Ποσο καιρο ειστε μεσα στο γκριζο?Μηνες?Χρονια?Δεκαετ� �ες?Μια ζωη?
Βλεπω να χρονιζουν οι ασχημες καταστασεις στην ζωη μου,και εχω περιεργεια να δω απο αλλους,ποσο κρατησαν τα δικα τους βασανα,και αν τελειωσαν ποτε.
Printable View
Ποσο καιρο ειστε μεσα στο γκριζο?Μηνες?Χρονια?Δεκαετ� �ες?Μια ζωη?
Βλεπω να χρονιζουν οι ασχημες καταστασεις στην ζωη μου,και εχω περιεργεια να δω απο αλλους,ποσο κρατησαν τα δικα τους βασανα,και αν τελειωσαν ποτε.
Στο λαιτ γκρευ ομως ε ? 8 χρονια ..................
εγω απο μικρος περιπου στα 15;;; 17;;; καπου εκει.αλλοτε ανεβαινα αλλοτε.......τοτε γινοταν εντονα και γρηγορα η αλλαγη αρκετες φορες μεσα στην ημερα
οσομεγαλωνα, τοσο πιο πολυ κρατουσε η διαρκεια τους
τωρα κρατα 2-3 μηνες περιπου η καθε αλλαγη, αλλα οχι τοσο εντονα οσο παλιοτερα οταν ομως ειμαι στις κακες μου εχω σοβαρο προβλημα
Γεια σου φιλε μου. ( δεν φαινονταν ολοκληρο το μηνυμα σου)Quote:
Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος
το γκριζο ειναι αναποσπαστο καματι του εαυτου μου οπως κ τα εντονα χρωματα σα το φεγγαρι που οταν φωτιζετε λαμπει κ οταν δεν εχει φως γινετε σκοτεινο κ αορατο
Γιατι βρε παιδια ''χανεται" η απαντηση μου?
Γεια σου φιλε μου. ( δεν φαινονταν ολοκληρο το μηνυμα σου)
Κ εγω κοντευω τα 8 χρονια. Υπηρχαν διαστηματα βεβαια που ημουν κ καλα. Διαστηματα ομως..
απο τα 23 μου δλδ 3 χρονια
Αστο καλυτερα ακυρο.... μας επιασε μαλακια παλι σημερα... χαχαχα..
-----------------------------------------------------------------------
8 χρονια ακουω,ο Νικος λεει απο την εφηβεια.Η Λενα ειναι στα ρηχα ακομα,''μολις'' 3 χρονια.Μια χαρα.
Λεω να παρω μια πετρουλα να πεσω στην θαλασσα απο τωρα* :)
Το γκριζο ειναι ο λαιτ τροπος να το θεσεις.Μαυρο καταμαυρο θα το λεγα,απλως δεν ηθελα να το κλαψομουνιασω τοσο πολυ και το γραψα ποιητικα.
Προσωπικα εχω προσεξει αλλαγες προς το καλυτερο μεσα μου τα τελευταια χρονια που ειμαι στα σκατα.Οχι τοσο σε πρακτικο επιπεδο,εκει κυριως απετρεψα να συμβουν περισσοτερα ασχημα,αλλα ο ιδιος νιωθω πιο ωριμος και ικανος να αντιμετωπισω καποια πραγματα.Καλυτερος σαν ανθρωπος οχι,μαλλον το αντιθετο,αλλα η καλοσυνη δε σε βοηθαει απολυτως πουθενα.
Οταν οι συνθηκες που ζεις ειναι διαφορετικες απο αυτο που εισαι (γιατι εγω κυριως πληρωνω παλιες μαλ...αμαρτιες),τοτε ή εσυ θα αλλαξεις τις συνθηκες ή αυτες θα αλλαξουν εσενα.Και αυτο ειναι το στοιχημα για μενα,και ελπιζω για ολους οσους γραφουν εδω.
ΥΓ Οντως την αρχικη μου αναρτηση την εβγαζε μιση,δεν ξερω γιατι.
*Προς ΔΗΕ(αν μας διαβαζει):Πλακα κανω,μην μου ερθει ξαφνικα κανενας ψυχιατρος στην πορτα(εχουν γινει αυτα)
αυτό ακριβώςQuote:
Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος
στο γκρίζο 7 χρόνια, στο μαύρο 4 και αιτία είναι οι συνθηκες...εδω και 3-4 χρόνια μου έχει συμβεί 2-3 φορές να μην θέλω να κάνω απολύτως τίποτα για 1-2 βδομάδες, κρεββάτι και ύπνο μόνο δηλαδή...με οτι κλαψομ.... συνεπάγεται αυτό :P
το χειρότερο δεν είναι το γκρίζο η το μαύρο, το χειρότερο είναι να κρατάς τα ψυχολογικά σου για την πάρτη σου (so here i am :P) και να μην ξέρουν τα δικά σου άτομα γιατί κάνεις ότι κάνεις...εκεί που κάθομαι και κλαίω επι 2 ώρες και θα σηκωθώ να πιω νερό το τελευταίο πράγμα που θέλω να ακούσω είναι "αν δεν σου αρέσει η δουλειά που κάνεις βρές άλλη"
δε μπορω να προσδιορισω, θα πω απλα οτι δεν ειναι ενα τριπακι, ειναι εγω.
προσωπικά είμαι στο τρυπάκι να μην νιώθω προσωπική ευτυχία πολλά χρόνια τώρα.σε αυτό το φόρουμ ήρθα γράφοντας στο google "θέλω να αυτοκτονήσω".έκανα λάθος αρκετές επιλογές και νιώθω ότι πλέον δε μπορώ να διορθώσω κάτι.
Το ολοκληρωμενο αρχικο ποστ ειναι ετσι,δεν ξερω γιατι το βγαζει μισο και μετα την επεξεργασια.Quote:
Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος
Κλαφτα Χαραλαμπε,δηλαδη παιδες.Κατι τετοια περιμενα να ακουσω.
@ΚΕΝΟ
Σωστη μαλλον,και ταυτοχρονα τρομακτικη κουβεντα.Με σκοτωσες...
Η πλακα ειναι πως οταν ξεκινησε αυτη η φαση ημουν σιγουρος πως σε κανενα τριμηνο θα τελειωνε.Ισως φταιει που δεν εχω παει σε ειδικο ολο αυτο το διαστημα.
Χαιρετώ όλους!
Μερικοί ίσως με θυμάστε. Παλιότερα ήμουν αρκετά τακτικός στο φόρουμ. Είχα μιά έντονη περιπέτεια με την κατάθλιψη η οποία κράτησε 2 χρόνια περίπου. 2 χρόνια που έφτασα στα κατάβαθα της υπαρξής μου. Αντίκρυσα το χάος. Πίστεψα ότι ποτέ δε θα επανέλθω.Ότι θα χανόμουν στο στρόβιλο, της πάθησης. Τα συμπτώματα βασανιστικά, αφόρητα. Και την ψυχαναλυσή μου την έκανα, και στον ψυχίατρο πήγα, και τη φαρμακευτική μου αγωγή έλαβα.
Το κομμάτι αυτό πέρασε όμως. Εδώ και 1 συνεχόμενο χρόνο, είμαι σταθερά και με ανοδική πορεία καλά.Παραγωγικός, εύχαρος, χρήσιμος για τους άλλους. Αισιόδοξος, νικητής! Είδα την αλλαγή και μετά σιγά σιγά πίστεψα ότι άλλαξα.Οτι βγήκα απ' τον κικεώνα.Αλήθεια βγήκα. Είδα τη ζωή αλλιώς. Επανεκτίμησα πολλά.
Αισθάνομαι ότι ξύπνησα μετά απο ένα βαθύ και εξαντλητικό όνειρο. Αλλά ξύπνησα! Όταν ήμουν στα επεισοδιά μου, νόμιζα ότι θα μείνω για πάντα εκεί.Η ψυχανάλυση σταμάτησε. Οι επισκέψεις στον ψυχίατρο το ίδιο. Η αγωγή βαίνει προς πλήρη διακοπή. Αυτά οσον αφορά εμένα! Ο καθένας όμως οφείλει να ακολουθήσει το προγραμμά του !
Μετά την αφύπνιση απ' το λήθαργο της κατάθλιψης αποφάσισα να κάνω στη ζωή μου ριζικές αλλαγές, οι οποιές θα ''εγκαθίδρυαν'' την αλλαγή μέσα μου.
Είμαι σε άλλη χώρα. Είμαι εκπαιδευτικός, θεολόγος. Ασχολούμαι με παιδιά σχεδόν όλη μέρα- και εκτώς πλαισίου-.Διάφορων ηλικιών. Χαρίζω γύρω μου παιδεία, αφύπνιση και ουσιαστική ελπίδα.
Φαίνεται στη δική μου ζωή. Φαίνεται στα πρόσωπα των ανθρώπων γύρω μου.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΜΕ ΑΥΤΑ....ΜΗ ΜΑΣΑΤΕ!
ΝΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΒΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ! ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠ' ΑΥΤΗΝ!
Ή ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΤΩΡΙΝΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!
Μιά δύσκολη περίοδος στη ζωή μας, δε σημαίνει πως θα χαρακτηρίζει ολόκληρη τη ζωή μας!
Για να δούμε την αλλαγή....θέλει υπομονή τώρα που είμαστε στη φάση μας! Με την υπομονή θα γευθούμε τον καρπό της αναμονής μας!
Βασικό να έχουμε ανθρώπους γύρω μας! Το θεραπευτή μας, το γιατρό μας ...ενδεχομένως....γιατί όχι ...και τη φαρμακευτική αγωγή που θα μας συστήσει!
Φίλους που δε θα μας κάνουν να νιώθουμε μειονεκτικά , αλλά θα είναι εκεί για εμάς και ας είμαστε ''τσαλακωμένοι'' απ' την κατάθλιψη!
Ναι! Έχουμε διακαίωμα να μην είμαστε καλά για μια περίοδο της ζωής μας! Είμαστε απλά άνθρωποι, και οι άνθρωποι αρρωσταίνουν και περνάνε ακραίες φάσεις!
Σηκώνονται και προχωράνε όμως! Και όταν σηκωθούν, θα σηκωθούν για τα καλά! Η κατάθλιψη είναι ευκαιρία να κάνουμε restart στη ζωή μας! Η θα μείνουμε στη μαυρίλα ή θα ''γυρίσουμε το παιχνίδι''!
Ελπίζω να βοήθησα και να οφέλησα καταθέτοντας τη δική μου εμπειρία και αντίληψη για τα πράγματα.
http://www.e-psychology.gr/forum/sho...λησπερα φιλε μου ιδου κ η δικη μου επιτυχης πορεια κατα της καταθλιψης κ ας γινει μαθημα για ολους!
μυσπ, πώς είσαι τώρα? Τα έκοψες τα φάρμακα?
Αρχιζουν και φαινονται καποιες κουκιδες ασπρου μεσα απο τα συννεφα.Η πραξη ειναι το καλυτερο φαρμακο για τις κακες σκεψεις.Η πραξη και η αγαπη!
αν εισαι στη φαση που ειμαι εγω και δεν τα εχεις καθολου καλα με τον εαυτο σου δεν μπορεις ευκολα να κανεις σωστες και καλες πραξεις ουτε να δωσεις η να παρεις αγαπη..αλλα ειναι πολυ βασικο αυτο που λες και παραλληλα πολυ δυσκολοQuote:
Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος
κάπου 7 χρόνια στο κουρμπέτι, σε τριπάκια παράλληλα και αλληλοσυνδεόμενα, σε ψυχολογικό λαβύρινθο
17 χρονια.
πιο πολυ γκρυζο και αλαχιστα ανοιχτοχρωμο!
ισως ερθει μια μερα και περασει!
ισως.....
15 χρονια με διαστηματα 3χρονα καλα
7,5 χρόνια και τα φάρμακα θα τα παίρνω εφόρου ζωής... Δυστυχώς, η ασθένεια μου είναι χρόνια και αθεράπευτη. Ίσως να γεράσω βλέποντας τους στενούς μου συγγενείς να προοδεύουν στη ζωή τους και να υλοποιούν τους στόχους τους και εγώ παράλληλα να γίνομαι μισάνθρωπος και να σαπίζω στο σπίτι μου.
Στο γκρίζο από μικρό παιδί. Από τότε που ένιωθα το φόβο μέσα στο σπίτι μου καθημερινά. Στο κατάμαυρο εδώ και μίσο χρόνο περίπου. Και πριν λίγο καιρό είχα πιστέψει ότι άλλαζα. Κορόιδευα τον εαυτό μου μάλλον.
Γειά σας παιδιά και εγώ συμφωνώ με τον φίλο Θεόφυλο, Εγώ πάνω κάτω μια δεκαετία την έφαγα γιατί αρνιόμουν τα φάρμακα αλλα τελικά μου βγήκαν σε καλό μιας και το αντικαταθλιπτικό δε θα το κόψω ποτέ άλλα δεν με πειράζει καθόλου είμαι 30 παραγωγικός , γυμνάζομαι κάνω χειμερινό μπάνιο καλή διατροφή παίζω μουσική χτίζω το σπίτι μου ,έχω την επιχειρηση μου είμαι εργένης και είμαι μια χαρά ,μην το βάζεται κάτω ποτέ, χρειάζεται θέληση οχι μόνο φάρμακα ..
Σχεδόν δύο χρόνια και συμφωνώ μαζί σου ΚΕΝΟ!Quote:
Originally Posted by KENO
Δεν τα χω τελειως καλα,σιγουρα πολυ καλυτερα απ' οτι πριν μερικα χρονια,αλλα θελω ακομα δουλεια.Κατα τα αλλα συμφωνω!Quote:
Originally Posted by Wonderboy
Προς τους υπολοιπους:εχετε αναμνηση απο την ''χρωματιστη'' περιοδο σας?(οσοι ειχατε)
Απο τα 17 κ σε λιγο κλεινω τα 33!!!
ωχ παναγιτσα μου!!!! τη μιση μου ζωη!!!!!
Εγω απο τα 12 αρχισα , το καταπολεμισα στα 14-15 και γιατρευτικα , ειμουν τοσο ευτιχησμενος γιατι ηξερε οτι ξεπερασα την καταθλιξη ας ειμουν μικρος , μεχρι που πεθανε ο αδερφος μου .... ηταν ο μονος λογος που αγαπουσα αυτον τον κοσμο και ζουσα κυριολεκτικα γιαυτον , και απο τοτε μεχρι σημερα 6 χρονια περιπου ειμαι μεσα στο χαος , σου ευχομαι τα καλυτερα :)
Εχω κατι αναμησεις και νιωθω λες και τις εχω κλεψει απο καποιον , δεν υπαρχει συγκριση το τωρα με το πριν
Ποσο καιρο ειμαι σε αυτο το τριπακι?Ολη μου τη ζωη.Δεν ξερω πως ειναι να εισαι αλλιως.
Και εγώ όλη μου την ζωή σε κατάθλιψη με εξάρσεις και υφέσεις...
Μετανιώνω και κατηγορώ τους γονείς μου που δεν πήγα σε ψυχολόγο όταν έπρεπε...
Στα 21 κατάφερα να πάω κρυφά φυσικά...
Μεγάλο ταμπού ο ψυχολόγος ακόμα...