ο δικος μου χωρισμος..

Αποφασισα να γραψω και γω τη δικη μ ιστορια...εχω χωρισει εδω και 5 μηνες απο μια σχεση( ο θεος να την κανει σχεση) με καποιον ο οποιοσ ηταν δεσμευμενος!ειχε απλα σχεση πολλα χρονια, ουτε παντρεμενος ουτε τπτ..ειναι ενας πολυ ομορφος αντρας(εγω 26, εκεινος 30) που θα μπορουσε ν εχει οποιαδηποτε(οπως και εκανε εξαλλου)..κ το αναφερω αυτο γτ εκει αποδιδω το γεγονος πως δεχτηκα να ειμαι η δευτερη σχεση, οτι ειχα χαμηλη αυτοεκτιμηση και φυσικα πως ποτε μα ποτε δεν φανταζομουν πως θα μπορουσα να εχω καποιον σαν εκεινον στ πλευρο μ..τ θεμα ειναι πως δεν υπηρχε μονο η σχεση τ κ εγω..στην πορεια καταλαβαινα κ εθελοτυφλουσα πολλες φορες, πως υπηρχαν πολλες αλλες ακομη..περιπετειες ας τις ονομασω καλυτερα..εγω εκει ομως..η κανονικη τ κοπελια δεν καταλαβε ποτε τπτ για μενα γτ ημουν παντα προσεκτικη(η εθελοτυφλουσε κ κεινη, δεν ξερω)..εγω εδωσα τα παντα σε κεινον..2,5 χρονια που ημασταν μαζι του εδωσα ολη μ τη ζωη..τα παρατουσα ολα για εκεινον..περνουσαμε πολλες ωρεσ μαζι κ τον τελευταιο 1-1,5 χρονο 'συγκατοικουσαμε' στ σπιτι που μενω...κοιμομασταν μαζι καθε βραδυ και οχι μονο...προβληματα υπηρχαν, σαφως κ υπηρχαν..ποσο θα ημουν ηρεμη χωρις να ζηλευω την κοπελια τ? η το οτι ηθελε να βγαινει συνεχεια, εκεινη δεν πολυεβγαινε κ γω δεν μπορουσα να παω μαζι τ..αρα ειχε το πεδιο ελευθερο ν παιζει αλλου...ημουν παντα το αποκουμπι τ..ο ανθρωπος π τον στηριζε στ οτιδηποτε χρειαζοταν..ημουν πολυ δυναμικη οταν με γνωρισε, ειχα και εχω πολλα καλα(πολυ καλη δουλεια, αμαξι, σπιτι, οικογενεια, φιλουσ, ανθρωπους π με αγαπουν)και ετσι θεωρω πως τ προσεφερα μια ασφαλεια..κ αυτος δυναμικος ηταν , δεν αντιλεγω, αλλα με μονο προσον την ομορφια τ και ενα πτυχιο π ποτε δεν εκμεταλλευτηκε εκτοσ απο τωρα...παντα ελεγε πως διαφερα απο ολες οσες ειχε γνωρισε(γτ ανεκαθεν κερατωνε την κοπελα τ) και κατεληξε να λεει πως μ αγαπαει οσο δεν αγαπαει κανεναν στον κοσμο..ειναι πολλα π θαθελα να γραψω αλλα δεν γινεται..δεθηκαμε πολυ, καναμε ταξιδια, βολτεσ, κοινεσ εξοδουσ(οχι πολυ συχνα) βρισκομασταν πολλεσ ωρες και γενικοτερα υπηρχε χημεια μεταξυ μας..κ στ συναισθηματικο αλλα και στ σεξουαλικο τομεα..αλλα ποτε δεν του ηταν αρκετη μια-δυο..ηθελε πολλες..αρχισα να καταλαβαινω πολλα και να θυμωνω και να μαλωνω μαζι τ..τον χωριζα για λιγες ωρεσ και μοολις αυτος μ επαιρνε τηλ και μ μιλουσε γλυκα επεφτα ξανα στην αγκαλια τ..εζησα αρρωστημενη κατασταση..φταιω που το δεχτηκα ολο αυτο, εκεινος ηταν ξεκαθαρος απτην πρωτη στιγμη..ελεγα πως δεν ειμαι ομορφη κ δεν εχω ωραιο σωμα για να τον διεκδικησω ν γινω η κοπελα τ γτ θα ντρεπεται να με εμφανιζει(ενω ηδη με εμφανιζε και με γνωρισε σ φιλουσ)οποτε και το καταπινα και καθομουν ναμαι η δευτερη..δεν μπορειε να σκεφτειτε ποσο πολυ τον αγαπω κ ποσο πολυ κλαιω για οσα περασα μαζι τ και δεν θα ειναι ποτε πια εδω...χωρισαμε γτ τον επιασα με αλλη(3η?4η?5η?δεν ξερω) και επειδη τον εβρισα, εξαφανιστηκε γτ λεει τον εκανα ρεζιλι στην κοπελα..χαχα ποσο αστειο πιστευει πως με χωρισε κιοαλασ..στην αρχη κρατησαμε μια επαφη π κατα κυριο λογο ηταν βρισιες και τσακωμοι, η δεν μ μιλουσε για να καταλαβω το λαθος μ οπως ελεγε που τον εκανα ρεζιλι..μετα απο εναν ασχημο καβγα κ αφου μ ειχε κανει τη ζωη κολαση γτ εμαφνιζοταν οπου ημουν, ξεκοψα μαζι τ τελειως για 1,5 μηνα περιπου..τοσο με αφησε ησυχη(επαιρνε που κ που τηλ αλλα δεν τ σηκωνα)..μετα αρχισε ν ερχεται σπιτι μ να στελνει μηνυματα πως τ ελειπα τοσο πολυ π δεν το περιμενε, πως πρεπει να βρισκομαστε γτ δεν γινεται να χαθει η χημεια κ η αγαπη μασ..αλλα παντα φιλικα..και με εριξε ξανα τοσο πολυ ψυχολογικα..του το επετρεψα ξανα και φταιω..και τωρα, 2 μερες μετα απο πολυ εντονο καβγα γτ προφανως τον ενοχλησα ενω ηταν με γκομενα, προσπαθω να συνειδητοποιησω πως εκεινος δεν μ αγαπησε ποτε..ημουν το τελειο θυμα με τα δωρα το σπιτι τη ζεστασια τους πολλουσ τσακωμους βεβαια αλλα παρ ολα αυτα, εκεινη π προφανως δεχομουν τα παντα..να αναφερω πως τον αυγουστο χωρισε και την κοπελα που ειχε χρονια..για να μην τον πρηζει καμια σε οτι κανει..δεν μπορω να καταλαβω γτ χρειαζοταν να με γεμιζει ψεματα πως μ αγαπαει κ δεν μπορει χωρις εμενα..πως ειμαι σημαντικη γι αυτον κ πως παντα θαναι πλαι μ..ημουν η δευτερη, ετσι κι αλλιως δεν ηθελε ποτε ν αλλαξει αυτο..μ ελεγε παντα ετσι ξεκινησε η σχεση μασ, ετσι κ θα παραμεινει..τωρα βεβαια λεει πως ειχε καιρο που τ ειχε τελειωσει το ερωτικο κομματι μαζι μ αλλα με αγαπουσε τοσο πολυ π δεν ηθελε να με αφησει..κ καλα..ειμαι απλεπισμενη...πιαστηκα κοροιδο κα εδωσα τα παντα σε καποιον π απλα κοροιδευε..φταιω , το ξερω πως φταιω..τον αγαπω πολυ, ακομη και τωρα θυμωμενη μαζι του δεν ειμαι..εκανα τα παντα για να τον ξεπερασω(πηγα και σε ψυχολογο)αλλα δεν καταφερνω τπτ..δεν ξερω τι να κανω..οπου κ αν παω ειναι μπροστα μ, τα βραδια δεν μπορω ν κοιμαμαι , παθαινω κρισεις αρκετα συχνα, δεν μπορω ν παρω ανασα..εφοσον δεν μ ηθελε και με κοροιδευε, ασ με αφηνε απτον πρωτο μηνα..αλλα ηταν κ η εκμεταλλευση στη μεση...νομιζω πως θελω να εξαφανιστω..να μη ζω πια..δεν μπορω να το αντιμετωπισω...συγνωμη π σας κουρασα..και ν φανταστειτε ουτε καν σαφη εικονα δεν σας εδωσα... :(

Δηλ 5 μηνες δεν εχετε καποια επικοινωνια? Και τι αλλο μπορεις να προσθεσεις, που λες δεν εδωσες σαφη εικονα.

Αν προσεξεις καλα, ειπα πως ο τελευταιος καβγας μαζι τ ηταν πριν δυο μερες.. Κ πως σ ολο αυτο τ διαστημα μονο 1.5 μηνα δν ειχαμε καμια επικοινωνια.. Ειναι πολλα δν μπορω ν τα γραψω..κ δν υπαρχει λογος ν αναφερω το περνουσα μαζι τ

κοπελια
αν αγαπας εστω και λιγο τον εαυτο σου εξαφανισου απο αυτον τον εγωιστη-παρτακια!
και κατι αλλο...αφου σε βρισκει τοσο ασχημη και ντρεπεται για εσενα τι ειναι αυτο που τον τραβηξε τελικα επανω σου?η καλοσυνη σου που δεν την ηξερε πρωτου σε γνωρισει?
για σκεψου λιγο βαθυτερα...προκειται για καποιον που παρ'ολη την ομορφια του που ζητα συνεχως την επιβεβαιωση της
-ποδοπατοντας οποια πεφτει στην παγιδα γι'αυτο-
προκειται για εναν ανθρωπο που τρεφεται και ζει μεσα απο τις ανασφαλειες και τους φοβους των ανθρωπων...
δεν θα σταθω ομως εδω...τι να κανεις γλυκεια μου την ομορφια αν σου κανει την ζωη κολαση?
λογικο ειναι να νιωθεις ετσι μαζι του...
και το μονο που θα καταφερεις στο τελος θα ειναι να μισεις τον εαυτο σου ολοενα και περισσοτερο που κατα την γνωμη σου δεν θα εισαι αξια να τον ολοκληρωσεις και θα θελει κι αλλη-κι αλλη...κι αλλη..
ολο αυτο θα σε τσακισει κανονικα και θα σου δημιουργησει ανουσια συναισθηματα ενοχης και οταν παραχορτασει θα αλλαξει γκρουπ με γκομενες..ισως και να σε εχει για παντα ετσι παιχνιδι,ισως και να σε κρατησει για μια δυσκολη νυχτα ως καβαντζα..
οπως και να εχει δεν τον ενδιαφερει τι νιωθεις και πως και αυτο ειναι ξεκαθαρο απο οσα περιγραφεις..
εγω θελω να σε ρωτησω κατι..
δεχτηκες να εισαι δευτερη..υπηρξες και τριτη και τεταρτη κτλ..ισως και τελευταια..δεν φταιει λοιπον εκεινος ουτε ειχες το δικαιωμα να τον βρισεις..ο κυριος ηταν ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ..εχει βρει και τα κανει..
εσυ πιστευεις πως σεβεσαι τον εαυτο σου???
φυγε αγαπη μου..αλλαξε τηλεφωνα κι εξαφανισυ και θα δεις αυτος ειναι τοσο ανασφαλεις και ανοητος που μολις τον αποριπτεις θα λυσαει..οταν θα επιβεβαιωνεται ομως θα σε ξαναβαζει σε σειρα αναμονης..
ακομη κι αν ησουν η πρωτη δηλαδη εσυ στην θεση της κοπελιας θα σε καλυπτε αυτο??δεν νομιζω..
φυγε και βρες καποιον αλλον ανθρωπο να ξαναζωντανεψεις!ελεος!

Sadness
Έχω μπερδευτεί λίγο με ότι γράφεις.Ο τύπος ήθελε ελεύθερη σχεση κι εσυ το κατάλαβες μετα ή απο την αρχη ήταν να ...μέχρι και θηλυκια γάτα?Τελως πάντων,χαραμισες τόσο χρόνο απο τη ζωη σου για έναν παλιανθρωπο,τα χρονια που έρχονται σου αρεσει να τα ζεις με τέτοιες φοβίες?

Εχεις απολυτο δικιο σ αυτα π λες.. Κ σ ευχαριστω.. Δν ξερω τ εχω παθει.. Μ εχει κανει ν πιστευω πως μακρια τ ειμαι ενα τπτ.. Πως ποτε κνενας δν θα ασχοληθει μαζι μ οσο κ αυτος.. Παντα πλαι τ θ ενιωθα ανασφαλεια, αυτο τ γνωριζω.. Τ προβλημα μ ειναι γτ δν τ αποβαλλω;; Γτ μου λειπει κ δν μπορω να τον ξεπερασω; Ν ξεπερασω κατι π στην ουσια ποτε σεν ειχα.. Εχω αρχισει κ ανφιβαλλω πολυ για τον εαυτο μ κ τον εγωισμο μ που βλεπω ν εχει καταπατηθει πληρως.. Εχω φερθει πολυ ανωριμα σε σχεση με τη γενικοτερη συμπεριφορα μ.. Δν μπορω ν σταματησω ν σκεφτομαι τ αλλο ηθελε απο μενα κ δν τ το εδωσα.. Τι τ ελειπε που εγω γινομουν χαλι να με πατησει.. Τ εδωσα τ παντα... Οσο για το αν ηταν ξεκαθαρος.. Ηταν ατ κομματι πως υπηρχε η σχεση τ.. Οχι πως ηθελε ναχει 15.. Τωρα θ μ πεις και σε τι διαφερει αυτο.. Δεν ξερω ν απαντησω.. Εφοσον επελεξα αυτο τ λαθος, ηλπιζα εστω ν παραμεινει ετσι.. Κ οχι ν ειμαι μια απτο χαρεμι..

Συμφωνώ με τον/την secretly. Φεύγε μακριά από κάθε άνθρωπο που αδιαφορεί για την προσωπικότητά σου,
όταν πρόκειτε για στενές σχέσεις και δεσμούς, αδιαφορεί δηλαδή για τα συναισθήματά σου και τις πεποιθήσεις σου,
και εν γένει αδιαφορεί για την εσωτερική σου προοδευτικότητα και κατάσταση. Εκτός εάν θέλεις να περνάς καλά,
καιροσκοπικά δηλαδή, αλλά έτσι να μην περιμένεις ποιότητες στην σχέση σου με τον άλλο, δηλαδή να μην περιμένεις
εκτίμηση, αλληλεπεριχώρηση, πίστη, αφοσίωση, και κάθε τι άλλο που πηγάζει από την Αγάπη και τον Έρωτα.

Και μιάς που αναφέρθηκε ο Έρωτας έλα μου και δύο ποιήματα σχετικά:

ΕΡΩΤΑΣ



Δεν είναι η λάμψη του θαύματος
ούτε η αλλαγή ροής του ποταμού της ζωής
που δυό ψυχές ενώνουν σε μια λαμπερή ωραιότητα
μα είναι όταν οι ψυχές αυτές
τ' αρχέτυπα που η φύση μέσα τους φύτεψε
βρουν η μία στην άλλη.


Ω! του παραδόξου έρωτος θαύματος
αρχηγέτες ουράνιων δυνάμεων ερώτων
ποιας δημιουργίας τα κάλλη εργάζεσται
ποιας πλάσης τα όμορφα τέλη προσφέρεται!


Είναι ο έρωτας υπόθεση θεία
ανθρώπων διάβαση με θεία εξουσία
ήλιος τη μέρα λαμπρός, τη νύχτα φεγγάρι γεμάτο
νομοθετήματα θεία
για το καλό των ανθρώπων.




*****************************************



Έρωτας είναι...

Αυγινό φως η ημερότητα του έρωτα, στις ψυχές παντόγνωστα
μονοπάτια ζωγραφίζει σαν τον θεραπευτή, που την ποθητή ία-
ση δωρίζει σε χρέη αγάπης. Στο άγγιγμα με τ' ακροδάχτυλα
της όσφρησης στα κρίνα η δροσιά του γεμίζει με χαραυγή τον
τόπο των εμπνεύσεων στη χώρα των ανθρώπων. Ο έρωτας εί-
ναι οι σιωπηλοί ήχοι της φύσης που καλεί να γνωρίσουμε τη ζωή.
Οι πολύχρωμοι ανοιξιάτικη ανθοί απλωμένοι στα λιβάδια της πλ-
άσης η γλώσσα της, λίγα από τα λόγια που καλούν εμπιστευτικά
να τρυγίσουμε στους ήχους της απολαυστικούς καρπούς θαλπο-
ζωής.

Πανάχραντος στα ξίφη της πεζότητας ακουμπά στα λαμπερά χρ-
ώματα του παγονιού τη στιγμή των πόνων του Γολγοθά. Η θέλ-
ηση της ζωής σταματά στο απάνδεκτα των εποχών της πλάσης.
Ο έρωτας είναι συγκατάβαση στους καρπούς των εποχών, αγάπη
στη σπορά και στο θέρος, στο κλάδεμα και στον τρύγο. Μία στιγμή
αιωνιότητας σπόρος του έρωτα. Και η πλάση γη Άγνωστης Αγαπη-
μένης που καλλιέργεια ποθεί.

Στο χαμόγελο των παιδιών ο περιηγητής των αιώνων την περίτεχνη
ζωγραφιά ιχνηλατεί και στο γέλιο τους τον ύμνο της φύσης για τον
έρωτα σαν άλλες φωνηδίες πουλιών αποκωδικοποιεί. Εραστής της
σοφίας είναι αυτός που επέλεξε τους εκλεκτικότερους καρπούς στη
ζήση. Χαρμολύπη στα ρουθούνια του οι κατακτήσεις. Χαρμοσύνη
τα βασίλεια της ύπαρξης μα στη χώρα των ανθρώπων άπλετη η λύπη
τρομαγμένων πουλιών απ' τη χαμέρπεια ζαλισμένων ανόητων κουρ-
σάρων. Ιερέας μυστικού θεού ο έρωτας, στη στιγμή της πλάσης μιά
στιγμή προσθέτει ακόμη. Έρωτας είναι η ιεροσύνη της ύπαρξης. Κι
ο ποιητής ένας πιστός υπηρέτης της απλά.

Τι είναι έρωτας; Η ιεροσύνη της ελευθερίας.
Τι είναι έρωτας; Μύηση στο φώς.
Τι είναι έρωτας; Το χαμόγελο του παιδιού ζωγραφισμένο απ' τα χέ-
ρια της πλάσης.

Τι είναι έρωτας; Ο πολεμιστής της πλάσης που
στό 'να χέρι το ζύγη κρατά
και στ' άλλο το ξίφος ψηλά.

Η σύνδεση των κόσμων κάτω από την αρμονική ιερουργία της πλάσης,
ο ανθός που λαμπυρίζει τον ήλιο, η πλούσια γύρη κολλημένη στα πόδια
και στο φτέρωμα της μελισσούλας, έρωτας είναι. Το μυστικό πρόσωπο
της άγνωστης αγαπημένης έρωτας είναι.

Έρωτας είναι...



(από το ποίημα "Εσωδρόμια")

Σ ευχαριστω παρα πολυ για την απαντηση σ.. Εκει εγκειται τ προβλημα μ.. Γτ αδυνατω ν φυγω μακρια τ εφοσον δν εχω τπτ καλον οαρω απ αυτον τον ανθρωπο; Ουτε εκτιμηση, ουτε αγαπη ουτε τπτ.. Μονη μ τ εφαγα τ κεφαλι μ κ βρισκομαι σ αυτη τη θεση.. Πληγωνομαι πολυ π μ εκανε ν πιστευω πως μ αγαπουσε κ πως ημουν σημαντικη.. Γτ τοσο ψεμα;; Δν χρειαζοταν..

Quote:

---

Originally Posted by sadnesss

Σ ευχαριστω παρα πολυ για την απαντηση σ.. Εκει εγκειται τ προβλημα μ.. Γτ αδυνατω ν φυγω μακρια τ εφοσον δν εχω τπτ καλον οαρω απ αυτον τον ανθρωπο; Ουτε εκτιμηση, ουτε αγαπη ουτε τπτ.. Μονη μ τ εφαγα τ κεφαλι μ κ βρισκομαι σ αυτη τη θεση.. Πληγωνομαι πολυ π μ εκανε ν πιστευω πως μ αγαπουσε κ πως ημουν σημαντικη.. Γτ τοσο ψεμα;; Δν χρειαζοταν..

---

Έχω την αίσθηση πως αδυνατείς να κρατηθείς μακριά του επειδή δεν έκανες με τον εαυτό σου μία ειλικρινή συζήτηση έτσι ώστε να ανακαλύψεις αυτά που αποζητά η καρδιά σου και κατόπιν να ρυθμίσεις μέσα σου τον χώρο σου, τα σύνορά σου δηλαδή, με άλλα λόγια τις προϋποθέσεις και τις αρχές που πρέπει να πληρεί το άλλο πρόσωπο για να το εντάξεις, να το βάλεις, μέσα σου, μέσα στην ψυχή σου, στον προσωπικό εσωτερικό σου χώρο. Χρειάζεται, φρονώ, να μάθουμε να προστατεύουμε τον εσωτερικό μας χώρο, την ψυχή μας, με κάθε τίμημα, ακόμη και θυσίες, θυσίες όμως στις οποίες θυσιάζουμε το πρόσκαιρο και επιφανειακό για κάτι πιο ουσιώδες και απαραίτητο, την εσωτερική μας ισορροπία και την στιβαρότητα του χαρακτήρα μας.

Τωρα π εχω διαλυθει τι ν κανω; Π εκεινος δν μ μιλαει κ γω ριχνω ολες τις ευθυνες πανω μ; Ποσο χαζη ειμαι π εχω τραβηξει τοσα κ ομως μ λειπει πολυ αυτος ο ανθρωπος απτη ζωη μ; Δν ειμαι καθολου καλα..

Quote:

---

Originally Posted by sadnesss

Τωρα π εχω διαλυθει τι ν κανω; Π εκεινος δν μ μιλαει κ γω ριχνω ολες τις ευθυνες πανω μ; Ποσο χαζη ειμαι π εχω τραβηξει τοσα κ ομως μ λειπει πολυ αυτος ο ανθρωπος απτη ζωη μ; Δν ειμαι καθολου καλα..

---

Προφανώς μαζί του βίωσες μοναδικές χαρούμενες και ανεπανάληπτες κατά το παρελθόν σου στιγμές, ίσως και πρωτόγνωρες.
Είναι πολύ πιθανό, μαζί του να συμπλήρωσες ένα εσωτερικό σου κεφάλαιο το οποίο απουσίαζε πριν. Όλοι μας κάτω από όμοιες
περιστάσεις θα νοιώθαμε, νομίζω, όπως κι εσύ στην παρούσα φάση. Αν καταλαβαίνω καλά όμως μέσα από αυτά που γράφεις,
εσύ ωριμάζεις, και είσαι έτοιμη να κάνεις το επόμενο, ενδεδειγμένο από τις συνθήκες της προσωπικής σου πορείας, βήμα.
Και το βήμα αυτό είναι η απεξάρτηση σου από αυτόν τον τύπο. Σου χάρισε όμορφες και μοναδικές στιγμές, δεν εξετάζω την
ποιότητά τους, έχεις πλέον την εμπειρία και της αναμνήσεις σου από την σχέση αυτή, φεύγεις και πας για ανώτερα.

Και τα ανώτερα είναι, συν τω χρόνω που θα τα φέρει στη ζωή σου μέσα, μία σχέση αμοιβαιότητας. Σχέση με έναν άνθρωπο
ο οποίος θα νοιώθει, αλλά και το ίδιο θα σου ανταπωδίδει, πως τον συμπληρώνεις υπαρξιακά. Μία σχέση με αμοιβαία
εκτίμηση, αμοιβαίο ενδιαφέρων, με αμοιβαία αλληλεπεριχώρηση, αμοιβαίο σεβασμό και όλα τα καλά, τέλος πάντων, που
κάθε φυσιολογικός άνθρωπος έχει ανάγκη.

Ο τύπος αυτός ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε ουσιαστικά για εσένα. Το κοινό που είχατε και μοιραζόσασταν μαζί και σας σύνδεε,
ήταν οι εφήμερες επιφανειακές χαρές. Όχι πως αυτές είναι κακές από την φύση τους, μα αυτές είναι συμπλήρωμα, όπως
το αλάτι για το φαγητό, και όχι η κεντρική βάση και το θεμελιώδες νόημα μίας σχέσης.

Νομίζω πως για να καταφέρεις το απαραίτητο βήμα που θα σε βγάλει από το συναισθηματικό αδιέξοδο, είναι μία ειλικρινής
συζήτηση με τον εαυτό σου, να βρεις τα υπάρχοντα όρια μέσα σου και να τα επαναπροσδιορίσεις. Να ξέρεις πως η καρδιά
δεν είναι πάντοτε αψεγάδιαστος σύμβουλος, όπως πολύ συχνά συμβουλεύουν οι περισσότεροι σε δυσκολίες και αδιέξοδα: <<Ακολούθα την καρδιά σου κι άστην να σε οδηγήσει>>.
Όχι, πολλές φορές μας πλανεύει. Και με εσένα είναι φανερό πως η καρδιά σου σε πλανεύει. Όμως έχεις, αν διακρίνω σωστά μέσα
από αυτά που γράφεις, την ρωμαλεότητα να πολεμήσεις και να ξεπεράσεις το εσωτερικό σου αδιέξοδο.
Αυτό που χρειάζεται είναι να το αποφασίσεις.

Quote:

---

Originally Posted by Τάρια

Sadness
Έχω μπερδευτεί λίγο με ότι γράφεις.Ο τύπος ήθελε ελεύθερη σχεση κι εσυ το κατάλαβες μετα ή απο την αρχη ήταν να ...μέχρι και θηλυκια γάτα?Τελως πάντων,χαραμισες τόσο χρόνο απο τη ζωη σου για έναν παλιανθρωπο,τα χρονια που έρχονται σου αρεσει να τα ζεις με τέτοιες φοβίες?

---

καλησπερα!!η θελε ελευθερη σχεση κ σ αυτο το τρυπακι δεχτηκα και μπηκα..ομως μετα απο 2-3 μηνες αρχισε να με ελεγχει να μου κανει ζηλειεσ και αλλα τετοια κ εδειχνε πως δεν θελει να μπλεχτω με καποιον αλλον εγω..και δεχτηκα να μεινω εκει χωρισ ποτε να σκεφτω να κανω κατι με αλλον(αν κ ειχα ολο το δικαιωμα βεβαια) γτ ελεγε πως αυτοσ ηταν ο φιλος μου και ειμαι μονο δικη τ..δεν εδειχνε πως π****δαει καθε τι θηλυκο...αργησα παρα πολυ να το καταλαβω...ηξερα πως παντα κερατωνε την κοπελα τ..αλλα δεν πιστευα οτι τισ ειχε 5-5..οχι δνε θελω να ζησω με τετοιεσ φοβιες σιγουρα..ομως συνεχως κλαιω και τον σκεφτομαι πολυ...

Quote:

---

Originally Posted by Γιώργος Πολίδης

Προφανώς μαζί του βίωσες μοναδικές χαρούμενες και ανεπανάληπτες κατά το παρελθόν σου στιγμές, ίσως και πρωτόγνωρες.
Είναι πολύ πιθανό, μαζί του να συμπλήρωσες ένα εσωτερικό σου κεφάλαιο το οποίο απουσίαζε πριν. Όλοι μας κάτω από όμοιες
περιστάσεις θα νοιώθαμε, νομίζω, όπως κι εσύ στην παρούσα φάση. Αν καταλαβαίνω καλά όμως μέσα από αυτά που γράφεις,
εσύ ωριμάζεις, και είσαι έτοιμη να κάνεις το επόμενο, ενδεδειγμένο από τις συνθήκες της προσωπικής σου πορείας, βήμα.
Και το βήμα αυτό είναι η απεξάρτηση σου από αυτόν τον τύπο. Σου χάρισε όμορφες και μοναδικές στιγμές, δεν εξετάζω την
ποιότητά τους, έχεις πλέον την εμπειρία και της αναμνήσεις σου από την σχέση αυτή, φεύγεις και πας για ανώτερα.

Και τα ανώτερα είναι, συν τω χρόνω που θα τα φέρει στη ζωή σου μέσα, μία σχέση αμοιβαιότητας. Σχέση με έναν άνθρωπο
ο οποίος θα νοιώθει, αλλά και το ίδιο θα σου ανταπωδίδει, πως τον συμπληρώνεις υπαρξιακά. Μία σχέση με αμοιβαία
εκτίμηση, αμοιβαίο ενδιαφέρων, με αμοιβαία αλληλεπεριχώρηση, αμοιβαίο σεβασμό και όλα τα καλά, τέλος πάντων, που
κάθε φυσιολογικός άνθρωπος έχει ανάγκη.

Ο τύπος αυτός ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε ουσιαστικά για εσένα. Το κοινό που είχατε και μοιραζόσασταν μαζί και σας σύνδεε,
ήταν οι εφήμερες επιφανειακές χαρές. Όχι πως αυτές είναι κακές από την φύση τους, μα αυτές είναι συμπλήρωμα, όπως
το αλάτι για το φαγητό, και όχι η κεντρική βάση και το θεμελιώδες νόημα μίας σχέσης.

Νομίζω πως για να καταφέρεις το απαραίτητο βήμα που θα σε βγάλει από το συναισθηματικό αδιέξοδο, είναι μία ειλικρινής
συζήτηση με τον εαυτό σου, να βρεις τα υπάρχοντα όρια μέσα σου και να τα επαναπροσδιορίσεις. Να ξέρεις πως η καρδιά
δεν είναι πάντοτε αψεγάδιαστος σύμβουλος, όπως πολύ συχνά συμβουλεύουν οι περισσότεροι σε δυσκολίες και αδιέξοδα: <<Ακολούθα την καρδιά σου κι άστην να σε οδηγήσει>>.
Όχι, πολλές φορές μας πλανεύει. Και με εσένα είναι φανερό πως η καρδιά σου σε πλανεύει. Όμως έχεις, αν διακρίνω σωστά μέσα
από αυτά που γράφεις, την ρωμαλεότητα να πολεμήσεις και να ξεπεράσεις το εσωτερικό σου αδιέξοδο.
Αυτό που χρειάζεται είναι να το αποφασίσεις.

---

ποσο ομορφα μου ακουγονται ολα αυτα που γραφεις και συναμα ποσο δυσκολα και ακατορθωτα να τα πραγματοποιησω..σημερα ξυπνησα με παρα πολυ ασχημη διαθεση..ειμαι στη δουλεια κ ολο κλαιω...νομιζω πως παντα θα μεινω μονη μ να τον περιμενω να γυρισει κοντα μ...η πως παντα θα κατηγορω τον εαυτο μου πως δεν καταφερε να του δωσει οσα ηθελε και γι αυτο τα εκανε ολα..δεν μπορω ν παρω ανασα απτο βαροσ π νιωθω να με πλακωνει..δεν αντεχω αλλο πια

Δεν ειναι καλα...

κουκλιτσα βαλε τα αισθηματα σου κατω και τσαλαπατησε τα..γ@@@@ε τα εσυ για εσενα και οχι εκεινος..καποια στιγμη θα περασει...θελει χρονο και ισως ποναει αλλα σκεψου το μετα...
δεν εχει βρεθει ο καταλληλος γιατι εσυ ησουν αφοσιωμενη εκει και δεν ειχες ματια για αλλον και αν δεν θελεις να ξυπνησεις ενα πρωι και να κλαις μετανιωμενη για τα χρονια που του χαρισες ΦΥΓΕ!
δεν υπαρχει δεν μπορω!!εχεις την δυναμη να το κανεις..πριν τον γνωρισεις πως ζουσες?
σε αποδυναμωνει καθημερινα και σε ξευτιλιζει.δωσε τελος αγαπη
ειμαι γυναικα και δεν μπορω να σκεφτω πως θα ανεχομουν κατι τετοιο..κι εγω εχω περασει καταστασεις με τον αντρα μου χρονια πριν..αλλα οχι κι ετσι

Quote:

---

Originally Posted by secretly

κουκλιτσα βαλε τα αισθηματα σου κατω και τσαλαπατησε τα..γ@@@@ε τα εσυ για εσενα και οχι εκεινος..καποια στιγμη θα περασει...θελει χρονο και ισως ποναει αλλα σκεψου το μετα...
δεν εχει βρεθει ο καταλληλος γιατι εσυ ησουν αφοσιωμενη εκει και δεν ειχες ματια για αλλον και αν δεν θελεις να ξυπνησεις ενα πρωι και να κλαις μετανιωμενη για τα χρονια που του χαρισες ΦΥΓΕ!
δεν υπαρχει δεν μπορω!!εχεις την δυναμη να το κανεις..πριν τον γνωρισεις πως ζουσες?
σε αποδυναμωνει καθημερινα και σε ξευτιλιζει.δωσε τελος αγαπη
ειμαι γυναικα και δεν μπορω να σκεφτω πως θα ανεχομουν κατι τετοιο..κι εγω εχω περασει καταστασεις με τον αντρα μου χρονια πριν..αλλα οχι κι ετσι

---

Καθομαι κ σκεφτομαι πως μ εχει φερθει κ νευριαζω π ανεχτηκα τοσα λες κ δεν αξιζα τπτ κσλυτερο στ ζωη μ.. Κ κει π νευριαζω.. Αυτοματα σκεφτομαι πως δν θ τον ξαναγκαλιασω κ χανω τ κεντρα μ, τη γη κατω απτα ποδια μ.. Ξερω πως πρεπει ν φυγω.. Οσο πιο μακρια γινεται.. Γτ δν τ καταφερνω ομως; Γτ ν τ περναω ολο αυτο; Θελω ν τελειωσει ολο αυτο, ν ξυπνησω κ ναχω ξεχασει τ παντα!! Δν μπορω.. Μεσα μ υπαρχουν τοσα συγκρουομενα συναισθηματα κ δν μπορω να τ διαχειριστω.. Μια λεω μακρια τ.. Μια λεω δν μπορω μακρια τ.. Ελεος πια

Αν υποθεσουμε οτι σε ξαναπροσεγγισει κ σου ζητησει να ξαναεισαστε μαζι, τι θα κανεις?
Κ κατι αλλο, εσυ κ αυτος εχετε φατσομπουκια?
Kαι αν συναντιοσαστε εξω με καποιο τροπο?

Δν ξερω τι θ εκσνα.. Ναι εχουμε

Εισαστε φιλοι στο φατσοβιβλιο?

Quote:

---

Originally Posted by sadnesss

ποσο ομορφα μου ακουγονται ολα αυτα που γραφεις και συναμα ποσο δυσκολα και ακατορθωτα να τα πραγματοποιησω..σημερα ξυπνησα με παρα πολυ ασχημη διαθεση..ειμαι στη δουλεια κ ολο κλαιω...νομιζω πως παντα θα μεινω μονη μ να τον περιμενω να γυρισει κοντα μ...η πως παντα θα κατηγορω τον εαυτο μου πως δεν καταφερε να του δωσει οσα ηθελε και γι αυτο τα εκανε ολα..δεν μπορω ν παρω ανασα απτο βαροσ π νιωθω να με πλακωνει..δεν αντεχω αλλο πια

---

Αναμφίβολα εύκολο δεν είναι, ούτε ακατόρθωτο όμως. Χρειάζεται να κάνεις τομή στον εαυτό σου, δηλαδή να κάνεις ψυχολογική εγχειρητική επέμβαση, και νυστέρι στην εργασία αυτή είναι ο Λόγος και η Θέληση σου. Για να αρχίσεις να διευθύνεις εσύ τον συναισθηματικό σου κόσμο, και όχι τα πάθη εσένα. Με άλλα λόγια πρέπει να συνειδητοποιήσεις τι είναι και ποιά έννοια έχει <<η προσωπική υπέρβαση του εαυτού>> και στη συνέχεια να υλοποιήσεις μέσα σου την υπέρβαση αυτή. Μπορείς. Απλά θέλει να ξεδιαλύνεις ορισμένες δυσλειτουργίες εντός σου και κατόπιν να πάρεις αποφάσεις. Μόνο εσύ μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου, εγώ ακόμη και όλη την γνώση του κόσμου και των επιστημών να κατέχω, ακόμη και άγιος να είμαι, εξουσία δεν έχω για να την ασκήσω μέσα σου, ο μοναδικός άνθρωπος που κρατά την εξουσία να παρέμβει μέσα στην ψυχή σου είσαι μόνο εσύ, κανείς άλλος.

Οχι... Κ φυσικα τον εχω αποκλεισει

Quote:

---

Originally Posted by Γιώργος Πολίδης

Αναμφίβολα εύκολο δεν είναι, ούτε ακατόρθωτο όμως. Χρειάζεται να κάνεις τομή στον εαυτό σου, δηλαδή να κάνεις ψυχολογική εγχειρητική επέμβαση, και νυστέρι στην εργασία αυτή είναι ο Λόγος και η Θέληση σου. Για να αρχίσεις να διευθύνεις εσύ τον συναισθηματικό σου κόσμο, και όχι τα πάθη εσένα. Με άλλα λόγια πρέπει να συνειδητοποιήσεις τι είναι και ποιά έννοια έχει <<η προσωπική υπέρβαση του εαυτού>> και στη συνέχεια να υλοποιήσεις μέσα σου την υπέρβαση αυτή. Μπορείς. Απλά θέλει να ξεδιαλύνεις ορισμένες δυσλειτουργίες εντός σου και κατόπιν να πάρεις αποφάσεις. Μόνο εσύ μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου, εγώ ακόμη και όλη την γνώση του κόσμου και των επιστημών να κατέχω, ακόμη και άγιος να είμαι, εξουσία δεν έχω για να την ασκήσω μέσα σου, ο μοναδικός άνθρωπος που κρατά την εξουσία να παρέμβει μέσα στην ψυχή σου είσαι μόνο εσύ, κανείς άλλος.

---

Μακαρι ν καταφερω ν ξεφυγω.. Ν σταματησω ν κατηγορω τον εαυτο μ πως δεν ειμαι αξια για αυτον κ ισως για κανεναν αλλο.. Μου λειπει πολυ.. Γτ μ λειπει; Μου εκανε τοσα.. Γτ ν εχω ακομη θετικα συνσισθηματα;

Quote:

---

Originally Posted by sadnesss

Μακαρι ν καταφερω ν ξεφυγω.. Ν σταματησω ν κατηγορω τον εαυτο μ πως δεν ειμαι αξια για αυτον κ ισως για κανεναν αλλο.. Μου λειπει πολυ.. Γτ μ λειπει; Μου εκανε τοσα.. Γτ ν εχω ακομη θετικα συνσισθηματα;

---

Εγώ ξέρεις είμουν κάποτε πέρα από όλα τα άλλα και ποιητής. Να δες: http://polgt.pblogs.gr/
Αυτή η ιδιότητα του ποιητή και οι ιδιαιτερότητες που πηγάζουν εξ αυτής, μου επιτρέπουν να ελίσωμε ελεύθερα και ανεμπόδιστα
μέσα στα στερεότυπα και στις προσλήψεις που φύτεψε στην ψυχή μου η παιδεία που δέχτηκα, πρώτα από το οικογενειακό και
κατόπιν από το κοινωνικό περιβάλλον. Έτσι μπορώ να πω πως ο τύπος για τον οποίο νοιώθεις πράγματα, δεν διαθέτει κάτι
αξιόλογο και άξιο προσοχής και επαίνων. Από τα λεγώμενα σου εξάγεται το συμπέρασμα πως ο άνθρωπος αυτός αγνοεί σημαντικά
ζητήματα της ζωής και η σχέση του μαζί της, με την ζωή δηλαδή, είναι καιροσκοπική και επιδερμική, επιφανειακή με άλλο λόγο.
Οι ποιότητες που χαρακτηρίζουν την σχέση του με την ζωή και τον εαυτό του, είναι οι ίδιες εκείνες ποιότητες που εκφράζει και
υλοποιεί στις σχέσεις του με τους ανθρώπους, είτε πρόκειτε για κοινωνικές σχέσεις είτε για στενές ερωτικές και συντροφικές.
Αν και αμφιβάλλω πως γνωρίζει βιωματικά την έννοια της συντροφικότητας.

Πες μου κάτι όμως. Πόσο ετών είσαι;;; Είχες πριν την σχέση σου αυτή άλλη σχέση "ολοκληρωμένη";;; Βλέπεις που γράφω
με εισαγωγικά τον όρο <<ολοκληρωμένη>> γιατί κάθε άλλο παρά ολοκληρωμένη ήταν η σχέση σου με τον τύπο.

Quote:

---

Γτ ν εχω ακομη θετικα συνσισθηματα;

---

Τα συναισθήματα που νοιώθεις για τον άνθρωπο αυτόν, δεν είναι θετικά, όπως τα νομίζεις και ονομάζεις. Αυτά που νοιώθεις
και νομίζεις πως τρέφεις για εκείνον, απλά καλύπτουν εσένα και τις ανάγκες σου, όχι τις δικές του. Θετικά θα ήταν αυτά που
νοιώθεις εάν προσανατολίζονταν και κάλυπταν τις δικές του ανάγκες.

Ειμαι 26 και ναι ειχα μια ακομη δυνατη σχεση, φυσιολογικη θα ελεγα, στα 20 μου για 1,5 χρονο περιπου.. Ωραια, αν αυτα δν ειναι θετικα συναισθηματα εστω, δεν ειναι ομως ουτε μισος, ουτε πικρα, ουτε θυμος ουτε τπτ..υπαρχει πολυ νοσταλγια προς τ ατομο του.. Ξερω πως πιθανο ν εχει ηδη αλλη σχεση μαλλον αλλο θυμα κ αυτο με στενοχωρει παρα πολυ.. Εκανα τ παντα για κεινον, προσπαθησα ν ικανοποιησω καθε αναγκη τ κ νομιζα πως τα καταφερνα.. Δν μπορω ν προχωρησω.. Βρισκεται μπροστα μ η εικονα τ σε οτι κ αν κανω.. Δν ειμαι καθολου καλα

κοριτσακι ολα ειναι στο μυαλο μας να το θυμασαι..καλυτερα ενα τελος με πονο παρα πονος διχως τελος

Quote:

---

Originally Posted by sadnesss

Ειμαι 26 και ναι ειχα μια ακομη δυνατη σχεση, φυσιολογικη θα ελεγα, στα 20 μου για 1,5 χρονο περιπου.. Ωραια, αν αυτα δν ειναι θετικα συναισθηματα εστω, δεν ειναι ομως ουτε μισος, ουτε πικρα, ουτε θυμος ουτε τπτ..υπαρχει πολυ νοσταλγια προς τ ατομο του.. Ξερω πως πιθανο ν εχει ηδη αλλη σχεση μαλλον αλλο θυμα κ αυτο με στενοχωρει παρα πολυ.. Εκανα τ παντα για κεινον, προσπαθησα ν ικανοποιησω καθε αναγκη τ κ νομιζα πως τα καταφερνα.. Δν μπορω ν προχωρησω.. Βρισκεται μπροστα μ η εικονα τ σε οτι κ αν κανω.. Δν ειμαι καθολου καλα

---

Πρέπει να παλέψεις μέσα σου και να ξεκαθαρίσεις με όσα σε δυσκολεύουν. Μπορείς. Αρκεί να το αποφασίσεις.

Αυτο κανω, παλευω.. Προσπαθω ν σποβαλλω την υπαρξη τ απο μεσα ν, την αναγκη μ να τον δω κ να τον μυρισω.. Ξερω πως πρεπει ν ξαναβρω τον εαυτο μ γτ ειχα γινει υστερικη το τελευταιο διαστημα μ οσα συνεβαιναν.. Γτ ενω εχουν περασει τοσοι μηνες τ μυαλο μ ειναι τοσο εντονα κολλημενο εκει; Γτ δν μ αγαπησε ποτε κ μ ελεγε ψεματα πως ημιυν σημαντικη;; Δν αντεχω πια.. Δν μπορω ν ζησω ετσι.. Δεν θελω τη ζωη μου, δν ειμαι ικανη για τπτ

Quote:

---

Originally Posted by Γιώργος Πολίδης

Εγώ ξέρεις είμουν κάποτε πέρα από όλα τα άλλα και ποιητής. Να δες: http://polgt.pblogs.gr/
Αυτή η ιδιότητα του ποιητή και οι ιδιαιτερότητες που πηγάζουν εξ αυτής, μου επιτρέπουν να ελίσωμε ελεύθερα και ανεμπόδιστα
μέσα στα στερεότυπα και στις προσλήψεις που φύτεψε στην ψυχή μου η παιδεία που δέχτηκα, πρώτα από το οικογενειακό και
κατόπιν από το κοινωνικό περιβάλλον. Έτσι μπορώ να πω πως ο τύπος για τον οποίο νοιώθεις πράγματα, δεν διαθέτει κάτι
αξιόλογο και άξιο προσοχής και επαίνων. Από τα λεγώμενα σου εξάγεται το συμπέρασμα πως ο άνθρωπος αυτός αγνοεί σημαντικά
ζητήματα της ζωής και η σχέση του μαζί της, με την ζωή δηλαδή, είναι καιροσκοπική και επιδερμική, επιφανειακή με άλλο λόγο.
Οι ποιότητες που χαρακτηρίζουν την σχέση του με την ζωή και τον εαυτό του, είναι οι ίδιες εκείνες ποιότητες που εκφράζει και
υλοποιεί στις σχέσεις του με τους ανθρώπους, είτε πρόκειτε για κοινωνικές σχέσεις είτε για στενές ερωτικές και συντροφικές.
Αν και αμφιβάλλω πως γνωρίζει βιωματικά την έννοια της συντροφικότητας.

Πες μου κάτι όμως. Πόσο ετών είσαι;;; Είχες πριν την σχέση σου αυτή άλλη σχέση "ολοκληρωμένη";;; Βλέπεις που γράφω
με εισαγωγικά τον όρο <<ολοκληρωμένη>> γιατί κάθε άλλο παρά ολοκληρωμένη ήταν η σχέση σου με τον τύπο.





Τα συναισθήματα που νοιώθεις για τον άνθρωπο αυτόν, δεν είναι θετικά, όπως τα νομίζεις και ονομάζεις. Αυτά που νοιώθεις
και νομίζεις πως τρέφεις για εκείνον, απλά καλύπτουν εσένα και τις ανάγκες σου, όχι τις δικές του. Θετικά θα ήταν αυτά που
νοιώθεις εάν προσανατολίζονταν και κάλυπταν τις δικές του ανάγκες.

---

Ο λογος σου ειναι συγκροτημενος, εμπεριστατωμενος και , κυριως, δινει λυσεις. Χαιρομαι παντα να διαβαζω τετοιας ποιοτητας κειμενα που δεν υπαγορευουν συμπεριφορες αλλά προσανατολιζονται στη λυτρωση της ψυχης.

καλησπέρα. κι εγώ διάβασα το θέμα σου...γενικά αποφεύγω να γράφω τη γνώμη μου, γιατί σκέφτομαι "δες τα δικά σου πρώτα και μετά ξεκίνα να δίνεις γνώμες από δω κι από κει.."
Πραγματικά όμως μου έκανε εντύπωση το ότι ανέχτηκες πολλά πράγματα από αυτόν. Πώς μπορούσες για σένα πρώτα, να είσαι με κάποιον που ήξερες ότι είχε και άλλη;
Δε θα το άντεχα με τίποτα, αλήθεια. Δεν ξέρω τί να σου γράψω, μόνο σου εύχομαι να νιώσεις σύντομα καλύτερα. Είσαι μικρή ακόμη και νομίζω πως θα τα καταφέρεις. ¨Ομως μην ασχοληθείς ή μη μπλεχτείς ξανά σε τέτοια κατάσταση, είναι η γνώμη μου. Είναι άδικο πρώτα για σένα, να υποτιμάς έτσι τον εαυτό σου. Να είσαι καλά και σύντομα να χαμογελάς.:)

Quote:

---

Originally Posted by sadnesss

Αυτο κανω, παλευω.. Προσπαθω ν σποβαλλω την υπαρξη τ απο μεσα ν, την αναγκη μ να τον δω κ να τον μυρισω.. Ξερω πως πρεπει ν ξαναβρω τον εαυτο μ γτ ειχα γινει υστερικη το τελευταιο διαστημα μ οσα συνεβαιναν.. Γτ ενω εχουν περασει τοσοι μηνες τ μυαλο μ ειναι τοσο εντονα κολλημενο εκει; Γτ δν μ αγαπησε ποτε κ μ ελεγε ψεματα πως ημιυν σημαντικη;; Δν αντεχω πια.. Δν μπορω ν ζησω ετσι.. Δεν θελω τη ζωη μου, δν ειμαι ικανη για τπτ

---

Γίνεσαι σκληρή με τον εαυτό σου και ίσως τον αδικείς. Δεν είναι πως δεν είσαι ικανή για τίποτε, δεν παίζει αυτό, απλά είσαι λιγάκι μπερδεμένη
και ίσως ο συναισθηματικός σου κόσμος να βρίσκεται σε κατάσταση τρυκημίας. Είχα περάσει κι εγώ μία παρόμοια με την δική σου προσκόληση
σε ένα πρόσωπο και πολλά χρόνια με ταλαιπώρησε. Ήταν μία παθολογική και ίσως ψυχωτική κατάσταση. Δεν έβλεπα και δεν νοιαζόμουν για
τίποτε άλλο παρά για το φάντασμά της. Γιατί αυτό είχα, και όχι την ίδια. Να δεις όμως sadnesss πως τελικά θα τα καταφέρεις και η ζωή σου
θα βρει τις ισορροπίες που έχεις ανάγκη και την ευτυχία που ποθείς.

Quote:

---

Originally Posted by julias

Ο λογος σου ειναι συγκροτημενος, εμπεριστατωμενος και , κυριως, δινει λυσεις. Χαιρομαι παντα να διαβαζω τετοιας ποιοτητας κειμενα που δεν υπαγορευουν συμπεριφορες αλλά προσανατολιζονται στη λυτρωση της ψυχης.

---

julias σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Quote:

---

Originally Posted by Γιώργος Πολίδης

Γίνεσαι σκληρή με τον εαυτό σου και ίσως τον αδικείς. Δεν είναι πως δεν είσαι ικανή για τίποτε, δεν παίζει αυτό, απλά είσαι λιγάκι μπερδεμένη
και ίσως ο συναισθηματικός σου κόσμος να βρίσκεται σε κατάσταση τρυκημίας. Είχα περάσει κι εγώ μία παρόμοια με την δική σου προσκόληση
σε ένα πρόσωπο και πολλά χρόνια με ταλαιπώρησε. Ήταν μία παθολογική και ίσως ψυχωτική κατάσταση. Δεν έβλεπα και δεν νοιαζόμουν για
τίποτε άλλο παρά για το φάντασμά της. Γιατί αυτό είχα, και όχι την ίδια. Να δεις όμως sadnesss πως τελικά θα τα καταφέρεις και η ζωή σου
θα βρει τις ισορροπίες που έχεις ανάγκη και την ευτυχία που ποθείς.

---

Εχω χασει τον υπνο μ.. Τον ονειρευομαι συνεχεια, μ λείπει.. Δν αντεχω αλλο δν μπορω ν βρω τη δυναμη να τα αφησω ολα πισω μου.. Κουραστηκα.. Λεω στον εαυτο μ ' ολα καλα θ πανε' αλλα πραγματικα δν τ πιστευω καν.. :(

Quote:

---

Originally Posted by sadnesss

Εχω χασει τον υπνο μ.. Τον ονειρευομαι συνεχεια, μ λείπει.. Δν αντεχω αλλο δν μπορω ν βρω τη δυναμη να τα αφησω ολα πισω μου.. Κουραστηκα.. Λεω στον εαυτο μ ' ολα καλα θ πανε' αλλα πραγματικα δν τ πιστευω καν.. :(

---

συμπονω κι εγω γλυκια μου και καταλαβαινω ποσο αβασταχτο πονο νιωθεις..
Δεν θα περασει ομως αν φωναζεις στον εαυτο σου να ξεχασει..
Ανθρωποι ειμαστε και νιωθουμε!
Η γνωμη μου ειναι οτι εφοσον εχεις συνειδητοποιησει τις παραλειψεις τις δικες σου,να δεις οτι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ λαθη,αλλα μαθηματα..
Κανε πραγματα για σενα,νταντεψε τον εαυτο σου..ετσι οπως θα εκανες σε ενα αγαπημενο σου προσωπο..

Αχ βρε γλυκοτσουτσουνοι αντρες που ειναι μερικοι, που τις τρελενουν τις γυναικες!....Ο μαγκας παντως πρεπει να ναι πολυ τεχνιτης, εκτος απο ωραιο γκομενακι. Αν παντως παρεις αποφαση οτι μπορειτε μονο ευκαιριακα να ξαναβρισκοσαστε τοτε κατι γινεται. Αν βλεπεις οτι δε το χεις μην δενεσαι ξανα με παρομοιο ατομο. Εσυ τωρα εχεις κολλησει στο επιχειρημα οτι δε σε βλεπε μονο σαν τρυπα για να αδειαζει επειδη σου κανε ζηλειες, ελεγχε το κινητο σου, σου λεγε σ αγαπω κλπ. Και λες αρα κατι ενιωθε. Την ιδια στιγμη σου χει βαλει κατι κερατα που ο ρουντολφ το ελαφακι τρωει τη σκονη σου. Καλα δεν εχεις ακουσει παντρεμενους που κερατωνουν κ κανουν ζωαρα και στην υποψια οτι η γυναικα τους ξενοκοιταξε τη σφαζουν στο γονατο?

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

συμπονω κι εγω γλυκια μου και καταλαβαινω ποσο αβασταχτο πονο νιωθεις..
Δεν θα περασει ομως αν φωναζεις στον εαυτο σου να ξεχασει..
Ανθρωποι ειμαστε και νιωθουμε!
Η γνωμη μου ειναι οτι εφοσον εχεις συνειδητοποιησει τις παραλειψεις τις δικες σου,να δεις οτι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ λαθη,αλλα μαθηματα..
Κανε πραγματα για σενα,νταντεψε τον εαυτο σου..ετσι οπως θα εκανες σε ενα αγαπημενο σου προσωπο..

---

Ευχομαι κ ελπιζω μονο ν μου πανε ολα καλα.. Εχω πονεσει πολυ

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Αχ βρε γλυκοτσουτσουνοι αντρες που ειναι μερικοι, που τις τρελενουν τις γυναικες!....Ο μαγκας παντως πρεπει να ναι πολυ τεχνιτης, εκτος απο ωραιο γκομενακι. Αν παντως παρεις αποφαση οτι μπορειτε μονο ευκαιριακα να ξαναβρισκοσαστε τοτε κατι γινεται. Αν βλεπεις οτι δε το χεις μην δενεσαι ξανα με παρομοιο ατομο. Εσυ τωρα εχεις κολλησει στο επιχειρημα οτι δε σε βλεπε μονο σαν τρυπα για να αδειαζει επειδη σου κανε ζηλειες, ελεγχε το κινητο σου, σου λεγε σ αγαπω κλπ. Και λες αρα κατι ενιωθε. Την ιδια στιγμη σου χει βαλει κατι κερατα που ο ρουντολφ το ελαφακι τρωει τη σκονη σου. Καλα δεν εχεις ακουσει παντρεμενους που κερατωνουν κ κανουν ζωαρα και στην υποψια οτι η γυναικα τους ξενοκοιταξε τη σφαζουν στο γονατο?

---

Σεβαστη η αποψη σ.. Αλλα μιλας λιγακι αποτιμα κ ασχημα.. Καταρχην δν ηταν τ σεξ το μονο πραγμα π μ κρατουσε κοντα τ, ελεος δλδ.. Δν σκεφτομαστε ολοι τ ιδιο.. Λυπαμαι

Εσενα ναι δεν ηταν μονο το σεξ που σε κρατουσε κοντα του.

Παντως πρεπει να παραδεχτεις οτι ηταν ξεκαθαρος απ την αρχη μαζι σου κ ειλικρινης. Ηξερες που πηγαινες. Ηξερες οτι θα σαι μια απ τις πολλες. Δε σου υποσχεθηκε κατι. Και παλι μονη σου τον ξαναδεχοσουν. Λογικο γτ την πατησες μαζι του γι αυτο κ τωρα νιωθεις ασχημα. Ουτε λεω οτι δεν εβρισκε σε σενα καποια στοιχεια, οτι ηταν μονο για να αδειαζει στην τρυπα σου. Εκεινο που μπορεις να κανεις ειναι να πεις οκ περασα καλα γτ σου ξαναλεω οτι κ το καλο σεξ ειναι δυσκολο να το βρεις στις μερες μας και αφου ξερεις οτι δεν εισαι για φρεε καταστασεις, αλλη φορα μην μπλεκεις. Δηλ πες οτι σε πλησιασει ξανα, τι πιστευεις οτι θα δεις αλλαγη? Παλι τα ιδια θα γινουν. Και ναι υπαρουν ανδρες που ενω οι ιδιοι κανουν οτι τους καπνισει θελουν καθε μια που ξεσκιζουν να μην παει με αλλον, θελουν να την ελεγχουν, τη ζηλευουν κλπ. Προσωπικα δε θεωρω επιληψιμο να σε βλεπει ο αντρας μονο για σεξ. Επιληψιμο θεωρω να μη στο λεει απ την αρχη, οτι κυρα μου θα εισαι μια απ τις πολλες στην ουρα. Θες? με την απομακρυνση του ταμειου ουδεν λαθος...ουτε η μονη εισαι που την πατησε ουτε η τελευταια. Δε πεθαινεις απ το χωρισμο. Απλα τωρα εισαι χαλια. Σιγα σιγα θα το ξεπερασεις, οσο κλισε κι αν ακουγεται. Καλο ειναι να μην επενδυεις κ συ απ την αρχη, να μην πιστευεις τα μεγαλα λογια και να μαθεις απο την ολη φαση. Αν θες περισσοτερη αναλυση να σου πω.

Καταρχην, δν μ κρατουσε τ σεξ κοντα του! Μεγα λαθος! Κ κατα δευερον, δν μ εξηγηθηκε οτι υ ανηκω σ χαρεμι αλλα οτι εχει σχεση.. Το ιδιο ειναι θ μου πεις, αλλα για μενα εχει διαφορα.. Αλλο ναμαι η δευτερη( αρκετα τραγικο) κ αλλο η πεμπτη πχ.. Κ αφου ηραν ετσι δν καταλαβαινω γτ κοιμοταν μαζι μου επι 1,5 χρονο καθε βραδυ κ δν προτιμουσε καποια απτις αλλες π προφανως ειχε.. Γτ πηγαινε εμενα διακοπες( ουτε καν την κοπελα τ δν πηγαινε) γτ μ εκανε συνεχεια δωρα γτ γτ γτ.. Αφου μ ειχε για ν αδειαζει στην τρυπα μ, οπως πολυ ασχημα λες εσυ, δν υπηρχε λογος για τετοια δεσιματα.. Τελος παντων

ολα καλα θα πανε γλυκια μου,
ομως μη ξεχασεις να εκτιμας τον εαυτο σου,μη ξεχασεις πως ερωτας ειναι να πετας στα ουρανια,να νιωθεις ομορφα με τον εαυτο σου..κι οχι να πεφτεις στα ταρταρα.Σκεψου το αυτο!