Πανικοι,πανικοι και παλι πανικοι.απορια !

Γεια σας παιδια για χιλιοστη φορα !!Εχω καταντησει γραφικη να ανοιγω θεματακια περι πανικων το ξερω και συγγνωμη ,αλλα δεν αντεχω πραγματικα.Εχω παθει ποσους πανικους αυτο το διαστημα -εχω χασει κ εγω η ιδια το μετρημα-.Τα ζαναξ των 0,25 το μισο που παιρνω δεν μου κανουν απολυτως τιποτα,τελειως πλασιμπο η ολη υποθεση.Αυτο που θελω να ρωτησω ειναι το εξης,νιωθει κανεις αλλος απο εσας που υποφερει με πανικους μια μονιμη ταραχη αφου ή πριν παθει το πανικο?? Για παραδειγμα εγω και πανικο να παθω μετα δεν ηρεμω.Νιωθω μονιμη ζαλαδα/ατονια και εχω τασεις λιποθυμιας και αποπραγματοποιηση/αποπροσωποιηση.Δεν ξερω αν επροκειτο στην ουσια για κρισεις πανικου συνεχομενες ή για αγχος αναμονης και παει λεγοντας ! Τα φωτα σας please!!:p

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

αυτο που περιγραφεις μου θυμιζει αυτο που ειχα εγω για χρονια, διαταραχη πανικου. Σε βλεπει ειδικος; τι διαγνωση εχει;

---

Ξωτικουλιιιιι με βλεπει ειδικος απο το καλοκαιρι,ναι:) Η διαγνωση μου ειναι διαταραχη πανικου !

Ξωτικό το ξεπέρασες?Πώς?

Άγχος τι σε ταλαιπωρεί?Ξέρω ότι είσαι μικρούλα,αλλά γιατί έχεις τόσο άγχος?το xanax βοηθάει αλλά εξαρτάται από τα κιλά σου,το πόσο καιρό το χρησιμοποιείς κτλ.

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

α τι καλα! :P
κοιταξε, συζητηστε μηπως να αλλαξει την αγωγη σου κ βεβαια, να πω οτι εγω λυση ΔΕΝ ειδα απο τα ζαναξ, τουναντιον. κανανε το μυαλο μου πουρε κ δινω μαχη με την αμνησια που τσεπωσα. Θελει ασκησεις και πολυ επεξηγηση του φαινομενου πανικου. Τι ειδικο βλεπεις κ καθε ποτε;

---

Για αγωγη ουτε λογος ,θελει να ειναι η τελευταια λυση απο οτι μπορω να καταλαβω.Βλεπεις,ειμαι 16 χρονων και δεν θελει να μου δωσει αντικαταθλιπτικο.Και το ζαναξ που παιρνω ειναι το μισο των 0,25 (απειροελαχιστη δοση ,δεν καταλαβαινω διαφορα εκτος και αν παρω το ολοκληρο!).Κανουμε διαφορες ασκησεις για να αντιμετωπισω τους πανικους ,καποιες πετυχαινουν ,καποιες οχι.Γενικα σκατοκατασταση.Την μια ειμαι καλα,την αλλην χαλια.Σταθεροτητα μηδεν.Βεβαια πριν 2 εβδομαδες ημουν μια χαρα ,εδω και 2 μηνες δηλαδη ενιωθα οτι ειχα ξεμπερδεψει με τους πανικους και τσακ ξαναγυρισαν μην χασουν.Αλλα τωρα,νιωθω οτι ξαναγυρναω στα παλια.Ψυχιατρο βλεπω και πια επειδη χειροτερεψε η κατασταση παω καθε εβδομαδα!Εσυ ακολουθησες καποια αγωγη?:)

Quote:

---

Originally Posted by panicgirl

Ξωτικό το ξεπέρασες?Πώς?

Άγχος τι σε ταλαιπωρεί?Ξέρω ότι είσαι μικρούλα,αλλά γιατί έχεις τόσο άγχος?το xanax βοηθάει αλλά εξαρτάται από τα κιλά σου,το πόσο καιρό το χρησιμοποιείς κτλ.

---

Πανικογκερλ πραγματικα δεν εχω ιδεα τι με ταλαιπωρει...προφανως η πιεση,το σχολειο και η ρουτινα.Δεν εχω κανεναν αλλον ατοφιο λογο ουτε εχω παραπονο απο παρεες,οικογενεια και παει λεγοντας....ο γιατρος απλα λεει οτι οι πανικοι ειναι για μενα ο τροπος να βγαζω το αγχος μου.Απλα φοβαμαι πολυ,συνεχεια ειμαι με τον φοβο και αν ξαναπαθω πανικο και τι θα κανω και μπαμπλαμπλα...ιδρωνω,νιωθω πως λιποθυμαω και ξες ολα αυτα τα καλα συμπτωματακια ...ισως φταιει και το γεγονος οτι δεν θελω να φαινεται οτι εχω <<προβλημα>>

Μπράβο κοπέλα μου,και μπράβο που μπαίνεις εδώ και μας δίνεις θάρρος και ελπίδα.Έγω δυστυχώς έπεσα στα φάρμακα,αλλά είχα φτάσει σε σημείο που το κεφάλι μου,ήταν πουρές από το άγχος,και την κατάθλιψη.Σηκωνόμουν το πρωί και έλεγα άλλη μια απαίσια μέρα.Και φυσικά ανεπτυξα ένα σκασμό φοβίες.Το παλεύω όμως,κάνω και ψυχανάλυση,έχω αρχίσει και ελπίζω λίγο.Μία είναι η ζωή γαμώτο.Φυσικά είμαι και πολύ διατεθειμένη να κάνω αλλαγές και στην ζωή μου.Πρέπει να μάθουμε να ακούμε το σώμα και την ψυχή μας.

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

ναι μωρο μου, χαπακωμα κανονικο αλλα αντικαρδιωτικα επαιρνα για την σκαταθλιψη. για τη διαταραχη, ζαναξ . τι ασπρα τι μωβ τι κρεμ χαπι, οτι θες.
Θυμαμαι στην ηλικια σου ειχα τρομερο αγχος αναπνοη γιοκ, εκανα ενα καρο εξετασεις κ η διανγωση ηταν .... ματιασμα!χαχαχα! οτι να ναι μερικοι ανθρωποι....
Μην μου ανησυχεις.Ουσιαστικα χρειαζεαι να ρυθμισεις τις εισπνοες σου, να ελεγχεις τις σκεψεις σου κ βεβαια να αποβαλλεις οσα σε αγχωνουν. οσα μπορεις. βεν ειναι τιποτα. Τσεπενιεται!

Υγ: η απαντηση για μενα ηταν η επωδυνη αναβιωση. ο ειδικος μου προκαλουσε κρισεις πανικου σε ασφαλες περιβαλλον. κ τελικα, αυτο ηταν. μια δυο τριες δεκατρεις αλλα τελος.

---

χαχαχαχ γραφεις τελεια !Πως τσεπενιεται οεο???Και εγω τις 2 τελευταιες φορες που ειχα παει επαθα του κοσμου τους πανικους εκει μεσα,αλλα και παλι ενιωθα ασφαλεια επειδη ηταν ο ντοκτορας !!!Με τις αναπνοες,εχω ενα θεμα δεν με πιανει τιποτα ! εσυ τι εκανες ακριβως?Δεν ξερω,καθε μερα ειμαι πεπεισμενη οτι χρειαζομαι καποιου ειδους αντικαταθλιπτικο ή κατι.Θελω να ειμαι οπως παλια,πριν ερθει αυτη η χαζοδιαταραχουλα.Δεν λεω θα με κανει πιο δυνατη αλλα μεχρι να περασει ....

το ζαναξ τα χρησιμοποιω απο τον ιουνιο πανικγκερλ αλλα τα σταματησα για 1μιση μηνα περιπου...και τωρα παλι απο την αρχη...!

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

διαβασες πως αποκαλω τα χαπια; αντικαρδιωτικα.
Αν δεν συντρεχει μεγιστος λογος, κατ εμε καλυτερα βρες αλλο μεσο. Βεβαια, αφου βλεπεις ειδικο, ολα καλα. Βεβαια...οι ψυχιατροι συνταγογραφουν και οσο να πεις το χερακι τους πιανει το στυλουδακι πιο ευκολα απο εναν ψυχολογο κλπ...
Εστιασε στο ζητημα διαταραχης με το γιατρο σου μεχρι να το σβησεις. Μην αφηνεις δουλεια στη μεση κ μην χανεις χρονο με τα καθημερινα. Αυτα απο εμενα με πολλες αγκαλιες εξτρα παουερ.

---

Ξωτικο τα σπας πραγματικα!!! χαχαχα Ο συγκεκριμενος ψυχοντοκτορ πρεπει να ειναι απο τις εξαιρεσεις.Τον εχω πριξει να μ γραψει κανενα αντικαρδιωτικουλι οπως τα αποκαλεις,αλλα τζιφος.Επιμενει οτι θα τα καταφερω,μακαρι να επεμενα κ εγω τοσο μπας και γινοταν τιποτα!Μωρε εχω βαρεθει να εστιαζω αυτο ειναι το θεμα.Και τρεχω απο το ενα φροντιστηριο στο αλλο,με ζαλαδες κλαμματα και δεν συμμαζευεται.Δεν μπορω να χαλαρωσω.Ειναι και αυτος ο κωλοκαιρος (ολα μου φταινε !!)με την υγρασια που κανει το συμπτωμα της δυσπνοιας χειροτερο !!! Αχ,βαχ θενκς και παλι θενκς!:D

Εμένα η δικιά μου η ψυχολογος γιατί δεν μου αναβιώνει πανικούς διάολε?Μήπως δεν κάνω κάτι σωστά?Ξωτικάκι τώρα δηλαδή είσαι καλά?Πάς παντού?Και εγώ πάω παντού αλλά όχι μόνη.Περιμένω λίγο να με πιάσουν τα φάρμακα για να αρχίσω το panicotraining μου.Καλά έχω κάνει κάτι βήματα πάντως του στυλ.Έχω ξαναρχίσει και οδηγώ,επέστρεψα δουλειά κτλ.Αλλά πανικό σαν τους καλοκαιρινούς δεν έχω ξανακάνει.Ο ψυχίατρος έγραψε αγχώδη διαταραχή,στο χαρτί.Λες να είναι τα xanax?1 των 0.5 παιρνω σε σύνολο όλη μέρα.

Αγχουλίνι δοκίμασε να φυσάς λίγο το μυτάκι.Και ξεκίνα να αναπνέεις από το διάφραγμα.Εγώ που έχω και στραβό διάφραγμα τι να πω?Λέω ρε γαμώτο είναι δυνατόν?

Quote:

---

Originally Posted by panicgirl

Εμένα η δικιά μου η ψυχολογος γιατί δεν μου αναβιώνει πανικούς διάολε?Μήπως δεν κάνω κάτι σωστά?Ξωτικάκι τώρα δηλαδή είσαι καλά?Πάς παντού?Και εγώ πάω παντού αλλά όχι μόνη.Περιμένω λίγο να με πιάσουν τα φάρμακα για να αρχίσω το panicotraining μου.Καλά έχω κάνει κάτι βήματα πάντως του στυλ.Έχω ξαναρχίσει και οδηγώ,επέστρεψα δουλειά κτλ.Αλλά πανικό σαν τους καλοκαιρινούς δεν έχω ξανακάνει.Ο ψυχίατρος έγραψε αγχώδη διαταραχή,στο χαρτί.Λες να είναι τα xanax?1 των 0.5 παιρνω σε σύνολο όλη μέρα.

---

Ουτε εμενα μου αναβιωνε τους πανικους κανονικα.Απλα πια συνηθως παω ηδη με πανικο εκει οποτε τι να κανει ο καημενος,προσπαθει να με κανει να ηρεμησω και να μου δειξει οτι αφου το καταφερνω να το κοντρολλαρω εκει ,θα μπορω και εξω μονη μου και παει λεγοντας.Ποσο καιρο κανεις ψυχοθεραπεια?Ισως ειναι νωρις ακομη! Ποτε οι πανικοι δεν ειναι ιδιοι,ισως γι αυτο καθε φορα μας τρομαζουν περισσοτερο! Ασε που οι πρωτοι ειναι κ οι πιο βαρβατοι.σιγουρα θα βοηθαει το ζαναξ,αλλα και απο την αλλην σιγουρα δεν κανει ΜΟΝΟ αυτο την δουλεια!Μπραβο που προσπαθεις:)

Quote:

---

Originally Posted by panicgirl

Αγχουλίνι δοκίμασε να φυσάς λίγο το μυτάκι.Και ξεκίνα να αναπνέεις από το διάφραγμα.Εγώ που έχω και στραβό διάφραγμα τι να πω?Λέω ρε γαμώτο είναι δυνατόν?

---

οταν με πιανει πανικος,εισπνεω και εκπνεω πολυ γρηγορα και ενω το ξερω πως ειναι λαθος,δεν το κοντρολλαρω απλα.Τι να πεις ,υπομονη ,σιγουρα θα περασει αλλα το θεμα ειναι μεχρι τοτε τι κανουμε !!! σιγουρα οχι αποφυγες!!!ποσο καιρο ταλαιπωρεισαι?

Εγώ τον Ιούλιο έπαθα κάτι βαρβάτες κρισάρες που με ταβλιαζαν με διάρροια.Ενεργοποιήθηκαν κυρίως με καφεΐνη γιατί βοηθάει στην έκκριση αδρεναλίνης.Είχα και διάρροια και πολύ ψυχοσωματική κούραση για καιρό πρίν.Οι δικές μου κρατούσαν ώρες.Οι 2 πρώτες τουλάχιστον,αλλά οι επόμενες 2 πάλι με ταβλιαζαν αλλά πιο ήπια.Έκτοτε έχω ξαναπαθει 2 μικρές αλλά ούτε καν είχαν σχέση με αυτά που πέρασα το καλοκαίρι.Εμένα μετά λόγω στεναχώριας και προσωπικών που το γύρισε σε χειρότερο άγχος και κατάθλιψη και άρχισαν οι αποπροσωποιήσεις,έντονοι φόβοι και ανησυχίες,άγχος για την πιο μικρή μπούρδα κτλ. Έκανα να κοιμηθώ 4 μέρες συνεχόμενα,είδα και ξεείδα και πήγα ψυχίατρο.Έχω κανά μήνα τώρα με xanax και αντικαρδιωτικά και τώρα βλέπω λίγο φως.Καλά μην φανταστείς δεν θα μπώ στο μετρό μοναχή μου,αλλά κάνω βήματα.Από εκεί που κοιτούσα το ταβάνι,δεν μπορούσα καν να κλάψω πια,και καπνιζα μόνο κάτι πάει και έρχεται.Εχτές βγήκα έξω με οικογένεια και φίλους και για 6 ώρες δεν έπαθα τίποτα.
Καλά η αλήθεια είναι ότι πέρασα χοντροπαλουκι για ενάμιση χρόνο και εμένα παίζει οι κρίσεις νσ γινόντουσαν από δυσανεξία στην ζέστη κιόλας γιατί έχω πρόβλημα με το θυροειδή.

Παράλληλα έχω αλλάξει τρόπο ζωής,κάνω γιόγκα,προσπαθώ να δώσω χρόνο στον εαυτό μου να ανακάμψει.Έχω κόψει καφέ ποτό κοκακολα κτλ.Μόνο το κωλοτσιγάρο μου έμενε.Προσπαθώ να βγαίνω έξω καθημερινά γιατί πέρυσι ενα χρόνο μόνο το γραφείο το σπίτι και το νοσοκομείο με είδαν.Προσπαθώ να ανάκτησω εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση σε εμένα.Νταξ ήρθα και μένω με τους γονείς μου αλλά μέχρι να πάτησω λίγο καλύτερα,δεν είναι και λίγο να συζείς 4 χρόνια και ξαφνικά να μένεις μόνη και με κρίσεις πανικού.

Είσαι νέα κοπέλα,μόνο 16 χρονών και υποφέρεις από κρίσεις πανικού για το σχολείο???γιατί???με το να ανχώνεσαι για το σχολείο,μόνο κακό κάνεις στον εαυτό σου!!!τα ζαναξ είναι και για να σε βοηθούν στον ύπνο,έχεις και προβλήματα ύπνου?
λοιπόν,προσπάθησε να δεις τα πράγματα αλλίως και μη κάθεσαι και σκας για τις εποδόσεις σου στο σχολείο.φυσικά,θα κάνεις ότι μπορείς,θα διαβάζεις όσο καλύτερα μπορείς και από κει και πέρα μην τρελένεσαι!η ζωή είναι μικρή,απόλαυσε την στο έπαρκο....άσε το άγχος για τις πανελλήνιες σε 2 χρόνια!

Quote:

---

Originally Posted by πίστη

Είσαι νέα κοπέλα,μόνο 16 χρονών και υποφέρεις από κρίσεις πανικού για το σχολείο???γιατί???με το να ανχώνεσαι για το σχολείο,μόνο κακό κάνεις στον εαυτό σου!!!τα ζαναξ είναι και για να σε βοηθούν στον ύπνο,έχεις και προβλήματα ύπνου?
λοιπόν,προσπάθησε να δεις τα πράγματα αλλίως και μη κάθεσαι και σκας για τις εποδόσεις σου στο σχολείο.φυσικά,θα κάνεις ότι μπορείς,θα διαβάζεις όσο καλύτερα μπορείς και από κει και πέρα μην τρελένεσαι!η ζωή είναι μικρή,απόλαυσε την στο έπαρκο....άσε το άγχος για τις πανελλήνιες σε 2 χρόνια!

---

Πιστη μου κι εμενα στα 16 ξεκινησε η αγχωδης διαταραχη κ αρχισα απο τοτε να παιρνω αγχολυτικα (αρχικα ζαναξ κ επειτα λεξοτανιλ). Δεν εχει σχεση με το σχολειο, ειναι γενικοτερο το θεμα, πιο πολυπλοκο, δεν ειναι στο χερι μας οι ταχυκαρδιες, η δυσπνοια, το αισθημα οτι θα παθεις κατι κτλ.. ειναι πολυ δυσκολο να ζεις μ αυτο το λεω εκ πειρας.. την καταλαβαινω την κοπελιτσα γιατι κ εγω ετσι αρχισα.. αλλα πλεον το χω κοντρολαρει αρκετα.. βεβαια εχουν περασει κ 5 χρονια...

Quote:

---

Originally Posted by πίστη

Είσαι νέα κοπέλα,μόνο 16 χρονών και υποφέρεις από κρίσεις πανικού για το σχολείο???γιατί???με το να ανχώνεσαι για το σχολείο,μόνο κακό κάνεις στον εαυτό σου!!!τα ζαναξ είναι και για να σε βοηθούν στον ύπνο,έχεις και προβλήματα ύπνου?
λοιπόν,προσπάθησε να δεις τα πράγματα αλλίως και μη κάθεσαι και σκας για τις εποδόσεις σου στο σχολείο.φυσικά,θα κάνεις ότι μπορείς,θα διαβάζεις όσο καλύτερα μπορείς και από κει και πέρα μην τρελένεσαι!η ζωή είναι μικρή,απόλαυσε την στο έπαρκο....άσε το άγχος για τις πανελλήνιες σε 2 χρόνια!

---

Δεν ειναι μονο οι επιδοσεις,ειναι το τι θα γινει αν παθω κατι στο σχολειο και οτι δεν θελω να φαινεται οτι εχω προβλημα.Εκει ξεκινησαν οι πανικοι,οποτε εκει φοβαμαι οτι ξαναρχιζουν.Ναι εχω και προβληματα υπνου που να μην ειχα.Και εγω αυτα λεω στον εαυτο μου πιστη,αλλα πραγματικα μεσα μου δεν τα πιστευω.Γιατι το φοβαμαι το αγχος,το φοβαμαι πολυ,φοβαμαι την ζαλαδα και ο,τι αλλο μπορει να μου δημιουργησει.Το αγχος χρειαζεται εκλογικευση και εγω δεν ειμαι σε αυτην την κατασταση.Οταν συμβαινει ο πανικος,δεν μπορω να εκλογικεψω τιποτα παρολο που ξερω οτι δεν παθαινω απολυτως τιποτα.Το γεγονος και μονο οτι με βγαζει απο την λειτουργικοτητα μου και απο την διαθεση μου ειναι αρκετο για να με κανει να στεναχωρηθω και να θελω να τα παρατησω ΟΛΑ.Φυσικα και δεν το κανω βεβαια γιατι ξερω πως δεν ειναι η λυση.Απλα θελω τον παλιο μου ευατο πισω (ποσο κλισε !) αλλα ισχυει...παλια εβγαινα και ξεχνουσα να γυρισω σπιτι που λεει ο λογος και τωρα κοιταω την ωρα γιατι δεν αντεχω,το αγχος ειναι συνεχεια μαζι μου,σαν μια κρισουλα να παραμονευει μονιμως.Ετσι βγαζω το αγχος μου,το θεμα ειναι να το αντιμετωπισω τωρα οσο μικρη και αν ειμαι,ετσι ωστε να μην το αποφυγω και ξεσπασει αργοτερα πολυ χειροτερα.Και ναι του χρονου στις πανελλαδικες,που οντας αγχωδης,δεν θελω να εχω και αυτο πανω απο το κεφαλι μου.Το ξερω οτι δεν περνανε γρηγορα ολα αυτα και μου ειναι κατανοητο,αλλα ΠΡΕΠΕΙ να φυγει.Δεν μπορω να ζω ετσι ,μου φαινονται ολα βουνο...

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Πιστη μου κι εμενα στα 16 ξεκινησε η αγχωδης διαταραχη κ αρχισα απο τοτε να παιρνω αγχολυτικα (αρχικα ζαναξ κ επειτα λεξοτανιλ). Δεν εχει σχεση με το σχολειο, ειναι γενικοτερο το θεμα, πιο πολυπλοκο, δεν ειναι στο χερι μας οι ταχυκαρδιες, η δυσπνοια, το αισθημα οτι θα παθεις κατι κτλ.. ειναι πολυ δυσκολο να ζεις μ αυτο το λεω εκ πειρας.. την καταλαβαινω την κοπελιτσα γιατι κ εγω ετσι αρχισα.. αλλα πλεον το χω κοντρολαρει αρκετα.. βεβαια εχουν περασει κ 5 χρονια...

---

Λακρυμοσα ετσι ακριβως ειναι...εγω ειχα αρχισει απο το δημοτικο με κατι κρισουλες πανικου καθε ανοιξη,αλλα τοτε οι εξετασεις αιματος ηταν αρκετες για να με ηρεμησουν και να πω ξες δεν εχω τιποτα απολυτως.Τωρα τα εχω κανει ενα κουβαρι στο μυαλο μου,μεγαλωνουν και οι απαιτησεις και δεν ξερω τι να πρωτοκανω.Δεν το μπορω αυτο το πλακωμα στο στηθος,δεν μπορω να προσποιουμαι οτι δεν συμβαινει τιποτα οταν ειμαι εξω ενω στην πραγματικοτητα θελω να κλαιω γιατι δεν αισθανομαι καλα...και το αστειο ειναι οτι νομιζα οτι ειχα ξεμπερδεψει ...αλλα που !!! Και τωρα βρισκομαι στην φαση που δεν θελω να βγαινω απο το σπιτι γιατι φοβαμαι και δεν εχω ορεξη.Και σκεφτομαι συνεχεια τα χαπια...αλλα απο τοσο νωρις γαμωτο?θα βγω ποτε απο ολο αυτο το τρυπακι???πφφφ...εσυ λακρυ πως τα καταφερες?:) τα συγχαρητηρια μου ειναι αυτονοητα για σενα και οχι μονο για τις κρισεις πανικου αλλα για ο,τι αλλο περνας ,εχω διαβασει πολλα θρεντ σου...φαινεσαι και εισαι πολυ δυναμικη,μπραβο!!!!:)

Quote:

---

Originally Posted by panicgirl

Παράλληλα έχω αλλάξει τρόπο ζωής,κάνω γιόγκα,προσπαθώ να δώσω χρόνο στον εαυτό μου να ανακάμψει.Έχω κόψει καφέ ποτό κοκακολα κτλ.Μόνο το κωλοτσιγάρο μου έμενε.Προσπαθώ να βγαίνω έξω καθημερινά γιατί πέρυσι ενα χρόνο μόνο το γραφείο το σπίτι και το νοσοκομείο με είδαν.Προσπαθώ να ανάκτησω εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση σε εμένα.Νταξ ήρθα και μένω με τους γονείς μου αλλά μέχρι να πάτησω λίγο καλύτερα,δεν είναι και λίγο να συζείς 4 χρόνια και ξαφνικά να μένεις μόνη και με κρίσεις πανικού.

---

Ο θυροειδης σιγουρα δυσκολευει τα πραγματα !!!Και μενα ωρες κρατανε,δεν μπορω να ηρεμησω,σε καταλαβαινω απολυτα.Φυσικα σιγα-σιγα,θελει χρονο κ υπομονη για να μπεις στους παλιους ρυθμους σου.εγω να φανταστεις στην αρχη το τετραγωνο δεν μπορουσα να κανω,μου κοβοταν η ανασα...οποτε το γεγονος και μονο οτι δεν παραιτεισαι ειναι πολυ καλο,ειναι νωρις ακομη !Η γιογκα σε βοηθαει???Παντως ο,τι κανεις καλο ειναι,σιγουρα θα γινεις πολυ καλυτερα και μαλιστα σ μικρο χρονικο διαστημα,ιδιως αν συνεχισεις ετσι!!!!:)

Quote:

---

Originally Posted by το αγχος προσωποποιημενο!

Λακρυμοσα ετσι ακριβως ειναι...εγω ειχα αρχισει απο το δημοτικο με κατι κρισουλες πανικου καθε ανοιξη,αλλα τοτε οι εξετασεις αιματος ηταν αρκετες για να με ηρεμησουν και να πω ξες δεν εχω τιποτα απολυτως.Τωρα τα εχω κανει ενα κουβαρι στο μυαλο μου,μεγαλωνουν και οι απαιτησεις και δεν ξερω τι να πρωτοκανω.Δεν το μπορω αυτο το πλακωμα στο στηθος,δεν μπορω να προσποιουμαι οτι δεν συμβαινει τιποτα οταν ειμαι εξω ενω στην πραγματικοτητα θελω να κλαιω γιατι δεν αισθανομαι καλα...και το αστειο ειναι οτι νομιζα οτι ειχα ξεμπερδεψει ...αλλα που !!! Και τωρα βρισκομαι στην φαση που δεν θελω να βγαινω απο το σπιτι γιατι φοβαμαι και δεν εχω ορεξη.Και σκεφτομαι συνεχεια τα χαπια...αλλα απο τοσο νωρις γαμωτο?θα βγω ποτε απο ολο αυτο το τρυπακι???πφφφ...εσυ λακρυ πως τα καταφερες?:) τα συγχαρητηρια μου ειναι αυτονοητα για σενα και οχι μονο για τις κρισεις πανικου αλλα για ο,τι αλλο περνας ,εχω διαβασει πολλα θρεντ σου...φαινεσαι και εισαι πολυ δυναμικη,μπραβο!!!!:)

---

Σε ευχαριστω γλυκια μου! Κ σε σενα να πανε ολα καλα κ ευελπιστω οτι θα πανε! Να σκεφτεσαι οτι ειναι θεμα χρονου ολα αυτα! βεβαια αυτο ειναι σχετικο, δλδ καποιος μπορει να τα ξεπερασει σε 6 μηνες, αλλος σε 6 χρονια.. Σημασια εχει οτι το παλευουμε κ δεν τα παραταμε! Εγω ειχα τεραστιο θεμα απο το αγχος κ παθαινα κρισεις πανικου συχνα! Σε σημειο που λιποθυμουσα κ με πηγαιναν στα επειγοντα οπου φυσικα δεν μ βρισκαν τπτ παθολογικο! Πηγα σε ψυχιατρο μ εγραψε ζαναξ αλλα μετα απο καποιο σημειο δν με πιανανε, μου φαινονταν πολυ ελαφρια! μετα τα γυρισαμε στα λεξοτανιλ.. καπου εκει ηρθε κ η ανορεξια κ γαμησε τα.. αλλα πιστευω το θεμα με το αγχος ποτε δεν ξεπερνιεται πληρως, δλδ αυτο π λεμε "πληρης ιαση".. απλα το εχουμε σε καταστολη, κ μπορει καπου καπου να ξυπναει να μας υπενθυμιζει την παρουσια τ κ μετα παλι να ξανακοιμαται.. εγω πχ περυσι ειχα κλεισει 6μηνο χωρις κριση πανικου! Κ ημουν κατενθουσιασμενη γιατι ειπα "επιτελους, το ξεπερασα"! Κ ομως! Εκει π νομιζεις οτι εχεις κανει προοδο, ερχεται ο εαυτος σ κ το αγχος να σου πουν "Τωρα θα σου δειξω εγω τι προοδο εκανες"..

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Σε ευχαριστω γλυκια μου! Κ σε σενα να πανε ολα καλα κ ευελπιστω οτι θα πανε! Να σκεφτεσαι οτι ειναι θεμα χρονου ολα αυτα! βεβαια αυτο ειναι σχετικο, δλδ καποιος μπορει να τα ξεπερασει σε 6 μηνες, αλλος σε 6 χρονια.. Σημασια εχει οτι το παλευουμε κ δεν τα παραταμε! Εγω ειχα τεραστιο θεμα απο το αγχος κ παθαινα κρισεις πανικου συχνα! Σε σημειο που λιποθυμουσα κ με πηγαιναν στα επειγοντα οπου φυσικα δεν μ βρισκαν τπτ παθολογικο! Πηγα σε ψυχιατρο μ εγραψε ζαναξ αλλα μετα απο καποιο σημειο δν με πιανανε, μου φαινονταν πολυ ελαφρια! μετα τα γυρισαμε στα λεξοτανιλ.. καπου εκει ηρθε κ η ανορεξια κ γαμησε τα.. αλλα πιστευω το θεμα με το αγχος ποτε δεν ξεπερνιεται πληρως, δλδ αυτο π λεμε "πληρης ιαση".. απλα το εχουμε σε καταστολη, κ μπορει καπου καπου να ξυπναει να μας υπενθυμιζει την παρουσια τ κ μετα παλι να ξανακοιμαται.. εγω πχ περυσι ειχα κλεισει 6μηνο χωρις κριση πανικου! Κ ημουν κατενθουσιασμενη γιατι ειπα "επιτελους, το ξεπερασα"! Κ ομως! Εκει π νομιζεις οτι εχεις κανει προοδο, ερχεται ο εαυτος σ κ το αγχος να σου πουν "Τωρα θα σου δειξω εγω τι προοδο εκανες"..

---

Λακρυ ευχαριστω πολυ...Μην μου λες για 6 χρονια γιατι παθαινω πανικο και μονο στην ιδεα :p Δεν το θελω γαμωτο μου,δεν το θελω μεσα μου αυτην την μαλακια !!!!!Ας το εχω,δεν με πειραζει,αλλα αλλο να παθαινεις 1 φορα τον μηνα κριση πανικου και αλλο να παθαινεις 100 που λεει ολογος στον ιδιο μηνα.Και εγω ειχα λιποθυμησει,αλλα πιο μικρη.Βλεπω εξω τα παιδια στην ηλικια μου,συγκρινω και στεναχωριεμαι που ειμαι ετσι.Γιατι γαμωτο μια χαρα ευχαριστημενη με ολους τους τομεις της ζωης μ ειμαι πλην της κωλορουτινας ,γιατι να το εχω αυτο??? Θελω να διαβαζω και ανταυτου κλαιω,θελω να βγω και φοβαμαι,εχω βαρεθει να προσπαθω και να ξαναγυρναει πισω,γιατι ακριβως αυτο που λες και εσυ εγινε,μην χασει ο πανικ αττακ ηρθε κ λεει αυτο που ειπες <<δες τι προοδο εκανες !!>>και μετα παλι απο την αρχη,δεν μπορω να ηρεμησω ,στεναχωριεμαι παρα πολυ...

Quote:

---

Originally Posted by το αγχος προσωποποιημενο!

Λακρυ ευχαριστω πολυ...Μην μου λες για 6 χρονια γιατι παθαινω πανικο και μονο στην ιδεα :p Δεν το θελω γαμωτο μου,δεν το θελω μεσα μου αυτην την μαλακια !!!!!Ας το εχω,δεν με πειραζει,αλλα αλλο να παθαινεις 1 φορα τον μηνα κριση πανικου και αλλο να παθαινεις 100 που λεει ολογος στον ιδιο μηνα.Και εγω ειχα λιποθυμησει,αλλα πιο μικρη.Βλεπω εξω τα παιδια στην ηλικια μου,συγκρινω και στεναχωριεμαι που ειμαι ετσι.Γιατι γαμωτο μια χαρα ευχαριστημενη με ολους τους τομεις της ζωης μ ειμαι πλην της κωλορουτινας ,γιατι να το εχω αυτο??? Θελω να διαβαζω και ανταυτου κλαιω,θελω να βγω και φοβαμαι,εχω βαρεθει να προσπαθω και να ξαναγυρναει πισω,γιατι ακριβως αυτο που λες και εσυ εγινε,μην χασει ο πανικ αττακ ηρθε κ λεει αυτο που ειπες <<δες τι προοδο εκανες !!>>και μετα παλι απο την αρχη,δεν μπορω να ηρεμησω ,στεναχωριεμαι παρα πολυ...

---

Ναι ετσι πηγαινει.. τα rebounds σε τσακιζουν τοσο σωματικα οσο κ ψυχικα.. αλλα ειναι κ αυτα μεσα στο προγραμμα.. δυστυχως... το να χασεις μια μαχη ομως δεν σημαινει οτι χανεις τον πολεμο! ετσι δεν ειναι? δεν καθοριζεσαι απ αυτο, ουτε σε προσδιοριζει σαν ατομο! οτι σε επηρεαζει κ σου δυσχεραινει την καθημερινοτητα ισχυει πραγματι, αλλα μην το αφηνεις να σε οριζει! You are not your disorder!! Ειναι καλο το οτι βγαινεις, διαβαζεις, κοινωνικοποιεσαι κτλ... Μπορει να νιωθεις οτι πρεπει να βγεις απο το "διχτυ ασφαλειας" κ να σε πιανει αγχος με ο,τι αυτο συνεπαγεται στην ιδεα κ μονο (κ στην πραξη ενιοτε) αλλα μακροπροθεσμα το να κλειστεις στο σπιτι θα ειναι χειροτερο... θελει συστηματικη απευεσθητοποιηση... Επισης μην κανεις συγκρισεις με αλλους, δεν ωφελει πουθενα! καθενας ειναι διαφορετικος, μοναδικος κ ξεχωριστος! εσυ εισαι αυτη π εισαι, με επιγνωση των θετικων κ αρνητικων σ στοιχειων! Επειτα οπως δεν ξερουν οι αλλοι για σενα τι περνας, το ιδιο κ αντιστροφα! Δεν το γραφει σε κανενος το κουτελο αλλωστε!
6 χρονια τροπος του λεγειν ρε συ, στον καθενα ειναι αλλιως κ εξαρταται απο πολλους παραγοντες! :)

εχω περάσει και εγώ από κρίσεις πανικού και από υπερβολικά δύσκολες καταστάσεις,έφτασα έως το θάνατο!η κατάληξη είναι όμως ότι όλο αυτό είναι θέμα μυαλού,χρειάζεται κάποια αγωγή για κάποιο διάτημα και κάποιες ψυχοθεραπείες για να συνέλθεις από αυτή τη κόλαση!
η αλήθεια είναι ότι εγώ πάλεψα πολύ με τον εαυτό μου και δεν σου κρύβω ότι ακόμη παλεύω αλλά βρήκα ένα άλλο ειδος εκτόνωσης και προλαβαίνω όσο μπορώ τις κρίσεις.το ριξα για μεγάλο χρονικό διάστημα στο διάβασμα βιβλίων ψυχολογίας και ψυχιατρικής και έμαθα ότι πρέπει να αγαπας τον εαυτό σου και να μην το παιδεύεις!!!!το ξέρω είναι δυσκολο και θέλει πολυ δουλεια για να καταφέρεις να συνελθεις από όλο αυτό!εχε πιστη λοιπον, στις δυνάμεις σου,γιατί εισαι δυνατή κοπέλα και πάλεψε για τη ζωή σου και τα ονειρά σου!!!!

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Ναι ετσι πηγαινει.. τα rebounds σε τσακιζουν τοσο σωματικα οσο κ ψυχικα.. αλλα ειναι κ αυτα μεσα στο προγραμμα.. δυστυχως... το να χασεις μια μαχη ομως δεν σημαινει οτι χανεις τον πολεμο! ετσι δεν ειναι? δεν καθοριζεσαι απ αυτο, ουτε σε προσδιοριζει σαν ατομο! οτι σε επηρεαζει κ σου δυσχεραινει την καθημερινοτητα ισχυει πραγματι, αλλα μην το αφηνεις να σε οριζει! You are not your disorder!! Ειναι καλο το οτι βγαινεις, διαβαζεις, κοινωνικοποιεσαι κτλ... Μπορει να νιωθεις οτι πρεπει να βγεις απο το "διχτυ ασφαλειας" κ να σε πιανει αγχος με ο,τι αυτο συνεπαγεται στην ιδεα κ μονο (κ στην πραξη ενιοτε) αλλα μακροπροθεσμα το να κλειστεις στο σπιτι θα ειναι χειροτερο... θελει συστηματικη απευεσθητοποιηση... Επισης μην κανεις συγκρισεις με αλλους, δεν ωφελει πουθενα! καθενας ειναι διαφορετικος, μοναδικος κ ξεχωριστος! εσυ εισαι αυτη π εισαι, με επιγνωση των θετικων κ αρνητικων σ στοιχειων! Επειτα οπως δεν ξερουν οι αλλοι για σενα τι περνας, το ιδιο κ αντιστροφα! Δεν το γραφει σε κανενος το κουτελο αλλωστε!
6 χρονια τροπος του λεγειν ρε συ, στον καθενα ειναι αλλιως κ εξαρταται απο πολλους παραγοντες! :)

---

Δεν ξερω,ειμαι πολυ μπερδεμενη πραγματικα...το ξερω οτι δεν ειμαι η διαταραχη μου και οτι αυτη δεν λεει τιποτα για εμενα παραμονο για το αγχος μου.Εχω ξανακλειστει στο σπιτι ,ειδικα στις αρχες και ξερω οτι αυτη δεν ειναι η λυση.Αλλα παρολα αυτα ,θελω να νιωθω ασφαλης,θελω να κλειστω στ καβουκι μου μεχρι δια μαγειας να περασει.το ξερω οτι δεν γινεται αλλα κουραστηκα να προσπαθω και να παιζω την χαρουμενη μονο κ μονο για να κρυβω αυτα που πραγματικα νιωθω.Δεν μπορω να περπαταω και να νιωθω πως τωρα πεφτω κατω ,να τρεχω απο την μια υποχρεωση στν αλλην κλαιγοντας ή παθαινοντας πανικο.Δεν με πειραζει που ειμαι αγχωδης,αλλα οχι τοσο πια.Γτ τωρα η κατασταση μ ειναι παθολογικη.ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ και να ειμαι οπως παλια...αυτα τα πισωγυρισματα ουτε να χαρεις δεν σ αφηνουν...δεν ξερω τι να κανω...σορρυ για την απαισιοδοξια μου αλλα ηρεμω οτν τ βγαζω απο μεσα μου...!!!

Quote:

---

Originally Posted by πίστη

εχω περάσει και εγώ από κρίσεις πανικού και από υπερβολικά δύσκολες καταστάσεις,έφτασα έως το θάνατο!η κατάληξη είναι όμως ότι όλο αυτό είναι θέμα μυαλού,χρειάζεται κάποια αγωγή για κάποιο διάτημα και κάποιες ψυχοθεραπείες για να συνέλθεις από αυτή τη κόλαση!
η αλήθεια είναι ότι εγώ πάλεψα πολύ με τον εαυτό μου και δεν σου κρύβω ότι ακόμη παλεύω αλλά βρήκα ένα άλλο ειδος εκτόνωσης και προλαβαίνω όσο μπορώ τις κρίσεις.το ριξα για μεγάλο χρονικό διάστημα στο διάβασμα βιβλίων ψυχολογίας και ψυχιατρικής και έμαθα ότι πρέπει να αγαπας τον εαυτό σου και να μην το παιδεύεις!!!!το ξέρω είναι δυσκολο και θέλει πολυ δουλεια για να καταφέρεις να συνελθεις από όλο αυτό!εχε πιστη λοιπον, στις δυνάμεις σου,γιατί εισαι δυνατή κοπέλα και πάλεψε για τη ζωή σου και τα ονειρά σου!!!!

---

συγχαρητηρια καλη μου που το ξεπερασες :) δεν θελω να ρωτησω τι και πως,για να μην αναμοχλευσω δυσαρεστες αναμνησεις...αλλα ενα τεραστιο μπραβο θα εχω να στο λεω...και εγω διαβαζω πολλα βιβλια ψυχολογιας/ψυχιατρικης/κοινωνιολογιας και ο,τι εχει να κανει σχεση με τον ανθρωπο,αυτο θελω να σπουδασω αλλωστε.Δεν με κανουν ουτε καλυτερα,ουτε χειροτερα.Δυστυχως εχω κολλησει στην κατασταση μου ,γιατι ως γνωστον δεν ειμαστε και οι αντικειμενικοτεροι κριτες του εαυτου μας και σκεφτομαστε παντα τα χειροτερα σεναρια.Θελει δουλεια οντως,απλα μετα απο καποια φαση ποσο θελω να τα παρατησω ,ποσο...αλλα δεν πρεπει γαμωτο...

Καλα κανεις κ το βγαζεις απο μεσα σου! Η στενοχωρια γινεται μιση οταν τη μοιραζεσαι με καποιον! Κ εδω ειμαστε ατομα που ολοι πανω κατω τα ιδια τραβαμε.. οποτε ο,τι νιωθεις γραφε το! Εισαι μπερδεμενη ακομα, με τον καιρο θα δεις οτι θα εισαι σιγα σιγα σε θεση να κουμανταρεις εσυ το αγχος κ οχι αυτο εσενα! Πρεπει να κλεισω τωρα! Σου ευχομαι καλη δυναμη κ μην απογοητευεσαι ευκολα! Στα δυσκολα φαινεται η αξια μας! Φιλακια! :)

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Καλα κανεις κ το βγαζεις απο μεσα σου! Η στενοχωρια γινεται μιση οταν τη μοιραζεσαι με καποιον! Κ εδω ειμαστε ατομα που ολοι πανω κατω τα ιδια τραβαμε.. οποτε ο,τι νιωθεις γραφε το! Εισαι μπερδεμενη ακομα, με τον καιρο θα δεις οτι θα εισαι σιγα σιγα σε θεση να κουμανταρεις εσυ το αγχος κ οχι αυτο εσενα! Πρεπει να κλεισω τωρα! Σου ευχομαι καλη δυναμη κ μην απογοητευεσαι ευκολα! Στα δυσκολα φαινεται η αξια μας! Φιλακια! :)

---

Λακρυ μου χιλια ευχαριστω πραγματικα...!!! Καλη δυναμη και σε εσενα:):)

Άγχος μου,πόση ώρα κρατάνε οι κρίσεις σου?
Αυτό με το άγχος το έχουμε όλοι.Εγώ είχα φτάσει στο σημείο να feedαρω το άγχος μου με ένα σωρό μαλακίες.Ήταν σαν να έχω ένα κωλόφιδο μέσα μου και να μου έλεγε ρίξε θλίψη,ρίξε αρνητική ενέργεια,ρίξε άγχος και τρελάθηκα.Δεν μπορούσα να κοιμηθώ.3 ώρα την νύχτα και επειδή δεν μπορούσα να βγω έξω να περπατήσω έκανα το μπαλκόνι πέρα δώθε με ένα τσιγάρο και μετρούσα κιόλας.Μετά τα χίλια πέρα δώθε άρχισα να κλαταρω.χαχαχαΚαλά τώρα μιλάω εκ του ασφαλούς γιατί παιρνω τα φαρμακακια,αλλά τα xanax τα μειώνω όσο γίνεται.
Αυτό που πρέπει να κάνεις άγχος μου,είναι να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο.Προσπάθησε να το κάνεις τώρα που είσαι μικρούλα.Ξέρω πως είναι στα κωλοσχολεία,κάθε εξυπνόπαιδο πετάει την μακακία του,μην χάσει,έχουν άποψη για όλα.Να μην τα φοβάσαι αυτά τα παιδάκια και το τι θα πούν.Συνήθως οι "εξυπνακηδες" του σχολείου καταλήγουν ρεμαλια στην ζωή.Στο λέω εγγυημένα.
Και εγώ φοβάμαι.Φοβαμαι μην με πιάσει στο αμάξι πάλι και τρακαρω.Η ότι δεν θα με βοηθήσει κανείς.Για αυτόδεν έχω μπεί σε μετρό και λεωφορεία ακόμη μόνη.Ο φόβος αυτός είναι αρκετός να μου πυροδοτεί κρίσεις.
Τρως σωστά?Προσοχή λίγο με τα γλυκακια και την ζάχαρη.

Α επίσης έμενα η μια κολλητή μου όσο σπουδάζαμε πάθαινε κρίσεις.Βεβαίως πιο ήπιες από τις δικές μου και έτρωγε φρίκες. Το ξεπέρασε εντελώς μόνη,δεν ξέρω πώς,ούτε ψυχολόγο ούτε τίποτα.Της έφυγε με το καιρό...
Τώρα αμα την δείς κάνει τα πάντα.Μετρό,αμάξι,πάει κάθε μέρα δουλειά με το λεωφορείο μία ώρα και μακρυά από το σπίτι της.Αλάνι.
Υπάρχει ελπίδα...

Quote:

---

Originally Posted by panicgirl

Άγχος μου,πόση ώρα κρατάνε οι κρίσεις σου?
Αυτό με το άγχος το έχουμε όλοι.Εγώ είχα φτάσει στο σημείο να feedαρω το άγχος μου με ένα σωρό μαλακίες.Ήταν σαν να έχω ένα κωλόφιδο μέσα μου και να μου έλεγε ρίξε θλίψη,ρίξε αρνητική ενέργεια,ρίξε άγχος και τρελάθηκα.Δεν μπορούσα να κοιμηθώ.3 ώρα την νύχτα και επειδή δεν μπορούσα να βγω έξω να περπατήσω έκανα το μπαλκόνι πέρα δώθε με ένα τσιγάρο και μετρούσα κιόλας.Μετά τα χίλια πέρα δώθε άρχισα να κλαταρω.χαχαχαΚαλά τώρα μιλάω εκ του ασφαλούς γιατί παιρνω τα φαρμακακια,αλλά τα xanax τα μειώνω όσο γίνεται.
Αυτό που πρέπει να κάνεις άγχος μου,είναι να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο.Προσπάθησε να το κάνεις τώρα που είσαι μικρούλα.Ξέρω πως είναι στα κωλοσχολεία,κάθε εξυπνόπαιδο πετάει την μακακία του,μην χάσει,έχουν άποψη για όλα.Να μην τα φοβάσαι αυτά τα παιδάκια και το τι θα πούν.Συνήθως οι "εξυπνακηδες" του σχολείου καταλήγουν ρεμαλια στην ζωή.Στο λέω εγγυημένα.
Και εγώ φοβάμαι.Φοβαμαι μην με πιάσει στο αμάξι πάλι και τρακαρω.Η ότι δεν θα με βοηθήσει κανείς.Για αυτόδεν έχω μπεί σε μετρό και λεωφορεία ακόμη μόνη.Ο φόβος αυτός είναι αρκετός να μου πυροδοτεί κρίσεις.
Τρως σωστά?Προσοχή λίγο με τα γλυκακια και την ζάχαρη.

---

Κρατανε πολυ.παρα πολυ.δηλαδη τωρα πριν κανα 2ωρο επαθα μια βαρβατη κριση με τασεις λιποθυμιας και ακομα δεν μπορω να ηρεμησω...παθαινω και αλλες μικρες αναμεσα,εχω παρει ποσα ζαναξ σημερα,εκανα καταχρηση για πρωτη φορα και δεν μπορω να παρω και αλλο.Θα παρω αντικαταθλιπτικα,τελος,δεν μπορω να λειτουργω ετσι,δν εχω δυναμη.ασε που μετα νιωθω σαν μεθυσμενη και εξαντλημενη αντι να χαλαρωνω.σε καταλαβαινω απολυτα και εγω ειχα αυπνιες ακομα κ στν υπνο μ παθαινα κρισεις πανικου,φαντασου τρελα γλεντια.Εχω πολυ καλες σχεσεις μ τ παιδια και ειμαι κοινωνικη σε μεγαλο βαθμο,απλα δεν ξερω εγω δεν θελω να με θεωρω αδυναμη κ μετα ολοι οι αλλοι...πφφ και αν λιποθυμησω?και αν ,αν ??? βαρεθηκα πραγματικα...εγω θα σ προτεινα μεχρι να δρασουν πληρως τ χαπια κ η ψυχοθεραπεια οτι κανεις να το κανεις με παρεα και σιγα σιγα μονη σου.μην βιαζεσαι να κανεις πραγματα που παλια θεωρουσες αυτονοητα,θα γινουν και αυτα απλα μην πιεζεις τον εαυτο σου αδικα :) εισαι σε μια θεραπεια και θα γινεις καλα,αυτο ειναι το μονο σιγουρο.

Quote:

---

Originally Posted by panicgirl

Α επίσης έμενα η μια κολλητή μου όσο σπουδάζαμε πάθαινε κρίσεις.Βεβαίως πιο ήπιες από τις δικές μου και έτρωγε φρίκες. Το ξεπέρασε εντελώς μόνη,δεν ξέρω πώς,ούτε ψυχολόγο ούτε τίποτα.Της έφυγε με το καιρό...
Τώρα αμα την δείς κάνει τα πάντα.Μετρό,αμάξι,πάει κάθε μέρα δουλειά με το λεωφορείο μία ώρα και μακρυά από το σπίτι της.Αλάνι.
Υπάρχει ελπίδα...

---

μπραβο στν κοπελα....κ εμενα αντιστοιχα ετσι 2 καθηγητριες μου αν και οι 2 σε καποια φαση ηταν με φαρμακευτικη αγωγη...πφφ ελπιδα υπαρχει αλλα αντε να ερθει κ απο δω μια βολτα...

Και το αγόρι μου,μου είπε πώς πάθαινε κρίσεις πανικού στην ηλικία σου.Και τώρα άμα τον δείς είναι αναίσθητος.Μάλιστα γυρνάει και μου λέει δεν είσαι άρρωστη ,σήκω και βγες έξω κτλ.Και η μάνα του έπαθε σε κάποια φάση.
Ο καθένας είναι διαφορετικός,εγώ νομίζω πως το ξέσκισα λίγο από άποψη φόβου και το άφησα να με καβαλήσει,γιατί είχα κάνει και την εγχείρηση με το θυροειδή μου,και νόμιζα πώς έχω κάτι κακό με την υγεία μου και πάθαινα χειρότερα πανικό.Με έπιανε ζαλάδα και έλεγα ωχ λιποθυμάω και είχα απανωτές κρίσεις.Αλλά δεν ήξερα τι ήταν...Το έμαθα μετά από ένα μήνα,αφού με είχα ξεκατινιάσει.

Quote:

---

Originally Posted by panicgirl

Και το αγόρι μου,μου είπε πώς πάθαινε κρίσεις πανικού στην ηλικία σου.Και τώρα άμα τον δείς είναι αναίσθητος.Μάλιστα γυρνάει και μου λέει δεν είσαι άρρωστη ,σήκω και βγες έξω κτλ.Και η μάνα του έπαθε σε κάποια φάση.
Ο καθένας είναι διαφορετικός,εγώ νομίζω πως το ξέσκισα λίγο από άποψη φόβου και το άφησα να με καβαλήσει,γιατί είχα κάνει και την εγχείρηση με το θυροειδή μου,και νόμιζα πώς έχω κάτι κακό με την υγεία μου και πάθαινα χειρότερα πανικό.Με έπιανε ζαλάδα και έλεγα ωχ λιποθυμάω και είχα απανωτές κρίσεις.Αλλά δεν ήξερα τι ήταν...Το έμαθα μετά από ένα μήνα,αφού με είχα ξεκατινιάσει.

---

Θα ηθελα και εγω λιγη αναισθησια !!!! πφφφ !!Αρρωστη δεν εισαι και το ξες και εσυ η ιδια.Απλα το αγχος σου ειναι σε ανεβασμενα επιπεδα και γι αυτο ξεσπαει ετσι...ασε δεν μπορεις να φανταστεις ποσοι εχουν πανικους και αντιστοιχα ποσοι τους εχουν ξεπερασει.Ρε εσυ ο φοβος ειναι αυτονοητος και ειναι αυτος που τα κανει ολα,δεν φταις εσυ γι αυτο! Αλλοι κανουν ποσο καιρο ,μπορει και χρονο,μεχρι να παρουν την αποφαση να πανε στον ψυχολογο,ποσο μαλλον σε ψυχιατρο...ο,τι εγινε,εγινε,δες απο εδω και περα πως θα το αντιμετωπισεις και πως θα το νικησεις.Γιατι σιγουρα περναει,ειτε με χαπια,ειτε χωρις ,δεν ειναι κατι μονιμο!!!

Αχ κοριτσάκι μου,είσαι τόσο θετική που σε χαίρομαι...Έτσι πρέπει να κάνουμε να αλληλοστηριζομαστε.Εγώ ας πούμε δεν φοβαμαι να μείνω μόνη στο σπίτι.Τώρα είμαι μόνη μου.Ξέρω πως αν με πιάσει δεν θα πεθάνω.Θα πάω να ξαπλώσω μέχρι να περάσει.Έξω όμως τι κάνουμε? Σήμερα έχω ψυχολόγο,θα πάω με ταξί.Είναι κάπως μακρυά για μένα με το αμάξι.Πολύ φανάρι και κίνηση.Η ψυχολογος μου έχει απαγορεύσει να κάνω πράγματα που νιωθω ότι με πιέζουν για ένα δίμηνο,μάλλον για να ηρεμήσω λιγάκι.Απλά φοβάμαι μην καλοβολευτώ.

Quote:

---

Originally Posted by panicgirl

Αχ κοριτσάκι μου,είσαι τόσο θετική που σε χαίρομαι...Έτσι πρέπει να κάνουμε να αλληλοστηριζομαστε.Εγώ ας πούμε δεν φοβαμαι να μείνω μόνη στο σπίτι.Τώρα είμαι μόνη μου.Ξέρω πως αν με πιάσει δεν θα πεθάνω.Θα πάω να ξαπλώσω μέχρι να περάσει.Έξω όμως τι κάνουμε? Σήμερα έχω ψυχολόγο,θα πάω με ταξί.Είναι κάπως μακρυά για μένα με το αμάξι.Πολύ φανάρι και κίνηση.Η ψυχολογος μου έχει απαγορεύσει να κάνω πράγματα που νιωθω ότι με πιέζουν για ένα δίμηνο,μάλλον για να ηρεμήσω λιγάκι.Απλά φοβάμαι μην καλοβολευτώ.

---

Οσοι υποφερουμε απο πανικους,το σπιτι ειναι το μοναδικο ασφαλη μερος,ετσι το νιωθουμε τουλαχιστον.Γιατι εκει ο,τι και να κανεις,ουτε κανεις δεν σε <<παρεξηγει>>,ουτε τιποτα!!Σε καταλαβαινω απολυτα.Και εγω το μονο που φοβαμαι ειναι το εξω ,το τι θα γινει εαν παθω κατι ...ειμαι και σε πιο τραγικη κατασταση εγω βεβαια,σταματησα ΑΓΝΩΣΤΟ ανθρωπο να με παει σπιτι μου γιατι ενιωθα οτι λιποθυμαω!! Αυτο βεβαια ηταν στα αρχικα σταδια του πανικου αλλα και παλι εχω να το λεω!! Εγω το βλεπω τεραστια προοδο αυτο με το ταξι,εγω δεν θα μπορουσα καν να το εκανα.Και οχι μην ανησυχεις,αυτα που κανεις εσυ δεν ειναι αποφυγες, ουτε θα συνηθισεις ουτε τιποτα.Καλα σου λεει η ψυχολογος σου,μην πιεζεσαι παραπανω απο οσο πρεπει για λιγο και μετα θα απομυθοποιηθουν σιγα-σιγα ολα .Και με εκθεση βεβαια αλλα θα σε βοηθησει κ η ψυχοθεραπεια !!! Μπραβο που αρχισες εγκαιρως παντως πραγματικα !!Εισαι σε πολυ καλο δρομο :)

Ναι αλλά και εσύ μια χαρά...Σταμάτησες τον άνθρωπο και σε βοήθησε.Εμένα αυτό είναι το άγχος μου μην και δεν με βοηθήσει κανείς.Εδώ σου λέω με έπιασε στο αμάξι και επειδή φοβόμουν μην λιποθυμήσω είχα σταματήσει έξω 2 φορές έξω από φούρνους-τυροπιτάδικα και δεν κατέβαινα να πάρω νερό μήπως και λιποθυμήσω μέσα στο μαγαζί.χαχαχα.Μιλάμε περιπτωσάρα.

Quote:

---

Originally Posted by panicgirl

Ναι αλλά και εσύ μια χαρά...Σταμάτησες τον άνθρωπο και σε βοήθησε.Εμένα αυτό είναι το άγχος μου μην και δεν με βοηθήσει κανείς.Εδώ σου λέω με έπιασε στο αμάξι και επειδή φοβόμουν μην λιποθυμήσω είχα σταματήσει έξω 2 φορές έξω από φούρνους-τυροπιτάδικα και δεν κατέβαινα να πάρω νερό μήπως και λιποθυμήσω μέσα στο μαγαζί.χαχαχα.Μιλάμε περιπτωσάρα.

---

Μπα κ εγω το κανω αυτο.Μπορει να ιδρωνω,να ζαλιζομαι και να μην λεω τιποτα πουθενα για να μην φανω καπως.Αυτο που εκανα με τον ανθρωπο δεν μπορω να το ξανακανω ,απλα ειχα φθασει στα ορια μου πραγματικα.Ειχα την λιποθυμια για κατι αυτονοητο...περιπτωσαρα δεν εισαι,ολα αυτα που μου λες δεν μπορεις να φανταστεις ποσο γνωριμα μου ακουγονται!!!Και φυσικα παντα θα σε βοηθησε καποιος αυτο ειναι αυτονοητο...οπως και αυτονοητο ειναι οτι ποτε δεν θα παθουμε κατι απο τον πανικο ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΙ Ο ΧΑΖΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΜΑΣ ΑΥΤΟ ΟΕΟ?!?!? εσενα ποια συμπτωματα σ βασανιζουν πιο πολυ σε μια κριση πανικου?

Νομίζω η ζαλάδα,η αίσθηση λιποθυμίας και η αποπροσωποιηση.Φοβαμαι πως άμα με ξαναπιάσει κρισαρα δεν θα μπορέσω να το αντιμετωπίσω πχ εν ώρα οδήγησης.Το τρεμούλιασμα φαντάζομαι είναι από το φόβο.Ο ιδρώτας και η ταχυκαρδίες δεν με πολύ νοιάζουν πια.Είχα μια μικρή κρίση στο σπίτι της θείας μου,κρύος ιδρώτας και ταχυκαρδία.Δεν είπα τίποτα σε κανέναν ούτε σε φίλους ούτε σε ξαδέρφια.Και πέρασε.Δεν φοβάμαι να πεθάνω.Το λέω κυριολεκτικά.Σάμπως ξέρουμε τι μας περιμένει μετά?Το βασανισμό δεν αντέχω.Μικρές κρισούλες πρέπει να παθαινα γενικά πιο παλιά και να μην το καταλαβαινα.Πιο παλιά ας πούμε πολύ σπάνια με έπιανε το στομάχι και είχα αίσθημα λιποθυμίας.Όχι συνέχεια, κυρίως τα καλοκαίρια.

Έβλεπα εχτές τους Πρωταγωνιστές και είχε ρεπορτάζ για την ινώδη κύστωση,μια ασθένεια που ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα πεθάνεις.Δεν ξέρεις αν σε μια βδομάδα θα ζείς.Και έβλεπα αυτά τα παιδιά στην ηλικία μου,και είχαν τόση όρεξη για ζωή,και αγαπούν κάθετι μικρό στην ζωή,και έλεγα ΜΠΡΑΒΟ τους!!!Γιατί δεν τους νοιάζει το αύριο.Σε μας αντιθέτως ο χρόνος είναι ο γιατρός μας,αλλά πρέπει να μάθουμε να αγαπούμε τους εαυτούς μας,τις κρίσεις και την ζωή μας εν γένει.Όποια και αν είναι αυτή.