Εξάρτηση σε σύντροφο; Κανεις που να ξέρει τον ψυχολογικό λόγο;
Καλημέρα σε όλους... Πρόσφατα χωρισα (2μιση μήνες) και με έριξε στα απυθμενα της στεναχωριας ενώ ήξερα ότι κάποια πράγματα ήταν λάθος απο την αρχή μαζι της,ότι δεν κολλαγαμε τόσο, οι ιδεολογίες τις τις περισσότερες φορές ήταν αντίθετη κλπ... Παρόλα αυτα την αγαπάω και στεναχωριεμαι/απογοητευομαι κάθε φορα που δεν την έχω ή κάνει κάποια αλλαγή στην ζωή της(π.χ την είδα τυχαία και δεν της μίλησα αλλα είδα ότι έκανε τρύπα στην μύτη και για κάποιο λόγο καταρρευσα), οποιαδήποτε και να ειναι αυτη... Με έκανε να σκεφτώ αρκετα και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι εξαρτιοταν η χαρα μου μονο απο εκείνη, κολλουσα(όπως και με την προηγούμενη μου σχεση που κατέληξα στον ίδιο πάτο)... Η αλήθεια ειναι ότι μετα το σχολείο (αποφοιτησα πριν απο 4 χρόνια) δεν έκανα πράγματα για τον εαυτο μου... Σπάνια! Και οταν τα έκανα δεν ένιωθα την ίδια χαρα με αυτη που δίνει ένας σύντροφος... Το μονο που έκανα και είχα σαν στόχο ήταν να έχω μια καλη κοπέλα δίπλα μου, τεράστιο λάθος ομως, τωρα το κατάλαβα..
Έχω ψάξει αρκετα τα θέματα ψυχολογίας αλλα δεν μπορω να το εντοπισω... Ενα θέμα ειναι το οιδιποδειο(λόγω χωρίς ενώ γονέων), ομως δεν ισχύει καθόλου... Αλλο θέμα ειναι η καταθλιψη, ισχύει αρκετά αλλα μονο μετα απο τους χωρισμους με πιάνει το οποίο ειναι φυσιολογικό αλλα διαρκεί αρκετό καιρο, ισως και πάνω απο 5-6 μήνες(τον καιρο που έχω ηρεμήσει απο το σοκ και την εγκατάλειψη νιώθω πεσμένος αλλα δεν ισχύουν πολλα απο τα συμπτώματα)... Αλλο θέμα ειναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση, ομως νιώθω μια χαρα με τον εαυτο μου, μια χαρα παιδι ειμαι, άσχετα αν κάποιες φορές με πιάνει μια κρίση και γέμιζω με ανασφαλειες που κρατάνε για λιγότερο απο μια μερα... Και κάποια αλλα που δεν ισχύουν και δε έχω λόγο να τα γράψω για να σας κουρασω παραπάνω.
ΑΛΛΑ
Βλέπω τους φίλους μου να ειναι 3 χρόνια μόνοι τους και δεν τους απασχολεί σχεδόν καθόλου... Κάνουν πράγματα για τον εαυτο τους που τους καθιστά εν μέρει χαρουμενους ώστε να μην τους αγχωνουν πολλα πράγματα και αν συμβεί το αντίθετο σε μερικές μερες ειναι μια χαρα.. Εγω δεν έχω το κίνητρο, αυτη την σπίθα να κάνω πράγματα... Οσες φορές ξεκίνησα κάτι το παράτησα μέσα στους πρώτους 3ις μήνες (διαιτησία, τρέξιμο,Γερμανικά κ.α) χωρίς ο λόγος να ειναι ο φοβος της αποτυχίας... Νιώθω ότι δεν υπάρχει τρόπος να νιώσω χαρούμενος απο μόνος μου και περιμένω να μου προσφέρει την χαρα, τρυφερότητα, στοργικοτητα και αγαπη απο μια κοπέλα!
Αυτα τα βασικά, περισσότερες λεπτομέρειες οταν αρχίσει η συζήτηση... (Υ.Γ μη μου πείτε ξεκινά το τάδε κλπ, νιώθω ότι τα Βαριέμαι όλα και έχω όρεξη να τα κάνω ότι και να μου πουν!:Ρ)
