Κοινωνική φοβία και γραπτές εξετάσεις...

Τον ερχόμενο Ιανουάριο θα πρέπει να δώσω γραπτές εξετάσεις στην σχολή μου... Είμαι 22 ετών και πάντα ήμουν ντροπαλή, όμως πριν μόλις δύο εβδομάδες είχα για πρώτη φορά στην ζωή μου μια αγοραφοβική κρίση (πανικού) στην αίθουσα του πανεπιστημίου. 100+ άτομα, μου ζητήθηκε να διαβάσω ένα κείμενο και έτσι ξαφνικά, εμφάνισα ταχυκαρδίες και τρέμουλο στη φωνή. Από τότε, μετα βίας παρακολουθώ μισή ώρα μάθημα τη βδομάδα, τρέμω, κοκκινίζω, κι έχω τάσεις φυγής από την αίθουσα. Δεν έχω πάει σε ψυχολόγο, ούτε παίρνω χάπια.

Δεν ξερω πως θα δωσω εξετάσεις με 100 άτομα γύρω μου, με άκρα σιωπή και τα βλέμματα των επιτηρητών. Φοβάμαι οτι θα τρέμουν τόσο πολύ τα δάχτυλα μου, που δεν θα μπορώ να γράψω λέξη... και θα γίνω ρόμπα στους συμφοιτητές, αφού δεν μπορεί κανείς να αποχωρήσει από την αίθουσα σε διάστημα μικρότερο της μιάμισης ώρας. Δεν κοιμάμαι τα βράδια από το άγχος, φοβάμαι οτι θα χάσω το πτυχίο μου, και είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή μου! :(

Γεια σου Μαρουλι.Ολα οσα περιγραφεις δεν μου ειναι αγνωστα.
Τα εχω περασει και εγω.Aφησα δυο φορες τις σπουδες και τωρα που ειμαι 25 χτυπαω το κεφαλι μου στον τοιχο.
Eφτασα σε σημειο να φτανω στην πορτα της σχολης και να γυρναω πισω.Μην φτασεις και εσυ στην ιδια κατασταση.

Επισκεψου εναν ειδικο,δεν χρειαζεται να φοβασαι.
Δεν χρειαζεται να παρεις χαπια αν δεν θες,εγω χωρις φαρμακα το παλευω,αλλα πρεπει καπου να μιλησεις.
Πρεπει να μαθεις να διαχειριζεσαι το αγχος και ενας ψυχολογος μπορει να σε βοηθησει.
Συνηθως στην φοιτητικη λεσχη παρεχουν υπηρεσιες συβουλευτικης.Μπορεις να απευθυνθεις εκει.

Ναι, έχεις δίκιο. Πρέπει να κάνω την καρδιά μου πέτρα και να πάω να γράψω, τουλάχιστον σε εκείνα τα μαθήματα που είμαι αισιόδοξη οτι μπορώ να πετύχω. Σκέφτομαι οτι υπάρχουν άτομα εδώ που έχουν χρόνια κοινωνική φοβία, 1,2,5,10 χρόνια. Εγώ είμαι σε αυτή την κατάσταση εδώ και μισό μήνα. Θα το χτυπήσω στη ρίζα του το πρόβλημα, μόνη μου, όπως μόνη μου μου το προκάλεσα, πρίν μου γίνει βραχνάς για μια ζωή...

Θυμάμαι πάντως οτι όταν είχα δώσει πανελλήνιες, προ 3 ετών, είχα μια διαφορετική νεύρωση: με έπιανε ανεξέλεγκτη ναυτία και πήγαινα νηστική στις εξετάσεις για να μην κάνω εμετό... (Είχα κάνει 2 εμετούς στο Δημοτικό, λόγω ιώσεων και μου είχε μείνει το τραύμα ώς τα 18 μου).

Όχι, δεν θέλω να πάω σε ψυχολόγο... Είμαι συναισθηματικός άνθρωπος και η ενδοσκόπηση, η υπερ-ανάλυση δεν μου κάνει καλό. Φοβάμαι μήπως μου εξελιχθεί σε εμμονή, ή μήπως ο ψυχολόγος μου το παρουσιάσει σαν αρρώστια και τρομάξω. Να μου λείπει προς το παρόν. Θέλω να το βλέπω σαν κάτι παροδικό που θα ανταπεξέλθω χωρίς βοήθεια και θα με κάνει δυνατή. Ας μην εξαρτώμαστε καλύτερα από φάρμακα και ψυχολόγους.

Το να μιλησεις με εναν ψυχολογο δεν σου κανει κακο.Τουλαχιστον η δικη μου εμπειρια ειναι θετικη.
Οσο για τα φαρμακα και εγω ειμαι κατα.
Καποια αλλα πραγματα που μπορεις να κανεις ειναι να αυξησεις την σωματικη σου δραστηριοτητα,να γυμναζεσαι ή να χορευεις,να βγαινεις βολτα στην φυση.
Ακομα και αλλαγες στην διατροφη βοηθανε στην μειωση του αγχους.
Για παραδειγμα οι μπανανες και τα μαρουλια,τα ψαρια οι ξηροι καρποι,ενω βοηθαει και το να μειωσεις το κρεας και το fast food.
Ασχετο αλλα οι φιλοι ή οι συγγενεις σου γνωριζουν την κατασταση?

Καλησπέρα, Betelgeuse, από την τελευταία φορά που έγραψα συνέβησαν πολλά. Έπαθα κρίση πανικού μπροστά στην αδελφή μου και με συμβούλευσε να δω ψυχολόγο. Η μητέρα μου ευτυχώς το πήρε χαλαρά, δεν είχαμε αρχαία τραγωδία, κι έτσι προσεχώς θα το βάλω μπροστά. Ήμουν προκατειλλημένη είναι η αλήθεια για το θέμα, αλλά τώρα πια είναι απαραίτητο. Το απενοχοποίησα στο μυαλό μου.

Είναι βασικό να τα βγάζεις από μέσα σου, να ξεσπάς. Εγώ από εσωστρέφεια κύλησα στην κατάθλιψη και τις κρίσεις πανικού/αγοραφοβίας. Κρίμα που δεν το πρόλαβα πιο μικρή... Δεν είναι πια τόσο τρομερή υπόθεση η ψυχοθεραπεία.

~~~

Φίλε μου, ξέρεις αν υπάρχει κάποια λύση για τις (απάλευτες πραγματικά) μεσημεριανές/βραδινές αϋπνίες σε συνδυασμό με ταχυκαρδία? Κανένα τσαγάκι ίσως? Χαμομήλι? Μουσική?

Φυσικά και δεν είναι κάτι το φοβερό η συμβουλευτική ψυχοθεραπεία. Ακόμα και να μην έχεις κάτι ουσιαστικό βοηθάει στο να ανακαλύψεις τον εαυτό σου,να καταλάβεις πως δεν είσαι ο μόνος που παλεύεις για την ευτυχία σου....όσο για την χαλάρωση εμένα προσωπικά με βοηθάει η μουσική.Τσάι όχι,χαμομήλι ναι. Επίσης σκέψεις με ανθρώπους που αγαπάς και σε νοιάζονται,αναμνήσεις που σε κάνουν χαρούμενη αλλά και αναμνήσεις απο τότε που είχες βιώσει τον ίδιο φόβο και το είχες ξεπεράσει. Οσο για τα φάρμακα είμαι κι εγώ κατά...δοκίμασε τα ανθοιάματα bach,είναι καθαρά φυτικά και ακίνδυνα ενω δεν έχουν παρενέργειες.Ειδικότερα το rescue remedy που χρησιμοποιώ εγώ σε φάσεις αυξημένου άγχους όπως πριν από γράψιμο στην εξεταστική με έχει βοηθήσει αρκετά συχνά.

~Εύχομαι να σου πάνε όλα καλά ή μάλλον να δεις πως όλα είναι καλά.~

Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί είχα περάσει κι εγω από μια τέτοια φάση...πηγαινα μεχρι την πορτα και εφευγα. Ή όταν έμπαινα από το άγχος μου με επιανε αστάθεια. Αποφάσισα να το παλέψω όμως και σε ενα βαθμό το κατάφερα. Χωρίς ψυχολόγους και χωρίς φάρμακα. Όχι οτι είναι κακό να επισκεφτείς ψυχολόγο όταν έχεις αυτή την ανάγκη απλώς σου λέω την προσωπική μου εμπειρία. Με βοήθησε πολύ η μουσική και η σταδιακή έκθεση στο φόβο έτσι ώστε να το απομυθοποιήσεις. Όταν ήρθε η ώρα της εξέτασης δίστασα να μπω στην αίθουσα αλλά πίεσα τον εαυτό μου για το καλό μου. Δεν γίνεται να με καταστρέψει αυτό το συναίσθημα χάνοντας τα μαθήματα μου. Αυτό έλεγα. Συμβούλευα τον εαυτό μου σαν να να συμβούλευα μια φίλη με το ίδιο πρόβλημα. Αντιμετώπισε το υπάρχει ο τρόπος. Αρκεί να μην το αφήσεις να σε κυριεύσει. Έχουμε πολύ περισσότερη δύναμη μέσα μας από οση νομίζουμε. Εύχομαι όλα να σου πάνε καλα. :)))

Γραψτε με και εμενα στη λιστα με την ιδια φοβια...το περασα κι αυτο! Στη σχολη επρεπε να παρουσιασω ενα σεμιναριο και απετυχα και τις 2 φορες που προσπαθησα. Την μια δεν τολμησα καν να μπω στην αιθουσα και την δευτερη ενω αρχισα να μιλαω με επιασε κρυος ιδρωτας και ζαλαδα κ ετρεξα πανικοβλητη στο μπανιο και εκανα εμετους. Φαντασου ξεφτιλα μπροστα σε τοσους φοιτητες. Τελικα δεν το παρουσιασα ποτε το σεμιναριο μου...ολο επαιρνα το θεμα και ολο δισταζα μεχρι και να παω μετα απο αυτο. Ειναι ο φοβος οτι θα σε κρινουν και ολες οι σκεψεις που μπορει να περνανε απο το μυαλο τον απο κατω. Πως ειναι ετσι? Πως μιλαει ετσι? Κοιτα τι φοραει! και ολα αυτα τα ωραια... Αλλα τωρα πια μου φαινεται τελειως χαζο που δεν μπορουσα.Δεν ξερω πως το ξεπερασα δεν εκανα κατι απλα εφυγε καποια στιγμη. Τωρα διδασκω μπροστα σε 20 τερατακια που σκεφτονται τα χειροτερα για μενα απο μεσα τους αλλα δεν με νοιαζει καθολου! Κανε αυτο που λενε καποιοι...βγες μπροστα στον κοσμο και σκεψου οτι ειναι ολοι γυμνοι για να αισθανεσαι πιο ανετα. Εχω ακουσει οτι πιανει αν μπορεις να συγκεντρωθεις σ αυτη τη σκεψη.

Quote:

---

Originally Posted by kritsini

Γραψτε με και εμενα στη λιστα με την ιδια φοβια...το περασα κι αυτο! Στη σχολη επρεπε να παρουσιασω ενα σεμιναριο και απετυχα και τις 2 φορες που προσπαθησα. Την μια δεν τολμησα καν να μπω στην αιθουσα και την δευτερη ενω αρχισα να μιλαω με επιασε κρυος ιδρωτας και ζαλαδα κ ετρεξα πανικοβλητη στο μπανιο και εκανα εμετους. Φαντασου ξεφτιλα μπροστα σε τοσους φοιτητες. Τελικα δεν το παρουσιασα ποτε το σεμιναριο μου...ολο επαιρνα το θεμα και ολο δισταζα μεχρι και να παω μετα απο αυτο. Ειναι ο φοβος οτι θα σε κρινουν και ολες οι σκεψεις που μπορει να περνανε απο το μυαλο τον απο κατω. Πως ειναι ετσι? Πως μιλαει ετσι? Κοιτα τι φοραει! και ολα αυτα τα ωραια... Αλλα τωρα πια μου φαινεται τελειως χαζο που δεν μπορουσα.Δεν ξερω πως το ξεπερασα δεν εκανα κατι απλα εφυγε καποια στιγμη. Τωρα διδασκω μπροστα σε 20 τερατακια που σκεφτονται τα χειροτερα για μενα απο μεσα τους αλλα δεν με νοιαζει καθολου! Κανε αυτο που λενε καποιοι...βγες μπροστα στον κοσμο και σκεψου οτι ειναι ολοι γυμνοι για να αισθανεσαι πιο ανετα. Εχω ακουσει οτι πιανει αν μπορεις να συγκεντρωθεις σ αυτη τη σκεψη.

---

Και εγω αντιμετωπιζω το ιδιο οταν παρουσιαζω καποιο θεμα σε πανεπιστημιακους.Και συνηθως εχει δυσκολες εννοιες και εαν χασεις λιγο την μπαλα αντε να τα βγαλεις περα

Γυμνοι????Εγω που ειμαι αντρας μπορει να φανει οτι κατι πονηρο σκεφτομαι ...αστο καλυτερα

χαίρομαι που βρίσκω ανθρώπους που θα με καταλάβουν. παλεύω 10 χρόνια και τώρα τα συμπτώματα είναι πιο έντονα, σε σημείο να μην μπορώ να πάω για καφέ ούτε με τον αδερφό μου. ο ψυχολόγος με βοήθησε αρκετά να βρω πράγματα για τον εαυτό μου που δεν γνώριζα. αλλά μετά από δύο χρόνια, έναν χωρισμό και χωρίς δουλειά, τα πιο απλά πράγματα είναι ανυπόφορα. και πρέπει να πηγαίνω και σε συνεντεύξεις!!!! δεν παλεύεται..καμία συμβουλή?

Καλησπερα κουρασμενη.
Movo απο το nickname μπορω να καταλαβω πως νιωθεις.
Δεν εισαι ομως η μονη που περναει κατι τετοιο.
Θελεις να ανοιξεις ενα νεο θεμα,και να μιλησεις λιγο παραπανω για εσενα.
Να μας πεις για παραδειγμα την ηλικια σου,αν σου εχει γινει καποια διαγνωση,καθως και αν εκανες θεραπεια και τι ειδους.

πως θα ανοίξω καινούργιο θέμα? συγνώμη είμαι καινούργια στο forum

Αλήθεια δεν ξέρεις πως;

δεν μπορεις να φανταστεις ποσο σε καταλαβαινω ειμαι μαθητρια της τριτης λυκειου και επαθε την πρωτη κριση πανικου πριν 2 μηνες απο τοτε ειμαι χαλια ομως τις τελευταιες μερες εχει χειροτερευσει τοσο πολυ που δεν νιωθω καλα πουθενα παρα μονο στο σπιτι μου δεν μπορω να παρακολουθησω μαθηματα σχολειου και φροντιστηριου και εχω μεινει πολυ πισω ενω ημουν μαθητρια του 18 γραφω κατω απο τη βαση η δινω λευκη κολλα και βγαινω απο την αιθουσα ειμαι σε απογνωση δεν μπορω πλεον να βγω ουτε για καφε επισης δν παιρνω ουτε το αστικο πραγματικα δν υπαρχει πιο βασανιστικο πραγμα νιωθεις το ιδιο σου το σωμα εχθρο σου

Καημενες δυστυχες δυσμοιρες κοπέλες... που υποφερετε 2 βδομαδες η μια και 2 μηνες η αλλη.... Δεν ξερετε ποσο συμπασχω στο δραμα σας. Ποσο σκληρη ειναι η ζωη με μερικα ατομα ρε γμτ...

Lindsay, πές το στους γονείς ή στα αδέλφια σου άμεσα. Εγώ από την στιγμή που το είπα στους γονείς και τα αδέρφια μου, τουλάχιστον βρήκα ηρεμία ΜΕΣΑ στο σπίτι. Τώρα παλεύω να βρώ την ηρεμία και ΕΞΩ.

Μην γελιόμαστε, είναι μεγάλο πακέτο να δίνεις δίωρες/τρίωρες γραπτές εξετάσεις με αυτό το πλάκωμα μέσα σου. Γίνεται όμως. Προσωπικά διάβασα καλά, έκανα δεκάδες επαναλήψεις, πείσμωσα, βγήκα μια βόλτα να πάρω αέρα πρίν την εξέταση, πήρα δύναμη και ...καθόλου έκπληξη, με το που μπήκα στην αίθουσα και άρχισα να γράφω, άρχισαν εφιδρώσεις, αναγούλες, ζαλάδες, δυσκαταποσίες και τα τέτοια... Ό,τι και να έλεγα στον εαυτό μου για να καθησυχαστώ ήταν μάταιος κόπος. Έγραψα κακήν-κακώς ό,τι ήξερα, τα γράμματά μου ήταν άθλια και αγνώριστα, αλλά έφυγα με την ικανοποίηση οτι κατάφερα να παραμείνω εκεί 2 ώρες χωρίς να έρθει η συντέλεια του κόσμου! Με το που βγήκα από την αίθουσα, πήρα βαθιά ανάσα και είπα στον εαυτό μου: ''Πότε είναι το επόμενο μάθημα? Τι έχει σειρά?''.

Και είναι η πρώτη εξεταστική μετά από καιρό που συμμετέχω! Επί μήνες ούτε για 5 λεπτά δεν ήθελα να μείνω στην αίθουσα, κ τώρα έδωσα εξετάσεις με 200 άτομα και 5 επιτηρητές να κόβουν βόλτα γύρω μου. Θάρρος λοιπόν!

Αφού η ρίζα του κακού είναι το Πανεπιστήμιο, θα χτυπήσω το κακό στην ρίζα. Ούτε χάπια, ούτε τίποτα. Αυτοσυγκέντρωση και πείσμα. Που θα πάει, θα κουραστεί και θα υποχωρήσει... Ψυχραιμία. :cool:

Quote:

---

Originally Posted by Winston_man_2

Καημενες δυστυχες δυσμοιρες κοπέλες... που υποφερετε 2 βδομαδες η μια και 2 μηνες η αλλη.... Δεν ξερετε ποσο συμπασχω στο δραμα σας. Ποσο σκληρη ειναι η ζωη με μερικα ατομα ρε γμτ...

---

Ας μην σχολιάσω καλύτερα.

φαρμακευτικα υπαρχει μια μικρη λυση χωρισ να παρεισ ψυχοφαρμακα υπαρχει ενα φαρμακο που ειναι για την καρδια κ χρησιμοποιειται κ για τιν κοινωνικη φοβια μειωνει την επιδραση τησ αδρεναλινησ στην καρδια κ δε χτυπαει πολλη δυνατα και ηρεμεισ

Μαρούλι αφού πας σε ψυχολόγο πιστεύω θα το ξεπεράσεις εύκολα και χωρίς φάρμακα.
Αρκεί να δουλέψεις αυτά που θα σου πει (το CBT κάνει θαύματα)

Να σε ρωτήσω, το άγχος σου είναι γενικευμένο ή μόνο σε ειδικές περιπτώσεις όπως πολύ κόσμο, παρουσίαση κτλ;

btw σε έκανα add ως ομοιοπαθή :D

Quote:

---

Originally Posted by masterridley

Μαρούλι αφού πας σε ψυχολόγο πιστεύω θα το ξεπεράσεις εύκολα και χωρίς φάρμακα.
Αρκεί να δουλέψεις αυτά που θα σου πει (το CBT κάνει θαύματα)

Να σε ρωτήσω, το άγχος σου είναι γενικευμένο ή μόνο σε ειδικές περιπτώσεις όπως πολύ κόσμο, παρουσίαση κτλ;

btw σε έκανα add ως ομοιοπαθή :D

---

Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς με το ''γενικευμένο''. Μετά την πρώτη κρίση πανικού είχα άγχος για ένα ολόκληρο μήνα από το πρωί ώς το βράδυ και δεν κοιμόμουν. Τώρα μετά από 2 μήνες απλά με πιάνει άγχος μέσα στην αίθουσα της σχολής, στο τραπέζι όταν πρέπει να φάω (έχω εφιαλτική δυσκαταποσία) αλλά την υπόλοιπη μέρα είμαι οκ. Κοιμάμαι καλά και δεν έχω πρόβλημα να βγώ για καφέ ή ψώνια ή γυμναστήριο. Μόνο ο κλειστός χώρος του πανεπιστημίου μου βγάζει κρίσεις πανικού... Η αίθουσα. Όταν βγώ από την αίθουσα, αυτομάτως ηρεμώ. Καλά, εννοείται πως δεν μπορώ να μιλήσω μπροστά στους συμφοιτητές πόσω μάλλον να κάνω ανάγνωση... Όταν όμως είμαι έξω από το πανεπιστήμιο, σε καφετέριες με φίλους, δεν μιλάω απλά, φωνάζω. Μάλλον η σχολή είναι ο στρεσογόνος παράγων, πάντα εκεί με έπιαναν κρίσεις πανικού. Ατυχία?

Τι ακριβώς είναι το CBT? Η γιατρός μου μου έχει γράψει το ζανάξ, αλλά δεν το έχω πάρει ούτε μια φορά. Δεν έχω καλές σχέσεις με τα φάρμακα, ειδικά τα χάπια (το θέμα της δυσκαταποσίας που λέγαμε...).

Πέραν αυτών, ναί, έχω χρόνια κατάθλιψη, αλλά αυτό αντέχεται. Παιχνιδάκι είναι η κατάθλιψη μπροστά στις κρίσεις πανικού... Εσύ? Ομοιοπαθής ώς πρός την κοινωνική φοβία, ή υπάρχουν κι άλλα (εύχομαι να μην υπάρχουν!)?

Quote:

---

Originally Posted by pad

φαρμακευτικα υπαρχει μια μικρη λυση χωρισ να παρεισ ψυχοφαρμακα υπαρχει ενα φαρμακο που ειναι για την καρδια κ χρησιμοποιειται κ για τιν κοινωνικη φοβια μειωνει την επιδραση τησ αδρεναλινησ στην καρδια κ δε χτυπαει πολλη δυνατα και ηρεμεισ

---

pad, το έχω σκεφτεί πολλές φορές να ξεκινήσω το xanax, αλλά δεν τολμάω, απο φόβο μην εξαρτηθώ. αν πάρω δηλαδή ένα χάπι πρίν το διαγώνισμα, τι θα γίνει μετά?

geia sas kai apo mena!kai egw exw to idio provlima . mexri ta 22 de borousa na kanw anagnwsi brosta se kosmo agxwnomoun pol,u meta ta 22 omws arxisa na exw efidrwsi ktl. twra prospathw na pigainw kontra sto provlima ta vgazw pera alla panta me agxws , kai auto me stenoxwrei giti paliotera oti ekana to ekana xwris idiaitero agxos kai imoun eutixismenos.

gia aupnies pies flamouri anti gia tsai!!!

NEO ΞΕΚΙΝΗΜΑ !!!!Πολυ ενθαριντικό όνομα!Εχω και εγω αυτο το κοινωνικο αγχος και όταν με πιάσει εμφανίζω εντονα ψυχοσωματικά!!!΄πόνος στο στομάχι,στην κοιλιά και ο μεγαλυτερος μου φόβος είναι να καταλάβουν οι άλλοι οτι θέλω να πάω τουαλέτα απο εντονη ανάγκη λες και στους αλλους δεν συμβαίνει να τους πιάσει κόψιμο!!!!!Εχω φίλους που
οταν τους πιάνει δεν τους ενδιαφέρει καθόλου ισα ισα που κανουνε και πλάκα!Εγω το εχω ενοχοποιήσει όσο δεν πάει!!!!Ολο αυτο σκέφτομαι τι θα κάνω αν με πιάσει και δεν ειμαι σπιτι μου.Νιωθω οτι θα με κοροιδεψουν θα με κρίνουν .Οταν ήμουν 7 ετων και είχα παει κατασκηνωση μια μερα μπερδευτικα και αντι πήγα στις τουαλετες των αγοριων οπου συναντησα την καθαριστρια η οποια με κατσαδιασε με τον πιο εξευτελιστικο τροπο και με απειλησε οτι θα με πάει στο διευθυντη λες και είχα κανει καποιο εγκλημα.θυμαμαι το φοβο και την ντροπη που ενιωσα και για μερες μεχρι να ερθουν οι γονεις μου να με παρουν δεν ξαναπηγα τουαλετα απο φοβο.Πιστευω οτι αυτο επαιξε βασικο ρολο στην ενοχη και την ντροπη που νιωθω σημερα!!!!!Καποιοι μπορει να γελασουν με αυτο αλλα εμενα μου εχει δημιουργησει ενα καρο προβληματα στην καθημερινοτητα μου και την ποιοτητα ζωης μου τα τελευταια 5 χρονια.Χαιρομαι που το ξεπερασες ετσι απλα ευχομαι ολοι να μπορεσουμε να το ξεπερασουμε και να ζησουμε την ωραια πλευρα της ζωης!!!!

Quote:

---

Originally Posted by Μαρούλι

pad, το έχω σκεφτεί πολλές φορές να ξεκινήσω το xanax, αλλά δεν τολμάω, απο φόβο μην εξαρτηθώ. αν πάρω δηλαδή ένα χάπι πρίν το διαγώνισμα, τι θα γίνει μετά?

---

interal λεγεται το χαπι κ δεν ειναι ψυχοφαρμακο ειναι για την καρδια εμενα με βοηθησε οταν εκανα παρουσιαση την πτυχιακη μου!!!

Quote:

---

Originally Posted by lenaa1

Εχω και εγω αυτο το κοινωνικο αγχος και όταν με πιάσει εμφανίζω εντονα ψυχοσωματικά!!!΄πόνος στο στομάχι,στην κοιλιά και ο μεγαλυτερος μου φόβος είναι να καταλάβουν οι άλλοι οτι θέλω να πάω τουαλέτα απο εντονη ανάγκη λες και στους αλλους δεν συμβαίνει να τους πιάσει κόψιμο!!!!! το εχω ενοχοποιήσει όσο δεν πάει!!!!Ολο αυτο σκέφτομαι τι θα κάνω αν με πιάσει και δεν ειμαι σπιτι μου.Νιωθω οτι θα με κοροιδεψουν θα με κρίνουν. Οταν ήμουν 7 ετων και είχα παει κατασκηνωση μια μερα μπερδευτικα και αντι πήγα στις τουαλετες των αγοριων οπου συναντησα την καθαριστρια η οποια με κατσαδιασε με τον πιο εξευτελιστικο τροπο και με απειλησε οτι θα με πάει στο διευθυντη λες και είχα κανει καποιο εγκλημα.θυμαμαι το φοβο και την ντροπη που ενιωσα και για μερες μεχρι να ερθουν οι γονεις μου να με παρουν δεν ξαναπηγα τουαλετα απο φοβο.Πιστευω οτι αυτο επαιξε βασικο ρολο στην ενοχη και την ντροπη που νιωθω σημερα!!!!!Καποιοι μπορει να γελασουν με αυτο αλλα εμενα μου εχει δημιουργησει ενα καρο προβληματα στην καθημερινοτητα μου και την ποιοτητα ζωης μου τα τελευταια 5 χρονια.Χαιρομαι που το ξεπερασες ετσι απλα ευχομαι ολοι να μπορεσουμε να το ξεπερασουμε και να ζησουμε την ωραια πλευρα της ζωης!!!!

---

Σε καταλαβαίνω όσο δεν πάει. Οι κοινωνικές φοβίες χτυπούν πάντα το γαστρεντερικό σύστημα! Κι εγώ, πηγαίνω στην τουαλέτα τις πιο περίεργες ώρες, γιατί νιώθω άβολα στην ιδέα οτι κάποιος είναι έξω απ'την πόρτα όταν εγώ είμαι μέσα... Κάτι τέτοιο μου προκάλεσε μια χρόνια δυσκοιλιότητα απ'τα 12 μου μέχρι...πάντα. Κάποτε μάλιστα είχα πάει σε ξένο σπίτι για τριήμερες διακοπές, και γύρισα στην πόλη άρον-άρον με δυνατούς πόνους στην κοιλιά. Πήγα σε παθολόγο με υποψία σκωληκοειδίτιδας, αλλά μόλις έμεινα μια μέρα μόνη στο σπίτι ΜΟΥ, ήρθα στα ίσια μου από κάθε άποψη.

Πέντε χρόνια το παλεύεις; Άσ'τα. Αυτά ή φεύγουν από μόνα τους, ή, οσο τα σκαλίζεις γιγαντώνονται. Πίστεψέ με η ζωή είναι ωραία ακόμα και με αυτά! Αρκεί να μπορείς να τα μοιράζεσαι για να μην σε πνίγουν. Άν οι δικοί σου δεν καταλαβαίνουν, να τα λές σε εμάς τους ομοιοπαθείς. Είναι κάποια λύση!

εχεις μιλησει στους δικους σου? τι σου λενε? με ποιους το αντιμετωπιζεις το θεμα ή απλα το "θάβεις" ?

Quote:

---

Originally Posted by Μαρούλι

Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς με το ''γενικευμένο''. Μετά την πρώτη κρίση πανικού είχα άγχος για ένα ολόκληρο μήνα από το πρωί ώς το βράδυ και δεν κοιμόμουν. Τώρα μετά από 2 μήνες απλά με πιάνει άγχος μέσα στην αίθουσα της σχολής, στο τραπέζι όταν πρέπει να φάω (έχω εφιαλτική δυσκαταποσία) αλλά την υπόλοιπη μέρα είμαι οκ. Κοιμάμαι καλά και δεν έχω πρόβλημα να βγώ για καφέ ή ψώνια ή γυμναστήριο. Μόνο ο κλειστός χώρος του πανεπιστημίου μου βγάζει κρίσεις πανικού... Η αίθουσα. Όταν βγώ από την αίθουσα, αυτομάτως ηρεμώ. Καλά, εννοείται πως δεν μπορώ να μιλήσω μπροστά στους συμφοιτητές πόσω μάλλον να κάνω ανάγνωση... Όταν όμως είμαι έξω από το πανεπιστήμιο, σε καφετέριες με φίλους, δεν μιλάω απλά, φωνάζω. Μάλλον η σχολή είναι ο στρεσογόνος παράγων, πάντα εκεί με έπιαναν κρίσεις πανικού. Ατυχία?

Τι ακριβώς είναι το CBT? Η γιατρός μου μου έχει γράψει το ζανάξ, αλλά δεν το έχω πάρει ούτε μια φορά. Δεν έχω καλές σχέσεις με τα φάρμακα, ειδικά τα χάπια (το θέμα της δυσκαταποσίας που λέγαμε...).

Πέραν αυτών, ναί, έχω χρόνια κατάθλιψη, αλλά αυτό αντέχεται. Παιχνιδάκι είναι η κατάθλιψη μπροστά στις κρίσεις πανικού... Εσύ? Ομοιοπαθής ώς πρός την κοινωνική φοβία, ή υπάρχουν κι άλλα (εύχομαι να μην υπάρχουν!)?

---

Με το γενικευμένο εννοώ να φοβάσαι τους ανθρώπους γενικά, ότι πχ θα σε κρίνουν ή να αισθάνεσαι μειονεκτικά απέναντί τους.

Το CBT είναι απλά μια τεχνική όπου μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις τις αρνητικές σου σκέψεις και τα λοιπά. Εσύ τι νόμιζες ότι είναι, χάπι; :)

Όσον αφορά την κατάθλιψη, δεν ξέρω κατά πόσο είναι παιχνιδάκι... Αν και για να είμαι ειλικρινής δεν έχω βιώσει και κρίση πανικού. Απλά έχω ή μάλλον είχα πολύ βαριά μορφή κοινωνικής φοβίας

ΥΣ: Απάντηση μετά από 2 μήνες... κάλλιο αργά παρά ποτέ!

Mαρούλι καλημέρα!Αχ το ξέρω πως η ζωή ειναι ωραία και γι αυτό θέλω να τη ζω και προσπαθώ!!!Ειμαι πολύ καλύτερα τα τελευταία 2 χρόνια σε σχέση με τα προηγούμενα
που ήταν σχεδόν ανύπαρκτα!!!!!Δεν το βάζω κάτω προσπαθώ γιατί εχω πολλά όνειρα και θέλει αισιοδοξία!!!Εσύ σε τι φάση είσαι?Ποιό είναι το θέμα που αντιμετωπίζεις?
Ειναι ωραίο τελικά αυτό το φόρουμ!!!!

Σοφία καλημέρα!ναι έχω μιλήσει στους δικούς μου αλλά δεν θέλω να τους φορτώσω με αυτά ούτε να τους ανησυχώ!!!Εχουμε πολυ καλή σχέση
αλλα δεν είναι ειδικοί σε αυτό.Το αντιμετωπίζω κυρίως μόνη μου τώρα λογω οικονομικων αλλά πριν λίγο καιρό εκανα καποιες συνεδρίες και μπορώ να
πω οτι ήταν ο,τι καλύτερο εκανα για τον εαυτό μου.Με την πρώτη ευκαιρία θα αρχίσω ξανά!!!

Εγω θα σας ελεγα οχι δυσμοιρες αλλα τυχερες κοπελες!και μαλιστα πολυ τυχερες! και το λεω απο παραπλησια προσωπικη εμπειρια...Να χαιρεστε που ο οργανισμος σας σας το εμφανισε ετσι(με τις κρισεις αγχους/πανικου/τασεις φυγης)και δεν ξεσπασε καπως αλλιως. Αυτο εγινε για να καταλαβετε πως κατι δεν παει καλα με το μεσα σας, με τη σταση ζωη σας με τα θελω σας και το εκφραζει σε αυτο τον τομεα των σπουδων επειδη αυτο ειναι σημαντικο κ αγχωτικο για τη συγκεκριμενη χρονικη στιγμη για εσας. Δεν ξερω πως να το περιγραψω ακριβως!!απλα ετσι ξεσπασε ο οργανισμος σας για να σας πει εεε εδω υπαρχει προβλημα αλλαξτε! και φυσικα δεν ειναι παροδικο προβλημα εννοω οτι δεν ειναι οτι απλα αγχωθηκατε και ετσι εμφανιστηκαν οι κρισεις αγχους αυτες αλλα αυτο ειναι συνεπεια συσσωρευμενων πραγματων που μπορουν να ξεκινουν ακομα και απο την παιδικη ηλικια. και τιποτα απο ολα αυτα δεν τα λεω αυθαιρετα! το σιγουρο ειναι οτι ειναι κατι που λυνεται και φυσικα χωρις χαπια! τα χαπια απλα ηρεμουν και βοηθουν ομως δε λυνουν το προβλημα που υπαρχει μεσα μας και εαν δε λυθει αυτο το μεσα μας τοτε θα εμφανιστει αργοτερα με καποιες χειροτερες μορφες. Σιγουρα ξεπερνιεται και πιστεψτε με ειναι μονο για καλο σας που σας συνεβη! εαν γινουν ολα τα βηματα σωστα τοτε μετα απο καιρο το αποτελεσμα θα ειναι εκπληκτικο!! ειναι πραγματικα τυχη να σου τυχει τετοια ΗΠΙΑ εμπειρια γιατι εαν το ψαξεις και γινουν τα βηματα σωστα τοτε θα βρεις τον πραγματικο εαυτο σου, τη δυναμη σου, τα ορια σου και τις ισορροπιες σου!

Quote:

---

Originally Posted by masterridley

Με το γενικευμένο εννοώ να φοβάσαι τους ανθρώπους γενικά, ότι πχ θα σε κρίνουν ή να αισθάνεσαι μειονεκτικά απέναντί τους.

Το CBT είναι απλά μια τεχνική όπου μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις τις αρνητικές σου σκέψεις και τα λοιπά. Εσύ τι νόμιζες ότι είναι, χάπι; :)

Όσον αφορά την κατάθλιψη, δεν ξέρω κατά πόσο είναι παιχνιδάκι... Αν και για να είμαι ειλικρινής δεν έχω βιώσει και κρίση πανικού. Απλά έχω ή μάλλον είχα πολύ βαριά μορφή κοινωνικής φοβίας
!

---

Καλημέρα. Κοίταξε, από πλευράς μου δεν πολυ-έχω εμπιστοσύνη στις τεχνικές των ψυχολόγων. Αφ'ενός δοκίμασα ψυχανάλυση και μου βγήκε μούφα, αφ' ετέρου τα προβλήματα που έχω εγώ είναι πρακτικά άλυτα, επομένως άδικος κόπος και χρήμα.

Τώρα όσον αφορά τις κρίσεις πανικού, αυτές είναι ελαφρώς πιο οδυνηρές από τα συμπτώματα άγχους της κοινωνικής φοβίας. Πάντως η κατάθλιψη είναι ομολογουμένως πιο υποφερτή- εννοώ σε καθημερινό επίπεδο. Εγώ υπήρξα καταθλιπτική από τα 12 μου και τώρα είμαι 23. Όμως η κατάθλιψη δεν με εμπόδισε ποτέ να έχω φιλικές σχέσεις, ερωτικές, και να είμαι μια άριστη μαθήτρια που μιλούσε και συμμετείχε σε όλα. Από πέρσι που άρχισα να έχω αγοραφοβία/ πανικό κτλ, τραβάω απίστευτο ζόρι. Δεν βγαίνω, δεν έχω σχέση, δεν προσέρχομαι στις εξεταστικές της σχολής μου.. άσ'το, μη το συζητάς, μπροστά στην διαταραχή πανικού η κατάθλιψη είναι αστειάκι. 100%.

Quote:

---

εχεις μιλησει στους δικους σου? τι σου λενε? με ποιους το αντιμετωπιζεις το θεμα ή απλα το "θάβεις" ?

---

Ούφ, Σοφία. Είναι μια πικρή κουβέντα αυτή. Ο πατέρας μου δεν ξέρει. Η μητέρα μου και η αδελφή μου ναι. Οι φίλες μου όχι. Ο πρώην μου όχι.
Κακά τα ψέμματα, πρέπει να τα θάβεις αυτά. Ο κόσμος είναι κακός. Άν δεν σε στηρίζουν οι δικοί σου άνθρωποι, τι να ανοιχτείς στον κόσμο??

Παράδειγμα η αδερφή μου: όταν πρέπει να βγούμε μαζί και είμαι άκεφη, μου λέει συνέχεια την γνωστή καραμέλα, ''ανάπηροι άνθρωποι έχουν την δύναμη να συνεχίσουν, εσύ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ, απλώς αυθυποβάλλεις τον εαυτό σου''. Ναί, καλά είσαι! Αν δε το νιώσεις στο πετσί σου, ότι και να πείς θα είναι ....

Από την άλλη η μητέρα μου που έχει -και καλά- περισσότερη κατανόηση, αλλάζει θέμα όταν κάνω κουβέντα για αντικαταθλιπτικά χάπια. Δέκα χρόνια καταθλιπτική και ποτέ δεν πήρα μισό χάπι ''για να μην στενοχωρηθούν'' οι εκάστοτε άλλοι. Σαν να είμαι θεός ή κάτι τέτοιο και μπορώ να τα λύσω από μόνη μου. Τυχεροί όσοι έχετε ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ στήριξη από τους δικούς σας.

~~~

Quote:

---

Δεν το βάζω κάτω προσπαθώ γιατί εχω πολλά όνειρα και θέλει αισιοδοξία!!!Εσύ σε τι φάση είσαι?Ποιό είναι το θέμα που αντιμετωπίζεις?
Ειναι ωραίο τελικά αυτό το φόρουμ!!!!

---

Αυτή την περίοδο ετοιμάζομαι πάλι για εξεταστική. Και πρέπει να πώ για όσους αντιμετωπίζουν αγοραφοβία και εξετάσεις, οτι δεν είναι ακατόρθωτο να καθίσεις 2 ώρες στην αίθουσα, όταν πρέπει να περάσεις ένα μάθημα. Φυσικά, είναι ΑΠΕΙΡΩΣ πιο εύκολο άν έχεις πάρει κάποιο αγχολυτικό χάπι (ένα Ζανάξ ημερισίως είναι ικανοποιητικής απόδοσης), αλλά έχω δώσει μαθήματα χωρίς καθόλου χάπι. Η διαφορά ήταν οτι με το χάπι ήμουν πιο χαλαρή, η ταχυκαρδία ήταν ασήμαντη, η παραγωγή σάλιου κανονική, έδωσα περισσότερη προσοχή στο διαγώνισμα, είχα ακριβέστερη έκφραση και καλλιγραφία, κατάφερα να μιλήσω μπροστά στον εξεταστή αντί να μένω όλη την ώρα μουγγή λόγω κοινωνικής φοβίας.

Υ.Γ. Καλή τύχη σε όλους τους συμπάσχοντες φοιτητές!

Καλησπέρα και από μένα, έχω και γω θέμα με τις εξετάσεις, βασικά έχω πολύ άγχος. Δεν έχει ξεκινήσει ακόμα η εξεταστική αλλά από τώρα το σκέφτομαι. Βρίσκομαι και στο τέλος των σπουδών.
Με πιάνει ένας ψιλοπανικός, αγχώνομαι με πιάνει πονοκέφαλος, το στομάχι μου κτλπ αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω είναι αν τα χάπια βαλεριάνας δουλεύουν. Σκέφτομαι να αγοράσω της lanes που κυκλοφορούν αλλά
δεν θέλω να επηρεάσουν την απόδοσή μου. Πείτε καμιά γνώμη. Να δοκιμάσω??

Quote:

---

Originally Posted by makaroni

Καλησπέρα και από μένα, έχω και γω θέμα με τις εξετάσεις, βασικά έχω πολύ άγχος. Δεν έχει ξεκινήσει ακόμα η εξεταστική αλλά από τώρα το σκέφτομαι. Βρίσκομαι και στο τέλος των σπουδών.
Με πιάνει ένας ψιλοπανικός, αγχώνομαι με πιάνει πονοκέφαλος, το στομάχι μου κτλπ αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω είναι αν τα χάπια βαλεριάνας δουλεύουν. Σκέφτομαι να αγοράσω της lanes που κυκλοφορούν αλλά
δεν θέλω να επηρεάσουν την απόδοσή μου. Πείτε καμιά γνώμη. Να δοκιμάσω??

---

Προφανώς δέν εχεις παθολογικό άγχος, οπότε δεν χρειάζεσαι χάπια- ούτε να το συζητάς. Κοιμήσου καλά το βράδυ και όλα θα πάνε καλά..

Γειά σας και πάλι. Επειδή βλέπω οτι 2.000 άτομα έχουν μπεί σε αυτό το Θέμα για να μάθουν πώς μπορούν να χειριστούν την αγοραφοβία εν μέσω εξεταστικής, επανέρχομαι για να σας δώσω κουράγιο. Από την ημέρα που άνοιξα αυτό το Θέμα, έχουν περάσει 3 πανεπιστημιακές εξεταστικές.

Στην πρώτη πήγα χωρίς χάπια και δεινοπάθησα- έδωσα 4 μαθήματα, με τρομερό άγχος, πίεση και θολωμένο μυαλό (και τα πέρασα όλα, όμως ήταν επίπονο). Στην δεύτερη εξεταστική δεν πήγα κάν. Στην τρίτη, λόγω οικονομικής πίεσης, υποχρεώθηκα να επιστρέψω στο πανεπιστήμιο και έδωσα 6 μαθήματα (το ρεκόρ μου!).

Βεβαίως πήρα Xanax. Ένα και ΜΟΝΟ χάπι την ημέρα ΑΡΚΕΙ για να ανταπεξέλθεις στις εξετάσεις (0,50 mg). Να σημειώσω εδώ οτι η ψυχολόγος μου -τελείως ανεύθυνα- μου είχε συστήσει να παίρνω τα Xanax ανά 6 ώρες: ΜΗΝ το κάνετε αυτό! Είναι άκρως επικίνδυνο. Εγώ ήμουν καχύποπτη και απαγόρευσα στον εαυτό μου να πάρει τόσο μεγάλη δόση (δόξα το Θεό). Άν ο ψυχολόγος σας σας πεί να παίρνετε πάνω από 1-2 χάπια Xanax την ημέρα, απλώς αλλάξτε ψυχολόγο. Δεν είμαστε και πειραματόζωα! Για την ακρίβεια ξεκίνησα τα χάπια 1 ημέρα πρίν δώσω το πρώτο μάθημα. Μισό χάπι με το μεσημεριανό φαγητό, μισό πρίν κοιμηθώ το βράδι και την επόμενη μέρα, μισό χάπι 20 λεπτά πρίν μπώ στην αίθουσα. Φυσικά δεν εξαφανίζεται ο πανικός με το χάπι, ωστόσο η ταχυκαρδία είναι ΑΙΣΘΗΤΑ πιο μικρή, το μυαλό πιο καθαρό και η ξηροστομία μειωμένη.

Για 2,5 βδομάδες ακολούθησα αυτή τη θεραπεία και μόλις τελείωσε η εξεταστική έπαιρνα μισό χάπι ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ, επί 2-3 μέρες για να διακόψω ήρεμα τα χάπια. Τις πρώτες μέρες είναι δύσκολο, αφού ο οργανισμός έχει συνηθίσει και δεν μπορείς να τα κόψεις. Νιώθεις μια νευρικότητα χωρίς λόγο- εγώ αντιμετώπισα τη νευρικότητα με εκτονωτική γυμναστική (μισή ώρα ποδήλατο καθημερινά) και χαμομήλι. Σε μια βδομάδα έκοψα ομαλά τα Xanax και θα τα ξαναρχίσω τον Φλεβάρη, στην επόμενη εξεταστική.

Περιττό να πώ οτι αρίστευσα στα μαθήματα που έδωσα (το πιο χαμηλό το πέρασα με 7!) και συνιστώ σε όλους να τολμήσουν να δώσουν τα μαθήματα που χρωστάνε. Είναι πιο εύκολο απ'ότι νομίζουν. Μην χάνετε μαθήματα και σπουδές για την αγοραφοβία. Πολεμήστε το. Τα χάπια βοηθούν πολύ. Βοηθά επίσης και η προσευχή. Τη στιγμή που λές ''δεν αντεχω'', κάνεις υπομονή ένα λεπτό, μετά άλλο ένα λεπτό και... πρίν το καταλάβεις έχεις βγεί νικητής στη δοκιμασία.

Για όποια απορία, ρωτήστε ελεύθερα.

Quote:

---

Originally Posted by Μαρούλι

\
Να σημειώσω εδώ οτι η ψυχολόγος μου -τελείως ανεύθυνα- μου είχε συστήσει να παίρνω τα Xanax ανά 6 ώρες: ΜΗΝ το κάνετε αυτό! Είναι άκρως επικίνδυνο. Εγώ ήμουν καχύποπτη και απαγόρευσα στον εαυτό μου να πάρει τόσο μεγάλη δόση (δόξα το Θεό). Άν ο ψυχολόγος σας σας πεί να παίρνετε πάνω από 1-2 χάπια Xanax την ημέρα, απλώς αλλάξτε ψυχολόγο.

---

Ο ψυχολόγος δεν επιτρέπεται να δίνει χάπια. Μόνο ο ψυχίατρος. Οπότε, δεν είναι απλή ανευθυνότητα, είναι παράβαση καθήκοντος.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Ο ψυχολόγος δεν επιτρέπεται να δίνει χάπια. Μόνο ο ψυχίατρος. Οπότε, δεν είναι απλή ανευθυνότητα, είναι παράβαση καθήκοντος.

---

Δικό μου λάθος: ψυχίατρος ήθελα να πω. Αλλά και πάλι, το θεωρώ υπερβολή να σου συνταγογραφούν χάπια ψυχοτροπικά λες και είναι καραμέλες.

Καλημέρα Μαρούλι. Διάβασα το αρχικό σου μήνυμα και εν τάχει τα υπόλοιπα μηνύματα σου. Δεν ξέρω πως το έχεις χειριστεί ως τώρα με το θέμα ψυχολογική υποστήριξη. Εμένα προσωπικά μου παρέχει μόνο μια παρηγοριά. Ήμουν και είμαι αντίθετη στα φάρμακα, γιατί πιστεύω ότι δεν εξαλείφουν το όποιο πρόβλημα. Αυτό που θα έλεγα είναι να θέσεις αν θέλεις ένα ερώτημα στον εαυτό σου την ώρα που νιώθεις το φόβο να σε κυριεύει. Ρώτα 'Τί μπορεί αλήθεια να μου συμβεί;'.Ο φόβος είναι μόνο στο μυαλό μας. Δεν είναι κάτι απτό. Γύρνα του τη πλάτη και αδιαφόρησε. Δοκίμασε αν θέλεις να πας μια φορά να γράψεις και να πεις ότι δεν θα το αφήσω να περάσει από το μυαλό μου. Αν είσαι καλά προετοιμασμένη και δοκιμάσεις να συγκεντρωθείς στο στόχο σου πιστεύω ότι δεν θα δίνεις πια σημασία στο αν γράφουν και άλλα τόσα άτομα μαζί σου. Όλοι έχετε ένα κοινό στόχο, να πετύχετε. Ενδεχομένως και οι συμφοιτητές σου να βιώνουν παρόμοια συναισθήματα.

Ψυχολογική υποστήριξη... ίσως να είναι ωφέλιμη, αν μπορεί κανείς να βρεί τον σωστό ψυχολόγο. Όμως γενικά δεν πείθομαι. 60 ευρώ για 35-45 λεπτά, μου μοιάζει κοροϊδία. Πώς να εξηγήσεις συναισθήματα και εμπειρίες σε τόσο λίγο χρόνο, με τόσο πολύ χρήμα; Έξι ευρώ το δεκάλεπτο! Και πόσες εισαγωγικές συνεδρίες μέχρι να μπείς στο προκείμενο. Μου κάνει λίγο μούφα η όλη ιστορία, πεταμένα χρήματα κι έτσι... Έχω ακούσει για κρατικούς ψυχολόγους που είναι δωρεάν, αλλά εδώ πληρώνεις και δεν έχεις αποτέλεσμα- πόσω μάλλον να μην πληρώσεις κιόλας. Γιατί; Για να σου χαιδεύουν τα αυτιά; Για να παριστάνουν οτι ενδιαφέρονται για τα προβληματά σου; Για να σκαλίζουν τα τραύματά σου προσπαθώντας να βγάλουν ''φωτισμένα'' συμπεράσματα; Ε, και;;;