πιεσμένη απο παντού

καλησπέρα σας και καλώς σας βρήκα.
ο λόγος που είπα να γράψω είναι πως έφτασα στο σημείο να μην έχω κάποιον να πω το πρόβλημα μου και ακόμη χειρότερα σε 2-3 άτομα πιο κοντινά μου που έχω απευθυνθεί, βλέπω ότι δεν με παρακολουθούν ή δεν με προσέχουν. Λογικό αν φανταστώ οτι έχουν τα δικά τους αλλά και εγώ προς τα που να κάνω?
το πρόβλημα μου όπως και πολλών άλλων είναι η κρίση, μέσα σε 3 μήνες χάσαμε τις δουλείες μας ο αρραβωνιαστικός μου και εγώ, αναγκαστήκαμε να ξενοικιάσουμε και να μετακομίσουμε στα πεθερικά και ενώ αυτή η κατάσταση κρατάει τους τελευταίους 6-7 μήνες δεν βλέπω από μέρους του (άντρα) καμία αντίδραση, ούτε καμία ουσιαστική προσπάθεια για αναζήτηση δουλείας. πλέον κάθετε μπροστά στον υπολογιστή, κοιτάει αθλητικά και site εργασίας και τρώει. όσο δεν έχουμε μαλώσει τα 4 χρόνια που είμαστε μαζί, μαλώσαμε τους τελευταίους μήνες.
καταλαβαίνω ότι η ανεργία για τον άντρα είναι πολύ πιο δύσκολη, αλλά και εγώ έχω αντοχές και πλέον δεν ξέρω πως να το χειριστώ. το μόνο θετικό είναι οτι βρήκα δουλεία part-time με μυδαμινα χρήματα βέβαια, αλλά τουλάχιστον φευγω απ΄το σπίτι και δεν είμαστε όλη την ώρα μαζί.
πως να το χειριστώ, τι άλλο να του πω και να του δείξω δεν ξέρω.

ξεχασα να σας αναφέρω οτι τα τελευταία βράδυα αρχισα κάτι ωραια ηρεμιστικά χαπάκια για να κοιμάμαι, κάνουν δουλεία πάντως.

- Κάνε υπομονή εάν τον αγαπάς..Και η δική του ζωή ανατράπηκε, η ανεργία μαστίζει, ζείτε με τους γονείς...Δεν είναι και ό,τι καλύτερο..Αλλά αν είναι ο άνθρωπός σου θέλει υπομονή και κατανόηση..

- Μιλά του ήρεμα, αλλά αποφασισμένα..Και ΟΧΙ μεγάλα λόγια..

- Μην παντρευτείς πριν ξεκαθαρίσει το τοπίο..

Quote:

---

Originally Posted by rebel-with-a-cause

- Μην παντρευτείς πριν ξεκαθαρίσει το τοπίο..

---

τον γαμο τον έχουμε ξεχασει τελείως ίσως να είναι και καλύτερα για να βεβαιωθούμε περισσοτερο

Kαλα δε το χετε συζητησει? Πες του πως αν δεις οτι δεν προσπαθει θα κοψεις ροδα μυρωμενα...γτ δε μπορεις να επενδυεις σε εναν αφερεγγυο και ανωριμο ανθρωπο.

Συμβαίνει στους άντρες να πέφτουν ψυχολογικά περισσότερο από τις γυναίκες όταν χάνουν τη δουλειά τους και να παγώνουν ένα πράμα..Να περνάνε μια φάση αδράνειας.
Είναι γενικά μια πολύ άσχημη φάση να χάνουν τη δουλειά τους νεοι άνθρωποι και ν' αναγκάζονται να ζουν σε ένα περιβάλλον και με τρόπο που δεν έχουν επιλέξει.
Μίλησε κορίτσι μου μαζι του, προσπάθησε να τον ανεβάσεις . Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη και το έχουμε συνειδητοποιησει όλοι μας, το σημαντικό όμως είναι να μην παραδινόμαστε στη μοιρα μας.
Ζήτησε του όμορφα να βγει από την αδράνεια του, πρώτα για το δικο του καλο και μετά για το καλο της σχέσης σας. Ότι δεν είναι δυνατον να συμβιβαστείτε με μια τέτοια κατάσταση και ν' αφήσετε να σας πάρει η μπάλα. Αποφύγετε εντάσεις όσο μπορείτε. Αποκαταστηστε το κλιμα ηρεμίας και μιλήστε. Δώστου επιχειρήματα και χρόνο να το καταλάβει. Όχι εκβιασμους του τύπου ή το κάνεις ή τέρμα. Αν σε ενδιαφέρει η σχέση και ο άνθρωπος σου, μην λειτουργήσεις με τελεσίγραφα του είδους.
Και γνώμη μου απέφυγε τα χάπια, κρατήστε τον αυτοέλεγχο σας.

Τα πεθερικα τι λενε? Υποψιαζομαι οτι θα δεινοπαθησεις και απ τη θανασιμη πεθερα...αν δεν εχεις ακομα...

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Τα πεθερικα τι λενε? Υποψιαζομαι οτι θα δεινοπαθησεις και απ τη θανασιμη πεθερα...αν δεν εχεις ακομα...

---

Στεναχωριουνται και αυτοί που ήρθαν τα πραγματα έτσι, στην αρχη αισθανόμουν βάρος που μένω εκεί κατι βεβαια που δεν ισχυει, γιατι το συζητησα μαζι τους και μου το ξεκαθαρισαν. είναι αρκετά διακριτικοι, βέβαια δεν τους αφηνει αρραβωνιαστικός μου και περιθωριο να ανακατευονται ειδικά στη πεθερά μου (ευτυχως δε μου βγήκε μαμάκιας).

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Τα πεθερικα τι λενε? Υποψιαζομαι οτι θα δεινοπαθησεις και απ τη θανασιμη πεθερα...αν δεν εχεις ακομα...

---

Στεναχωριουνται και αυτοί που ήρθαν τα πραγματα έτσι, στην αρχη αισθανόμουν βάρος που μένω εκεί κατι βεβαια που δεν ισχυει, γιατι το συζητησα μαζι τους και μου το ξεκαθαρισαν. είναι αρκετά διακριτικοι, βέβαια δεν τους αφηνει αρραβωνιαστικός μου και περιθωριο να ανακατευονται ειδικά στη πεθερά μου (ευτυχως δε μου βγήκε μαμάκιας).

Δε μπορεις να πας στους γονεις σου?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Δε μπορεις να πας στους γονεις σου?

---

δυστυχως το δωματιό μου έγινε αποθυκευτικός χώρος για τα πράγματα του σπιτιού που ξενοίκιασα.

Πηγαινε τα σε ενα γνωστο σου κατι, παντως δε θεωρω οτι μπορεις να αλλαξεις τον αρραβωνιαρη σου. Μονο αν σοκαριστει βαθια. Αν μπορεις φυγε. Και μη μασας οτι φταιει η κριση και η ανεργια. Εσυ δηλ γτ δεν καθεσαι ολη μερα στο pc να μασαμπουκωνεις κ καλα οτι ψαχνεις για δουλεια? Μαλλον γτ εχεις τα ψυχικα αποθεματα.
Και τι δουλειες κανατε? Τι αντικειμενο? Για σεξακι να μη ρωρησω καθολου ε?

Κλασσική περίπτωση που πλήττει τα περισσότερα νέα ζευγάρια στην Ελλάδα... Μόλις λες ότι πας να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα, ένα νέο βήμα στη ζωή σου, έρχεται πάλι η κρίση να σε βγάλει εκτός προγράμματος...
Πόσες τέτοιες ιστορίες έχω ακούσει κ από φίλες κ συναδέλφους... Η κοπέλα να προσπαθεί να κάνει κάτι στη ζωή της με μια δουλειά που της αποφέρει ψίχουλα (άλλο καπέλο κ αυτό) κ το παληκάρι να είναι μονίμως μπροστά στο pc, κοιτάζοντας αθλητικά, παίζοντας world of warcraft, κ να ξεχνάει να πληρώσει ακόμα κ το νοίκι. Συζήτηση. Αυτή είναι η λύση. Για να δεις στη τελική πόσο ενδιαφέρεται κ ο ίδιος για το μέλλον σας...
Για το εξωτερικό το έχετε σκεφτεί??

πολλές βιασύνες βλέπω κεράσι...και εννοώ βιασύνες ως προς τα συμπεράσματα.
Μην είσαστε αφοριστικοί μόνο και μόνο από κάποια γραπτά ενός ατόμου που σας είναι άγνωστο και δεν ξέρετε τι περνάει.
Η νηματοθέτρια θέτει ένα ζήτημα το οποίο όλοι σχεδόν αντιμετωπίζουμε.
Με τον άνθρωπό της είναι τέσσερα χρόνια μαζί, οι δικοί του άνθρωποι είναι οκ και από ό,τι λέει και η Καίτη ο φίλος της ξέρει να βάζει και όρια, αποφάσισαν να συνεχίσουν να μένουν μαζί αν και ξενοίκιασαν, άρα δείχνει ότι θέλουν ο ένας τον άλλον..αυτά δεν συνεκτιμώνται δηλαδή στο "πόρισμα".
Καίτη, είναι μια φάση αυτή, δύσκολη μεν, αλλά η αγάπη εκεί φαίνεται, στα δύσκολα.
και κάπως έτσι δοκιμάζονται και οι σχέσεις και οι γάμοι.
Δε χρειάζεται να εγκαταλείψετε τώρα, ευκαιρία να εμβαθύνετε στη σχέση σας και να κάτσετε να συζητήσετε.
Και συζήτηση δε σημαίνει κατηγορώ τον άλλον και του τα χώνω που τώρα πια δεν έχει δουλειά.
Το γεγονός ότι δεν τσακωνόσασταν όσο δουλευατε ήταν γιατί είχατε άλλη ποιότητα ζωής και ξεχνιόσασταν.
Η ποιότητα όμως της σχέσης σας θα φανεί τώρα, και κατα πόσο φυσικά μπορείτε να αντέξετε ο ένας τα χούγια του άλλου.
όσον αφορά την παθητικότητα που ανέφερες, υπάρχουν χαρακτήρες και χαρακτήρες..αλλοι προτιμούν την ησυχία τους και άλλοι είναι πιο δραστήριοι.
Δεν είναι ότι δεν ψάχνει για δουλειά αλλά αμα δεν του κάθεται κιόλας, τι να κάνει?
Κάνε υπομονή γενικά και δείξε δύναμη ( έστω και περισσότερη από τη δική του ) αυτήν την περίοδο.

Μήπως βολεύτηκε με τους γονεις του, που τον ταίζουν και τον ποτίζουν και ετσι η ανεργεια και το οικονομικό δεν τον απασχολουν ιδιαίτερα? πάντως από τις περιγραφες σου δε μου φαινεται ψυχολογικα πεσμενος όπως λέει η Φρύνη.
void, οι καυγάδες σε ένα ζευγαρι που αναγκαστικα λόγω ελλειψης εργασίας ειναι συνεχεια μαζι δεν ειναι κατι το μη φυσιολογικο. Δε σημαινει σε καμία περιπτωση ότι εξαιτιας αυτου δεν ταιριαζουν . Η βαριεστημαρα, η αδρανεια και η ενταση αμα δεν εχεις κατι να κανεις σε συνδυασμο με το πρόβλημα προκαλούν καυγαδες ακόμα και για ασημαντη αφορμη σε ατομα που ειναι στον ίδιο χωρο ως τροπος για να βγαλει το ατομο την ενταση του, να ξεσπάσει, χωρις ποτέ αυτο από μονο του να σημαινει ότι δεν ταιριάζει με τον άλλο.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

...οι καυγάδες σε ένα ζευγαρι που αναγκαστικα λόγω ελλειψης εργασίας ειναι συνεχεια μαζι δεν ειναι κατι το μη φυσιολογικο. ...

---

...αρκεί να μήν αποτελεί μοναδικό θέμα στις συνερεύσεις τους αυτό.
Η Αγάπη χωράει πολλά ακόμη

Συμφωνώ με την void.Κερασάκι μου φυσικά φταίει η κριση και η ανεργία όταν βλέπουμε τοσο συχνά τετοια φαινόμενα. Και σε πληροφορώ ότι γνωρίζω πολλους που ψάχνουν ενα και δυο χρόνια και δεν μπορούν να βρουν δουλεια. Ότι κάποιοι βολεύονται στην κατάσταση αυτή και βέβαια παίζει. Αλλά δεν μπορούμε να αναθεματιζουμε με τόση ευκολία.
Iωαννη μου μπορει να βολευτηκε , μπορει και όχι, δεν το ξέρουμε. Όπως δεν ξέρουμε το ψυχολογικά πεσμένος. Πολλοί κυριώς άντρες προσπαθουν να κρύψουν τα προβληματα και τα αγχη τους, πισω απο το πισι, είναι ένας είδος αντίδρασης σ' ότι τους συμβαίνει. Δεν συμφωνώ βέβαια μ' αυτο σε καμια περίπτωση. Για αυτό και λέω στην θεματοθέτρια να το συζητήσει δυναμικά αλλά ήρεμα μαζί του. Να τον παροτρύνει με θετικο τρόπο να ψαχτει και όχι με ατερμονες γκρινιες και τελεσιγραφα.

FRINI aytoi oi filoi sou pou einai anergoi ena duo xronia pws ta "vgazoun pera"?

Θα σου απαντήσω.1ο παραδειγμα : Πολυ κοντινο μου ζευγάρι με δυο παιδακια (πτυχια προυπηρεσια χρονια εργασιας κτλ) εμειναν δυο χρονια ανεργοι. Απασχολούνταν κατα περιοδους σε εργασίες οτι να ναι και τους βοηθουσαν και οι γονεις τους. Προσφατα ο άντρας βρηκε δουλεια.
2ο Aλλος φίλος έμεινε ένα χρόνο ανεργος , τον στηριζε η γυναικα του που ευτυχώς ειχε καλη δουλειά, τώρα βρήκε εργασία άσχετη του αντικειμένου του και με πολυ χαμηλες αποδοχές αλλά οκ φυσικά και πήγε.
3ο παραδειγμα 3-4 περιπτώσεις ανύπαντρων έφυγαν στα χωριά τους ή μένουν στις πολεις στα σπίτια των γονιών τους. Ασχολούνται περιστασιακά με ότι βρουν.

eyxaristw frini

Αλλο το ψαχνω για δουλεια και αλλο το ειμαι κολλημενος στο pc, μασαμπουκωνω, εχω γραψει τη γυναικα μου, κλπ. Οποιος ψαχνει φαινεται. Και ποσο διαστημα να του δωσει? 1 χρονο? 2? 3? ποσο?

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Θα σου απαντήσω.1ο παραδειγμα : Πολυ κοντινο μου ζευγάρι με δυο παιδακια (πτυχια προυπηρεσια χρονια εργασιας κτλ) εμειναν δυο χρονια ανεργοι. Απασχολούνταν κατα περιοδους σε εργασίες οτι να ναι και τους βοηθουσαν και οι γονεις τους. Προσφατα ο άντρας βρηκε δουλεια.
2ο Aλλος φίλος έμεινε ένα χρόνο ανεργος , τον στηριζε η γυναικα του που ευτυχώς ειχε καλη δουλειά, τώρα βρήκε εργασία άσχετη του αντικειμένου του και με πολυ χαμηλες αποδοχές αλλά οκ φυσικά και πήγε.
3ο παραδειγμα 3-4 περιπτώσεις ανύπαντρων έφυγαν στα χωριά τους ή μένουν στις πολεις στα σπίτια των γονιών τους. Ασχολούνται περιστασιακά με ότι βρουν.

---

Διαβάζω το ποστ σου και σκέφτομαι: κάποτε έμενε ένας φίλος από δουλειά, κάναμε κανα δυο τηλέφωνα και είχε τελειώσει το θέμα.
Τώρα μετράμε ποιοι έχουν...
Παρόλα αυτά θεωρώ πως όποιος θέλει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να δουλέψει δεν υπάρχει περιπτωση να μη βρει κάτι, ακόμη και αυτές τις εποχές.

Παλια Θεοφανία μου έφυγα απο μια δουλειά που δεν μου έκανε και ειπα σ' ενα μηνα θα βρω καλύτερη και βρήκα. Και μάλιστα με παιδί 6 χρονών.
Αλλά θες να μου πεις για τώρα ότι ολοι αυτοι οι φιλοι μου που έκαναν δυο χρονια (ή κανουν ακομα) να βρουν δουλεια δεν ήθελαν ? Στις περισσοτερες των περιπτώσεων επειδη τους είχα και τους έχω και εγώ στο νου μου , ψάχνω μαζι τους. ..Σε μια αγγελία πλακώνουν 200 ατομα, τι μου λέτε..
Οκ και κάποια στιγμή θα βρουν, καταλήγοντας σε κάτι πολυ κατωτερο των απαιτήσεων τους και μετρώντας τις απώλειες τους από την χρονια ανεργία.
Κεράσι μου για αυτο είπα να κάνει μια συζήτηση σοβαρη μαζί του. Γιατί είναι πολυ σημαντικο να δεις ότι ο άλλος ψάχνει, το παλεύει, δεν γίνεται ένα με την πολυθρόνα, εστω κι αν δεν έχει προς το παρον αποτελεσματα.

αααα και συμπληρωματικα στα παραδειγματα που ανέφερα παραπάνω, δυο έφυγαν εξωτερικο, Ολλανδία και Νορβηγία..

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Παλια Θεοφανία μου έφυγα απο μια δουλειά που δεν μου έκανε και ειπα σ' ενα μηνα θα βρω καλύτερη και βρήκα. Και μάλιστα με παιδί 6 χρονών.
Αλλά θες να μου πεις για τώρα ότι ολοι αυτοι οι φιλοι μου που έκαναν δυο χρονια (ή κανουν ακομα) να βρουν δουλεια δεν ήθελαν ? Στις περισσοτερες των περιπτώσεων επειδη τους είχα και τους έχω και εγώ στο νου μου , ψάχνω μαζι τους. ..Σε μια αγγελία πλακώνουν 200 ατομα, τι μου λέτε..
Οκ και κάποια στιγμή θα βρουν, καταλήγοντας σε κάτι πολυ κατωτερο των απαιτήσεων τους και μετρώντας τις απώλειες τους από την χρονια ανεργία.
.

---

Παίζουν πολλά ρόλο. Από την ηλικία μέχρι το βόλεμα και το αντικείμενο του καθενός. Ένας/μια πενηντάρης/α πχ καθηγητής που να τρέξει να βρει δουλειά αν δεν είναι το αντικειμενιο του? Είναι δύσκολο να πάει ντελίβερι ή πωλήτρια...
Εγω αναφέρομαι περισσότερο στις ηλικίες 20-35 και έχω (φυσικά) παράδειγμα...
Φίλη μου που είχε με τον αραβωνιαστικό της εταιρία ατην Ελλάδα και ζούσαν μες στη χλιδη και τα ταξίδια τα έχασαν όλα με αποτέλεσμα εκείνος να φύγει για έξω και εκείνη να μείνει πίσω.
Παρόλο που είχε δικό της σπίτι και βοήθεια από οικογένεια δεν σταμάτησε στιγμή να δουλεύει.
Τη δουλειά της τη βρήκε από αγγελία και ήταν μια φορά την εδομάδα, (κάλυπτε τα ρεπό των άλλων), σε κατάστημα.
Δεν πέρασε δεύτερος μήνας και την έκαναν μόνιμη και πρόσφατα πήρε και αύξηση.
Πως έγινε αυτό?
Όταν χτυπιέται όλη μέρα για να κάνει ταμεία και δεν αφήνει ούτε τη σκόνη του πελάτη να φύγει...δεν θέλει και πολλή σκεψη.
Εκεί θέλω να καταλήξω λοιπόν: όποιος θέλει και έχει κότσια, δουλεύει.

Quote:

---

Originally Posted by Frini

..Οκ και κάποια στιγμή θα βρουν, καταλήγοντας σε κάτι πολυ κατωτερο των απαιτήσεων τους και μετρώντας τις απώλειες τους από την χρονια ανεργία..

---

Φρύνη μου,
πράγματι, διαβάζοντας τα παραπάνω σκέφτηκα την αξία που έχει στη κρίσιμη φάση που βρισκόμαστε σήμερα αυτό,
που συμβούλευαν στην Κρήτη οι ηλικιωμένοι: "Κάνε, παιδί μου, τη δουλειά που θα 'κανες ακόμα κι αν δε σε πληρώνανε!". Τί λέμε τώρα;

βρε Θεοφανία μου δεν λέμε οτι δεν υπάρχουν οι περιπτώσεις αυτές, αλλοιμονο. Μιλάμε για τον κανονα και είτε μας αρέσει είτε όχι ειναι αυτος. Και εγώ σου μιλάω με παραδείγματα..ηλικιών 30-50
Και μην μασας , πλέον όλοι υποχρεωτικά κάνουμε εκπτώσεις στα θέλω μας, κατά πολύ. Εγώ όταν έμεινα απο δουλειά και σαν πωλήτρια πήγα και σαν σερβιτόρα, μέχρι να ξαναβρώ κατι στο αντικείμενο μου. Και δεν στερούμαι προσόντων ουτε με λες παιδούλα:p
Και εννοείται , επειδή υπάρχει μια κατάσταση τέτοια δεν την αποδεχομαστε μοιρολατρικα, την αντιμετωπίζουμε όσο πιο δυναμικά γίνεται δίνοντας πάντα ότι καλύτερο μπορούμε.

Quote:

---

Originally Posted by Frini

βρε Θεοφανία μου δεν λέμε οτι δεν υπάρχουν οι περιπτώσεις αυτές, αλλοιμονο. Μιλάμε για τον κανονα και είτε μας αρέσει είτε όχι ειναι αυτος. Και εγώ σου μιλάω με παραδείγματα..ηλικιών 30-50
Και μην μασας , πλέον όλοι υποχρεωτικά κάνουμε εκπτώσεις στα θέλω μας, κατά πολύ. Εγώ όταν έμεινα απο δουλειά και σαν πωλήτρια πήγα και σαν σερβιτόρα, μέχρι να ξαναβρώ κατι στο αντικείμενο μου. Και δεν στερούμαι προσόντων ουτε με λες παιδούλα:p
Και εννοείται , επειδή υπάρχει μια κατάσταση τέτοια δεν την αποδεχομαστε μοιρολατρικα, την αντιμετωπίζουμε όσο πιο δυναμικά γίνεται δίνοντας πάντα ότι καλύτερο μπορούμε.

---

...φρύνη...το ίδιο λέμε..:Ρ
Με τη διαφορά πως εγώ δίνω ένα ελαφρυντικό στους άνω των πενήντα και φαντάζομαι πως είναι αυτονόητο, δεν θέλει πολλή ανάλυση.
Αν έχει κάποιος κότσια, δεν είναι τεμπέλης και είναι αξιοπρεπής θα τη βρει την άκρη του στις οποιεσδήποτε συνθήκες όσο δύσκολες και αν είναι...

Oποτε οποιος δεν βρισκει δουλεια,ειναι τεμπελης αναξιοπρεπης και δεν εχει κοτσια?

Quote:

---

Originally Posted by predator

Oποτε οποιος δεν βρισκει δουλεια,ειναι τεμπελης αναξιοπρεπης και δεν εχει κοτσια?

---

Κοίτα, επειδή φαίνεται ότι οι χαρακτηρισμοί εύκολα, αλλά αδικαιολόγητα εκτοξεύονται κι όποιον πάρει ο χάρος π.χ. ο τεμπέλης δεν πρόκειται
να βρει ποτέ δουλειά αν δεν θεραπευτεί.., γιατί δυστυχώς η τεμπελιά δεν είν' ελάττωμα, αλλά μάλλον είν' αρρώστια. Μετά το μόνο που ξέρουμε
πολύ καλά τελευταία είναι οι αναξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, που ο καθένας μας έχει χάσει τελικά αναγκαστικά την αξιοπρέπεια του!

Quote:

---

Originally Posted by predator

Oποτε οποιος δεν βρισκει δουλεια,ειναι τεμπελης αναξιοπρεπης και δεν εχει κοτσια?

---

...δεν μίλησα για όλους, αλλά για ένα μεγάλο ποσοστό που βολεύονται και γυρίζουν πίσω στους γονείς όπου και κλαίγονται όλη μέρα ότι τίποτα δεν τους κάθεται.
Έχω ακούσει περίπτωση που ο άλλος έμεινε από δουλειά και πούλησε το σπίτι του για να επιβιώσει επειδή δεν ήθελε να πάει για δουλειά κατώτερη των σπουδών του.
Έχω όμως και το παράδειγμα, (όπως και άλλα) ανθρώπων όπως η φίλη μου που σκίζονται για να βρουν δουλειά και την παραμικρή ευκαιρία την αρπάζουν από τα μαλλιά...

kaiti85, γεια. Πανομοιότυπα θέματα με αυτό που αντιμετωπίζεις
έχουν ξαναγραφτεί πρόσφατα στο φόρουμ,
ενδεικτικά της άθλιας οικονομικής κατάστασης και της ανεργίας που επικρατεί
και των πολύ αρνητικών συνεπειών της στην ποιότητα της ζωής μας.
Πιστεύω ότι οι απ' έξω δε δικαιούμαστε να ασκούμε κριτική,
όμως δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι προχτές πέρασε από το σπίτι μου
ένας άντρας γύρω στα 55 που συμπλήρωνε ερωτηματολόγια
και αυτό είναι το επάγγελμα με το οποίο συντηρεί την οικογένειά του
τα τελευταία χρόνια κι έχει κι ένα παιδί.
Άλλο άτομο γνωστό με πτυχίο Παιδαγωγικής
που δεν του φτάνουν τα χρήματα σαν ωρομίσθιος δάσκαλος
και που επιπλέον μένει και απλήρωτος για μήνες
δουλεύει call center για να τα βγάλει πέρα.
Ο φίλος σου θα έκανε τέτοιες δουλειές;
Μανίκι βέβαια, αλλά τέτοιες δουλειές είναι πάντα διαθέσιμες.
Επίσης οι συμβιβασμοί πρέπει να γίνονται και από τους δύο
κι όχι μόνο από τον ένα, δηλ εσένα.
Λάθος σου που μένεις με τα πεθερικά και λάθος σου
που παίρνεις ηρεμιστικά.
Μπορείς να γυρίσεις σπίτι σου και να διατηρήσετε τη σχέση σας.
Και αυθαίρετο ότι η ανεργία για τον άντρα είναι πολύ πιο δύσκολη.
Προσωπικά δε γνωρίζω καμιά γυναίκα που να κάθεται και να την τρέφει κάποιος άντρας.
Προσπάθησε να βρεις την εσωτερική σου ισορροπία,
φρόντισε την υγεία σου
και κράτα τη δουλειά σου με κάθε τρόπο.

Εκει που διαφωνώ εγώ, είναι ότι πλεον για πολλους ανθρώπους δεν είναι βολεμα άλλά ανάγκη το να μενουν με τους γονεις τους. Και αν έχεις φάει ενα και δυο χρονια ανεργος , το ηθικο σου θα πέσει πως να το κάνουμε..Θα κάνεις δουλειες υποδεεστερες των προσόντων σου, θα το βουλώσεις όταν σου την λεει το αφεντικο σου γιατί περιμένουν χιλιάδες απεξω και με τις συνθήκες που επικρατουν ουτε την οικογένεια σου μπορεις να συντηρήσεις ουτε να ελπίζεις σε κάτι καλύτερο..και joan μου έχουν αρχίσει να εκλείπουν ακομα και αυτές οι κατωτερες δουλειες.
Είναι πραγματικα πολυ δύσκολες οι συνθήκες για τις οικογένειες και τα ζευγάρια. Θέλει πολυ προσοχή , ηρεμια, υπομονη κι αγάπη για να μπορεις να κρατήσεις σχέσεις που σίγουρα φθειρονται από όλη την κατάσταση.
Και kaiti θα συμφωνήσω με την joann ότι ο καθένας θα έπρεπε να είναι σπίτι του με την οικογένεια του. Η αναγκαστική συγκατοικηση του είδους μονο προβλήματα και φθορα μπορει να δημιουργήσει,

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Εκει που διαφωνώ εγώ, είναι ότι πλεον για πολλους ανθρώπους δεν είναι βολεμα άλλά ανάγκη το να μενουν με τους γονεις τους. Και αν έχεις φάει ενα και δυο χρονια ανεργος , το ηθικο σου θα πέσει πως να το κάνουμε..Θα κάνεις δουλειες υποδεεστερες των προσόντων σου, θα το βουλώσεις όταν σου την λεει το αφεντικο σου γιατί περιμένουν χιλιάδες απεξω και με τις συνθήκες που επικρατουν ουτε την οικογένεια σου μπορεις να συντηρήσεις ουτε να ελπίζεις σε κάτι καλύτερο..και joan μου έχουν αρχίσει να εκλείπουν ακομα και αυτές οι κατωτερες δουλειες.
Είναι πραγματικα πολυ δύσκολες οι συνθήκες για τις οικογένειες και τα ζευγάρια. Θέλει πολυ προσοχή , ηρεμια, υπομονη κι αγάπη για να μπορεις να κρατήσεις σχέσεις που σίγουρα φθειρονται από όλη την κατάσταση.
Και kaiti θα συμφωνήσω με την joann ότι ο καθένας θα έπρεπε να είναι σπίτι του με την οικογένεια του. Η αναγκαστική συγκατοικηση του είδους μονο προβλήματα και φθορα μπορει να δημιουργήσει,

---

Φρίνη, αυτός που πραγματικά έχει θέληση δε θα δεχθεί να κάνει δουλειες υποδεέστερες των προσόντων του. Θα ξεκινήσει με χίλια δυο εμπόδια και προβλήματα από μόνος του για να κάνει αυτό που γουσταρει. Και δεν αποκλείεται να τα καταφέρει, ειτε δυσκολα ειτε εύκολα, ειτε τίμια είτε όχι.
Το να κανεις κατι υποδεεστερο σου ρίχνει την αυτοεκτιμηση και σκοτωνει σταδιακα τα προσοντα σου.
Καίτη, ο ανδρισμός στα δύσκολα φαίνεται.

Δέν είμαστε φτιαγμένοι από ατσάλι, κάποιοι θα μας τσακίσκουν, κάτι θα μας φθείρει. Και ποτέ πιά δέν θα είμαστε οι ίδιοι. Σημασία έχει να θέλουμε να συνεχίζουμε με ότι μας απομένει. Αν καταφέρνουμε να διακρίνουμε την Ιθάκη μας

ιωάννη, δεν είναι έτσι ακριβώς, τουλάχιστον όχι στην επόχη μας και όχι στην Ελλάδα. Πριν κάποια χρόνια ίσχυε αυτό που λες, όποιος είχε τα προσόντα θα έκανε μια δουλειά υποδεεστερη σαν προσωρινή λύση, από εκει και πέρα θα έβαζε στόχους πιστευοντας ότι αξίζει καλύτερες ευκαιρίες. Πλέον αυτό δεν ισχύει, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο ποσοστο. Και εγώ μιλάω για έντιμους τρόπους..
Όταν το να βρεις ή να κρατήσεις την δουλειά σου είναι ζωτική ανάγκη θα κάνεις εργασίες υποδεεστερες των προσόντων , της εμπειρίας και των στόχων σου. Και ναι, σου ρίχνει την αυτοεκτίμηση, σκοτώνει τα προσόντα σου όταν τεινει να γίνει μια μονιμη κατάσταση.Οι συνθήκες έχουν αλλάξει οπότε αναγκαστικά έχει αλλάξει και η οπτική γωνια που βλέπουμε τα πράγματα. Οκ δεν παραδινόμαστε αλλά με κάποιο τρόπο συμβιβαζομαστε.

Ένας άντρας δεν γίνεται λιγότερο άντρας όταν επιτρέψει στον εαυτό του να πέσει από τα ψυχολογικά του προβλήματα, κανεις δεν είναι από πετρα και ατσαλι όπως λεει και ο carry. Αρκεί να μην μεινει κάτω...
Μαζεύουμε τα κομματια μας και προχωράμε

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Μήπως βολεύτηκε με τους γονεις του, που τον ταίζουν και τον ποτίζουν και ετσι η ανεργεια και το οικονομικό δεν τον απασχολουν ιδιαίτερα? πάντως από τις περιγραφες σου δε μου φαινεται ψυχολογικα πεσμενος όπως λέει η Φρύνη.

---

θέλω να πιστεύω οτι δεν βολευτηκε με τους δικούς του, αν και εκείνοι είναι πάντα προθυμοι να βοηθήσουν οικονομικά και έχουν μια αλφα οικονομική άνεση, αλλά δε σημαίνει οτι θα τα ξοδέυουν όλα στο γιο. το κακό είναι οτι καταλαβαίνω πως δε μου λέεαυτά που πραγματικά νιώθει και αυτά που φοβάται. Ίσως γιατί πάντα αυτός ήταν ο δυνατός στη σχέση μας, που λύνει όλα τα προβλημάτα.

Quote:

---

Originally Posted by Joann

όμως δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι προχτές πέρασε από το σπίτι μου
ένας άντρας γύρω στα 55 που συμπλήρωνε ερωτηματολόγια
και αυτό είναι το επάγγελμα με το οποίο συντηρεί την οικογένειά του
τα τελευταία χρόνια κι έχει κι ένα παιδί.
Άλλο άτομο γνωστό με πτυχίο Παιδαγωγικής
που δεν του φτάνουν τα χρήματα σαν ωρομίσθιος δάσκαλος
και που επιπλέον μένει και απλήρωτος για μήνες
δουλεύει call center για να τα βγάλει πέρα.
Ο φίλος σου θα έκανε τέτοιες δουλειές;
Μανίκι βέβαια, αλλά τέτοιες δουλειές είναι πάντα διαθέσιμες.
Επίσης οι συμβιβασμοί πρέπει να γίνονται και από τους δύο
κι όχι μόνο από τον ένα, δηλ εσένα.
Λάθος σου που μένεις με τα πεθερικά και λάθος σου
που παίρνεις ηρεμιστικά.
Μπορείς να γυρίσεις σπίτι σου και να διατηρήσετε τη σχέση σας.
Και αυθαίρετο ότι η ανεργία για τον άντρα είναι πολύ πιο δύσκολη.
Προσωπικά δε γνωρίζω καμιά γυναίκα που να κάθεται και να την τρέφει κάποιος άντρας.
Προσπάθησε να βρεις την εσωτερική σου ισορροπία,
φρόντισε την υγεία σου και κράτα τη δουλειά σου με κάθε τρόπο.

---

αυτο με την εσωτερική ισορροπία έχεις ένα δίκιο, γιατί πλέον δε ξέρω τι φοβάμαι και έχω πραγματικά αναγκη να κάνω. Οσο για τις δουλείες που ανεφερες, δυο απο τους μεγαλύτερους καυγάδες μας ήταν για παρόμοιες θέσεις που απλά δεν ήθελε να πάει, για την ακρίβεια μου ξεκαθάρισε: "Δεν εχουμε τοσο μεγάλο οικονομικό πρόβλημα για να πάω λαντζα".

Όποιος ψάχνει για δουλειά στην Αθήνα,
ξέρει ότι μπορεί να βρει αυτές τις δουλειές,
και πωλήσεις κινητής/σταθερής τηλεφωνίας παίζουν
(βέβαια τα λεφτά είναι πολύ λίγα).
Τουλάχιστον θα μπορούσε να επιμορφωθεί
σε κάποιον τομέα που να τον ενδιαφέρει
και να αποκτήσει κάποια εξειδίκευση,
αλλά όχι αδράνεια.

ΥΓ: ο δυνατός στη σχέση δεν είναι ο ίδιος εσαεί!
Αλλάζουν αυτά τα πράγματα!