Θα ξεπεράσει την απιστία;

Καλησπέρα. Θα ήθελα πολύ τη βοηθειά σας γιατί τελευταία η οικογένειά μου πάει να τιναχτεί στον αερα. Πριν κανα δυο βδομάδες συνειδητοποιησα ότι κάτι δεν πάει καλά με τον άντρα μου. Με πολλη αγάπη και τρόπο τον πλησίασα και έμαθα ότι εξομολογήθηκε τον έρωτά του σε μια κοπέλα απο τη δουλειά η οποια λέει δεν του έδωσε ελπίδες καθότι παντρεμένος και με παιδιά. Βέβαια εκδήλωσε κι εκείνη τον έρωτά της αλλά μέχρι εκεί. Το δέχτηκα ..κι αυτό γιατί κι εγώ δεν ήμουν αθώα πριν μερικά χρόνια. Είχα συναντηθεί 2-3 φορές με έναν γνωστό του και είχαμε φιληθεί αλλά δεν προχώρησε΄. Δεν ήμουν σίγουρη τι ακριβώς ήθελα κι έτσι έμεινε έτσι. Απο τότε είμαι τρελή με τον άντρα μου και δεν τον αλλάζω με τίποτα. Όλο αυτό όμως στην προσπάθειά μου να τον συνεφέρω και να του πω ότι μπορεί να το ξεπεράσει έφτασα να του το αποκαλυψω.. με συνέπεια να γίνει πυρ και μανία..εφυγε απο το σπίιτι για 2 μέρες, δεν μου απαντουσε στα τηλέφωνα με έδιωχνε όποτε πηγαινα να τον βρω. Εγώ προσπαθουσα και ακόμη προσπαθώ να του δείξω με κάθε τρόπο πόσο σημαντικός είναι για μένα και πως αν φύγει θα διαλυθεί η οικογένειά μας αλλά κι εγώ. Τρελαίνομαι στην ιδέα ότι θα τον χάσω. Απο τότε εχει επιστρέψει σπίτι κι ενώ δείχνει ότι προσπαθεί να κάνουμε μια νέα αρχή ΄τον βλέπω ότι είναι μαραμένος και πολύ θυμωμένος. Δεν ξέρω τι να κάνω για να τον κάνω ξανά ευτυχισμένο. Ξέρω πως έκανα λάθος και που έκανα ότι έκανα αλλά και που του το είπα γιατί πλέον έχει χάσει τη γη κάτω απο τα πόδια του..θέλω όμως να συνεχίσουμε την κοινή μας ζωή. Το ξέρει λέει όμως ακόμη θέλει χρόνο. Αραγε θα μπορέσει ποτέ να το ξεπεράσει ή μήπως έχει γίνει η αρχή του τέλους; Δεν ξέρω αν πρέπει να ελπίζω ή να δεχτώ πως δε θα είναι τα πραγματα ποτέ πια το ίδιο..Σας ευχαριστώ πολύ.

ιματζιν....καλως ήρθες καταρχην..:)
Μου κάνει εντύπωση που στέκεσαι στο δικό του θυμό και όχι στο οτι σου αποκαλυψε πως ειναι ερωτευμενος με αλλη και μαλιστα πως το σταματησε εκείνη και οχι αυτός.

Καλώς σε βρηκα Θεοφανία. Δεν έχεις άδικο σε αυτό που λες. Το ίδιο μου είπαν και άτομα δικά μου που τους το ανέφερα. Δεν ξέρω γιατί ..τι να σου πω..ίσως επειδή ήμουν κι εγώ ένοχη και το είχα στο μυαλό μου και περίμενα ότι θα μπορουσε να συμβεί και σε εκείνον..δεν ξέρω..απλώς προσπάθησα πάρα πολύ να του δώσω να καταλάβει πως δεν είναι αυτό που θέλει. Όπως νομιζα κι εγώ..του θυμισα πως αν φυγει θα έχει αφήσει πισω του δυο παιδιά και μετά τι; Θα ξεκινήσει απο την αρχή με μια μικρουλα; Και ξανά πάλι οικογένεια και παιδιά; Γιατί όλα αυτά μου είχαν περάσει κι εμένα απο το μυαλό κάποτε και ήμουν κ εγώ έτοιμη να τα τινάξω όλα στον αέρα αλλά στην πορεία το ωριμασα τόσο πολύ στο μυαλό μου που είδα πως δεν άξιζε. Εκείνος όμως ουτε καν το είχε φανταστεί πως θα ερωτευτόταν μια άλλη κοπέλα που τώρα που του έτυχε μου είπε πως δεν ξέρει τι αισθάνεται για μένα. Δεν μπορώ να πω πως δεν πληγώθηκα..πληγώθηκα πολύ αλλά όπως του είπα με ένοιαζε πιο πολύ να μην χαλάσουμε αυτό που έχουμε..΄ποιος άλλος άνθρωπος θα αγαπησει αυτά τα παιδιά περισσότερο απο εκείνον; Ποιος άλλος άντρας θα αγαπήσει τα σημάδια απο τη γέννα στο σώμα μου περισσότερο απο εκείνον; Πάντα θα μας συνδέουν γεγονοτα της ζωής που δε θα μας συνδέουν με κανέναν άλλον άνθρωπο..ήταν παρόν στη γέννηση και των δυο παιδιών μας..όπως και να το κάνουμε δε θέλω κάποιον άλλο..και με ένοιαξε πολύ να μείνει στην οικογένεια..όμως εγώ μπορώ να το διώξω απο το μυαλό μου φτάνει να είμαστε όπως παλιά..εκείνος όμως δειχνει πολύ άσχημα..έχει λέει συνέχεια στο μυαλό του την εικόνα να τον φιλάω και να με πασπατεύει..του είπα πως δεν έχει νοημα να τα σκέφτεται όλα αυτά και μου απαντησε πως είναι σα να του λέω<<σε απάτησα φίλε όμως σε αγαπώ, ξεπέρασέ το !!>>

Και να σου πω και κάτι άλλο; Κι εμένα μου φάνηκε κάπως περίεργο που το σταμάτησε αυτή..και μάλιστα 21..υποψιάζομαι ότι τη φίλησε ή κάτι έγινε τέλος πάντων..όμως επιμένει όσες φορές κι αν το αναφέρω πως δεν το έχει κάνει..οποτε δεν μπορώ παρά να τον πιστέψω. Αλλωστε δε με απασχολεί και να μάθω. Περισσότερο με νοιάζει η ουσία. Να συνεχίσουμε αυτό που έχουμε..ξέρεις..απορώ κι εγώ με τον εαυτό μου όμως νομίζω πως η δική μου εμπειρία με έκανε να ωριμάσω απέναντι σε κάτι τέτοια..δε θα ξεχάσω τη ζαλάδα που ένιωσα και να χάνω τη γη κάτω απο τα πόδια μου όταν συνειδητοποιησα ότι υπήρχε άλλη..δεν το πίστευα..και ακόμη δεν πιστεύω που βρήκα τοκουράγιο και τη δυναμη να του πω ξέρεις..φυγε..είσαι ελεύθερος..κι όταν αποφασίσεις έλα..και έμεινε απλώς δεν ήξερε τι νιώθει...και μετά όσο προσπαθουσα να του ανοιξω τα μάτια τόσο η χαζή έφτανα στην αποκάλυψη..και έμαθε για μένα. Γιατί εγώ έκανα χειρότερα σε σχέση με εκείνον..και ίσως είναι πιο δυσκολο να το ξεπεράσει..δεν ξέρω..γι αυτό ρωτάω..

Θα ήθελα ειλικρινά τη βοηθειά σας αν μπορείτε...όποιος έχει κάποια εμπειρία θα ήθελα πολύ να με βοηθήσει..ας μου στείλει και πμ όποιος μπορεί..μια γνώμη ..μια τρίτη ματιά σε όλο αυτό..ειλικρινά δεν ξέρω καν και πως πρέπει να λειτουργώ..να κάνω σα να μη συμβαίνει τίποτα..να κουβεντιάζω το θέμα μέχρι να το ξεπεράσει; τι; και ξεπερνιέται τελικά ρε παιδιά;

...βασικά το ότι στο είπε είναι πολύ σημαντικό, ασχετα αν το έκανε επειδή δεν συνεχίστηκε η σχέση.
Επίσης σημαντκό είναι αυτό που του είπες, έτσι καταλαβε πως δεν είναι ο μόνος που πέρασε κρίση μεσα στο γάμο, όσο και αν δεν του αρέσει αυτό.
Υπάρχει περίπτωση να τον ψήσεις να πάτε σε ενα σύμβουλο γάμου?

Tου το είπα..δε θέλει. Να μάθουν κι άλλοι λέει τα προσωπικά μας..ουτε με σφαίρες. Του είπα ότι θέλω να πάω εγώ και ουτε αυτό θέλει. Γενικά να το ξεπεράσουμε μονοι μας. Το θέμα είναι πως; Γι αυτό ήθελα και μια άλλη γνώμη. Στη μητέρα μου είπα ότι είμαστε καλά και το προσπαθουμε. Δεν το κουβεντιάζω πια μαζί της.Οποτε νιώθω λιγο μονη..εκείνος ποτε καλά πότε χάλια..κι εγώ να αναρωτιέμαι τι πρέπει να κάνω..δεν έχω ιδέα. Του έχω πει όλα όσα σκεφτόμουν, έκλαψα τόσο που δεν μπορώ άλλο....έγινα χαλί να επιστρέψει σπίτι..πιο κάτω δεν πάει..αλλά δε με ενοιαξε..ξερω ότι είναι ο μοναδικός άνθρωπος στη ζωή μου που αξίζει να πέσω τόσο χαμηλά αρκεί να με αγαπάει όπως εγώ. Και τώρα υποτίθεται προσπαθουμε να ορθοποδήσουμε και πάλι..ποια πρέπει να είναι η στάση μου; τι να λέω; τι να κάνω; τι να περιμένω απο εκείνον; και για πόσο; και άραγε ισχύει πως αν ραγίσει μια φορά το γυαλί δεν ξανακολλά; μήπως δε θα είμαστε ποτέ πια όπως παλιά;;

Σημερα δεν το περίμενα αυτό δυστυχώς αλλά τους είδα μαζί..αυτή σε φάση ότι βρίσκεται με τον πιο δικό της άνθρωπο και να μιλάνε. Σαν φίλοι..πόσο μου κακοφάνηκε..περασα με το αυτοκίνητο απο μπροστά τους..εκείνος με είδε..εκείνη όχι..στο σπίτι είπε ότι ένιωσε πάρα πολύ άσχημα γι αυτό αλλά ενώ ήταν προγραμματισμένο να κανανε δουλειά εκείνη είπε πως δεν είχε όρεξη και ήθελε μονο να μιλήσουν. Για διάφορα άσχετα θέματα..πως αλλαξαν έτσι μέσα σε μια μέρα..εχθές αναρωτιόμουν αν θα ξεπεράσει αυτό που του είπα και σήμερα σοκαρίστικα εγώ..εντάξει δεν φιλιοντουσαν και όπως μου είπε δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο και πως απλά μιλουσαν. Αλλά δεν ξέρω..δεν μπορώ να το χωνέψω..περίμενα πως μετά απο τόση κουβέντα, άσχημες καταστάσεις κτλ. θα γινόταν πιο ψυχρός απέναντί της..κι όμως..όχι..σε καμιά βδομάδα θα έχουν την τελευταία τους συνάντηση γιατί τότε τελειώνει και η δουλειά μαζί της..όμως τώρα μπορώ να πω πως φοβάμαι ..μετά απο αυτό φοβάμαι μήπως τελευταία μέρα κάνει την κίνηση εκείνη σε στυλ αποχεραιτισμου..εκείνος λέει πως αποκλείεται..αλλά δεν ξέρω..πως θα τον αποχεραιτήσει για πάντα; Ετσι; με ένα ξερό αντίο άντε και με μια αγκαλιά;; Και το σίγουρο είναι πως και αυτή αισθάνεται αρκετά πράγματα για εκείνον, σε σημείο να τον ρωτάει για τη δική μας κατάσταση χωρίς να κάνει βέβαια καμια κίνηση να τον πλησιάσει με το σώμα της , κάτι τελοςπάντων και όπως μου είπε εκείνος το καταλαβαίνει και απο τον τρόπο που τον κοιτάζει..αλλά κι εκείνος είναι λιγο μπερδεμένος γιατί τη σκέφτεται αλλα αποφασισμένος όπως λέει να μην κάνει τίποτα..δεν ξέρω..

xameno to paixnidi. sorry.. :)

Quote:

---

Originally Posted by imagination

Σημερα δεν το περίμενα αυτό δυστυχώς αλλά τους είδα μαζί..αυτή σε φάση ότι βρίσκεται με τον πιο δικό της άνθρωπο και να μιλάνε. Σαν φίλοι..πόσο μου κακοφάνηκε..περασα με το αυτοκίνητο απο μπροστά τους..εκείνος με είδε..εκείνη όχι..στο σπίτι είπε ότι ένιωσε πάρα πολύ άσχημα γι αυτό αλλά ενώ ήταν προγραμματισμένο να κανανε δουλειά εκείνη είπε πως δεν είχε όρεξη και ήθελε μονο να μιλήσουν. Για διάφορα άσχετα θέματα..πως αλλαξαν έτσι μέσα σε μια μέρα..εχθές αναρωτιόμουν αν θα ξεπεράσει αυτό που του είπα και σήμερα σοκαρίστικα εγώ..εντάξει δεν φιλιοντουσαν και όπως μου είπε δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο και πως απλά μιλουσαν. Αλλά δεν ξέρω..δεν μπορώ να το χωνέψω..περίμενα πως μετά απο τόση κουβέντα, άσχημες καταστάσεις κτλ. θα γινόταν πιο ψυχρός απέναντί της..κι όμως..όχι..σε καμιά βδομάδα θα έχουν την τελευταία τους συνάντηση γιατί τότε τελειώνει και η δουλειά μαζί της..όμως τώρα μπορώ να πω πως φοβάμαι ..μετά απο αυτό φοβάμαι μήπως τελευταία μέρα κάνει την κίνηση εκείνη σε στυλ αποχεραιτισμου..εκείνος λέει πως αποκλείεται..αλλά δεν ξέρω..πως θα τον αποχεραιτήσει για πάντα; Ετσι; με ένα ξερό αντίο άντε και με μια αγκαλιά;; Και το σίγουρο είναι πως και αυτή αισθάνεται αρκετά πράγματα για εκείνον, σε σημείο να τον ρωτάει για τη δική μας κατάσταση χωρίς να κάνει βέβαια καμια κίνηση να τον πλησιάσει με το σώμα της , κάτι τελοςπάντων και όπως μου είπε εκείνος το καταλαβαίνει και απο τον τρόπο που τον κοιτάζει..αλλά κι εκείνος είναι λιγο μπερδεμένος γιατί τη σκέφτεται αλλα αποφασισμένος όπως λέει να μην κάνει τίποτα..δεν ξέρω..

---

imagination Καταλαβαίνω απόλυτα την απογοήτευσή σου. Είμαι σε παρόμοια φάση. Τελικά είναι πολύ άδικη η ζωή και κάποιοι δεν εκτιμούν αυτό που έχουν αλλά όταν κινδυνεύουν να το χάσουν σέρνονται σαν σκυλάκια, αρκεί να αναφέρεις ήρεμα κι αποφασιστικά τις λέξεις κλειδιά : δικηγόρος- διαζύγιο- διατροφή. Προς Θεού δεν εννοώ να το τραβήξεις στα άκρα αλλά άστο να αιωρείται στην ατμόσφαιρα μήπως και τον κάνεις να προσγειωθεί.

Τι εννοείς χαμένο το παιχνιδι; η σχέση μας; δεν ξέρω..δεν είμαι απολυτα σίγουρη..μπερδευομαι..και νομιζω πως κι εκείνος είναι πάρα πολύ μπερδεμένος σίγουρα. Αυτές τις μέρες περνάμε πολύ καλύτερα απο τις αρχές που ξεκίνησε το θέμα. Προσπαθώ να είμαι πολύ τρυφερή και όταν αναφερόμαστε στην κοπέλα να το παίρνω περισσότερο χαλαρά παρά να υστεριάζω. Βάζω και λιγο καυστικό χιουμορ και του αρέσει. Δεν μπορώ όμως να καταλάβω τι σκέφτεται..δηλαδή όπως είπα τελευταία -φτου μας- τα πάμε πολύ καλά.Όμως σήμερα τον πήρα τηλέφωνο όταν ήμουν στη δουλειά και τον ρώτησα τι κάνει μου είπε πως σκέφτεται και όταν τον ρώτησα τι ακριβώς μου είπε όλα. Δηλαδή; Τα δικά μου λάθη περισσότερο ή μήπως αν με αγαπάει; Ή μήπως αν θέλει να πάει με την άλλη κοπέλα. Ξέρω ότι έχουν άλλες δυο συναντήσεις λόγω δουλειάς και μου είπε ότι δε θα μου πει ποτε τις έχουν για να μη νιώθω άσχημα εκείνη την ώρα και παίρνω συνέχεια τηλέφωνο. Δεν μπορώ να καταλάβω..πρέπει να είναι μπερδεμένος..δεν πρέπει να έχει ξεκάθαρα συναισθήματα για μένα όπως έχω εγώ..δεν μπορώ αλλιως να το εξηγησω..φυσικά πάλι πολύ ηρεμα του είπα πως ακόμη και να αποφασίσει πως δε θέλει να μείνει εγώ θα στηρίξω την αποφασή του κτλ και πως θα τα βρουμε πολύ ψυχραιμα γιατί προτιμώ αν δεν με αγαπάει να μην είμαστε μαζί..και η απάντηση φυσικά όπως φοβόμουν ήταν <<εντάξει...θα είμαι σίγουρος..>> άρα..μάλλον το δουλεύει πολύυυ στο μυαλό του..μάλλον έχει ξετρελαθεί απο την άλλη...κι εγώ είμαι η συνηθισμένη γυναίκα του ..ενώ εκείνη ένας πόθος..Γιατί; Γιατί δεν βλέπει ξεκάθαρα; Γιατί έχει αφεθεί στα τσαλίμια μιας άλλης κοπελίτσας;;
Απο την άλλη λέω..τα πέρασα κι εγώ..του έκανα ακριβως τα ίδια άρα πρέπει να μη μιλάω και να τα καταπίνω μέχρι ο ίδιος να αποφασίσει τι θέλει...και τότε μονο ηρεμώ..και παίρνω βαθιες ανάσες..δεν ξέρω..μήπως σκέφτομαι λάθος;

αυτή η αναμονή για το τι θα γίνει είναι ότι χειρότερο.να προσπαθείς να αποφύγεις το εγκεφαλικό από τις σκέψεις κ αυτές να ξεπηδάνε και να σου καίνε το μυαλό και την καρδιά!σφίξε τα δόντια κ προχώρα!κλείσε ραντεβού μαζί του για τελικό ξεκαθάρισμα.βάλτε τα όοολα κάτω με ειλικρίνεια!μη γεμίζεις τον ευατό σου ενοχές!εντάξει δεν ήσουν κ η σωστότερη αλλά ούτε κ αυτός!ε και δεν θα πάρουμε τώρα ζυγαριά για να δούμε ποιος είναι λιγότερο ή περισσότερο!ότι έγινε έγινε, σημασία έχει από 'δω κ πέρα τι θέλετε, η καρδούλα σας τι θέλει!

Υποτίθεται ότι έχει τελειώσει το θέμα όμως υπάρχει ακόμη η συνάντηση μαζί της που δε μου λέει ποτε θα γίνει και μου ζητάει να του έχω εμπιστοσύνη και πως ουτε κι εκείνος ήξερε πότε συναντουσα τον άλλον. Απλώς νιώθω πως εκεί που είναι σίγουρος ότι μένει εκεί δείχνει κάτι να τον απασχολεί..και δεν καταλαβαίνω τι. Δε μου λέει συγκεκριμένα τι είναι αυτό. Δεν καταλαβαίνω τι αισθάνεται για εκείνην...όταν μου λέει πως με αγαπάει και περνάει καλά μαζί μου και μετά κάτι σκέφτεται...τι σκέφτεται; Δεν ξέρω..

το θέμα είναι μπορεί να έχει ο ένας στον άλλο εμπιστοσύνη μετά από όλα αυτά που έχουν συμβεί μεταξύ σας?αυτό που τον απασχολεί μάλλον είναι ότι αν ραγίσει το γυαλί ...

Καλησπέρα ξανα μετά απο τόσο καιρό.Θέλω πραγματικά μια βοηθεια...μια γνώμη..κάποιος έμπειρος της ζωης να μου πει τι στο καλο συμβαίνει..Δεν αντέχω άλλο..έχω κουραστεί ,είμαι εκνευρισμένη τόσο πολύ μαζί του...Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα λοιπον προσπάθησα πάρα πολύ..με τις κινήσεις μου, με τα λόγια μου όπως μπορουσα. Μπορω να πω πως γίνονταν κάποια μικρά βηματάκια μπρος και μετά πάλι πίσω..κάτι που με έχει κουράσει μεν αλλα η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Μια απο αυτές τις μέρες ήταν και η τελευταία που θα έβλεπε την κοπέλα. Ήταν μαζί 5 ώρες περίπου λογω συνθηκών αν και μπορουσε να έρθει σπίτι για μια ωριτσα και να ξαναφύγει. Το έχει ξανακάνει. Τέλος πάντων..γυρισε σπιτι και με βεβαίωσε ότι δεν έγινε τίποτα γιατί αν γινοταν θα μου το έλεγε είπε. Φαινόταν όμως διαφορετικός. Πολύ εκνευρισμένη του εξηγησα πως αρκετά ανέχτηκα κι εγώ και να μην την ξαναδεί. Εκεί άρχισε να μου τα μασάει..ότι θα ξαναπεράσει να πληρώσει και τέτοια..προς το τέλος της ημέρας μου εξομολογήθηκε πως δεν ξέρει αν θέλει να μείνει, πως θέλει να την ξαναδει και δεν μου υποσχεται τίποτα γιατί δε θέλει να μου πει ψέματα και τέτοια.
Την άλλη μέρα μιλουσαμε στο τηλέφωνο (εκείνος δουλειά εγώ σπίτι) και μου είπε το εξής..<<αντε και δεν την ξαναδω τι θα κάνω; θα έρχομαι σπιτι να κάνω ότι μου λες εσύ;>> εκεί ειλικρινά..ξέσπασα...ήρθε σπιτι , του είχα μαζεψει τα ρουχα έτοιμος για να φυγει. Ήμουν σιγουρη πλέον ότι δεν με αγαπά...κι όμως με πλησιασε με αγάπη υποθέτω και μου είπε πως νιωθει πάρα πολλά για μένα και πως δε θέλει να φυγει..Εν τέλει λέω επιτέλους συνεχίζουμε με περισσότερη σιγουρια, έτσι μου έδειξε τουλάχιστον. Κι όμως...πάλι λάθος..
Μέχρι σήμερα έχει ένα τουπε απέναντί μου..είναι μονιμως εκνευρισμένος, αν αναφερθουμε στο θέμα θεωρεί τον εαυτό του αθώο(είναι άραγε ή όχι;; δεν έχω καταλάβει..λέει πως επειδή δεν την φιλησε είναι αθωος σε σχέση με μένα..μήπως έχω άδικο να τον θεωρώ εξισου ένοχο;) κι εμένα μου λέει πως <<εχω μαυρισμένο μητρώο>>και τέτοια.Και ακόμη χειρότερα πως αν δει τον άλλον θα τον σπάσει στο ξύλο..πράγμα που εμένα με τρομάζει απο κάθε άποψη. Παρόλο που δείχνει πως κάτι πάει να αλλάξει , με κάνει ώρες ώρες να νιώθω πως πρέπει κάθε μέρα να δείχνω κάτι σαν υποταγη..αν γίνω λιγάκι σκληρή μου λέει <<α τόσο πολύ άντεξες!!τοσο πολύ με αγαπάς..>> ενώ εγώ δεν έχω ακουσει ουτε μια γλυκιά κουβέντα δυο μήνες τώρα..και όχι τίποτε άλλο έχω δείξει απιστευτη υπομονή σε εκείνον..να ακουσω τα συναισθηματά του για εκείνην σχεδόν ατάραχη, να του εξηγησω πως έχει κάθε δικαίωμα αν θέλει να φύγει, πως εγώ τον αγαπώ και με ποιον τρόπο θα καταλάβει αν με αγαπά κι εκείνος..δείχνει λιγο να απολαμβάνει και να του αρέσει όλο αυτό αλλά μετά πάλι το ίδιο τροπάρι..εγώ η αμαρτωλη κι εκείνος ο αθωος και πως;; θα με συγχωρήσει;; κουράστηκα η αλήθεια..κουράστηκα..θέλω κι εγώ λιγη αγάπη και τρυφερότητα...να νιώσω λιγη ασφάλεια, να δω στο πρόσωπό του αυτόν που αγάπησα και αγαπώ ..

Όσο τον αφήνεις να σου φέρεται έτσι, τόσο θα συνεχίσει να το κάνει. Κατά τη γνώμη μου, παίρνει την εκδίκησή του τελείως απενοχοποιημένος. Θα μπορούσες να είσαι λιγότερο ανεκτική. Θα σου πω τι θα έκανα εγώ, μια και δεν μπορώ να σου πω τι να κάνεις εσύ.
Θα του έλεγα ότι αν δεν ξεκαθαρίσει ότι θέλει να είναι μαζί μου και δεν ξεκόψει οριστικά με την άλλη - από τη στιγμή που ισχυρίζεται ότι δεν τρέχει τίποτα - θα πρέπει να φύγει από το σπίτι. Επίσης, ότι θα πρέπει να αποφασίσει αν μπορεί να ξεπεράσει το δικό μου παραστράτημα και να μην ξανααναφερθεί σ' αυτό. Θα τον έβαζα να πάρει αποφάσεις και να της τηρήσει. Αν δεν μπορούσε, ο χωρισμός θα ήταν αναπόφευκτος.

Δύσκολη κατάσταση, αλλά σε μακροχρόνιες σχέσεις δεν είναι και τόσο σπάνια. Θα συμφωνήσω με όσα λέει η marian_m αλλά το θέμα είναι και πώς εσυ μπορείς να το δουλέψεις μέσα σου όλο αυτό. Κάπου πρέπει να μιλήσεις. Θα βοηθούσε ένας πνευματικός, αν είχες, αλλά και ένας ψυχολόγος. Δεν έχει σημασία που ο άντρας σου δε δέχεται αυτη τη στιγμή βοήθεια, ζήτησε εσύ, μίλησε με κάποιον, για να μπορέσεις να καθαρίσεις το μυαλό σου.
Για μένα το παιχνίδι δεν έχει χαθεί. Είναι μια μάχη που πρέπει να δώσετε ως ζευγάρι. Στο χέρι σας είναι.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας..κι εμένα με ενοχλεί που φέρεται λες κι αυτός είναι παντελώς αθώος κι εγώ η αμαρτωλή..δεν βλέπει που του φέρθηκα τόσο όμορφα απο την ΄πρώτη στιγμή..να τον προσεγγίσω και σαν ηλιθια να του αναφερθώ σε δικά μου λάθη για να τα έχει σαν παράδειγμα. ΑΠο τότε..υπάρχουν φορές που μου δείχνει πως και που είναι σπίτι πολύ μου πέφτει..άλλες πάλι που μου φέρεται με αγάπη αν και δεν το λέει ποτέ πια όπως έκανε παλιά.
Εχει τόσο θυμό μέσα του..γιατί; Αυτός δηλαδή δεν έπεσε στην παγίδα; Δεν ήρθε πολύ κοντά της και του ήρθε να την φιλήσει όπως μου είπε;; Και πως τα δέχτηκα όλα αυτά εγώ ; Με τι ψυχραιμία; Εϊμαι τόσο ηλίθια που όταν μου είπε ότι δεν ξέρει αν θέλει να σταματήσει να τη βλέπει και πως δεν έχει αποφασίσει τι νιώθει, ΄μέσα σε κλάματα του είπα..αν θέλει αλλη μια βδομάδα να το σκεφτεί και να τη βλέπει δεν έχω πρόβλημα..αρκεί να μου το πει..τίποτα..παρόλο που σταμάτησε να τη βλέπει και μου το ξεκαθάρισε έχει μια περίεργη στάση απέναντί μου πότε ποτε..
Όσο για ψυχολόγο...μακάρι να μπορουσα..με τι λεφτά πλέον; Εχουμε και αυτά απο πάνω να μας απασχολουν...

Το μόνο σίγουρό είναι ότι έχετε λερωμένη και οι δύο τη φωλιά σας. Θα μου φαινόταν λογικό να κηρύξετε ανακωχή.

Επιστρέφω μετά απο τόσο καιρό γιατί νιώθω απελπισμένη...δεν ξέρω τι φταίει..τι ακριβώς συμβαίνει..ποτε νιώθω πολύ καλά και αισιοδοξη και ποτε πέφτω ξανά κάτω με τα μουτρα..Απο τότε που έγιναν τα γεγονοτα έχουμε περάσει από πολλές καταστάσεις..καυγάδες, αδιαφορίες,αγάπες και ξανά πάλι ένας κύκλος...προσπαθώ να δω όμως κάτι αισιοδοξο και δεν μπορώ..προσπαθώ να νιώσω χαρουμενη και δε με αφήνει..θέλει χρόνο και χώρο να σκεφτεί λέει. Κανένα πρόβλημα..τα έχει και τα δυο..όμως με μπερδεύει..απο καλός γίνεται αδιάφορος παντελώς σε σημείο να κάθεται μονος του να βλεπει ταινιες και να με αφήνει μονη μου στο δωμάτιό μας..και μάλιστα τα προηγουμενα λεπτά να του έχω δείξει με κάθε τρόπο ποσο ευτυχισμένη είμαι μαζί του, να τον γεμιζω φιλιά, χάδια, να του ανοιγω την καρδιά μου και να του λέω πως περίμενα όλη μέρα να βρεθουμε..κι εκείνος να μου ζητάει να δει ταινία..κι αν θέλω,αν..να πάω μαζί του..αν δε θέλω δεν πειράζει..ας μείνω μονη μου..
Πληγώνομαι..εκνευρίζομαι..π άω να κάνω ένα βήμα πιο πέρα και με γυρνάει δέκα..το μυαλό μου κάνει σενάρια..σενάρια που πληγώνουν..πάει σε εκείνην..ότι την σκέφτεται ,ότι μπορεί να έχει απωθημένα που δεν μπορεσε τελικά να κάνει κάτι μαζί της, ότι είναι μαζί μου, μια γυναίκα που με ξέρει τόσα χρόνια και με έχει βαρεθεί και ακόμη χειρότερα με βεβαρημένο ιστορικό..δεν αντέχω άλλο...δεν μπορώ να το βιώνω μονη μου όλο αυτό..πονάω..όλη μέρα περιμένω ποτε θα τελειώσουμε απο τις δουλειές να βρεθουμε κι εκείνος με αγνοεί...
πως πρέπει να φερθώ; να μην του μιλάω καθόλου και να περιμένω ποτε θα του περάσει; Ή να συνεχίσω να είμαι αισιοδοξη και θερμή απέναντί του;; τι στο καλό πρέπει να κάνω;;;;

και δηλαδή για να καταλάβω όταν λέει χρόνο και χώρο να σκεφτεί δεν του φτάνει ολόκληρη μέρα που λείπει;; Δε θέλει να περάσει μια δυο ώρες μαζί μου μιλώντας;; δεν είμαι και όλη μέρα κολλημένη πάνω του! Ενα βράδυ έχουμε μαζί και στο τέλος ουτε αυτό!!! τόσο λάθος είμαι;

imagination καλησπερα!Μου φανταζει αφορητος ο πονος που περνας.
Εχω ζησει παρομοια κατασταση με τη μητερα μου και με επηρεασε πολυ λογω καποιων εμπειριων μου.
Θελω λοιπον να σου πω καποια πραγματα που εχω αποκομισει απο ολη αυτη την ιστορια.Πρωτον :αυτο που περνας τωρα δεν προκειται να σταματησει εαν εσυ η ιδια δεν το ληξεις.
Ο συζυγος εκμεταλλευεται το χρονικο αυτο περιθωριο που συνεχως αυξανεται και πολυ λογικο μου φαινεται καθε "εξυπνος" αντρας το ιδιο θα εκανε στη θεση του.
Δευτερον:Τα φιλια που ανεφερες ειναι δικαιολογιες.Και οταν λεω δικαιολογιες εννοω πως τα χρησιμοποιεις εσυ για να δικαιολογησεις την αδικαιολογητη συμπεριφορα του προς εσενα.Κανενας δεν αξιζει τετοια αντιμετωπιση απο κανεναν ποσο μαλλον απο τον ανθρωπο του.Τριτον ειναι λογικο να σκεφτεται την κοπελιτσα-και ποιος δε θα τη σκεφτοταν-οπως ειναι λογικο να σκεφτεται και την οικογενεια του η μαλλον αυτα που του προσφερει η οικογενεια του.Τα βαζει λοιπον κατω και τα ζυγιζει για να αποφασισει.Ελα ομως που το καθενα εχει και τα καλα του εχει και τα κακα του..Και τι καλυτερο οταν εισαι αναμεσα σε 2 πραγματα απ'το να εχεις και τα δυο ταυτοχρονα για οσο μπορεσεις...
Τεταρτον αυτο που εχω καταλαβει εν τελει ειναι πως πρεπει σε τετοιες καταστασεις να ορθωνουμε το αναστημα μας.Πραγμα πολυ δυσκολο αν αναλογιστεις τι περνας.Δεν ειναι ομως ακατορθωτο.Μαζευεις τα κομματια σου λοιπον και παιρνεις ΕΣΥ την αποφαση οχι εκεινος!Δεν αξιζει να την παρει εκεινος!Δεν σου αξιζει να ζεις μεσα στην αβεβαιοτητα και να τρως απορριψη καθημερινα!Οχι απο εκεινον!Οχι μετα απ'οσα συνεβησαν!Οταν το κανεις λοιπον αυτο θα δεις εναν αλλο ανθρωπο απεναντι σου.Το εζησες αν θυμαμαι καλα οταν πηρες την αποφαση να τον διωξεις.Εκει θα ερθει αντιμετωπος με την πραγματικοτητα.Γιατι μιλαμε για ανθρωπους και για συναισθηματα οχι για παιχνιδια!Ειναι λογικο να μην εχει εκτιμηση ο αλλος προς εμας οταν του δειχνουμε εμεις οι ιδιοι πως δεν εκτιμουμε τον εαυτο μας!Δεν εχει κανενα ενδιαφερον..
Ξυπνα και παρε το παιχνιδι στα χερια σου!!!

Quote:

---

Originally Posted by imagination

και δηλαδή για να καταλάβω όταν λέει χρόνο και χώρο να σκεφτεί δεν του φτάνει ολόκληρη μέρα που λείπει;; Δε θέλει να περάσει μια δυο ώρες μαζί μου μιλώντας;; δεν είμαι και όλη μέρα κολλημένη πάνω του! Ενα βράδυ έχουμε μαζί και στο τέλος ουτε αυτό!!! τόσο λάθος είμαι;

---

Εισαι σοβαρη?Τι ακριβως διαπραγματευεσαι εχεις καταλαβει?

prwta apola mpravo kai stous duo sas gia thn eikrinia sas....makari na eixa mia sigourh apanthsh sto provlhma sou...alaa den exw to kono pou mporw na s pw einai na kaneis upomonh an sagapaei den tha se afhsei gia tipota ston kosmo arkei fusika na einai etoimos na dextei olo auto pou toso ksafnika tou sunevei.....ola theloun to xrono tous......ase to xrono na milhsei apo monos tou....euxomai ola na sou pane opws ta oneireuesai

imagination, το μέλος babel παραπάνω πολύ σωστά γράφει πως όσο ο σύζυγος μπορεί να έχει δυο πράγματα ταυτόχρονα, γιατί να μην τα έχει? Συμφωνώ βέβαια πως όταν μιλάμε για συναισθήματα, διλήμματα και πιθανές αλλαγές στη ζωή, χρειάζεται και χρόνος και κατανόηση. Κάποια στιγμή όμως καλό είναι να μπαίνει ένα όριο, αλλιώς δεν υπάρχει κανένα κίνητρο να αποφασίσουμε. Θεωρώ ότι σωστά προσπάθησες να συζητήσεις τα συναισθήματά του και να αναλύσεις τα δεδομένα, επίσης σωστό είναι αν αγαπάμε και ενδιαφερόμαστε για έναν άνθρωπο, να το δηλώσουμε. Αυτά τα έχεις ήδη κάνει και με το παραπάνω.

Όμως η καθημερινή προσπάθεια που περιγράφεις, να δείξεις πόσο ευτυχισμένη είσαι μαζί του, τα φιλιά και τα χάδια, καθώς κι η στεναχώρια που ακολουθεί την έλλειψη ανταπόκρισης, είναι πολύ πιθανό να τα μεταφράζει ο σύζυγος όχι σαν αγάπη, αλλά σαν απελπισία και ενοχή. Κατά τη γνώμη μου, δεν είσαι ένοχη για κάτι. Το αντίθετο μάλιστα... Αυτό που σου συνέβη πριν από μερικά χρόνια, χωρίς να είναι 'σωστό', είναι πολύ ανθρώπινο και συνηθισμένο κι επιπλέον το διαχειρίστηκες μόνη σου και αποτελεσματικά, βάζοντας κάτω ρεαλιστικά τα δεδομένα. Κάτι που ο σύζυγος αδυνατεί να κάνει κι αυτή τη στιγμή, νιώθει ασφάλεια μέσα στην ανοχή σου, έχει ως άλλοθι την υποτιθέμενη 'ενοχή' σου κι εντέλει πολλά περιθώρια να παίζει ψυχολογικά παιχνιδάκια χωρίς ουσία και ξεκάθαρη κατεύθυνση.

Άποψή μου λοιπόν είναι, να μην μένεις σε αυτό το παθητικό μοτίβο της απολογητικής συμπεριφοράς και των εκδηλώσεων λατρείας, αλλά
1. να πιστέψεις ότι δεν έχεις καθόλου 'μαυρισμένο μητρώο' και να δηλώσεις ότι δεν πρόκειται να ξαναδεχτείς υποτίμηση ή παιδιάστικες 'εκδικήσεις'. Ο μοναδικός σκοπός αποκαλύψεων για ιστορίες που αφορούν στο παρελθόν και έχουν λήξει, είναι να επικοινωνήσουμε πιο αποτελεσματικά χωρίς να ζούμε σε ροζ συννεφάκια - όχι να τις πιπιλάμε σαν καραμέλα σε κάθε τωρινή στραβοτιμονιά. Κλείσε λοιπόν αυτό το ζήτημα και σταμάτα οποιαδήποτε αναφορά σε αυτό.
2. να του πεις ότι εκτιμάς που σου ανοίχτηκε και μοιράστηκε όσα τον βασανίζουν, κατανοείς το πώς μπορεί να νιώθει, αλλά πως χρειάζεται να αποφασίσει πλέον χωρίς τη δική σου συνδρομή και πως δεν είσαι διατεθειμένη να δώσεις κι άλλη παράταση. Τόνισε τα όσα έχετε ζήσει και όσα σας ενώνουν και πες του πως μπορείτε να συζητήστε οτιδήποτε νομίζει πως μπορεί να βελτιώσει τη μεταξύ σας σχέση, εάν και εκείνος κρίνει πως αξίζει μια όμορφη συνέχεια και
3. αποστασιοποιήσου λίγο, μπορείς να είσαι χαλαρή και χαμογελαστή, χωρίς πολλά-πολλά φιλιά και χάδια, γιατί αυτή τη στιγμή λειτουργούν σαν μοχλός πίεσης και προς εκείνον και προς εσένα, χωρίς όμως να δίνουν την ευκαιρία να ξεκαθαριστούν τα συναισθήματα και να αλλάξουν οι συνθήκες.

sumfwnw me marina!

Καλησπέρα και ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. Για να ξεκαθαρίσω όμως κάτι πλέον δεν την βλέπει ουτε της μιλάει.Ετσι λέει τουλάχιστον και επειδή ξέρω τι άνθρωπος είναι, θέλω να τον πιστέψω. Είναι σπιτι γιατί θέλει να προσπαθήσει για μας. Αλλά τη μια μέρα θα μου πει κάτι γλυκό και μετά για καμιά βδομάδα θα με έχει γραμμένη. Πρόσφατα έγινε και μάχη μεταξύ μας και δεν μπορώ να πω ότι φέρθηκε και με τον καλύτερο τρόπο...όποτε αναφέρομαι στη συμπεριφορά του μου λέει πως πλέον δεν μπορεί να με δει το ίδιο και εκεί είναι λέει το πρόβλημα. Με πληγώνει πάρα πολύ αυτό..εγώ γιατί να ξεχνάω τα πάντα με την άλλη που εντάξει μπορεί να μην την άγγιξε όπως λέει αλλά δεν ήταν και λιγο ...με πληγώνουν αλλά τα ξεχνάω.. πριν λιγο του είπα ξεκάθαρα πως δεν είναι μονο εκείνος που αποφασίζει για τη σχέση μας...πως ουτε κι εγώ μπορώ να δεχτώ ότι έγινε με την άλλη ..κι εκείνος απαντάει πως τίποτε δεν έγινε με την άλλη και πως εγώ έκανα χειρότερα.
Εχει δίκιο όμως είναι η αλήθεια ...αλλιώς είναι να φιλήσεις και να αγγίξεις τον άλλον κι αλλιώς απλώς να μείνετε μονο στα λόγια και στις αγάπες..που κι αυτά βέβαια πληγώνουν..απο την άλλη πάλι κάποια άλλη στιγμή του είπα το εξής: ότι θα τον περιμένω όσο χρόνο κι αν χρειαστεί γιατί ο κάθε άνθρωπος μέσα σε αυτή την οικογένεια πρέπει να αισθάνεται άνετα να περνάει τις φάσεις του σαν άνθρωπος χωρίς να φοβάται μήπως τον κατακρίνουν ή τον απορρίψουν..εγώ και τα παιδιά είμαστε η οικογένειά του και δε θέλω να νιώθει άσχημα μέσα σε αυτήν..θέλω να τον δεχόμαστε(κυρίως εγώ) όπως νιώθει αυτή τη στιγμή..και να του δίνουμε το χρόνο και το χώρο που θέλει..δεν ξέρω αν σκέφτομαι λογικά ή όχι..δεν ξέρω πλέον τι είναι σωστό και λάθος..ξέρω όμως ότι δεν έχω μια ξεκάθαρη στάση απέναντί του..πότε έτσι ποτε αλλιώς..αλλά το ίδιο συμβαίνει και με εκείνον..τη μια μέρα σε προσωπική μας στιγμή(και μονο τότε!!) θα μου πει ότι μαγαπάει και την επόμενη μέρα το ίδιο τροπάρι...

Πραγματικά μια τρίτη γνώμη θα με βοηθουσε πάρα πολύ. Δεν μιλάω σε κανένα δικό μου άτομο για όλα όσα περνάω και ειλικρινά δεν ξέρω αν λειτουργώ σωστά ή όχι. Αν τον πιέζω πολύ ή όχι..αν έχω δίκο ή άδικο..τίποτα..απλώς λειτουργώ με βάση τη λογική μου και τη διαίσθησή μου..αλλά και πάλι δεν βλέπω πρόοδο..μήπως πρέπει να πάψω να έχω σαν στόχο να φτιάξουμε τη σχέση μας και να τον αφήσω όποτε αποφασίσει και ό,τι αποφασίσει; Σαφώς και έχω ήδη απομακρυνθεί κάπως και κοιμόμαστε χωριστά(μια νύχτα μονο προς το παρόν) και λέω να μείνω σταθερή σε αυτό.

εγω συμφωνω με οσα σου ειπε η μαρινα.
οσο τον αφηνεις να αποφασισει οτι θελει, οποτε θελει, αφενος υιοθετεις σταση ενοχης, αφετερου του ανοιγεις τον δρομο να κανει δοκιμες εκ του ασφαλους. εφοσον ενοχοποιησε εσενα κι εφοσον το δεχτηκες, να μην εισαι καθολου σιγουρη οτι δεν την βλεπει.

ΚΑΙ ΚΕΡΑΤΑΣ ΚΑΙ ΔΑΡΜΕΝΟΣ (ΕΣΥ)
αχ αντρες! τετοια κανουν και μετα γινομαστε εμεις σκυλες
πρωτον δεν τα λενε ποτε αυτα... οσο καλα και εαν ειστε οση κριση ειλικρινιας σε πιασει
δευτερον καλα του εκανες ειδες τι τραβας τωρα?
καλη τυχη!

Κερατου δε νιώθω η αλήθεια..δαρμένη ίσως..το πως τα πάμε; Μαύρα χάλια...εχθές πήραμε έναν φίλο του να του ευχηθουμε κι επειδή μιλήσαμε 5 λεπτά ενώ εκείνος μαζί του μιλησε ένα λεπτό σηκώθηκε τσατισμένος και πήγε να κοιμηθεί στο σαλόνι αφου μου την είπε πρώτα. Και σήμερα πάλι γύρισα απο τη δουλειά κι επειδή είχα κλειστό το κινητό λογω μπαταρίας αρχίσαμε πάλι να λογομαχουμε, να μου ζητάει το λογο που μιλησα παραπάνω στο φίλο του, να λέει πως επειδή τότε δεν είχε τα μάτια του ανοιχτά τώρα πρέπει να τα έχει και καταλήξαμε πάλι σε καυγά,πήγε ακόμη μια φορά να χειροδικήσει και του την είπα, και στο τέλος του ζήτησα να φυγει γιατί δεν αντέχω άλλο. Με ρώτησε αν το εννοώ ,έφυγε και όπως τόνισε δε θα υπάρχει επιστροφή.
Η αλήθεια κουράστηκα με όλη αυτή την συμπεριφορά..κουράστηκα..δε ν ξέρω αν θέλω να γυρίσει..κι αν γυρίσει θα συνεχίσουμε τα ίδια..το ξέρω...το γεγονός ότι νιώθω ηρεμη και καλύτερα τώρα που έφυγε είναι καλό;; Μήπως δεν τον θέλω αρκετά; Νιώθω λιγάκι απελευθερωμένη..όχι πως δεν τον αγαπώ και δεν τον νοιάζομαι (που είναι τώρα, αν θέλει να έρθει να ξαπλώσει στο κρεβατι μας , στα ζεστά, να φάει το φαγητό του ..)αλλά νομίζω πως δε θέλω πίσω τον άνθρωπο στον οποίο έχει μεταμορφωθεί τώρα...και αυτό που με εκνευρίζει είναι πως όταν αναφέρεται στη δική μου ιστορία και τολμήσω να πω εγώ κάτι για τα δικά του μου πετάει κάθε φορά <<τώρα μιλάμε για τα δικά σου! γιατί αναφέρεις τα δικά μου;>>