Χωρισμός μετά απο 10 χρόνια σχέσης;
Θα παρακαλούσα για την κατανόηση σας και τη βοήθεια σας γιατί είμαι πολύ χάλια ψυχολογικά.
Με την κοπέλα μου είμαστε μαζί 10 χρόνια. Εγώ είμαι 31 κι εκείνη 32. Τον τελευταίο χρόνο συζούμε. Γενικά στη σχέση μας είχα παρατηρήσει πως η κοπέλα άφηνε πολύ απεριποίητο τον εαυτό της και οι σεξουαλικές επαφές είχαν μειωθεί σημαντικά. Αρκεί να σημειωθεί πως προτού αποφασίσουμε να συζήσουμε, βρισκόμασταν 2-3 φορές την εβδομάδα και απο αυτές το πολύ τη 1 κάναμε σεξ και αυτό όχι επειδή δεν είχα διάθεση εγώ, αλλά επειδή ήταν "κουρασμένη" εκείνη. Παρόλα αυτά, επειδή την αγαπούσα και την αγαπώ πολύ, είπα να δοκιμάσω να συζήσουμε, μιας και έτσι αφου θα είμαστε κάθε μέρα μαζί, θα υπήρχε η περίπτωση να αυξηθεί το ποσοστό των ερωτικών μας επαφών. Προς μεγάλη μου απογοήτευση, το ποσοστό παρέμεινε το ίδιο και αρχίζει να μειώνεται, αφού τυχαίνει πλέον να κάνουμε και 1 φορά κάθε 2 εβδομάδες. Το κακό όμως δεν είναι μόνο αυτό, αλλά το γεγονός πως πλέον τον εαυτό της τον έχει παραμελήσει πλήρως. Αποτρίχωση; 1 φορά το μήνα και αν. Ακόμα και το πλέον αυτονόητο της καθαριότητας δεν είναι αυτονόητο, αφού πολλές φορές βαριέται ακόμα και μπάνιο να κάνει.
Δεν είμαι παράλογος, κατανοώ οτι έχει αρκετή δουλειά, καθώς εργάζεται ώς καθηγήτρια και εκτός των ωρών που έχει στη δουλειά της (οι οποίες είναι αρκετά λίγες), έχει πολύ δουλειά να κάνει και στο σπίτι (διορθώσεις, προετοιμασία για το μάθημα κλπ), και έχει και τις δουλειές του σπιτιού, στις οποίες της έχω προτείνει άπειρες φορες να τη βοηθήσω όσο θέλει (δε θα πάθω τίποτα αν βάλω μια σκούπα ή σφουγγαρίσω), ειδικά τώρα που είμαι άνεργος. Παρόλά αυτά ΔΕΝ θέλει με τίποτα τη βοήθεια μου, και κυρίως χρησιμοποιεί τη δικαιολογία του ότι δε θέλει να καλομάθει, γιατί όταν βρώ δουλειά ούτως η άλλως αυτή θα τα κάνει. Και πάλι όμως δεν παύει να μου φαίνεται υπερβολικό όλο αυτό, καθόσον γνωρίζω πολλές περιπτώσεις γυναικών, που δουλεύουν ακόμα και 12ωρα, έχουν και κανα 2 παιδιά να μεγαλώσουν, και πάλι τις βλέπεις να είναι στην τρίχα, οπότε πιστεύω πως περισσότερο είναι θέμα θέλησης, παρά κούρασης και έλλειψης χρόνου. Όση δουλειά και να έχει, δεν είναι δυνατόν να μη βρεί 20-30 λεπτά την εβδομάδα να κάνει μια περιποίηση στον εαυτό της.
Για να μη γίνομαι κουραστικός, μπαίνω στο ψητό. Χθές, κατά την απόπειρα να κάνουμε σεξ, ήταν όλη την ώρα "μην πιάνεις τα πόδια μου, μη βλέπεις τα πόδια μου, μη μου κατεβάσεις εσύ το εσώρουχο, μην το κοιτάς γιατί είναι χάλια κλπ κλπ. Ε οσο και να μην το θέλω ο άνθρωπος, έπεσα... Και μου ζητούσε συγγνώμη και να ξαναπροσπαθήσουμε κλπ. Δεν άντεξα άλλο, και της το είπα: "Γιατί δεν προσέχεις καθόλου τον εαυτό σου;" Και απαντάει: "Αφού με βλέπεις! Δεν προλαβαίνω!" Της λεω κι εγώ: "Άλλες γυναίκες πως προλαβαίνουν, που όχι μόνο έχουν δουλειά, αλλά μεγαλώνουν και παιδιά;" Η απάντηση της: "Αυτές είναι σούπερ γυναίκες. Εγώ δεν είμαι! Και για αυτό δε θέλω και δε θα μπορέσω ποτέ μου να κάνω παιδιά." "Ακόμα και αν έχω 10 λεπτά στην ημέρα και να μην κάνω τίποτα, δε θέλω να κάνω τίποτα! Ούτε να αποτριχωθώ, ούτε να βγάλω τα φρύδια μου." "Προτιμώ να μιλήσω 1μιση ώρα με τη φιλη μου στο τηλέφωνο, παρά να περιποιηθώ τον εαυτό μου". Και της λέω κι εγώ: "Δηλαδή εγώ δε σου μετράω καθόλου;" Και στο τέλος μου λέει "Αυτό κατάλαβες;" και μου γυρνάει την πλάτη και ντύνεται και λέει "Άστο, δε μας βγαίνει".
Πείτε μου σας παρακαλώ, ειλικρινά! Είμαι υπερβολικός; Δεν ζήτησα ποτέ ούτε να είναι απο το κομμωτήριο στο πεντικιούρ, ούτε τίποτα! Απλά και βασικά πράγματα! Να περιποιείται τον εαυτό της σε βασικά θέματα, να μην είναι μονίμως με το περιοδόβρακο, αλλά να φοράει και κανα σέξι εσώρουχο πιο συχνά και όχι μια φορά τον χρόνο. Και να κάνουμε σεξ, καθόσον δεν είναι μόνο η επιθυμία αυτή καθ αυτή, αλλά γενικά κάνει καλό τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά! Στο σεξ, ακόμα και όταν κάνουμε είναι μονίμως τσιτωμένη, και τινάζεται όταν πάω να την αγγίξω, λές και είναι παρθένα που θα κάνει σεξ για πρώτη φορά. Δεν μπορώ. Ειμαι 31 χρονών άντρας, έχω κι εγώ τις ανάγκες μου, να έχω δίπλα μου μια γυναίκα που να νοιώιθει γυναίκα! Τι λάθος κάνω; Μπορώ να κάνω κάτι, ή μονη λυση είναι ο χωρισμός; Εϊμαι μπερδεμένος και χάλια ψυχολογικα, γιατί ένοιωσα σα να μην αξίζω τίποτα όταν μου είπε πως προτιμά να μιλάει με τη φίλη της απο τα να περιποιείται τον εαυτό της. Την αγαπώ πολύ, αλλά αυτή η κατάσταση με σκοτώνει και με φθείρει τραγικά. Τον χωρισμό τον σκέφτομαι ως την τελευταία λύση, καθώς έχω ζήσει τόσα μαζί της, που η ύπαρξη της ειναι ανεξίτιλη επάνω μου. :(