ΚΑΛΩΣ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑ!ΝΑ ΣΑΣ ΣΥΣΤΗΘΩ!

Καλημέρα και καλή Κυριακή σε όλους!
Μόλις προχθες ανακάλυψα το forum και μετα από μια προσεχτική μελέτη των διαφορων post ένιωσα ειλικρινά ανακουφισμένη καθώς σε πολλούς από από εσας βλέπω κομματια του ιδιου μου του εαυτού!;)
Νοιωθω πραγματικά χαρούμενη που σας βρηκα!
Μεσα λοιπον στα πλαίσια αυτου του τροποντινα ηλεκτρονικού group-therapy θα ήθελα να σας συστηθώ και να κανω και γω την δική μου καταθεση ψυχης.
Το προβλημα μου ξεκίνησε πριν από αρκετά χρονια(τωρα είμαι 25).
Τα συμπτώματα που κατα καιρους αντιμετωπιζω είναι συχνές εναλλαγές την διαθεσης(με κυριαρχο συναισθημα την καταθλιψη),υπέρμετρο αγχος και όχι τοσο συχνα κρίσεις πανικού.
Η φαρμακευτική αγωγη που ακολουθώ(seroxat,zyprexa,lexotanil) μπορω να πω οτι με βοηθάει να \'\'κρατιεμαι\'\' καπως καλύτερα.
Γενικότερα βρισκομαι σε ένα μεταβατικό σταδιο της ζωης μου καθότι τελειωνω(επιτελους!) το πανεπιστημιο το οποιο είχα εγκαταλειψει για πολλα χρονια.
Αυτη την περιοδο λοιπον πηγη αγχους για μενα αποτελει το γεγονος οτι σε κανα χρονο απο σημερα που θα χω(ελπιζω) παρει το πτυχιο μου,θα πρεπει και πάλι να βγω στην αγορα εργασιας.Η οικονομική κατασταση των γονιων μου θα μου επετρεπε να ζω χωρις να εργαζομαι(ισως οχι με μεγαλη ανεση βεβαια) ομως δυστυχως οι γονεις μου απο τους οποιους ειμαι ολοκληρωτικα εξαρτημενη οικονομικα δεν συμφωνουν.
Αυτη την αποστροφη μου για εργασια την αποδιδουν σε φυγοπονια και οχι στο προβλημα μου.
Γενικοτερα τις περιοδους που δεν εχω υποχρεωσεις(βλεπε καταληψεις,διακοπες κλπ) μπορώ να πω οτι είμαι ιδιαιτερα ηρεμη και τα συμπτώματα μου σχεδον εξαφανιζονται.
Απο αυριο ξεκιναμε τα μαθηματα στη σχολη(μολις τελειωσε η εξεταστική μας) και αυτό που με παρηγορεί είναι ότι σε 2 μήνες ερχονται οι διακοπές των Χριστουγεννων!
(το να διαβαζω δεν με αγχώνει παντως ιδιαιτερα,απλα βαριεμαι ελεινα την παρακολουθηση καθως και τα μεσα μαζικης μεταφορας-εχω παθει κανα δυο φορες κριση πανικου στο μετρο)
Εσεις πιστευετε απο τα λιγα που σας ειπα για μενα οτι η εργασια θα με βοηθουσε η να την αποφύγω?(αν με παιρνει βεβαια-που μαλλον δεν με παιρνει:( ...
Εσεις εργαζεστε και πάνω σε ποιο αντικείμενο?
Αυτα τα ολιγα για μενα,τα λεμε σύντομα!
Να είστε όλοι καλά!!!:)

Ιωαννα καλώς όρισες,

εγώ προσωπικά πιστεύω ότι αν ασχοληθείς με κάτι το οποίο σου αρέσει και ανταποκρίνεται στο αντικείμενο των σπουδών σου, θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις το πρόβλημα. Αν βρεις μια δουλειά μόνο και μόνο για βιοποριστικούς λόγους η οποία δεν θα έχει ενδιαφέρον, θα σε αγχώνει και θα σε προβληματίζει διαρκώς. Πάντως δεν πρέπει να αγχώνεσαι, τελείωσε πρώτα τη σχολή και δες το θέμα αργότερα με ψυχραιμία. Εμένα πάντως η δουλειά μου (ειμαι τραπεζικός) ενώ στην αρχή με ενθουσίαζε τώρα μετά από 12 χρόνια έχω αρχίσει να κουράζομαι. Δες το θεμα της εργασίας από τηνν θετική πλευρά (αισθάνεσαι ότι προσφέρεις κα΄τι στο κοινωνικό σύνολο, αμοίβεσαι, και εξασφαλίζεις ως ενα βαθμό την οικονομική σου ανεξαρτησία). Ολα είναι θέμα επιλογών και τρόπου σκέψης. Αλήθεια πες μου χρησιμοποιείς τα φάρμακα για πόσα χρόνια? Δοκίμασες να τα κόψεις? Φιλιά

παιδια σας ευχαριστώ πολυ για τις απαντήσεις σας!
οντως το αγχος μου σχετικα με τη δουλεια είναι λίγο προωρο αλλά πιστεύω οτι οφειλεται αφενος στο αγχος των γονιων μου σχετικά με το την επαγγελματική μου αποκατάσταση(κοινως με εχουν προιξει-γενικα ειναι υπεραγχώδεις για τα παντα) και αφεταίρου στο γεγονός οτι σπουδαζω ενα αντικείμενο που δεν μου αρεσει καθόλου παρολο που τελευταια τα παω καλουτσικα στις σπουδες.
demetrios38 είχα δοκιμασει να μειωσω τα φαρμακα 2 φορες αλλα το μονο που καταφερα ηταν η επιδεινωση της ψυχολογικής μου καταστασης :(
ισως να το δοκιμασω παλι αργοτερα οταν θα νοιωσω πιο δυνατη.θέλω να νοιωσω πρώτα οτι παταω πιο γερα στα πόδια μου!
τα λεμε συντομα
φιλια!

demetrios38 kai BNW24 ξεχασα να σας ρωτησω στο παραπάνω μου post τι ειδους ψυχολογικο προβλημα αντιμετωπίζετε η αντιμετωπισατε παλιοτερα εσεις?
παίρνετε η πηρατε ποτε καποια φαρμακα?

c you soon!;)

Καλωσήρθες Ιωάννα!

Να πω ότι οι γονείς σου έχουν δίκιο, όσο και αν έχεις την οικονομική ευχέρεια να μην εργάζεσαι μόνο κακό κάνει στον οποιονδήποτε, πόσο μάλλον σε εσένα που είσαι \"ευαισθητούλα\" όπως είμαστε όλοι εμείς που έχουμε αγχοτικά προβλήματα.

Η εργασία θα σου κάνει καλό όσο δε φαντάζεσαι, είναι πολύ γνωστό ότι μία από τις καλύτερες θεραπείες είναι η εργασιοθεραπεία και αυτό μπορούν να στο επιβεβαιώσουν όλοι ανεξαιρέτως αν έχουν πρόβλημα ή όχι. Μην την φοβάσαι καθόλου, ούτε να το σκέφτεσαι και να αγχόνεσαι! Θα δεις ότι όσο θα εργάζεσαι τόσο θα σου αρέσει.

Είμαι 26 αλλά εργάζομαι από τα 20 μου (από τα 18 σαν φαντάρος) και η εργασία μου έχει κάνει πολύ καλό στο άγχος, με έχει απο-ευαισθητοποιήσει από πολλά πράγματα. Είμαι σίγουρος ότι το ίδιο θα κάνει και για σένα.

Καλή τύχη,
Γιάννης.

Με την ευκαιρία του καλωσορίσματος της Ιωάννας, να κάνω και εγω την επανεμφάνισή μου .

Γειά σας παιδάκια και καλώς σας ξαναβρήκα!

Οσο δύσκολα και αν μας φαινονται τα πράγματα στην δουλιά αναμφισβήτητα ειναι μια εμπειρία που μας δίνει μεγάλες δυνατότητες για την πολυπόθητη οικονομική μας ελευθερία.

Σημασία δεν έχει ποια εργασία κάνουμε , αλλά πως την κάνουμε (με μεράκι, ενδιαφέρον, φιλότιμο , με διεκδίκηση αλλά και με χιούμορ).

Και η πιο ταπεινή δουλιά μας προσφέρει πολλές δυνατότητες.

Επειδη δεν ειμαι απο τους τυχερούς που έχουν κάνει το χόμπυ τους επάγγελμα , έχω αποφασίσει ότι θα χρησιμοποιώ την εργασία μου για να κάνω το χόμπυ μου και για να έχω τα πράγματα που μου αρέσουν . Αυτό με βοήθησε να αντιμετωπίσω την εργασία με λιγότερο άγχος και να έχω ευελιξία στα διάφορα επαγγέλματα που κατά καιρούς κάνω.

Ιωάννα μου, το θετικό απο όλες τις δουλιές ειναι οι οικονομικές απολαβές τους. Αν το δούμε και σαν εμπειρία να γνωρίσουμε και άλλους διαφορετικούς ανθρώπους μεγαλώνεις τα θετικά , αν το δεις και σαν εμπειρία ζωής, σαν ενα σκαλοπάτι για κάτι καλύτερο για σένα, θα νοιώσεις χρήσιμη. ΑΝ βάλεις και λίγο χιούμορ στη καθημερινή μουντίλα του γραφείου , θα αλλάξεις διάθεση.

Και όπως λέει ένας αγαπημένος μου : Απο την εργασία , κράτα το καλυτερο: την άδειααααααααααααα!

Σας ευχαριστω πολύ όλους σας για τις απαντησεις.
τελικά πιστευω οτι θα την παλεψω με το ζητημα της δουλειας οταν με το καλο ερθει η ωρα!
προς το παρον την παλευω με τη σχολη...
μολις πηγα πρωτη μερα για μαθημα σημερα μετα απο 5 μηνες καταληψεων-εξεταστικης και τα πραγματα δεν ηταν τοσο τραγικα...
πηγε να μου ερθει μια καταθλιψουλα και μια μινι κρισουλα πανικου αλλα... δεν τους αφησα να πιασουν χωρο μεσα μου...
και την εκαναν με ελαφρα πηδηματακια:P
να ειστε πάντα ολοι καλα
φιλακια!

iwanna μου καλώς ήρθες και από εμένα!:)

Και εγώ θεωρούσα γολγοθά το θέμα της δουλειάς όταν τέλειωσα τις σπουδές μου , δεδομένου ότι πέραν της κατάθλιψης και των κρίσεων πανικού , είχα και την αγοραφοβία (εξού και τα seroxat που ξεκίνησα στα 22 μου.......τώρα είμαι 34!)

Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκίνησα την πρώτη μου δουλειά , μετά από διάστημα αναζήτησης.......τις πρώτες δύο εβδομάδες ένιωθα σκατά! Ήθελα να φύγω.......Αποφάσισα όμως να δώσω 2 εβδομάδες στον εαυτό μου, μιας και σκεφτόμουν ότι κάθε αλλαγή στη ζωή μου σε εμένα έχει ψυχολογικό αντίκτυπο 3 φορές περισσότερο από έναν άνθρωπο που δεν έχει ψυχολογικά προβλήματα.....
Τελικά όλα μπήκαν σε ομαλή ευθεία, μιας και σιγά-σιγά μαθαίνεις το νέο σου περιβάλλον και περιορίζεις το άγχος , δεδομένου ότι αρχίζουν να σου τραβάνε την προσοχή σου τα άτομα, οι υποχρεώσεις σου, το νέο σου αντικείμενο και ξεχνάς τις φοβίες σου.......;);)

Σταδιακά έχω αλλάξει μέχρι τώρα 4 καθημερινές εργασίες , χωρίς να με φοβίζουν οι αλλαγές, πηγαίνοντας κάθε φορά σε κάτι που θεωρώ καλύτερο και ανώτερο για εμένα. Η τωρινή μου δουλειά ίσως φαντάζει άπιαστο όνειρο για όσους ξεκινάνε τώρα μιαν αγωγή ή ψυχανάλυση για να αντιμετωπίσουν την αγοραφοβία τους, αλλά χαίρομαι που είμαι μια από τις υπαρκτές αποδείξεις ότι με την κατάλληλη αντιμετώπιση μπορεί να υπάρξει δημιουργική αντιμετώπιση των κρίσεων πανικού και της αγοραφοβίας.
Στα 22 μου έφτασα σε σημείο να μην μπορώ να βγω έξω από την πόρτα μου, μιας και μόλις έκανα ένα βήμα με έπιαναν με τη μία οι κρίσεις και τα συμπτώματα της αγοραφοβίας.......
Σήμερα δουλεύω σε χώρο που έχει να κάνει με εμπορική διαχείρηση, πολύ κόσμο, πολλές υποχρεώσεις και νιώθω χαρούμενη που μπορώ να απολαμβάνω εκδηλώσεις που πριν 6 χρόνια δεν θα μπορούσα να συμμετέχω. Το Σάββατο που μας πέρασε (μιας και το έφερε η κουβέντα.....) πήγα μόνη μου στην έκθεση Εικόνα και ήχος στην Helexpo.......ανέμελη σε τόσο κόσμο , κάτι που έχω κάνει πολλές φορές την τελευταία πενταετία!

Ιωάννα μου χαλάρωσε και ενώ σίγουρα εμπόδια θα υπάρξουν θα βρεις στο τέλος το δρόμο σου!:):)

Black Rose που ήσουνα???:P:P:P
Σου έβαλα απουσίες........θα μείνεις στην ίδια τάξη!!!!!!!!:):D

Αγαπημένα μου διαδικτιακα φιλαρακια καλημέρα!
είμαι μολις λιγες μερες στο forum και σας νοιώθω ήδη δικους μου!;)
Ολγα μου σε ευχαριστώ πολύ το μηνυμα σου μου εδωσε απίστευτο κουραγιο!
Το κινητρο που με ωθησε να γραψω σημερα είναι το ότι θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας καποιες...φιλοδοξιες μου οι οποιες ειναι εντελως ασχετες με το αντικειμενο των σπουδων μου.
Τα τελευταια χρονια γραφω καποια αυτοτελή κειμενακια,ενα απο τα οποία σας παραθετω παρακάτω.
Δεν τα εχω δειξει παρα μόνο σε φίλους και στην οικογενεια μου.Θα με ενδιεφερε να τα δημοσιευσω μια μέρα σε κάποια εφημεριδα η λογοτεχνικό περιοδικό,δεν ξερω ομως ποια \'\'πορτα\'\' να χτυπήσω και από την άλλη δεν ξέρω πόσο \'\'δυνατα\'\' είναι αυτα τα κειμενα.
Θα χαρώ να μου πειτε την αποψη σας για το παρακάτω κειμενο.Ασχολειται κανείς από σας με συγγραφη η δημοσιογραφία?Γνωρίζετε κάποια εφημερίδα/περιοδικο οπου \'\'χωρανε\'\' τετοιου τύπου κείμενα?


\'\'Το κελί μου είναι μικρό και με χωράει ίσα ίσα.Κουλουριάζομαι.Οι σκέψεις μου στριμώχνονται και αυτές μεσ\'το κεφάλι μου.Αλλες μένουν στη μέση ανολοκλήρωτες,αλλες οδηγούν στην απόγνωση.
Λες και υπάρχει ένας δήμιος μεσ\'την ψυχή μου που με μαστιγώνει αλύπητα.Πεινάω,κρυώνω,φοβα� �αι...
Ψαχνω απεγνωσμένα να βρω λίγο φως μα το κελι μου είναι στα υπόγεια και δεν μου αφήνει τετοια περιθώρια.Μπαλατζάρω αναμεση στην τρέλλα και τη θέληση για ζωη...
Μα ξάφνου κάπου εκει στο ζενιθ του εφιάλτη μου ξυπνάω απότομα.Το περιβάλλον είναι γνώριμο και αγαπημένο.
Το καλοριφερ είναι στο φουλ,γυρω μου βρίσκονται λατρεμένα πρόσωπα και μια ζεστή κούπα καφέ με περιμένει...
Ανοίγω διάπλατα τα παράθυρα και το δωμάτιο πλημμυρίζει φως και χρώματα.Πίνω μια γουλιά καφέ και κλείνω το μάτι στον εσωτερικό μου δήμιο με ενα ύφος υπεροχής!
\'\'Δεν θα σε χρειαστώ σήμερα\'\' του λέω και ανάβω το πρώτο τσιγάρο της ημέρας...

iwanna

καταπληκτικό το κειμενάκι σου!!!Πολύ αισιόδοξο..!!!Αφυπνίζει σίγουρα όποιον το διαβάσει...:D

Συνέχισε...!!!!!

φιλικά
demi

να σαι καλα demi :)
χαιρομαι πολυ που σου άρεσε!
σε ευχαριστώ ειλικρινά για τα καλά σου λόγια!:)

καλημέρα!
ξερει κανείς κάποιο καλό βιβλίο σχετικά με τις συναισθηματικές διαταραχες καθως και από που μπορώ να το αγοράσω?
συγκεκριμένα με ενδιαφέρει η \'μεταιχμιακή διαταραχή της προσωπικότητας\' καθότι αυτή είναι η διάγνωση της αρρώστιας μου.
έχω διαβασει κάποια πραγματα στο internet αλλά θα ήθελα να διαβάσω κάτι πιο εμπεριστατωμένο...
αλήθεια αντιμετωπίζει κανείς από εσας τετοιο πρόβλημα?

Ιωαννα τι ακριβως εχεις? Ποια ακριβως ειναι η διαγνωση? Γιατι νομιζω απο οτι ειχα διαβασει οτι η μεταιχμιακη διαταραχη της προσωπικοτητας εμπεριεχει διαφορα που δε νομιζω να τα εχεις ολα... Τι ακριβως σου ειπε? Ψυχοθεραπεια χρειαζεται σε αυτη τη περιπτωση, φαρμακευτικη αγωγη η και τα δυο?

εσβησα την προηγουμενη δημοσιευσή μου γιατι περιείχε πολλους επιστημονικούς ορισμούς που μπερδεύουν καμια φορα...
spyro το προβλημα μου το αντιμετωπιζω με ψυχοθεραπεια σε συνδυασμο με φαρμακευτικη αγωγη...
σιγουρα και δεν εχω ολα τα συμπτωματα της μεταιχμιακης διαταραχης,εχω μονο ορισμένα από αυτα.
παντως τοσο τα φαρμακα οσο και η θεραπευτρια μου έχουν κανει καλη δουλεια ;)
μην σε φρικαρει ο ορος...την παλευω παντως;)

Ιωάννα μου ωραίο το κείμενό σου!;) Αν το δουλέψεις και το ολοκληρώσεις με τη μορφή βιβλίου με θεματικό αντικείμενο τις ψυχολογικές αναταράξεις ενός ατόμου που η υγεία του έχει κλονιστεί στα έγκατά της και αναζητά με πολλαπλούς τρόπους την ίαση στο δύσκολο κοσμικό κοινωνικό προφίλ όπως επικρατεί στις μέρες μας.........μάλλον οι εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ θα δείξουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον- μιας και από όσα έχω δει στην βιβλιογραφία τους φιλοξενούν τέτοιου είδους συγγραφικούς τίτλους..............


ΦΙΛΙΑ!!!:!;);)

Ολγα μου σε ευχαριστώ ειλικρινά για τις πληροφορίες που μου έδωσες σχετικά με τις εκδόσεις \'ΔΙΟΠΤΡΑ\'.θα τις αξιοποιησω όταν έρθει η ώρα σίγουρα!!!
κρίνοντας από τις απαντήσεις που έχεις δώσει τοσο σε μένα όσο και σε αλλους έχω καταλάβει ότι είσαι μια από τις μεγαλύτερες ψυχούλες του forum!!!
σου εύχομαι ολόψυχα να σαι πάντα καλά και να συνεχίσεις να μοιράζεσαι (εντος και εκτος forum) αυτά τα όμορφα συναισθήματα που έχεις μέσα στην ψυχή σου!

spyro επειδή χθες μπορεί να σου άφησα κάποια ερωτηματικά σχετικά με το είδος του προβλήματος μου ηθελα να σου πω
οτι τα κυρίαρχα και μόνιμα συμπτωματα που έχω (απο όλα αυτα που χαρακτηρίζουν την μεταιχμιακή διαταραχή) είναι το αγχος και η κατάθλιψη η οποία καμια φορά μου το γυρνάει σε διπολικό...
να σαι καλα
ιωαννα

Ιωάννα μου νά\'σαι καλά βρε! :)
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...;)
Μου αρέσει η παρέα σας - γι\'αυτό και μοιράζομαι τόσο ανοιχτά τα συναισθήματά μου! Χαίρομαι που έχει εκτιμηθεί από πολλούς, η μέχρι τώρα στάση μου.
Βέβαια ως άνθρωπος και εγώ έχω και τα ελαττώματά μου , αλλά και τις αδυναμίες μου..........:)
What ever...........;)

Καλημέρα σε όλους-όλες!
Αποφάσισα να ξαναγράψω μετά από αρκετές μέρες για να μοιραστώ μαζί σας τα άγχη που με βασανίζουν τελευταία...
όπως έχω αναφέρει παραπάνω είμαι φοιτητρια στο πτυχίο...
αυτό που με βασανίζει πραγματικά είναι η παρακολούθηση των μαθημάτων...κατά τη διάρκεια των διαλέξεων νοιώθω μονίμως ΑΓΧΩΜΕΝΗ,ΘΛΙΜΜΕΝΗ,ΒΑΡΙΕΣΤΗ ΜΕΝΗ...
Αυτό το άγχος και η θλίψη μου πιστεύω ότι οφείλονται κυρίως στο γεγονος οτι δεν εχω παρέες στη σχολή...οπότε καταλαβαίνετε την αμηχανία και τη μοναξιά που νοιώθω κυρίως την ώρα του διαλλείματος...
Βασικά εντός σχολής έχω έναν πολύ καλό φίλο,με τον οποίο πέρσι κάναμε φοβερή παρέα(αιώνιος φοιτητής και κείνος σαν και μένα),αλλά δυστυχώς φέτος έχει ψιλοεγκαταλείψει το πανεπιστήμιο οπότε τον βλέπω σπάνια:(
Εκτός σχολής δεν μπορώ να πω ότι είμαι το πρότυπο της κοινωνικότητας ούτε όμως και αντικοινωνική.\'Εχω λίγους αλλά καλούς φίλους/φίλες με τους οποίους περνάω όμορφα!
Σε κάνα χρόνο λογικά θα έχω πάρει το ρημάδι το πτυχίο οπότε θα μου φύγει ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου...τότε ομως θα αρχίσουν άλλα βάσανα όπως αυτό της εύρεσης δουλειάς και φυσικά της προσαρμογής-κοινωνικοποίησης και καταξίωσης μου εκεί...
Τελικά ρε παιδιά ίσως δεν φταίει μόνο η σχολή...έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τη μοναξια,το αγχος,την κατάθλιψη τα \'κουβαλάω\' καθημερινά μέσα μου και απλα υπό την επίρροια κάποιων ψυχοπιεστικών συνθηκών(σχολή,δουλεια..κλπ ) έρχονται στην επιφάνεια...
Σας αφήνω τώρα γιατί μόνο στην ιδέα ότι την δευτέρα θα πάω σχολή με πιάνει ένας κόμπος...ένας κόμπος που δεν ξέρω ειλικρινά πως,πότε και αν θα φύγει....

Χθες πέρασα όλη τη μέρα στο νοσοκομείο.Είχε φριχτούς πόνους στο έντερο η μητέρα μου και διάφορα άλλα συνεπακόλουθα...
Σήμερα θα πάμε στη μικροβιολόγο να κάνει μια λίστα από εξετάσεις.
Αρρώστησαν προσφατα με καρκίνο κάποια συγγενικά μου πρόσωπα και έχω τρομοκρατηθεί μην είναι κάτι παρόμοιο και της μητέρας μου.
Πλέον...όλα τα άγχη και οι φόβοι μου,μου φένονται τόσο μα τόσο ανυπόστατα μπροστά σε αυτό το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΥΠΑΡΚΤΟ πρόβλημα...

Ιωάννα καλημέρα.

Εύχομαι όλα να πάνε καλά με τη μητέρα σου και οι εξετάσεις να δείξουν πως δεν υπάρχει τίποτα το σοβαρό στην υγεία της. Κι εγώ έχω κάποια συγγενικά πρόσωπα που έχουν καρκίνο και ίσως γι\'αυτό ένιωθα τόσο έντονα τελευταία ότι θα πάθω κάτι κακό. Προσπάθησε όμως να μην επηρεάζεσαι από αυτό και να είσαι αισιόδοξη! Όλα θα πάνε καλά. Θα περιμένω νέα σου.

Νικολέτα

Quote:

---

Originally posted by BNW24
Ιωάννα, ο ψυχίατρος μου είχε διαγνώσει κοινωνική φοβία όταν πήγαινα λύκειο και είχα πάρει σεροξάτ για 6 μήνες. Πιστεύω οτι με τα χρόνια η κοινωνική φοβία έχει μετατραπεί σε κοινωνικό μίσος με αποτέλεσμα να έχω πολύ συχνά νεύρα που δεν παλεύονται. Άν όμως κρίνω απο τις φάτσες των άλλων ανθρώπων, δεν είμαι ο μόνος που νιώθω έτσι. Όταν κάποιος με νευριάσει συνήθως δεν το εκδηλώνω και βράζω μέσα μου προσπαθώντας να κρύψω τα συναισθήματά μου. Το καλύτερο φάρμακο θα ήταν εκείνο που θα μου έδινε το θάρρος να τσακώνομαι.

---

Εγώ αν και όταν νευριάζω εκδηλώνω το θυμό μου, δυστυχώς όμως αυτό μου κάνει πολύ κακό τον τελευταίο καιρό. Δηλαδή αντί να τα λέω και να ξεθυμαίνω, εγώ αντίθετα χαλιέμαι. Δε ξέρω γιατί, ίσως γιατί βαρέθηκαν τις συγκρούσεις!

Quote:

---

Originally posted by iwanna
Καλημέρα σε όλους-όλες!
Αποφάσισα να ξαναγράψω μετά από αρκετές μέρες για να μοιραστώ μαζί σας τα άγχη που με βασανίζουν τελευταία...
όπως έχω αναφέρει παραπάνω είμαι φοιτητρια στο πτυχίο...
αυτό που με βασανίζει πραγματικά είναι η παρακολούθηση των μαθημάτων...κατά τη διάρκεια των διαλέξεων νοιώθω μονίμως ΑΓΧΩΜΕΝΗ,ΘΛΙΜΜΕΝΗ,ΒΑΡΙΕΣΤΗ ΜΕΝΗ...
Αυτό το άγχος και η θλίψη μου πιστεύω ότι οφείλονται κυρίως στο γεγονος οτι δεν εχω παρέες στη σχολή...οπότε καταλαβαίνετε την αμηχανία και τη μοναξιά που νοιώθω κυρίως την ώρα του διαλλείματος...
Βασικά εντός σχολής έχω έναν πολύ καλό φίλο,με τον οποίο πέρσι κάναμε φοβερή παρέα(αιώνιος φοιτητής και κείνος σαν και μένα),αλλά δυστυχώς φέτος έχει ψιλοεγκαταλείψει το πανεπιστήμιο οπότε τον βλέπω σπάνια:(
Εκτός σχολής δεν μπορώ να πω ότι είμαι το πρότυπο της κοινωνικότητας ούτε όμως και αντικοινωνική.\'Εχω λίγους αλλά καλούς φίλους/φίλες με τους οποίους περνάω όμορφα!
Σε κάνα χρόνο λογικά θα έχω πάρει το ρημάδι το πτυχίο οπότε θα μου φύγει ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου...τότε ομως θα αρχίσουν άλλα βάσανα όπως αυτό της εύρεσης δουλειάς και φυσικά της προσαρμογής-κοινωνικοποίησης και καταξίωσης μου εκεί...
Τελικά ρε παιδιά ίσως δεν φταίει μόνο η σχολή...έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τη μοναξια,το αγχος,την κατάθλιψη τα \'κουβαλάω\' καθημερινά μέσα μου και απλα υπό την επίρροια κάποιων ψυχοπιεστικών συνθηκών(σχολή,δουλεια..κλπ ) έρχονται στην επιφάνεια...
Σας αφήνω τώρα γιατί μόνο στην ιδέα ότι την δευτέρα θα πάω σχολή με πιάνει ένας κόμπος...ένας κόμπος που δεν ξέρω ειλικρινά πως,πότε και αν θα φύγει....

---

Εμένα δυστυχώς αυτός ο κόμπος εμφανίζεται στη σκέψη ότι αύριο θα έχω δουλειά!! Δυστυχώς είμαι από τους ανθρώπους που η δουλειά του είναι οικογενειακή και επομένως έχω να κουβαλάω τα μούτρα και τις απαιτήσεις 24 ώρες στην πλάτη μου. Μόνο όταν πάω σπίτι μου (μένω σε άλλο διαμέρισμα από τους γονείς μου αλλά στην ίδια πολυκατοικία) μπορώ να βρω τον χώρο μου και να ψιλοηρεμήσω.
Ήθελα να σε ρωτήσω. Έχεις κάποια ψυχοθεραπευτική σύμβουλο ή παίρνεις μόνο τα χάπια αυτά που μας λες?

Νικολέτα μου σε ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον και τις ευχες σου!Απο οτι μας ειπε η μικροβιολογος σε 3 μερες θα εχουμε νεα.Θα σας ενημέρωσω παντως οπωσδηποτε.Ας ελπισουμε οτι θα χω να σας πω ευχαριστα αν και εξακολουθω να είμαι απαισιοδοξη...
ALLAGI οσων αφορα το θεμα της θεραπειας μου πηγαινω στην γιατρο μου στο ικα και μου γραφει τα φαρμακα αλλα επειδη εκει η συνεδρια ειναι δεκαπενταλεπτη οταν νοιωθω την αναγκη την παιρνω τηλεφωνο και με βλεπει και ιδιωτικα στο ιατρειο της.

πολυ αισιοδοξα οσα εγραψες ιωαννα μου....καλωσηρθες και εσυ!!και σε σενα ευχομαι καλα χριστουγεννα,με υγεια και δυναμη....

χαιρομαι κοπέλα μου που σου άρεσε το κειμενάκι μου.
διαβασα στο αλλο thread το ποιημα σου!ηταν πραγματικά καταπληκτικό!συνέχισε να γράφεις!
και γω όταν \'καταθέτω\' την ψυχή μου στο χαρτί νοιώθω πολύ όμορφα!
από ότι καταλαβα περνας μια πολυ δυσκολη φαση...
δεν ξέρω αν αυτό σε παρηγορει αλλα ετσι ένοιωθα και γω το καλοκαιρι για 3 ολοκληρους μήνες και τώρα είμαι πολύ μα πολύ καλύτερα!νοιώθω άλλος άνθρωπος!σαν να ξαναγεννήθηκα!
δεν ξέρω τι συνέβαλλε σε αυτό.ίσως απλά έγινε ένα \'κλικ\' μέσα μου...ίσως το ότι πήρα αγαπη από δικους μου ανθρώπους,ίσως το ότι γνώρισα έναν ανθρωπο που για μένα σημαίνει πολλά...
πάντως το βέβαιο είναι ότι με στηρίξατε και με στηρίζετε όλοι σας εδώ μέσα!σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!!!
Σας εύχομαι ολόψυχα να έχετε χρόνια πολλά με υγεία, αγάπη και πολλές μα πολλές ευτυχισμένες στιγμές!σας νοιώθω δικούς μου!
όσο για σένα μαυρε βυθέ μου θα περιμένω νέο ποιηματάκι σου αλλα αυτη τη φορα πιο αισιοδοξο!σου έυχομαι ολόψυχα να ξεπερασεις τη φαση και θα την ξεπερασεις καλή μου!θα το δεις!
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ!ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ!
ιωαννα

Το παρακάτω ποιηματακι το είχα γραψει τον Σεπτέμβρη κατά την διάρκεια της τρίμηνης βαθειάς κατάθλιψης που πέρασα..

5/9/2006
\'\'Εξω καλοκαίρι,ο ουρανός καταγάλανος
μα εσύ θωρείς μαύρα κοράκια να τον ξεσκίζουν αλύπητα
Αυτόν και την ψυχή σου.
Πενθείς για το χθες,το σήμερα και το αύριο αναρωτόμενη πότε επιτέλους θα \'ρθει το δικό σου καλοκαίρι...\'\'

Σήμερα νοιώθοντας πολύ καλύτερα από τότε εγραψα το παρακάτω:
31/12/06
\'\'Aναρωτήθηκες κάποτε-πάνε τρεις μήνες θαρρώ-πότε θα έρθει το δικό σου καλοκαίρι.Αναρωτιόσουν μα το ερωτηματικό σου θυμάμαι καλά πως δεν έκρυβε απορία μα την βεβαιότητα πως δεν θα ρθει ποτέ.
Σε ενοχλούσε το καταγάλανο του ουρανού,τα μαυρισμένα κορμιά που απολάμβαναν ήλιο και ζωή,η βουή απο τα τζιτζίκια.
Πάνε τρεις μήνες από τότε...η θάλασσα έπαψε να προσκαλεί κορμιά να την γευτούν,τα τζιτζίκια σώπασαν,έφυγε αυτή η ενοχλητική βουή τους από τα αυτιά σου...
Ηρέμησες.Αρχισες να κοιμάσαι καλύτερα,να βγαίνεις με φίλους,να απολαμβάνεις και πάλι τον πρωινό καφέ με τα τσιγάρα σου,να βάζεις στόχους,να ονειρεύεσαι.
Τώρα πια το μόνο που έμεινε να αναρωτιέσαι είναι πότε θα \'ρθει το επόμενο καλοκαίρι να το χαρείς και προς στιγμήν έρχεται και πάλι η συννεφιά στα μάτια σου...
Οι λιγοστές όμως χειμωνιάτικες ακτίδες αρκούν για να σου ζεστάνουν την ψυχή και να σου στείλουν το μήνυμα ότι το καλοκαίρι ίσως είναι κιόλας εδώ...\'\'

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΤΟ 2007 ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕΣ\'ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

Άντε μπράβο να ανεβαίνει η ομάδα!!!

το καλοκαίρι του 2007 περιμένει στο σταθμό. το τρένο θα περάσει στις 12, θα μπει πρώτη θέση, ας ελπίσουμε στους μη-καπνιστές (για να μην κάνει καμιά πυρκαγιά:)-, και θα αρριβάρει με καπελαδούρα 6 μήνες αργότερα!
ωστόσο έχω μια πολύτιμη πληροφορία να σου δώσω ιωάννα και στους υπόλοιπους εδώ!
προσοχή: ναι μεν, χειμώνας, αλλά αυτή η περίοδος είναι ιδιαίτερα ευεργετική: οι σπόροι στη γη βυζαίνουν τη μάνα τους! ο πατέρας τους ο ουρανός τους ρίχνει χιόνι, βροχή, τους φωνάζει με τον αέρα τώρα που είναι μικροί να κάθονται μέσα, αλλά, μ\' αυτά και μ\'αυτά, οι σπόροι ξεψαρώνουν!
να δείτε που σε ενάμισι μήνα θ\'αρχίσει να γίνεται συνωστισμός από πράσινα φύλλα, μικρούτσικα κλαδάκια, ασήμαντα λουλούδια...
σιγά-σιγά θα μας πάρουν οι μυρουδιές τους....
θα παρασύρουν το καλοκαίρι όλο και πιο κοντά...

καλή χρονιά παιδιά, κάθε καλό σε όλους!

Καλή χρονιά και σε σένα!Να σαι πάντα γερή και δυνατή!
Να \'μαστε όλοι καλά παιδιά!;)

Ιωάννα μου καλή χρονιά και να είσαι πάντα αισιόδοξη, όπως τώρα!! Πολύ όμορφο το ποίημά σου και ευχαριστώ για τις ευχές!!

Νικολέτα

Σ\'ευχαριστώ πολύ Νικολέτα μου!
Χαίρομαι που σου άρεσε το κειμενάκι μου
Να \'σαι και συ πάντα αισιόδοξη και χαρούμενη :)

\'\'Σήμερα αγαπάς την πλάση ολόκληρη.
Σήμερα η ψυχή και το κορμί σου φλέγονται από τον πόθο να ζησουν.
Πετάς προς το άπειρο...
Τρέχεις με διακόσια χωρίς φρένα...
Δεν βλεπεις πια μαύρο παντού παρά μόνο κόκκινο.
Δεν ακούς κραυγές και ουρλιαχτά παρά μόνο τον εκκωφαντικό χτύπο της καρδιάς σου!
Σήμερα στις φλέβες σου δεν κυλάει αίμα παρά μόνο αλκοόλ.
Ξέρεις πως ίσως αύριο προσγειωθείς άσχημα..
Ξέρεις πως ίσως αύριο τρακάρεις μετωπικά με την δυστυχία..
Ξέρεις πως ίσως αύριο να είναι όλα πάλι όπως χθες...
Μα δεν σε νοιάζει γιατί σήμερα πετάς...\'\'

το παραπάνω ποιηματάκι το γραψα την πρωτοχρονιά έχοντας πιεί αρκετά ποτηράκια κρασί...

Γεια σου και παλι ιωαννα μου!!!καλη χρονια σου ευχομαι...ευτυχισμενο το 2007!!!
Συνεχισε να μας δινεις κουραγιο με την αισιοδοξια σου...
Ωραιο το ποιημα σου και πολυ αισιοδοξο και αυτο!!
ολες μου οι ευχες για το καινουργιο ετος...

Να σαι καλά κοπέλα μου!
Τις θερμότερες ευχές μου και από μένα για τη νέα χρονιά!

παιδακιααααα τι μου κανετε?
εγω οκ ειμαι την παλευω ;)
μου λειψατε βρε τοσες μερες!
πραγματικα μου λειψατε!!!

ναι, και μένα μου λείψατε!
τι γίνεται ιωάννα; πώς πάει το διάβασμα;

καλημερα τι-ποτε μου!
το διαβασμα παει εντελως χαλαρα γιατι μαλλον με βαση τις τρεχουσες εξελιξεις(βλεπε καταληψη) η εξεταστικη μας θα μεταφερθει μαζι με αυτη του ιουνιου...θα ναι βεβαια πακετο να δινουμε δυο μηνες σερι:mad: αλλα οκ τουλαχιστον εκμεταλευομαι το οτι καθομαι τωρα και κανω πραγματα που με ευχαριστουν
φιλακια!

:D

παιδακια γεια και παλι...ειπα να σας γραψω για κατι που μου συμβαινει και με ανησυχει τον τελευταιο καιρο...
Απο τα χριστουγεννα και μετα με εχει πιασει μια ακορεστη καταναλωτικη μανια,δεν παιρνω βεβαια ακριβα πραγματα αλλα αν αθροισω το ποσα εχω δωσει απο δω και απο κει θα φρικαρω...παιρνω πχ ενα μπουφαν και ενα ωραιο πουλοβερ και τα καταφχαριστιεμαι...τα φοραω,καμαρωνω κτλ και μετα απο μια βδομαδα max τα εχω βαρεθει οποτε αντε παλι για shoping therapy...βασικα με ανησυχει αφενος γιατι βλεπω το πορτοφολι να αδειαζει ασκοπα(δεν μου τρεχουν και απο τα μπατζακια τα φραγκα...) και απο την αλλη γιατι εχω διαβασει οτι ειναι απο τα κλασικα συμπτωματα της λεγομενης υπομανιακης φασης...
ποια ειναι η αποψη σας?