δεν εμπιστεύομαι πλέον κανέναν

Είναι η πρώτη φορά που γράφω γι΄ αυτό... Εϊναι πολλά και δεν ξέρω πως να το πω εν συντομία και χωρίς να εκθέσω. Στα παιδικά μου χρόνια από 13 χρονών εμπιστεύθηκα κάποιον πολύ μεγαλύτερο, όχι συγγενή, που μου μιλούσε για πνευματικά θέματα και για την αληθινή αγάπη. Δεν έλεγε λάθος πράγματα. Ξαφνικά αυτή η διδασκαλία επεκτάθηκε σε διδασκαλία περί του πως τα αγγίγματα σε μια σχέση αγάπης οδηγούν στην σεξουαλική διέγερση. Επειτα, πως πρεπει να προφυλαγόμαστε... Ξαφνικά μου παρουσιάστηκε και γυμνός για να μην ντρεπόμαστε όταν μιλάμε. Τον εμπιστεύθηκα γιατί ήμουν παιδί και άβγαλτη και εντυπωσιαζόμουν από τον τρόπο του και την τρυφερότητα που δεν ένιωσα στην οικογένεια μου. Τις περισσότερες φορές στην αρχή αντιδρούσα αλλά πάντα με κατάφερνε... ώσπου λόγω υπερβολικής διέγερσης και αδυναμίας σαρκικής υπέκυψα κι εγώ... και έτσι ήταν η πρώτη μου φορά. Επειτα όμως τα υπόλοιπα χρόνια έγινε αρρωστημένη κατάσταση. Αρχιζα και καταλάβαινα, αντιδρούσα, όμως υπήρχε πολύ ψυχική καταπίεση. Μου κλαιγόταν για κάποια δικά του προβλήματα... Τον λυπόμουν πολλές φορές και τον άφηνα να κάνει ότι θέλει. Ομως τώρα νιώθω ότι εκμεταλευόταν τις καταστάσεις για να ικανοποιηθεί σεξουαλικά. Τον αγάπησα, όμως αρρωστημένα γιατί ήξερα ότι μέλλον μαζί του δεν υπάρχει. Τώρα υποφέρω γιατί εκείνος προχώρησε στη ζωή του, ξεπέρασε τα δικά του προβλήματα, όμως εγώ δεν μπορώ να ξεχάσω. Δεν μπορώ να προχωρήσω στη ζωή μου, δεν μπορώ να τον βγάλω απ΄ το μυαλό μου και νιώθω ότι καταστράφηκα. Με κακοποίησε ψυχολογικά ένας κατά 30 χρόνια μεγαλύτερος μου, όταν εγώ ήμουν παιδί. Μου μετέδωσε τόσο πόνο και τώρα με διδάσκει απόσταση για εξιλέωση. Νιώθω πως ήμουν μια στη ζέστη μια στο κρύο. Τώρα απομονώθηκα τόσο απ τη ζωή που δεν εμπιστεύομαι κανέναν πλέον όταν μιλάει για αγάπη. Κανένας δεν αγαπάει αληθινά τον άλλον. Νιώθω ότι όλοι αγαπούν μόνο τον εαυτό τους και δεν τους νοιάζει τι νιώθει ο άλλος. Νιώθω ότι καταστράφηκε η ζωή μου εξαιτίας αυτού του ανθρώπου σε σημείο που όλα δεν έχουν νόημα πια. Σκέφτομαι την φυγή και άλλες φορές τον θάνατο. Πως μπορώ να ξεφύγω απ αυτό το ψυχολογικό αδιέξοδο της βασανιστικής μνήμης ώστε να προχωρήσω και να αρχίσω να εμπιστεύομαι πάλι τους ανθρώπους;

Και για ποιο λογο τα σκεφτεσαι ετσι? Γιατι εμενα τα αισθηματα σου μου θυμιζουν περισσοτερο ζηλια και εγκαταλειψη.

γεια σου αερακι! ποσο χρονων εισαι?

Είμαι 31 χρόνων και αυτό που με δυσκολεύει είναι ότι το παρελθόν με στοιχειώνει σε κάθε προσπάθεια να κάνω οποιαδήποτε σχέση με τους ανθρωπους. Ξέρω ότι ήταν όλα λάθος αρχή στη ζωή μου και τώρα πληρώνω αυτά τα λάθη.

..αεράκι καταρχήν μη σκορπάς το ίδιο θέμα παντού, βγαίνουν όλα στο "σημερινά μνμτα", οπότε το βλέπουμε όλοι....:ΡΡΡ
Πόσο καιρό διήρκησε αυτό? Από τοτε δεν ξαναέκανες πάλι σχέση?

Αερακι περναει και αυτο, οπως ολα περνανε. Θα επανελθεις σιγα σιγα.. Αποτοξινωση σου χρειαζεται απο αυτον τον ανθρωπο.. Χρονος.. Ευχομαι να σου πανε ολα καλα και να βρεις τον εαυτο σου

Πόσο διήρκησε; Μα δεν ήταν σχέση που πήγαινε σοβαρά. Ηταν περιστασιακές επίμονες καταλήξεις μιας δήθεν διδασκαλίας ενός μεγάλου ανθρώπου. Δεν έκανα καμμιά κανονική σχέση κατόπιν επιλογής. Τον αγάπησα από συνήθεια. Επί 10 περίπου χρόνια με παρενοχλούσε πρώτα ψυχολογικά κι έπειτα σωματικά. Κι όλο έλεγε πως θα ήταν η τελευταια φορά. Τον λυπόμουν. Καθώς ωρίμαζα σαν άνθρωπος καταλάβαινα ότι ήταν άρρωστη κατάσταση που δεν έβγαζε πουθενά. Ευτυχώς το κατάλαβε κι αυτός και σταμάτησε να με ενοχλεί. Ομως μετά αρχίσαν τα δικά μου προβλήματα καθώς άρχιζα να σκέφτομαι να φτιάξω την δική μου ζωή. Οι μνήμες του τρόπου που μου φερόταν και με πίεζε πολλές φορές με φοβίζουν να προχωρήσω παρακάτω κι επιλέγω πια την μοναξιά και την απομόνωση γιατί δεν μπορώ να τα πω αυτά σε κάποιον και να με καταλάβει στο τι πέρασα και πως γνώρισα την σεξουαλική ικανοποίηση (η οποία πάντα ήταν υπερ του).

Αερακι θα πρεπει να μιλησεις...
Με το να το κρατας μεσα σου δεν θα αλλαξει κατι.

Quote:

---

Originally Posted by aeraki

Πόσο διήρκησε; Μα δεν ήταν σχέση που πήγαινε σοβαρά. Ηταν περιστασιακές επίμονες καταλήξεις μιας δήθεν διδασκαλίας ενός μεγάλου ανθρώπου. Δεν έκανα καμμιά κανονική σχέση κατόπιν επιλογής. Τον αγάπησα από συνήθεια. Επί 10 περίπου χρόνια με παρενοχλούσε πρώτα ψυχολογικά κι έπειτα σωματικά. Κι όλο έλεγε πως θα ήταν η τελευταια φορά. Τον λυπόμουν. Καθώς ωρίμαζα σαν άνθρωπος καταλάβαινα ότι ήταν άρρωστη κατάσταση που δεν έβγαζε πουθενά. Ευτυχώς το κατάλαβε κι αυτός και σταμάτησε να με ενοχλεί. Ομως μετά αρχίσαν τα δικά μου προβλήματα καθώς άρχιζα να σκέφτομαι να φτιάξω την δική μου ζωή. Οι μνήμες του τρόπου που μου φερόταν και με πίεζε πολλές φορές με φοβίζουν να προχωρήσω παρακάτω κι επιλέγω πια την μοναξιά και την απομόνωση γιατί δεν μπορώ να τα πω αυτά σε κάποιον και να με καταλάβει στο τι πέρασα και πως γνώρισα την σεξουαλική ικανοποίηση (η οποία πάντα ήταν υπερ του).

---

...αεράκι ..κάτι δεν μου πάει σε αυτή την ιστορία και θα στο εξηγήσω.
Δεν αμφισβητεί κανείς πως είναι καραμπινάτη ιστορία παιδειραστίας και ο άνθρωπος εκμεταλεύτηκε τα κενά αγάπης που δεν είχες από το σπίτι.
Αυτό που με ξενίζει είναι πως βγάζεις μια πίκρα ότι αυτός συνέχισε τη ζωή του. Έχω δυο ερωτήματα γι αυτό: σύμφωνα με τις ηλικίες που μας λες, σταματήσατε όταν αυτός πέρασε τα 50 και τώρα πλέον θα έχει ξεπεράσει τα 60. Τι σόι 'συνέχεια" έδωσε στη ζωή του που σε κάνει να νιώθεις άσχημα?
Επίσης, αν μου συνέβαινε εμένα αυτό το μόνο που θα ήθελα είναι να μη ξέρω αν ζει ή αν πέθανε και θα έκανα τα πάντα για να βρω το δίκιο μου. Εσύ δείχνεις να ενοχλείσαι σε ερωτικό επίπεδο από αυτό.
Σόρι, αλλά κάτι δεν μου κολλάει σε όλα αυτα...:)

Καλησπερα aeraki!
Αν και τα περισσοτερα μελη ανταποκριθηκαν στην αλλη ενοτητα που ανοιξες το θεμα σου, θα προτιμησω να σου απαντησω απο εδω καθως η επωδυνη εμπειρια που μας περιγραφεις αποτελει μια χυδαια μορφη κακοποιησης ψυχολογικης και σωματικης απο εναν παιδεραστη ο οποιος ασελγει σε ανηλικες ψυχες.
Το να προχωρησεις νομικα κι ας εχουν περασει τοσα χρονια, δεν ειναι πραξη εκδικησης οπως λες αλλα πραξη αποκαταστασης της δικαιοσυνης και αποτροπη της ασυδοσιας και της χυδαιοτητας με την οποια δρα ο συγκεκριμενος παιδεραστης και σε αλλα ανηλικα ατομα οπως ειδα να το αναφερεις καπου.
Οσον αφορα τον δικο σου ψυχισμο καθως και τον τροπο με τον οποιο μας περιγραφεις οτι βιωνεις αυτην την τρομερα δυσαρεστη εμπειρια με χαρακτηριστικο το σημειο που μας λες οτι σκεφτεσαι μεχρι και τη φυγη σου μεσω της αυτοχειριας αλλα και τη γενικοτερη δυσφορια οπου αισθανεσαι στην καθημερινοτητα σου, τοτε επιβαλλεται να επισκεφθεις εναν επαγγελματια ψυχικης υγειας γιατι δε γινεται να περνας ολη αυτην την οδυνηρη κατασταση μονη σου και σιγουρα σου αξιζει ν'αναζητησεις τη λυτρωση σου μεσω μιας θεραπειας και παρακολουθησης απο εναν εξειδικευμενο επαγγελματια.
Μην αφηνεσαι σε μια ατερμονη απελπισια! Αναζητησε και προσπαθησε τη γαληνη και την ψυχικη σου ηρεμια! Ολα μπορουν να γινουν αν το θελησεις πρωτα εσυ...

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

...αεράκι ..κάτι δεν μου πάει σε αυτή την ιστορία και θα στο εξηγήσω.
Δεν αμφισβητεί κανείς πως είναι καραμπινάτη ιστορία παιδειραστίας και ο άνθρωπος εκμεταλεύτηκε τα κενά αγάπης που δεν είχες από το σπίτι.
Αυτό που με ξενίζει είναι πως βγάζεις μια πίκρα ότι αυτός συνέχισε τη ζωή του. Έχω δυο ερωτήματα γι αυτό: σύμφωνα με τις ηλικίες που μας λες, σταματήσατε όταν αυτός πέρασε τα 50 και τώρα πλέον θα έχει ξεπεράσει τα 60. Τι σόι 'συνέχεια" έδωσε στη ζωή του που σε κάνει να νιώθεις άσχημα?
Επίσης, αν μου συνέβαινε εμένα αυτό το μόνο που θα ήθελα είναι να μη ξέρω αν ζει ή αν πέθανε και θα έκανα τα πάντα για να βρω το δίκιο μου. Εσύ δείχνεις να ενοχλείσαι σε ερωτικό επίπεδο από αυτό.
Σόρι, αλλά κάτι δεν μου κολλάει σε όλα αυτα...:)

---

Θεοφανία έχεις δίκιο να αναρωτιέσαι και φυσικά η απάντηση της ίδιας μας ενδιαφέρει παρά αυτά που θα πω. Αλλά θα ήθελα να σε κάνω να σκεφτείς κάτι γιατί έχω βιώσει κάτι ανάλογο και ίσως μπορώ να κατανοήσω πως νιώθει. Απλά έχει δεθεί με αυτόν τον άνθρωπο και είναι λογικό και επόμενο να συμβει. Δεν είναι οτι την βίασε για να νιώσει απέχθεια και μίσος. Εκείνη δέθηκε και τον αγάπησε γιατί της "έδωσε" αυτό που δεν είχε, παρά την εκμετάλευση. Καμιά φορά όσο παράλογο και αν φαίνεται μπορεί να υπάρξει μια σχέση "αγάπης" μεταξύ του θύματος και του θύτη.

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Θεοφανία έχεις δίκιο να αναρωτιέσαι και φυσικά η απάντηση της ίδιας μας ενδιαφέρει παρά αυτά που θα πω. Αλλά θα ήθελα να σε κάνω να σκεφτείς κάτι γιατί έχω βιώσει κάτι ανάλογο και ίσως μπορώ να κατανοήσω πως νιώθει. Απλά έχει δεθεί με αυτόν τον άνθρωπο και είναι λογικό και επόμενο να συμβει. Δεν είναι οτι την βίασε για να νιώσει απέχθεια και μίσος. Εκείνη δέθηκε και τον αγάπησε γιατί της "έδωσε" αυτό που δεν είχε, παρά την εκμετάλευση. Καμιά φορά όσο παράλογο και αν φαίνεται μπορεί να υπάρξει μια σχέση "αγάπης" μεταξύ του θύματος και του θύτη.

---

...δεν αντιλέγω, απλά μου κάνει εντύπωση γιατί μπορεί να μην υπήρξε βιασμός με την αντικειμενική εννοια του όρου, αλλά υπήρξε με τν υποκειμενική οταν μιλάμε για ένα παιδί 13 χρονών που κάποιος εκμεταλεύτηκε τα κενά του. Εκεί εστιάζω και δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να την ενοχλεί αν αυτός συνέχισε τη ζωή του. Σε μια τέτοια περίπτωση, αυτός θα ήταν που έπρεπε να ενοχλείται και να προσπαθούσε να το συνεχίσει.
Εννοείται πως ότι και να συμβαίνει η κοπέλα πρέπει να δει άμεσα ειδικό, καθώς το να είναι μόνη δέκα χρόνια μετά το τέλος της "σχέσης" είναι από μόνο του ένα πολύ μεγάλο θέμα.

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

...δεν αντιλέγω, απλά μου κάνει εντύπωση γιατί μπορεί να μην υπήρξε βιασμός με την αντικειμενική εννοια του όρου, αλλά υπήρξε με τν υποκειμενική οταν μιλάμε για ένα παιδί 13 χρονών που κάποιος εκμεταλεύτηκε τα κενά του. Εκεί εστιάζω και δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να την ενοχλεί αν αυτός συνέχισε τη ζωή του. Σε μια τέτοια περίπτωση, αυτός θα ήταν που έπρεπε να ενοχλείται και να προσπαθούσε να το συνεχίσει.
Εννοείται πως ότι και να συμβαίνει η κοπέλα πρέπει να δει άμεσα ειδικό, καθώς το να είναι μόνη δέκα χρόνια μετά το τέλος της "σχέσης" είναι από μόνο του ένα πολύ μεγάλο θέμα.

---

Συμφωνώ οτί πρέπει να δει έναν ειδικό για να βοηθηθεί. Και θεωρώ πολύ φυσιολογικο να έχεις τέτοια ερωτηματικά. Ας μιλήσει όμως καλύτερα η ίδια για το θέμα και θα ήθελα και εγώ να δω πως το νιώθει..

Θα σας απαντήσω αν και αρχίζω να αισθάνομαι άβολα καθώς ανοίγομαι. Κατ αρχάς δεν υπήρξε ποτέ επιλογή σχέσης από κανέναν μας. Ξεκίνησε ωραιοποιημένη η συζήτηση περί αγάπης (σαν σεξουαλική διαπαιδαγώγηση) κι εγώ άκουγα με όλη την περιέργεια και την αιδώ που μπορεί να έχει ένα παιδί στα σεξουαλικά θέματα. Γιατί τότε ένιωθα παιδί, δεν είχα ξανανιώσει ερωτικό σκίρτημα. Στην πορεία ανακάλυψα ότι το χάδι προκαλεί έστω και τεχνικά ερωτικό σκίρτημα. Εκείνος ασφαλώς θα το ήξερε πριν το ξεκινήσει...

Δεν με ενοχλεί που συνέχισε την ζωή του και συμμαζεύτηκε. Αυτό είναι θετικό. Με ενοχλεί που ενώ εκείνος συμμαζεύτηκε, εγώ ακόμα υποφέρω μέσα μου από τις συνέπειες. Δεν εμπιστεύομαι εύκολα πλέον τους ανθρώπους και επιπλέον δεν μπορώ να ξεχάσω.

Οτι τρέφω αισθήματα, ναι, τρέφω. Οι ερωτικές μνήμες καλώς ή κακώς είναι μαζί του, όποτε νιώθω μοναξιά και ερωτική ανάγκη θυμάμαι τις ωραίες απ αυτές. Υπήρξαν και φορές αυθόρμητου βιασμού, κοντά σε κόσμο που δεν μπορούσα να αντιδράσω γιατί θα ακουγόμουν και θα γινόμουν ρεζίλι. Ομως πάντα μου ζητούσε συγνώμη και έλεγε ότι δεν θα επαναληφθεί. Ετσι με καθησύχαζε. Μάλιστα, μου ζητούσε να αντιστέκομαι εγώ όποτε το ξανάκανε για να τον βοηθήσω να διακόψουμε. Γίνεται όμως εύκολα αυτό την ώρα που ο άλλος είναι θολωμένος ερωτικά και δυνατότερος;
Τις περισσότερες φορές με παγίδευε συναισθηματικα μέσω φιλικών συζητήσεων κι έπειτα προχωρούσε...
Στην πορεία αντιδρούσα, καποια περίοδο αποδέχτηκα ότι έτσι συμβαίνει στους ανθρώπους και δεν πρέπει να αντιδρούμε...
Μου ζήτησε συγνώμη για το φέρσιμό του όλα αυτά τα χρόνια. Για μένα όμως που δεν ήταν απλά μια ερωτική περιπέτεια αλλά παιδικά βιώματα, είναι αλλιώς... Δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια!
Δέθηκα χωρίς να το θέλω. Νόμιζα ότι ανά πάσα στιγμή θα τελείωνε και θα συνέχιζα να ήμουν όπως όλοι οι άλλοι που επιλέγουν τα συναισθηματικά τους. Δεν ειναι όμως έτσι. Δεν τον θέλω κοντά μου, όμως έμαθα να τον σκέφτομαι. Και αυτό πονάει περίεργα...
Δεν ξέρω τι συμπεράσματα θα βγάλετε, όμως είναι η αλήθεια που δεν επέλεξα, απλά συνέβη.

Κάτι που θα ήθελα να προσθέσω είναι ότι δοκίμασα την μοναξιά ως φάρμακο για να αποκατασταθώ ψυχικά, όμως δεν κάνει δουλειά. Αντίθετα κατάλαβα ότι σε βυθίζει βαθύτερα... Τώρα όμως με τόσα ψυχικά προβλήματα, καταθλίψεις, φοβίες και εμπειρίες μπορώ να κάνω νέα αρχή στη ζωή μου; Λίγο δύσκολο!.......

Εννοειται πως μπορεις, εξαρταται βεβαια τι εννοεις οταν λες "ζωη"

aeraki, ειναι κατανοητα τα οσα γραφεις... Μην αισθανεσαι οτι φαινονται περιεργα τα οσα λες προς τα εξω. Οπως ειπε και η Χριστινα που εχει βιωσει παρομοια δυσαρεστη εμπειρια, το θυμα μιας τετοιας νοσηρης καταστασης, "δενεται" χωρις να το επιλεξει συνειδητα με τον θυτη και δεν ειναι λιγες οι φορες που νιωθει να τον αγαπαει. Γι'αυτο και πολλες φορες, τα ατομα αυτα δεν ειναι διατεθειμενα να μιλησουν ή να προχωρησουν σε μηνυσεις καθως θελουν να προστατευσουν τον θυτη και να μην τον βλαψουν.
Κι επειδη ρωτας αν μπορεις να κανεις μια νεα αρχη στη ζωη σου, η απαντηση ειναι οτι ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙΣ! Εισαι αρκετα νεα κοπελα και με δικη σου πανω απ'ολα θεληση αλλα και με την στηριξη/καθοδηγηση ενος εμπειρου και καλου ψυχοθεραπευτη, θα μπορεσεις να σταθεις στα ποδια σου και να προχωρησεις στη ζωη σου! Μην δισταζεις να ανοιχτεις και να μιλησεις και πανω απ'ολα, μην αισθανεσαι ντροπη ή ενοχη για τιποτε απ'ο,τι εγινε! Σου αξιζει κατι καλυτερο γι'αυτο ψαξε να το βρεις!
Ευχομαι ο,τι καλυτερο...

Σε ενοχλεί που εκείνος συνεχίζει χωρίς να νιώθει τύψεις και ενοχές και οτί δεν έχει αντιληφθεί το κακό που σου έκανε. Συνεχίζει ανενόχλητος την ζωή του, ήσυχος ενώ εσύ τυραννιέσαι και βασανίζεσαι...
Όσο θα ανοίγεσαι τόσο καλύτερα θα νιώθεις και επιτρέπεις και δέχεσαι την βοήθεια. Αυτό είναι ένα καλό βήμα που κάνεις! :) Πρέπει όμως να δουλέψεις με τον εαυτό σου και καλό θα ήταν άμα δεν μπορείς από μόνη σου να πας σε έναν ψυχολόγο...

Εγω φανταζομαι οτι κατι δε μας λες ισως γαι να προστατευσεις αυτον και την "σχεση" που ειχατε, οτι αυτος ο ανθρωπος δλδ ειχε συγγενικη σχεση μαζι σου. Πως αλλιως τετοια μεγαλη διαφορα ηλικιας δυο ανθρωποι να εχουν τοσο χρονο μαζι και να ζειτε οπως λες και τωρα στο ιδιο περιβαλλον λοω συνθηηκων, ή ειναι εστω στον πολυυ στενο κυκλο. Κατι που κανει το πραγμα 8 φορες χειροτερο. Εχεις ηδη χασει τα νιατα σου χαρη σε αυτον τον ανθρωπο, μην χανεις αλλα χρονια, ζησε τη ζωη σου, και βρες βοηθεια για αυτο, γιατι ολα δειχνουν οτι τη χρειαζεσαι.

Σίγουρα σας κρύβω αρκετά, εξάλλου σας ειπα, δεν θέλω να εκθέσω ανθρώπους, είναι πολύ επικίνδυνο. Κι αν το κάνω, πρέπει να σκεφτώ πολλούς και πολλά. Οι προηγούμενες απερισκεψίες μου με έκαναν πολύ προσεκτική τώρα. Οτι λέμε επώνυμα και ότι κάνουμε έχουν συνέπειες. Πέρασα πολλά μαζί του που δεν λέγονται με λίγα λόγια. Δεν είμαι όμως θυμωμένη για να ζητώ εκδίκηση ή δικαίωση. Εξάλλου μου ζήτησε συγνώμη και τον συγχώρεσα. Ομως όσον αφορά την σχέση, το είπα και στην αρχή. Δεν ήταν συγγενής. Ηταν όμως στενού φιλικού κύκλου. Δυσκολεύομαι να μιλώ γι αυτόν... Προτιμώ να μιλώ για εμένα. Εξάλλου, αν εγώ ήμουν πιο φυσιολογικό παιδί δεν θα ζητούσα την παρέα του...

Quote:

---

Originally Posted by aeraki

... Δεν είμαι όμως θυμωμένη για να ζητώ εκδίκηση ή δικαίωση. Εξάλλου μου ζήτησε συγνώμη και τον συγχώρεσα.
...

---

Τον "συγχώρεσες" γιατί δέν μπορούσες να αντιδράσεις, το καταλαβαίνω. Αλλά μπορείς να ζητήσεις βοήθεια δίχως να καταγγείλεις πρόσωπα. Έχεις μιά ολόκληρη ζωή μπροστά σου

Quote:

---

Originally Posted by aeraki

Σίγουρα σας κρύβω αρκετά, εξάλλου σας ειπα, δεν θέλω να εκθέσω ανθρώπους, είναι πολύ επικίνδυνο. Κι αν το κάνω, πρέπει να σκεφτώ πολλούς και πολλά. Οι προηγούμενες απερισκεψίες μου με έκαναν πολύ προσεκτική τώρα. Οτι λέμε επώνυμα και ότι κάνουμε έχουν συνέπειες. Πέρασα πολλά μαζί του που δεν λέγονται με λίγα λόγια. Δεν είμαι όμως θυμωμένη για να ζητώ εκδίκηση ή δικαίωση. Εξάλλου μου ζήτησε συγνώμη και τον συγχώρεσα. Ομως όσον αφορά την σχέση, το είπα και στην αρχή. Δεν ήταν συγγενής. Ηταν όμως στενού φιλικού κύκλου. Δυσκολεύομαι να μιλώ γι αυτόν... Προτιμώ να μιλώ για εμένα. Εξάλλου, αν εγώ ήμουν πιο φυσιολογικό παιδί δεν θα ζητούσα την παρέα του...

---

..αεράκι δεν μου έχεις απαντήσει ακόμη σε αυτά που σε ρώτησα πριν.
Αν δε θες δεν πειράζει φυσικά, αλλά εδώ δεν σε ξέρει κανείς και δυστυχώς τέτοιες ιστορίες έχουμε διαβάσει πολλές φορές για να ταυτιστείς.
Όταν χωρίσατε εσύ ήσουν 21 και αυτός πάνω από 50?

Quote:

---

Originally Posted by aeraki

Σίγουρα σας κρύβω αρκετά, εξάλλου σας ειπα, δεν θέλω να εκθέσω ανθρώπους, είναι πολύ επικίνδυνο. Κι αν το κάνω, πρέπει να σκεφτώ πολλούς και πολλά. Οι προηγούμενες απερισκεψίες μου με έκαναν πολύ προσεκτική τώρα. Οτι λέμε επώνυμα και ότι κάνουμε έχουν συνέπειες. Πέρασα πολλά μαζί του που δεν λέγονται με λίγα λόγια. Δεν είμαι όμως θυμωμένη για να ζητώ εκδίκηση ή δικαίωση. Εξάλλου μου ζήτησε συγνώμη και τον συγχώρεσα. Ομως όσον αφορά την σχέση, το είπα και στην αρχή. Δεν ήταν συγγενής. Ηταν όμως στενού φιλικού κύκλου. Δυσκολεύομαι να μιλώ γι αυτόν... Προτιμώ να μιλώ για εμένα. Εξάλλου, αν εγώ ήμουν πιο φυσιολογικό παιδί δεν θα ζητούσα την παρέα του...

---

Σ'εχει απειλησει ο τυπος για να μη μιλησεις?
Παντως ειναι κριμα να κατηγορεις τον εαυτο σου οτι αν ησουν "φυσιολογικο" παιδι δε θα ζητουσες την παρεα του απ'τη στιγμη που εκεινος με υπουλο κι εντεχνο τροπο το επεδιωκε...
well, ολη την ωρα σου λεμε να πας σε ειδικους και τετοια αλλα δεν μας εχεις πει ακομα, εχεις επισκεφθει ποτε σου ψυχολογο για να μιλησεις και να ζητησεις ψυχολογικη υποστηριξη?

Εχω αναφέρει πως είναι η πρώτη φορά που μιλάω γι΄ αυτό... Οχι, δεν έχω μιλήσει σε ειδικό. Δεν το έχω ξανακάνει.
Εξάλλου το ζήτημά μου είναι τόσο λεπτό που δεν μπορώ να εμπιστευθώ τον οποιονδήποτε ειδικό.
Θεοφανία συγνώμη που δεν σου απάντησα αλλά ναι, οι ηλικίες ήταν περίπου αυτές όταν διέκοψε αυτή η κατάσταση. Δεν την ονομάζω σχέση.
ΑLIA, Δεν με απείλησε.

Quote:

---

Originally Posted by aeraki

Εχω αναφέρει πως είναι η πρώτη φορά που μιλάω γι΄ αυτό... Οχι, δεν έχω μιλήσει σε ειδικό. Δεν το έχω ξανακάνει.
Εξάλλου το ζήτημά μου είναι τόσο λεπτό που δεν μπορώ να εμπιστευθώ τον οποιονδήποτε ειδικό.
Θεοφανία συγνώμη που δεν σου απάντησα αλλά ναι, οι ηλικίες ήταν περίπου αυτές όταν διέκοψε αυτή η κατάσταση. Δεν την ονομάζω σχέση.

---

Μου σηκώνεται η τρίχα και μόνο που το διαβάζω.
Δεν θέλω να σε ρωτήσω κάτι άλλο γιατί θα σε φέρω σε δύσκολη θέση και ήδη έχεις πολλά στο μυαλό σου.
Πήγαινε σε έναν ειδικό, μόνο έτσι δεν θα πετάξεις και άλλα χρόνια από τη ζωή σου.
Μη το φοβάσαι, δεν είναι ο παπάς της γειτονιάς που θα σε εκθέσει και θα σε κρίνει, ίσα-ίσα που θα πάρεις απαντήσεις και ανακούφιση και θα σταματήσεις να αυτοτιμωρείσαι.
Είσαι η τελευταία που φταις γι αυτή την κατάσταση και λυπάμαι που χάνεις τα καλύτερα σου χρόνια.
Κάνε κάτι γι αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by aeraki

Σίγουρα σας κρύβω αρκετά, εξάλλου σας ειπα, δεν θέλω να εκθέσω ανθρώπους, είναι πολύ επικίνδυνο. Κι αν το κάνω, πρέπει να σκεφτώ πολλούς και πολλά. Οι προηγούμενες απερισκεψίες μου με έκαναν πολύ προσεκτική τώρα. Οτι λέμε επώνυμα και ότι κάνουμε έχουν συνέπειες.

---

Quote:

---

Originally Posted by aeraki

Εχω αναφέρει πως είναι η πρώτη φορά που μιλάω γι΄ αυτό... Οχι, δεν έχω μιλήσει σε ειδικό. Δεν το έχω ξανακάνει.
Εξάλλου το ζήτημά μου είναι τόσο λεπτό που δεν μπορώ να εμπιστευθώ τον οποιονδήποτε ειδικό.

---

aeraki, η οικογενεια σου εχει υποψιαστει τιποτε απ'αυτα που εχουν συμβει ή εχουν αγνοια? Επισης απ'τη στιγμη που λες οτι ειναι η πρωτη φορα που μιλας γι'αυτο, πως λες οτι οι προηγουμενες απερισκεψιες σου σ'εκαναν να εισαι πιο προσεκτικη, γεγονος που δηλωνει οτι εχεις επιχειρησει να ξαναμιλησεις...

Δεν ξέρει κανείς και τίποτα. Δεν ανοίγομαι εύκολα. Ντρέπομαι να συζητήσω τέτοια θέματα. Εξάλλου δεν είναι εύκολο να συζητήσεις τέτοια θέματα με άλλους. Πόσο άλλοτε με γονείς. Κι αυτό που κανω τώρα είναι το μεγαλύτερο μου βήμα.
Οταν αναφέρομαι στις προηγούμενες απερισκεψίες εννοώ τις παιδικές. Εξάλλου και η τωρινή μου θέση απαιτεί να είμαι πολύ προσεκτική λεκτικά.

Quote:

---

Originally Posted by aeraki

Δεν ξέρει κανείς και τίποτα. Δεν ανοίγομαι εύκολα. Ντρέπομαι να συζητήσω τέτοια θέματα. Εξάλλου δεν είναι εύκολο να συζητήσεις τέτοια θέματα με άλλους. Πόσο άλλοτε με γονείς. Κι αυτό που κανω τώρα είναι το μεγαλύτερο μου βήμα.
Οταν αναφέρομαι στις προηγούμενες απερισκεψίες εννοώ τις παιδικές. Εξάλλου και η τωρινή μου θέση απαιτεί να είμαι πολύ προσεκτική λεκτικά.

---

Αυτο θελεις να μου το εξηγησεις περισσοτερο?
Επισης, θεωρεις οτι το οικογενειακο σου περιβαλλον θα στρεφοταν εναντιον σου, αν ηξερε, αντι να σε στηριξει?

Αλια με στριμώχνεις... Εννοώ "επαγγελματικά", πρέπει να είμαι πολύ προσεκτική.
Οσον αφορά την οικογένεια, δεν θα στρεφόταν εναντίον, όχι. Θα με στήριζαν. Απλά δεν θέλω να τους στεναχωρώ με τέτοια. Αρκετά προβλήματα έχουν. Εξάλλου ντρέπομαι και να το συζητήσω. Δεν είχαμε ποτέ φιλική σχέση εμπιστοσύνης. Με τον πατέρα μου ιδιαίτερα δεν θυμάμαι καμμια τρυφερότητα ή συζήτηση για συναισθήματα. Θα γίνει μεγάλη φασαρία και πολλές συνέπειες...

Quote:

---

Originally Posted by aeraki

Αλια με στριμώχνεις... Εννοώ "επαγγελματικά", πρέπει να είμαι πολύ προσεκτική.
Οσον αφορά την οικογένεια, δεν θα στρεφόταν εναντίον, όχι. Θα με στήριζαν. Απλά δεν θέλω να τους στεναχωρώ με τέτοια. Αρκετά προβλήματα έχουν. Εξάλλου ντρέπομαι και να το συζητήσω. Δεν είχαμε ποτέ φιλική σχέση εμπιστοσύνης. Με τον πατέρα μου ιδιαίτερα δεν θυμάμαι καμμια τρυφερότητα ή συζήτηση για συναισθήματα. Θα γίνει μεγάλη φασαρία και πολλές συνέπειες...

---

Ναι, κατανοω οτι σε "στριμωξα" καπως... θα μπορουσα να σου κανω ακομα απειρες ερωτησεις αλλα θα σταματησω εδω γιατι δε θελω να σε κανω να νιωθεις αβολα σε καμια περιπτωση...
Απλα, θα ηθελα να μου πεις μοναχα πως βλεπεις εσυ το "απο 'δω και περα" και αν τελικα εισαι αποφασισμενη να επισκεφθεις ψυχολογο...

ΑΛΙΑ Δεν με κουράζεις, άλλωστε καλό μου κάνεις, αλλώς δεν θα έλεγα ούτε αυτά πουθενά και ποτέ. Σε ευχαριστώ που ασχολείσαι μαζί μου χωρίς να με ξέρεις. Το εκτιμώ.
Το ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ δεν ξέρω ποιο θα ναι. Δεν μένω σε μεγάλη πόλη για να μπορώ να ψαχτώ σ΄ αυτό το θέμα. Θα το ήθελα να μιλήσω σε κάποιον. Δεν ξέρω όμως σε ποιον και φοβάμαι σου είπα ακόμα. Δεν φοβάμαι με την έννοια του τρόμου αλλά μην τυχόν και δεν είναι ο κατάλληλος για τέτοια θέματα που θα του πω. Γιατί είναι πολλά. Σαν αρχή καλό ήταν και όλο αυτό εδώ.

Quote:

---

Originally Posted by aeraki

Αλια με στριμώχνεις... Εννοώ "επαγγελματικά", πρέπει να είμαι πολύ προσεκτική.
Οσον αφορά την οικογένεια, δεν θα στρεφόταν εναντίον, όχι. Θα με στήριζαν. Απλά δεν θέλω να τους στεναχωρώ με τέτοια. Αρκετά προβλήματα έχουν. Εξάλλου ντρέπομαι και να το συζητήσω. Δεν είχαμε ποτέ φιλική σχέση εμπιστοσύνης. Με τον πατέρα μου ιδιαίτερα δεν θυμάμαι καμμια τρυφερότητα ή συζήτηση για συναισθήματα. Θα γίνει μεγάλη φασαρία και πολλές συνέπειες...

---

Αυτά ακριβώς έλεγα και εγώ. Γι αυτό τον λόγο δεν μιλούσα και εγώ...

Συγνώμη Χριστίνα82, εσύ τί έκανες;

Quote:

---

Originally Posted by aeraki

ΑΛΙΑ Δεν με κουράζεις, άλλωστε καλό μου κάνεις, αλλώς δεν θα έλεγα ούτε αυτά πουθενά και ποτέ. Σε ευχαριστώ που ασχολείσαι μαζί μου χωρίς να με ξέρεις. Το εκτιμώ.
Το ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ δεν ξέρω ποιο θα ναι. Δεν μένω σε μεγάλη πόλη για να μπορώ να ψαχτώ σ΄ αυτό το θέμα. Θα το ήθελα να μιλήσω σε κάποιον. Δεν ξέρω όμως σε ποιον και φοβάμαι σου είπα ακόμα. Δεν φοβάμαι με την έννοια του τρόμου αλλά μην τυχόν και δεν είναι ο κατάλληλος για τέτοια θέματα που θα του πω. Γιατί είναι πολλά. Σαν αρχή καλό ήταν και όλο αυτό εδώ.

---

Ενταξει, μην ανησυχεις... δε θιχτηκα! Κατανοω οτι ισως να ηρθες σε δυσκολη θεση.
Γενικα, παρατηρω οτι εχεις εντονη την αναγκη να μιλησεις και θα σου προτεινα να το κανεις σ'ενα "εξειδικευμενο αυτι" για να λαβεις και θετικα αποτελεσματα για να σταματησει αυτο το τροχοπεδι στη ζωη σου. Καλες ειναι και οι συζητησεις μεσα απ'αυτον τον χωρο αλλα εμεις δεν μπορουμε να κανουμε και πολλα. Σε οσο μικρη πολη και να μενεις, φανταζομαι οτι δεν ειναι και κανενα κατσικοχωρι ξεχασμενο απ'τον χαρτη και σιγουρα θα μπορεις να ψαξεις δοκιμαζοντας τον καταλληλο θεραπευτη για να πεις ολα οσα σε προβληματιζουν και σε βασανιζουν!
Μην αφηνεις το χρονο να περναει ετσι ασκοπα! Παντως, χαιρομαι που λες οτι "σαν ΑΡΧΗ καλο ηταν και ολο αυτο εδω" γιατι διαφαινεται οτι εχεις σκοπο να πας και παραπερα!

Quote:

---

Originally Posted by aeraki

Συγνώμη Χριστίνα82, εσύ τί έκανες;

---

Θα σου πω άλλη στιγμη... γιατι πρέπει να κλείσω.

αερακι, εχει τυχει να βρεθεις κοντα με καποιον αλλον ανθρωπο ωστε να τον ερωτευτεις ακομα κ αν στο τελος δεν κανατε σχεση? σχεση ή σεξ εχεις κανει με καποιον αλλον? πιστευω οτι ενδομυχα ισως εισαι ερωτευμενη με αυτον τον ανθρωπο, γι'αυτο σε ρωταω.. ψυχολογος δεν ειμαι βεβαια..
επισης, μην προσπαθεις τωρα να εξηγησεις το παρελθον, ο,τι εγινε εγινε γιατι απλα εγινε.. το γιατι, το πως κλπ, δεν εχουν νοημα.. το θεμα ειναι να προχωραμε κ να δεχομαστε το παρελθον μας οπως εχει κ να μην προσπαθουμε εκ των υστερων να το εξηγησουμε ή να το αλλαξουμε.. αυτο πιστευω αν το συζητουσες πιο διεξοδικα με καποιον ειδικο θα σου λυθουν πολλες αποριες..

παντως σε συμβουλευω να κοινωνικοποιηθεις οσο μπορεις, να γνωρισεις πολλους ανθρωπους κ να ανοιχτεις στους ανθρωπους χωρις να φοβασαι ουτε να νιωθεις ενοχες.. επισης σου ευχομαι συντομα να γνωρισεις εναν καλο ανθρωπο να τον ερωτευτεις κ να κανεις σχεση μαζι του, χωρις φοβο αλλα με πολυ παθος!! :)

Quote:

---

Originally Posted by aeraki

Συγνώμη Χριστίνα82, εσύ τί έκανες;

---

Βασικά δεν ήθελα να το μάθει η οικογένειά μου για τον λόγο που ανέφερες και εσύ παραπάνω. Μίλησα όμως σε λάθος άνθρωπο στον φίλο της μητέρας μου και έτσι μαθεύτηκε. Ότι έγινε έγινε΄όμως. Αλλά ήταν πλέον αργά να τον καταγγείλουμε. Τέλος πάντων μετά ξεκίνησα δουλειά με έναν ειδικό και με τον εαυτό μου και ξεπέρασα πολλά.... Προσπαθούσα μόνη όλα αυτά τα χρόνια αλλά δεν είχα καταφέρει να το διαχειριστώ τελικά. Τώρα όλα καλά! :)
Εύχομαι και σε σένα το ίδιο!

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Βασικά δεν ήθελα να το μάθει η οικογένειά μου για τον λόγο που ανέφερες και εσύ παραπάνω. Μίλησα όμως σε λάθος άνθρωπο στον φίλο της μητέρας μου και έτσι μαθεύτηκε. Ότι έγινε έγινε΄όμως. Αλλά ήταν πλέον αργά να τον καταγγείλουμε. Τέλος πάντων μετά ξεκίνησα δουλειά με έναν ειδικό και με τον εαυτό μου και ξεπέρασα πολλά.... Προσπαθούσα μόνη όλα αυτά τα χρόνια αλλά δεν είχα καταφέρει να το διαχειριστώ τελικά. Τώρα όλα καλά! :)
Εύχομαι και σε σένα το ίδιο!

---

Τι εννοεις οτι ηταν αργα για να τον καταγγειλετε? Μαλλον αυτο ηταν δικο σας πορισμα και οχι εμπεριστατωμενη αποψη απο δικηγορο. Παντως, καλως μαθευτηκε γιατι κατι τετοιο δεν πρεπει να το περναει μονο του το ατομο αλλα με τη στηριξη και της οικογενειας του (αν βεβαια δεν ειναι καμια "κουνημενη" οικογενεια που θα σε κανει χειροτερα).
Βεβαια, τελος καλο... ολα καλα! Κι ας ελπισουμε να εχει την ιδια ομορφη καταληξη και η φιλη μας :)