πιεσμένη απο παντού

[Θεοφανία]

Oποτε οποιος δεν βρισκει δουλεια,ειναι τεμπελης αναξιοπρεπης και δεν εχει κοτσια?

...δεν μίλησα για όλους, αλλά για ένα μεγάλο ποσοστό που βολεύονται και γυρίζουν πίσω στους γονείς όπου και κλαίγονται όλη μέρα ότι τίποτα δεν τους κάθεται.
Έχω ακούσει περίπτωση που ο άλλος έμεινε από δουλειά και πούλησε το σπίτι του για να επιβιώσει επειδή δεν ήθελε να πάει για δουλειά κατώτερη των σπουδών του.
Έχω όμως και το παράδειγμα, (όπως και άλλα) ανθρώπων όπως η φίλη μου που σκίζονται για να βρουν δουλειά και την παραμικρή ευκαιρία την αρπάζουν από τα μαλλιά...

[Joann]

kaiti85, γεια. Πανομοιότυπα θέματα με αυτό που αντιμετωπίζεις
έχουν ξαναγραφτεί πρόσφατα στο φόρουμ,
ενδεικτικά της άθλιας οικονομικής κατάστασης και της ανεργίας που επικρατεί
και των πολύ αρνητικών συνεπειών της στην ποιότητα της ζωής μας.
Πιστεύω ότι οι απ' έξω δε δικαιούμαστε να ασκούμε κριτική,
όμως δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι προχτές πέρασε από το σπίτι μου
ένας άντρας γύρω στα 55 που συμπλήρωνε ερωτηματολόγια
και αυτό είναι το επάγγελμα με το οποίο συντηρεί την οικογένειά του
τα τελευταία χρόνια κι έχει κι ένα παιδί.
Άλλο άτομο γνωστό με πτυχίο Παιδαγωγικής
που δεν του φτάνουν τα χρήματα σαν ωρομίσθιος δάσκαλος
και που επιπλέον μένει και απλήρωτος για μήνες
δουλεύει call center για να τα βγάλει πέρα.
Ο φίλος σου θα έκανε τέτοιες δουλειές;
Μανίκι βέβαια, αλλά τέτοιες δουλειές είναι πάντα διαθέσιμες.
Επίσης οι συμβιβασμοί πρέπει να γίνονται και από τους δύο
κι όχι μόνο από τον ένα, δηλ εσένα.
Λάθος σου που μένεις με τα πεθερικά και λάθος σου
που παίρνεις ηρεμιστικά.
Μπορείς να γυρίσεις σπίτι σου και να διατηρήσετε τη σχέση σας.
Και αυθαίρετο ότι η ανεργία για τον άντρα είναι πολύ πιο δύσκολη.
Προσωπικά δε γνωρίζω καμιά γυναίκα που να κάθεται και να την τρέφει κάποιος άντρας.
Προσπάθησε να βρεις την εσωτερική σου ισορροπία,
φρόντισε την υγεία σου
και κράτα τη δουλειά σου με κάθε τρόπο.

[Frini]

Εκει που διαφωνώ εγώ, είναι ότι πλεον για πολλους ανθρώπους δεν είναι βολεμα άλλά ανάγκη το να μενουν με τους γονεις τους. Και αν έχεις φάει ενα και δυο χρονια ανεργος , το ηθικο σου θα πέσει πως να το κάνουμε..Θα κάνεις δουλειες υποδεεστερες των προσόντων σου, θα το βουλώσεις όταν σου την λεει το αφεντικο σου γιατί περιμένουν χιλιάδες απεξω και με τις συνθήκες που επικρατουν ουτε την οικογένεια σου μπορεις να συντηρήσεις ουτε να ελπίζεις σε κάτι καλύτερο..και joan μου έχουν αρχίσει να εκλείπουν ακομα και αυτές οι κατωτερες δουλειες.
Είναι πραγματικα πολυ δύσκολες οι συνθήκες για τις οικογένειες και τα ζευγάρια. Θέλει πολυ προσοχή , ηρεμια, υπομονη κι αγάπη για να μπορεις να κρατήσεις σχέσεις που σίγουρα φθειρονται από όλη την κατάσταση.
Και kaiti θα συμφωνήσω με την joann ότι ο καθένας θα έπρεπε να είναι σπίτι του με την οικογένεια του. Η αναγκαστική συγκατοικηση του είδους μονο προβλήματα και φθορα μπορει να δημιουργήσει,

[ioannis2]

Εκει που διαφωνώ εγώ, είναι ότι πλεον για πολλους ανθρώπους δεν είναι βολεμα άλλά ανάγκη το να μενουν με τους γονεις τους. Και αν έχεις φάει ενα και δυο χρονια ανεργος , το ηθικο σου θα πέσει πως να το κάνουμε..Θα κάνεις δουλειες υποδεεστερες των προσόντων σου, θα το βουλώσεις όταν σου την λεει το αφεντικο σου γιατί περιμένουν χιλιάδες απεξω και με τις συνθήκες που επικρατουν ουτε την οικογένεια σου μπορεις να συντηρήσεις ουτε να ελπίζεις σε κάτι καλύτερο..και joan μου έχουν αρχίσει να εκλείπουν ακομα και αυτές οι κατωτερες δουλειες.
Είναι πραγματικα πολυ δύσκολες οι συνθήκες για τις οικογένειες και τα ζευγάρια. Θέλει πολυ προσοχή , ηρεμια, υπομονη κι αγάπη για να μπορεις να κρατήσεις σχέσεις που σίγουρα φθειρονται από όλη την κατάσταση.
Και kaiti θα συμφωνήσω με την joann ότι ο καθένας θα έπρεπε να είναι σπίτι του με την οικογένεια του. Η αναγκαστική συγκατοικηση του είδους μονο προβλήματα και φθορα μπορει να δημιουργήσει,

Φρίνη, αυτός που πραγματικά έχει θέληση δε θα δεχθεί να κάνει δουλειες υποδεέστερες των προσόντων του. Θα ξεκινήσει με χίλια δυο εμπόδια και προβλήματα από μόνος του για να κάνει αυτό που γουσταρει. Και δεν αποκλείεται να τα καταφέρει, ειτε δυσκολα ειτε εύκολα, ειτε τίμια είτε όχι.
Το να κανεις κατι υποδεεστερο σου ρίχνει την αυτοεκτιμηση και σκοτωνει σταδιακα τα προσοντα σου.
Καίτη, ο ανδρισμός στα δύσκολα φαίνεται.

[carry]

Δέν είμαστε φτιαγμένοι από ατσάλι, κάποιοι θα μας τσακίσκουν, κάτι θα μας φθείρει. Και ποτέ πιά δέν θα είμαστε οι ίδιοι. Σημασία έχει να θέλουμε να συνεχίζουμε με ότι μας απομένει. Αν καταφέρνουμε να διακρίνουμε την Ιθάκη μας

[Frini]

ιωάννη, δεν είναι έτσι ακριβώς, τουλάχιστον όχι στην επόχη μας και όχι στην Ελλάδα. Πριν κάποια χρόνια ίσχυε αυτό που λες, όποιος είχε τα προσόντα θα έκανε μια δουλειά υποδεεστερη σαν προσωρινή λύση, από εκει και πέρα θα έβαζε στόχους πιστευοντας ότι αξίζει καλύτερες ευκαιρίες. Πλέον αυτό δεν ισχύει, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο ποσοστο. Και εγώ μιλάω για έντιμους τρόπους..
Όταν το να βρεις ή να κρατήσεις την δουλειά σου είναι ζωτική ανάγκη θα κάνεις εργασίες υποδεεστερες των προσόντων , της εμπειρίας και των στόχων σου. Και ναι, σου ρίχνει την αυτοεκτίμηση, σκοτώνει τα προσόντα σου όταν τεινει να γίνει μια μονιμη κατάσταση.Οι συνθήκες έχουν αλλάξει οπότε αναγκαστικά έχει αλλάξει και η οπτική γωνια που βλέπουμε τα πράγματα. Οκ δεν παραδινόμαστε αλλά με κάποιο τρόπο συμβιβαζομαστε.

Ένας άντρας δεν γίνεται λιγότερο άντρας όταν επιτρέψει στον εαυτό του να πέσει από τα ψυχολογικά του προβλήματα, κανεις δεν είναι από πετρα και ατσαλι όπως λεει και ο carry. Αρκεί να μην μεινει κάτω...
Μαζεύουμε τα κομματια μας και προχωράμε

[kaiti85]

Μήπως βολεύτηκε με τους γονεις του, που τον ταίζουν και τον ποτίζουν και ετσι η ανεργεια και το οικονομικό δεν τον απασχολουν ιδιαίτερα? πάντως από τις περιγραφες σου δε μου φαινεται ψυχολογικα πεσμενος όπως λέει η Φρύνη.

θέλω να πιστεύω οτι δεν βολευτηκε με τους δικούς του, αν και εκείνοι είναι πάντα προθυμοι να βοηθήσουν οικονομικά και έχουν μια αλφα οικονομική άνεση, αλλά δε σημαίνει οτι θα τα ξοδέυουν όλα στο γιο. το κακό είναι οτι καταλαβαίνω πως δε μου λέεαυτά που πραγματικά νιώθει και αυτά που φοβάται. Ίσως γιατί πάντα αυτός ήταν ο δυνατός στη σχέση μας, που λύνει όλα τα προβλημάτα.

[kaiti85]

όμως δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι προχτές πέρασε από το σπίτι μου
ένας άντρας γύρω στα 55 που συμπλήρωνε ερωτηματολόγια
και αυτό είναι το επάγγελμα με το οποίο συντηρεί την οικογένειά του
τα τελευταία χρόνια κι έχει κι ένα παιδί.
Άλλο άτομο γνωστό με πτυχίο Παιδαγωγικής
που δεν του φτάνουν τα χρήματα σαν ωρομίσθιος δάσκαλος
και που επιπλέον μένει και απλήρωτος για μήνες
δουλεύει call center για να τα βγάλει πέρα.
Ο φίλος σου θα έκανε τέτοιες δουλειές;
Μανίκι βέβαια, αλλά τέτοιες δουλειές είναι πάντα διαθέσιμες.
Επίσης οι συμβιβασμοί πρέπει να γίνονται και από τους δύο
κι όχι μόνο από τον ένα, δηλ εσένα.
Λάθος σου που μένεις με τα πεθερικά και λάθος σου
που παίρνεις ηρεμιστικά.
Μπορείς να γυρίσεις σπίτι σου και να διατηρήσετε τη σχέση σας.
Και αυθαίρετο ότι η ανεργία για τον άντρα είναι πολύ πιο δύσκολη.
Προσωπικά δε γνωρίζω καμιά γυναίκα που να κάθεται και να την τρέφει κάποιος άντρας.
Προσπάθησε να βρεις την εσωτερική σου ισορροπία,
φρόντισε την υγεία σου και κράτα τη δουλειά σου με κάθε τρόπο.

αυτο με την εσωτερική ισορροπία έχεις ένα δίκιο, γιατί πλέον δε ξέρω τι φοβάμαι και έχω πραγματικά αναγκη να κάνω. Οσο για τις δουλείες που ανεφερες, δυο απο τους μεγαλύτερους καυγάδες μας ήταν για παρόμοιες θέσεις που απλά δεν ήθελε να πάει, για την ακρίβεια μου ξεκαθάρισε: "Δεν εχουμε τοσο μεγάλο οικονομικό πρόβλημα για να πάω λαντζα".

[Joann]

Όποιος ψάχνει για δουλειά στην Αθήνα,
ξέρει ότι μπορεί να βρει αυτές τις δουλειές,
και πωλήσεις κινητής/σταθερής τηλεφωνίας παίζουν
(βέβαια τα λεφτά είναι πολύ λίγα).
Τουλάχιστον θα μπορούσε να επιμορφωθεί
σε κάποιον τομέα που να τον ενδιαφέρει
και να αποκτήσει κάποια εξειδίκευση,
αλλά όχι αδράνεια.

ΥΓ: ο δυνατός στη σχέση δεν είναι ο ίδιος εσαεί!
Αλλάζουν αυτά τα πράγματα!