Originally Posted by
Αναζητηση
Αυτό που ήθελα να θέσω είναι η ευκολία ή η ανευθυνότητα και ο μεγάλος ενθουσιασμός που μας χαρακτηρίζεις ακόμα στις πράξεις μας γενικά. Γράφω μερικές πληροφορίες που τις έζησα από πρώτο χέρι, εγώ η ίδια από κοντά σαν γεγονότα, για να προβληματιστούμε και να καλυτερεύσουμε τη ζωή μας. Όμως, αντί να μου ζητήσετε ευγενικά να διευκρινήσω κάτι που λέω, για να ανταλλάξουμε απόψεις, το γυρνάτε στην πλάκα, στην ειρωνεία και στο μίσος μου για τα ζώα. Γιατί;;
Στην πολυκατοικία που ζω οι κάτοικοι του τελευταίου ορόφου είχαν το σκυλάκι τους όλοι νύχτα έξω από την πόρτα του διαμερίσματός τους -πιπί και βόλτα για την ανάγκη του, το έβγαζαν στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας μας, γιατί ο σύζυγος είναι παραπληγικός, άρα δεν μπορεί να βγει από το σπίτι, η γυναίκα δουλεύει και το παιδί τους είναι ανήλιο του δημοτικού. Τα του γιατρού, τα έζησα από κοντά γιατί είναι γιατρός μου, Δεν μπορώ να ξέρω τι ακριβώς γινόταν μέσα στο σπίτι του, αλλά ακόμα βλέπω την αγωνία στο βλέμμα του όταν μολύνθηκε από τα γατιά. Στον ενθουσιασμό του να τρέξει στα χαδιάρικα ζωάκια, παρατούσε δουλειά, φίλους και δεν άκουγε συμβουλές φίλων ου που ήξεραν από φροντίδα ζώων. Η αιτία αυτής της προσκόλλησης του ζευγαριού ήταν γιατί εκείνο τον καιρό τα παιδιά τους έφυγαν στο εξωτερικό για σπουδές και ένιωσαν μόνοι, ίσως και άχρηστοι.
Προσωπικά. άνοιξα ένα θέμα για μια μερίδα οικογενειών, που ξαφνικά και από το πουθενά, χωρίς γνώσεις πήραν σκυλιά στο σπίτι τους κι εσείς αρχίσατε "εγώ προτιμώ τι γάτες", "ρε Αναζήτηση τι εννοείς;". Διάβασε αυτά που γράφω, σκέψου και μετά πατάς φωνές και ειρωνειές.
Να έχουμε παιδιά, σκυλιά, ΙΧ, εξοχικό, φίλους, σκυλάκια, γατάκια αλλά με υπευθυνότητα και όχι για να ξεσπάμε τυφλά τα προβλήματά μας στα τυφλά και όπου τύχει.
Βγαίνουμε έξω, ανοίγουμε λίγο την μπαλκονόπορτα και μας μπουκώνει ο καπνός από τα τζάκια και τα πελέτ. Ξεσηκωθήκαμε και ανοίξαμε δικό μας μαγαζί, αγοράσαμε δικό μας αυτοκίνητο, μόνο που μέσα στην κρίση κλίσαμε το μαγαζί και στείλαμε για ανακύκλωση και στη χωματερή το αυτοκίνητο μας. Μόνο που το σκυλάκι, ο πιο πλησιέστερος άνθρωπος του ανθρώπου, δεν είναι από λαμαρίνα, τα παιδιά μας δένονται με αυτό και μια οικογένεια που τραβάει ζόρια οικονομιά καλό είναι να μην προσθέτει προβλήματα στο κεφάλι της και στον άμεσο ή έμμεσο περίγυρο της. Μετά το γρήγορο αυτοκίνητο, το γρήγορο ίντερνετ, το πλήθος φροντιστηρίων στα παιδιά μας -για να μην υστερούν των άλλων, το σκυλάκι που μας κούρασε, βαρεθήκαμε θα το αφήνουμε αδέσποτο, νηστικό να τριγυρνάει αδέσποτο κι ας βγάλει τα μάτια του ο δήμαρχος, η πολιτεία, ο βουλευτής που ψηφίσαμε... ωχ αδερφέ!.
Ας συνεχίσουμε να διυλίζουμε τον κόνωπα και να καταπίνουμε την καμήλα, χωρ/ίς να καταλαβαίνουμε ότι όλα είναι αλληλένδετα γύρω μας.ΝΑΙ, ΑΝ ΣΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ, ΜΙΣΩ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ, ΤΙ ΚΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΣΚΥΛΙΩΝ, ΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΠΆΝΤΑ... ΛΥΘΗΚΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ??
Σας ευχαριστώ όλους για τον χρόνο σας.