Πού έχω φταίξει;;

Καλημέρα σε όλους....

Είμαι 28 ετών, απογοητευμένη από ορισμένες σχέσεις που διαλύθηκαν..Δεν είναι πως στοχεύω στο γάμο,δε μ απασχολεί καν,απλά διαπίστωσα πως μάλλον έκανα κάποιες λανθασμένες και βιαστικές επιλογές. Είχα αποφασίσει λοιπόν να μείνω λίγο μόνη,αλλά τελικά γνώρισα ένα αξιόλογο παιδί (28 κι αυτός) με τον οποίο ταιριάζαμε και ξεκινήσαμε σχέση από απόσταση (Αθήνα-Θεσσαλονίκη) πριν από 2 μήνες σχεδόν, με την προοπτική πως αν πάει καλά, ένας απ τους δυο θα μετακομίσει. Πηγαινοερχόμασταν συχνά (κυρίως εγώ λόγω δουλειάς),μέχρι που του παρουσιάστηκαν κάποια θέματα σχετικά ζόρικα με τη δουλειά του κι άρχισε να απομακρύνεται από όλους μας...Ουσιαστικά κλείστηκε στον εαυτό του και παρά τις προσπάθειες, αποφασίσαμε πως δε γίνεται να παλέψουμε τη σχέση έτσι,αφού είναι σε αυτή τη φάση.Φυσικά και με έχει πειράξει πολύ κι έχω απογοητευτεί ακόμη περισσότερο...Γιατί δεν προσπάθησε να παλέψει για τη σχέση;;;Εγώ ήμουν διατεθειμένη να κάνω πολλά...Όλα μας έδειχναν πως είχαμε βρει αυτό που ψάχναμε και οι δυο...και ειδικά εκείνος ήταν τόοοοοοσο χαρούμενος πριν αρχίσουν τα προβλήματα της δουλειάς..Γιατί άφησε τη δουλειά να τον επηρεάσει τόσο;;;Πού έχω φταίξει πια;;;:(

Η δουλειά anastasia είναι ένας σημαντικός παράγοντας, ιδίως στις μέρες μας. Κι αν άρχισαν τα δύσκολα, ίσως σκέφτηκε ότι δεν μπορεί να κυλήσει η σχέση σας. Ξέρεις πολλές φορές πιστεύουμε ότι αν ταιριάζουμε κι αγαπιόμαστε, τότε παλεύουμε ενάντια σε κάθε αντιξοότητα, αλλά δυστυχώς δεν είναι πάντοτε έτσι. Αν για παράδειγμα, για κάποιον είναι σημαντικό να συναντά συχνά το σύντροφο ή να ζει μαζί του, ή αν θέλει σχέσεις με συγκεκριμένη άμεση προοπτική, προφανώς η απόσταση είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα. Αυτή τη στιγμή, αποφασίσατε να χωρίσετε γιατί δεν είναι εφικτές πλέον οι μετακινήσεις του?

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Η δουλειά anastasia είναι ένας σημαντικός παράγοντας, ιδίως στις μέρες μας. Κι αν άρχισαν τα δύσκολα, ίσως σκέφτηκε ότι δεν μπορεί να κυλήσει η σχέση σας. Ξέρεις πολλές φορές πιστεύουμε ότι αν ταιριάζουμε κι αγαπιόμαστε, τότε παλεύουμε ενάντια σε κάθε αντιξοότητα, αλλά δυστυχώς δεν είναι πάντοτε έτσι. Αν για παράδειγμα, για κάποιον είναι σημαντικό να συναντά συχνά το σύντροφο ή να ζει μαζί του, ή αν θέλει σχέσεις με συγκεκριμένη άμεση προοπτική, προφανώς η απόσταση είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα. Αυτή τη στιγμή, αποφασίσατε να χωρίσετε γιατί δεν είναι εφικτές πλέον οι μετακινήσεις του?

---

Το αντιλαμβάνομαι αυτό που λες,για τη δουλειά, και συμφωνώ απόλυτα..Αποφασίσαμε να χωρίσουμε γιατί δεν ήταν σε θέση να διαχειριστεί τη σχέση, κι όχι μόνο τη δική μας,ακόμα και με τους φίλους του έχει κόψει...Οι μετακινήσεις δεν ήταν πρόβλημα...Άλλωστε ξέραμε απ την αρχή πως θα υπάρχει η απόσταση...Απορώ όμως,πως ένας άνθρωπος κρατάει σχέσεις προβληματικές και προσπαθεί (όπως είχε κάνει κι αυτός στο παρελθόν) και μια σχέση που υποτίθεται πως τη βλέπεις αλλιώς και σου χει δημιουργήσει έντονα συναισθήματα, την παρατάς αντί να βρεις στήριγμα σε αυτήν...Μήπως είναι δειλός;;

Αχά... χμ, μάλλον αγχωτικός κι αρκετά ανασφαλής ακούγεται :) Για σκέψου, αν συστηματικά επιλέγουμε σχέσεις που έχουν μεγάλο βαθμό δυσκολίας, η δυσκολία είναι ένα πολύ καλό άλλοθι τελικά (για να μην προχωρήσουμε, αλλά και για να μην αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας, αφού την ευθύνη την έχει είτε ο άλλος, είτε οι συνθήκες). Με τις προβληματικές σχέσεις, μπορεί να κάνουμε 'προσπάθεια', αφού νιώθουμε ότι έχουμε το πάνω χέρι. Όταν όμως το 'εμπόδιο' πάψει να υπάρχει, τότε... τι κάνουμε??

Όπως και να έχει όμως, είτε ανάμεσά σας υπερτερεί η αντικειμενική δυσκολία, είτε μια προσωπική του δειλία / ανασφάλεια, η ουσία είναι πως αποφασίζει να μη συνεχίσει....

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Αχά... χμ, μάλλον αγχωτικός κι αρκετά ανασφαλής ακούγεται :) Για σκέψου, αν συστηματικά επιλέγουμε σχέσεις που έχουν μεγάλο βαθμό δυσκολίας, η δυσκολία είναι ένα πολύ καλό άλλοθι τελικά (για να μην προχωρήσουμε, αλλά και για να μην αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας, αφού την ευθύνη την έχει είτε ο άλλος, είτε οι συνθήκες). Με τις προβληματικές σχέσεις, μπορεί να κάνουμε 'προσπάθεια', αφού νιώθουμε ότι έχουμε το πάνω χέρι. Όταν όμως το 'εμπόδιο' πάψει να υπάρχει, τότε... τι κάνουμε??

Όπως και να έχει όμως, είτε ανάμεσά σας υπερτερεί η αντικειμενική δυσκολία, είτε μια προσωπική του δειλία / ανασφάλεια, η ουσία είναι πως αποφασίζει να μη συνεχίσει....

---

Δεν ξέρω αν είναι ακριβώς έτσι...δηλαδή ότι επιλέγει επίτηδες σχέσεις προβληματικές...Πάντως σίγουρα έχεις δίκιο στο ότι είναι αγχωτικός κι ανασφαλής και ειδικά στις μέρες μας, αυτό είναι μεγάλο μειονέκτημα...Ενδεχομένως επειδή έχει χάσει και τον πατέρα του κι έχει περάσει γενικά δυσκολίες να είναι έτσι,αλλά ό,τι κι αν τον έκανε ανασφαλή, το θέμα είναι πως δεν μπορεί να το διαχειριστεί..Και σε συνδυασμό με τις αντικειμενικές δυσκολίες,το θέμα δεν προχώρησε...Μάλιστα,εγώ τον πίεσα να αποφασίσει αν θα χωρίσουμε γιατί δε γίνεται έτσι και μου έλεγε "δεν ξέρω,δε μου φταις εσύ" και τελικά του είπα εγώ "τέλος"..το δέχτηκε,αλλά όπως σχολίασε "δεν μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος αν αυτό θέλει"....ουφ...

Εγω πιστευω οτι το θεμα της δουλειας ειναι δικαιολογια. Σε περιπτωση που δεν ειναι, τοτε σημαινει οτι δεν ειναι σε θεση να διαχειριστει το στρες, το χρονο, τις διαπροσωπικες σχεσεις, πρακτικα θεματα κλπ οποτε και να κανατε σχεση παρακατω θα χες προβληματα.
Το ηθικο διδαγμα ομως ειναι, φανταζομαι να το γνωριζεις αλλα ετυχε, οτι θα κοιτας να κανεις σχεση με ατομα που ειναι στο ιδιο μερος με σενα. Η σχεση εξ αποστασεως δεν ειναι σχεση. Ειναι λαθος η φραση. Μεχρι 10 χιλιομετρα να ειναι ο αγαπητικος, αλλιως αστο. Αν θες να στο αποδειξω κ μαθηματικα μπορω.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Εγω πιστευω οτι το θεμα της δουλειας ειναι δικαιολογια. Σε περιπτωση που δεν ειναι, τοτε σημαινει οτι δεν ειναι σε θεση να διαχειριστει το στρες, το χρονο, τις διαπροσωπικες σχεσεις, πρακτικα θεματα κλπ οποτε και να κανατε σχεση παρακατω θα χες προβληματα.
Το ηθικο διδαγμα ομως ειναι, φανταζομαι να το γνωριζεις αλλα ετυχε, οτι θα κοιτας να κανεις σχεση με ατομα που ειναι στο ιδιο μερος με σενα. Η σχεση εξ αποστασεως δεν ειναι σχεση. Ειναι λαθος η φραση. Μεχρι 10 χιλιομετρα να ειναι ο αγαπητικος, αλλιως αστο. Αν θες να στο αποδειξω κ μαθηματικα μπορω.

---

Και εγω μπορω να σου αποδειξω, με χειροπιαστα παραδειγματα, οτι και η σχεση εξ αποστασεως ειναι σχεση. Οταν δυο ανθρωποι ειναι ωριμοι, κατασταλαγμενοι και ξερουν τί θελουν, η αποσταση δεν ειναι εμποδιο. Αρκει βεβαια να ειναι και οι δυο στο ιδιο μηκος κυματος και να υπαρχει και στο μελλον καποια -εστω- προοπτικη να μηδενιστει αυτη η αποσταση..

Οταν λες χειροπιαστα παραδειγματα....

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Εγω πιστευω οτι το θεμα της δουλειας ειναι δικαιολογια. Σε περιπτωση που δεν ειναι, τοτε σημαινει οτι δεν ειναι σε θεση να διαχειριστει το στρες, το χρονο, τις διαπροσωπικες σχεσεις, πρακτικα θεματα κλπ οποτε και να κανατε σχεση παρακατω θα χες προβληματα.
Το ηθικο διδαγμα ομως ειναι, φανταζομαι να το γνωριζεις αλλα ετυχε, οτι θα κοιτας να κανεις σχεση με ατομα που ειναι στο ιδιο μερος με σενα. Η σχεση εξ αποστασεως δεν ειναι σχεση. Ειναι λαθος η φραση. Μεχρι 10 χιλιομετρα να ειναι ο αγαπητικος, αλλιως αστο. Αν θες να στο αποδειξω κ μαθηματικα μπορω.

---

Δε νομίζω πως είναι δικαιολογία...απλά όπως είπες προφανώς και δεν μπορούσε να διαχειριστεί το θέμα της δουλειάς μαζί με σχέση,ειδικά εξ αποστάσεως, πράγμα που όντως θα δημιουργούσε ούτως ή άλλως προβλήματα...

Τι ακριβως εγινε στη δουλεια του ωστε κλειστηκε στον εαυτο του?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Τι ακριβως εγινε στη δουλεια του ωστε κλειστηκε στον εαυτο του?

---

Δεν πηγαινει πολυ καλα (εχει δικο του καταστημα) κ επιπλεον ενας πρωην υπαλληλος του εκανε καταγγελια...εχει τρεχαματα...κ στο καπακι εχασε κ τον παππου του...γεγονος που τον γυρισε πισω στο θεμα του πατερα του,τον οποιο εχει επισης χασει..

Επομενως θεωρεις οτι τα επαγγελματικα προβληματα κ το πενθος των δικων μας ανθρωπων πρεπει να οδηγουν σε διαλυση της ερωτικης σχεσης? Αμα ηταν ετσι πρεπει ολη η ελλαδα να χωρισει. Ισα ισα τοτε ειναι που η υπαρξη του συντροφου λειτουργει επικουρικα.

Μπορει να ταν αισθηματικός και τρυφερός μαζι σου και να σαι κανε να νοιωθεις ωραια που εισαι μαζι του, όμως γενικα ειναι αδυναμος χαρακτηρας. Οι δυσκολες καταστασεις στη ζωη τον καταβαλλουν, τον κανουν να κλείνεται στον εαυτο του, βυθιζεται στις σκεψεις του και επιτρεπει τα συναισθηματα που τετοιες σκεψεις προκαλούν να διαχεονται και να επηρεαζουν καθε πλευρα της ζωης του. Κι αυτο τον κανει να αποφευγει τους αλλους ή να ειναι σε κατασταση σύγχυσης ή να μην ανταποκρινεται φυσιολογικα αμα ειναι μαζι τους. Γι αυτο ειχε προβλημα στη σχεση μαζι σου και με τους φιλους του. Τωρα τον ξερεις σιγουρα πολύ καλα. Αποφασισε τι θες να κανεις μαζι του.

κοπελα μου δεν εχεις φταιξει πουθενα απλα ετσι ειναι οι σχεσεις των ανθρωπων, κανουν το κυκλο τους, τελειωνουν και αυτο το αντιλαμβανεται εγκαιρα η μια πλευρα συνηθως! προχωρησε, ηταν μια σχεση αδοξη ετσι κι αλλιως λογω αποστασης! με το καιρο ολα θα γινουν καλυτερα το ξερεις! ζησε το δραμα σου τωρα για να το ξεπερασεις αλλα προχωρα μπροστα!

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Επομενως θεωρεις οτι τα επαγγελματικα προβληματα κ το πενθος των δικων μας ανθρωπων πρεπει να οδηγουν σε διαλυση της ερωτικης σχεσης? Αμα ηταν ετσι πρεπει ολη η ελλαδα να χωρισει. Ισα ισα τοτε ειναι που η υπαρξη του συντροφου λειτουργει επικουρικα.

---

Εγώ συμφωνώ μαζί σου...πως στη σχέση πρέπει να βρίσκεις στήριξη...κι όχι να τη νιώθεις "βάρος"..Αρκεί όμως να το θες πολύ..προφανώς και δεν το ήθελε τόσο και σε συνδυασμό με την απόσταση,απομακρύνθηκε από μένα..όχι πως εγώ ήμουν απόλυτα ευχαριστημένη από τη σχέση αυτή (ήταν πολύ νωρίς άλλωστε), απλά θα το πάλευα..για να με φτάσει στο σημείο να του πως εγώ "τέλος" αφού εσύ "δεν ξέρεις", φαντάσου...

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Μπορει να ταν αισθηματικός και τρυφερός μαζι σου και να σαι κανε να νοιωθεις ωραια που εισαι μαζι του, όμως γενικα ειναι αδυναμος χαρακτηρας. Οι δυσκολες καταστασεις στη ζωη τον καταβαλλουν, τον κανουν να κλείνεται στον εαυτο του, βυθιζεται στις σκεψεις του και επιτρεπει τα συναισθηματα που τετοιες σκεψεις προκαλούν να διαχεονται και να επηρεαζουν καθε πλευρα της ζωης του. Κι αυτο τον κανει να αποφευγει τους αλλους ή να ειναι σε κατασταση σύγχυσης ή να μην ανταποκρινεται φυσιολογικα αμα ειναι μαζι τους. Γι αυτο ειχε προβλημα στη σχεση μαζι σου και με τους φιλους του. Τωρα τον ξερεις σιγουρα πολύ καλα. Αποφασισε τι θες να κανεις μαζι του.

---

Μα το θέμα έχει ήδη λήξει,χωρίσαμε..δε γινόταν έτσι...ελπίζω τουλάχιστον στο μέλλον να μάθει να διαχειρίζεται καλύτερα καταστάσεις και να μπορέσει να μείνει σε κάποια σχέση, γιατί κυρίως το θέμα του αυτό είναι..απ ό,τι διαπιστώνω,στους φίλους κλπ ανταποκρίνεται λίγο καλύτερα...στις προσωπικές σχέσεις δεν την "παλεύει" κυρίως.

Quote:

---

Originally Posted by mimikaki

κοπελα μου δεν εχεις φταιξει πουθενα απλα ετσι ειναι οι σχεσεις των ανθρωπων, κανουν το κυκλο τους, τελειωνουν και αυτο το αντιλαμβανεται εγκαιρα η μια πλευρα συνηθως! προχωρησε, ηταν μια σχεση αδοξη ετσι κι αλλιως λογω αποστασης! με το καιρο ολα θα γινουν καλυτερα το ξερεις! ζησε το δραμα σου τωρα για να το ξεπερασεις αλλα προχωρα μπροστα!

---

Σ'ευχαριστώ πολύ...αυτό σκοπεύω να κάνω,είναι θέμα χρόνου άλλωστε ;) Αφού επηρεάστηκε τόσο η σχέση στην αρχή της,φαντάσου...καλύτερα έτσι.

Quote:

---

Originally Posted by anastasia1984

Δεν πηγαινει πολυ καλα (εχει δικο του καταστημα) κ επιπλεον ενας πρωην υπαλληλος του εκανε καταγγελια...εχει τρεχαματα...κ στο καπακι εχασε κ τον παππου του...γεγονος που τον γυρισε πισω στο θεμα του πατερα του,τον οποιο εχει επισης χασει..

---

αναστασια , καλημερα
εχω περασει πολλα και μεγαλα επαγγελματικα και οικογενειακα ζορια, οπως και οι κατα καιρους συντροφοι μου και ξερω καλα, οτι στα επαγγελματικα και υπαρξιακα ζορια και στα πενθη, η μονη ανασα και ευτυχια που εχεις, ειναι ο ανθρωπος σου....
δεν παιζει με τπτ να τον βαραινε στα επαγγελματικα του η σχεση του, αν την επιθυμουσε πραγματικα.
εκτος αυτου ομως, η γνωριμια σας ηταν εξαιρετικα συντομη παρα το παθος που ενοιωσες. δυο μηνες με τετοια αποσταση, οσο συχνα και να τον επισκεπτοσουν, ειναι πολυ λιγοι για να ξερεις το ποιόν του άλλου και την ζωη του...
εγω πιστευω οτι αν ενοιωθε δυνατη επιθυμια, τα προβληματα του θα σας εφερναν ακομα πιο κοντα.
την αληθεια δεν μπορουμε να την ξερουμε παρα μονο απ τον ιδιο , η εκ των υστερων.
αν π.χ. ενω δεν μπορουσε να προχωρησει την δικη σας γνωριμια "λογω προβληματων", βρεθει καλα, να συζει και να τρεχει σε εκδρομουλες με καποια αλλη, προφανως δεν εφταιγε η δουλεια..

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

αναστασια , καλημερα
εχω περασει πολλα και μεγαλα επαγγελματικα και οικογενειακα ζορια, οπως και οι κατα καιρους συντροφοι μου και ξερω καλα, οτι στα επαγγελματικα και υπαρξιακα ζορια και στα πενθη, η μονη ανασα και ευτυχια που εχεις, ειναι ο ανθρωπος σου....
δεν παιζει με τπτ να τον βαραινε στα επαγγελματικα του η σχεση του, αν την επιθυμουσε πραγματικα.
εκτος αυτου ομως, η γνωριμια σας ηταν εξαιρετικα συντομη παρα το παθος που ενοιωσες. δυο μηνες με τετοια αποσταση, οσο συχνα και να τον επισκεπτοσουν, ειναι πολυ λιγοι για να ξερεις το ποιόν του άλλου και την ζωη του...
εγω πιστευω οτι αν ενοιωθε δυνατη επιθυμια, τα προβληματα του θα σας εφερναν ακομα πιο κοντα.
την αληθεια δεν μπορουμε να την ξερουμε παρα μονο απ τον ιδιο , η εκ των υστερων.
αν π.χ. ενω δεν μπορουσε να προχωρησει την δικη σας γνωριμια "λογω προβληματων", βρεθει καλα, να συζει και να τρεχει σε εκδρομουλες με καποια αλλη, προφανως δεν εφταιγε η δουλεια..

---

Συμφωνώ...δε με ήθελε αρκετά...και να σκεφτείς πως με κυνηγούσε σαν τρελός και γω αρνιόμουν στην αρχή!Δεν μπορώ να πω πως και τα δικά μου συναισθήματα πρόλαβαν να γίνουν δυνατά,αλλά δεν περίμενα να του περάσει τόσο εύκολα...Τώρα το αν θα είναι με άλλη ή όχι,δεν έχει καμία σημασία,σημασία έχει ότι το δικό μας δεν ήταν να συνεχιστεί.

Quote:

---

Originally Posted by anastasia1984

Συμφωνώ...δε με ήθελε αρκετά...και να σκεφτείς πως με κυνηγούσε σαν τρελός και γω αρνιόμουν στην αρχή!Δεν μπορώ να πω πως και τα δικά μου συναισθήματα πρόλαβαν να γίνουν δυνατά,αλλά δεν περίμενα να του περάσει τόσο εύκολα...Τώρα το αν θα είναι με άλλη ή όχι,δεν έχει καμία σημασία,σημασία έχει ότι το δικό μας δεν ήταν να συνεχιστεί.

---

σημασια εχει οτι δεν εφταιγες εσυ, οποτε μην σκας.
δεν τον κυνηγησες με το ζορι. :)
θα βρεθει κατι πιο ταιριαστο και θα εισαι μια χαρα

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

σημασια εχει οτι δεν εφταιγες εσυ, οποτε μην σκας.
δεν τον κυνηγησες με το ζορι. :)
θα βρεθει κατι πιο ταιριαστο και θα εισαι μια χαρα

---

Νιώθω λίγο χαζή όμως...γιατί τον πίστεψα...δε λέω πως συνειδητά με "κορόιδεψε", αλλά θα πρεπε να μαι πιο προσεκτική..

Quote:

---

Originally Posted by anastasia1984

Νιώθω λίγο χαζή όμως...γιατί τον πίστεψα...δε λέω πως συνειδητά με "κορόιδεψε", αλλά θα πρεπε να μαι πιο προσεκτική..

---

αν δεν σε κοροιδεψε συνειδητα, ουτε αυτος εφταιγε αναστασια μου.
οποτε δεν εισαι ουτε χαζη,ουτε κοροιδο.
απλα τωρα, βαλε την φαση στις πραγματικες της διαστασεις για να προχωρησεις ευκολα και γρηγορα.
ποσες συναντησεις κανατε στους 2 μηνες? δεκα???

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

αν δεν σε κοροιδεψε συνειδητα, ουτε αυτος εφταιγε αναστασια μου.
οποτε δεν εισαι ουτε χαζη,ουτε κοροιδο.
απλα τωρα, βαλε την φαση στις πραγματικες της διαστασεις για να προχωρησεις ευκολα και γρηγορα.
ποσες συναντησεις κανατε στους 2 μηνες? δεκα???

---

Δεν ήταν ακριβώς δυο μήνες..από τέλη Σεπτέμβρη μέχρι προχθές...1,5 δλδ...πήγα για 4 διήμερα αυτό το διάστημα...δε φταίει ούτε εκείνος,αλλά δεν είναι και μωρό, 28 χρονών δεν ξέρει τι θέλει;;κ γω δε φταίω,αλλά πονάω και στεναχωριέμαι...

Αναστασία, μέσα στα συναισθήματα απώλειας που συνοδεύουν το τέλος μιάς σχέσης σχεδόν πάντα μπλέκεται ο εγωισμός (όταν μας χωρίζει ο άλλος) και η ενοχή (όταν εμείς χωρίζουμε τον άλλο). Σε ένα βαθμό είναι φυσικό να αναρωτιόμαστε τι έφταιξε. Εχουμε την ανάγκη να προσωποποιήσουμε το φταίξιμο, αποδίδοντάς το σε εμάς ή στον άλλο. Οταν περάσουμε από αυτό το στάδιο αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πως το θέμα δεν είναι η απόδοση ευθυνών, αλλά ο εντοπισμός του λάθους, ώστε να μην το επαναλάβουμε στο μέλλον.
Δεν έχει νόημα να στενοχωριέσαι για κάτι που τελείωσε. Προσπάθησε να βρεις τι είναι αυτό που δεν πήγε καλά (η απόσταση, το γεγονός οτι άρχισες να τρέφεις προσδοκίες για τη σχέση σας από πολύ νωρίς κ.λπ.). Κάνε την αυτοκριτική σου, αλλά χωρίς ενοχές...

Quote:

---

Originally Posted by anastasia1984

Δεν ήταν ακριβώς δυο μήνες..από τέλη Σεπτέμβρη μέχρι προχθές...1,5 δλδ...πήγα για 4 διήμερα αυτό το διάστημα...δε φταίει ούτε εκείνος,αλλά δεν είναι και μωρό, 28 χρονών δεν ξέρει τι θέλει;;κ γω δε φταίω,αλλά πονάω και στεναχωριέμαι...

---

δεν φταις για την εξελιξη, απλα δεν επρεπε να επενδυσεις σε μια σχεση που δεν ειχε καν αρχισει, οποτε θα την ειχες ηδη ξεπερασει. μιλας για 8 μερες μαζι!!! φαντασου οτι αν ηταν στην πολη σου,θα μιλουσες για μια γνωριμια μιας εβδομαδας....

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Αναστασία, μέσα στα συναισθήματα απώλειας που συνοδεύουν το τέλος μιάς σχέσης σχεδόν πάντα μπλέκεται ο εγωισμός (όταν μας χωρίζει ο άλλος) και η ενοχή (όταν εμείς χωρίζουμε τον άλλο). Σε ένα βαθμό είναι φυσικό να αναρωτιόμαστε τι έφταιξε. Εχουμε την ανάγκη να προσωποποιήσουμε το φταίξιμο, αποδίδοντάς το σε εμάς ή στον άλλο. Οταν περάσουμε από αυτό το στάδιο αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πως το θέμα δεν είναι η απόδοση ευθυνών, αλλά ο εντοπισμός του λάθους, ώστε να μην το επαναλάβουμε στο μέλλον.
Δεν έχει νόημα να στενοχωριέσαι για κάτι που τελείωσε. Προσπάθησε να βρεις τι είναι αυτό που δεν πήγε καλά (η απόσταση, το γεγονός οτι άρχισες να τρέφεις προσδοκίες για τη σχέση σας από πολύ νωρίς κ.λπ.). Κάνε την αυτοκριτική σου, αλλά χωρίς ενοχές...

---

Ναι,αυτό πρέπει να κάνω...απλά είναι λίγο νωρίς ακόμη,πρέπει να περάσουν οι πρώτες μέρες και να ηρεμήσω..

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

δεν φταις για την εξελιξη, απλα δεν επρεπε να επενδυσεις σε μια σχεση που δεν ειχε καν αρχισει, οποτε θα την ειχες ηδη ξεπερασει. μιλας για 8 μερες μαζι!!! φαντασου οτι αν ηταν στην πολη σου,θα μιλουσες για μια γνωριμια μιας εβδομαδας....

---

Πραγματικά παρασύρθηκα απ τα λόγια του και επένδυσα πολλά...

Quote:

---

Originally Posted by anastasia1984

Πραγματικά παρασύρθηκα απ τα λόγια του και επένδυσα πολλά...

---

ελπιζω αναστασια μου να μην μιλαμε για μια διαδυκτιακη γνωριμια...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ελπιζω αναστασια μου να μην μιλαμε για μια διαδυκτιακη γνωριμια...

---

Όχι φυσικά..από κοινό γνωστό έγινε...το κακό :p

Quote:

---

Originally Posted by anastasia1984

Όχι φυσικά..από κοινό γνωστό έγινε...το κακό :p

---

μικρο το κακο :p
μπορει να μην σε κοροιδευε τοτε, απλα να μετανοιωσε. δεν εχει σημασια. με τοσο συντομη γνωριμια θα εισαι συντομα καλα.
οπως λεει κι ο νικ, δες το σαν μαθημα, οχι σαν πληγμα.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

μικρο το κακο :p
μπορει να μην σε κοροιδευε τοτε, απλα να μετανοιωσε. δεν εχει σημασια. με τοσο συντομη γνωριμια θα εισαι συντομα καλα.
οπως λεει κι ο νικ, δες το σαν μαθημα, οχι σαν πληγμα.

---

Ουφ..από μαθήματα άλλο τίποτα :P

Quote:

---

Originally Posted by anastasia1984

Ουφ..από μαθήματα άλλο τίποτα :P

---

Γειά σου Αναστασία,
ναι δες το σαν εμπειρία και μόνο για τα καλύτερα που έρχονται. Τώρα, τον εαυτό σου να φροντίσεις, αυτό είναι που έχει σημασία.
Νάσαι εσύ καλά κι όπως λες, δες μόνο τα θετικά αυτής της σχέσης κι όλα τ' άλλα σιγά-σιγά, άφησέ τα πίσω.. Καλή συνέχεια! :)

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Γειά σου Αναστασία,
ναι δες το σαν εμπειρία και μόνο για τα καλύτερα που έρχονται. Τώρα, τον εαυτό σου να φροντίσεις, αυτό είναι που έχει σημασία.
Νάσαι εσύ καλά κι όπως λες, δες μόνο τα θετικά αυτής της σχέσης κι όλα τ' άλλα σιγά-σιγά, άφησέ τα πίσω.. Καλή συνέχεια! :)

---

Γεια!!Το πρόβλημα με εμένα είναι πως όταν πρόκειται για προσωπικές σχέσεις,όχι απλά δε φροντίζω τον εαυτό μου,αλλά τον βάζω και στην άκρη για να φροντίσω τον άλλο...ακόμη και μετά το χωρισμό έτσι σκέφτομαι..κι ας μην επικοινωνώ καν μαζί του,καθώς πάντα κόβω άμεσα κάθε επαφή με πρώην.

Quote:

---

Originally Posted by anastasia1984

Γεια!!Το πρόβλημα με εμένα είναι πως όταν πρόκειται για προσωπικές σχέσεις,όχι απλά δε φροντίζω τον εαυτό μου,αλλά τον βάζω και στην άκρη για να φροντίσω τον άλλο...ακόμη και μετά το χωρισμό έτσι σκέφτομαι..κι ας μην επικοινωνώ καν μαζί του,καθώς πάντα κόβω άμεσα κάθε επαφή με πρώην.

---

Αναστασία, συνήθως δεν είμαστε τόσο αλτρουιστές όσο μας αρέσει να πιστεύουμε. Μπορεί να θεωρούμε πως βάζουμε στην άκρη τον εαυτό μας για να φροντίσουμε τον άλλο, κατά βάθος όμως το κάνουμε επειδή περιμένουμε κάποια ανταπόδωση. Και όταν δεν την εισπράττουμε νιώθουμε θυμό και αγανάκτηση.
Και μόνο αυτό αν συνειδητοποιήσουμε, θα είναι μεγάλο κέρδος...:)

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Αναστασία, συνήθως δεν είμαστε τόσο αλτρουιστές όσο μας αρέσει να πιστεύουμε. Μπορεί να θεωρούμε πως βάζουμε στην άκρη τον εαυτό μας για να φροντίσουμε τον άλλο, κατά βάθος όμως το κάνουμε επειδή περιμένουμε κάποια ανταπόδωση. Και όταν δεν την εισπράττουμε νιώθουμε θυμό και αγανάκτηση.
Και μόνο αυτό αν συνειδητοποιήσουμε, θα είναι μεγάλο κέρδος...:)

---

Λες;;Μακάρι να ναι έτσι...γιατί αλλιώς είμαι μεγάλο θύμα!

Quote:

---

Originally Posted by anastasia1984

Λες;;Μακάρι να ναι έτσι...γιατί αλλιώς είμαι μεγάλο θύμα!

---

Δεν θα το έλεγα ακριβώς απαίτηση ανταπόδοσης, αλλά ανάγκη μας, που ο άλλος καλείται να την καλύψει.. γιατί όταν εμείς δίνουμε χρειάζεται και να παίρνουμε..
Βέβαια, αν ο άλλος μπορεί να δώσει, γιατί όλοι δεν μπορούν.. αν λοιπόν δεν μπορεί να δώσει τελικά, τότε δεν αξίζει κιόλας να στεναχωριόμαστε για πολύ!

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Δεν θα το έλεγα ακριβώς απαίτηση ανταπόδοσης, αλλά ανάγκη μας, που ο άλλος καλείται να την καλύψει.. γιατί όταν εμείς δίνουμε χρειάζεται και να παίρνουμε..
Βέβαια, αν ο άλλος μπορεί να δώσει, γιατί όλοι δεν μπορούν.. αν λοιπόν δεν μπορεί να δώσει τελικά, τότε δεν αξίζει κιόλας να στεναχωριόμαστε για πολύ!

---

αλλοι δεν μπορουν κι αλλοι δεν θελουν..
σε καθε περιπτωση, δεν αξιζει να σκαμε.
υπαρχουν κι αλλου πορτοκαλιες ;)

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Δεν θα το έλεγα ακριβώς απαίτηση ανταπόδοσης, αλλά ανάγκη μας, που ο άλλος καλείται να την καλύψει.. γιατί όταν εμείς δίνουμε χρειάζεται και να παίρνουμε..
Βέβαια, αν ο άλλος μπορεί να δώσει, γιατί όλοι δεν μπορούν.. αν λοιπόν δεν μπορεί να δώσει τελικά, τότε δεν αξίζει κιόλας να στεναχωριόμαστε για πολύ!

---

Είμαι πλέον τόσο απογοητευμένη, που δεν ξέρω αν είμαι διατεθειμένη να δώσω ξανά σε κάποιον..

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

αλλοι δεν μπορουν κι αλλοι δεν θελουν..
σε καθε περιπτωση, δεν αξιζει να σκαμε.
υπαρχουν κι αλλου πορτοκαλιες ;)

---

Υπάρχουν υπάρχουν...

Quote:

---

Originally Posted by anastasia1984

Είμαι πλέον τόσο απογοητευμένη, που δεν ξέρω αν είμαι διατεθειμένη να δώσω ξανά σε κάποιον..

---

Ε ναι μικρό, είναι νωρίς ακόμα.. χρειάζεται λίγο κι ο χρόνος να κάνει τώρα τη δουλειά του.. κι έτσι πιστεύουμε όλοι στην αρχή, αλλά μετά που ξεπερνιέται βλέπουμε, ότι δεν είν' έτσι! :)