Για την Χρύσα...

Printable View

30-04-2012, 16:27
julias

Για την Χρύσα...

Μόλις πριν λιγο εμαθα οτι η ξαδελφη μου η Χρυσα, 40 χρονών, πέθανε ...με δυο παιδια....τοσο νεα, απο καρκίνο... Δεν μπορώ να το χωνέψω. Πνίγομαι...Περισσοτερο σκεφτηκα να γραψω εδω για να ανασανω...με αγαπουσε πολυ, με νοιαζοταν...μιλούσε σε όλους για μένα...και εγώ την αγαπούσα...Γαιτι να φευγουν αυτοι που αγαπαμε?? και πού πάνε??? πουθενά....δεν υπαρχει τιποτα εκει πανω..μονο σκοταδι...Ηταν τοσο καλη. Παντα διπλα μου, στις χαρες ,στις λυπες....σαν αδελφη και παραπανω...εφυγε ξαφνικα, οπως κι αλλοι που αγαπησα στη ζωη μου εφυγαν ξαφνικα. Δεν προλαβα να παω στο νοσοκομειο.. Θα πηγαινα..Επρεπε να παω..Δεν φανταστηκα οτι θα ηταν τοσο γρηγορο. Επρεπε να της πω οτι θα στηριζω εγω τα παιδια της, θα τα βοηθησω...γιατι τα καταλαβαινω...εχασα τον μπαμπα μου στα 6 μου...σαν τωρα, τραγικη συμπτωση...4 μαιου.. πεθανε ο μπαμπας μου...
Χρυσα μου αντιο, σ'αγαπω..θα θυμαμαι παντα το χαμογελο σου, την καλη σου κουβεντα για ολους, την ζεστη αγκαλια σου..Εκει που θα εισαι στο σκοταδι,,κοιτα και λιγο στη γη σε μας. προσεχε μας,,,συγγνωμη που δεν σε χαιρετησα Χρυσα...συγγνώμη...
Ηθελα..αλλλα δεν προλαβα...δεν φανταστηκα..

Συγγνωμη και για το ακαταληπτο του λογου μου...απλα δεν μπορω....
30-04-2012, 17:50
Winston_man_2

Συλληπητηρια φιλε μου. Ζωη σε λόγου σας. Έχασα πριν χρονια τη θεια μου απο καρκινο λιγο παραπανω απο 40. Θεριζει δυστυχως.
30-04-2012, 22:56
Christina82

Εγώ τον πατέρα μου απο καρκίνο σε ηλικία 38 χρονών! Τραγικο! Τα συλληπητηρια μου! :'(
30-04-2012, 23:11
julias

Χριστινακι μου δεν είναι τόσο ο θανατος που με τρομαζει, γιατι τον εχω ζησει και ξερω οτι ειναι το τελος του ταξιδιου. Είναι αυτή η ματαιοτητα της ζωης, οτι καθομαστε και αναλωνομαστε σε ανούσιες ιστορίες, γιατί η κορη μου πήρε 17 στο τριμηνο αντί για 20, γιατι με αφησε ο φίλος μου..κτλ...και απομωνονόμαστε από τη ζωή, οταν πρεπει να την πιασουμε από τα μαλλιά, να την ζησουμε, να βρισκομαστε μα ανθρώπους που μας αγαπανε γιατι ο χρόνος είναι τοσο λιγος..
Όλοι τελικά βρισκουν το δρομο τους,,ομως η Χρύσα ποτέ δεν θα δει το γάμο των κοριτσιων της, ο πατερας μου ποτε δεν με χαρηκε, δεν με αγκάλιασε..δεν προλαβε..και ποσο μου έλειψε αυτό..αλλά κυρίως ελειψε σε αυτόν..
Αισθανομαι ένα κενο...σαν να εφυγε κάτι από μεσα μου..
Ευχαριστώ Χριστινάκι..
30-04-2012, 23:24
kaity

Quote:

Originally Posted by julias

Μόλις πριν λιγο εμαθα οτι η ξαδελφη μου η Χρυσα, 40 χρονών, πέθανε ...με δυο παιδια....τοσο νεα, απο καρκίνο... Δεν μπορώ να το χωνέψω. Πνίγομαι...Περισσοτερο σκεφτηκα να γραψω εδω για να ανασανω...με αγαπουσε πολυ, με νοιαζοταν...μιλούσε σε όλους για μένα...και εγώ την αγαπούσα...Γαιτι να φευγουν αυτοι που αγαπαμε?? και πού πάνε??? πουθενά....δεν υπαρχει τιποτα εκει πανω..μονο σκοταδι...Ηταν τοσο καλη. Παντα διπλα μου, στις χαρες ,στις λυπες....σαν αδελφη και παραπανω...εφυγε ξαφνικα, οπως κι αλλοι που αγαπησα στη ζωη μου εφυγαν ξαφνικα. Δεν προλαβα να παω στο νοσοκομειο.. Θα πηγαινα..Επρεπε να παω..Δεν φανταστηκα οτι θα ηταν τοσο γρηγορο. Επρεπε να της πω οτι θα στηριζω εγω τα παιδια της, θα τα βοηθησω...γιατι τα καταλαβαινω...εχασα τον μπαμπα μου στα 6 μου...σαν τωρα, τραγικη συμπτωση...4 μαιου.. πεθανε ο μπαμπας μου...
Χρυσα μου αντιο, σ'αγαπω..θα θυμαμαι παντα το χαμογελο σου, την καλη σου κουβεντα για ολους, την ζεστη αγκαλια σου..Εκει που θα εισαι στο σκοταδι,,κοιτα και λιγο στη γη σε μας. προσεχε μας,,,συγγνωμη που δεν σε χαιρετησα Χρυσα...συγγνώμη...
Ηθελα..αλλλα δεν προλαβα...δεν φανταστηκα..

Συγγνωμη και για το ακαταληπτο του λογου μου...απλα δεν μπορω....

συλληπητηρια.καμια φορα ασχολουμαστε με πραγματα οντως ανουσια μπροστα σε αυτα που οντως ειναι προβληματα.και εχω ζησει κι εγω απωλεια του πιο αγαπημενου μου προσωπου .να την θυμαστε και θα ζει μεσα σας..
30-04-2012, 23:51
julias

Quote:

Originally Posted by kaity

συλληπητηρια.καμια φορα ασχολουμαστε με πραγματα οντως ανουσια μπροστα σε αυτα που οντως ειναι προβληματα.και εχω ζησει κι εγω απωλεια του πιο αγαπημενου μου προσωπου .να την θυμαστε και θα ζει μεσα σας..

Αυτή την στιγμη νιωθω μια παγωμαρα, δεν μπορω να δεχτω οτι τωρα βρισκεται στο απολυτο σκοταδι. Ισως φταει που πλησιαζει η επετειος του θανατου του πατερα μου..που παντα ποναει..
01-05-2012, 00:05
kaity

σε καταλαβαινω απολυτα..ειναι το πιο κρυο πραγμα.σκεψου ομως οτι η ψυχη της δεν ειναι εκει. ειναι μαζι σας..δε μπορει να ειναι εκει αποκλειεται .αυτο σκεφτομουν κι εγω.γιατι ηταν τοσο καλη και αγνη..
01-05-2012, 00:10
julias

Quote:

Originally Posted by kaity

σε καταλαβαινω απολυτα..ειναι το πιο κρυο πραγμα.σκεψου ομως οτι η ψυχη της δεν ειναι εκει. ειναι μαζι σας..δε μπορει να ειναι εκει αποκλειεται .αυτο σκεφτομουν κι εγω.γιατι ηταν τοσο καλη και αγνη..

Αυτη τη στιγμη δεν ξερω τι να σκεφτω, δεν με απαλυνει οτι η ψυχη της ειναι μαζι μας, εγω εκεινη ηθελα μαζι μου, τον πατερα μου ηθελα μαζι μου..η ψυχη ας ειναι οπου θελει, ο ανθρωπος ομως λειπει και αυτο πρεπει να δεχτω..
01-05-2012, 00:16
kaity

το ξερω οτι τους ηθελες...ο καιρος βοηθα αλλα παλι ειναι δυσκολο να το δεχτεις να το συνειδητοποιησεις..
01-05-2012, 00:19
julias

[QUOTE=kaity;345093]το ξερω οτι τους ηθελες...ο καιρος βοηθα αλλα παλι ειναι δυσκολο να το δεχτεις να το συνειδητοποιησεις..[/QUOTE

Οσους αγαπαμε τους θελουμε διπλα μας, εγω τουλαχιστον ετσι νιωθω και δεν με παρηγορει καθολου η σκεψη της ψυχης που ειναι μαζι μας. Εγω τοσα χρονια δεν ενιωσα καμια ψυχη του πατερα μου διπλα μου. Εγω αυτον ηθελα κοντα μου, οχι την ψυχη του.Απλα καποια στιγμη το παιρνουμε αποφαση και συνεχιζουμε τη ζωη μας, γιατι αυτο θα ηθελαν και οι αγαπημενοι μας για εμας...
01-05-2012, 00:23
kaity

αυτο θα ηθελαν να συνεχισουμε τη ζωη μας και να εχουμε δυναμη .
01-05-2012, 00:32
julias

Quote:

Originally Posted by kaity

αυτο θα ηθελαν να συνεχισουμε τη ζωη μας και να εχουμε δυναμη .

Μα η ζωη συνεχιζεται ακομα και να μην το θελουμε. Και τα παιδια της Χρυσας θα μεγαλωσουν, και εμεις μεγαλωσαμε, και ο αντρας της Χρυσας θα ηρεμησει και η μητερα μου ηρεμησε...απλα δενεσαι με τους ανθρωπους και μετα υποφερεις στην απωλεια τους και αναγκαζεσαι να συνεχισεις χωρις αυτους γιατι δεν γινεται αλλιως..η γη γυριζει εστω και με απωλειες..
01-05-2012, 00:40
julias

Δεν υπαρχει τιποτα μετα το θανατο, απολυτως, ολα ειναι παρηγορια στον αρρωστο. Ειμαστε ενας κοκκος στην αμμο, μια αχτιδα φωτος στο μαυρο του συμπαντος, και το βασικοτερο πρεπει να μαθουμε να συνεχιζουμε γιατι ποτε δεν ξερουμε ποτε θα ξεκινησει το αλλο ταξιδι. Εγω ακομα και τωρα, δυσκολευομαι πολυ με τις απωλειες, μαλλον ειναι θεμα χρονου....φανταζομαι..
04-05-2012, 00:00
ALIA

Συλληπητηρια κι απο εμενα Τζουλια!
Η απωλεια ενος δικου μας προσωπου παντοτε ποναει αλλα το ζητουμενο ειναι να ξεπεραστει οσο το δυνατον γρηγοροτερα! Ευχομαι να το επιτυχεις σε οσο το δυνατον μικροτερο διαστημα λοιπον!
04-05-2012, 00:03
julias

Quote:

Originally Posted by ALIA

Συλληπητηρια κι απο εμενα Τζουλια!
Η απωλεια ενος δικου μας προσωπου παντοτε ποναει αλλα το ζητουμενο ειναι να ξεπεραστει οσο το δυνατον γρηγοροτερα! Ευχομαι να το επιτυχεις σε οσο το δυνατον μικροτερο διαστημα λοιπον!

Ευχαριστω κοριτσι μου, ψαχνω τροπους να μην σκεφτομαι καθολου..με ποναει πολυ..
04-05-2012, 00:08
ALIA

Quote:

Originally Posted by julias

Ευχαριστω κοριτσι μου, ψαχνω τροπους να μην σκεφτομαι καθολου..με ποναει πολυ..

Το καταλαβαινω, ειναι νωπο ακομα... Θα περασει! Ο χρονος λενε οτι ειναι ο καλυτερος γιατρος!
04-05-2012, 00:13
julias

Quote:

Originally Posted by ALIA

Το καταλαβαινω, ειναι νωπο ακομα... Θα περασει! Ο χρονος λενε οτι ειναι ο καλυτερος γιατρος!

Δεν ξερω τελικα..μπορει, γενικως εχω μια δυσκολια με τις απωλειες. Δυσκολευομαι να το παρω αποφαση. Βεβαια, ο θανατος ειναι κατι οριστικο, δεν αφηνει περιθωριο επιστροφης..
04-05-2012, 00:23
ALIA

Quote:

Originally Posted by julias

Δεν ξερω τελικα..μπορει, γενικως εχω μια δυσκολια με τις απωλειες. Δυσκολευομαι να το παρω αποφαση. Βεβαια, ο θανατος ειναι κατι οριστικο, δεν αφηνει περιθωριο επιστροφης..

Ολοι αντιμετωπιζουμε δυσκολια στην αποδοχη μιας απωλειας αλλα αν σ'εσενα ειναι σε τρομερα εντονο βαθμο, ισως και να οφειλεται στο γεγονος οτι εχασες τον πατερα σου τοσο προωρα... Να μια καλη ευκαιρια (αν δεν το εχεις ηδη κανει) να το συζητησεις με καποιον ψυχολογο! Θα σε βοηθησει να το διαχειριζεσαι καλυτερα ολο αυτο με τις απωλειες αφου σε πληττουν τοσο βαθια οπως λες!
04-05-2012, 00:27
julias

Quote:

Originally Posted by ALIA

Ολοι αντιμετωπιζουμε δυσκολια στην αποδοχη μιας απωλειας αλλα αν σ'εσενα ειναι σε τρομερα εντονο βαθμο, ισως και να οφειλεται στο γεγονος οτι εχασες τον πατερα σου τοσο προωρα... Να μια καλη ευκαιρια (αν δεν το εχεις ηδη κανει) να το συζητησεις με καποιον ψυχολογο! Θα σε βοηθησει να το διαχειριζεσαι καλυτερα ολο αυτο με τις απωλειες αφου σε πληττουν τοσο βαθια οπως λες!

Ειναι εντονο οταν αντιμετωπιζω απωλεια απο θανατο, εχει σχεση με τον θανατο του πατερα μου σιγουρα, δεν ειναι εντονο οταν αντιμετωπιζω χωρισμο, γιατι εκει οταν φτασω στην απομυθοποιηση, εχει τελιωσει για μενα..
04-05-2012, 00:32
ALIA

Quote:

Originally Posted by julias

Ειναι εντονο οταν αντιμετωπιζω απωλεια απο θανατο, εχει σχεση με τον θανατο του πατερα μου σιγουρα, δεν ειναι εντονο οταν αντιμετωπιζω χωρισμο, γιατι εκει οταν φτασω στην απομυθοποιηση, εχει τελιωσει για μενα..

Μα για απωλεια θανατου μιλαω κι εγω...
04-05-2012, 00:37
julias

Quote:

Originally Posted by ALIA

Μα για απωλεια θανατου μιλαω κι εγω...

ναι, εχει στιγματισει τη ζωη μου τελικα, ημουν πολυ μικρη και δεν το δουλεψα τοτε οπως επρεπε..και φοβαμαι παντα οτι ό,τι και να γινει, οσο ευτυχισμενοι και να ειμαστε,,,θα γινει κατι κακο και θα τα χαλασει ολα. Ξερω οτι δεν ισχυει αυτο..αλλα μου εχει μεινει το αγχος αυτο..απο τοτε..
04-05-2012, 00:43
ALIA

Quote:

Originally Posted by julias

ναι, εχει στιγματισει τη ζωη μου τελικα, ημουν πολυ μικρη και δεν το δουλεψα τοτε οπως επρεπε..και φοβαμαι παντα οτι ό,τι και να γινει, οσο ευτυχισμενοι και να ειμαστε,,,θα γινει κατι κακο και θα τα χαλασει ολα. Ξερω οτι δεν ισχυει αυτο..αλλα μου εχει μεινει το αγχος αυτο..απο τοτε..

Δεν πειραζει... διορθωνεται ακομα και τωρα αρκει να το συζητησεις εκει που πρεπει!
04-05-2012, 00:50
julias

Quote:

Originally Posted by ALIA

Δεν πειραζει... διορθωνεται ακομα και τωρα αρκει να το συζητησεις εκει που πρεπει!

Εισαι παντα τοσο αισιοδοξη! Σ'ευχαριστω για αλλη μια φορα!
04-05-2012, 11:24
RainAndWind

Συλλυπητήρια julias για την ξαδέρφη σου! Το μόνο που μπορώ να πω τη συγκεκριμένη στιγμή είναι πως ελπίζω να μην υπέφερε πάρα πολύ, και την ευχή τα παιδιά της να έχουν γύρω τους ανθρώπους που να τα βοηθήσουν να ξεπεράσουν την απώλεια με σταθερότητα και αγάπη και να προοδεύσουν στη ζωή τους.
04-05-2012, 14:33
julias

Quote:

Originally Posted by RainAndWind

Συλλυπητήρια julias για την ξαδέρφη σου! Το μόνο που μπορώ να πω τη συγκεκριμένη στιγμή είναι πως ελπίζω να μην υπέφερε πάρα πολύ, και την ευχή τα παιδιά της να έχουν γύρω τους ανθρώπους που να τα βοηθήσουν να ξεπεράσουν την απώλεια με σταθερότητα και αγάπη και να προοδεύσουν στη ζωή τους.

Ευχαριστώ κοπελα μου, οχι δεν υπεφερε πολυ, ηταν πολυ γρηγορο..προσπαθω να μην το σκεφτομαι...με αγαπουσε πολυ...Ασε γιατι και σημερα ειναι η επετειος του θανατου του πατερα μου, και καθε χρονο τετοια μερα, ζω αποτην αρχη το πρωινο εκεινο που εφυγε και δεν ξαναγυρισε ποτε..
23-05-2012, 22:42
julias

Σε λιγες μερες θα γινει το μνημοσυνο για τις 40 μερες απο τοτε που εφυγε..Βουβος ο πονος μου και διαρκης..Οταν νυχτωνει, ειναι πιο εντονος..λες και συμμαχεί με τη νυχτα...Πού να εισαι τωρα Χρυσα? Που?
24-05-2012, 10:19
Joann

julias, έχω δει καιρό τώρα το πρώτο μήνυμά σου για την πρόωρη και άδικη απώλεια
της αγαπημένης σου εξαδέλφης,
αλλά νιώθοντας κάποια αμηχανία μπροστά σε κάτι τόσο σοβαρό
δεν ήξερα τι να σου γράψω.
Πόσο μάλλον σε σένα που φαίνεται ότι η σχέση σας δεν ήταν τυπικά συγγενική,
αλλά ότι νοιαζόσουν ουσιαστικά για εκείνη.
Νομίζω ότι η λύπη είναι αναπόφευκτη,
αλλά το ενδιαφέρον κάποιες φορές για τα παιδιά της
θα είναι σημαντική βοήθεια γι' αυτά
και θα σε κάνει να νιώθεις καλά.
Να είστε όλοι γεροί και δυνατοί και να θυμάστε τα καλά.
24-05-2012, 12:55
julias

Quote:

Originally Posted by Joann

julias, έχω δει καιρό τώρα το πρώτο μήνυμά σου για την πρόωρη και άδικη απώλεια
της αγαπημένης σου εξαδέλφης,
αλλά νιώθοντας κάποια αμηχανία μπροστά σε κάτι τόσο σοβαρό
δεν ήξερα τι να σου γράψω.
Πόσο μάλλον σε σένα που φαίνεται ότι η σχέση σας δεν ήταν τυπικά συγγενική,
αλλά ότι νοιαζόσουν ουσιαστικά για εκείνη.
Νομίζω ότι η λύπη είναι αναπόφευκτη,
αλλά το ενδιαφέρον κάποιες φορές για τα παιδιά της
θα είναι σημαντική βοήθεια γι' αυτά
και θα σε κάνει να νιώθεις καλά.
Να είστε όλοι γεροί και δυνατοί και να θυμάστε τα καλά.

Ευχαριστω κοριτσι μου, ναι, με αγαπουσε πολυ και με νοιαζοταν...και αυτο ειναι που με ποναει περισσοτερο..Δεν ειναι πολλοι οι ανθρωποι που μας νοιαζονται αληθινα, και αν φευγουν κιολας..ας τα να πανε..