ΤΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΑΣ

εκανα πολλες αλλαγες στην ζωη μου ξαφνικα ενω το αποφασισα μεσα σε μερικες μερες. μια απο αυτες την οποια ειχα παρει αποφαση αλλα δεν υλοποιησα τελικα ηταν το οτι ηθελα να φυγω απ το σπιτι να μεινω μονη μου. μολις το ανακοινωσα στους δικους μου κλαιγανε και μ ελεγαν πως θα κανω λαθος και πως θα γυρισω ταπεινωμενη. περιττο να πω πως ο πατερας μ κοντεψε να παθει εγκεφαλικο ανεβηκε η πιεση και φοραγε πλερεζες 10 μερες.

με επηρρεασανε τοσο πολυ που επαψα να το σκεφτομαι, επισης με δωροδοκουσε απ την επομενη ακριβως μερα με δωρα και λεφτα κ να μ κανει χατηρια κλπ κλπ κ εγω τα δεχομουνα. το θεμα ειναι πως εχω παει 26 και θελω τον χωρο μου και δικια μου ζωη.

εχω περασει πολλα δυσκολα για να μην καταφερω να ζησω μονη μου, οποτε δεν καταλαβαινω γιατι δεν το εγκρινει ο μπαμπας και γιατι φοβαται τοσο. φοβαται μηπως ειναι παρορμηση λογω της ασθενειας και φυσικα φοβαται μην δεν τρωω και πεθανω απο ασιτια.

ελειπα 5 μερες και μολις γυρισα ο πατερας μ με εσφιγγε αγκαλια μου χαιδευε τα μαλλια επαιζε μαζι μου και μ λεγε με παραπονο ''που εισαι κοριτσακι μου σαγαπαω τοσο πολυ που ησουν τοσες μερες'' κλπ κλπ. δεν με αφηνει με τπτ. μεσα στο σπιτι με ακολουθει παντου και συνεχως με νταντευει. στην μικρη δεν τα κανει!μονο σε μενα!

τον αγαπαω τον πατερα μου αλλα με πνιγει! προσπαθησα να του εξηγησω πως πρεπει να με αφησει να παρω δικο μου δρομο, εστω να δοκιμασω. αλλα επιμενει πως δεν πρεπει να φυγω παρα μονο οταν παντρευτω. οταν του ειπα πως τι θα γινει αμα δεν παντρευτω ποτε η αμα παντρευτω στα 35 μ, θα πρεπει να μενω μαζι τους μεχρι τοτε? και μου απαντησε χωρις ενδοιασμους ''ΝΑΙ!''.

μου κοπικαν τα ποδια. περασαν οι εποχες που ειχα διαστροφες-οργη-περιεργες διαθεσεις-ξεσπασματα-παραλληρισμους και αλλα πολλα. το μονο που μ χει απομεινει ειναι οι εμμονες και οι αισθηση πως εχω εναν σκοπο στον κοσμο (πραγμα που ισχυει εχω βοηθησει κ νιωθω χρησιμη ) και βλεπω γυρω μου πολλα σημαδια να μου το τονιζουν αυτο καθημερινα. δν ειμαι απλος ανθρωπος. εν πασει περιπτωση, γιατι να μν με αφηνει να κανω αυτο που θελω? γιατι να με κανει να μενω στο παρελθον και να μην προχωραω

δεν ξερω τι αλλο να του πω να ηρεμισει...........δεν ειμαι πλεον μωρο και οσο συνεχιζει και μου φερεται σαν να μαι ενα, με ριχνει, επειδη κατα βαθος μαρεσει η τοση προσοχη. ομως θελω και να φυγω

Γειά σου Ηλέκτρα! Είναι χειρίσιμος ο πατέρας σου απ' ότι φαίνεται, όμως κάπου έχει και δίκιο να φοβάται αν στο παρελθόν είχες προβλήματα.. Οι γονείς πάντα ανησυχούν κι αρκετές φορές υπερβολικά. Ωστόσο μπορείς λοιπόν να χρησιμοποιήσεις ένα σωρό επιχειρήματα για να τον πείσεις, π.χ. ότι η ευτυχία-μεγάλη λέξη-προϋποθέτει ανεξαρτησία κι ότι κανείς δεν χάνει, από το να δοκιμάσει με τις δικές του δυνάμεις να κερδίσει τον κόσμο. Αρέσουν στους μεγάλους ν' ακούν τέτοια. Μπορείς να σκεφτείς και μόνη σου διάφορα.. για να τον καθησυχάσεις και να τον κάνεις ν' αλλάξει γνώμη.
Εσύ είσαι όμως αλήθεια τελικά έτοιμη γι' αυτό;

ολα αυτα που ειπες φυσικα και του τα προβαλα αλλα δεν ακουγε επεμενε στα δικα του! ελεγε πως εδω εχω πιατο φαι ζεστο καθαρα ρουχα τηλεοραση νοβα κλπ κλπ! και δεν κτλβαινει τον λογο που θελω να φυγω!

πιστευω πως ειμαι ετοιμη ναι, αν οχι τελειως μονη μ , να μεινω τουλαχιστον με καποιον αλλον

Λοιπόν τώρα θα γίνω κακιά! Συνήθως θα ξέρεις ότι οι μπαμπάδες και ζηλεύουν.. και προσπαθούν ν' αποτρέψουν με κάθε τρόπο ακόμα και μειωτικό, την οποιαδήποτε προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης, ειδικά κι όσον αφορά τις κόρες τους. Η κορούλα είναι για τον μπαμπά η μικρή πριγκίπησσα, που εκείνος ενώ της έχει σπάσει τα φτερά, της τα παρέχει όλα σαν να πρόκειται για σύντροφο ζωής. Το κακό είναι ότι κι η μητέρα σου είναι με το μέρος του. Γιατί άραγε? Εσύ εργάζεσαι?

Τώρα που ξανασκέφτομαι για την ΝΟΒΑ ειδικά πρέπει να υποχωρήσεις αξίζει τον κόπο κι έπειτα το σύνδρομο της Ηλέκτρας δικαιολογεί τέτοιου είδους αντίδραση

η μανα μου επισης κλαιει και λεει πως θα πεθανω απο ασιτια!!!!!!!επειδη ειχα και θεματα με το φαγητο και διατροφικη! ομως γενικα γιατι ο ελληνας γονιος θελει ΜΟΝΙΜΩΣ τα παιδια του διπλα?

Πάντως η μάνα σου τόχει το θέμα της, θέλει βοήθεια.. Κοίτα για όλα αν σε καλύπτει η απάντηση είναι ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Και οι δικοι μου κατι τετοιο ηθελαν.
Να φανταστεις οτι οσο σπουδαζα ηθελαν καθε σαββατοκυριακο να πηγαινω στο πατρικο.
Τωρα παντως που ειμαι σε αλλη χωρα εχουν στρωσει.
Αλλα με παιρνουνν τηλεφωνο 2 φορες την ημερα.

Κανε οτι θελεις μπροκεν και μην ανησυχεις δεν θα πεθανει απο ασιτια,απλα προσπαθει να σου δημιουργησει τυψεις.

Πιστεύω πως η απάντηση στο ερώτημα αυτό εξαρτάται από το ποιος σε συγκρατούσε μέχρι τώρα όταν ξέφευγες με τα διατροφικά σου προβλήματα. Εσύ η ίδια ή μήπως οι δικοί σου; Μόνη σου μπορείς να καταφέρεις να το ελένξεις ή θα βρεθείς σε κανένα νοσοκομείο;


Κακά τα ψέμματα, αλλά άνθρωποι όπως εμείς με προβλήματα, πρέπει να έχουμε υποστηρικτικό περιβάλλον. Αν συγκατοικήσεις, με ποιον σκέφτεσαι να το κάνεις?

ρε συ οι γονεις μου προσπαθουσαν να με βοηθησουν αλλα ποσο πια μπορει καποιος να βοηθησει αν δεν εχει ζησει παρομοιες καταστασεις? η υπερβολικη υπερπροστασια και η στεναχωρια και το αγχος τους κανουν να κανουν λαθη! δεν εχω πλεον τοσο προβλ με το διατροφικο, η συμπτωματα της σχιζοφρενικομορφης εχουν καιρο να εμφανιστουν , λιγο η διπολικη με παιδευει αλλα παιρνω τα φαρμακα μου και ολα καλα την παλευω κατα μια εννοια! εμμονες ιδεες εχω αλλα οχι οπως παλια κ το σημαντικο ειναι πως πλεον δεν χαρακωνομαι και μπορω και γελαω! οποτε, γιατι να μην μπροχωρησω? τους εχω ομως τοσο εννοια, επειδη τα τελευταια 4 χρονια δεθηκα με τον μπαμπα μ ενω μεχρι τοτε τον μισουσα

Γεια σου μπρόκεν, γνώμη μου είναι ότι πρέπει να τους δώσεις να καταλάβουν ότι μπορούν να σε εμπιστευθούν σε κάθε επίπεδο. Αν πραγματικά είσαι έτοιμη να κάνεις ένα τέτοιο βήμα και να προχωρήσεις στη ζωή σου "μόνη", τότε πρέπει να τους παρέχεις όλους τους λόγους και τα επιχειρήματα για να πιστέψουν και οι δύο αλλά ειδικά ο πατέρας σου ότι όντως μπορείς να σταθείς στα πόδια σου. Για παράδειγμα, όταν μπορέσεις με το καλό μπορείς να τους καλέσεις για φαγητό..μπορείς να τους παίρνεις τηλέφωνο και να ζητάς συμβουλές για τη διαρρύθμιση του σπιτιού σου..μπορείς να κάνεις χιλιαδύο πράγματα για να δείξεις ειλικρινά ότι μπορείς να τα καταφέρεις και μόνη. Οι γονείς είναι περίεργα πλάσματα και θέλουν τις περισσότερες φορές ιδιαίτερο χερισμό. Καμιά φορά αλλάζουμε ρόλους και γινόμαστε εμείς που πρέπει να καλύψουμε τις ανασφάλειες και τους φόβους τους.

Καλή τύχη!

sofia τα εκανα ολα αυτα. δεν πιανουν. πιστευει ο μπαμπας πως τα δικα του επιχειρηματα ειναι πιο δυνατα! ειναια γυριστο κεφαλι δεν θελει να φυγω απο διπλα του. η μανα μ λεει συνεχεια πως οταν ημουν μωρο με ειχε σαν κουκλα και κλαιει! με κοιτανε κ βλεπουν ενα μωρο, ξερεις πως ειναι να σαι 26 κ να σε γαργαλαει ο πατερας σ κ να σε ακολουθαει μες στο σπιτι να σ δινει φιλακια? να κοιτας κατω απ το μπαλκονι κ να σ λεει ''προσεχε θα πεσεις!'' ? ειναι τραγικο επειδη διχαζομαι, απ την μια με ενοχλει, απ την αλλη μαρεσει να μαι το επικεντρο. αλλα ολο αυτο μ βγαινει και παραεξω σε ολα τα επιπεδα των σχεσεων μου. ειτε στις φιλιες ειτε στις ερωτικες σχεσεις. σαν να τρεφομαι απο την προσοχη και μονο

Οι γονείς σου ξέρουν τις δυσκολίες σου τις ξεπέρασες λόγω της δικής τους στήριξης και όχι αποκλειστικά με τις δικες σου δυνάμεις και πιστευουν ότι δεν έχεις ακόμα τις δυναμεις να αντιμετωπίσεις αυτες τις δυσκολίες από μόνη σου και άρα γι αυτους το να φυγεις απ το σπιτι θα ναι μια συνεχης έγνοια μηπως πάθεις κάτι. Απ την αλλη μηπως ο πατερας σου ανησυχει και για την προσωπική σου ζωή για ανεξέλεγκτες σχέσεις? γιατι ξέρει ότι το να σαι στο πατρικο καπου το περιοριζει αυτο, δεν θα φερνεις γκομενους για σεξ στο πατρικο μπρος στους γονεις σου, κι οτι δε θα βρεις κανα της προκοπης για παντρεια που τον καιει. επειδη σ΄όλο αυτο το φασμα σκέφτονται οι γονεις. μήπως ειναι και θεμα παρεας και φοβουνται τη μονοτονια και τη μοναξια και οτι θα τους βλεπεις μονο μερικες φορες το χρονο?

μα συγνωμη ρε γιαννη τι στο καλο θα ζησει ο πατερας μ την ζωη την δικια μου? ο,τι κ να κανω πλεον ειναι απο επιλογη μου! και σεξ να κανω και ναρκωτικα να παιρνω κ οτι γουσταρω, δικια μ η ζωη πια! δεν τα ελυσα με δικια τους βοηθεια ισα ισα τους προστατεψα απο πολλα το βαρος της κακοποιησης μονη μ το κουβαλαω 15 χρονια

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

μα συγνωμη ρε γιαννη τι στο καλο θα ζησει ο πατερας μ την ζωη την δικια μου? ο,τι κ να κανω πλεον ειναι απο επιλογη μου! και σεξ να κανω και ναρκωτικα να παιρνω κ οτι γουσταρω, δικια μ η ζωη πια! δεν τα ελυσα με δικια τους βοηθεια ισα ισα τους προστατεψα απο πολλα το βαρος της κακοποιησης μονη μ το κουβαλαω 15 χρονια

---

σμφωνω μαζί σου, μονο που οι γονεις τα βλεπουν μ αυτο τον τροπο. Και πίστεψε με, όσο πιο γρηγορα απεξαρτητοποιηθεί κανεις από τους γονείς τόσο το καλύτερο, παραπάνω πιθανότητες να κανεις πιο ποιοτικη ζωη μετα.

oποτε ερχεσαι στα λεγομενα μου πως πρεπει πια να ΠΑΨΩ μ'αρεσει δεν μ'αρεσει , να μαι πια η πριγκιπεσσα του!

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

oποτε ερχεσαι στα λεγομενα μου πως πρεπει πια να ΠΑΨΩ μ'αρεσει δεν μ'αρεσει , να μαι πια η πριγκιπεσσα του!

---

εσύ μια χαρα άνθρωπος είσαι, το λέω και το εννοώ, άλλοι έχουν τα προβλήματα εδώ και χρειζονται βοηθεια. τελευταια από συνήθειο μπαινεις εδω παρα από ανάγκη. άσε που για γκόμενους έχεις σχεδόν όποιον θες αφού έρχονται αμέσως κοντά σου με ενα σου απλό νεύμα.

δεν με απασχολει τοσο το γκομενικο με απασχολουν οι κωλοεμμονες μου και φυσικα η ελλειψη προσωπικης ζωης! θελω τον χωρο μου και δεν τον εχω! πνιγομαι!

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

δεν με απασχολει τοσο το γκομενικο με απασχολουν οι κωλοεμμονες μου και φυσικα η ελλειψη προσωπικης ζωης! θελω τον χωρο μου και δεν τον εχω! πνιγομαι!

---

αφού είναι δεδομένοι, τι να σε απασχολεί?

μα και δεδομενοι να μην ητανε δεν θυμαμαι να με απασχολουσε ποτε το αν εχω γκομενο η οχι, μπορω κ χωρις

Δεν ξέρω όλη την ιστορία σου, αλλά εικάζω πως ο μπαμπάς σου α) νιώθει ενοχές που έχεις ψυχολογικά- άρα κάτι δεν πήγε καλά στην ανατροφή σου και β) νιώθει και άλλες ενοχές που, όπως λες, δεν ήσασταν αγαπημένοι για χρόνια. Προσπαθώντας να μπαλώσει λάθη του παρελθόντος του βγαίνει το υπερπροστατευτικό και όλη αυτή η υπερβολή. Δικές του ανασφάλειες καλύπτει. Και η μαμά σου παρομοίως. Σ' αγαπάνε, ναι, αλλά αυτές οι υπερβολές δν έχουν σχέση με αγάπη.

Είσαι οικονομικά ανεξάρτητη? Μπορείς να συντηρηθείς μόνη σου- αν όχι εντελώς, έστω χωρίς περαιτέρω επιβάρυνση στους γονείς σου? Αν ναί, κάνε μια όμορφη εξήγηση, με επιχειρήματα, χωρίς υστερίες κλπ, δώσε υπόσχεση πως στα δύσκολα θα επικοινωνείς πάντα μαζί τους, πως θα τους επισκέπτεσαι τακτικότατα, πες πως τους αγαπάς και είναι καταπληκτικοί γονείς κλπ και σήκω φύγε. Θέλουν- δε θέλουν θα το χωνέψουν.

Σιγουρέψου όμως πρώτη εσύ πως νιώθεις έτοιμη για κάτι τέτοιο.

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

η μανα μου επισης κλαιει και λεει πως θα πεθανω απο ασιτια!!!!!!!επειδη ειχα και θεματα με το φαγητο και διατροφικη! ομως γενικα γιατι ο ελληνας γονιος θελει ΜΟΝΙΜΩΣ τα παιδια του διπλα?

---

ετσι με απειλουσε και μενα η μανα μου οτι θα καταληξω αν φυγω απο το σπιτι.και μια χαρα ειμαι τωρα που δεν μενω μαζι της.ω ναι ω ναι ο ελληνας γονιος κανει παιδια για αυτοικανοποιηση και εγω για διαιωνιση του ειδους!!!

Αν πιστεύεις ότι έχεις την οικονομική δυνατότητα, κάνε το μεγάλο βήμα και φύγε. Εφόσον όλα δείχνουν πως είσαι καλά σε σχέση με τις ασθένειες. Αν συγκατοικήσεις και με καμιά φίλη τότε ακόμα καλύτερα.

μικρο, όσο μουρλοκομειο κ να εισαι εγω διέκρινα για πρωτη φορα σημερα ( ειμαι κ απροσεχτη ) πως εχεις αυτογνωσία...
ναι οι έλληνες γονείς ( ακόμη κ στο 2012 που βρσικομαστε ) το εχουν το θεμα τους με το να φυγουν τα παιδια τους απο την οικογενειακη εστία.
το μονο λάθος που δν θελω να κανεις ειναι να παρεις καμια αποφαση τύπου παντρευομαι για να την κανω.
οτι αποφαση κ αν παρεις να εισαι απολυτα σιγουρη πως το θελεις με ολο σου το ειναι!
κ θα ήθελα πολυ να σε δω να ξεκινησεις ψυχοθεραπεια...
θα ανακλυψεις τροπους να επικοινωνεις καλυτερα με τους αλλους κ θα διαπιστωσεις πως καποια πραγματα που κανεις
υπαρχουν βαθυτεροι λογοι που σε κανουν να λειτουργεις ετσι.
θα τη βρεις την ακρη....
σκεψου πως δν σου λεμε τυχαια τοσοι ανθρωποι να ξεκινησεις.
κ επισης σκεψου πως ολοι αυτοι που στο ειπαμε εχουμε κανει ή συνεχιζουμε.
(άντε γιατι θα σου φερω τις σαλαμανδρες πισω κ θα φαει φρικες η μαμα σου...)

εκθεση εγραψα παλι....

το ζήτημα Μπρόκεν είναι πως άφησες κάποιο που πραγματικά σε αγαπούσε, υποτίμησες τα αισθηματα του απέναντι σου, υποτίμησες το ότι αντί να βρει άλλη γκόμενα/γκομενες στην Αγγλια έμεινε πιστός σε σενα και σε περίμενε. σπάνια βρίσκεις άντρες να κάνουν κάτι τετοιο, αν ήταν άλλος θα χε φυγει αυτος πρωτος. θα σου ειχε αφοσίωση και μεσα απ αυτη θα βρισκες τη γαληνη που επιζητάς για να ξεχνάς πραγματικά και να νοιωθεις μεσα σου ευτυχία. ίσως με αυτόν κάποτε να είσαι και συ τοσο ευτυχισμενοι όσο είναι σημερα οι γονεις σου που ειναι μαζί. εκτός κι αν ο νεος γκόμενος σου κανε το μεγαλο κλικ ή πρόκειται για κατα πολύ καλύτερο του πρωην σου, διαφορετικα μου μυρίζουν εφήμερες σχέσεις

Quote:

---

Originally Posted by panamar

ετσι με απειλουσε και μενα η μανα μου οτι θα καταληξω αν φυγω απο το σπιτι.και μια χαρα ειμαι τωρα που δεν μενω μαζι της.ω ναι ω ναι ο ελληνας γονιος κανει παιδια για αυτοικανοποιηση και εγω για διαιωνιση του ειδους!!!

---

καλα ε, ερχεσαι στα λογια μου. δλδ δεν το πιστευω αυτο π γινεται, το συζητουσα με τον συναδελφο μου (ο οποιος ειναι αγγλος) και μου ελεγε πως στις αλλες χωρες οι γονεις χαιρονται να βλεπουν τα παιδια να ανεξαρτητοποιουνται απ την ηλικια των 18, δν κτλβαινω γιατι πρεπει να μας ωθουν σε τετοια λαθη ωστε να χουμε ανεξαρτησια! μεχρι κ να γκαστρωθω μ περασε απ το μυαλο γι ανα φυγω, ποσο ανωριμο ακουγεται αυτο?

ο πατερας μ ειναι τοσο ετσι μαζι μου, που τον κοιταζω και τα ξεχασα ολα σαν να μν θελω να φυγω πια η κ να φυγω να θελω να τον παρω μαζι μ! αμα φυγει η μανα η η αδερφη μ δν θα κανει ετσι, αμα φυγω εγω θα πεθανει! τοσο πολυ εγνοια τον εχω και δεν ξερω τι να κανω δεν μπορω να τον βλεπω να μαραζωνει ο,τι λαθη κ αν εκανε στο παρελθον! μακαρι να ημουν στην φαση που δεν μ ενοιαζε για κεινον οπως παλια! χτες μ εφτιαξε ραφακια στο σπιτι ....... κ μ πε να τα βαψω οτι χρωμα θελω κ να βαλω πανω τα πραγματα μου...κ εγω καταχαρηκα! μετα μ ηρθε ο λογος για τον οποιο το κανε........

Σκέψου όμως το εξής ! Είπες ότι αν έφευγε η αδερφή σου δεν θα τον πείραζε...και στάσου λίγο εκεί.

Για να τον πειράζει μόνο αν φύγεις εσύ και όχι η αδερφή σου, σημαίνει ότι κάτι τρέχει μαζί σου. Αν είχε την κλασικη νοοτροπία του Έλληνα γονιού, θα ανησυχούσε εξίσου και για τοις 2 σας.
Από ό,τι κατάλαβα είχες κάποια προβλήματα με την υγεία σου και μάλιστα σοβαρά, άρα λογικό δεν είναι να ανησυχούν έτσι οι γονείς σου??? Σκέψου λίγο και την δική τους ψυχολογία, ποιος ξέρει πώς θα νιώθουν μετά από όσα έχεις περάσει.

Εγω είμαι φουλ υπέρ την ανεξαρτητοποίησης και του απογαλακτισμού και εκνευρίζομαι όταν βλέπω άτομα να μένουν με τους γονείς τους μέχρι τα 35 και να μην κάνουν τίποτα μόνα τους, αλλά υπάρχουν και μερικές περιπτώσεις που χρειάζονται ψάξιμο.

Μόνο εσύ μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρη για το ότι θα τα καταφέρεις μόνη.

ναι εχω την ασθενεια! αυτο ομως τι σημαινει, πως πρεπει να με κρατανε μονιμως στο παρελθον? εχω κανει αλματα, οχι απλα βηματα!