θα σε ταραζε η αυτοκτονια καποιου;

Φυσικα δεν ξερω αν το εβαλα στη σωστη κατηγορια..

Πριν απο λιγο με πηρε τηλεφωνο το αγορι μου και μου ειπε οτι αυτοκτονησε ο θειος του κολλητου του.τον ξερω τον κολλητο του, και το αγορι μου ειναι πολυ δεμενο με ολη του την οικογενεια..
Τον ακουσα ταραγμενο, μονολογουσε,εβριζε και ισως εκλαιγε λιγο στην αρχη.
Ειπα στη μαμα μου τι εγινε και μου ειπε "ε,κι εσυ τι ταραζεσαι; Ταραζεσαι επειδη ακουσες ετσι το αγορι σου, αλλιως δεν εχεις λογο να επηρεαζεσαι τοσο.ξερεις ποσοι ανθρωποι αυτοκτονουν καθε μερα;" και κατι αλλα τετοια..
Δεν ξερω αν ταραχτηκα γιατι καποιος αυτοκτονησε η επειδη ακουσα το αγορι μου ετσι..ισως και επειδη ξερω τον κολλητο του αγοριου μου και τον συμπαθω πολυ..δεν ξερω..αλλα οτι και να ναι,ο τροπος που το αντιμετωπισε η μαμα μου..αυτη η απαθεια..
Δεν ξερω...

Πιστεύω τίποτα δεν μας συγκλονίζει, τα βλέπουμε όλα σαν τηλεοπτικό σήριαλ και είμαστε κάτι σαν ηθοποιοί όλοι, εκτός από μερικούς που τους βαράνε τον ορό της αλήθειας.

θέλεις να γίνουμε φίλοι; :)

Δεν καταλαβαινω ακριβως τι θες να πεις...

εξαρταται ποιος αυτοκτονησε.

Αν δεν το ξερεις...δεν σου κανει αισθηση το γεγονος οτι ενας ανθρωπος εφτασε σε κεινο το σημειο και γιατι,και τι θα γινει η οικογενεια του..
Δεν λεω να χασεις τον υπνο σου,αλλα εστω προς στιγμην να σου κανει αισθηση...

Δεν πειράζει θα καταλάβεις σε μεγαλύτερη ηλικία.

Ίσως και εγώ έτσι να το αντιμετώπιζα αν δεν ήταν κάποιος γνώριμος μου. Πάντα όμως προσέγγιζα τέτοιου είδους θέματα με περιέργεια και ευαισθησία, είναι γιατί από μικρή είχα μια έλξη προς την ψυχολογία. Η απάθεια και με μένα με κάνει να αισθάνομαι κάπως, σκέψου όμως ότι κάποια άλλη στιγμή, θα είσαι εσύ αυτή που θα συμπεριφερθεί έτσι.

Αν μεγαλώνεις θέλεις να πεις πως γίνεσαι πιο απαθής?

Δεν καταλαβα αυτο με τον ορο της αληθειας..
Οσο για το οτι ολοι ειμαστε απλοι παρατηρητες,συχνα το πιστευω..κι ισως λειτουργουμε καποιες φορες κι ως καθρεφτες με τα συναισθηματα αλλων..δεν ξερω πως να το εξηγησω.

Gypsy, γιατι λες οτι καποια στιγμη θα συμπεριφερθω εγω ετσι;

Με ενοχλει οταν καποιος ειναι απολυτος και απαθης..

Είναι τυχαίο πολλές φορές το πως θα αντιδράσουμε σε μια κατάσταση αν το περιμένουμε η όχι κτλ. εγώ προσωπικά ώρες ώρες έχω μεγάλη απάθεια ίσως λόγω αγωγής. ελπίζω μόνο να σταματήσω να δαγκώνω τα χείλη μου γιατί έχω φάει πολύ από το κρέας μου. σχιζμή της προσωπικότητας η ιδιοφυία και τιμωρία; και η απάντηση να είναι η χημική υποβάθμιση του εαυτού; πιθανο.

Αφηστε που με εχει φοβηθει το ματι μου...κατσικοποδαρη ειμαι..
Απο την αρχη της χρονιας εκραζα εναν καθηγητη που ειχαμε στην κατευθυνση και τελικα χειρουργηθηκε και μεχρι το τελος της χρονιας θα εχουμε τον καθηγητη που ηθελα.
Ενα παιδι με κοροιδευε και του ειπα αν συνεχισει θα παθει τιποτα,και ηταν μια βδομαδα κρεβατωμενος και βαρια αρρωστος.
Πριν κανενα 2ωρο συζητουσαμε με το αγορι μου το δικο μου περιστατικο με τα χαπια και τωρα με πηρε και μου ειπε αυτο...

Instant..κατα πασα πιθανοτητα φταιω εγω,αλλα καταλαβαινω τα μισα απο αυτα που λες..μετα απο καποιο σημειο σε χανω..ισως φταει το οτι ειμαι ξανθια σε φυσικο χρωμα μαλλιων και 17.5 σε ηλικια!

Quote:

---

Originally Posted by νηπενθές

Gypsy, γιατι λες οτι καποια στιγμη θα συμπεριφερθω εγω ετσι;

Με ενοχλει οταν καποιος ειναι απολυτος και απαθης..

---

γιατί και μεις που είμαστε ευαίσθητες μπορεί να υπάρξουν στιγμές που δεν θ' ασχοληθούμε, ίσως αυτό ν' αποτελεί και μια "άμυνα" της ψυχής μπροστά στα τόσα ερεθισματα που δέχεται καθημερινά. Δεν είναι ότι αδιαφορείς, απλά πρέπει η καρδιά σου να κλείσει τις "πύλες" της για λίγο, για να ξεκουραστεί.

Γενικά έχω χάσει ένα μέρος από την κοινωνική λειτουργία του εγκεφάλου μου. να φανταστείς δέχονται να βγούν μαζί μου κοπέλες λόγω εμφάνισης αλλά όταν βγαίνουμε έξω και μιλάω χάνω τα λόγια μου και στεναχωριόύνται, τους λέω και τα δυσάρεστα της ζωής μου και δεν κάνω σχέση τελικά.

Gypsy,κατι τετοιο ισως ειναι κι η απαντηση στην απαθεια που εχει πλεον η μαμα μου,αν και δεν θα ηθελα να φτασω σ αυτο το σημειο νομιζω..


Instant,κοιταξε,τα δυσαρεστα δεν χρειαζεται να τα πετας στο πρωτο ραντεβου..
Αλλα αυτα που λες αν και σκορπια,μου φαινονται ενδιαφεροντα..μην ανησυχεις,το κανω κι εγω..πεταω κατι εδω,κατι εκει..ασχετα μεταξυ τους..
Οι φιλοι μου μου λενε οτι απο τα μηνυματα που τους στελνω 1.δν βγαζουν νοημα 2.φαινεται οτι καααατι δεν παει καλα.

Φλερτάρω πολύ εδώ και λίγο καιρό φαίνεται είναι οι ορμ ές μου αυξημένες... οκ θα βάλω ένα στοπ τώρα για ευν΄΄οητους λόγους.

Ναι, γιατί, φαντάσου να νοιάζεσαι για τρεις και να πρέπει να σε απασχολούν και τα προβλήματα όλων των υπολοίπων. Οι μαμάδες έχουν "εκπαιδευτεί" να είναι "οχυρωμένες" συναισθηματικά και να σκέφτονται μόνο τα σπλάχνα τους. :) Το τελευταίο που λες, συμβαίνει γιατί πολύ απλά είσαι φευγάτη! Μην σκιάζεσαι! ;) Αλήθεια, με το θέατρο συνεχίζεις ν' ασχολείσαι;

Οχι,δεν προλαβαινω δυστυχως.και σε ενα σχολικο θεατρικο που επαιξα,ειχα 9 ατακες και τις ειπα και χαλια...ελεεινη;!

Ινσταντ,παλι σε χανω..
Εγω καταληγω παντα στα θεματα που ανοιγω να συζηταω για αλλα 3-4 πραγματα..

Ξαναμιλησα με το αγορι μου και ηταν απολυτως φυσιολογικος..μου μιλουσε οπως παντα,μου ειπε τι πιστευει,τι τον ανησυχει κλπ..
Θα σας εκμυστηρευτω και κατι που και μονο που το σκεφτομαι με κανει να νιωθω ελεεινη...αλλα μεσα σ' ολα αυτα το γεγονος οτι η πρωτη η απο τις πρωτες σκεψεις του ηταν να με παρει και να μου μιλησει,μου αρεσε...
Ναι,ξερω,αθλια,αναισθητη,κα ι οτι αλλο μπορειτε να πειτε!

Ενιωσε την αναγκη να σου μιλήσει και εσύ χαρηκες. Τι πιο φυσιολογικό???

Ναι,απλως νιωθω λιγο τυψεις που επρεπε να το σκεφτω αυτο τωρα..
Δν κολλουσε..
Μερικες φορες νιωθω υποχρεωμενη να νιωθω η να μη νιωθω κατι..

ω Θεε μου! και γω το έχω αυτό. Δεν νομίζω να είναι καλό.

Είναι οπωσδήποτε τραγικό να μαθαίνεις πως ένας άνθρωπος έδωσε τέρμα στη ζωή του αλλά πιστεύω πως όσο πιο κοντά είμαστε με το άτομο αυτό τόσο περισσότερο μας επηρεάζει....

Σιγουραα...δεν γινεται να πεσουμε και σε καταθλιψη για καποιον αγνωστο..

Gypsy,δεν ειναι καθολου καλο αυτο που εχουμε...

Quote:

---

Originally Posted by νηπενθές

Σιγουραα...δεν γινεται να πεσουμε και σε καταθλιψη για καποιον αγνωστο..

Gypsy,δεν ειναι καθολου καλο αυτο που εχουμε...

---

Καλημέρα :) Δεν πηγες εσυ στο σχολείο βρε; Ναι, δεν είναι καλό, θέλω να το σημειώσω για να ρωτήσω τον ψυχολόγο μου, αναρωτιέμαι από που πηγάζει.

Πηγα σχολειο καλε!

Οταν σου πει,πες μου και μενα να παρω καμια ιδεα! :P

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Καλημέρα :) Δεν πηγες εσυ στο σχολείο βρε;

---

Καλε, μη βαζεις χερι στο μαθητουδι! Αλλωστε τι κακο μπορουν να κανουν μερικες κοπανιτσες:) Αχ τι θυμηθηκα τωρα....

Οσον αφορα τωρα νηπενθες το θεμα σου, δεν εχω καταλαβα που ακριβως πας τη συζητηση. Σ'ενδιαφερει να σου πουμε τη γνωμη μας αναφορικα με την αντιδραση της μητερας σου ή για το ποια θα ηταν η δικη μας αντιδραση στην εκθεση ενος τετοιου συμβαντος οπως αναφερεις και στον τιτλο του θεματος?
Anyway, θα προσπαθησω να προσεγγισω και τις δυο εικασιες μου...
Προσωπικα οταν ακουω οτι καποιος ανθρωπος εχει αυτοκτονησει, εστιαζω στη διερευνηση και μελετη του στενοτερου κι ευρυτερου περιβαλλοντος στο οποιο δρουσε και ζουσε. Σιγουρα με σοκαρει το γεγονος οτι καποιος θελησε να τερματισει τη ζωη του και γενικοτερα προσπαθω να βρω το background αυτης του της πραξης.
Η αντιδραση τωρα της μητερας σου, ομολογω οτι δεν ειναι και η πιο αναμενομενη... δεν ξερω βεβαια τι βιωματα εχει η ιδια ωστε να εχει μια τετοια "σκληροπυρηνικη" θα ελεγα αντιδραση απεναντι σ'αυτο το περιστατικο. Δυστυχως, ομως, θα το διευρυνω με αφορμη τη φραση της "αυτοκτονιες γινονται συνεχεια", δηλαδη αυτη η υπερεκθεση στη δυστυχια κανει τους περισσοτερους εξοικειωμενους με τετοιες καταστασεις, "φυσιολογικο" κομματι της καθημερινοτητας τους, με αποτελεσμα να ερθει αργα ή γρηγορα ακομα και η απαθεια!

Προσεγγισες και τις 2 οπτικες και οι 2 απαντησεις σου με καλυψαν πληρως.
Δν εχει συγκεκριμενη απαντηση το θεμα..ο καθενας απανταει οπως θελει..αλλωστε και τα 2 με ενδιαφερουν.

Νομιζω οτι η αυτοκτονια ειναι ο πιο εγωιστικος θανατος.1.δν σε νοιαζει ο πονος που θα προκαλεσεις στους αλλους, αρκει να απαλλαγεις εσυ απο τα "προβληματα" σου. 2.αν τα προβληματα ηταν πχ οικονομικα οπως συμβαινει πολλες φορες σημερα,απλως τα φορτωνεται η οικογενεια σου.πολυ σωστος απεναντι τους οταν σε στηριξαν τοσο. Οποτε ναι,η αυτοκτονια ειναι εγωιστικη για μενα.

Κι οσον αφορα το σχολειο..που κοπανες φετος..μια μια τις μετραμε τις απουσιες. Τουλαχιστον φευγουμε εκδρομη την τριτη..χααααμοοοοςςςς! :P

Η άμυνα των ανθρώπων απέναντι στην κατάθλιψη είναι να αντιδράνε ειδικά όταν μπορούν, όταν νιώθουν πως δεν υπάρχουν εμπόδια εξουσίας στην αντίδραση τους απέναντι σε κάποια άποψη, το ίδιο συμβαίνει όταν για παράδειγμα γράφει ένας διευθυντής τράπεζας η Ελεονόρα δεν θα αντιδράσει ενώ όταν γράφει ο vince θα δείξει πόσο αντιδραστικό κορίτσι είναι για παράδειγμα..

.. εν ολίγοις με τον τρόπο αυτό, την αντίδραση σε μια άποψη που φαίνεται λάθος η όταν το άτομο είναι λάθος για το κοινό, η χαρακτηρισμένο, η μη εξουσιοδοτημένο, τονώνουν την αυτοπεποίθηση τους και κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα.

Εμένα τώρα με αυτό το ποστ μου θύμισες τον γείτονα μου που αυτοκτόνισε :(

Λες να είμαι όντως ο γείτονας σου που αυτοκτόνησε;

Συγγνωμη χαρα..

Quote:

---

Originally Posted by Hara_

Εμένα τώρα με αυτό το ποστ μου θύμισες τον γείτονα μου που αυτοκτόνισε :(

---

Όταν ήμουν μικρός είχε πηδήξει ένας υπάλληλος αφεντικό δεν είχα καταλάβει από τη ταράτσα ενός κτιρίου στο Σύνταγμα. Όσο ζω δεν θυμάμαι να έχουν αλλάξει και πολλά σε πολλά από αυτά που γίνονται. Σαφώς και στεναχωριέμαι αλλά εδώ μέσα μου βγαίνει άλλη αύρα λόγω πανηγυριού και υπερβολικής αυτοπεποίθησης των μελών υπό την επήρεια ουσιών η λόγων. Ελπίζω να είναι κατανοητό αυτό. Λυπάμαι και γω για τον γείτονα σου και για τον θείο του φίλου της άλλης φίλης, δεν είναι το ίδιο πάντως να το ακούς από ένα φορουμ, πόσο μάλλον το πόσο καλά γνωρίζεις έναν άνθρωπο. Ειδάλως είναι μια θέαση απλά, μια είδηση που ξεχνιέται. Θα ήθελα πολύ να πιστέψω πως η ζωή έχει περισσότερη αξία από τον άψυχο χρυσό για παράδειγμα. Συγνώμη και από μένα χαρά και προς εμένα για τη κακόγουστη απάντηση.

Καταλαβααινω τι λες,κι εχεις δικιο..
Σιγουρα εγω επηρεαστηκα τοσο γιατι ακουσα ετσι το αγορι μου..
Αλλα πχ,ακους οτι παιδι 18 χρονων κρεμαστηκε το καλοκαιρι...δν γινεται να μην επηρεαστεις,εστω για μιση ωρα..

Βρε παιδιά? Γιατί μου ζητάτε συγγνώμη? Απλά είχα γράψει την γνώμη μου για αυτό το θέμα και πόσο με στεναχωρεί γιατί και εκείνος ήταν κάπου 28 χρονών και είχε μια ζωή μπροστά του.
Στο παλιό σπίτι της γιαγιάς μου είχαν αυτοκτονίσει θυμάμαι αλλα 2 άτομα σε εκεινή την γειτονιά...Και με βάση αυτό το ποστ σκέφτομαι πόσα γίνονται..
Και στην πρώτη αυτοκτονία ήταν ενας απέναντι απο το σπίτι της λίγο παρακάτω και ο σκύλος μας δεν είχε σταματήσει να γαβγίζει εκείνο το βράδυ.
πφ..

Χαμος γινεται...εγω ξερω γυρω στα 4-5 παιδια κατω των 18 που αυτοκτονησαν..

Sorry αν γινομαι σκληρη αλλα τη συμπεριφορα της μητερας σου τη βρισκω απλα ασχολιαστη εγω παντως για να απαντησω στην αρχικη ερωτηση δεν θα μπορουσα να αντιμετωπισω ενα τετοιο γεγονος με αδιαφορια κ απαθεια αντιθετως οποτε ακουσω για αυτοκτονια η αποπειρα αυτοκτονιας συγκλονιζομαι ισως λογω του οτι εχω ιστορικο αποπειρας κ παραδοξως το επομενο πραγμα που ρωταω ειναι με ποιον τροπο το κανε κ διαπιστωνω τη ματαιοτητα οτι τελικα δυσκολο να πεθανεις κ παλι σε σωζουνε με οποιον απο τους γνωστους τροπους εφαρμοσεις πχ θα πηδηξεις απο ψηλα θα σε σωσουνε κ θα μεινεις αναπηρος θα παρεις χαπια θα σε σωσουνε κ θα σε εχουνε 3 μερες με ενα levin απο τη μυτη σκετη αηδια θα κοψεις φλεβες θα στις κανουν συρραφη με λειζερ κ δεν θα μπορεις αρχικα να κουνησεις το χερι σου τεσπα ας μην επεκταθω αλλο θελω να πω οτι το ολο θεμα "αυτοκτονια" καπως με τραβει αυτη η μαυριλα αυτο το dark στοιχειο κ θλιβομαι βεβαια οταν μαθαινω για φιλικο προσωπο οταν ημουν μαθητρια στην α λυκειου ενας συμμαθητης μου κρεμαστηκε απο δεντρο κ με ειχε επηρεασει τοτε το γεγονος απο αυτοκτονιες συμφωνω γινεται χαμος ειναι ενα μεγαλο κοινωνικο θεμα
νηπενθες καλη διασκεδαση στην εκδρομη !!!!!!! :)

Ευχαριστω πολυ.
Ακριβως,δν γινεται να μη σε συγκλονισει μια αυτοκτονια.οσο σκληρος κι αν εχεις γινει.δεν μου αρεσει ππου εχει γινει ετσι η μαμα μου! Πολλα πραγματα δεν μου αρεσουν τελευταια..

Nηπενθές μου, όπως σου είπα, οι άνθρωποι που έχουν φτιάξει οικογένεια, προσπαθούν να επικεντρωθούν σ' αυτήν και να μην πολύσκοτίζονται από εξωτερικούς παράγοντες. Οχυρώνονται κατά κάποιον τρόπο συναισθηματικά σε ερεθίσματα και συμβάντα που μπορεί να είναι πολύ θλιβερά αλλά δευτερεύουσας σημασίας για τους ίδιους για να προφυλάξουν την "οικονομία της ψυχής" κατά κάποιον τρόπο. Οπότε μην κατακρίνεις άδικα την μαμά σου. Και μένα με στεναχωρούν τέτοια γεγονότα, όπως με στεναχωρεί και η οικολογική καταστροφή και τα χιλιάδες θύματα του πολέμου στο Ιράκ και μερικές φορές είμαι τόσο ευαίσθητη που λέω δεν το παλεύω. Πιθανολογώ όμως, πως όταν φτιάξω οικογένεια, θα με απασχολούν όλο και λιγότερο τέτοια ζητήματα γιατί θα προσπαθώ ίσως και ασυναίσθητα να κρατήσω την ευαισθησία και την προσοχή μου για τα παιδιά μου.