προβλημα με την οικογενεια λογω γαμου
:confused: καλησπερα ειμαι 30 ετων και εχω προβλημα με τους γονεις μου. Να ξεκαθαρισω οτι παντα ειχα μια αψογη σχεση με τον πατερα μου σε αντιθεση με την μητερα μου την οποια εβρισκα συνεχεια μπροστα μου να με κατακρινει και να θεωρει καθε κινηση μου λαθος.Η ιστορια ξεκιναει γνωριζοντας τον ανθρωπο μου με τον οποιο ειμαστε παντρεμενοι 2 χρονια τωρα ο οποιος λογω του επαγγελματος που κανει δεν μπορουσε να βρισκεται συνεχεια στην πολη μου και ετσι αναγκαστικα επερνα αδειες απο την τοτε δουλεια μου για να πηγαινω να τον βλεπω.Οχι οτι πηγαινα με τις ευχες των γονιων μου αλλα ποτε μαλλον δεν πιστεψαν οτι θα παρατουσα τα παντα για να τον ακολουθησω φτιαχνονταας οικογενεια μαζι του. Οταν λοιπον αυτος ο ανθρωπος πριν 4 χρονια μου εδωσε δαχτυλιδι σε ενα ταξιδι μας προτεινοντας με να τον ακολουθησω και να προσπαθησουμε να συγκατοικησουμε στο μερος του να δουμε αν μπορουμε να μεινουμε μαζι, αν ταιριαζουμε εννοειται πετουσα στα συννεφα και περιμενα πως και πως να ληξει η συμβαση απο τη δουλεια μου και να ακολουθησω το ονειρο μας.Οταν το συζητησα με τους γονεις μου ηταν καθετοι λεγοντας πως δε γινεται να παρατησω τη ζωη μου και αυτους και να ακολουθησω καποιον για το τιποτα. Απο την αλλη δεν ειχαν και καμια διαθεση να τον γνωρισουν ουτε να μιλησουν μαζι του , φερνοντας με σε πολυ δυσκολη θεση. Ν α μην τα πολυλογω, μολις τελειωσε η συμβαση μου και ενω ειχα συζητησει ολα αυτα με τον συντροφο μου αποφασισαμε να συνεχισουμε το ονειρο μας και οπου μας βγαλει!!!!
Σηκωθηκα λοιπον πηγα σε ενα ξενο μερος χωρις φιλους χωρις καμια υποστηριξη απο γονεις οι οποιοι φευγοντας μου ελεγαν θα γυρνας και θα παρακαλας να σε δεχτουμε πισω οταν σε βαρεθει αυτος, εχοντας μονο αυτον διπλα μου.Τα πραγματα κυλουσαν τελεια μετα απο 1 χρονο ηρθε και η προταση γαμου, επικοινωνια με τους δικους μου μηδεν, μεχρι που αποφασισαμε να παμε να τους βρουμε να τους πουμε οτι αποφασισαμε να παντρευτουμε και να παρουμε την ευχη τους.Βρεθηκαμε λοιπον εξω σε μια ταβερνα στην αρχη μονο εμεις και ο πατερας μου και στη συνεχεια ηρθε και η μανα μου. Ενταξει οσο ειμασταν οι 3 μας μιλουσαμε μια χαρα με το που εκανε εμφανιση η μανα περιττο να σας πω οτι φυγαμε μετα απο 5 λεπτα.Τους εξηγησαμε πως αποφασισαμε να παντρευτουμε και μας κοιτουσαν σαν εξωγηινοι λεγοντας μας οτι εγω δεν εχω δουλεια εκει που ειμαι και πως θα ζουμε με ενα μισθο και διαφορα τετοια.Δε λεω εν μερει εχουν δικιο αλλα δε νομιζω το να βρεις δουλεια σε ενα κλειστο νησι ειναι το πιο ευκολο πραγμα.Ο γαμος τελικα εγινε χωρις την παρουσια τους χωρις ενα τους τηλεφωνο χωρις μια τους ευχη αλλα εν τελει ο γαμος εγινε και ειμαστε πολυ ευτυχισμενοι.Ποτε μου δε μετανιωσα για την επιλογη που εκανα αν και καμια φορα ακομα και τωρα με πιανει το παραπονο γιατι να μην μπορουμε να ειμαστε ολοι μια ευτυχισμενη οικογενεια.
Μετα απο 1 χρονο πηγαμε να τους βρουμε ανεβηκα μονο εγω στο σπιτι για να δω πως θα αντιδρασουν.Ο πατερας μου ελαμπε απο ευτυχια η μανα μου με τη μονιμη ξινιλα στο προσωπο δεν καταφερα παλι να χτισω γεφυρες αφου μου λεγανε ασε τον αντρα σου να φυγει πισω και μεινε εσυ εδω μαζι μας 1 εβδομαδα.Τους εξηγουσα οτι πλεον ειμαστε οικογενεια και δεν μπορω να συμπεριφερομαι σα μοναδα, αλλα δεν το καταλαβαινουν.Η αληθεια ειναι πως οταν μπηκα στο πατρικο μου μετα απο ολα αυτα ενιωθα σαν ξενη λες και δεν ειχα ζησει ποτε σε εκεινο το σπιτι.Εννοειται πως καθομουν σε αναμενα καβουρνα, ποσο μαλλον οταν μου λεγανε να μεινεις μονη μου εκει μαζι τους για 1 εβδομαδα.Τον αντρα μου δε δεχτηκαν να τον δουνε λεγοντας με οτι τους νοιαζω μονο εγω .
Επιστρεφοντας πισω στο σπιτι μας ακολουθησαν 2 τηλ απο τη μανα μου λεγοντας με παλι να μου κανει τα εισητηρια και να παω εκει μια εβδομαδα μαζι τους.Εννοειται πως αρνηθηκα. Συνεχιζε να μου λεει οτι δε με βλεπει ευτυχισμενη και πως πιστευει πως δεν περναω καλα. Λογια του αερα για να σπασει το ηθικο μου...
να σημειωσω οτι εχω ενα αδερφο μικροτερο ο οποιος δεν εχει ουτε αυτος καμια επικοινωνια μαζι μου, και πως εννοειται οτι ποτε δεν του χαλανε χατηρι σε οτι και αν θελει σημειωνοντας πως ειναι 24 , και πως εγω δεν εχω παρει ευρω απο τους δικους μου απο τα 18 που δουλευω μεχρι σημερα.
Επισης να σας πω οτι οταν ηταν να γινει ο γαμος πηραν τηλ θειους ξαδερφια κλπ λεγοντας τους να μην πατησουν το ποδι τους στο γαμο γιατι διαφορετικα θα τους ξεγραψουν αυτοι.
Η τελευταια επικοινωνια μου με τον πατερα μου ηταν πριν το Πασχα στη γιορτη του. Απο τοτε τιποτα.
Θα ηθελα λοιπον τη γνωμη σας για το πως να χειριστω ενα τετοιο θεμα.Να τους ξεγραψω εντελως??? Να κανω παλι εγω κινηση δε θελω γιατι νιωθω βλακας οτι ακι να κανω δεν τους ευχαριστει.. ΤΙ να κανω λοιπον????
