Μετατόπιση προβλήματος-Πραγματικότητα ή Ψύχωση;
Καλησπέρα σας πάλι...
επανέρχομαι με ένα άλλο θεματάκι σχετικό φυσικά με το πρόβλημά μου.
Είμαι διαβητική ινσουλινοεξαρτώμενη 13 χρόνια...δεν θα μπω σε αναλύσεις,πέραν του γεγονότος ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα μου έχει στερήσει πολλά πράγματα στη ζωή και φυσικά εξακολουθεί να μου στερεί στην καθημερινότητά μου.!
Αυτό το θέμα το έχω συζητήσει και με άλλα ομοιοπαθή άτομα και έχουν τις ίδιες σκέψεις..
Εκείνο όμως που με ανησυχεί,είναι ότι σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μου,το βάζω σαν εμπόδιο-που όντως είναι-αλλά όχι στο βαθμό που το βάζω εγώ.!
Οταν η καθημερινότητα μου δεν έχει μεταβολές τότε νιώθω ασφαλής και άνετη,όταν είναι να κάνω οποιαδήποτε αλλαγή ζωής,έρχεται αυτό το θέμα-με διάφορες σκέψεις και φουντώνει στο μυαλό μου....κάποιες φορές έχω καταλάβει ότι ίσως να το χρησιμοποιώ για να αποφύγω κάτι που δεν μου αρέσει...αλλά και όταν κάτι μου αρέσει πάλι έρχεται σαν σκέψη και μου χαλάει την διάθεση...
έχω κάνει κατά καιρούς ψυχοθεραπεία,αλλά δε νομίζω ότι βοηθήθηκα κάπως...
Πιστεύετε ότι είναι λογικό να είναι μία πραγματικότητα λόγω του ευμετάβλητου χαρακτήρα που έχει το πρόβλημα;(υπεργλυκαιμίες-υπογλυκαιμίες-ανησυχία διατροφής κτλ)
ή ότι είναι μία ψύχωση....σκεφτείτε ότι το έχω 13 χρόνια,δεν θα έπρεπε λογικά να μου έχουν φύγει όλα τα άγχη;;;
Ευχαριστώ.!