.είμαι κομματια,εξοργισμένη..
περσι το καλοκαιρι ξεκινησα κατι με ενα παιδι μετα απο πολυ κυνηγητο που μου ειχε ριξει κ παρολο που ηξερα οτι ειναι "γυναικας" κ 1 χρονο μικροτερος μου..κ ενω ειχα πολλες αντιστασεις καταφερε κ με τουμπαρε γιατι ημουν πολυ καιρο μονη κ ειχε κ μια τρελα που με ιντρικαρε πολυ..κρατησε γυρω στον 1 μηνα,κρυφα απο την αδερφη του που ηταν κολλητη μου..εγω σε προσωπικο επιπεδο ημουν μπερδεμενη,ειχα σοβαρα προβληματα-εκεινος δ γνωριζε κατι- κ μου ηταν αδυνατο να αφεθω κ να το απολαυσω..ετσι μετα απο 1 μηνα κ διαφορα σκαμπανεβασματα που ειχα στην ψυχολογια μου του ειπα τελος..δεν μπορουσα να του εξηγησω γιατι πιστευα οτι δεν θα καταλάβει απολυτα κ δεν ηθελα κ σε καμια περιπτωση να με λυπηθει..εκανα ομως το 1 πισωγυρισμα(ειχα ηδει δεθει μαζι του συναισθηματικα παρολο που πρωτη εγω τον ειχα χωρισει) και εκεινοσ με ειχε στο περιμενε χωρις να μου κλεισει την πορτα..απο κει κ περα καναμε κ οι 2 μας λαθη..τις φορες που γυρναγε με δικεκδικουσε εντονα,καποιες φορες αφηνα το συναισθημα να με παρασυρει..δεν γιντοταν τιποτε!συναισθηματικα πισογυρισματα ηταν!ειχαμε κ οι 2 μας πληγωμενους εγωισμους,εκεινος φυσικα μου ελεγε κ διαφορα ψεμματα,πηγαινε κ με αλλες..περα απο ολα αυτα ομως, είναι κ το γνωριζω πολυ καλο παιδι,κ στην αρχη με προσεχε κ πολυ,ενδιαφεροταν για μενα,ερχονταν να με δει...
εγω ολη αυτην χρονια περασα δυσκολα,δεν ειχα κοινωνικεσ\ς συνατροφες,ουτε καποια φιλη,ουτε σταθερη δουλεια..το πιο δυσκολο,τον μαρτη εχασα τον μπαμπα μου απο καρκινο!γενικοτερα η ψυχολογια μου ηταν στον μηδεν και ακομα πιο κατω..μετα το χαμο του μπαμπα μου επικοινωνησε μαζι 1η φορα μετα απο 2 μηνες.. στελντοντας μου ενα μνμ οτι εμαθε τι ειχε συμβει αλλα δεν μπορουσε να μου στειλει..το πηγε παλι στο ερωτικο,βεβαια μου ειπε οτι δεν θελει σχεσεις εγω του ειπα οτι εχει τελειωσει αυτη η ιστορια κ συνεχισε να στελνει μνματα χωρισ να παιρνει απαντηση απο μενα για ενα μηνα! ωσπου του απαντησα καποια στιγμη οτι απλα ηθελα να κανω μια τρελλα,κ αν ηθελα σχεση δεν θα ψαχνομαι με ενα τυπο που ξερω οτι δεν θελει σχεσεις,οτι ποτε δεν του ειπα ψεματα,οτι φυσικα κ δεθηκα κ ενιωσα πραγματα αλλα τελειωσε κ εκει θιχτηκε ο υπερμετρος εγωισμος του..καποια στιγμη η αδερφη του,για να με ψαρεψει(γιατι ειχε καταλαβει οτι κατι παιζει κ οτι εγω δεν μπορουσα να της το πω) μου ειπε οτι εχει σχεση ο κυριος ολο αυτον τον καιρο που κυνηγαει εμενα...κι εκει φυσικα δεν αντεξα,τησ τα ειπα ολα!κ φυσικα του τα εψαλε κ του ειπε να μην με ξαναενοχλησει γιατι δεν ειμαι σαν τα κοριτσακια που εκεινος συναναστρεφεται..εγω δεν τον ενοχλησα καθολου,περασαν 2 μηνες, το ξεπερασα, ημουν καλα και το ειπα κ στην αδερφη του οτι τελος,κοιταω μπροστα δεν κραταω κακια,λαθοσ μου μεγαλο που εκανα κατι με ενα τετοιο αντρα και οτι πλεον δεν εχω κανενα προβλημα με τον αδερφο της!
το προβλημα μου ξεκιναει οταν πριν λιγεσ μερεσ μου εστειτλε μνμ ξημερωματα σαν τρελος να ερθει να με δει,με επαιρνε τηλ εγινε χαμος,εκανε σαν απεγνωσμενα να θελει να με δει εκεινη τη στιγμη,αρνηθηκα!Του ζητησα να βρεθουμε την επομενη,του ειπα πολυ ηρεμα οτι δεν γινεται να με θεωρει κ να με αντιμετωπιζει σαν τσολι κ εκεινοσ αντιθετα μου ειπε οτι με βλεπει οτι ειμαι σοβαρη κοπελα απλα λεει του αρεσω κ θελει να ξανακανει κατι μαζι μου,με φιλησε απλα κ εφυγε..οταν μετα απο 2 μερες εκανα εγω την κινηση να επικοινωνησω κ καταλαβενα οτι παλι στο ερωτικο το πηγαινε το ειπα οτι θελω κατι πιο ουσιαστικο στη ζωη μου και μου απαντησε το θεικο: "μα εγω εχω σχεση!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
δεν τον εβρισα φυσικα,κρατησα κ το επιπεδο κ την ψυχραιμια μου και του ειπα απλα,ολα καλα,οκ,μπραβο και θα τον σκεφτομαι με ομορφα συανιασθηματα!το πιστευα κ το το ειπα, οχι για νατον κανω να νιωσει καπως,η οτι ειμαι υπερανω!νιωθω ομως τοσο πνιγμενη μεσα μου...απορω γιατι πρεπει να κρατας επιπεδο με τεοιους ανθρωπους που δεν σεβονται,δεν υπολογιζουν...ξερω οτι ηρθε να επιβεβαιωθει γιατι καταλαβε απο την αδερφη του οτι παω παρακατω,αλλα γιατι να με πληγωσει ετσι?πρωτη φορα που θελω να εκδικηθω κ να πονεσω καποιον..
ξερω οτι σκεφτομαι λαθος,οτι ισως ειναι παροδικα ολα αυτα τα συναισθηματα αλλα περα απο το οτι με πληγωσε σαν ανθρωπος κ φυσικα σαν αντρας δεν μπορω να παω κ παρακατω να εμπιστευτω ξανα,θελω να τον εκδικηθω!κ περισοτερο απο ολα με πληγωνει που τον σκεφτομαι,τον θελω,τον αγαπω..και ολα αυτα απο καποιον που ουτε με σεβαστηκε ποτε,ουτε ενιωσε το παραμικρο,μονο εγωισμο εβαζε μαζι μου..μονο!με εχει αδειασει..κ δεν μπορω ολα να τα υπομενω τοσο ανετα!πραγματικα νιωθω χαμενη
