δεν ωφελούν. Μπραβο στην κοπέλα που περίμενε 4 χρόνια κιολας και εδωσε τα πάντα. Μέ χάλασε το προσωπο σαν αναφορα και μονο. Εγω θα έλεγα η αγάπη μου, η μουσα μου ή κάτι άλλο.

Αν θές την εμεπιρία μου, μιας και είμαι σε παρόμοια θέση μαζί με τη γυναίκα μου 19 χρόνια και μια κόρη στα 10, έλεγα το εξείς. Εκανες παιδί? σκάσε και σκάβε και ανέλαβε τις ευθυνες σου σηκώνωντας το σταυρο της ελειψεις επικοινωνίας και της μοναξιάς. Μέχρι που μια μέρα, γνώρισα τη ...μούσα μου..τυχαία στο διαδύκτιο. Παντρεμενη και εκεινη με 2 παιδιά και αυτό που ζήσαμε δεν υπάρχει. Αν μου λεγε προχωράμε παρέα? ειχαμε πάει μαζί. Ειναι κακό όμως να πληγώνεις..δεν πίεσα, και δε το θελα κιολας, και ειμασταν κάπου στη μέση. Διαλέξαμε την τρίτη οδο, να κάνουμε οικογενειακή παρέα ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ πλέον, ζωντας κάποιες μικρές χαρές που παράνομα δεν θα ζούσαμε. Αγαπάμε ο ένας την οικογένεια του άλλου και οταν είμαστε τα δυο ζευγαρια, το οτι τερειαζουμε...χιαστί σαν χαρακτήρες δεν τιθετε λογος. Μένει όμως το βλέμα, η αγάπη και οτι ξέρεις εκείνη τη στιγμή τι θέλει ο άλλος. Αλλά απο το τίποτα ειναι καλυτερο πιστεψε με.
Απο τη στιγμη που η κοπελια ειναι ελευθερη συνεχισε μαζι της, γιατι αν μεινεις να ξαναγαπησεις δεν γινετε, ουτε να ξαναγαπηθείς απο την συζηγο, η ζωή θα ναι κολαση, θα πεθάνεις νωρίς και θα μαραζωνη και το παιδι καθε μερα αφου δεν ειστε καλα.

Ιριδανε..αυμφωνώ μαζί αου.
Παρόλο που είμαι γυναίκα, δυστυχώς στις περιπτώσεις της απιστίας μες στο γάμο, θεωρώ πως το 80% είναι λάθος της γυναίκας.
Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, οι περισσότερες όταν κάνουν παιδί, πέραν του ότι αλλάζουν-και δικαίως ως ένα ποσοστό-εντελώς ως ανθρωποι ρίχνοντας ολη την προσοχή τους στο παιδί, θεωρούν πως πλέον έδεσαν τον άντρα τους με αόρατες χειροπέδες επειδή έκαναν μαζί οικογένεια.
Από κει και πέρα έρχεται η κάτω βόλτα. Ο άντρας νιώθει παραγκωνισμένος και αναζητά αλλού την προσοχή΄/αγαπη/κατανοηση/θαυμασμο που έπαιρνε από τη γυναίκα του.
Δεν είναι μόνο η εξωτερική εμφάνιση, που όπως και να το κάνεις αλλάζει μετά τη γέννα αλλά και μέσα στο γάμο. Είναι η γενικότερη αλλαγή που βιώνει ο σύντροφος.

Απο τη στιγμη που η κοπελια ειναι ελευθερη συνεχισε μαζι της, γιατι αν μεινεις να ξαναγαπησεις δεν γινετε, ουτε να ξαναγαπηθείς απο την συζηγο, η ζωή θα ναι κολαση, θα πεθάνεις νωρίς και θα μαραζωνη και το παιδι καθε μερα αφου δεν ειστε καλα.


Iridane


Σ'ευχαριστω.πρέπει να παρω τις αποφάσεις μου πληρωνωντας το αναλογο τιμημα.
Αυτο εχω καταλαβει,το ήξερα,αλλα εθελοτυφλούσα ίσως απο ευθυνοφοβια,ισως και απο "βολεμα"

Ξεκούνα όσο είναι νωρίς φίλε μου. Εαν μπορώ να πω μια γνώμη...μείνει κάποιο καιρό ελεύθερος, να δεις και πως βλέπει η αγαπημενη σου το παιδι. Βασικό αυτό τα παιδιά δεν τα σπέρνουμε έτσι, ψυχές ειναι. Το παιδι σαφώς θα χρειαστεί υποστηριξη στην αρχή, να σαι κοντα.

Θεοφανία, καλώς ή κακώς η γυναίκα είναι ο στηλος της οικογένειας, η εμπνευση του αντρα, και αυτή που τον φτιαχνει ή τον καταστρέφει. Σ ευχαριστώ που συμφωνείς :)
Προσπαθώ μέσα απο τα δικά μου λάθει...να δειξω στους άλλους ωστε να μην κάνουν τα ιδια, και να τα διορθώνουν όσο είναι καιρός.
Εγω απλά...παραιτηθηκα.