Δεν μπορώ να βρώ έναν ψυχολόγο που να συμφωνούμε

Γεία σε όλους. Πάσχω απο διαταραχή πανικού με αγοραφοβία για 4 χρόνια. Έχω επισκεφτεί και ψυχολόγους και έχω πάρει και φάρμακα. Αλλά τίποτε δεν φαίνεται να με συνέφερε. Πρίν κάτι μήνες έπεσε στα χέρια μου το "at last a life" του paul david, και εκεί κατάλαβα πλέον τι είναι η διαταραχή πανικού, γιατί συμβαίνει και πώς αντιμετωπίζετε. Το κακό είναι ότι ο αγώνας μου να γίνω καλά έχει γίνει εμμονή και έτσι δεν μπορώ να ηρεμήσω.

Το βιβλίο λέει απλά πράγματα. Πώς η διαταραχή πανικού δεν είναι ψυχική ασθένεια αλλά κουρασμένο απο το άγχος νευρικό σύστημα. Χρειάζεται ξεκούραση και όχι να βάζουμε άγχος πάνω στο άγχος. Αυτά βέβαια τα πιστεύω απόλυτα γιατί τα ζώ.

Το ερώτημα είναι το εξής. Ήθελα να βρώ έναν ψυχολόγο να έχει αυτή την προσέγγιση. Το να μιλάω για το πώς νιώθω η πώς βίωνα κάποια πράγματα με πολύωρες ιστορικές αναδρομές, μόνο κακό μου έκανε, γιατί απλά συζητούσα και κρατούσα ζωντανό το πρόβλημα. Συν τις άλλης μου φαίνεται εντελώς παράξενο απο μια συζήτηση μια φορά την βδομάδα, να μου φύγει η αγοραφοβία μαγικά.

Έτσι δεν μπορώ να βρώ έναν ψυχολόγο που να συμφωνούμε. Σήμερα είδα κάποιον ψυχολόγο που κάνει ανθρωποκεντρική. Και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν θέλω να αναλωθώ πάλι σε συζητήσεις χωρίς αποτέλεσμα. Ξέρει κανείς κάτι για την ανθρωποκεντρική;

Επίσης γιατί υπάρχουν τόσες πολλές προσεγγίσεις; Άλλοι πιστεύουν πως πρέπει να ψάξεις το παρελθόν σου να βρείς την αιτία. Άλλοι επικεντώνονται στο σήμερα. Άλλοι προτείνουν έκθεση σε ότι σε φοβίζει. Μεγάλο μπέρδεμα. Ακόμα και στην αγοραφοβία οι μισοί μου λένε να μην κάνω έκθεση δεν ωφελεί τώρα και άλλοι να κάνω οπωσδήποτε έκθεση!

ειχα κ εγω το ιδιο ακριβως προβλημα πηγα σε ψυχολογο τοτε κ δεν εγινε απολυτος τιποτα κ τελικα διαβασα μονος μου εκανα φιλους εκανα σχεση κ ολα αυτα με βοηθησαν πολυ να το ξεπερασω

Εμένα πάλι η σχέση μάλλον με δυσκολεύει. Καθώς δεν καταλαβαίνει ακριβώς τι έχω και με πιέζει να πηγαίνω και σε μέρη που δεν μπορώ να πάω. Είχες αγοραφοβία;

τωρα οχι παλια ναι οταν λεω σχεση δεν ενοω να ερχετε νυχτα κ να φευγει πρωι ενοω σχεση πνευματικη οχι με βαση το σεξ (καλο ειναι κ το σεξ δε λεω)

οχι δεν κάνω τέτοιες σχέσεις ούτως η άλλος. Αλλά επειδή είμαστε λίγο καιρό μαζί δεν έχει προλάβει φυσικά να γίνει τόσο πνευματική η σχέση. Την αγοραφοβία πως την αντιμετώπισες;

κανοντας φιλους ειμουν μονος δεν εβγαινα εγω κ αυτο χειροτερευε τα πραγματα εκανα φιλους κ μου περασαν ολα του ελεγα τα προβληματα μου μου ελεγε τα δικα του το ριξαμε στη ψυχαναλυση κ βοηθησαμε ο ενας τον αλλο κ μετα εκανα σχεση που με βοηθησε ακομα περισσοτερο κ τα πολα ψυχολογικα βιβλια που ειχα διαβασει ηταν ενας συμδιασμος ολων αυτων μαζι

Εχω θέματα εγώ. Στους περισσοτερους φίλους δεν θέλω να δείχνω αδυναμία. Και έτσι δεν αισθάνομαι άνετα να πάθω πχ πανικό μπροστά τους. Δεν καταλαβαίνουν τι έχω και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να με λυπούνται. Και εκτός αυτού ο λόγος που έχω αγοραφοβία είναι γιατί δεν είναι εύκολο το να χειριστώ ένα πανικό έξω απο το σπίτι. Δυστυχώς.

να σου πω καποτε το σκεφτομουν κ εγω αυτο αλλα πρακτικα δεν θα συμβει απολυτος τιποτα κ πανικο να παθεις εξω απο το σπιτι εγω τον συγεκριμενο τον εμπιστευτικα κ του ειπα οτιδηποτε ειχα στο μυαλο μου

Quote:

---

Originally Posted by TerribleLie

Γεία σε όλους. Πάσχω απο διαταραχή πανικού με αγοραφοβία για 4 χρόνια. Έχω επισκεφτεί και ψυχολόγους και έχω πάρει και φάρμακα. Αλλά τίποτε δεν φαίνεται να με συνέφερε. Πρίν κάτι μήνες έπεσε στα χέρια μου το "at last a life" του paul david, και εκεί κατάλαβα πλέον τι είναι η διαταραχή πανικού, γιατί συμβαίνει και πώς αντιμετωπίζετε. Το κακό είναι ότι ο αγώνας μου να γίνω καλά έχει γίνει εμμονή και έτσι δεν μπορώ να ηρεμήσω.

Το βιβλίο λέει απλά πράγματα. Πώς η διαταραχή πανικού δεν είναι ψυχική ασθένεια αλλά κουρασμένο απο το άγχος νευρικό σύστημα. Χρειάζεται ξεκούραση και όχι να βάζουμε άγχος πάνω στο άγχος. Αυτά βέβαια τα πιστεύω απόλυτα γιατί τα ζώ.

Το ερώτημα είναι το εξής. Ήθελα να βρώ έναν ψυχολόγο να έχει αυτή την προσέγγιση. Το να μιλάω για το πώς νιώθω η πώς βίωνα κάποια πράγματα με πολύωρες ιστορικές αναδρομές, μόνο κακό μου έκανε, γιατί απλά συζητούσα και κρατούσα ζωντανό το πρόβλημα. Συν τις άλλης μου φαίνεται εντελώς παράξενο απο μια συζήτηση μια φορά την βδομάδα, να μου φύγει η αγοραφοβία μαγικά.

Έτσι δεν μπορώ να βρώ έναν ψυχολόγο που να συμφωνούμε. Σήμερα είδα κάποιον ψυχολόγο που κάνει ανθρωποκεντρική. Και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν θέλω να αναλωθώ πάλι σε συζητήσεις χωρίς αποτέλεσμα. Ξέρει κανείς κάτι για την ανθρωποκεντρική;

Επίσης γιατί υπάρχουν τόσες πολλές προσεγγίσεις; Άλλοι πιστεύουν πως πρέπει να ψάξεις το παρελθόν σου να βρείς την αιτία. Άλλοι επικεντώνονται στο σήμερα. Άλλοι προτείνουν έκθεση σε ότι σε φοβίζει. Μεγάλο μπέρδεμα. Ακόμα και στην αγοραφοβία οι μισοί μου λένε να μην κάνω έκθεση δεν ωφελεί τώρα και άλλοι να κάνω οπωσδήποτε έκθεση!

---

Οι προσεγγίσεις και οι απόψεις πάντα θα διαφέρουν, ακόμα και για πολύ απλά ζητήματα στις ζωές των ανθρώπων. Το θέμα είναι να βρεθεί ένας συνδυασμός επιστημονικής τεκμηρίωσης και του τι εσύ νιώθεις πως σου ταιριάζει. Στη φάση βέβαια που νιώθεις 'χαμένος', θα ήταν καλό απλά να εμπιστευτείς έναν ψυχολόγο, που αν μη τι άλλο (εκτός από τα τυπικά προσόντα) θα νιώσεις ότι υπάρχει καλή 'χημεία' ή θεραπευτική σχέση ή συνεννόηση μεταξύ σας. Πάντως, από όσα περιγράφεις, ίσως να μην σου ταιριάζει η ανθρωποκεντρική.

Λες όμως ότι γενικά μέχρι σήμερα δεν έχεις ταιριάξει με κάποιον... μήπως ψάχνεις στα 'τυφλά' και πολύ βιαστικά? Σε ρωτάω γιατί δεν είναι ξεκάθαρο πώς επιλέγεις και τι διάρκεια έχει η κάθε σου προσπάθεια... Επίσης, καλό είναι να μην έχεις θεμελιώδεις διαφωνίες - απορίες γύρω από την όλη ιδέα-διαδικασία της ψυχοθεραπείας. Για παράδειγμα, αυτό που λες 'πώς θα μου φύγει η αγοραφοβία μαγικά με μια συζήτηση την εβδομάδα', δείχνει ότι δεν έχεις κατανοήσει την ουσία και τους στόχους μιας ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης... οπότε έχεις προσδοκίες που δεν εκπληρώνονται και το άγχος αυξάνεται. Θα έλεγα όταν νιώσεις έτοιμος να δουλέψεις με τον εαυτό σου και να εμπιστευτείς κάποιον θεραπευτή, να συζητάς μαζί του όλα όσα σε προβληματίζουν γύρω από τη θεραπεία, γιατί είναι πολύ σημαντικό να μην νιώθεις συνέχεια αίσθηση ανικανοποίητου, δυσπιστία και ανεπάρκεια.

marina38 θέλεις να μου εξηγήσεις την ουσία και τους στόχους της ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης γιατί όντως φαίνεται να μην τους καταλαβαίνω.

Εγώ πάω σε έναν ψυχολόγο με στόχο να απαλαγώ απο αυτή την διαταραχή. Οταν περνάει ο καιρός και δεν βλέπω έστω και μικρή βελτίωση όπως καταλαβαίνεις αρχίζω και αμφιβάλλω. Είναι ανθρώπινο νομίζω. Εκτός απο μια φορά, όλες τις υπόλοιπες είχα εξαιρετική χημεία με τους ανθρώπους. Απλά έβλεπα οτι όχι μονο δεν είχα βελτίωση αλλά με το πές πές το πρόβλημα μεγάλωνε.

Mε κάθε επιφύλαξη, TerribleLie, μήπως θέλεις κάποιον που να σου πει τί να κάνεις για να απαλλαγείς από τους πανικούς? θέλεις μια συνταγή δηλαδή?
Μια πεπατημένη?

Νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να σου το δώσει αυτό, είναι άλλη η οπτική της ψυχοθεραπείας. Αν έχω καταλάβει καλά, η ουσία είναι με το πες-πες να έρθεις σε επαφή με τον ουσιαστικό εαυτό σου που έχει αλλοτριωθεί και κάπου εκεί να τα βρεις με τον εαυτό σου.
Ίσως για αρχή να σε βοηθούσε περισσότερο ένα εγχειρίδιο αυτοβοήθειας...Να βάλεις σε μια σειρά τις σκέψεις, τις αναμνήσεις σου, τα βιώματα σου... Θα σου σύστηνα 2 που προσωπικά με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ, δεν είναι εξειδικευμένα στην αγοραφοβία και σίγουρα θα υπάρχουν άλλα πιο εξειδικευμένα, από την εμπειρία μου τα αναφέρω.
1) Όρια ζωής
Πρέπει να έχεις έναν εαυτό για να μπορείς να τον προσφέρεις
Συγγραφείς: John Townsend - Henry Cloud
Εκδότης: Η Έλαφος

2) Ανακαλύπτοντας ξανά τη ζωή σας
Συγγραφείς: Janet Klosko - Γιανγκ Τζέφρι
Εκδότης: Πατάκης

Ριξτους μια ματιά, υπάρχουν και σε βιβλιοθήκες, κάνε και μια δουλίτσα με τον εαυτό σου διαβάζοντας τα και έλα, μετά να μας πεις πώς σου φάνηκε. Νομίζω ότι το βήμα μετά στον ψυχοθεραπευτή θα είναι ίσως πιο κατανοητό για σένα...

Όχι να μην έχεις καμία επιφύλαξη. Έχεις απόλυτο δίκιο. Όντως ψάχνω μια συνταγή. Η καλύτερα πιο πρακτικά πράγματα.

Έχω χάσει αλήθεια τον εαυτό μου; Αν τον έχω χάσει προφανώς να πάω σε ένα ψυχολόγο για να τον ξαναβρώ. Μήπως όμως δεν τον έχω χάσει και απλά φοβάμαι να μην πάθω πανικό; Γιατί ο πανικος ξέρεις είναι μια απο τις χειρότερες εμπειρίες που μπορεί να ζήσει κανείς. Μια κοπέλα πχ οταν βιάζεται έστω και μια φορά, ζεί στον φόβο. Δεν νομίζω οτι έχασε τον ευατό της. Απλά έγινε ένα τρομακτικό συμβάν.

Ειλικρινά ρωτάω απλά τι συμβαίνει και ποιός είναι ο σωστός δρόμος που πρέπει να πάρω,δεν το παίζω ξερόλας. Όπως είπα και σε ενα ψυχολόγο το να ξέρω οτι όλο αυτό είναι μια "εκρηξη ανδρεναλίνης" με βοηθάει. Το να βγεί μέσα απο κάποιες συνεδρίες οτι σκέφτομαι "απόλυτα" πολλές φορές η είμαι υπερβολικός σε άλλες, δεν με βοηθάει. Ισα ισα μου προσθέτει και αλλα προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα. Το να έχω φτάσει σε ένα σημείο όπου σκέφτομαι να πάω 3 4 τετράγωνα με τα πόδια, ξέροντας οτι είμαι υπερβολικός σαν άνθρωπος, δεν έχει καμιά πρακτική σημασία τώρα.

Νομίζω προέχει πρωτα να καλυτερέψει η ζωή μου και μετά να δούμε τα όποια προβλήματα υπάρχουν με την σκέψη μου.

Ειλικρινά είμαι πολύ μπερδεμένος πάντος. Γιαυτό ρώτησα και την αποψή σας.

Noμίζω ότι για το σωστό δρόμο κανείς μα κανείς δεν θα σου δώσει απάντηση με την έννοια να σου δείξουν το δρόμο και να σου πουν ότι εδώ πρέπει να πατήσεις και να προχωρήσεις.
Αυτοί που δείχνουν τέτοιους δρόμους ανήκουν σε οργανώσεις, σε θρησκείες, σε σέκτες, κλπ, αλλά δεν ειναι ψυχίατροι ή ψυχολόγοι.

Εσύ το καταλαβαίνεις αυτό που λες ότι βγήκε, ότι δηλαδή μπορεί να σκέφτεσαι απόλυτα ή να είσαι υπερβολικός? το καταλαβαίνεις ή σου φαίνεται ξένο?

Αυτό λένα το ξέρω απο τότε που κατάλαβα τον ευατό μου. Δεν περίμενα 15 συνεδριες για να το μάθω. Που και που σαν φίλτρο μπαίνει στο μυαλό μου και μόλις σκέφτομαι κάτι λέω "εντάξει σκέφτομαι κάπως υπερβολικά τώρα". Η επίσης κάποιες φορές αποφεύγω απόλυτες λέξεις όπως όλοι η πάντα. Όλα καλά μέχρι εδω. Αυτη την στιγμή όμως η κατάσταση συνεχίζει, γιατί μου έχει γίνει εμμονή οτι πρέπει να απαλλαγώ απο την αγοραφοβία. Σηκώνομαι το πρωι και δεν μπορώ να κάνω οτι κανουν οι άλλοι. Αυτο με στεναχωρεί αφάνταστα και προσθέτει άγχος μπόλικο στον ήδη ταλαιπωρημένο οργανισμό μου απο το άγχος. Με λίγα λόγια δεν τον αφήνω να ηρεμήσει ποτέ.

Γιαυτό επιμένω στα πρακτικά. Αν έβλεπα κάποια βελτιωση στα καθημερινά τοτε θα καθόμουν να συζητήσω και τα διάφορα στοιχεία του ευατού μου που με κάνουν δυσλειτουργικό υποθετικά. Δηλαδή εναν άνθρωπο που πνίγεται πρώτα τον βγάζεις απο την θάλλασα και μετά ρωτάς τι έγινε και πως κατέληξε να πνίγεται. Αυτή την άποψη έχω.

To βασικό πρόβλημα όμως δεν είναι η αγοραφοβία... αλλά η εμμονή να απαλλαγείς από την αγοραφοβία. Κι αυτό, δεν είναι κάτι 'πρακτικό' (με την έννοια του χειροπιαστού), αλλά μια σκέψη. Καταλαβαίνω βέβαια ότι χρειάζεσαι μια μικρή έστω βελτίωση στη δυσλειτουργική καθημερινότητα, προτού ασχοληθείς με τις όποιες δυσλειτουργικές σκέψεις. Όμως, οι σκέψεις είναι που καταλαμβάνουν όλο το 'χώρο' στο μυαλό σου και δεν μπορείς να βρεις λεπτό ησυχία. Έτσι, εκτός από τις σκέψεις που επισημαίνεις (του στυλ δλδ 'σκέφτομαι υπερβολικά κι απόλυτα' άρα θα προσπαθήσω να αποφεύγω τις λέξεις 'πάντα, ποτέ, τίποτα, όλα κλπ' κι όλα καλά), υπάρχουν και πολύ πιο γενικές και αγχωτικές σκέψεις. Και καταλήγεις να έχεις το δάχτυλο στη σκανδάλη και προς τον θεραπευτή και προς τον εαυτό σου. Το πρώτο λοιπόν δεν είναι να κάνεις μια βόλτα 3-4 τετράγωνα με τα πόδια, ούτε και να ασχοληθείς με ενδελεχή ενδοσκόπηση (που ενδεχομένως σε αυτή τη φάση να επιδεινώνει την κατάσταση). Αλλά να χαλαρώσεις.... Ναι οκ λέγεται πιο εύκολα απ' όσο γίνεται, αλλά σκέψου ότι και στο παράδειγμα σου με αυτόν που πνίγεται, σαφώς προηγείται να τον σώσεις, μόνο που για να τον σώσεις χρειάζεται και γνώση και ηρεμία αλλιώς θα πνιγείτε κι οι δυο.

Η ψυχοθεραπεία πάντως ασχολείται κυρίως με την αλλαγή των σκέψεων και την αναδόμηση της προσωπικότητας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραβλέπει τα πρακτικά ζητήματα και την καθημερινότητα. Πόσο καιρό / πόσες συνεδρίες έκανες σε κάθε προσπάθεια ψυχοθεραπείας και με ποια προσέγγιση?

Εκανα ψυχοδυναμική για 3 4 μήνες. Συμπεριφορική-γνωσιακή για 4 μήνες και τώρα κάνω αφηγηματική για 4 μήνες. Κάπου στους 4 μήνες όπως καταλαβαίνεις αποφασίζω να φύγω γιατί δεν βλέπω την παραμικρή αλλαγή. Και επίσης δεν έχω και λεφτά μιας και πλέον δεν δουλεύω λόγο της κατάστασης.

Quote:

---

Originally Posted by TerribleLie

Το βιβλίο λέει απλά πράγματα. Πώς η διαταραχή πανικού δεν είναι ψυχική ασθένεια αλλά κουρασμένο απο το άγχος νευρικό σύστημα. Χρειάζεται ξεκούραση και όχι να βάζουμε άγχος πάνω στο άγχος. Αυτά βέβαια τα πιστεύω απόλυτα γιατί τα ζώ.

Ειλικρινά ρωτάω απλά τι συμβαίνει και ποιός είναι ο σωστός δρόμος που πρέπει να πάρω,δεν το παίζω ξερόλας. Όπως είπα και σε ενα ψυχολόγο το να ξέρω οτι όλο αυτό είναι μια "εκρηξη ανδρεναλίνης" με βοηθάει. Το να βγεί μέσα απο κάποιες συνεδρίες οτι σκέφτομαι "απόλυτα" πολλές φορές η είμαι υπερβολικός σε άλλες, δεν με βοηθάει. Ισα ισα μου προσθέτει και αλλα προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα. Το να έχω φτάσει σε ένα σημείο όπου σκέφτομαι να πάω 3 4 τετράγωνα με τα πόδια, ξέροντας οτι είμαι υπερβολικός σαν άνθρωπος, δεν έχει καμιά πρακτική σημασία τώρα.

---

Γειά. Σε ακούω να έχεις ερωτηματικά. Και χαίρομαι γιατί σε ακούω να μην έχεις βιαστικές απαντήσεις που ακολουθούνε αυτά που λένε οι άλλοι.

Πριν από αρκετά χρόνια είχα επισκευθεί, όπως και εσύ, αρκετούς ψυχολόγους. Μετά από αρκετό καιρό διαπίστωσα ότι περισσότερο κακό μου έκανε. Γιατί άκουγα τόσες απόψεις, τόσες διαφορετικές προσεγγίσεις, και τόσες διαφορετικές ανοησίες. Σίγουρα θα υπάρχουν και ψυχολόγοι με σωστή αντίληψη, αλλά στην πράξη εγώ δεν το βρήκα, και τώρα που σκέφτομαι πιο καλά πιστεύω ότι θα είναι το 2% περίπου. Έτσι αποφάσισα ότι είναι καλύτερο κάποιος να σκέφτεται μόνος του. Σε τελική ανάλυση ποιός νοιάζεται περισσότερο από εμάς τους ίδιους να σκεφτούμε και να λύσουμε το πρόβλημα και τη δυσκολία μας. Θεωρούσα και εγώ ότι κάποιος ψυχολόγος θα ξέρει. Αυτό είναι μια υπόθεση, δεν είναι απαραίτητα και η πραγματικότητα.

Θα ήθελα να κουβεντιάσουμε κάποια πράγματα που λες. Ελπίζω να εκφράσω κατανοητά αυτά που θέλω να πω, γιατί στην έκφραση δεν τα καταφέρνω τόσο καλά.


> Εμένα πάλι η σχέση μάλλον με δυσκολεύει. Καθώς δεν καταλαβαίνει ακριβώς τι έχω
> και με πιέζει να πηγαίνω και σε μέρη που δεν μπορώ να πάω.

Και φυσικά έχεις δίκιο, αν κάποιος δεν καταλαβαίνει τι έχεις θα πιέζει εκεί που δεν πρέπει. Και φυσικά δεν χρειάζεται πίεση. Εσύ το καταλαβαίνεις, γιατί εσύ έχεις το πρόβλημα. Ο άλλος που δεν καταλαβαίνει, και ειδικά αν έχει κάποιο είδος ανευθυνότητας, μπορεί να λέει εύκολα πολλά πράγματα. Πάντως, δεν είναι 100% σίγουρο ότι κάθε άνθρωπος και κάθε σχέση θα κάνει το ίδιο, σωστά? Αλλά, φοβάμαι ότι ο περισσότερος κόσμος έτσι φέρεται, με αρκετή ανευθυνότητα.


> Ειλικρινά ρωτάω απλά τι συμβαίνει και ποιός είναι ο σωστός δρόμος που πρέπει να πάρω, δεν το
> παίζω ξερόλας. Όπως είπα και σε ενα ψυχολόγο το να ξέρω οτι όλο αυτό είναι μια "εκρηξη
> ανδρεναλίνης" με βοηθάει. Το να βγεί μέσα απο κάποιες συνεδρίες οτι σκέφτομαι "απόλυτα" πολλές
> φορές η είμαι υπερβολικός σε άλλες, δεν με βοηθάει. Ισα ισα μου προσθέτει και αλλα προβλήματα
> στα ήδη υπάρχοντα. Το να έχω φτάσει σε ένα σημείο όπου σκέφτομαι να πάω 3 4 τετράγωνα με τα
> πόδια, ξέροντας οτι είμαι υπερβολικός σαν άνθρωπος, δεν έχει καμιά πρακτική σημασία τώρα.

Και σε αυτά δίκιο έχεις. Το να γνωρίζει κανείς ότι πρόκειται για έκρηξη αδρεναλίνης ναι ίσως να βοηθάει. αλλά το ότι σκέφτεσαι "απόλυτα" είναι κάτι που βγήκε από τη συνεδρία όπως λες, ή είσαι υπερβολικός είναι κάτι που βγήκε από αυτά που είπες εσύ? Νομίζω πως όχι, γι' αυτό και δεν βοηθάει. Ο ψυχολόγος πιστεύει ότι είσαι απόλυτος και υπερβολικός και αυτό προσπαθεί να σε πείσει να πιστέψεις. Είναι ανόητο! Γιατί όπως λες, απλά σου προσθέτει άλλο ένα πρόβλημα, να σκέφτεσαι ταυτόχρονα ότι είσαι και υπερβολικός, επομένως ότι φταις στην ουσία.
Είναι σαν το πρόβλημα που ανέφερες "Μια κοπέλα πχ οταν βιάζεται έστω και μια φορά, ζεί στον φόβο. Δεν νομίζω οτι έχασε τον ευατό της. Απλά έγινε ένα τρομακτικό συμβάν".
Αλλοίμονο, αν πει κανείς ότι είναι υπερβολική, αυτό είναι που κάνει εξαιρετικά πολύ περισσότερο κακό παρά το ίδιο το γεγονός. Ακριβώς, αυτό, που εγώ το ονομάζω δεύτερο βιασμό.

Η αγοραφοβία, όπως και άλλα θέματα, γίνεται φαύλος κύκλος λόγω της μη κατανόησης των άλλων (συμπεριλαμβανομένων ψυχολόγων). Βρίσκεσαι σε αγοραφοβία που σημαίνει φόβο και ντροπή, ο άλλος πιστεύει ότι δεν πρέπει να αισθάνεσαι φόβο και ντροπή, εσύ προσπαθείς να μην αισθάνεσαι φόβο/ντροπή και να αναρωτιέσαι γιατί αισθάνεσαι/σκέφτεσαι έτσι. Και στο τέλος αισθάνεσαι ακόμα πιο λάθος που ανατροφοδοτεί τη ντροπή συνεπώς την αγοραφοβία. Ο φαύλος κύκλος δεν θα υπήρχε αν ο άλλος/οι που είναι δίπλα σου δεν σκέφτεται ότι είσαι λάθος.

Το TerribleLie τι σημασία έχει για σένα?

Έχεις δίκιο και προφανώς τα έχεις περάσει και εσυ και τα έχεις νιώσει στο πετσί σου που λέμε. Το θέμα ψυχολόγος και πόσο βοηθάει είναι μια μεγάλη συζήτηση. Έχω ακούσει πολλές μαλ%$^^# όλα αυτά τα χρόνια. Έχω δει ανθρώπους με 2 χρόνια σπουδές στο εξωτερικό να μου ζητάνε 250 ευρό πρώτα για διάγνωση. Ποιός;Ο ψυχολόγος να κάνει διάγνωση! Άλλή σε κέντρο ψυχικής υγείας μου είπε οτι η "πάθηση" μου θέλει πολύχρονη ψυχοθεραπεία και δεν μπορεί το κέντρο να αντέξει κάτι τέτοιο. Για πανικούς μιλάμε για να μην ξεχνιόμαστε. Και πολλά άλλα έχω ακούσει τραγικά που δεν θέλω να σας κουράζω. Σε αυτό το θέμα έχω να πώ κάτι. Εγώ μόλις τελειώσω αυτή την κατάσταση, θα κάνω οτι μπορώ για να μπουν όλοι αυτοί οι απατεώνες στην θέση τους. Δυστυχώς δεν υπάρχει κανένας απολύτως έλεγχος. Ότι γουστάρει ο καθένας κάνει και χρεώνει και μπορεί κάλλιστα αφού το έχεις δώσει κανα 1000ρικο να σου πεί, ξέρεις κάτι δεν μπορούμε να συνεργαστούμε! Δυστυχώς λόγου της παθητικότητας που έχουμε γιατί είμαστε φοβισμένοι, δεν μπορούμε να καταγγείλουμε τέτοια περιστατικά και γιαυτό οι απατεώνες αυτοί έχουν πάρει τόσο αέρα.

Απο την άλλη γνώρισα και κάποιους που πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν. Αλλά όντως είναι δύσκολο να αντιληφθείς τι πραγματικά συμβαίνει σε έναν άλλο άνθρωπο. Θέλει χρόνο και υπομονή.

Οποιοσδήποτε ζητάει πάνω απο 30-40 ευρό για συνεδρία απλά μην πάτε. Ο κόσμος δουλεύει για 40 ευρό την ημέρα. Αν είναι να πάμε όλοι 2 χρονάκια στο εξωτερικό και ας γυρίσουμε ψυχολόγοι να χρεώνουμε 80 ευρό την ώρα! Αυτά τα ποσά δεν υπάρχουν στις μέρες μας. Ξέρω γυναικά ψυχολόγο στην πόλη μου με αρκετή δουλεία που χρεώνει 60 ευρο την ώρα χωρις απόδειξη. Και παρόλα αυτά είναι και στο κίνημα δεν πληρώνω! Είναι να γελάς. Δυστυχώς λόγο της κρίσης ο κόσμος αρρωσταίνει. Και είναι θέμα υγείας οπότε στην απόγνωση σου θα πάς κάπου και θα πληρώσεις αναγκαστικά. Αυτο το εκμεταλευονται λοιπόν κανονικότατα.

Σε όλα τα άλλα έχεις δίκιο και έτσι είναι τα πράγματα. Το nickname μου είναι ένα τραγούδι απο nine inch nails και το βάλα συμβολίζοντας την "μπλοφα" που πιστεύουμε όλοι εμείς με διαταραχή πανικού. Το ψέμα δηλαδή ότι είμαστε άρρωστοι, ενώ στην ουσιά δεν τρέχει τίποτα.

Quote:

---

Originally Posted by TerribleLie

Το nickname μου είναι ένα τραγούδι απο nine inch nails και το βάλα συμβολίζοντας την "μπλοφα" που πιστεύουμε όλοι εμείς με διαταραχή πανικού. Το ψέμα δηλαδή ότι είμαστε άρρωστοι, ενώ στην ουσία δεν τρέχει τίποτα.

---

Αυτό που μου απάντησες υπέθεσα κι εγώ. Αλλά ήθελα να μου το πεις εσύ και να μην υποθέσω εγώ. Πράγματι, έτσι είναι, είναι ένα "ψέμα". Στην πραγματικότητα, αν δεν σε έκρινε κανείς για το τι έχεις (π.χ. κρίσεις πανικού ή αγοραφοβία ή οτιδήποτε άλλο) θα το είχες πια αυτό? Οι άλλοι, όπως και εσύ, όπως και εγώ, έχουμε μάθει να "κρίνουμε" τους ανθρώπους. Αυτό δημιουργεί και το πρόβλημα. Ο άλλος ντρέπεται να σε δει να έχεις κρίση πανικού. Ή και φοβάται. Ή και το βλέπει σαν κάτι "ξένο" από την ανθρώπινη φύση, και έτσι η κρίση του (πλάγια, κρυφή ή και φανερή) είναι που δημιουργεί το πρόβλημα. Έχουμε μάθει να μην δεχόμαστε την ανθρώπινη φύση, και έτσι δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τους άλλους, και οι άλλοι με εμάς. Χρειάζεται κάποιος να πει περισσότερα για αυτό, ή έχει γίνει κατανοητό?


> Έχεις δίκιο και προφανώς τα έχεις περάσει και εσυ και τα έχεις νιώσει στο πετσί σου που λέμε.
> Το θέμα ψυχολόγος και πόσο βοηθάει είναι μια μεγάλη συζήτηση.
> Έχω ακούσει πολλές μαλ%$^^# όλα αυτά τα χρόνια. Έχω δει ανθρώπους με 2 χρόνια σπουδές
> στο εξωτερικό να μου ζητάνε 250 ευρό πρώτα για διάγνωση. Ποιός;Ο ψυχολόγος να κάνει
> διάγνωση! Άλλή σε κέντρο ψυχικής υγείας μου είπε οτι η "πάθηση" μου θέλει πολύχρονη
> ψυχοθεραπεία και δεν μπορεί το κέντρο να αντέξει κάτι τέτοιο. Για πανικούς μιλάμε για να μην
> ξεχνιόμαστε. Και πολλά άλλα έχω ακούσει τραγικά που δεν θέλω να σας κουράζω.

Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι τα έχω περάσει και τα έχω νιώσει στο πετσί μου όπως λες. Έτσι, βλέπεις ότι η κατανόηση για ένα θέμα δίνει τις απαντήσεις, δεν χρειάζεται πιο πολύ ανάλυση, το καταλαβαίνεις και το καταλαβαίνει κι ο άλλος, και δεν χρειάζεται ούτε ερωτήσεις ούτε περισσότερη ανάλυση.


> Σε αυτό το θέμα έχω να πώ κάτι. Εγώ μόλις τελειώσω αυτή την κατάσταση, θα κάνω οτι
> μπορώ για να μπουν όλοι αυτοί οι απατεώνες στην θέση τους. Δυστυχώς δεν υπάρχει
> κανένας απολύτως έλεγχος. Ότι γουστάρει ο καθένας κάνει και χρεώνει και μπορεί
> κάλλιστα αφού το έχεις δώσει κανα 1000ρικο να σου πεί, ξέρεις κάτι δεν μπορούμε να
> συνεργαστούμε! Δυστυχώς λόγου της παθητικότητας που έχουμε γιατί είμαστε φοβισμένοι,
> δεν μπορούμε να καταγγείλουμε τέτοια περιστατικά και γιαυτό οι απατεώνες αυτοί έχουν
> πάρει τόσο αέρα.

Θα σε ρωτήσω, αν ένας ηλεκτρολόγος δεν κάνει καλή δουλειά, τι κάνεις για να μπει στη θέση του όπως λες? Αν δεις γύρω θα δεις αρκετή ανευθυνότητα. Δε νομίζω ότι μπορεί κάποιος να ασχοληθεί τόσο πολύ με την ανευθυνότητα του κάθε επαγγελματία. Μπορείς να το κάνεις σε προσωπικό επίπεδο, ή σε γνωστούς κλπ. Μα θα μου πεις είναι μεγάλη ανευθυνότητα. Ναι, θα συμφωνήσω. Πώς κάποιος ψυχολόγος αφού έχεις δώσει κανά 1000ρικο να σου πει κάποια στιγμή "ξέρεις, τελικά δεν μπορούμε να συνεργαστούμε άλλο"? Και το έχω τύχει επίσης. Και από την άλλη, αν κάποιος δεν έχει κατανόηση για ένα θέμα ακόμα και χωρίς χρήματα πάλι ζημιά θα κάνει! Δυστυχώς, τα λάθη που κάνουμε εμείς και γενικά γίνονται στην κοινωνία, θα είναι τα ίδια παντού σε κάθε θέμα, σε κάθε επαγγελματία, σε κάθε άνθρωπο, σε διάφορες καταστάσεις.

Θα σου πρότεινα, να ψάξεις αλλιώς. Δηλαδή, εσύ να σκεφτείς τόσο ώστε να αποκτήσεις κατανόηση. Στίβοντας κυριολεκτικά το μυαλό.
Και μετά να σκεφτείς επίσης ώστε να βρεις τους καταλληλότερους ανθρώπους. Όχι αυτούς που λένε εύκολα πράγματα, αλλά αυτούς που τα σκέφτοναι. Επειδή βλέπω ότι σκέφτεσαι, θα ήθελα να σου πρότεινα συνάντηση, αλλά δυστυχώς, από αυτά που έγραψες, δεν μένεις στην Αθήνα.
Θα μπορούσα να γράψω ένα κατεβατό για το θέμα, αλλά είναι πολύ δύσκολο γράφοντας. Έτσι, σταματώ εδώ.

TerribleLie,θελω να σε ρωτησω στα ελληνικα σε ποιες εκδοσεις υπαρχει το βιβλιο At last a life,γιατι το βρισκω στα Αγγλικα μονο.

Γεια σου,
έχω και εγώ το ίδιο πρόβλημα με εσένα. Πάσχω από αγοραφοβία, κρίσεις πανικού πολλά ψυχοσωματικά εδώ και 6 χρόνια.Και όσον αφορά τους ψυχολόγους εγώ άλλαξα τρεις και τελικά εδώ και τρία χρόνια κάνω ψυχοθεραπεία με την ίδια ψυχολόγο κάθε 2 βδομάδες. Αυτό που έχω παρατητήσει όμως είναι ότι αυτό που με έχει βοηθήσει πολύ είναι η συζήτηση με τον εαυτό μου. Έχω δουλέψει πολύ με εμένα έχω κάνει άπειρες συζητήσεις με τον εαυτό μου για να δω τελικά τι ήταν αυτό που με οδήγησε από τα 22 μου χρόνια να έχω αυτές τις κρίσεις πανικού.Δεν μπορώ να πω ότι το έχω ξεπεράσει τελείως, γιατί έχω καταλάβει πως όταν κάποιος το πάθει δεν περνάει ποτέ. Όταν λίγο στρεσαριστεί το παθαίνει πάλι άλλοτε σε μεγάλο βαθμό και άλλοτε σε μικρότερο.Τα πάντα πάντως δυστυχώς ξεκινάνε από την παιδική μας ηλικία γι'αυτό και οι ψυχολόγοι κάνουν ιστορικές αναδρομές στο παρελθόν γιατί από κάπου εκεί ξεκινάει το πρόβλημα. Δούλεψε με τον εαυτό σουκάνε ερωτήσεις και βρες απαντήσεις.

Θεωρώ πως με τόσο μακροχρόνια διαταραχή πανικού,τα βιβλία είναι απλά ένα χάιδεμα στο πρόβλημα μας.
Πάσχω από κρίσεις πανικού και ιδεοψυχαναγκασμό και ειμαι σε φαρμακευτική θεραπεία.
Νομίζω πως δεν είναι ότι δεν σε βοήθησαν τα φάρμακα απλά απέφυγες να τελειώσεις τη θεραπεία σου με τα φάρμακα..δουλεύει στο υποσυνειδητο..
επίσης εαν το πρόβλημα σου,δυσκολεύει την καθημερινότητα σου, ο ψυχολόγος δεν είναι λύση.
Καλύτερα είναι ένας νευρολόγος ή ενας ψυχιατρος.
Εύχομαι να σου πάνε όλα καλά:)

John11 : Ότι και να γράψεις τόπο θα πιάσει γιατί αυτή τη συζήτηση δεν είναι μόνο για εμάς. Είναι και για όλο τον κόσμο που θα βλέπει αυτό το ποστ για όσο καιρό υπάρχει αυτή η σελίδα. Πολύ χαίρομαι που είσαι ψυχολόγος και ασχολείσαι και με το φόρουμ γιατί εμείς μεταξύ μας, οσο καλή διάθεση και να έχουμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, έχουμε τα προβλήματα μας. Και αμα έχεις πρόβλημα εσύ πώς στο καλό να βοηθήσεις και τον άλλον. Δεν γίνεται.

ΡΑΝΗ: Το βιβλίο δεν υπάρχει στα ελληνικά δυστυχώς. Αν δεν ξέρεις αγγλικά είναι πρόβλημα. Αλλιως το έχω να στο στείλω αμα το θές. Αν δεν ξέρεις αγγλικά στείλε μου ενα μήνυμα να το συζητήσουμε και να σου πω τα βασικά. Ουσιαστικά είναι κάποια απλά πράγματα που συνεχώς επαναλαμβάνονται στο βιβλιό αυτό καθώς και σε παρόμοια βιβλία. Το βασικότερο είναι οτι οι άνθρωποι που είναι απο την φύση τους αγχώδεις και κολλάνε με το παραμικρό, σε κάποια φαση έντονης και πολύχρονης πίεσης φτάνουν σε σημείο να εξασθενίσουν το νευρικό τους σύστημα. Αυτο κορυφώνεται με έναν πανικό όπου είναι ο τρόπος του νευρικού συστήματος να σου πει οτι οκ δεν πάει άλλο έτσι. Μετά λόγο της έλλειψης ενημέρωσης που έχουμε όλοι, αντί να ξεκουράσουμε τον εαυτό μας του προσθέτουμε περισσότερο άγχος γιατί πλέον φοβόμαστε οτι κάτι έχουμε(οτι θα τρελαθούμε,οτι θα πεθανουμε,οτι έχουμε καρκίνο στο κεφάλι,οτι οτι οτι). Με αυτό κάνουμε το αντίθετο απο αυτό που θέλει το σώμα μας. Αντί να το αφήσουμε να ηρεμήσει και να συνέλθει, βάζουμε περισσότερο άγχος στο ήδη βεβαρημένο απο το άγχος νευρικό μας σύστημα. Αυτή η εξήγηση εμένα μου φαίνεται σωστή. Γιαυτό μου αρέσει καλύτερα ο νευρικός κλονισμός σαν ονομασία του προβλήματος αυτού και όχι η διαταραχή πανικού που δεν μου λέει κάτι.Για καποιους άλλους μπορεί να ακούγεται γελοία. Δυστυχώς οι ψυχολόγοι δεν συμφωνούν μεταξύ τους. Το θέμα πλέον είναι τι λειτουργεί στον καθένα.

helenn1985: Προσπαθώ να μην κάνω ερωτήσεις πολλές στον ευατό μου. Εγω είμαι μέσα στο πρόβλημα και έτσι και οι απαντήσεις θα είναι προβληματικές που θα δώσω. Επίσης προσπαθώ να μειώσω την αγοραφοβία μου όχι να ψαχτώ γενικα για να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Ότι και να αλλάξει μέσα μου μια φοβία παραμένει μια φοβία. Έτσι το σκέφτομαι.

Miss Despoina: Αν περάσει ένας χρόνος και δεν βλέπεις διαφορά τοτε το χάπι μάλλον δεν κάνει. Δυστυχώς δεν έχω παραπάνω χρόνο να αφιερώσω για να περιμένω. Ένας ψυχιάτρος μου είπε όμως την αλήθεια. Μου λέει οτι χάπια για να ηρεμήσεις υπάρχουν.Χάπια για να μη στεναχωριέσαι υπαρχουν. Χάπια για να μη φοβάσαι δεν υπάρχουν. Νομίζω έχει απόλυτο δίκιο.
Ακόμα και να έπιαναν τα χάπια. Οπως ξέρεις την επόμενη φορα που θα ζοριστω ψυχολογικά για καιρό, θα ξανα έρθει ο πανικός. Τι θα γινει δηλαδή; Θα τρέχω στα χαπια κάθε φορά για καταφύγιο;

Quote:

---

Originally Posted by TerribleLie

Πολύ χαίρομαι που είσαι ψυχολόγος και ασχολείσαι και με το φόρουμ γιατί εμείς μεταξύ μας, ...

---

Ωχ, μάλλον δεν κατάλαβες αυτά που έγραψα.

Α όταν λές συνάντηση εννοείς απλή συνάντηση. Σόρρυ επειδή συζητούσαμε για να βρώ τον κατάλληλό ψυχολόγο υπέθεσα οτι είσαι.

Συγνώμη που "ανεβάζω" αυτό το παλιό thread. Δεν είναι για απάντηση, αν ο TerribleLie διαβάσει αυτό το μήνυμα ας μου στείλει ένα email στο

......................................

Γεια σου aeolus74
Κάτι άσχετο κάπως με τα παραπάνω, ξέρεις τίποτα πράγματα για την πρωτογενή θεραπεία μήπως? επειδή ήσουν και σ'ένα thread γι αυτήν.

Quote:

---

Originally Posted by TerribleLie

Γεία σε όλους. Πάσχω απο διαταραχή πανικού με αγοραφοβία για 4 χρόνια. Έχω επισκεφτεί και ψυχολόγους και έχω πάρει και φάρμακα. Αλλά τίποτε δεν φαίνεται να με συνέφερε. Πρίν κάτι μήνες έπεσε στα χέρια μου το "at last a life" του paul david, και εκεί κατάλαβα πλέον τι είναι η διαταραχή πανικού, γιατί συμβαίνει και πώς αντιμετωπίζετε. Το κακό είναι ότι ο αγώνας μου να γίνω καλά έχει γίνει εμμονή και έτσι δεν μπορώ να ηρεμήσω.

Το βιβλίο λέει απλά πράγματα. Πώς η διαταραχή πανικού δεν είναι ψυχική ασθένεια αλλά κουρασμένο απο το άγχος νευρικό σύστημα. Χρειάζεται ξεκούραση και όχι να βάζουμε άγχος πάνω στο άγχος. Αυτά βέβαια τα πιστεύω απόλυτα γιατί τα ζώ.

Το ερώτημα είναι το εξής. Ήθελα να βρώ έναν ψυχολόγο να έχει αυτή την προσέγγιση. Το να μιλάω για το πώς νιώθω η πώς βίωνα κάποια πράγματα με πολύωρες ιστορικές αναδρομές, μόνο κακό μου έκανε, γιατί απλά συζητούσα και κρατούσα ζωντανό το πρόβλημα. Συν τις άλλης μου φαίνεται εντελώς παράξενο απο μια συζήτηση μια φορά την βδομάδα, να μου φύγει η αγοραφοβία μαγικά.

Έτσι δεν μπορώ να βρώ έναν ψυχολόγο που να συμφωνούμε. Σήμερα είδα κάποιον ψυχολόγο που κάνει ανθρωποκεντρική. Και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν θέλω να αναλωθώ πάλι σε συζητήσεις χωρίς αποτέλεσμα. Ξέρει κανείς κάτι για την ανθρωποκεντρική;

Επίσης γιατί υπάρχουν τόσες πολλές προσεγγίσεις; Άλλοι πιστεύουν πως πρέπει να ψάξεις το παρελθόν σου να βρείς την αιτία. Άλλοι επικεντώνονται στο σήμερα. Άλλοι προτείνουν έκθεση σε ότι σε φοβίζει. Μεγάλο μπέρδεμα. Ακόμα και στην αγοραφοβία οι μισοί μου λένε να μην κάνω έκθεση δεν ωφελεί τώρα και άλλοι να κάνω οπωσδήποτε έκθεση!

---

Βρες ένα καλό πνευματικό (ιερέα εξομολόγο) κατά την γνώμη μου και πες αυτό που πραγματικά σε κάνει να νιώθεις έτσι. Αλλά ψάξτον καλά.... Υπάρχει μια φωνή μέσα σου που δεν την ακούς. Η δεν θέλεις να την ακούσεις. Είναι το κέντρο του προβλήματος. Εγώ βοηθήθηκα με την εξομολόγηση στο έπακρο. Γιατί με τους γιατρούς που πήγα και τα ψυχοφάρμακα όχι μόνο δεν έλυνα το πρόβλημα, αλλά το έθαβα και ένοιωθα σαν φυτό με κάτι φάρμακα που με έδωσε...

Μπορω να σου συστησω τον δικο μου ψυχιατρο.Ειναι παρα πολυ καλος.Ειναι στην Κορινθο.

Quote:

---

Originally Posted by mina9

Γεια σου aeolus74
Κάτι άσχετο κάπως με τα παραπάνω, ξέρεις τίποτα πράγματα για την πρωτογενή θεραπεία μήπως? επειδή ήσουν και σ'ένα thread γι αυτήν.

---

Όχι δεν γνωρίζω κάτι σχετικά με αυτό

Quote:

---

Originally Posted by TerribleLie

Γεία σε όλους. Πάσχω απο διαταραχή πανικού με αγοραφοβία για 4 χρόνια. Έχω επισκεφτεί και ψυχολόγους και έχω πάρει και φάρμακα. Αλλά τίποτε δεν φαίνεται να με συνέφερε. Πρίν κάτι μήνες έπεσε στα χέρια μου το "at last a life" του paul david, και εκεί κατάλαβα πλέον τι είναι η διαταραχή πανικού, γιατί συμβαίνει και πώς αντιμετωπίζετε. Το κακό είναι ότι ο αγώνας μου να γίνω καλά έχει γίνει εμμονή και έτσι δεν μπορώ να ηρεμήσω.

Το βιβλίο λέει απλά πράγματα. Πώς η διαταραχή πανικού δεν είναι ψυχική ασθένεια αλλά κουρασμένο απο το άγχος νευρικό σύστημα. Χρειάζεται ξεκούραση και όχι να βάζουμε άγχος πάνω στο άγχος. Αυτά βέβαια τα πιστεύω απόλυτα γιατί τα ζώ.

Το ερώτημα είναι το εξής. Ήθελα να βρώ έναν ψυχολόγο να έχει αυτή την προσέγγιση. Το να μιλάω για το πώς νιώθω η πώς βίωνα κάποια πράγματα με πολύωρες ιστορικές αναδρομές, μόνο κακό μου έκανε, γιατί απλά συζητούσα και κρατούσα ζωντανό το πρόβλημα. Συν τις άλλης μου φαίνεται εντελώς παράξενο απο μια συζήτηση μια φορά την βδομάδα, να μου φύγει η αγοραφοβία μαγικά.

Έτσι δεν μπορώ να βρώ έναν ψυχολόγο που να συμφωνούμε. Σήμερα είδα κάποιον ψυχολόγο που κάνει ανθρωποκεντρική. Και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν θέλω να αναλωθώ πάλι σε συζητήσεις χωρίς αποτέλεσμα. Ξέρει κανείς κάτι για την ανθρωποκεντρική;

Επίσης γιατί υπάρχουν τόσες πολλές προσεγγίσεις; Άλλοι πιστεύουν πως πρέπει να ψάξεις το παρελθόν σου να βρείς την αιτία. Άλλοι επικεντώνονται στο σήμερα. Άλλοι προτείνουν έκθεση σε ότι σε φοβίζει. Μεγάλο μπέρδεμα. Ακόμα και στην αγοραφοβία οι μισοί μου λένε να μην κάνω έκθεση δεν ωφελεί τώρα και άλλοι να κάνω οπωσδήποτε έκθεση!

---

Καλημέρα TerribleLie. Επειδή οι θεραπευτές δεν είναι ότι πιο ηθικό κυκλοφορεί έξω, συσνιστώ να διαβάσεις την ανάρτηση Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ (URL: http://www.e-psychology.gr/forum/thr...F%82-%CE%91%29) για καλό και για κακό. Ίσως εξηγήσει μερικά πράγματα από την εμπειρία σου όπως εξήγησε αρκετά από τη δική μου ή απλά να αποτρέψει την πιθανή εκμετάλλευση σου.

Η πιο πάνω ανάρτηση (URL: http://www.e-psychology.gr/forum/thr...F%82-%CE%91%29) εξηγεί πως οι ψυχολόγοι / ψυχοθεραπευτές εκμεταλλεύονται τους θεραπευομένους αποτρέποντας την ενασχόληση με τα κυρίως θέματα του θεραπευόμενου - τα οποία θα του προσέφεραν αποθεραπεία και αποδέσμευση από τον θεραπευτή - ενώ παράλληλα διαιωνίζουν την θεραπεία ενασχολούμενοι ΜΟΝΟ με τα δευτερεύοντα θέματα εκείνου, ουσιαστικά πουλώντας ισόβια συντήρηση.

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης (σπαμ)

οταν φας μπαν για το συνεχες σπαμαρισμα επαναληψεων σε θεματα πενταετιας, θα μπεις μετα και θα μας λες οτι σε φαγαν τα συμφεροντα των ψυχολογων και οχι το τρολαρισμα σου...